Werk & Studie
alle pijlers
Tijd niet gewerkt, nu geen zin meer.
dinsdag 14 juli 2020 om 01:08
Eind vorig jaar raakte ik een baan kwijt waar ik al 12 jaar heel gelukkig in was.
Daar baalde ik stevig van. Niet lang daarna begon natuurlijk de hele Corona ellende, en uiteindelijk heeft het me een half jaar gekost om een nieuwe baan te vinden.
In dat half jaar kwam ik erachter hoe heerlijk ik het vind om niet te werken.
Ik heb me geen seconde verveeld, ik vond het zalig om nergens elke dag verwacht te worden. Ik was nog druk ook, lekker rommelen in huis en tuin. Alle tijd voor de hond, en als het pokkeweer was de vrijheid te besluiten dat het een ideale pyjama dag was.
Nu heb ik sinds een maand weer een baan, en de heersende mening lijkt te zijn dat ik wel blij zal zijn.
Ik ben helemaal niet blij.
Zal ook wel komen omdat ik niet geloof dat ik die baan echt leuk vind, maar voornamelijk heb ik gewoon zo enorm sterk het gevoel helemaal niet meer te willen werken. Niet werken is geen optie natuurlijk, de hypotheek moet ook betaald worden en dus sleep ik mezelf elke dag weer naar kantoor.
Hier op deze pijler lijkt de motivatie hoog. Iedereen wil hogerop, doorstuderen, carrière maken.
Ben ik nou echt de enige die eigenlijk helemaal geen zin heeft?
Daar baalde ik stevig van. Niet lang daarna begon natuurlijk de hele Corona ellende, en uiteindelijk heeft het me een half jaar gekost om een nieuwe baan te vinden.
In dat half jaar kwam ik erachter hoe heerlijk ik het vind om niet te werken.
Ik heb me geen seconde verveeld, ik vond het zalig om nergens elke dag verwacht te worden. Ik was nog druk ook, lekker rommelen in huis en tuin. Alle tijd voor de hond, en als het pokkeweer was de vrijheid te besluiten dat het een ideale pyjama dag was.
Nu heb ik sinds een maand weer een baan, en de heersende mening lijkt te zijn dat ik wel blij zal zijn.
Ik ben helemaal niet blij.
Zal ook wel komen omdat ik niet geloof dat ik die baan echt leuk vind, maar voornamelijk heb ik gewoon zo enorm sterk het gevoel helemaal niet meer te willen werken. Niet werken is geen optie natuurlijk, de hypotheek moet ook betaald worden en dus sleep ik mezelf elke dag weer naar kantoor.
Hier op deze pijler lijkt de motivatie hoog. Iedereen wil hogerop, doorstuderen, carrière maken.
Ben ik nou echt de enige die eigenlijk helemaal geen zin heeft?
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
dinsdag 14 juli 2020 om 10:50
lollypopje schreef: ↑14-07-2020 07:56Ik ben ooit driekwart jaar werkloos geweest en vond het verschrikkelijk. De eerste helft had ik ww en mocht ik vrijwel niks dat mij geestelijk kon uitdagen, want bijna alles is tijdens kantooruren en dan moet je beschikbaar zijn om te solliciteren. Je kunt dat negeren, maar als ze er achter komen wordt je ww gekort.
Wat bedoel je met deze? Je hebt sollicitatieplicht maar er wordt op gehamerd dat je ook voor ontspanning moet zorgen. Het UWV weet echt wel dat je baan kwijt raken er in hakt. Zo heb ik het tenminste destijds ervaren. Ik zat na 5-6 weken werkeloos (vond het best lekker de eerste weken) als een idioot achter mijn laptop en maar zoeken. In de crisis dus weinig banen en al die afwijzingen, het was zo demotiverend. Heb toen na een maand of 3 contact opgenomen met UWV en uitgelegd dat ik er zo depri van werd en of ze mij konden helpen aan een geschikte baan want ik was de wanhoop nabij. Na zoveel jaar gewerkt kreeg ik alleen maar afwijzingen. Dit laatste konden ze uiteraard niet maar ze hebben gezegd tegen mij dat ik een aantal uur moest plannen voor het zoeken naar vacatures en solliciteren maar het zeker ook de bedoeling is dat je leuke dingen gaat doen. Thuiszitten van 9 tot 17 heeft echt geen nut. En ze gaan dat echt niet controleren. Het UWV heeft voor mij weinig gedaan en al die seminaires online had ik niets aan maar ik heb nooit druk gevoeld vanuit UWV.
Ik werk nu ergens tussen de 22 en 24 uur per week en financieel is het om te janken. Het zijn niet de leukste baantjes maar goed ik ben er eruit, heb toch weer een doel en mijn sociale contacten maar meer ga ik niet meer werken. Vind het wel best zo. Ik neem het de overheid best kwalijk dat ze de afgelopen jaren zo hebben bezuinigd en veel werk daardoor is verdwenen. Dus ik doe het nu op mijn manier.
dinsdag 14 juli 2020 om 10:54
Deels wel met je eens, dat die vierde optie er is en nieuwe dilemma's schept in een vergrijzende samenleving. Maar er is ook een 5e optie op dit moment voor veel Nederlanders. Je kunt ook, zeker met z'n 2en, je lasten zelf omlaag brengen. Geen of lage hypotheeklasten, beetje beleggingen en spaargeld of een verhuurobject achter de hand schept veel vrijheid om parttime te werken of wat meer te experimenteren in het ondernemerschap. En dan is er nog een 6e groep, volgens CBS best een grote groep, die gegoede familie hebben en daardoor via een erfenis of schenkingen verzekerd zijn van een buffer of zelfs volledig inkomen.
dinsdag 14 juli 2020 om 10:59
Je kan vrijwilligerswerk gaan doen, maar dan moet je dus toestemming hebben omdat dat vaak tijdens de kantooruren is. Ik doe al een tijdje vrijwilligerswerk, dus hoop dat ik dat kan blijven doen. Maar ik mag toch hopen dat je niet van 9 tot 5 bezig moet zijn op het zoeken van ander werk, daar zou ik echt gek van worden.Renee* schreef: ↑14-07-2020 10:50Wat bedoel je met deze? Je hebt sollicitatieplicht maar er wordt op gehamerd dat je ook voor ontspanning moet zorgen. Het UWV weet echt wel dat je baan kwijt raken er in hakt. Zo heb ik het tenminste destijds ervaren. Ik zat na 5-6 weken werkeloos (vond het best lekker de eerste weken) als een idioot achter mijn laptop en maar zoeken. In de crisis dus weinig banen en al die afwijzingen, het was zo demotiverend. Heb toen na een maand of 3 contact opgenomen met UWV en uitgelegd dat ik er zo depri van werd en of ze mij konden helpen aan een geschikte baan want ik was de wanhoop nabij. Na zoveel jaar gewerkt kreeg ik alleen maar afwijzingen. Dit laatste konden ze uiteraard niet maar ze hebben gezegd tegen mij dat ik een aantal uur moest plannen voor het zoeken naar vacatures en solliciteren maar het zeker ook de bedoeling is dat je leuke dingen gaat doen. Thuiszitten van 9 tot 17 heeft echt geen nut. En ze gaan dat echt niet controleren. Het UWV heeft voor mij weinig gedaan en al die seminaires online had ik niets aan maar ik heb nooit druk gevoeld vanuit UWV.
Ik werk nu ergens tussen de 22 en 24 uur per week en financieel is het om te janken. Het zijn niet de leukste baantjes maar goed ik ben er eruit, heb toch weer een doel en mijn sociale contacten maar meer ga ik niet meer werken. Vind het wel best zo. Ik neem het de overheid best kwalijk dat ze de afgelopen jaren zo hebben bezuinigd en veel werk daardoor is verdwenen. Dus ik doe het nu op mijn manier.
dinsdag 14 juli 2020 om 11:09
Consuminderen kan natuurlijk ook (hoewel dat ook weer nadelen met zich meebrengt o.a. als jij minder koopt koopt een ander juist meer want de prijzen gaan dan omlaag en het heeft psychische implicaties als je jezelf niet meer "iets gunt". Dat laatste heb ik zelf ervaring mee.Birdist schreef: ↑14-07-2020 10:54Deels wel met je eens, dat die vierde optie er is en nieuwe dilemma's schept in een vergrijzende samenleving. Maar er is ook een 5e optie op dit moment voor veel Nederlanders. Je kunt ook, zeker met z'n 2en, je lasten zelf omlaag brengen. Geen of lage hypotheeklasten, beetje beleggingen en spaargeld of een verhuurobject achter de hand schept veel vrijheid om parttime te werken of wat meer te experimenteren in het ondernemerschap. En dan is er nog een 6e groep, volgens CBS best een grote groep, die gegoede familie hebben en daardoor via een erfenis of schenkingen verzekerd zijn van een buffer of zelfs volledig inkomen.
Die andere optie, rijke familie die je geld levert dat zie ik als liefdadigheid, maar dan van familie. Hoewel dat ook een startkapitaal kan zijn voor een eigen onderneming maar je moet dan wel met geld hebben leren omgaan.
retrostar wijzigde dit bericht op 14-07-2020 11:12
0.67% gewijzigd
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 14 juli 2020 om 11:12
Birdist schreef: ↑14-07-2020 10:54Deels wel met je eens, dat die vierde optie er is en nieuwe dilemma's schept in een vergrijzende samenleving. Maar er is ook een 5e optie op dit moment voor veel Nederlanders. Je kunt ook, zeker met z'n 2en, je lasten zelf omlaag brengen. Geen of lage hypotheeklasten, beetje beleggingen en spaargeld of een verhuurobject achter de hand schept veel vrijheid om parttime te werken of wat meer te experimenteren in het ondernemerschap. En dan is er nog een 6e groep, volgens CBS best een grote groep, die gegoede familie hebben en daardoor via een erfenis of schenkingen verzekerd zijn van een buffer of zelfs volledig inkomen.
Er bestaat nog een zesde. Een partner met goed inkomen trouwen, en de taken zo verdelen dat er één niet werkt.
Deden een doen er genoeg.
dinsdag 14 juli 2020 om 11:13
AliM schreef: ↑14-07-2020 09:17Heel herkenbaar! Ik ben van de winter ruim 2 maanden vrij geweest (had een heleboel snipperdagen staan), ben begin januari wel weer aan het werk gegaan, maar toen kwam de corona.
En ik bedacht me ineens dat ik er ook helemaal geen zin meer in had, dat gestress om de rapportages, elke keer een weekend thuis en dan weer dat vliegtuig in te moeten. En ik heb ontslag genomen. Per 1 oktober. En daarna ga ik mijn huis te koop zetten en ga ik in the middle of nowhere in Frankrijk wonen.
Hahaha wat heerlijk dit
Here am I in my little bubble
dinsdag 14 juli 2020 om 11:26
Ik herken het overigens ook; het geen zin hebben om te werken. Dit heeft grotendeels ook te maken met dat ik nog nooit werk heb gehad dat ik echt leuk vind / dat goed bij me past. Ik zit momenteel al een tijdje thuis en ik verveel me geen moment; kom juist tot rust en weer iets meer tot mezelf. Ik weet wel dat ik niet meer terug ga naar mijn oude branche (zorg) maar ik weet nog niet wat het wél gaat worden.
Here am I in my little bubble
dinsdag 14 juli 2020 om 11:42
Heb je zelf ontslag genomen? En hoe kom je rond?RainyDays schreef: ↑14-07-2020 11:26Ik herken het overigens ook; het geen zin hebben om te werken. Dit heeft grotendeels ook te maken met dat ik nog nooit werk heb gehad dat ik echt leuk vind / dat goed bij me past. Ik zit momenteel al een tijdje thuis en ik verveel me geen moment; kom juist tot rust en weer iets meer tot mezelf. Ik weet wel dat ik niet meer terug ga naar mijn oude branche (zorg) maar ik weet nog niet wat het wél gaat worden.
Ja, wat is eigenlijk echt leuk werk?? Dat ben ik ook over aan het nadenken.
It's 5 o'clock somewhere
dinsdag 14 juli 2020 om 11:44
Daantje1970 schreef: ↑14-07-2020 10:59Je kan vrijwilligerswerk gaan doen, maar dan moet je dus toestemming hebben omdat dat vaak tijdens de kantooruren is. Ik doe al een tijdje vrijwilligerswerk, dus hoop dat ik dat kan blijven doen. Maar ik mag toch hopen dat je niet van 9 tot 5 bezig moet zijn op het zoeken van ander werk, daar zou ik echt gek van worden.
Dat klopt. Ik heb ook een paar maanden vrijwilligerswerk gedaan, een jaar ofzo. En dat mag maar dat moet wel doorgegeven worden. En je mag niet elke vrijwilligersbaan nemen. Ik had een leuke administratieve vrijwilligersbaan gevonden, is altijd mijn werk geweest maar omdat de organisatie iemand in die functie had ontslagen mocht ik (toen nog in de WW) niet dat vrijwilligerswerk gaan doen. Vanuit de bijstand had ik die baan wel mogen nemen. Echt een regel die nergens op slaat.
Dus toen heb ik in een spoelkeuken vrijwilligerswerk gedaan. Vieze pannen, borden, kopjes en glazen enzo, container legen en licht schoonmaakwerk. Bedoel het niet denigrerend maar het sloeg nergens op natuurlijk. Van daaruit werk gevonden maar niet veel beter dan het vrijwilligerswerk, behalve dat de banen die ik nu heb betaalde banen zijn.
dinsdag 14 juli 2020 om 11:57
Ik heb ivm ziekte een hele poos niet/nauwelijks kunnen werken. Het afgelopen jaar bij een heel fijn bedrijf langzaam mijn uren kunnen uitbreiden. En ik ben zo dankbaar en blij dat het nu goed gaat! Door corona wel een hele poos alleen maar vanuit huis gewerkt, maar eigenlijk had dat wel als voordeel dat ik minder vermoeid was door het forenzen, waardoor ik weer meer energie had om meer uren kon werken. Ik werk nu vier dagen en dat vind ik heerlijk. Mijn re-integratie verloopt goed, ik heb uitzicht op een vast contract, en ik verdien genoeg om mijn vaste lasten te betalen. Het is geen vetpot, maar ik vind mijn werk en collega's leuk, de werkdruk ligt niet te hoog (anders zou ik zo weer uitvallen waarschijnlijk) en ik vind het een heel fijn gevoel dat ik straks niet meer afhankelijk ben van aanvullende bijstand! En natuurlijk heb ik ook wel eens een dag geen zin, maar als ik terugdenk aan hoe het was om helemaal niet te werken, dan is dat vaak snel over.
dinsdag 14 juli 2020 om 12:03
Fijn joh, ben oprecht blij voor je.AccioAvocado schreef: ↑14-07-2020 11:57Ik heb ivm ziekte een hele poos niet/nauwelijks kunnen werken. Het afgelopen jaar bij een heel fijn bedrijf langzaam mijn uren kunnen uitbreiden. En ik ben zo dankbaar en blij dat het nu goed gaat! Door corona wel een hele poos alleen maar vanuit huis gewerkt, maar eigenlijk had dat wel als voordeel dat ik minder vermoeid was door het forenzen, waardoor ik weer meer energie had om meer uren kon werken. Ik werk nu vier dagen en dat vind ik heerlijk. Mijn re-integratie verloopt goed, ik heb uitzicht op een vast contract, en ik verdien genoeg om mijn vaste lasten te betalen. Het is geen vetpot, maar ik vind mijn werk en collega's leuk, de werkdruk ligt niet te hoog (anders zou ik zo weer uitvallen waarschijnlijk) en ik vind het een heel fijn gevoel dat ik straks niet meer afhankelijk ben van aanvullende bijstand! En natuurlijk heb ik ook wel eens een dag geen zin, maar als ik terugdenk aan hoe het was om helemaal niet te werken, dan is dat vaak snel over.
In jouw geval hangt die baan samen met herstel, en ik snap heel goed dat je gelukkig wordt van weer kunnen werken.
Als ik fantaseer over niet meer werken, fantaseer ik nooit over uitkeringen of bijstand. Dat lijkt me erger dan werken.
Ik wens je het beste voor de toekomst.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
dinsdag 14 juli 2020 om 12:46
Werken is niet zaligmakend. In januari heb ik een operatie ondergaan en daarna kwam corona. Geen moment verveelt en heb er nu al helemaal geen zin meer in eerlijk gezegd. Ik vind het geen reet aan en haal meer voldoening uit hobbies, vrienden en vrijwilligerswerk.
Ik ben 3 jaar geleden al van 36 naar 32 uur gegaan. Over een paar jaar zou ik wel graag naar 3 dagen willen maar even kijken hoe dat loopt. De komende tijd wil ik me namelijk focussen op een aantal spaardoelen en de hypotheek extra aflossen. Rond mijn 50e met vroeg/ deelpensioen lijkt me wel wat (nu 37).
Ik ben 3 jaar geleden al van 36 naar 32 uur gegaan. Over een paar jaar zou ik wel graag naar 3 dagen willen maar even kijken hoe dat loopt. De komende tijd wil ik me namelijk focussen op een aantal spaardoelen en de hypotheek extra aflossen. Rond mijn 50e met vroeg/ deelpensioen lijkt me wel wat (nu 37).
dinsdag 14 juli 2020 om 13:31
poppetje2006 schreef: ↑14-07-2020 11:42Heb je zelf ontslag genomen? En hoe kom je rond?
Ja, wat is eigenlijk echt leuk werk?? Dat ben ik ook over aan het nadenken.
Nee, met wederzijds goedvinden uit elkaar dus ik heb nu een ww-uitkering. Daarvoor was ik al een tijdje vrijgesteld van werkzaamheden.
Moeilijke vraag hè; ik heb het antwoord ook nog niet gevonden.
Here am I in my little bubble
dinsdag 14 juli 2020 om 13:33
Een baan waarbij je voornamelijk thuiswerkt en 1 keer in de week naar kantoor gaat. Dat lijkt me wel wat en dat wordt misschien ook de nieuwe norm als het coronagebeuren nog een tijdje aanhoudt. Maarja dan zal je eerst het vertrouwen van je nieuwe werkgever moeten hebben voordat dat kan.
It's 5 o'clock somewhere
dinsdag 14 juli 2020 om 13:42
AccioAvocado schreef: ↑14-07-2020 11:57Ik heb ivm ziekte een hele poos niet/nauwelijks kunnen werken. Het afgelopen jaar bij een heel fijn bedrijf langzaam mijn uren kunnen uitbreiden. En ik ben zo dankbaar en blij dat het nu goed gaat! Door corona wel een hele poos alleen maar vanuit huis gewerkt, maar eigenlijk had dat wel als voordeel dat ik minder vermoeid was door het forenzen, waardoor ik weer meer energie had om meer uren kon werken. Ik werk nu vier dagen en dat vind ik heerlijk. Mijn re-integratie verloopt goed, ik heb uitzicht op een vast contract, en ik verdien genoeg om mijn vaste lasten te betalen. Het is geen vetpot, maar ik vind mijn werk en collega's leuk, de werkdruk ligt niet te hoog (anders zou ik zo weer uitvallen waarschijnlijk) en ik vind het een heel fijn gevoel dat ik straks niet meer afhankelijk ben van aanvullende bijstand! En natuurlijk heb ik ook wel eens een dag geen zin, maar als ik terugdenk aan hoe het was om helemaal niet te werken, dan is dat vaak snel over.
Leuk om dit soort verhalen te lezen.
dinsdag 14 juli 2020 om 13:46
poppetje2006 schreef: ↑14-07-2020 13:33Een baan waarbij je voornamelijk thuiswerkt en 1 keer in de week naar kantoor gaat. Dat lijkt me wel wat en dat wordt misschien ook de nieuwe norm als het coronagebeuren nog een tijdje aanhoudt. Maarja dan zal je eerst het vertrouwen van je nieuwe werkgever moeten hebben voordat dat kan.
Inderdaad, of twee keer per week. Man hier werkt nu twee om twee en vindt dat prima. Hij heeft de thuiswerkdagen als ik buitenshuis werk, en het lijkt hem ideaal. Tenminste als de kinderen weer volledig naar school gaan, want dat loopt nu nog iets te veel door elkaar heen. Verbouwen is ook nog een optie, de vide waarin de werkkamer zit afsluiten met wand en deur.
dinsdag 14 juli 2020 om 14:40
Ik lees mee, want ivm ziekte zit ik thuis.
Ik trilde de zondagen al bij de gedachte dat de volgende dag de werkweek weer begon.
Niet perse vanwege het werk zelf, maar omdat ik het gevoel kreeg ergens 8 a 9 uur per dag vast te zitten in een ruimte met mensen waar ik niet voor had gekozen. Meer dan 100% geven want er kwam een reorganisatie aan.
Elke dag overprikkeld thuis komen, met knallende koppijn, 2 oververmoeide huilende kinderen, huis chaotisch, hongerig, moe.
Parttime werken was niet haalbaar, ik was de enige kostwinner. Gevolg: volledig uitgevallen, met de komende jaren geen uitzicht op volledig herstel want roofbouw op mijn lichaam gepleegd.
De gedachte om ooit weer in die ratrace te moeten stappen maakt me al ziek. Ben momenteel in revalidatie, diagnose artsen: cvs ontstaan na een heftige burn out tijdens mijn werk.
Als ik andermans werkverhalen aan hoor (wrijving met collega, werkdruk, stress, caseload etc) krijg ik het benauwd en voel weer de paniekaanvallen die ik kreeg in die tijd.
Geestelijk is bij mij ook de rek eruit om dat soort werkgerelateerde stress te verdragen.
Jammer genoeg heb ik hierdoor geen vetpot elke maand en is het soms echt lastig om bepaalde uitgaven te doen met 2 kinderen,onze woning is superklein, maar ik heb liever mijn gezondheid dan terug gaan naar de oude situatie
Ik trilde de zondagen al bij de gedachte dat de volgende dag de werkweek weer begon.
Niet perse vanwege het werk zelf, maar omdat ik het gevoel kreeg ergens 8 a 9 uur per dag vast te zitten in een ruimte met mensen waar ik niet voor had gekozen. Meer dan 100% geven want er kwam een reorganisatie aan.
Elke dag overprikkeld thuis komen, met knallende koppijn, 2 oververmoeide huilende kinderen, huis chaotisch, hongerig, moe.
Parttime werken was niet haalbaar, ik was de enige kostwinner. Gevolg: volledig uitgevallen, met de komende jaren geen uitzicht op volledig herstel want roofbouw op mijn lichaam gepleegd.
De gedachte om ooit weer in die ratrace te moeten stappen maakt me al ziek. Ben momenteel in revalidatie, diagnose artsen: cvs ontstaan na een heftige burn out tijdens mijn werk.
Als ik andermans werkverhalen aan hoor (wrijving met collega, werkdruk, stress, caseload etc) krijg ik het benauwd en voel weer de paniekaanvallen die ik kreeg in die tijd.
Geestelijk is bij mij ook de rek eruit om dat soort werkgerelateerde stress te verdragen.
Jammer genoeg heb ik hierdoor geen vetpot elke maand en is het soms echt lastig om bepaalde uitgaven te doen met 2 kinderen,onze woning is superklein, maar ik heb liever mijn gezondheid dan terug gaan naar de oude situatie
dinsdag 14 juli 2020 om 15:48
Wat een leuk topic is dit. Fijn ook te lezen dat er veel meer mensen zijn die niet zo ambitieus zijn, maar genieten van het fijne van het leven. Mits het kan.
Ik zou wel willen werken, ook al zou er geld zat zijn, maar niet te veel , eigenlijk precies zoals ik nu doe.
Ik heb een baan met veel fijne voorwaarden en vrijheid, dat gaat prima, zolang ik maar niet 36 uur hoef te werken. Dan ga ik het een stuk minder leuk vinden.
Mijn droombaan is het niet, maar wat dat wel is weet ik zelf nog steeds niet.
Ik zou wel willen werken, ook al zou er geld zat zijn, maar niet te veel , eigenlijk precies zoals ik nu doe.
Ik heb een baan met veel fijne voorwaarden en vrijheid, dat gaat prima, zolang ik maar niet 36 uur hoef te werken. Dan ga ik het een stuk minder leuk vinden.
Mijn droombaan is het niet, maar wat dat wel is weet ik zelf nog steeds niet.
dinsdag 14 juli 2020 om 15:49
poppetje2006 schreef: ↑14-07-2020 14:09Ik merk ook wel steeds meer dat het ieder voor zich is bij mij op kantoor. Bv dat de een meer privileges krijgt dan de ander terwijl je hetzelfde werk doet. Ja, dan ga je je toch gepasseerd voelen.
Zonder jouw gevoel daarover te bestrijden, want ik weet zeker dat dat bestaat, bestaat de andere kant natuurlijk ook. Mensen krijgen meer privileges omdat ze bewezen hebben die aan te kunnen, omdat ze die verdienen doordat ze op andere momenten net een stapje meer doen dan de ander. Andere mensen hebben weinig privileges omdat ze altijd (net) te weinig inspanning/output leveren.
En dat leidt dan bijvoorbeeld tot de discussie waarom de één wel thuis mag werken en de ander niet, of minder vaak.
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 14-07-2020 16:03
0.19% gewijzigd
dinsdag 14 juli 2020 om 16:01
Herkenbaar hoor. Ik vind het daarom ook belangrijk om echt werk te doen dat ik leuk en nuttig vind, anders hou ik het niet vol.
En zelfs toen ik de leukste baan op de aarde had (beetje te herkenbaar, maar iets met primaten buiten NL) had ik wel eens gewoon een dag geen zin. Maar ik ervaarde wel dat het soms even een dag geen zin hebben anders was dan het doorsnee 'iedere ochtend een existentiële crisis'-geen zin. Dat laatste wil ik nooit meer voor vallen.
En zelfs toen ik de leukste baan op de aarde had (beetje te herkenbaar, maar iets met primaten buiten NL) had ik wel eens gewoon een dag geen zin. Maar ik ervaarde wel dat het soms even een dag geen zin hebben anders was dan het doorsnee 'iedere ochtend een existentiële crisis'-geen zin. Dat laatste wil ik nooit meer voor vallen.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
dinsdag 14 juli 2020 om 16:10
Ik lees veel eensgezindheid waar het ‘liever niet willen werken’ betreft.
Laat mij dan de andere kant van de medaille eens laten zien.
Ik kwam na een reorganisatie thuis te zitten. De thuissituatie was toen zodanig dat ik beter de zorg voor de kinderen en het huishouden op me kon nemen. Ook financieel was er geen druk om weer aan de slag te gaan.
Ik stortte me volop in het verenigingsleven en was te porren voor elk klusje op school of mantelzorg. Daarnaast veel vrije tijd en dat beviel goed.
De jaren vlogen ongemerkt voorbij. En toen begon het toch ook te knagen. Geen interactie met collega's of gebeurtenissen op het werk die ik 's Avonds aan de eettafel met het gezin kon delen.
Ik voelde me bijna minderwaardig en had het gevoel dat ik niet van mijn vrije tijd mocht genieten. Kreeg een ongemakkelijk gevoel als de buren me op dinsdagochtend met een boek op de bank zagen zitten.
De hele wereld is druk met het nemen van hun verantwoordelijkheid en ik zat daar maar lekker.
Het zat grotendeels tussen mijn oren maar ik kon de mensen bijna horen denken.
Heel ambitieus ben ik nooit geweest maar er zijn wel dingen waar ik heel goed in ben. Het voelde daarom ook wel eens als het 'verspillen' van mijn talenten.
Uiteindelijk de stoute schoenen weer aangetrokken en ben gaan solliciteren. Vond vrij snel een baan. Moet weer van onderaf beginnen en er zijn dagen bij dat het niet gaat zoals ik op dat moment graag zou willen. Maar dat komt wel.
Ik ben weer onderdeel van een team. Geouwehoer aan de kantinetafel en een eigen inkomen. Ben als een kind zo blij!
Moet er wel bij zeggen dat het part time is. Ik houd dus nog tijd over om 'leuke' dingen te doen. En die waardeer ik nu des te meer.
Ik zou het niet meer anders willen.
Laat mij dan de andere kant van de medaille eens laten zien.
Ik kwam na een reorganisatie thuis te zitten. De thuissituatie was toen zodanig dat ik beter de zorg voor de kinderen en het huishouden op me kon nemen. Ook financieel was er geen druk om weer aan de slag te gaan.
Ik stortte me volop in het verenigingsleven en was te porren voor elk klusje op school of mantelzorg. Daarnaast veel vrije tijd en dat beviel goed.
De jaren vlogen ongemerkt voorbij. En toen begon het toch ook te knagen. Geen interactie met collega's of gebeurtenissen op het werk die ik 's Avonds aan de eettafel met het gezin kon delen.
Ik voelde me bijna minderwaardig en had het gevoel dat ik niet van mijn vrije tijd mocht genieten. Kreeg een ongemakkelijk gevoel als de buren me op dinsdagochtend met een boek op de bank zagen zitten.
De hele wereld is druk met het nemen van hun verantwoordelijkheid en ik zat daar maar lekker.
Het zat grotendeels tussen mijn oren maar ik kon de mensen bijna horen denken.
Heel ambitieus ben ik nooit geweest maar er zijn wel dingen waar ik heel goed in ben. Het voelde daarom ook wel eens als het 'verspillen' van mijn talenten.
Uiteindelijk de stoute schoenen weer aangetrokken en ben gaan solliciteren. Vond vrij snel een baan. Moet weer van onderaf beginnen en er zijn dagen bij dat het niet gaat zoals ik op dat moment graag zou willen. Maar dat komt wel.
Ik ben weer onderdeel van een team. Geouwehoer aan de kantinetafel en een eigen inkomen. Ben als een kind zo blij!
Moet er wel bij zeggen dat het part time is. Ik houd dus nog tijd over om 'leuke' dingen te doen. En die waardeer ik nu des te meer.
Ik zou het niet meer anders willen.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
dinsdag 14 juli 2020 om 16:38
Ik werk omdat de vaste lasten betaald moeten worden en ik leuke dingen wil doen.
Komt er morgen een dikke erfenis of win ik een vette prijs dan sta ik de dag erna met mijn ontslagbrief op kantoor.
Ik vermaak me kostelijk zal me geen seconde vervelen thuis. Maar een dikke bankrekening en dus geen zorgen om geld is wel een must.
Zonder werk zitten en in de ww of bijstand moeten zou van lekker thuis zijn geen sprake zijn.
Dus ja werken is hier puur voor het geld, ook al heb geen nare baan en echt geweldige collega's.
Komt er morgen een dikke erfenis of win ik een vette prijs dan sta ik de dag erna met mijn ontslagbrief op kantoor.
Ik vermaak me kostelijk zal me geen seconde vervelen thuis. Maar een dikke bankrekening en dus geen zorgen om geld is wel een must.
Zonder werk zitten en in de ww of bijstand moeten zou van lekker thuis zijn geen sprake zijn.
Dus ja werken is hier puur voor het geld, ook al heb geen nare baan en echt geweldige collega's.
dinsdag 14 juli 2020 om 17:09
Hier ook weer aan de slag na een aantal jaar thuis gezeten te hebben. En natuurlijk zijn er wel eens dagen dat ik van mijn werk baal, maar meestal kan ik zo ontzettend genieten van mijn werk. Ik vind het heerlijk om een verschil te kunnen maken, met collega's koffie te kunnen drinken en zelfs van werk uitjes en opleidingen via het werk kan ik genieten. Voor mijn gevoel hoor ik er nu veel meer bij dan toen ik nog thuis zat.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
