Werk & Studie
alle pijlers
Werk en levensgeluk
woensdag 30 januari 2008 om 21:38
Zou mijn werk bij moeten dragen aan mijn levensgeluk?
Dat is de vraag die al weken door mijn hoofd spookt.
Ik ben midden 20, heb een WO opleiding en sinds een aantal maanden een goede baan waarin ik volop de kans heb mezelf te ontwikkelen (in een bepaalde richting).
Voor deze baan heb ik gevochten, ik wist zeker dat dit het voor mij zou zijn. Nu ik de baan heb, blijkt hij minder interessant en uitdagend te zijn dan ik dacht. Er zijn dagen dat ik met tegenzin naar mijn werk ga en ik leef van weekend naar weekend. Dat is iets wat ik niet van mijzelf ken.
Een aantal dingen heb ik in een gesprek met mijn baas bespreekbaar gemaakt en daar wordt aan gewerkt. Ik heb er vertrouwen in dat mijn werk daardoor wat uitdagender wordt dan het nu is. Maar het grootste probleem ligt bij mij. Is dit het? Wil ik dit? En als ik dit niet wil, wat wil ik dan wel? Hoort een baan bij te dragen aan mijn levensgeluk? Of moet ik niet zeuren en blij zijn met wat ik heb (leuke collega's, een mooi salaris, een fijn huis etc.)?
In principe heb ik deze baan voor 4 a 5 jaar. Ik word heen en weer geslingerd tussen twee gedachten: zal ik die tijd gebruiken om uit te zoeken wat ik écht wil of kan ik toch beter opzeggen?
Ik weet dat niemand anders deze beslissing voor mij kan nemen. Maar misschien helpt het om ervaringen van anderen te horen. En ik ben benieuwd of jouw baan bijdraagt aan jouw levensgeluk...
Dat is de vraag die al weken door mijn hoofd spookt.
Ik ben midden 20, heb een WO opleiding en sinds een aantal maanden een goede baan waarin ik volop de kans heb mezelf te ontwikkelen (in een bepaalde richting).
Voor deze baan heb ik gevochten, ik wist zeker dat dit het voor mij zou zijn. Nu ik de baan heb, blijkt hij minder interessant en uitdagend te zijn dan ik dacht. Er zijn dagen dat ik met tegenzin naar mijn werk ga en ik leef van weekend naar weekend. Dat is iets wat ik niet van mijzelf ken.
Een aantal dingen heb ik in een gesprek met mijn baas bespreekbaar gemaakt en daar wordt aan gewerkt. Ik heb er vertrouwen in dat mijn werk daardoor wat uitdagender wordt dan het nu is. Maar het grootste probleem ligt bij mij. Is dit het? Wil ik dit? En als ik dit niet wil, wat wil ik dan wel? Hoort een baan bij te dragen aan mijn levensgeluk? Of moet ik niet zeuren en blij zijn met wat ik heb (leuke collega's, een mooi salaris, een fijn huis etc.)?
In principe heb ik deze baan voor 4 a 5 jaar. Ik word heen en weer geslingerd tussen twee gedachten: zal ik die tijd gebruiken om uit te zoeken wat ik écht wil of kan ik toch beter opzeggen?
Ik weet dat niemand anders deze beslissing voor mij kan nemen. Maar misschien helpt het om ervaringen van anderen te horen. En ik ben benieuwd of jouw baan bijdraagt aan jouw levensgeluk...
woensdag 30 januari 2008 om 21:45
Nee, je werk dient er voor om te zorgen dat je te eten hebt. Als het daarnaast kan bijdragen aan je levensgeluk: geweldig.
Als je kan kiezen tussen een klotebaan en een fantastische baan, altijd de fantastische baan kiezen.
Maar het is de misvatting van een verwend land dat werk een ander doel heeft dan zorgen dat je te eten hebt. (Daarmee niet gezegd dat JIJ dat zegt, ik vind het juist heel positief dat je je realiseert dat het niet zo vanzelfsprekend is)
Als je kan kiezen tussen een klotebaan en een fantastische baan, altijd de fantastische baan kiezen.
Maar het is de misvatting van een verwend land dat werk een ander doel heeft dan zorgen dat je te eten hebt. (Daarmee niet gezegd dat JIJ dat zegt, ik vind het juist heel positief dat je je realiseert dat het niet zo vanzelfsprekend is)
woensdag 30 januari 2008 om 21:52
Ik denk dat je gelukkig bent als je leven in balans is. Of je de uitdaging waar je behoefte aan hebt uit je baan of uit aanvullende studie of een creatieve cursus of vrijwilligerswerk of reizen of watdanook haalt, dat maakt niets uit. Geen enkele baan an sich zal je gelukkig kunnen maken. Daar is vaak meer voor nodig. Als je baan aan een aantal basisvereisten voldoet zou je kunnen kijken of je op andere gebieden in je leven iets kunt veranderen zodat er een betere balans ontstaat.
woensdag 30 januari 2008 om 22:29
Nou Riderm,
ik vind het behoorlijk dom eigenlijk als je, wonende in dit verwende land, en je hebt de mogelijkheid om een baan te vinden die bijdraagt aan je levensgeluk (en ik neem aan als je een WO opleiding hebt gedaan dat je die baan idd kan vinden), dat je dan alleen maar werkt om brood op de plank te brengen.
Je brengt wel een heel groot deel van je leven op je werkplek door.
ik vind het behoorlijk dom eigenlijk als je, wonende in dit verwende land, en je hebt de mogelijkheid om een baan te vinden die bijdraagt aan je levensgeluk (en ik neem aan als je een WO opleiding hebt gedaan dat je die baan idd kan vinden), dat je dan alleen maar werkt om brood op de plank te brengen.
Je brengt wel een heel groot deel van je leven op je werkplek door.
woensdag 30 januari 2008 om 23:10
Even iets ophelderen:
Het is niet zo dat mijn baan mijn geluksgevoel bepaalt. Maar het kan er denk ik wel aan bijdragen (en dat doet het nu juist niet). Moet ik een baan zoeken die het leven leuker maakt? Of is het een kwestie van accepteren dat ik een baan heb die wel okee is en voornamelijk brood op de plank brengt?
Het is niet zo dat mijn baan mijn geluksgevoel bepaalt. Maar het kan er denk ik wel aan bijdragen (en dat doet het nu juist niet). Moet ik een baan zoeken die het leven leuker maakt? Of is het een kwestie van accepteren dat ik een baan heb die wel okee is en voornamelijk brood op de plank brengt?
woensdag 30 januari 2008 om 23:24
Ik zal wel weer tegen schenen schoppen ergens, maar het is imho een kwestie van accepteren dat aan iedere baan saaie, geestdodende, etc., elementen zitten. Geen enkele baan is 100% top. Een van de dingen die je moet leren is om het leuke uit een baan te halen, er je eigen inbgreng aan te geven, en omgaan met de minder leuke kanten.
Opa vertelt, ik weet het, maar ik zie héél veel jonge mensen die na relatief korte tijd vinden dat hun werk niet uitdagend genoeg is etc., maar je kan honderd keer een WO-opleiding hebben, je zal toch gewoon een tijdje je moeten ontwikkelen, groeien, en dan wordt je werk leuker. Werk begint vaak met de drie K's: Kopieren, Koffie halen en Kop houden. Natuurlijk is er leuker en minder leuk, maar er is ook nog investeren, ontwikkelen, groeien.
woensdag 30 januari 2008 om 23:47
Ik vergeet het ook wel eens.. maar Riderm je hebt helemaal gelijk!
Daarnaast heb ik de ervaring dat ik het meest gelukkig ben in banen waar ik toevallig ben in gerold en ben blijven plakken... de ideale banen bleken achteraf allemaal toch niet zo ideaal als ik me vooraf had voorgesteld.
Volgens mij heeft dat ook te maken met de verwachtingen die je zelf hebt (net als met een feestje, als je geen zin hebt om te gaan wordt het vaak een knalfeest en verheug je je er erg op dan wordt het een saaie avond)
Daarnaast heb ik de ervaring dat ik het meest gelukkig ben in banen waar ik toevallig ben in gerold en ben blijven plakken... de ideale banen bleken achteraf allemaal toch niet zo ideaal als ik me vooraf had voorgesteld.
Volgens mij heeft dat ook te maken met de verwachtingen die je zelf hebt (net als met een feestje, als je geen zin hebt om te gaan wordt het vaak een knalfeest en verheug je je er erg op dan wordt het een saaie avond)
donderdag 31 januari 2008 om 09:26
ik zal wel weer een baan hebben die buiten de norm valt.
Begon mijn baan maar met kopieren, koffie halen en je kop houden, dan had ik een veel makkelijkere start gehad.
Maar...... mijn baan draagt wel degelijk bij aan mijn levensgeluk, en dat een baan af en toe geestdodende elementen heeft geef ik grif toe.
Het is natuurlijk wel zo dat de geestdodende elementen niet moeten overheersen en dat je blijft plakken 'omdat je een baan hebt om brood op de plank te krijgen' . Dan vind ik je echt gewoon dom bezig.
En als je van weekend naar weekend werkt dan zit imho gewoon niet op je plek.
Ik gun nl. iedereen zo'n baan als ik heb.
btw: waarom eigenlijk: laat maar zitten?
Begon mijn baan maar met kopieren, koffie halen en je kop houden, dan had ik een veel makkelijkere start gehad.
Maar...... mijn baan draagt wel degelijk bij aan mijn levensgeluk, en dat een baan af en toe geestdodende elementen heeft geef ik grif toe.
Het is natuurlijk wel zo dat de geestdodende elementen niet moeten overheersen en dat je blijft plakken 'omdat je een baan hebt om brood op de plank te krijgen' . Dan vind ik je echt gewoon dom bezig.
En als je van weekend naar weekend werkt dan zit imho gewoon niet op je plek.
Ik gun nl. iedereen zo'n baan als ik heb.
btw: waarom eigenlijk: laat maar zitten?
donderdag 31 januari 2008 om 09:34
Ik sluit me in grote lijnen aan bij wat Riderm schrijft, maar niet helemaal. Volgens mij kan werk niet echt bijdragen aan geluk, maar wel aan ongeluk. Als je doodongelukkig bent in je werk of zelfs wordt door je werk, dan is het de hoogste tijd om wat anders te zoeken.
Aan de andere kant is werk nu eenmaal werk. Elke geweldige baan heeft ook vervelende kanten en minder leuke onderdelen. Ik ben zelf lang zoekende geweest en heb daardoor veel verschillende banen gehad, en er was er echt niet eentje waarbij alles alleen maar leuk was. Je zult dus altijd naar het geheel moeten kijken. De basis moet goed zijn, waarmee ik bedoel dat je goed overweg moet kunnen met je collega's en dat je een takenpakket moet hebben dat bij je niveau past. En verder is het dan aan jezelf om het echt leuk te maken, door bijv. wat meer leuke taken naar je toe te trekken en het contact met collega's nog leuker te maken.
Aan de andere kant is werk nu eenmaal werk. Elke geweldige baan heeft ook vervelende kanten en minder leuke onderdelen. Ik ben zelf lang zoekende geweest en heb daardoor veel verschillende banen gehad, en er was er echt niet eentje waarbij alles alleen maar leuk was. Je zult dus altijd naar het geheel moeten kijken. De basis moet goed zijn, waarmee ik bedoel dat je goed overweg moet kunnen met je collega's en dat je een takenpakket moet hebben dat bij je niveau past. En verder is het dan aan jezelf om het echt leuk te maken, door bijv. wat meer leuke taken naar je toe te trekken en het contact met collega's nog leuker te maken.
donderdag 31 januari 2008 om 09:45
Ik word ook wel een beetje wee van dat gezeur over ongelukkig in je werk. Mijn ervaring is dat mensen die ongelukkig zijn met hun werk de schuld (voor het grootste deel) extern zoeken; de organisatie deugt niet, de collega's zijn niet leuk, het werk te saai. Kortom, iedereen is to blame, behalve die persoonz elf.
Je bént je baan niet hoor, je hébt een baan. En je hebt een keuze in hoe je met de minder leuke dingen omgaat. Als je dat besef eenmaal hebt dan zal het met dat ongelukkig worden door je baan vaak ook wel meevallen.
Je bént je baan niet hoor, je hébt een baan. En je hebt een keuze in hoe je met de minder leuke dingen omgaat. Als je dat besef eenmaal hebt dan zal het met dat ongelukkig worden door je baan vaak ook wel meevallen.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
donderdag 31 januari 2008 om 10:11
Volgens mij geeft TO duidelijk aan dat ze vind dat het probleem bij haarzelf ligt.
Gekkie,
gelukkig heb je dit met je baas besproken en is er heel wat mogelijk. Welke kant wil jij opgroeien? en wat zijn je betere en wat je zwakkere punten?
Hier een persoonlijk verslag van mijn vrij radicale omslag:
Ik werkte in het allerleukste bedrijf van Nederland (daar ben ik het nog steeds mee eens), maar mijn baantje was nogal onder mijn niveau. Omdat ik daar graag wilde blijven werken, zij mij graag wilden houden, kon ik voor een aantal dagen op een andere afdeling aan de slag en kreeg wat meer uitdaging. Helaas was dat in een gebied waar ik weinig groeimogelijkheden voor mijzelf zag, wat betreft leuk werk. Om een lang verhaal kort te maken, ik zag mezelf niet verder groeien in dat bedrijf. Ik heb officieel ontslag genomen (echt met pijn in mijn hart) en ben opnieuw gaan studeren.
Nu een paar jaar later heb ik wel een baan waar ik volledig achter sta en waar ik heel veel tijd en energie in moet stoppen, maar waar ik zoveel voor terugkrijg.
Gekkie,
gelukkig heb je dit met je baas besproken en is er heel wat mogelijk. Welke kant wil jij opgroeien? en wat zijn je betere en wat je zwakkere punten?
Hier een persoonlijk verslag van mijn vrij radicale omslag:
Ik werkte in het allerleukste bedrijf van Nederland (daar ben ik het nog steeds mee eens), maar mijn baantje was nogal onder mijn niveau. Omdat ik daar graag wilde blijven werken, zij mij graag wilden houden, kon ik voor een aantal dagen op een andere afdeling aan de slag en kreeg wat meer uitdaging. Helaas was dat in een gebied waar ik weinig groeimogelijkheden voor mijzelf zag, wat betreft leuk werk. Om een lang verhaal kort te maken, ik zag mezelf niet verder groeien in dat bedrijf. Ik heb officieel ontslag genomen (echt met pijn in mijn hart) en ben opnieuw gaan studeren.
Nu een paar jaar later heb ik wel een baan waar ik volledig achter sta en waar ik heel veel tijd en energie in moet stoppen, maar waar ik zoveel voor terugkrijg.
donderdag 31 januari 2008 om 11:36
donderdag 31 januari 2008 om 12:06
Ik kan me heel goed voorstellen dat je minder gelukkig bent wanneer je ongelukkig bent in je werk. Dat heb ik zelf nu namelijk ook. Je bent toch 4 of 5 dagen per week op je werk aanwezig.
Uiteraard ben ik het eens met de stelling dat werk in eerste instantie werk is. Je kan niet zomaar je baan opzeggen en dan verwachten dat het geld wel ergens vandaan komt. Maar als je de kans krijgt om een baan te doen waar jij beter tot je recht komt, dan denk ik dat je dat ook in je vrije tijd zult merken. Ik heb op dit moment een baan die me vooral energie kost, dit terwijl ik hiervoor een (tijdelijke) baan had die me ook (niet altijd uiteraard) energie gaf.
Het gaat niet om de vraag of de organisatie/baas/etc verkeerd is, maar dat er blijkbaar geen match is tussen jouzelf en je functie. Ik heb meerdere collega's die erg tevreden lijken met hun baan, maar daarom hoef ik dat nog niet te zijn. Daarom ben ik nu op zoek naar een andere baan. Die baan zal ook zijn minder leuke kanten hebben, maar ik hoop dat de balans tussen leuk en minder leuk voor mij beter is.
Uiteraard ben ik het eens met de stelling dat werk in eerste instantie werk is. Je kan niet zomaar je baan opzeggen en dan verwachten dat het geld wel ergens vandaan komt. Maar als je de kans krijgt om een baan te doen waar jij beter tot je recht komt, dan denk ik dat je dat ook in je vrije tijd zult merken. Ik heb op dit moment een baan die me vooral energie kost, dit terwijl ik hiervoor een (tijdelijke) baan had die me ook (niet altijd uiteraard) energie gaf.
Het gaat niet om de vraag of de organisatie/baas/etc verkeerd is, maar dat er blijkbaar geen match is tussen jouzelf en je functie. Ik heb meerdere collega's die erg tevreden lijken met hun baan, maar daarom hoef ik dat nog niet te zijn. Daarom ben ik nu op zoek naar een andere baan. Die baan zal ook zijn minder leuke kanten hebben, maar ik hoop dat de balans tussen leuk en minder leuk voor mij beter is.
donderdag 31 januari 2008 om 12:14
als je een uitdagende baan wilt, moet je misschien leeuwentemmer worden of bergbeklimmer. Maar zelfs daar zal de uitdaging wel afgaan.
bedenk dat al die termen in vacatures ook zijn bedacht door mensen die hun werkplekken ingevuld moeten krijgen, zodat iets al heel snel uitdagend wordt genoemd. Dus voor die uitdagende baan, vooral ook geen 9-5 mentaliteit hebben en het werkgeluk lacht je toe.
Verder wordt je al voorgeschoteld dat je met een WO opleiding toch wel n goede baan MOET krijgen, dus dan kan het bijna alleen maar tegenvallen.
(Waarom wordt er meer gefloten en gelachen op de werkvloer aan de lopende band dan in de vergaderzaal van het bedrijf?)
bedenk dat al die termen in vacatures ook zijn bedacht door mensen die hun werkplekken ingevuld moeten krijgen, zodat iets al heel snel uitdagend wordt genoemd. Dus voor die uitdagende baan, vooral ook geen 9-5 mentaliteit hebben en het werkgeluk lacht je toe.
Verder wordt je al voorgeschoteld dat je met een WO opleiding toch wel n goede baan MOET krijgen, dus dan kan het bijna alleen maar tegenvallen.
(Waarom wordt er meer gefloten en gelachen op de werkvloer aan de lopende band dan in de vergaderzaal van het bedrijf?)
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 31 januari 2008 om 13:08
misschien vindt de leeuwentemmer zn baan op den duur ook wel suf, ;)
En ik heb gewoon iets tegen de uitdrukking :uitdagende functie , of nieuwe uitdaging in het werk, maar dat is wegens toestanden op mijn werk jaren geleden.
Een uitdagende baan zou voor mij iig geen baan zijn waar ( bijna) dagelijks vergaderd wordt.
Ik heb wegens reorganisatie al enkele jaren geen werk (te oud enzo) maar kan niet zeggen dat ik met werk gelukkiger was dan nu. Dat zwarte gat waar men me voor waarschuwde heb ik nog steeds niet ontdekt.
En ik heb gewoon iets tegen de uitdrukking :uitdagende functie , of nieuwe uitdaging in het werk, maar dat is wegens toestanden op mijn werk jaren geleden.
Een uitdagende baan zou voor mij iig geen baan zijn waar ( bijna) dagelijks vergaderd wordt.
Ik heb wegens reorganisatie al enkele jaren geen werk (te oud enzo) maar kan niet zeggen dat ik met werk gelukkiger was dan nu. Dat zwarte gat waar men me voor waarschuwde heb ik nog steeds niet ontdekt.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 31 januari 2008 om 13:42
Mevrouw75: Jouw verhaal had het mijne kunnen zijn. Ik heb mijn geweldige (bij)baan opgezegd voor deze baan. De baan die ik had was in een superleuke en positieve werkomgeving. De mensen daar zijn mijn vrienden geworden en er werken was elke dag een feest. De mogelijkheid om me er te ontwikkelen (in mijn vakgebied) was er echter niet. Daarom heb ik deze stap gezet.
Ik besef heel goed dat ik verwend ben door mijn vorige baan. Wellicht ging ik met veel te hoge verwachtingen mijn nieuwe baan in. De mensen met wie ik werk zijn aardig, maar van vriendschap is na een paar maanden uiteraard nog geen sprake. Misschien komt dat ook niet. Mensen zijn minder vaak vrolijk, maar dat is inherent aan de werkomgeving (die ik liever niet verklap ivm privacy). Mijn taken zijn interessant, maar de hoeveelheid werk laat te wensen over (hoort bij de start van het traject waar ik inzit).
Ik vind deze discussie echt een eye-opener en hoop dat er nog meer reacties komen!
Ik besef heel goed dat ik verwend ben door mijn vorige baan. Wellicht ging ik met veel te hoge verwachtingen mijn nieuwe baan in. De mensen met wie ik werk zijn aardig, maar van vriendschap is na een paar maanden uiteraard nog geen sprake. Misschien komt dat ook niet. Mensen zijn minder vaak vrolijk, maar dat is inherent aan de werkomgeving (die ik liever niet verklap ivm privacy). Mijn taken zijn interessant, maar de hoeveelheid werk laat te wensen over (hoort bij de start van het traject waar ik inzit).
Ik vind deze discussie echt een eye-opener en hoop dat er nog meer reacties komen!
donderdag 31 januari 2008 om 13:46
"Verder wordt je al voorgeschoteld dat je met een WO opleiding toch wel n goede baan MOET krijgen, dus dan kan het bijna alleen maar tegenvallen."
Hoe herkenbaar! En ik ben degene die dat mijzelf nog het meeste heeft voorgehouden. 'Als ik straks afgestudeerd ben en die baan heb, dan begint het allemaal pas echt!'. Yeah right....
Hoe herkenbaar! En ik ben degene die dat mijzelf nog het meeste heeft voorgehouden. 'Als ik straks afgestudeerd ben en die baan heb, dan begint het allemaal pas echt!'. Yeah right....
