Werk & Studie
alle pijlers
Wanneer werkgever inlichten over iets delicaats?
woensdag 6 april 2022 om 00:04
Ik heb een wat vreemde praktische vraag. Ik heb bij m'n huisarts een aanvraag tot euthanasie ingediend. Er volgt deze week nog een gesprek en daarop zal hij me doorverwijzen naar een andere arts aangezien je eigen huisarts niet mag beslissen hierover. Het is een gevoelig dossier aangezien ik relatief jong en fysiek niet terminaal ben. De kans op toewijzing van euthanasie is dan ook lager, al spelen een aantal belangrijke elementen ook in m'n voordeel (bv er wordt al jaren over gepraat met m'n huisarts en elke melding staat in m'n medisch dossier). Een voorbarige vraag: wanneer licht ik mijn werkgever in? Zodra het is goedgekeurd, pas wanneer er een officiële datum is, nog vóór de goedkeuring of gewoon niks zeggen? Ik wil al die tijd een zo normaal mogelijk leven leiden en dus ook zo lang mogelijk blijven werken.
Tegelijk vrees ik voor de impact dat dit op me zal hebben, ook op de werkvloer. Tijdens de gesprekken met de arts en aangewezen psychiater zal er vermoedelijk uitvoerig worden gepraat over de oorzaak, wat in mijn geval tot hertraumatisering leidt. Ik dissocieer dan heel erg en loop rond alsof ik in shock ben. Ik kan dan nog werken maar kom heel raar over, alsof je me niet kan bereiken. In het verleden is het collega's al een paar keer opgevallen.
Wat mij het best lijkt: als de gesprekken zwaar vallen, zou ik melden aan m'n leidinggevende dat er ernstige privé problemen zijn maar er vaag over blijven, op die manier weten ze iets, is m'n gedrag niet out of the blue en worden er geen vragen over gesteld. Wat denken jullie?
Ter info: ik ben Belgisch en het is een Belgisch bedrijf, we hebben geen open "praat"cultuur zoals in Nederland dus het ligt hier wat lastiger om over je privé/psychische toestand iets te zeggen.
Tegelijk vrees ik voor de impact dat dit op me zal hebben, ook op de werkvloer. Tijdens de gesprekken met de arts en aangewezen psychiater zal er vermoedelijk uitvoerig worden gepraat over de oorzaak, wat in mijn geval tot hertraumatisering leidt. Ik dissocieer dan heel erg en loop rond alsof ik in shock ben. Ik kan dan nog werken maar kom heel raar over, alsof je me niet kan bereiken. In het verleden is het collega's al een paar keer opgevallen.
Wat mij het best lijkt: als de gesprekken zwaar vallen, zou ik melden aan m'n leidinggevende dat er ernstige privé problemen zijn maar er vaag over blijven, op die manier weten ze iets, is m'n gedrag niet out of the blue en worden er geen vragen over gesteld. Wat denken jullie?
Ter info: ik ben Belgisch en het is een Belgisch bedrijf, we hebben geen open "praat"cultuur zoals in Nederland dus het ligt hier wat lastiger om over je privé/psychische toestand iets te zeggen.
woensdag 6 april 2022 om 00:11
woensdag 6 april 2022 om 00:11
Ik zou het niet noemen. Wel, als er intensieve gesprekken plaatsvinden, benoemen dat er emotioneel zware dingen spelen die wellicht merkbaar zijn op werk in je concentratievermogen, maar de precieze inhoud zou ik niet noemen. Mocht euthanasie worden toegekend, maar nog 2 jaar duren, kan dit een ongemakkelijke situatie op werk veroorzaken denk ik, of ziet je werkgever er in het ergste geval een reden in om je eruit te werken.
Hoe dan ook: veel sterkte gewenst met het traject. Daar kies je niet zomaar voor.
Hoe dan ook: veel sterkte gewenst met het traject. Daar kies je niet zomaar voor.
woensdag 6 april 2022 om 00:14
Niks zeggen is zeker ook een optie. Ik werk ook 2 dagen van thuis uit, dus over die dagen hoef ik me niet druk te maken. De andere 3 dagen zit ik wel ter plaatse (afhankelijk van hoe covid loopt).KamilleT schreef: ↑06-04-2022 00:11Niet vertellen is geen optie? In principe gaat het ze niets aan en ik kan me niet voorstellen dat ze iemand zoiets verwijten. Mocht dat wel zo zijn, heb jij daar verder geen nadeel van.
Wel heftig hoor. Mijn reactie is misschien wat pragmatisch maar ik vind het heel erg voor je.
woensdag 6 april 2022 om 00:17
Ik denk inderdaad als ik merk dat de gesprekken te veel impact op me hebben dat ik dan zoiets zeg zonder het expliciet te benoemen. Zeker omdat je na de toewijzing jaren tijd hebt om een datum in te plannen. Ik wil ook niet plots anders behandeld worden op het werk, maar alles zo normaal mogelijk beleven.Koffiehagedis schreef: ↑06-04-2022 00:11Ik zou het niet noemen. Wel, als er intensieve gesprekken plaatsvinden, benoemen dat er emotioneel zware dingen spelen die wellicht merkbaar zijn op werk in je concentratievermogen, maar de precieze inhoud zou ik niet noemen. Mocht euthanasie worden toegekend, maar nog 2 jaar duren, kan dit een ongemakkelijke situatie op werk veroorzaken denk ik, of ziet je werkgever er in het ergste geval een reden in om je eruit te werken.
Hoe dan ook: veel sterkte gewenst met het traject. Daar kies je niet zomaar voor.
lady_valentine wijzigde dit bericht op 06-04-2022 16:31
0.72% gewijzigd
woensdag 6 april 2022 om 00:23
woensdag 6 april 2022 om 01:03
Ik zou het voor je houden. Je positie op de werkvloer kan negatief veranderen, omdat niet iedereen mee zal kunnen gaan hierin. Dat kan voor jezelf een extra belasting zijn in het traject, mocht je gevoelig zijn voor de reacties van anderen.
Je zou zelfs ervoor kunnen kiezen om je baan met een smoes op te zeggen. Dat je elders wilt gaan werken (rust gaat zoeken). Of een lange sabbatical neemt. Voel je vooral niet al te rot daarover. Het is maar werk.
Maar daarentegen kun je ook open kaart spelen, mocht je draagkracht dat toelaten. Dan kun je anderen hiermee leren omgaan en afsluiten met een afgerond gevoel bij deze werkgever. Kans is ook aanwezig dat je werkgever je eruit wilt gaan werken. Of je direct naar de ziektewet wilt doorverwijzen. Daar moet je ook rekening mee houden. Met de mond empathie belijden en je er vervolgens uit willen werken, want ze willen geen gezeik of soap op de afdeling. Die dubbele klap verdien je niet, maar ik weet niet hoe er met mentale klachten op je werk in het algemeen wordt omgegaan. Hoe veilig en discreet is jouw werk?
Maar ik begrijp dat er nog geen definitief akkoord is, geen datum en dat er nog zware gesprekken gaan volgen met de artsen? Ik zou mij dan eventueel ziek melden met psychische klachten en niet blijven werken. Ik weet niet hoelang een dissociatieve periode bij je duurt gemiddeld. Dus vaag blijven tegenover je werkgever lijkt mij niet onverstandig, zoals je zelf al aangaf.
Dappere post TO. Mag ik vragen waarom je met het leven wilt stoppen? Ik weet ook niet of ik de juiste toon kan vinden hierin en hoe jij daar tegenaan kijkt. Mag ook in PB.
Je zou zelfs ervoor kunnen kiezen om je baan met een smoes op te zeggen. Dat je elders wilt gaan werken (rust gaat zoeken). Of een lange sabbatical neemt. Voel je vooral niet al te rot daarover. Het is maar werk.
Maar daarentegen kun je ook open kaart spelen, mocht je draagkracht dat toelaten. Dan kun je anderen hiermee leren omgaan en afsluiten met een afgerond gevoel bij deze werkgever. Kans is ook aanwezig dat je werkgever je eruit wilt gaan werken. Of je direct naar de ziektewet wilt doorverwijzen. Daar moet je ook rekening mee houden. Met de mond empathie belijden en je er vervolgens uit willen werken, want ze willen geen gezeik of soap op de afdeling. Die dubbele klap verdien je niet, maar ik weet niet hoe er met mentale klachten op je werk in het algemeen wordt omgegaan. Hoe veilig en discreet is jouw werk?
Maar ik begrijp dat er nog geen definitief akkoord is, geen datum en dat er nog zware gesprekken gaan volgen met de artsen? Ik zou mij dan eventueel ziek melden met psychische klachten en niet blijven werken. Ik weet niet hoelang een dissociatieve periode bij je duurt gemiddeld. Dus vaag blijven tegenover je werkgever lijkt mij niet onverstandig, zoals je zelf al aangaf.
Dappere post TO. Mag ik vragen waarom je met het leven wilt stoppen? Ik weet ook niet of ik de juiste toon kan vinden hierin en hoe jij daar tegenaan kijkt. Mag ook in PB.
"Wees gewoon jezelf....maar in jouw geval dringend een ander"
woensdag 6 april 2022 om 02:07
Ik zou ook zeker niets zeggen. Het zal de zaken alleen bemoeilijken. Misschien gaan ze willen weten wanneer en zo. En stel dat het om welke reden ook toch niet zou doorgaan, dan wordt het een ongemakkelijke situatie op het werk. Ik zou dus alles zo normaal mogelijk houden op je werk. Veel sterkte in ieder geval met deze moeilijke situatie.
woensdag 6 april 2022 om 04:05
Ik zou ook niets zeggen, omdat je helemaal niets hebt aan gesprekken die anderen met jou aan gaan over het waarom, of omdat ze je willen "ompraten", een oordeel hebben over je leven en je beslissingen. Ik zou het daarom stil houden.
Wellicht in een laatste fase, als je een datum weet iets op papier zetten en delen. Een soort afscheidsbrief met een toelichting. Omdat het voor hun ook prettig kan zijn om te weten waarom je opeens de wereld verlaat en wat je overwegingen waren. Al gaat ze dat ook niets aan. Misschien denken ze wel, had ik het maar eerder geweten, dan had ik nog.....Nee, zij hadden niks meer... Het is jouw leven, jouw besluit. En zn besluit maak je niet lichtzinnig.
Mocht hertraumatisering opspelen, dan zou ik me ziekmelden en alleen de bedrijfsarts inlichten over het hoe en waarom. Die staat toch verder van je af dan je collega's. Hou het voor hun maar op vage dingen.
Anderzijds zit ik net te bedenken. Mocht je mijn collega zijn en je stapt bewust zo opeens uit het leven, dan zou ik het ergens graag wel willen weten. Niet om er iets van te vinden, of je om te praten. Maar wel misschien om te zeggen wat voor toffe collega je was of wat voor fijn mens, de mooie dingen benoemen. Zeker als ik bijv jaren met je heb samengewerkt en ook wat dingen over jou prive weet en we een band hebben.
Lastig dilemma. Waar ook niet zo 1,2,3 een antwoord op te geven is. Doe vooral wat voor jou goed voelt en wat jou rust geeft. En misschien is dit iets wat je ook met de psycholoog etc tijdens het traject kan bespreken.
Sterkte!
Wellicht in een laatste fase, als je een datum weet iets op papier zetten en delen. Een soort afscheidsbrief met een toelichting. Omdat het voor hun ook prettig kan zijn om te weten waarom je opeens de wereld verlaat en wat je overwegingen waren. Al gaat ze dat ook niets aan. Misschien denken ze wel, had ik het maar eerder geweten, dan had ik nog.....Nee, zij hadden niks meer... Het is jouw leven, jouw besluit. En zn besluit maak je niet lichtzinnig.
Mocht hertraumatisering opspelen, dan zou ik me ziekmelden en alleen de bedrijfsarts inlichten over het hoe en waarom. Die staat toch verder van je af dan je collega's. Hou het voor hun maar op vage dingen.
Anderzijds zit ik net te bedenken. Mocht je mijn collega zijn en je stapt bewust zo opeens uit het leven, dan zou ik het ergens graag wel willen weten. Niet om er iets van te vinden, of je om te praten. Maar wel misschien om te zeggen wat voor toffe collega je was of wat voor fijn mens, de mooie dingen benoemen. Zeker als ik bijv jaren met je heb samengewerkt en ook wat dingen over jou prive weet en we een band hebben.
Lastig dilemma. Waar ook niet zo 1,2,3 een antwoord op te geven is. Doe vooral wat voor jou goed voelt en wat jou rust geeft. En misschien is dit iets wat je ook met de psycholoog etc tijdens het traject kan bespreken.
Sterkte!
woensdag 6 april 2022 om 06:27
Ben je nog steeds aan het werk of ben je ziek?
Ik zou het pas vertellen wanneer je goedkeuring hebt en anders niet. Zoals hier boven, goed idee om met je behandelaar te bespreken hoe je het kan aanpakken.
Wanneer je nog aan het werk bent, hoe groot schat je dan de kans in dat men vindt dat er sprake is van ondragelijk lijden?
Wanneer men het in de laatste fase wel weet, bijv 1 of 2 maanden van te voren, dan kan men de administratie op orde brengen. Dus je eindafrekening e.d. Daar heb jij weinig aan, maar het kan handig zijn voor je nabestaanden. Ook wanneer je werkgever weet met wie zij contact kunnen hebben, wanneer je er niet meer bent.
Ik zou het pas vertellen wanneer je goedkeuring hebt en anders niet. Zoals hier boven, goed idee om met je behandelaar te bespreken hoe je het kan aanpakken.
Wanneer je nog aan het werk bent, hoe groot schat je dan de kans in dat men vindt dat er sprake is van ondragelijk lijden?
Wanneer men het in de laatste fase wel weet, bijv 1 of 2 maanden van te voren, dan kan men de administratie op orde brengen. Dus je eindafrekening e.d. Daar heb jij weinig aan, maar het kan handig zijn voor je nabestaanden. Ook wanneer je werkgever weet met wie zij contact kunnen hebben, wanneer je er niet meer bent.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 6 april 2022 om 07:35
Als je iemand ooit iets verteld hebt kan je dat daarna niet meer ongedaan maken. De wereld is enorm klein en het zal je altijd blijven achtervolgen. En het merendeel van de mensheid bestaat uit personen die zich niet in je kunnen of willen verplaatsen.
Je moet dus tevoren goed inschatten of je de effecten van jouw openheid ook echt wil.
Je moet dus tevoren goed inschatten of je de effecten van jouw openheid ook echt wil.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 6 april 2022 om 07:57
Ik zou het ook niet zeggen als je een datum hebt.
Je kan je altijd bedenken of uitstellen en dat wil je dan in alle vrijheid doen zonder te moeten piekeren ´maar nu heb ik het al gezegd´.
Als je niet zo goed functioneert op het werk dan zou ik het gewoon houden op ´ik voel me niet zo goed vandaag´
Sterkte, het is niet niks allemaal.
Je kan je altijd bedenken of uitstellen en dat wil je dan in alle vrijheid doen zonder te moeten piekeren ´maar nu heb ik het al gezegd´.
Als je niet zo goed functioneert op het werk dan zou ik het gewoon houden op ´ik voel me niet zo goed vandaag´
Sterkte, het is niet niks allemaal.
aliva wijzigde dit bericht op 06-04-2022 08:05
8.25% gewijzigd
woensdag 6 april 2022 om 08:03
Die administratie, wat maakt dat nu uit.. dat op orde brengen kan toch pas gebeuren als het contract effectief beëindigd is, neem ik aan.viva-amber schreef: ↑06-04-2022 06:27
Wanneer men het in de laatste fase wel weet, bijv 1 of 2 maanden van te voren, dan kan men de administratie op orde brengen. Dus je eindafrekening e.d. Daar heb jij weinig aan, maar het kan handig zijn voor je nabestaanden. Ook wanneer je werkgever weet met wie zij contact kunnen hebben, wanneer je er niet meer bent.
En zo niet, het zal niet de eerste keer zijn dat er plots iemand wegvalt. Zo onoverkomelijk is dat allemaal niet.
En uiteraard nemen je nabestaanden contact op met het werk om het overlijden te melden dus dan is dat ook duidelijk.
Echt, To, kijk naar wat goed is voor jezelf en al de rest doet er niet toe.
Ik zou zwijgen.
woensdag 6 april 2022 om 08:15
Ik zou nu niks zeggen, hooguit dat je in een zware emotionele periode zit als het zoals jij aangeeft duidelijk aan je te merken is dat er iets speelt.
Als je een datum hebt kun je altijd nog kijken wat je doet..ik zou het in jouw geval geloof ik melden bij het opzeggen van m’n baan.
Ik wens je ook veel sterkte de komende tijd!
Als je een datum hebt kun je altijd nog kijken wat je doet..ik zou het in jouw geval geloof ik melden bij het opzeggen van m’n baan.
Ik wens je ook veel sterkte de komende tijd!
liever een leuke hond in een restaurant dan zeurende kinderen
woensdag 6 april 2022 om 08:29
Je werkgever wil continuïteit van bedrijf, zodra jij iets zegt heeft hij een probleem en zal aan de slag gaan voor een oplossing. Dat kan zijn dat hij probeert om jouw besluit te veranderen of je op een zijspoor te zetten. Ik zou dus niets zeggen en vaag psychische klachten benoemen wanner het opvalt op het werk. Een bedrijfsarts is ook in dienst van het bedrijf en zal continuïteit voorstellen. Jouw inzet eindigt. Alleen jij weet al wanneer. Vlak voor die datum ontslag nemen, vind ik een goede tip. Dan heb je toch afscheid van collega's en het bedrijf kan al actief op zoek naar een opvolger.
feline wijzigde dit bericht op 06-04-2022 08:40
0.25% gewijzigd
Ze zeiden dat het niet kon. Toen kwam er iemand die dat niet wist en die deed het gewoon.
woensdag 6 april 2022 om 08:33
Nee, ontslag nemen is geen goede tip.
Vaak heb je in ieder geval in NL recht op een nawerking, vaak een extra maand salaris die achterblijvers helpt om de financiën af te ronden.
Ook zou het in theorie zo kunnen zijn, dat je toch niet doorzet of dat er een complicatie is waardoor het niet lukt of kan.
Dan ben je naast alle ellende ook nog je baan kwijt door je eigen toe doen.
Vaak heb je in ieder geval in NL recht op een nawerking, vaak een extra maand salaris die achterblijvers helpt om de financiën af te ronden.
Ook zou het in theorie zo kunnen zijn, dat je toch niet doorzet of dat er een complicatie is waardoor het niet lukt of kan.
Dan ben je naast alle ellende ook nog je baan kwijt door je eigen toe doen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 6 april 2022 om 08:34
woensdag 6 april 2022 om 09:02
Bij een zelf gekozen einde?viva-amber schreef: ↑06-04-2022 08:33Nee, ontslag nemen is geen goede tip.
Vaak heb je in ieder geval in NL recht op een nawerking, vaak een extra maand salaris die achterblijvers helpt om de financiën af te ronden.
Waarom moet een werkgever daar voor opdraaien?
TO woont en werkt trouwens in België.
Ze zeiden dat het niet kon. Toen kwam er iemand die dat niet wist en die deed het gewoon.
woensdag 6 april 2022 om 09:08
Dat mag je vinden, maar dat maakt zelf ontslag nemen nog steeds geen goed tip. Daarbij kiest TO vanuit ziekte en trauma en zij heeft ook haar eigen aandoeningen niet gekozen. Voor zieke werknemer gelden regels en wetten.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 6 april 2022 om 09:13
Vind het een slechte tip. Ook een vertrouwenspersoon is in dienst van de werkgever.
Ik zou niets zeggen, hooguit dat er privé dingen spelen, waardoor je wat anders dan normaal reageert. Meer dan dat gaat het de werkgever niet aan.
woensdag 6 april 2022 om 09:16
Ik vind het echt heel erg voor je dat je geen zin meer hebt in het leven. Maar als je er inderdaad uitstapt dan hoef je toch helemaal niets meer? De dood is de eeuwige rust.
Als je niets vertelt en je bent er ineens niet meer dan zal dat een enorme schok voor je collega's zijn. Tegelijkertijd zullen ze er na verloop van tijd wel overheen komen. Bovendien is jouw leed groter dus een "jammer dan"-houding naar je werk zou ik niet egoïstisch o.i.d. vinden.
Als je niets vertelt en je bent er ineens niet meer dan zal dat een enorme schok voor je collega's zijn. Tegelijkertijd zullen ze er na verloop van tijd wel overheen komen. Bovendien is jouw leed groter dus een "jammer dan"-houding naar je werk zou ik niet egoïstisch o.i.d. vinden.
woensdag 6 april 2022 om 09:22
Er is nog altijd iets als een privacywet (AVG)
https://autoriteitpersoonsgegevens.nl/n ... ywetgeving
woensdag 6 april 2022 om 09:30
Ik weet niet hoeveel je werkt en wat voor band je hebt met collega’s maar het zou mij niet lukken om er niet over te praten met collega’s.
Het lijkt me heel lastig werken als je doet alsof er niks aan de hand is, terwijl er zoiets heftigs speelt. Maar ook heel eenzaam.
Daarnaast zou ik die collega’s (en familie en vrienden) waar ik een warme band mee heb, wel de tijd gunnen om te weten wat eraan komt.
Daarnaast heb ik een te groot verantwoordelijkheidsgevoel waardoor ik wel mijn werkgever zou inlichten als het definitief is. Die functie moet toch verder. Ligt natuurlijk ook aan de functie. Als je huisarts bent of werkt in de Hema maakt wel uit voor continuïteit.
Misschien zou ik me wel ziek melden in de laatste paar weken voor de datum... om echt te doen wat belangrijk is.
Maar dat ben ik. Dat kan voor iedereen anders aanvoelen.
Voordat duidelijk is of je een arts bereid gaat vinden... zou ik iig werkgever niet inlichten.!
Het lijkt me heel lastig werken als je doet alsof er niks aan de hand is, terwijl er zoiets heftigs speelt. Maar ook heel eenzaam.
Daarnaast zou ik die collega’s (en familie en vrienden) waar ik een warme band mee heb, wel de tijd gunnen om te weten wat eraan komt.
Daarnaast heb ik een te groot verantwoordelijkheidsgevoel waardoor ik wel mijn werkgever zou inlichten als het definitief is. Die functie moet toch verder. Ligt natuurlijk ook aan de functie. Als je huisarts bent of werkt in de Hema maakt wel uit voor continuïteit.
Misschien zou ik me wel ziek melden in de laatste paar weken voor de datum... om echt te doen wat belangrijk is.
Maar dat ben ik. Dat kan voor iedereen anders aanvoelen.
Voordat duidelijk is of je een arts bereid gaat vinden... zou ik iig werkgever niet inlichten.!
