Worden jullie niet moe

Dat kan je misselijkmakend vinden, maar als je iets doet en niemand merkt het, dan heeft het weinig zin het te doen.

Sophisticated schreef: ↑

08-10-2023 11:06

Ja zo voel ik me niet maar zo hoor ik me we te voelen want heb eigenlijk niks te klagen.
Maar angst en depressies blijven terugkeren. En ik denk altijd dat ik het tegen kan gaan door extra hard te werken om grote doelen te behalen en iedereen inclusief mezelf te choqueren. Dat geeft me denk ik wat meer zelfvertrouwen als ik iets bereik wat anderen mensen nooit verwachten.

Misschien mag je juist meer gaan voelen dat je de moeite waard bent zonder dat je daar iets speciaals voor hoeft te doen. Zelfs zonder dat anderen jou zien of erkennen ben je goed genoeg. Misschien zou dat rust geven?

Sophisticated schreef: ↑

12-10-2023 13:29

Ik vind niet dat je dingen perse moet doen als iemand het opmerkt en anders geen zin heeft. Ik doe dingen uit goede intentie in de belangstelling voor een ander en niet om gezien te worden of erkenning te krijgen.

Ik doe geen dingen enkel om op te vallen, maar omdat ze gedaan moete worden.
Maar ja, als ik ruim op tijd al mijn aangiftes eruit heb gekregen dan zeg ik daar wel iets over (successen moet je toch even vieren), een klant met een lastige casus heb geholpen (vertellen aan een collega zodat collega er misschien ook weer iets aan heeft of dat collega mij nog suggesties kan geven voor een volgende keer), een complimentje heb gekregen van een klant (whoehoe, mijn klant waardeert mij!). Ja, dat zijn dingen die ik deel met collega's, deels vanuit mijn enthousiasme, deels omdat ik het belangrijk vind dat men weet waar ik mee bezig ben, deels omdat laten weten dat je iets bijzonders doet een voordeel kan zijn bij een functioneringsgesprek/salarisbespreking.
Dat laatste vinden genoeg mensen raar, maar als ze denken dat je gewoon je werk doet, dan is het bijna onmogelijk om een passende beoordeling te krijgen.

En je spreekt jezelf nogal tegen in deze post:

Sophisticated schreef: ↑

08-10-2023 11:06

Ja zo voel ik me niet maar zo hoor ik me we te voelen want heb eigenlijk niks te klagen.
Het is dat ik misschien te veel voel of ondankbaar ben voor al hetgeen dat ik al heb bereikt. Ik ben nooit helemaal tevreden maar ben zeker wel ergens blij denk ik. Heb echt veel vooruitgang geboekt afgelopen jaren.
Maar angst en depressies blijven terugkeren.
En ik denk altijd dat ik het tegen kan gaan door extra hard te werken om grote doelen te behalen en iedereen inclusief mezelf te choqueren. Dat geeft me denk ik wat meer zelfvertrouwen als ik iets bereik wat anderen mensen nooit verwachten.
Maar uiteindelijk kamp je ook vaak met werk met concurrenten die jaloezie ervaren en je dan saboteren.
Is echt vermoeiend soms want ik wil een aardig persoon blijven en daarboven staan maar uiteindelijk ken je dat nooit vermijden want dat zal altijd overal wel spelen.

Want hier geef je aan dat je juist de lat super hoog (en raar) neerlegt enkel om anderen te verbazen met wat je allemaal niet kan, want als zij jou bewonderen hierom, geeft dat jou zelfvertrouwen.

En denk je niet dat je angsten en depressies blijven, zolang jij die lat onmogelijk hoog legt. Op elk vlak.

Sophisticated schreef: ↑

08-10-2023 16:07

Wat klinkt daar belabberd aan?
Ik saboteer mezelf juist door dingen uit te stellen en niet direct alles te doen zodat er meer rust in mijn hoofd kan komen.
Heb morgen mn eerste afspraak maar daar verwacht ik niet heel veel van. Ik krijg maar 4 behandelingen en dan mag ik het gaan uitzoeken, wat ik overigens vreemd vond want ik de behandelplan stond dat ik er 15 sessies zou krijgen. Zo zie je maar weer wat je voor hen waard bent, zodra ze t geld binnen hebben mag je weer t liefst zsm opdonderen en je mag t ze ook niet te moeilijk maken. Ik vind t maar allemaal een neppe vertoning.

Denk je ook niet dat door de lat zo hoog te leggen, je to-do-lijst onredelijk lang is. En dat je dat ook wel weet, maar het jezelf liever moeilijk maakt door te vinden dat het een hele reële lijst is?

Je hebt 4 behandelingen. Nee, dat is niet veel, maar het zijn er wel 4. Maakt daar maximaal gebruik van. En hoe weet je zo zeker dat er geen vervolgsessies zullen komen? Kijk, met deze negatieve insteek heb je inderdaad niets aan 4 behandelingen, maar ook niet aan 1 behandeling. Want als je niet wilt, dan heb je er niets aan.

Daarnaast vind ik het nogal zorgwekkend dat je denkt dat jouw hele omgeving zich continue met jou bezig is. En dat ze er vooral op uit zijn om jou te benadelen. Maar het komt nogal over alsof je alvast iedereen wil afschrijven, zodat je de verwachtingen laag kunt houden... al zijn ze stiekem huizenhoog, zodat ze altijd zullen falen en jij kunt zeggen: zie je wel!!

De enige die jou benadeelt, ben jijzelf.

Sophisticated schreef: ↑

12-10-2023 14:54

Ik zeg dingen niet zomaar, ergens heb je zeker wel een punt en zie ik nu ook wel in dat ik mij gewoon eens meer op t positieve weer moet richten en al hetgeen ik geen controle over heb moet kunnen loslaten.

Ik zie ook wel t belang van meer dingen delen, daar heb ik soms moeite mee maar zie en weet wel dat ik daar gwn echt meer aan moet gaan werken.

Ik vind soms dingen best lullig gaan, om maar eens wat voorbeelden te benoemen waar ik best wel geïrriteerd van kan raken zijn situaties waarbij een ander gewoon dingen benoemt die jij hebt gedaan maar doet alsof tie t zelf heeft gedaan. Ik kan daar zo kwaad om raken maar voel me weer ook te trots voor om daar wat van te zeggen. Benoemen dat jij dit hebt gedaan en niet hij/zij is ook zo kinderachtig en vind t niet je sieren maar t is ook niet chill voor jezelf om dit soort dingen te laten gebeuren maar er een ding van maken is ook weer onnodig. Ik denk dat ik hele gedoe maar moet accepteren, geen energie aan geven maar beter kan ombuigen door te focussen naar de einddoel/resultaat.
Ik raak alleen verslagen als de samenwerking dan zo verloopt waarbij ik al het voorwerk doe en alles doorgeef maar vervolgens ineens word gedaan alsof ik niks heb gedaan en diegene wel. Dan raak ik echt overspoeld en eigenlijk ook verstijfd want gevoel van onrecht kan mij dan juist laten dichtklappen van laat maar zitten.

Maakt dat wat uit, Sophisticated? Ik doe soms ook voorbereidend werk, als ik dat goed doe kunnen andere mensen schitteren. En dan vergeten ze wel eens me te bedanken of eigenlijk merken ze het niet eens. Pas als het niet goed gaat, weten ze wie er verantwoordelijk is voor die voorbereiding. Frustrerend, soms, maar eigenlijk ook wel prima. Als de mensen die mijn factuur betalen maar weten wat ik doe.

Sophisticated schreef: ↑

12-10-2023 14:54

Ik zeg dingen niet zomaar, ergens heb je zeker wel een punt en zie ik nu ook wel in dat ik mij gewoon eens meer op t positieve weer moet richten en al hetgeen ik geen controle over heb moet kunnen loslaten.

Ik zie ook wel t belang van meer dingen delen, daar heb ik soms moeite mee maar zie en weet wel dat ik daar gwn echt meer aan moet gaan werken.

Ik vind soms dingen best lullig gaan, om maar eens wat voorbeelden te benoemen waar ik best wel geïrriteerd van kan raken zijn situaties waarbij een ander gewoon dingen benoemt die jij hebt gedaan maar doet alsof tie t zelf heeft gedaan. Ik kan daar zo kwaad om raken maar voel me weer ook te trots voor om daar wat van te zeggen. Benoemen dat jij dit hebt gedaan en niet hij/zij is ook zo kinderachtig en vind t niet je sieren maar t is ook niet chill voor jezelf om dit soort dingen te laten gebeuren maar er een ding van maken is ook weer onnodig. Ik denk dat ik hele gedoe maar moet accepteren, geen energie aan geven maar beter kan ombuigen door te focussen naar de einddoel/resultaat.
Ik raak alleen verslagen als de samenwerking dan zo verloopt waarbij ik al het voorwerk doe en alles doorgeef maar vervolgens ineens word gedaan alsof ik niks heb gedaan en diegene wel. Dan raak ik echt overspoeld en eigenlijk ook verstijfd want gevoel van onrecht kan mij dan juist laten dichtklappen van laat maar zitten.

Tja, als iemand duidelijk met de eer van mijn werk gaat strijken, dan zeg ik daar wel iets van. Een beetje vragend: bedoel je project X73? Als het Ja, is dan geef ik aan dat dát mijn werk is, dus misschien verwarren ze dat met een ander project. Want vergissen is mogelijk, dan zeik je iemand niet gelijk af, maar je maakt wel duidelijk dat jij het werk gedaan hebt.

Maar als ik enkel voorbereidend werk heb gedaan, dan boeien mij die credits echt niet. Of dat ik iets gesignaleerd heb en degene met het klantencontact communiceert dit met de klant. Boeit mij ook niet.
In mijn branch is het best gebruikelijk om niet aan klanten te laten weten hoeveel mensen op het dossier zitten. Klanten vinden het zelf fijner als het bv een LG/contactpersoon en een assistent is ipv een LG en steeds een andere assistent/meerdere assistenten.

Dus of je probeert het lost te laten of je corrigeert die ander. Vergissen kan altijd, leugens ben ik niet zo'n fan van.

De eerste stap is hulp zoeken, maar dat doe je al dus de eerste stap is gezet.

Verder ga eens kijken waar jij gelukkig van wordt en waar jij energie van krijgt op dit moment. En als dat niet sporten is dan doe je dat gewoon lekker niet.

Als jouw batterij nu eenmaal sneller leeg is dan die van een ander dan is dat toch prima?

Voor mij voelt bijvoorbeeld aanwezig zijn op een feestje hetzelfde als jezelf bewijzen en meedoen. Ik doe het nog steeds wel naar feestjes gaan, maar ben selectiever geworden in naar wiens feestje ik ga.
Zo ben ik ook geminderd/gestopt met grote vriendengroepen allemaal hartstikke gezellig, maar de sociale druk die er constant bij kwam kijken. En als je dan keer niet kon dan miste je toch iets.

Soms vind ik het wel eens jammer als ik zie dat anderen dat wel hebben/kunnen, maar voor mij zat het er gewoon niet in. Uiteindelijk ligt dat aan mij en het heeft lang geduurd voor ik dat kon accepteren.

Vroeger had ik altijd wel last van het gevoel dat ik mezelf niet kon zijn op kantoor.
Tegenwoordig werk ik 80 procent thuis en ben ik zo gewend aan mezelf zijn dat ik dat altijd ben... Ook tijdens teams meetingen en als ik op kantoor ben. En weet je wat? Mensen accepteren mij nu veel meer dan toen ik zo hard mijn best deed om geaccepteerd te worden.