Werk & Studie
alle pijlers
Werk-moe
donderdag 14 mei 2009 om 17:07
Hallo lieve digidinnetjes.
Ik ben 36 jaren jong en heb al heel wat jaartjes gewerkt. De laatste 10 jaar eigenlijk heel stabiel in de P&O, soms wat commercieler, soms wat drukker, soms wat internationaler, ook in het buitenland (zoals nu ook).
Ben 3 maanden geleden overgestapt naar een nieuwe werkgever, mijn oude werkgever had ik een superontzettend vervelende chef, vandaar. En nu zit ik hier. Leuke baan, aardige collega's, mooie werkplek, niet te lange reistijd, weinig stress.
Maar ik heb ZO geen zin meer. Ik wil es iets HEEL anders, ik wil hoelahoepkampioene worden, of kermisexploitant, of kunstschilder of internationaal achteruit rijdend vrachtwagenchauffeur, alles maar niet meer achter dat eeuwige bureau met computer en telefoon en vergaderingen.
Ik ben het een beetje beu, en het erge is: Ik moet nog zooo lang! Nog 30 jaar voordat ik 65 ben, ik trek letterlijk wit weg bij de gedachte alleen al. Ben op dit moment kostwinner thuis, we hebben een kind, dus echt flexibel ben ik verdorie ook al niet!
Wie herkent dit, wie heeft er tips om de boel weer wat aantrekkelijker te krijgen..?
Ik ben 36 jaren jong en heb al heel wat jaartjes gewerkt. De laatste 10 jaar eigenlijk heel stabiel in de P&O, soms wat commercieler, soms wat drukker, soms wat internationaler, ook in het buitenland (zoals nu ook).
Ben 3 maanden geleden overgestapt naar een nieuwe werkgever, mijn oude werkgever had ik een superontzettend vervelende chef, vandaar. En nu zit ik hier. Leuke baan, aardige collega's, mooie werkplek, niet te lange reistijd, weinig stress.
Maar ik heb ZO geen zin meer. Ik wil es iets HEEL anders, ik wil hoelahoepkampioene worden, of kermisexploitant, of kunstschilder of internationaal achteruit rijdend vrachtwagenchauffeur, alles maar niet meer achter dat eeuwige bureau met computer en telefoon en vergaderingen.
Ik ben het een beetje beu, en het erge is: Ik moet nog zooo lang! Nog 30 jaar voordat ik 65 ben, ik trek letterlijk wit weg bij de gedachte alleen al. Ben op dit moment kostwinner thuis, we hebben een kind, dus echt flexibel ben ik verdorie ook al niet!
Wie herkent dit, wie heeft er tips om de boel weer wat aantrekkelijker te krijgen..?
vrijdag 15 mei 2009 om 14:07
quote:Xaloy schreef op 14 mei 2009 @ 19:02:
Omscholing, ja, daar zit ik serieus aan te denken. Maar ook al tegenop te kijken. En hoe moet dat? Als kostwinner, met kind en dus geen tijd over? Pfff.. Kijk ik vind het dan nu wel saai maar dan moet ik NOG meer tijd in 'werk' stoppen, daar zie ik tegenop! En als beginner in een nieuw vak verdien je ook nog weer es drie keer niets!
Mijn moeder heeft zich, na de scheiding van mijn vader, ook om laten scholen.
Ze werkte 5 dagen en deed in de avonduren een opleiding, na een tijd is ze minder dagen gaan werken en stage gaan lopen enzo.
Het is niet altijd makkelijk geweest met 3 kinderen, maar wij (mijn zusjes en ik) waren wel snel zelfstandig. Ik weet niet hoe oud jou kinderen zijn, maar ik kan uit de ervaring van een kind zeggen: het is soms niet altijd even leuk, maar ik ben wel zelfstandig en weet dat als ik iets wil, het ook kan.
Dus misschien moet je gaan kijken wat je wil en dan gaan zoeken naar een opleiding in de avond, als het kan misschien 1 dag minder gaan werken.
Uiteindelijk kan je dan overstappen
Succes!
Omscholing, ja, daar zit ik serieus aan te denken. Maar ook al tegenop te kijken. En hoe moet dat? Als kostwinner, met kind en dus geen tijd over? Pfff.. Kijk ik vind het dan nu wel saai maar dan moet ik NOG meer tijd in 'werk' stoppen, daar zie ik tegenop! En als beginner in een nieuw vak verdien je ook nog weer es drie keer niets!
Mijn moeder heeft zich, na de scheiding van mijn vader, ook om laten scholen.
Ze werkte 5 dagen en deed in de avonduren een opleiding, na een tijd is ze minder dagen gaan werken en stage gaan lopen enzo.
Het is niet altijd makkelijk geweest met 3 kinderen, maar wij (mijn zusjes en ik) waren wel snel zelfstandig. Ik weet niet hoe oud jou kinderen zijn, maar ik kan uit de ervaring van een kind zeggen: het is soms niet altijd even leuk, maar ik ben wel zelfstandig en weet dat als ik iets wil, het ook kan.
Dus misschien moet je gaan kijken wat je wil en dan gaan zoeken naar een opleiding in de avond, als het kan misschien 1 dag minder gaan werken.
Uiteindelijk kan je dan overstappen
Succes!
zaterdag 16 mei 2009 om 20:05
Same here!
Zit nu 5 jaar bij dezelfde werkgever. Sinds vorig jaar bij een andere afdeling omdat ik niet met mijn toemalige leidinggevende door een deur kon. Nu heb ik een fantastische leidinggevende. Echt een verademing. En mijn nieuwe collega's, stuk voor stuk hele leuke mensen. Maar het werk boeit me niet meer. Ik zie mezelf gewoon niet verder komen. Vind het werk gewoon ook niet meer leuk. Maar ook in mijn situatie kostwinner, hypotheek, goed salaris, goede arbeidsvoorwaarden. Eigenlijk gewoon allemaal te goed om zo maar over boord te gooien. Maar aan de andere kant wil ik ook niet dat mijn werk een gouden ketting is waaraan ik vast lig.
Ik heb besloten om me eens goed te verdiepen in wat ik dan echt zou willen. Waar ik een passie voor voel. Maar ook daar kom ik niet zo goed uit. Kortom, ik weet gewoon niet wat ik wil. Ik weet alleen dat ik hier niet nog decennia wil blijven zitten.
Bijkomend "probleem", is dat we graag kinderen willen. Nu zijn we al een poosje bezig en begin ik steeds meer te twijfelen of kinderen uberhaupt voor ons zijn weg gelegd, maar stel dat ik volgende maand toch ineens zwanger blijk, dan zit ik in mijn huidige baan weer heel erg goed (overheid). Stel ik dat ik dan net ergens in een proeftijd zou zitten en een contract wordt niet verlengd. Zit je mooi zonder inkomen. En dat is dus echt geen optie. Dus wat is wijsheid....
Lastig. Ik snap het helemaal, dat dertigersdilemma! Als er niet zoveel boeken over waren geschreven inmiddels had ik me daar wel aan gewaagd. Want dat lijkt me dus wel helemaal te gek om te doen, boeken schrijven.
Zit nu 5 jaar bij dezelfde werkgever. Sinds vorig jaar bij een andere afdeling omdat ik niet met mijn toemalige leidinggevende door een deur kon. Nu heb ik een fantastische leidinggevende. Echt een verademing. En mijn nieuwe collega's, stuk voor stuk hele leuke mensen. Maar het werk boeit me niet meer. Ik zie mezelf gewoon niet verder komen. Vind het werk gewoon ook niet meer leuk. Maar ook in mijn situatie kostwinner, hypotheek, goed salaris, goede arbeidsvoorwaarden. Eigenlijk gewoon allemaal te goed om zo maar over boord te gooien. Maar aan de andere kant wil ik ook niet dat mijn werk een gouden ketting is waaraan ik vast lig.
Ik heb besloten om me eens goed te verdiepen in wat ik dan echt zou willen. Waar ik een passie voor voel. Maar ook daar kom ik niet zo goed uit. Kortom, ik weet gewoon niet wat ik wil. Ik weet alleen dat ik hier niet nog decennia wil blijven zitten.
Bijkomend "probleem", is dat we graag kinderen willen. Nu zijn we al een poosje bezig en begin ik steeds meer te twijfelen of kinderen uberhaupt voor ons zijn weg gelegd, maar stel dat ik volgende maand toch ineens zwanger blijk, dan zit ik in mijn huidige baan weer heel erg goed (overheid). Stel ik dat ik dan net ergens in een proeftijd zou zitten en een contract wordt niet verlengd. Zit je mooi zonder inkomen. En dat is dus echt geen optie. Dus wat is wijsheid....
Lastig. Ik snap het helemaal, dat dertigersdilemma! Als er niet zoveel boeken over waren geschreven inmiddels had ik me daar wel aan gewaagd. Want dat lijkt me dus wel helemaal te gek om te doen, boeken schrijven.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zondag 17 mei 2009 om 10:22
Is het echt het werk an sich? Of drukt de verantwoordelijkheid zo zwaar?
Ik merk dat nu Mr Nilsson straks zonder baan zit en ik echt kostwinner ben (was ik in theorie al eigenlijk) dat dat best zwaar drukt.
Wat ik me afvraag, waarom heb je geen tijd om om te scholen? je bent toch samen?
Ik merk dat nu Mr Nilsson straks zonder baan zit en ik echt kostwinner ben (was ik in theorie al eigenlijk) dat dat best zwaar drukt.
Wat ik me afvraag, waarom heb je geen tijd om om te scholen? je bent toch samen?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 17 mei 2009 om 17:20
Hoi Xaloy,
Ik herken je verhaal helemaal - en in mijn directe omgeving ken ik zo al vijf mensen die zich er ook in zullen herkennen...
Wat mezelf betreft: omdat ik over een paar maanden geopereerd ga worden en een lange revalidatie tegemoet ga, heb ik besloten om een thuisstudie op te pakken, om deze 'time out' nuttig te besteden.
Alleen: wat vind ik nou leuk? Iets met schrijven, het bibliotheekwezen, (digitale) fotografie of nog iets anders? Ik kom er niet uit! En het zou zo mooi zijn als ik na mijn revalidatie met behulp van zo'n studie iets totaal anders zou kunnen gaan doen... Aaaaaaargh!
Kortom: geen tips, maar even om je te laten weten dat ik meelees op je topic! Succes!
Ik herken je verhaal helemaal - en in mijn directe omgeving ken ik zo al vijf mensen die zich er ook in zullen herkennen...
Wat mezelf betreft: omdat ik over een paar maanden geopereerd ga worden en een lange revalidatie tegemoet ga, heb ik besloten om een thuisstudie op te pakken, om deze 'time out' nuttig te besteden.
Alleen: wat vind ik nou leuk? Iets met schrijven, het bibliotheekwezen, (digitale) fotografie of nog iets anders? Ik kom er niet uit! En het zou zo mooi zijn als ik na mijn revalidatie met behulp van zo'n studie iets totaal anders zou kunnen gaan doen... Aaaaaaargh!
Kortom: geen tips, maar even om je te laten weten dat ik meelees op je topic! Succes!
dinsdag 19 mei 2009 om 09:08
HPL, ik heb wel 'tijd' om me om te scholen, maar ook geen tijd. Want het kost ongelovelijk veel daarvan! En ergens wil je ook tijd aan je gezin besteden, naast die fulltime baan en huishouden. Ik ga in september een cursus doen, in het verlengde van mijn werk, die duurt 3 maanden en is elke dinsdagavond, plus wat er nog aan huiswerk en projecten bij komt. Dat vind ik al veel!
Het probleem van Wuppie herken ik ook. Want stel dat je je dan wat meer vrij maakt, wat ga je dan in godsnaam DOEN?
Het probleem is dus lastiger dan alleen maar 'tijd'. Het is ook nog es 'ja maar wat dan precies wél', en dat precieze moet dan liefst ook nog geld opleveren, want zonder geld gaat helemaal niets meer tegenworodig.
Ik voel me soms echt gevangen zitten in mijn eigen zorgvuldig opgezette leven. Kan geen kant op! Moet elke ochtend gaan werken. Heb 5 weken vakantie per jaar en zoveel weekenden die je probeert vol te proppen met leuke dingen zodat je nog ergens het gevoel hebt dat je een leuk leven hebt. Tijd voor omscholing of hobby's is verrekte lastig, en als je die tijd al zou hebben: Hoe in te vullen?
Marosa, ik denk helemaal niet dat ik ambities heb. Mijn ambities zijn langzamerhand verstikt door de realiteit. Ik kan goed werken, mijn werkgevers zijn blij met me en ik heb succes. Maar dat vind ik allang niet meer boeiend! Ik heb geld nodig om te leven, maar verder zou ik net zo lief elke dag dom werk doen!
Sjonge wat klink ik depressief!! Zo voelt het dan ook weer niet helemaal, maar goed, even op de spits gedreven..
Het probleem van Wuppie herken ik ook. Want stel dat je je dan wat meer vrij maakt, wat ga je dan in godsnaam DOEN?
Het probleem is dus lastiger dan alleen maar 'tijd'. Het is ook nog es 'ja maar wat dan precies wél', en dat precieze moet dan liefst ook nog geld opleveren, want zonder geld gaat helemaal niets meer tegenworodig.
Ik voel me soms echt gevangen zitten in mijn eigen zorgvuldig opgezette leven. Kan geen kant op! Moet elke ochtend gaan werken. Heb 5 weken vakantie per jaar en zoveel weekenden die je probeert vol te proppen met leuke dingen zodat je nog ergens het gevoel hebt dat je een leuk leven hebt. Tijd voor omscholing of hobby's is verrekte lastig, en als je die tijd al zou hebben: Hoe in te vullen?
Marosa, ik denk helemaal niet dat ik ambities heb. Mijn ambities zijn langzamerhand verstikt door de realiteit. Ik kan goed werken, mijn werkgevers zijn blij met me en ik heb succes. Maar dat vind ik allang niet meer boeiend! Ik heb geld nodig om te leven, maar verder zou ik net zo lief elke dag dom werk doen!
Sjonge wat klink ik depressief!! Zo voelt het dan ook weer niet helemaal, maar goed, even op de spits gedreven..
dinsdag 19 mei 2009 om 12:18
Herkenbaar verhaal, Xaloy, alleen is mijn situatie iets anders. Heb ook een kind, maar geen partner (die heeft het jaren geleden laten afweten). Ik werkte altijd als management assistente, maar de gedachte dat nog 30 jaar te moeten blijven doen, bezorgde me bijna een paniekaanval . Ik was altijd snel uitgekeken op mijn banen en dan sloeg de verveling toe. Werk wat me leuk leek, was vaak vrijwilligerswerk of ik had er de juiste opleiding niet voor. Uiteindelijk knoop doorgehakt en sinds februari ben ik weer gaan studeren. Heb inmiddels ook een baan die er redelijk op aansluit (maar het is niet mijn droombaan). Hoop echt dat ik de opleiding over 3 jaar (!!!) kan afronden, maar jemig, wat is het pittig i.c.m verantwoordelijke baan en zorg voor (anders dan anders-) kind.
Mocht ik een grote geldprijs winnen (of een hele rijke vent tegekomen ), dan ga ik zeker minder werken of stap over op vrijwilligerswerk en ga dan de rest van de tijd besteden aan mijn opleiding en genieten van het leven. Ik heb nl. het gevoel dat ik geleefd wórd!!
En ja, het verantwoordelijkheidsgevoel drukt ook.....
Mocht ik een grote geldprijs winnen (of een hele rijke vent tegekomen ), dan ga ik zeker minder werken of stap over op vrijwilligerswerk en ga dan de rest van de tijd besteden aan mijn opleiding en genieten van het leven. Ik heb nl. het gevoel dat ik geleefd wórd!!
En ja, het verantwoordelijkheidsgevoel drukt ook.....
dinsdag 19 mei 2009 om 17:25
Nou, ik ben 26jaartjes jong ... maar herken dit helemaal hoor !!
Dus ehm, misschien worden ze steeds jonger met de 30-ers crisis, maar ik zit er midden in :p
Ik werk in de zorg... maar ga vaak met tegenzin naar mijn werk ...
Toch kan ik maar niet bedenken wat ik nou WEL wil.. en blijf ik maar malen, denken en vacaturesites bekijken....
Schiet dus echt totaal niet op!
En tjah, wij hebben ook gewoon hypotheek.. dus er moeten wel inkomsten zijn...
Dus ehm, misschien worden ze steeds jonger met de 30-ers crisis, maar ik zit er midden in :p
Ik werk in de zorg... maar ga vaak met tegenzin naar mijn werk ...
Toch kan ik maar niet bedenken wat ik nou WEL wil.. en blijf ik maar malen, denken en vacaturesites bekijken....
Schiet dus echt totaal niet op!
En tjah, wij hebben ook gewoon hypotheek.. dus er moeten wel inkomsten zijn...
dinsdag 19 mei 2009 om 20:42
Ja, dat gaan we ook proberen. Manlief is op zoek naar een baan sinds deze week. Misschien iets meer vrijheid voor mama! Maar goed, zo snel zal hij niets vinden want ik bedenk me dat natuurlijk in een nogal lastige tijd 
Dus als iemand nog tips heeft om de saaie Werkdag door te komen..
We gaan in ieder geval met hemelvaart de hort op (kamperen, oh jezus help me) en het wordt prachtig weer. Dus de batterijtjes zullen iig tot maandagmiddag wel opgeladen zijn...
Dus als iemand nog tips heeft om de saaie Werkdag door te komen.. We gaan in ieder geval met hemelvaart de hort op (kamperen, oh jezus help me) en het wordt prachtig weer. Dus de batterijtjes zullen iig tot maandagmiddag wel opgeladen zijn...
woensdag 20 mei 2009 om 07:20
woensdag 20 mei 2009 om 07:39
quote:Xaloy schreef op 19 mei 2009 @ 09:08:
Heb 5 weken vakantie per jaar en zoveel weekenden die je probeert vol te proppen met leuke dingen zodat je nog ergens het gevoel hebt dat je een leuk leven hebt. Wat is er mis met een niet volgepropt weekend? Ik kan me ongelooflijk verheugen op een weekend 'niks', geen afspraken, geen feestjes, gewoon: niks. Lekker luieren, ontbijtje, uitgebreid badderen, beetje shoppen, krantje lezen ..... En dat allemaal in mijn eigen tempo. Daar laadt mij accu heerlijk van op en juist niet van die weekends die volgepland zitten met - op zich heel gezellige maar tijdrovende - afspraken. Ik probeer daarom dus regelmatig weekends helemaal vrij te houden.
Heb 5 weken vakantie per jaar en zoveel weekenden die je probeert vol te proppen met leuke dingen zodat je nog ergens het gevoel hebt dat je een leuk leven hebt. Wat is er mis met een niet volgepropt weekend? Ik kan me ongelooflijk verheugen op een weekend 'niks', geen afspraken, geen feestjes, gewoon: niks. Lekker luieren, ontbijtje, uitgebreid badderen, beetje shoppen, krantje lezen ..... En dat allemaal in mijn eigen tempo. Daar laadt mij accu heerlijk van op en juist niet van die weekends die volgepland zitten met - op zich heel gezellige maar tijdrovende - afspraken. Ik probeer daarom dus regelmatig weekends helemaal vrij te houden.
woensdag 20 mei 2009 om 23:22
Hahahaha.... Xaloy, ik moest lachen om je kampeerverhaal ("Oh help me!")
Maar dat is het inderdaad. WAT, wil je dan? Dat heb ik ook. Inmiddels heb ik wel besloten om, zolang ik nog in deze baan zit, er het beste van te maken. Het hoeft ook niet morgen allemaal anders. Ik ga mezelf maar gewoon de tijd gunnen om na te denken over wat ik dan precies (niet) wil. En ik heb dan nog makkelijk praten want ik heb al een vierdaagse werkweek en ik plan mijn weekenden alles behalve vol. Alleen ik kom er gewoon niet achter wat ik dan wil en hoe ik dat denk te gaan bereiken.
Maar ik heb vandaag besloten daar gewoon deze zomer voor te nemen. En komt het "inzicht" eerder, dan zie ik dan wel wat ik er mee ga doen. Ik heb op dit moment even geen zin om de frustraties toe te laten eigenlijk. Want als ik mezelf onder druk zet dan hoef ik al helemaal geen lumineuze ideeen te verwachten.
Maar dat is het inderdaad. WAT, wil je dan? Dat heb ik ook. Inmiddels heb ik wel besloten om, zolang ik nog in deze baan zit, er het beste van te maken. Het hoeft ook niet morgen allemaal anders. Ik ga mezelf maar gewoon de tijd gunnen om na te denken over wat ik dan precies (niet) wil. En ik heb dan nog makkelijk praten want ik heb al een vierdaagse werkweek en ik plan mijn weekenden alles behalve vol. Alleen ik kom er gewoon niet achter wat ik dan wil en hoe ik dat denk te gaan bereiken.
Maar ik heb vandaag besloten daar gewoon deze zomer voor te nemen. En komt het "inzicht" eerder, dan zie ik dan wel wat ik er mee ga doen. Ik heb op dit moment even geen zin om de frustraties toe te laten eigenlijk. Want als ik mezelf onder druk zet dan hoef ik al helemaal geen lumineuze ideeen te verwachten.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
