Werk & Studie
alle pijlers
Wanneer werkgever inlichten over iets delicaats?
woensdag 6 april 2022 om 00:04
Ik heb een wat vreemde praktische vraag. Ik heb bij m'n huisarts een aanvraag tot euthanasie ingediend. Er volgt deze week nog een gesprek en daarop zal hij me doorverwijzen naar een andere arts aangezien je eigen huisarts niet mag beslissen hierover. Het is een gevoelig dossier aangezien ik relatief jong en fysiek niet terminaal ben. De kans op toewijzing van euthanasie is dan ook lager, al spelen een aantal belangrijke elementen ook in m'n voordeel (bv er wordt al jaren over gepraat met m'n huisarts en elke melding staat in m'n medisch dossier). Een voorbarige vraag: wanneer licht ik mijn werkgever in? Zodra het is goedgekeurd, pas wanneer er een officiële datum is, nog vóór de goedkeuring of gewoon niks zeggen? Ik wil al die tijd een zo normaal mogelijk leven leiden en dus ook zo lang mogelijk blijven werken.
Tegelijk vrees ik voor de impact dat dit op me zal hebben, ook op de werkvloer. Tijdens de gesprekken met de arts en aangewezen psychiater zal er vermoedelijk uitvoerig worden gepraat over de oorzaak, wat in mijn geval tot hertraumatisering leidt. Ik dissocieer dan heel erg en loop rond alsof ik in shock ben. Ik kan dan nog werken maar kom heel raar over, alsof je me niet kan bereiken. In het verleden is het collega's al een paar keer opgevallen.
Wat mij het best lijkt: als de gesprekken zwaar vallen, zou ik melden aan m'n leidinggevende dat er ernstige privé problemen zijn maar er vaag over blijven, op die manier weten ze iets, is m'n gedrag niet out of the blue en worden er geen vragen over gesteld. Wat denken jullie?
Ter info: ik ben Belgisch en het is een Belgisch bedrijf, we hebben geen open "praat"cultuur zoals in Nederland dus het ligt hier wat lastiger om over je privé/psychische toestand iets te zeggen.
Tegelijk vrees ik voor de impact dat dit op me zal hebben, ook op de werkvloer. Tijdens de gesprekken met de arts en aangewezen psychiater zal er vermoedelijk uitvoerig worden gepraat over de oorzaak, wat in mijn geval tot hertraumatisering leidt. Ik dissocieer dan heel erg en loop rond alsof ik in shock ben. Ik kan dan nog werken maar kom heel raar over, alsof je me niet kan bereiken. In het verleden is het collega's al een paar keer opgevallen.
Wat mij het best lijkt: als de gesprekken zwaar vallen, zou ik melden aan m'n leidinggevende dat er ernstige privé problemen zijn maar er vaag over blijven, op die manier weten ze iets, is m'n gedrag niet out of the blue en worden er geen vragen over gesteld. Wat denken jullie?
Ter info: ik ben Belgisch en het is een Belgisch bedrijf, we hebben geen open "praat"cultuur zoals in Nederland dus het ligt hier wat lastiger om over je privé/psychische toestand iets te zeggen.
woensdag 6 april 2022 om 09:37
Jup, maar mensen praten...MEFunny schreef: ↑06-04-2022 09:22Er is nog altijd iets als een privacywet (AVG)
https://autoriteitpersoonsgegevens.nl/n ... ywetgeving
woensdag 6 april 2022 om 09:47
Wat ontzettend verdrietig om te lezen, dat euthanasie jouw wens is geworden 
. Ik kan mij niet voorstellen hoe dit voor jou voelt. Ik wens je veel sterkte in dit proces.
Je praktische vraag; nee, ik zou wachten met iets delen hierover op het werk. Je weet niet hoe lang dit allemaal gaat duren en je geeft zelf ook aan, zolang mogelijk normaal te willen leven.
Op het moment dat het te zwaar wordt door al die gesprekken met de hulpverleners, kan jij je gewoon ziek melden op je werk. Wanneer die gesprekken zijn geweest en je in afwachting bent van de beslissing, vindt je het misschien juist fijn om te werken voor afleiding.
Als er meer duidelijkheid is, is het naar mijn mening vroeg genoeg om je werkgever in te lichten. Maar .... dat zal voor iedereen anders zijn. Ik ben ervan overtuigd dat je zelf aanvoelt, wanneer je dit bespreekbaar wil en kan maken. Doe wat voor jou goed voelt!
Sterkte!
. Ik kan mij niet voorstellen hoe dit voor jou voelt. Ik wens je veel sterkte in dit proces.Je praktische vraag; nee, ik zou wachten met iets delen hierover op het werk. Je weet niet hoe lang dit allemaal gaat duren en je geeft zelf ook aan, zolang mogelijk normaal te willen leven.
Op het moment dat het te zwaar wordt door al die gesprekken met de hulpverleners, kan jij je gewoon ziek melden op je werk. Wanneer die gesprekken zijn geweest en je in afwachting bent van de beslissing, vindt je het misschien juist fijn om te werken voor afleiding.
Als er meer duidelijkheid is, is het naar mijn mening vroeg genoeg om je werkgever in te lichten. Maar .... dat zal voor iedereen anders zijn. Ik ben ervan overtuigd dat je zelf aanvoelt, wanneer je dit bespreekbaar wil en kan maken. Doe wat voor jou goed voelt!
Sterkte!
woensdag 6 april 2022 om 09:57
Ik werk nog. Het is een goede vraag idd, maar ik gebruik m'n werk enerzijds om mezelf te verdoven (workaholisme) en anderzijds zijn mijn problemen "high functioning". Ik leef een schijnbaar normaal leven zonder financiële problemen, met een job, hobby's... Maar dat toont de realiteit uiteraard niet. Dat m'n leven niet volledig in de prak lijkt te liggen, speelt sowieso in m'n nadeel maar ik volg wel al jaren tevergeefs therapie (en ook andere vormen geprobeerd) dus er is wel een track record dat er wel degelijk iets permanents aan de hand is. Ik wil absoluut alles administratief op orde brengen, wat zaken opruimen en financieel regelen zodat m'n omgeving zo min mogelijk belast wordt.viva-amber schreef: ↑06-04-2022 06:27Ben je nog steeds aan het werk of ben je ziek?
Ik zou het pas vertellen wanneer je goedkeuring hebt en anders niet. Zoals hier boven, goed idee om met je behandelaar te bespreken hoe je het kan aanpakken.
Wanneer je nog aan het werk bent, hoe groot schat je dan de kans in dat men vindt dat er sprake is van ondragelijk lijden?
Wanneer men het in de laatste fase wel weet, bijv 1 of 2 maanden van te voren, dan kan men de administratie op orde brengen. Dus je eindafrekening e.d. Daar heb jij weinig aan, maar het kan handig zijn voor je nabestaanden. Ook wanneer je werkgever weet met wie zij contact kunnen hebben, wanneer je er niet meer bent.
Er zitten een aantal heel goede reacties tussen waar ik even over moet denken, ik ben nu ook aan het werk dus reageer vanavond weer verder. Bedankt al voor de inzichten.
woensdag 6 april 2022 om 10:04
Het ligt er denk ik nogal aan OF je in het verleden in staat bent geweest genuanceerd over dit onderwerp te praten met je werkgever (leidinggevende en HR) of collega's. Als bijv. je baas hier volledig van op de hoogte is kan je er natuurlijk best over praten, maar dan moet je ook heel duidelijk af kunnen spreken wat je strategie is naar overige collega's. De kans lijkt me groter, dat dit ondewerp niet bespreekbaar is met je werkgever of dat je problemen voorziet. BIjv. eem werkgever die zich met je beslissing gaat bemoeien of je helemaal niet meer willen hebben.
Heb je twijfels of bijv. je leidinggevende, een HR persoon of collega's dat kunnen hanteren, dan zou ik denk ik helmeaal niemand inlichten. Het zal voor de meeste mensen wellicht wel als een schok overkomen, maar dat kun je wellicht (als je daar behoefte aan hebt) in een brief vastleggen naar je werkgever.
Heb je twijfels of bijv. je leidinggevende, een HR persoon of collega's dat kunnen hanteren, dan zou ik denk ik helmeaal niemand inlichten. Het zal voor de meeste mensen wellicht wel als een schok overkomen, maar dat kun je wellicht (als je daar behoefte aan hebt) in een brief vastleggen naar je werkgever.
woensdag 6 april 2022 om 10:22
Een vertrouwenspersoon zou dat niet moeten doen. Zelf ben ik ook vertrouwenspersoon en ik zou nooit iets doorvertellen wat iemand mij in vertrouwen heeft medegedeeld. Dat verwacht mijn werkgever ook niet van mij.
TO ik zou het in ieder geval nog niet vertellen voordat je groen licht hebt. Voor de rest zou ik me als ik niet kon werken me ziekmelding onder het mom van psychische problemen. Want dat is het gewoon ook.
woensdag 6 april 2022 om 10:27
Een externe vertrouwenspersoon is meestal een vertrouwenspersoon wat betreft ongewenste omgangsvormen/grensoverschrijdend gedrag.viva-amber schreef: ↑06-04-2022 10:23Een goede werkgever heeft een externe vertrouwenspersoon die is onafhankelijk.
Ik zie vaak dat mensen niet goed weten wat een vertrouwenspersoon doet/wat het inhoudt.
In dit geval zou bedrijfsmaatschappelijk werk mogelijk een optie zijn.
woensdag 6 april 2022 om 11:26
De gemiddelde bedrijfs vertrouwenspersoon of maatschappelijk werker is absoluut niet toegerust voor dit soort heftige problematiek. Bovendien zie ik niet in wat dat precies op zou lossen. Als TO het alleen de maatschappelijk werker vertelt, dan weet haar werk toch nog steeds niet wat er aan de hand is tijdens die dissociatieve periodes? Ik zie echt niet wat daar dan de winst van is. Zo te horen zijn er al meer dan genoeg behandelaars, dus daarvoor hoeft ze het niet te doen.glitglam schreef: ↑06-04-2022 10:27Een externe vertrouwenspersoon is meestal een vertrouwenspersoon wat betreft ongewenste omgangsvormen/grensoverschrijdend gedrag.
Ik zie vaak dat mensen niet goed weten wat een vertrouwenspersoon doet/wat het inhoudt.
In dit geval zou bedrijfsmaatschappelijk werk mogelijk een optie zijn.
woensdag 6 april 2022 om 11:37
Ook die heeft hier niets van doen en het heeft ook geen enkel nut verder.viva-amber schreef: ↑06-04-2022 10:23Een goede werkgever heeft een externe vertrouwenspersoon die is onafhankelijk.
woensdag 6 april 2022 om 11:46
De bedrijfsmaatschappelijk werker zou ze img van gedachten mee kunnen wisselen en eventueel heeft zij nog een zinnig werkgerelateerde advies, of voor een latere fase.nausicaa schreef: ↑06-04-2022 11:26De gemiddelde bedrijfs vertrouwenspersoon of maatschappelijk werker is absoluut niet toegerust voor dit soort heftige problematiek. Bovendien zie ik niet in wat dat precies op zou lossen. Als TO het alleen de maatschappelijk werker vertelt, dan weet haar werk toch nog steeds niet wat er aan de hand is tijdens die dissociatieve periodes? Ik zie echt niet wat daar dan de winst van is. Zo te horen zijn er al meer dan genoeg behandelaars, dus daarvoor hoeft ze het niet te doen.
woensdag 6 april 2022 om 16:35
Akkoord met dat het beter is het niet te melden. Ik meld me liever niet ziek, omdat m'n werk me voorlopig wel goed overeind houdt, ik kan mijn gedachten ermee verzetten en het dwingt me tot structuur. Anders zou ik hele dagen in mijn bed liggen.Housemus schreef: ↑06-04-2022 01:03Ik zou het voor je houden. Je positie op de werkvloer kan negatief veranderen, omdat niet iedereen mee zal kunnen gaan hierin. Dat kan voor jezelf een extra belasting zijn in het traject, mocht je gevoelig zijn voor de reacties van anderen.
..
Maar ik begrijp dat er nog geen definitief akkoord is, geen datum en dat er nog zware gesprekken gaan volgen met de artsen? Ik zou mij dan eventueel ziek melden met psychische klachten en niet blijven werken. Ik weet niet hoelang een dissociatieve periode bij je duurt gemiddeld. Dus vaag blijven tegenover je werkgever lijkt mij niet onverstandig, zoals je zelf al aangaf.
Dappere post TO. Mag ik vragen waarom je met het leven wilt stoppen? Ik weet ook niet of ik de juiste toon kan vinden hierin en hoe jij daar tegenaan kijkt. Mag ook in PB.
woensdag 6 april 2022 om 16:42
Onze HR afdeling is niet te vertrouwen helaas. Aan hen laat ik op geen enkel moment iets weten, ze zijn erg toxisch. M'n collega's wens ik er ook volledig buiten te houden ook al heb ik met sommigen een sterkere band. Ik twijfel enkel aan m'n leidinggevende omdat die m'n werk en evolutie moet opvolgen. Tot nu toe is er niks op m'n werk aan te merken, zelfs jaren geleden niet toen ik vaak als een zombie rondliep wegens posttraumatische stress. Ik kon tot nu redelijk goed op automatische piloot functioneren.okkervil schreef: ↑06-04-2022 10:22Een vertrouwenspersoon zou dat niet moeten doen. Zelf ben ik ook vertrouwenspersoon en ik zou nooit iets doorvertellen wat iemand mij in vertrouwen heeft medegedeeld. Dat verwacht mijn werkgever ook niet van mij.
TO ik zou het in ieder geval nog niet vertellen voordat je groen licht hebt. Voor de rest zou ik me als ik niet kon werken me ziekmelding onder het mom van psychische problemen. Want dat is het gewoon ook.
woensdag 6 april 2022 om 16:57
Ik wil er niet over praten met collega's ook al hoor ik sommigen ook dagelijks buiten de werkuren. Zelfs m'n vriendenkring weet nergens van (een paar mensen weten wel van sommige trauma's wat af maar niet welke impact ze hebben). Ik wil de mensen die dicht bij me staan er niet mee belasten, ze zouden het overigens niet begrijpen en de problematiek is op sommige vlakken zo verregaand dat ik die liever deel met een professional (+ veel seksuele zaken). Andere mensen zouden er niks mee kunnen aanvangen. Er eenzaam door moeten schrikt me niet echt af, ik denk dat de meeste mensen met c-ptsd die survivor modus gewend zijn waarin je alles alleen doorstaat en jezelf er wel doorheen vecht. Verder vind ik een collega verliezen aan euthanasie wel een verschil ten opzichte van zelfdoding (bv voor een trein springen). Bij het eerste is de kans op impulsiviteit kleiner en het sterven zelf is humaan. De beslissing zelf wordt dan ook gesteund door 3 artsen die dat niet zomaar gaan doen.Jonesboro schreef: ↑06-04-2022 09:30Ik weet niet hoeveel je werkt en wat voor band je hebt met collega’s maar het zou mij niet lukken om er niet over te praten met collega’s.
Het lijkt me heel lastig werken als je doet alsof er niks aan de hand is, terwijl er zoiets heftigs speelt. Maar ook heel eenzaam.
Daarnaast zou ik die collega’s (en familie en vrienden) waar ik een warme band mee heb, wel de tijd gunnen om te weten wat eraan komt.
Daarnaast heb ik een te groot verantwoordelijkheidsgevoel waardoor ik wel mijn werkgever zou inlichten als het definitief is. Die functie moet toch verder. Ligt natuurlijk ook aan de functie. Als je huisarts bent of werkt in de Hema maakt wel uit voor continuïteit.
Misschien zou ik me wel ziek melden in de laatste paar weken voor de datum... om echt te doen wat belangrijk is.
Maar dat ben ik. Dat kan voor iedereen anders aanvoelen.
Voordat duidelijk is of je een arts bereid gaat vinden... zou ik iig werkgever niet inlichten.!
Ik werk in een managementfunctie in een non profit, voor m'n meest kritische taken zijn er wel back-ups, daar maak ik me geen zorgen om.
Ik heb alle berichten gelezen en het helpt zeker, ik zeg niks tegen mijn werkgever voorlopig
woensdag 6 april 2022 om 17:30
Goed om te lezen TO. Je hebt ze aardig op een rijtje. Best jammer allemaal, maar als de pijn niet te harden is, heb ik respect voor je keuze. Veel sterkte bij de gesprekken de komende maanden. Voel je niet bezwaard om erop terug te komen mocht de levenslust weer gaan stromen.
"Wees gewoon jezelf....maar in jouw geval dringend een ander"
woensdag 6 april 2022 om 19:46
Je kunt in een laatste fase ook besluiten om een brief achter te laten, waarin jij zet wat je kwijt wilt. Mensen om je heen zullen uiteraard de waarom-vraag hebben. Bij mensen waar je wel een vriendschapsband voor voelt kun je die toelichting doen. Ik zou het oprecht spijtig vinden als iemand die ik graag mag zo uit het leven stapt en nergens een clou achter laat. Maar nogmaals, dat is aan jou.
woensdag 6 april 2022 om 20:04
Ik ben leidinggevende en ik zou dit niet willen weten. In ieder geval niet lang van te voren.
Veel te heftig en belastend en ik zou niet weten hoe ik er mee om zou moeten gaan en ik vind ook dat je dat niet kunt/mag verwachten van werkgerelateerde contacten.
Kun je werken, werk dan, lukt het niet, meld je ziek en meldt anders hooguit dat je last hebt van psychische klachten.
Veel te heftig en belastend en ik zou niet weten hoe ik er mee om zou moeten gaan en ik vind ook dat je dat niet kunt/mag verwachten van werkgerelateerde contacten.
Kun je werken, werk dan, lukt het niet, meld je ziek en meldt anders hooguit dat je last hebt van psychische klachten.
woensdag 6 april 2022 om 23:09
Nou als een vertrouwenspersoon tegen mij iets wat in vertrouwen is verteld zegt dan vind ik dat waarschijnlijk schokkender dan wat die zelf vertelt. Ik zou het ook echt meteen veroordelen en daarna melden bij een of andere manager en ik neem aan dat dat het einde van zo iemand (minstens) zijn rol zou betekenen. Ik denk trouwens ook niet dat mensen die vertrouwenspersoon worden het type persoon zijn die ff lekker gaan lopen roddelen nadat ze wat geheimpjes hebben gehoord.
Wat betreft to ik zou het ook zeker niet melden aan andere collega's ik denk dat je er een onwerkbare situatie mee zou kunnen creëren terwijl gewoon je werk blijven doen je wens is. Bestaat er trouwens een kans dat jouw omgeving (die neem ik aan hier wel van weet) contact zou hebben met jouw collega's en andersom? En dat het alsnog bekend gaat worden? Ik ben benieuwd in hoeverre je het dan eigenlijk wel in de hand hebt. Het zou kunnen dat je dan dus noodgedwongen uiteindelijk toch moet stoppen.
bedsermoen wijzigde dit bericht op 06-04-2022 23:26
Reden: sorry niet alles gelezen
Reden: sorry niet alles gelezen
30.57% gewijzigd
woensdag 6 april 2022 om 23:20
100% mee eens!Koffiehagedis schreef: ↑06-04-2022 00:11Ik zou het niet noemen. Wel, als er intensieve gesprekken plaatsvinden, benoemen dat er emotioneel zware dingen spelen die wellicht merkbaar zijn op werk in je concentratievermogen, maar de precieze inhoud zou ik niet noemen. Mocht euthanasie worden toegekend, maar nog 2 jaar duren, kan dit een ongemakkelijke situatie op werk veroorzaken denk ik, of ziet je werkgever er in het ergste geval een reden in om je eruit te werken.
Hoe dan ook: veel sterkte gewenst met het traject. Daar kies je niet zomaar voor.
donderdag 7 april 2022 om 00:05
Konijnmetbril schreef: ↑06-04-2022 20:04Ik ben leidinggevende en ik zou dit niet willen weten. In ieder geval niet lang van te voren.
Veel te heftig en belastend en ik zou niet weten hoe ik er mee om zou moeten gaan en ik vind ook dat je dat niet kunt/mag verwachten van werkgerelateerde contacten.
Kun je werken, werk dan, lukt het niet, meld je ziek en meldt anders hooguit dat je last hebt van psychische klachten.
Dit vind ik wel een lastige om eerlijk te zijn. Helaas horen dit soort dingen ook bij het leven. Naast euthanasie zijn er nog veel meer situaties te bedenken waarvan je nu ook zegt: ik weet niet hoe ik daarop zou (moeten) reageren.
Zou je niet liever iemand met zo'n verdrietig verlangen willen helpen, om zijn/haar laatste tijd nog zo aangenaam mogelijk te maken, binnen je mogelijkheden?
Zoals het nu lijkt wil TO graag blijven werken, voor de nodige afleiding. Zo lang haar werk er niet (ernstig) onder lijdt .... waarom niet?
Ook heb je dan bijvoorbeeld tijd om een vervanger te zoeken en in te werken (als er een datum is).
En dan weer zo'n situatie waarop je het antwoord van te voren niet weet. Als je het niet had geweten, maar achteraf pas hoort, zou je je dan heel rot of heel opgelucht voelen?
donderdag 7 april 2022 om 08:51
Dat kan ook als ze ontslag neemt de maand ervoor.viva-life22 schreef: ↑07-04-2022 00:05Dit vind ik wel een lastige om eerlijk te zijn. Helaas horen dit soort dingen ook bij het leven. Naast euthanasie zijn er nog veel meer situaties te bedenken waarvan je nu ook zegt: ik weet niet hoe ik daarop zou (moeten) reageren.
Zou je niet liever iemand met zo'n verdrietig verlangen willen helpen, om zijn/haar laatste tijd nog zo aangenaam mogelijk te maken, binnen je mogelijkheden?
Zoals het nu lijkt wil TO graag blijven werken, voor de nodige afleiding. Zo lang haar werk er niet (ernstig) onder lijdt .... waarom niet?
Ook heb je dan bijvoorbeeld tijd om een vervanger te zoeken en in te werken (als er een datum is).
En dan weer zo'n situatie waarop je het antwoord van te voren niet weet. Als je het niet had geweten, maar achteraf pas hoort, zou je je dan heel rot of heel opgelucht voelen?
Maar TO gaf al aan dat ze op werk niets ging zeggen toch?
donderdag 7 april 2022 om 08:53
LuciFee2022 schreef: ↑07-04-2022 08:51Dat kan ook als ze ontslag neemt de maand ervoor.
Maar TO gaf al aan dat ze op werk niets ging zeggen toch?
En ik hoef zeker niet te weten van te voren, haar leven, haar keuze om die te beëindigen, en die maakt ze wel overwogen. Daar hoef ik dan van te voren niets over ete weten omdat dat dan niet net zo te voelen.
Je gaat eerder mensen opzadelen met gevoel dat ze er nog iets mee moeten, steun of je ompraten ect. En wat asl dat dus niet lukt, hoe voelt die ander zich? En TO zelf als mensen dat gaan proberen?
Lijkt me voor beiden partijen echt nog veel vervelender.
donderdag 7 april 2022 om 18:32
To, dapper hoe je hierin alles weloverwogen afweegt, en erover na denkt. 
Je zou ontslag kunnen nemen, rekening houdend met de datum waarop de euthanasie gaat plaatsvinden, dat je tot die tijd doorwerkt, omdat je ook duidelijk aangeeft dat werk een afleiding voor je is.
Zou je b.v. willen dat er bij de werkgever een aantal dagen nadat de euthanasie heeft plaatsgevonden, een brief wordt bezorgt waarin je uitlegt/aangeeft welke keuze je gemaakt hebt.
Je zou ontslag kunnen nemen, rekening houdend met de datum waarop de euthanasie gaat plaatsvinden, dat je tot die tijd doorwerkt, omdat je ook duidelijk aangeeft dat werk een afleiding voor je is.
Zou je b.v. willen dat er bij de werkgever een aantal dagen nadat de euthanasie heeft plaatsgevonden, een brief wordt bezorgt waarin je uitlegt/aangeeft welke keuze je gemaakt hebt.
donderdag 7 april 2022 om 22:00
