Werk & Studie
alle pijlers
Tijd niet gewerkt, nu geen zin meer.
dinsdag 14 juli 2020 om 01:08
Eind vorig jaar raakte ik een baan kwijt waar ik al 12 jaar heel gelukkig in was.
Daar baalde ik stevig van. Niet lang daarna begon natuurlijk de hele Corona ellende, en uiteindelijk heeft het me een half jaar gekost om een nieuwe baan te vinden.
In dat half jaar kwam ik erachter hoe heerlijk ik het vind om niet te werken.
Ik heb me geen seconde verveeld, ik vond het zalig om nergens elke dag verwacht te worden. Ik was nog druk ook, lekker rommelen in huis en tuin. Alle tijd voor de hond, en als het pokkeweer was de vrijheid te besluiten dat het een ideale pyjama dag was.
Nu heb ik sinds een maand weer een baan, en de heersende mening lijkt te zijn dat ik wel blij zal zijn.
Ik ben helemaal niet blij.
Zal ook wel komen omdat ik niet geloof dat ik die baan echt leuk vind, maar voornamelijk heb ik gewoon zo enorm sterk het gevoel helemaal niet meer te willen werken. Niet werken is geen optie natuurlijk, de hypotheek moet ook betaald worden en dus sleep ik mezelf elke dag weer naar kantoor.
Hier op deze pijler lijkt de motivatie hoog. Iedereen wil hogerop, doorstuderen, carrière maken.
Ben ik nou echt de enige die eigenlijk helemaal geen zin heeft?
Daar baalde ik stevig van. Niet lang daarna begon natuurlijk de hele Corona ellende, en uiteindelijk heeft het me een half jaar gekost om een nieuwe baan te vinden.
In dat half jaar kwam ik erachter hoe heerlijk ik het vind om niet te werken.
Ik heb me geen seconde verveeld, ik vond het zalig om nergens elke dag verwacht te worden. Ik was nog druk ook, lekker rommelen in huis en tuin. Alle tijd voor de hond, en als het pokkeweer was de vrijheid te besluiten dat het een ideale pyjama dag was.
Nu heb ik sinds een maand weer een baan, en de heersende mening lijkt te zijn dat ik wel blij zal zijn.
Ik ben helemaal niet blij.
Zal ook wel komen omdat ik niet geloof dat ik die baan echt leuk vind, maar voornamelijk heb ik gewoon zo enorm sterk het gevoel helemaal niet meer te willen werken. Niet werken is geen optie natuurlijk, de hypotheek moet ook betaald worden en dus sleep ik mezelf elke dag weer naar kantoor.
Hier op deze pijler lijkt de motivatie hoog. Iedereen wil hogerop, doorstuderen, carrière maken.
Ben ik nou echt de enige die eigenlijk helemaal geen zin heeft?
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
dinsdag 14 juli 2020 om 18:43
Ik heb jarenlang niet goed op mijn plek gezeten in verschillende banen en toen ik mijn huidige baan vond was het een warm bad. Ik heb geweldige collega's die ik ontzettend mis nu, mijn leidinggevende is fantastisch en inhoudelijk is mijn werk ook leuk. Niet mijn droombaan, maar ik kan er mijn ei in kwijt, verdien goed tegen minimale stress, heb vrijheid, kan veel thuiswerken. En ik merk dat ik me, in tegenstelling tot een vriendin die een jaar of 5 thuis zit met twee kinderen van 5 en 2 ontzettend heb ontwikkeld de laatste jaren. Intellectueel, maar ook qua zelfvertrouwen, voor groepen staan, dat soort dingen.
Fulltime werken heb ik nooit gedaan en dat ben ik ook niet van plan, maar 2,5 dagen werken en verder vrijheid om iets voor mezelf te beginnen, mijn hobby's, de hond, dat zou ik ideaal vinden. Voorlopig wil ik nog wel flink sparen, want een jaar of 5 eerder met pensioen lijkt me wel heel fijn.
Dus eigenlijk werk ik 1,5 dag tegen mijn zin
Ik heb overigens ook een tijdje in de WW gezeten. Eerste tijd vond ik dat wel prima, maar toen het solliciteren een stuk lastiger ging dan gedacht heb ik daar flinke stress van gehad.
Fulltime werken heb ik nooit gedaan en dat ben ik ook niet van plan, maar 2,5 dagen werken en verder vrijheid om iets voor mezelf te beginnen, mijn hobby's, de hond, dat zou ik ideaal vinden. Voorlopig wil ik nog wel flink sparen, want een jaar of 5 eerder met pensioen lijkt me wel heel fijn.
Dus eigenlijk werk ik 1,5 dag tegen mijn zin
Ik heb overigens ook een tijdje in de WW gezeten. Eerste tijd vond ik dat wel prima, maar toen het solliciteren een stuk lastiger ging dan gedacht heb ik daar flinke stress van gehad.
dinsdag 14 juli 2020 om 20:48
Dit had mijn post kunnen zijn, ik vind mezelf nu ook echt een veel leuker mens, ik heb door het thuiswerken een heel ander ritme, ik doe een wasje tussen het werken door, ik kook vroeg, ik ben nu ook echt relaxter, mijn nicht werkt bij Ziggo, en daar word thuiswerken de norm, en 1 hooguit 2x per week naar kantoor, ik hoop dat mijn werkgever deze regel ook in het leven gaat roepen.Ceylon schreef: ↑14-07-2020 08:17Nee hoor, heel herkenbaar. Ik werk wel, maar thuis momenteel. En ik moet er niet aan denken dat ik dat straks weer op kantoor moet gaan doen. Die twee uur reistijd die ik nu uitspaar (als je om zes uur ´s ochtends ingepland bent...). In de pauze even een machine was aan zetten, of een eitje kunnen bakken, in plaats van reizen nog even de vloer vegen, in plaats van reizen meteen naar buiten kunnen. Voor één project kan ik zelfs gewoon buiten werken, gisteren vanaf een uur of elf lekker in de tuin gezeten. Ik vind het heerlijk om thuis te zijn. Dat ik thuis kan zijn terwijl het geld toch binnenkomt vind ik echt het toppunt van luxe.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
dinsdag 14 juli 2020 om 21:06
Zo heb ik mijn periode ww helemaal niet ervaren. Ik gooide er wat brieven uit, ging naar een gesprek uit, of deed een andere sollicitatieactiviteit en ging dan lekker naar het strand. Telefoon met email en Mijn Overheid-app mee en je mist niets. Dient er zich iets aan, dan pak je je boeltje en ga je dat doen. Ze komen toch niet bij je aanbellen of je wel thuis bent? Je kunt niet 8 uur per dag solliciteren toch.lollypopje schreef: ↑14-07-2020 07:56Ik ben ooit driekwart jaar werkloos geweest en vond het verschrikkelijk. De eerste helft had ik ww en mocht ik vrijwel niks dat mij geestelijk kon uitdagen, want bijna alles is tijdens kantooruren en dan moet je beschikbaar zijn om te solliciteren. Je kunt dat negeren, maar als ze er achter komen wordt je ww gekort.
[...]
Ik moet wel toegeven dat ik geen officieel vrijwilligerswerk of zoiets deed. Gewoon lekker tijd voor mezelf. Maar ik wist ook dat ik snel weer aan de slag zou zijn en dat ik het er van moest nemen.
dinsdag 14 juli 2020 om 21:11
Nee hoor vindt ik niet raar. Ik denk dat veel mensen dit wel eens ervaren. Ruim 3 jaar geleden kwam ik door een operatie enkele weken thuis te zitten. Miste mijn werk totaal niet. Als ik niet terug hoefde, vond ik dat totaal niet erg. Lag grotendeels aan het feit dat ik mijn toenmalige werk niet leuk meer vond. Een half jaar later kreeg ik na een periode van ellende en veel stress door allerlei nare oorzaken op mijn werk, mijn ontslag. Wat was ik boos, teleurgesteld in mijn bazen en verdrietig. Heb me een maand gegeven om zielig in een hoekje te gaan zitten janken en kniezen. Daarna mezelf weer beetje bij beetje bij elkaar geraapt en mijn droom achterna gegaan. Ben gaan proberen om me te laten omscholen in een zorg gerelateerd beroep. Heb tig sollicitatiebrieven verstuurd en gesprekken gehad. Die tijd thuis toen was lekker, kwam weer beetje bij beetje tot mijzelf. Mensen zagen mij weer de oude worden. En zeiden dat ook. Ben nu sinds 1,5 jaar werkzaam in een verzorgingshuis en ga 1 dag per week naar school. Hoop in februari 2021 klaar te zijn. Ga weer elke dag met een grote glimlach en met veel plezier naar mijn werk. Hopelijk vind jij ook je plezier in je werk weer terug en ga je straks weer fluitend richting je werk.
dinsdag 14 juli 2020 om 22:40
Oh gut, ja, dit herken ik dan ook wel weer...
woensdag 15 juli 2020 om 08:31
Moet er nog bij zeggen dat ik natuurlijk ook werk om niet compleet afhankelijk van mijn vriend te zijn. Ik zou me er niet goed bij voelen om volledig op zijn salaris mee te liften.
Maar ik zat dus een tijdje thuis toen ik niet meteen een nieuwe baan vond nadat ik was gaan samenwonen. Toen vond ik na een paar weken geen motivatie meer om me 's ochtends aan te kleden bijvoorbeeld.
Ik maak me wel eens zorgen over de tijd dat ik met pensioen ga.
woensdag 15 juli 2020 om 09:09
Maar als je met pensioen gaat weet je dat je nooit meer hoeft te werken, en kan je dus op andere dingen gaan richten. Wat je dus niet gaat doen als je werkeloos bent en niet weet wanneer je aan een andere baan begint. Beetje zonde als je een cursus kunstgeschiedenis met excursies naar Rome en Florence geregeld hebt...maar dat kan je wel doen als je echt met pensioen bent.
woensdag 15 juli 2020 om 09:18
Dat heb ik elke vrije dag al niet.ñuca schreef: ↑15-07-2020 08:31Moet er nog bij zeggen dat ik natuurlijk ook werk om niet compleet afhankelijk van mijn vriend te zijn. Ik zou me er niet goed bij voelen om volledig op zijn salaris mee te liften.
Maar ik zat dus een tijdje thuis toen ik niet meteen een nieuwe baan vond nadat ik was gaan samenwonen. Toen vond ik na een paar weken geen motivatie meer om me 's ochtends aan te kleden bijvoorbeeld.
Ik maak me wel eens zorgen over de tijd dat ik met pensioen ga.
woensdag 15 juli 2020 om 16:45
AliM schreef: ↑15-07-2020 09:09Maar als je met pensioen gaat weet je dat je nooit meer hoeft te werken, en kan je dus op andere dingen gaan richten. Wat je dus niet gaat doen als je werkeloos bent en niet weet wanneer je aan een andere baan begint. Beetje zonde als je een cursus kunstgeschiedenis met excursies naar Rome en Florence geregeld hebt...maar dat kan je wel doen als je echt met pensioen bent.
Ik heb veel moeite mijn leven invulling te geven helaas. Er is maar weinig tot niets wat me voldoende boeit om me langere tijd mee bezig te houden. Dus ik voorzie vooral veel doelloosheid en verveling. Vrijwilligerswerk zou nog een oplossing kunnen zijn zolang ik het geluk heb lichamelijk gezond te blijven.
woensdag 15 juli 2020 om 19:50
Mwah, beide vind ik niet automatisch synoniem aan lui. Bij jou vast wel;)rumforviva schreef: ↑15-07-2020 19:36Toen ik niet werkte had ik ook dagen dat ik me niet aankleedde of pas om 13:30u opstond. Maar ik vind dat niet erg. Ik ben aartslui.
woensdag 15 juli 2020 om 20:55
hier idem, ik werk al 41 jaar en een beetje, onafgebroken. .. nog 6 jaar voor de boeg. Best een leuk betaalde baan maar als ik kon stoppen... t liefst gisteren...F1823 schreef: ↑14-07-2020 04:48Ik moet nog 4 jaar tot mijn pensioen. Altijd gewerkt, nooit in de WW gezeten. Ik vind mijn werk nog steeds leuk, maar als het financieel mogelijk was dan stopte ik acuut!
Komt waarschijnlijk ook omdat de sfeer in het bedrijf totaal is veranderd, en niet bepaald ten goede.
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
woensdag 15 juli 2020 om 23:32
Begin je dan altijd weer in een nieuw vakgebied? Moet je dan ook weer een opleiding volgen of kun je zo aan de slag? Wat voor banen heb je dan zoal gedaan? Ik ben aan het oriënteren voor een nieuwe baan vandaar de vragen.Het-groepje schreef: ↑14-07-2020 09:37Hier op het forum ligt het eraan hoe de eerste reageert. Ik ken ook zat topics waarbij men over elkaar heen buotelt om te vertellen hoe hard ze moeten werken en dat ze werken een soort dwangarbeid vinden.
Ik heb daar geen last van, ik heb eigenlijk vakantie maar ik werk altijd nog even vrolijk door.
Wat ik wel moet zeggen is dat ik vanwege mijn gezondheid part time werk. Ik vind mijn werk een uitje en heb ook weer door omstandigheden om de paar jaar weer een geheel nieuwe baan. Dus er is uitdaging en er zijn ook steeds leuke dingen.
donderdag 16 juli 2020 om 08:23
Ik vind mijn werk leuk, maar ik zie het echt als niet meer dan dat: werk. En ik werk om geld te verdienen, maar als ik dat geld al had gehad dan had ik hoogstwaarschijnlijk niet meer gewerkt 
Er zijn altijd dingen die ik liever met mijn tijd zou doen dan werken, maar ik moet wel toegeven dat - stel ik zou nooit meer hoeven te werken - ik het ritme en de sociale contacten wel erg zou gaan missen. Dat heb ik in de corona tijd gemerkt. Het probleem is ook dat, als ik niet 40 uur in de week zou werken, ik dingen zou willen doen waar ik dan wel weer een boel geld voor nodig zou hebben, zoals reizen. Dus tenzij ik de loterij win gaat 'm dat gewoon niet worden, hahaha.
Er zijn altijd dingen die ik liever met mijn tijd zou doen dan werken, maar ik moet wel toegeven dat - stel ik zou nooit meer hoeven te werken - ik het ritme en de sociale contacten wel erg zou gaan missen. Dat heb ik in de corona tijd gemerkt. Het probleem is ook dat, als ik niet 40 uur in de week zou werken, ik dingen zou willen doen waar ik dan wel weer een boel geld voor nodig zou hebben, zoals reizen. Dus tenzij ik de loterij win gaat 'm dat gewoon niet worden, hahaha.
donderdag 16 juli 2020 om 13:03
Ik ben pas jong en heb in mijn leven weinig gewerkt maar ik word enorm benauwd bij de gedachte dat ik dit nog 50 jaar moet doen. Gelukkig is mijn vriend enorm accomoderend en vindt hij het geen probleem dat ik parttime werk. Ik heb eerst 5 dagen in de week gewerkt maar ik kan me oprecht niks meer herinneren van dat jaar, alsof ik niet geleefd heb. Nu werk ik 3 dagen in de week, en vanaf september zal ik ook 1 dag per week naar school gaan (of in ieder geval, les volgen, nog geen idee of we daadwerkelijk op locatie mogen komen).
Ik vind het werk zelf wat ik doe ook helemaal niks aan, maar ik weet niet goed of dat met ander werk verschillend zou zijn of dat ik werk an sich niet kan uitstaan. Ik heb in ieder geval goede hoop dat ik na mijn opleiding (leraar Engels) wel voldoening uit mijn werk kan halen en het gevoel heb dat ik iets bijdraag aan de maatschappij i.p.v. eindeloos emails heen en weer sturen over niks.
Ik vind het werk zelf wat ik doe ook helemaal niks aan, maar ik weet niet goed of dat met ander werk verschillend zou zijn of dat ik werk an sich niet kan uitstaan. Ik heb in ieder geval goede hoop dat ik na mijn opleiding (leraar Engels) wel voldoening uit mijn werk kan halen en het gevoel heb dat ik iets bijdraag aan de maatschappij i.p.v. eindeloos emails heen en weer sturen over niks.
donderdag 16 juli 2020 om 19:54
Ik had je bericht gewoon kunnen schrijven.
Ook eind 2019 een baan kwijt waar ik 12 jaar werkte.
Ik ben nog steeds niet terug aan het werk en ik verveel me ook geen moment.
Ik had eerst het plan om in Mei/Juni op zoek te gaan want operatie in April. Die operatie was vanwege covid uitgesteld dus heb deze een week geleden gehad. Nu daarvan bijkomen.
Ik heb toevallig vanochtend een heel leuk gesprek gehad met een bedrijf in mijn branche die geinteresseerd is (gelukkig wel remote) en het klinkt leuk..maar...haha
De 12 jaar dat ik werkte zijn heel hectisch geweest met meerdere internationale verhuizingen dus de batterij was en is gewoon even leeg en in mijn optiek nog niet helemaal opgeladen.
Ik weet dus nog niet wat ik ga doen.
Ook eind 2019 een baan kwijt waar ik 12 jaar werkte.
Ik ben nog steeds niet terug aan het werk en ik verveel me ook geen moment.
Ik had eerst het plan om in Mei/Juni op zoek te gaan want operatie in April. Die operatie was vanwege covid uitgesteld dus heb deze een week geleden gehad. Nu daarvan bijkomen.
Ik heb toevallig vanochtend een heel leuk gesprek gehad met een bedrijf in mijn branche die geinteresseerd is (gelukkig wel remote) en het klinkt leuk..maar...haha
De 12 jaar dat ik werkte zijn heel hectisch geweest met meerdere internationale verhuizingen dus de batterij was en is gewoon even leeg en in mijn optiek nog niet helemaal opgeladen.
Ik weet dus nog niet wat ik ga doen.
donderdag 16 juli 2020 om 23:46
Morgen moet ik solliciteren op de baan die ik nu al doe. Ik was eigenlijk aangenomen op oproep basis, maar er ging iemand weg en dus was ik meteen 32 uur per week aan het werk.
Dus gesprek om daar officieel voor te worden aangenomen.
Eigenlijk zit ik te hopen dat ik de baan niet krijg, dat is toch erg?
Ik weet gewoon niet wat ik doen moet. Ik woon in een kleine plaats, en ik heb al anderhalve maand echt geen enkele vacature voorbij zien komen waar ik ook maar enigszins voor in aanmerking kom.
Ik voel me zo vast zitten.
Ik MOET deze baan gewoon aannemen/houden.
Je kunt nu eenmaal niet, niet werken.
Ik zie er zo tegenop om tijdens dat gesprek enthousiasme te moeten veinzen.
Dus gesprek om daar officieel voor te worden aangenomen.
Eigenlijk zit ik te hopen dat ik de baan niet krijg, dat is toch erg?
Ik weet gewoon niet wat ik doen moet. Ik woon in een kleine plaats, en ik heb al anderhalve maand echt geen enkele vacature voorbij zien komen waar ik ook maar enigszins voor in aanmerking kom.
Ik voel me zo vast zitten.
Ik MOET deze baan gewoon aannemen/houden.
Je kunt nu eenmaal niet, niet werken.
Ik zie er zo tegenop om tijdens dat gesprek enthousiasme te moeten veinzen.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
donderdag 16 juli 2020 om 23:54
Ik herken dat wel. Maar echt, als je eenmaal weer in het ritme zit gaat het allemaal best wel weer.Delite_ schreef: ↑16-07-2020 23:46Morgen moet ik solliciteren op de baan die ik nu al doe. Ik was eigenlijk aangenomen op oproep basis, maar er ging iemand weg en dus was ik meteen 32 uur per week aan het werk.
Dus gesprek om daar officieel voor te worden aangenomen.
Eigenlijk zit ik te hopen dat ik de baan niet krijg, dat is toch erg?
Ik weet gewoon niet wat ik doen moet. Ik woon in een kleine plaats, en ik heb al anderhalve maand echt geen enkele vacature voorbij zien komen waar ik ook maar enigszins voor in aanmerking kom.
Ik voel me zo vast zitten.
Ik MOET deze baan gewoon aannemen/houden.
Je kunt nu eenmaal niet, niet werken.
Ik zie er zo tegenop om tijdens dat gesprek enthousiasme te moeten veinzen.
vrijdag 17 juli 2020 om 08:01
Succes!!!Delite_ schreef: ↑16-07-2020 23:46Morgen moet ik solliciteren op de baan die ik nu al doe. Ik was eigenlijk aangenomen op oproep basis, maar er ging iemand weg en dus was ik meteen 32 uur per week aan het werk.
Dus gesprek om daar officieel voor te worden aangenomen.
Eigenlijk zit ik te hopen dat ik de baan niet krijg, dat is toch erg?
Ik weet gewoon niet wat ik doen moet. Ik woon in een kleine plaats, en ik heb al anderhalve maand echt geen enkele vacature voorbij zien komen waar ik ook maar enigszins voor in aanmerking kom.
Ik voel me zo vast zitten.
Ik MOET deze baan gewoon aannemen/houden.
Je kunt nu eenmaal niet, niet werken.
Ik zie er zo tegenop om tijdens dat gesprek enthousiasme te moeten veinzen.
It's 5 o'clock somewhere
vrijdag 17 juli 2020 om 08:10
Delite_ schreef: ↑16-07-2020 23:46Morgen moet ik solliciteren op de baan die ik nu al doe. Ik was eigenlijk aangenomen op oproep basis, maar er ging iemand weg en dus was ik meteen 32 uur per week aan het werk.
Dus gesprek om daar officieel voor te worden aangenomen.
Eigenlijk zit ik te hopen dat ik de baan niet krijg, dat is toch erg?
Ik weet gewoon niet wat ik doen moet. Ik woon in een kleine plaats, en ik heb al anderhalve maand echt geen enkele vacature voorbij zien komen waar ik ook maar enigszins voor in aanmerking kom.
Ik voel me zo vast zitten.
Ik MOET deze baan gewoon aannemen/houden.
Je kunt nu eenmaal niet, niet werken.
Ik zie er zo tegenop om tijdens dat gesprek enthousiasme te moeten veinzen.
Buiten die plaats zoeken is geen optie?
