Tweede spoor en financieen

Ik ben nu meer dan een jaar ziek. Na een hevige en angstige zwangerschap, gezondheidsproblemen tijdens de zwangerschap en veel stress, lukt het me niet om op te starten na mijn zwangerschapsverlof. Ik heb veel concentratieproblemen, kan niet goed vooruitdenken of plannen en heb veel moeite met taken die meerdere denkstappen kosten.

Veel paniekaanvallen gehad, gelukkig is dat nu nog maar zelden. Als ik een paar nachten slecht slaap, kan ik niks meer en worden gedachten heel donker en is alles zwaar. Dat lost zich op met meer rust en meer slapen. Het voelt voor mij echt alsof er iets fysiek mis is met mijn hersenen.. Maar niemand kan iets vinden.. Buiten dat ik nu een jaar ook slechthorend ben (een oor doof sinds een paar jaar en een oor slechthorend) met oorsuizen, ik weet dat dat enorm energie kan vreten.
Ook heb ik halverwege dit jaar de diagnoses adhd en autisme gekregen.
Ik loop bij een psycholoog en dat is heel fijn.
Veel op m'n bordje dus.. En dan 2 kleine kinderen, waarvan ik de zorg niet goed alleen af kan (de dagen dat ze thuis zijn, dan ben ik op aan het eind van de dag en moet ik lang bijkomen).

In mijn (hoge en verantwoordelijke) functie, is deze combi onmogelijk. Mijn werk en ik zien geen optie om dit te kunnen laten werken met alle beperkingen die ik nu heb.

Er is dus tweede spoor ingezet. Ik ga een loopbaantraject in, en word enorm goed ondersteund in het proces.

Ik maak me alleen zorgen over mijn inkomsten. Ik heb een goedbetaalde baan en in het gezin ben ik kostwinner.

Als ik de helft van mijn netto salaris zou moeten inleveren (lees: als ik een baan vind met een lager niveau en minder uren) dan hebben we hier echt een probleem.
We zijn niet van de luxe, hebben geen huis op de max van wat we kunnen betalen, gaan niet op dure vakanties. We kunnen wel iets bezuinigen, maar niet enorm. Man is (startend) zzp-er en dat maakt het kwetsbaar.


Ik weet dat ik nog de tijd heb, maar kan iemand me een realitycheck geven, zodat ik voorbereid ben om wat komen gaat? Ik vind dit echt doodeng...

Hoe zit het met werk accepteren waarbij ik flink minder verdien? Op dit moment ben ik volgens de bedrijfsarts voor 5 uur per week belastbaar.
Kan ik sturen op deels afgekeurd worden, gezien het zekere inkomensverlies en de permanente gezondheidsbeperkingen die de oorzaak hiervoor zijn?

Hoe zorg ik voor een goed vangnet, zodat we nog een beetje leuk kunnen blijven leven?

Wat zijn jullie ervaringen?

Bedankt!

Lemoos, dit is ook fijn om te lezen.
Mijn werkgever gaat nu een gespecialiseerd bedrijf inhuren voor het loopbaantraject en begeleiding naar passend werk. Ik heb die dame gisteren gesproken als kennismaking.
Ze stuurt me binnenkort wat op om mee te beginnen. Ze wil me leren kennen, wie ik ben, waar ik tegenaan loop. Nog even buiten de cognitieve problemen die ik nu ervaar. Ze zei dat het klonk of ik gewoon enorm overbelast ben.
Maarja, wat doe je daar dan aan.. Ik doe al zo weinig voor m'n gevoel.

Ik hoop iig uit te komen op wat jij aangeeft. Dat ik kan doen wat ik leuk vind en waar ik goed in ben, aangepaste functie op wat onderdelen en niet te veel inkomensverlies. 75% van m'n salaris zou ik prima vinden om op uit te komen.

En ik zit ook ver boven die 2800 bruto die genoemd wordt als max.

viva-amber schreef: ↑

04-12-2021 12:18

Na 2 jaar ziekte vraag je wil wia tbv het eventuele loonverlies. Heb je geen arbeidsdeskundige onderzoek gehad?

Jawel, daar werd ik ook maar verdrietig van. Er is geen werk te bedenken wat ik op dit moment, met mijn klachten en lage belastbaarheid zou kunnen doen..