Werk & Studie
alle pijlers
Werk en levensgeluk
woensdag 30 januari 2008 om 21:38
Zou mijn werk bij moeten dragen aan mijn levensgeluk?
Dat is de vraag die al weken door mijn hoofd spookt.
Ik ben midden 20, heb een WO opleiding en sinds een aantal maanden een goede baan waarin ik volop de kans heb mezelf te ontwikkelen (in een bepaalde richting).
Voor deze baan heb ik gevochten, ik wist zeker dat dit het voor mij zou zijn. Nu ik de baan heb, blijkt hij minder interessant en uitdagend te zijn dan ik dacht. Er zijn dagen dat ik met tegenzin naar mijn werk ga en ik leef van weekend naar weekend. Dat is iets wat ik niet van mijzelf ken.
Een aantal dingen heb ik in een gesprek met mijn baas bespreekbaar gemaakt en daar wordt aan gewerkt. Ik heb er vertrouwen in dat mijn werk daardoor wat uitdagender wordt dan het nu is. Maar het grootste probleem ligt bij mij. Is dit het? Wil ik dit? En als ik dit niet wil, wat wil ik dan wel? Hoort een baan bij te dragen aan mijn levensgeluk? Of moet ik niet zeuren en blij zijn met wat ik heb (leuke collega's, een mooi salaris, een fijn huis etc.)?
In principe heb ik deze baan voor 4 a 5 jaar. Ik word heen en weer geslingerd tussen twee gedachten: zal ik die tijd gebruiken om uit te zoeken wat ik écht wil of kan ik toch beter opzeggen?
Ik weet dat niemand anders deze beslissing voor mij kan nemen. Maar misschien helpt het om ervaringen van anderen te horen. En ik ben benieuwd of jouw baan bijdraagt aan jouw levensgeluk...
Dat is de vraag die al weken door mijn hoofd spookt.
Ik ben midden 20, heb een WO opleiding en sinds een aantal maanden een goede baan waarin ik volop de kans heb mezelf te ontwikkelen (in een bepaalde richting).
Voor deze baan heb ik gevochten, ik wist zeker dat dit het voor mij zou zijn. Nu ik de baan heb, blijkt hij minder interessant en uitdagend te zijn dan ik dacht. Er zijn dagen dat ik met tegenzin naar mijn werk ga en ik leef van weekend naar weekend. Dat is iets wat ik niet van mijzelf ken.
Een aantal dingen heb ik in een gesprek met mijn baas bespreekbaar gemaakt en daar wordt aan gewerkt. Ik heb er vertrouwen in dat mijn werk daardoor wat uitdagender wordt dan het nu is. Maar het grootste probleem ligt bij mij. Is dit het? Wil ik dit? En als ik dit niet wil, wat wil ik dan wel? Hoort een baan bij te dragen aan mijn levensgeluk? Of moet ik niet zeuren en blij zijn met wat ik heb (leuke collega's, een mooi salaris, een fijn huis etc.)?
In principe heb ik deze baan voor 4 a 5 jaar. Ik word heen en weer geslingerd tussen twee gedachten: zal ik die tijd gebruiken om uit te zoeken wat ik écht wil of kan ik toch beter opzeggen?
Ik weet dat niemand anders deze beslissing voor mij kan nemen. Maar misschien helpt het om ervaringen van anderen te horen. En ik ben benieuwd of jouw baan bijdraagt aan jouw levensgeluk...
donderdag 31 januari 2008 om 13:47
Ik vind dus dat een baan wél bij moet dragen tot je levensgeluk. Dat betekent dat het bij je moet passen, dat je er in elk geval niet met tegenzin heen gaat en dat je het gevoel hebt nuttig te zijn op een leuke manier. Hoe wil je anders zo productief mogelijk zijn, een positieve houding uitstralen en het langer volhouden dan een paar maanden?
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 31 januari 2008 om 14:34
Het is fijn als je gelukkig wordt door je baan, als je er met plezier naar toe gaat.
Ik vind alleen dat t vaak allemaal zo overdreven wordt, dus te hoge verwachtingen. Het moet allemaal SUPERleuk zijn. Dat super is intussen trouwens net zo'n erge term geworden als "uitdagend", te pas en te onpas gebruikt.
Prettig omgaan met je collega's is fijn, maar t hoeven je vrienden niet te zijn.
Ik heb vrienden die ik echt niet als collega hoef en had fijne collega's die ik echt niet op de koffie hoef, maar waar ik wel goed mee kon samenwerken.
Ik vind alleen dat t vaak allemaal zo overdreven wordt, dus te hoge verwachtingen. Het moet allemaal SUPERleuk zijn. Dat super is intussen trouwens net zo'n erge term geworden als "uitdagend", te pas en te onpas gebruikt.
Prettig omgaan met je collega's is fijn, maar t hoeven je vrienden niet te zijn.
Ik heb vrienden die ik echt niet als collega hoef en had fijne collega's die ik echt niet op de koffie hoef, maar waar ik wel goed mee kon samenwerken.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 31 januari 2008 om 15:06
Ik denk dat het prima is als je werk bijdraagt aan je levensgeluk, verwacht alleen niet dat het je levensgeluk maakt
Je kan de meest geweldige baan hebben, als jij geen gelukkig persoon bent, zal je werk je dat niet maken.
Verder ben ik het er wel mee eens dat het een enorm luxe probleem is. "Gelukkig worden in je werk". Ooit een schoenpoetser in India over dat probleem gehoord?
Je kan de meest geweldige baan hebben, als jij geen gelukkig persoon bent, zal je werk je dat niet maken.
Verder ben ik het er wel mee eens dat het een enorm luxe probleem is. "Gelukkig worden in je werk". Ooit een schoenpoetser in India over dat probleem gehoord?
donderdag 31 januari 2008 om 16:27
donderdag 31 januari 2008 om 16:47
Ja dat is mijn ervaring ook, jonge mensen geboren in de jaren 80, net afgestudeerd, die meteen door een stage in het werk op hun niveau rollen, geweldig toch! maar nee, ze klagen over dat het werk niet leuk is...
ik erger mij er aan maar ik zie wel dat het werkt dus volgens mij is klagen ook noodzakelijk.
Als de baas je wil houden dan zal hij samen met jou kijken of er iets kan veranderen in je functie. Ik zie het echt veel om mij heen! Dus ik stel voor om de K van klagen ook aan de K´s toe te voegen, klagen, koffie halen, kopieren en op de juiste momenten kop houden.
ik erger mij er aan maar ik zie wel dat het werkt dus volgens mij is klagen ook noodzakelijk.
Als de baas je wil houden dan zal hij samen met jou kijken of er iets kan veranderen in je functie. Ik zie het echt veel om mij heen! Dus ik stel voor om de K van klagen ook aan de K´s toe te voegen, klagen, koffie halen, kopieren en op de juiste momenten kop houden.
donderdag 31 januari 2008 om 16:54
Aangezien ik de andere 3 K's niet hoef te doen, stel ik voor dat ik mijn tijd gewoon doorbreng met Klagen 
.
Ik geloof dat ik zelf genoeg benadrukt heb dat ik wel eens verwend zou kunnen zijn en te hoge verwachtingen heb. Dan rest alsnog de vraag: blijven of verder kijken? Mijn baas wil mij houden, maar wil ik mijn baas en de baan die er aan vast zit wel houden?
Moet zeggen dat jullie antwoorden er wel voor zorgen dat ik de situatie beter kan relativeren. Werk is werk, niet mijn leven. Werk dat niet meer dan okee is, hoeft niet te betekenen dat m'n leven niet meer dan okee kan zijn.
.Ik geloof dat ik zelf genoeg benadrukt heb dat ik wel eens verwend zou kunnen zijn en te hoge verwachtingen heb. Dan rest alsnog de vraag: blijven of verder kijken? Mijn baas wil mij houden, maar wil ik mijn baas en de baan die er aan vast zit wel houden?
Moet zeggen dat jullie antwoorden er wel voor zorgen dat ik de situatie beter kan relativeren. Werk is werk, niet mijn leven. Werk dat niet meer dan okee is, hoeft niet te betekenen dat m'n leven niet meer dan okee kan zijn.
donderdag 31 januari 2008 om 17:16
En toch ben ik nog steeds van mening dat je niet hoeft te blijven zitten als je baan niet leuk is.
Mensen die in de jaren 80 zijn geboren beginnen net met hun eerste baan, ik vind dat je best eens verder mag kijken dan ipv bij je eerste baas blijven hangen tot je pensioen.
Verder, die schoenmaker in India is ongeveer hetzelfde verhaal als het sieluge kindertjes in Afrika verhaal (nog erger eigenlijk) om verwende Nederlandse kinderen hun bord leeg te laten eten.
We leven niet India hier, maar hebben de luxe om te kiezen, maak daar gebruik van zou ik zo zeggen.
Mensen die in de jaren 80 zijn geboren beginnen net met hun eerste baan, ik vind dat je best eens verder mag kijken dan ipv bij je eerste baas blijven hangen tot je pensioen.
Verder, die schoenmaker in India is ongeveer hetzelfde verhaal als het sieluge kindertjes in Afrika verhaal (nog erger eigenlijk) om verwende Nederlandse kinderen hun bord leeg te laten eten.
We leven niet India hier, maar hebben de luxe om te kiezen, maak daar gebruik van zou ik zo zeggen.
donderdag 31 januari 2008 om 17:58
en grote kans dat gekkie en die schoenmaker uit India, allebei doodongelukkig worden als ze elkaars werk zouden moeten doen.
En zoals gekkie nu zelf zegt," Werk dat niet meer dan okee is, hoeft niet te betekenen dat m'n leven niet meer dan okee kan zijn. "
Als ze zich maar realiseert dat er niets mis mee is om verder te kijken, maar ook dat idealen soms n beetje herschreven moeten worden (nietweggegooid dus he)
En zoals gekkie nu zelf zegt," Werk dat niet meer dan okee is, hoeft niet te betekenen dat m'n leven niet meer dan okee kan zijn. "
Als ze zich maar realiseert dat er niets mis mee is om verder te kijken, maar ook dat idealen soms n beetje herschreven moeten worden (nietweggegooid dus he)
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 1 februari 2008 om 13:16
Mijn man heeft het omgekeerde Zuss. Hij is bereid naar zijn eigen inbreng te kijken en is kritisch t.o.v. zichzelf en zijn baan. Helaas werkt hij bij het meest gestoorde bedrijf van de wereld, waar pesterijen en (sociale) uitsluiting aan de orde van de dag zijn. Omdat de baas en zijn zoon zo nodig hun macht willen demonstreren.
Gelukkig heeft hij nu de stap genomen verder te kijken. Als je je vreselijk voelt op je werk, dan maakt dat inderdaad wel degelijk dat je er ongelukkig van wordt. Laten we het er maar op houden dat we niet de leukste maanden van ons leven achter de rug hebben.
Voor TO: als je de handdoek in de ring gooit om het 'is dit alles-gevoel' , dan loop je wel grote kans dat je in een andere werkkring tegen hetzelfde aan gaat lopen. Geen enkele baan is ideaal en zoals al eerder gezegd, iedere baan heeft ook vervelende kanten.
vrijdag 1 februari 2008 om 14:16
vrijdag 21 maart 2008 om 21:40
zaterdag 22 maart 2008 om 01:48
maandag 24 maart 2008 om 16:35
Ik heb nu voor het eerst sinds mijn afstuderen een baan gevonden (en gekregen!), waar ik altijd van droomde én die op mijn niveau is en bij mijn interesses aansluit. Is het dan dom om te denken dat ik me gelukkiger zal voelen wanneer ik met deze baan begin, dan nu: in een baan waar ik me niet thuis voel? Is dat dan een utopie, het idee dat ik daar gelukkigER van word?
Ik zal daar het grootste deel van mijn tijd doorbrengen, dus ik vind het wel heel belangrijk dat ik met plezier naar mijn werk ga. We leven nu eenmaal in dit verwende land, dus dan kun je wel stilstaan bij de schoenenpoetser uit India, maar uiteindelijk moet je het toch doen met de luxe hier.
Ik zal daar het grootste deel van mijn tijd doorbrengen, dus ik vind het wel heel belangrijk dat ik met plezier naar mijn werk ga. We leven nu eenmaal in dit verwende land, dus dan kun je wel stilstaan bij de schoenenpoetser uit India, maar uiteindelijk moet je het toch doen met de luxe hier.
maandag 24 maart 2008 om 20:10
Als ik alleen zou moeten werken voor het zogenaamde brood op de plank zou ik gek worden. Plezier in je werk is ontzettend belangrijk. Het gevoel dat je jezelf nuttig maakt.
Na 10 jaar met veel plezier gewerkt te hebben, was al mijn energie ineens op. Lees: burnout. Ik ben nu bijna volledig weer gereintegreerd, maar ben totaal ongemotiveerd. Ik sleep me naar mijn werk, hoop dat de dag snel om gaat. Mijn fantastische baan, waar ik 10 jaar lang ontzettend veel plezier in heb gehad, heeft "het" opeens niet meer. Als ik de mogelijkheid had om ontslag te nemen, dan had ik het gedaan.
Ondanks dat ik verder alles heb wat mijn hartje begeerd, word ik hier echt niet gelukkig van. Zodra ik weer volledig ben hersteld, zoek ik een andere baan. Een baan waar ik weer mee verder kan.
Een baan waar je geen voldoening uit haalt, nekt je op den duur. En dan heb ik het niet over de uitdaging in je werk, maar wel de voldoening die je er van krijgt.
Zover mijn persoonlijke mening....
Josje
Na 10 jaar met veel plezier gewerkt te hebben, was al mijn energie ineens op. Lees: burnout. Ik ben nu bijna volledig weer gereintegreerd, maar ben totaal ongemotiveerd. Ik sleep me naar mijn werk, hoop dat de dag snel om gaat. Mijn fantastische baan, waar ik 10 jaar lang ontzettend veel plezier in heb gehad, heeft "het" opeens niet meer. Als ik de mogelijkheid had om ontslag te nemen, dan had ik het gedaan.
Ondanks dat ik verder alles heb wat mijn hartje begeerd, word ik hier echt niet gelukkig van. Zodra ik weer volledig ben hersteld, zoek ik een andere baan. Een baan waar ik weer mee verder kan.
Een baan waar je geen voldoening uit haalt, nekt je op den duur. En dan heb ik het niet over de uitdaging in je werk, maar wel de voldoening die je er van krijgt.
Zover mijn persoonlijke mening....
Josje
