Werk & Studie
alle pijlers
zeggen tijdens je salarisonderhandelnig dat je zwanger bent
dinsdag 3 juni 2008 om 21:09
Hallo,
Ik ben 10 weken zwanger volgende week vrijdag en die maandag daarop heb ik mijn arbeidsvoorwaardengesprek. Ik ga met mijn vorige leidinggevende na een officiele sollicitatieprocedure mee naar een andere afdeling.
Ik ken hem anderhalf jaar.
Wat is wijsheid?
Eerst dacht ik niet zeggen, want:
Het doet er in principe niet toe. Hij kent mij en wil mij graag hebben in zijn team. Ik stak boven andere sollicitanten uit vond hij.
Ik wil de onderhandeling zuiver houden en hem niet (on)bewust beinvloeden. Anderhalve week, na mijn eerste echo zeg ik het hem dan. Misschien waardeerd hij me er zelfs wel om, want van hem moest ik op onderhandelingscursus vorig jaar omdat ie me een beetje soft vond (in mijn werk naar leveranciers).
Volgens een vriendin gooi ik per maand een paar nieuwe schoenen weg als ik het zeg en is dat de reden waarom vrouwen altijd minder betaald krijgen dan mannen. Omdat we altijd bang zijn wat anderen vinden. Ik denk trouwens ookniet dat hij het zou zeggen als het andersom was.
En dan nu de andere kant belicht:
Ik heb een erg goede relatie met hem en zou het zonde vinden als dit hierdoor verstoord wordt. Ik denk dat hij mij nu vertrouwd en graag wil dat ik hem ook vertrouw. Veel samen gewerkt en kunnen het goed met elkaar vinden. Een andere vriendin vertelde mij dat iemand het had verzwegen bij haar op het werk en dat het haar echt kwalijk werd genomen. Het werd gezien als liegen (notabene door vrouwen).
Ik ben benieuwd wat jullie vinden.
Groetjes
Ik ben 10 weken zwanger volgende week vrijdag en die maandag daarop heb ik mijn arbeidsvoorwaardengesprek. Ik ga met mijn vorige leidinggevende na een officiele sollicitatieprocedure mee naar een andere afdeling.
Ik ken hem anderhalf jaar.
Wat is wijsheid?
Eerst dacht ik niet zeggen, want:
Het doet er in principe niet toe. Hij kent mij en wil mij graag hebben in zijn team. Ik stak boven andere sollicitanten uit vond hij.
Ik wil de onderhandeling zuiver houden en hem niet (on)bewust beinvloeden. Anderhalve week, na mijn eerste echo zeg ik het hem dan. Misschien waardeerd hij me er zelfs wel om, want van hem moest ik op onderhandelingscursus vorig jaar omdat ie me een beetje soft vond (in mijn werk naar leveranciers).
Volgens een vriendin gooi ik per maand een paar nieuwe schoenen weg als ik het zeg en is dat de reden waarom vrouwen altijd minder betaald krijgen dan mannen. Omdat we altijd bang zijn wat anderen vinden. Ik denk trouwens ookniet dat hij het zou zeggen als het andersom was.
En dan nu de andere kant belicht:
Ik heb een erg goede relatie met hem en zou het zonde vinden als dit hierdoor verstoord wordt. Ik denk dat hij mij nu vertrouwd en graag wil dat ik hem ook vertrouw. Veel samen gewerkt en kunnen het goed met elkaar vinden. Een andere vriendin vertelde mij dat iemand het had verzwegen bij haar op het werk en dat het haar echt kwalijk werd genomen. Het werd gezien als liegen (notabene door vrouwen).
Ik ben benieuwd wat jullie vinden.
Groetjes
dinsdag 3 juni 2008 om 21:17
Blijft lastig als je zwanger bent, maar je hebt natuurlijk nog een optie.
Ga je arbeidsvoorwaardengesprek aan en kijk wat ze je te bieden hebben. Als je moet tekenen voor je nieuwe arbeidsvoorwaarden kun je dan ook aangeven dat je zwanger bent. Zo heb je eerlijke arbeidsvoorwaarden en ben je zelf ook eerlijk geweest.
Je hoeft het nog niet te vertellen en je eerste echo is toch vaak een mijlpaal dat je zeker weet dat je zwanger bent en dat het hartje klopt. Als je niet switcht van funtie had je het ook niet gezegd tot na je eerste echo.
Ga je arbeidsvoorwaardengesprek aan en kijk wat ze je te bieden hebben. Als je moet tekenen voor je nieuwe arbeidsvoorwaarden kun je dan ook aangeven dat je zwanger bent. Zo heb je eerlijke arbeidsvoorwaarden en ben je zelf ook eerlijk geweest.
Je hoeft het nog niet te vertellen en je eerste echo is toch vaak een mijlpaal dat je zeker weet dat je zwanger bent en dat het hartje klopt. Als je niet switcht van funtie had je het ook niet gezegd tot na je eerste echo.
dinsdag 3 juni 2008 om 21:27
dinsdag 3 juni 2008 om 21:52
ik heb het ook gezegd; ik wilde mijn nieuwe baan met een schone lei beginnen, en zo wist mijn baas van te voren waar hij aan begon. En bij mij ging het om een echte nieuwe werkgever, niet om een overstap binnen hetzelfde bedrijf. Ik vind het overigens voor een overstap in hetzelfde bedrijf minder raar om het niet te zeggen als bij een echte nieuwe baan. Je bent dan toch al in dienst, hebt je al bewezen etc. en als je op je oude functie was gebleven zou je het toch ook pas zeggen na de echo?
dinsdag 3 juni 2008 om 22:02
Ik zou het niet zeggen tijdens de onderhandeling. Je inschaling/arbeidsvoorwaarden hebben (officieel) niets te maken met je zwangerschap, dus er is simpelweg geen reden om het in dat stadium te zeggen. Snap dat je je er een beetje lullig over voelt, maar je moet geen zaken met elkaar vermengen die niets met elkaar te maken hebben. Als je baas zou vinden dat dat wel met elkaar te maken heeft zit hij fout. En in dat hypothetische geval weet hij dat best en gaat hij het je heus niet laten merken. Ik zou ook niet weten waarom je er de relatie met je baas mee zou verstoren als je het niet nu vertelt. Je baas kent je al anderhalf jaar zeg je en hij heeft kennelijk een dusdanig goede indruk van je dat je deze promotie kunt maken. Stel dat je een maand later zwanger was geraakt, dan had je het toch ook niet weken voor de echo al verteld? Vertellen bij 12 weken/1e echo is ook maar een gewoonte hoor. Een vriendin van mij koos er voor om pas bij 5 maanden wereldkundig te maken dat ze zwanger was. (Het duurde bij haar lang voordat het te zien was). Haar leidingevende heeft daar geen enkel probleem van gemaakt. Een vriend van mij is leidinggevende en hij heeft pas meegemaakt dat hij een vrouw heeft aangenomen die nadat ze een week aan het werk was vertelde dat ze zwanger was. Hij baalde wel een beetje van de situatie - want er lag veel werk voor haar... maar relativeerde dat ook vrij snel. Hij zei tegen mij dat hij wel heel blij was dat hij haar had aangenomen vanwege haar kwaliteit... en dat hij even goed naar een oplossing had moeten zoeken als ze een jaar later zwanger was geweest...
woensdag 4 juni 2008 om 07:59
Als je geen onderhandelingen zou hebben, dan zou je het toch ook nog niet zeggen? Dan zou je neem ik aan toch ook wachten tot je de drie maanden bent gepasseerd? Eigenlijk is er geen reden waarom je het nu dan wel zou zeggen, tenzij er specifiek om gevraagd wordt (dan zou je namelijk wel in de liegzone komen, maar van die vraag zou ik redelijk uit mijn dak gaan).
Gezien de band die je met hem hebt, zou je dit hem "gewoon" voor kunnen leggen. Eigenlijk net zo als je hier doet. Je hebt genoeg redenen waarom je het niet zou hoeven zeggen, maar het zit jou persoonlijk wel dwars. Dit zou ik dan niet in het officiele gesprek doen, maar als dat kan in een meer persoonlijk / ongepland / tijdens-een-kopje-koffie gesprek. Dan is ook duidelijk dat je dat meer doet door de goede band.
Het is best moeilijk.
Ik mocht naar een assessment center toen ik net een paar weken zwanger was. De uitslag duurde nog een paar weken en voordat ik eindelijk officieel ingeschreven was voor de cursus (om naar een hogere functie te komen) was ik bijna drie maanden zwanger. Ik heb mijn leidinggevende (ook één met zo'n goede band) op de dag dat mijn inschrijving zwart-op-wit stond op de hoogte gebracht van mijn zwangerschap. Daarbij heb ik verteld dat ik vooral bang was omdat anderen dan zouden beslissen dat die cursus ook wel na mijn zwangerschap kon (van uitstel komt afstel) en ik het heel graag tijdens mijn zwangerschap (en gedeeltelijk tijdens mijn verlof) gewoon wilde doen. Daar had ie alle begrip voor en het bedrijf heeft ook prima meegewerkt om alles te kunnen combineren (twee dagen cursus met overnachting en borstvoeding is vrij lastig).
Anderhalve maand na mijn verlof werd ik benoemd in mijn hogere functie.
Achteraf gezien zou ik het zeker niet anders doen. Ik ben blij dat ik mijn gevoel gevolgd heb en daarnaar geluisterd heb.
Succes met je keuze, laat het ons even weten.
Enne.....gefeliciteerd met je zwangerschap!
Gezien de band die je met hem hebt, zou je dit hem "gewoon" voor kunnen leggen. Eigenlijk net zo als je hier doet. Je hebt genoeg redenen waarom je het niet zou hoeven zeggen, maar het zit jou persoonlijk wel dwars. Dit zou ik dan niet in het officiele gesprek doen, maar als dat kan in een meer persoonlijk / ongepland / tijdens-een-kopje-koffie gesprek. Dan is ook duidelijk dat je dat meer doet door de goede band.
Het is best moeilijk.
Ik mocht naar een assessment center toen ik net een paar weken zwanger was. De uitslag duurde nog een paar weken en voordat ik eindelijk officieel ingeschreven was voor de cursus (om naar een hogere functie te komen) was ik bijna drie maanden zwanger. Ik heb mijn leidinggevende (ook één met zo'n goede band) op de dag dat mijn inschrijving zwart-op-wit stond op de hoogte gebracht van mijn zwangerschap. Daarbij heb ik verteld dat ik vooral bang was omdat anderen dan zouden beslissen dat die cursus ook wel na mijn zwangerschap kon (van uitstel komt afstel) en ik het heel graag tijdens mijn zwangerschap (en gedeeltelijk tijdens mijn verlof) gewoon wilde doen. Daar had ie alle begrip voor en het bedrijf heeft ook prima meegewerkt om alles te kunnen combineren (twee dagen cursus met overnachting en borstvoeding is vrij lastig).
Anderhalve maand na mijn verlof werd ik benoemd in mijn hogere functie.
Achteraf gezien zou ik het zeker niet anders doen. Ik ben blij dat ik mijn gevoel gevolgd heb en daarnaar geluisterd heb.
Succes met je keuze, laat het ons even weten.
Enne.....gefeliciteerd met je zwangerschap!
woensdag 4 juni 2008 om 08:21
Bedankt voor al jullie reacties.
Ik ben weegschaal, en dat blijkt ook echt uit mn gevoel.
Ik laat het weten als ik mn gesprek heb gehad vrijdag. Ik denk dat ik het daar pas echt beslis.
Verstand zegt niet zeggen, omdat het er feitelijk niet toe doet. Als we niet beide naar een andere afdeling waren gegaan had ik het ook pas over 2 weken gezegd. En inderdaad: zonde van die nieuwe schoenen
Gevoel is natuurlijk typisch, dat het toch een beetje lullig voelt.
hm, denk dat ik het toch niet ga zeggen, of na de onderhandeling in hetzelfde gesprek. Vond ik ook een goed idee.
Groetjes!
Ik ben weegschaal, en dat blijkt ook echt uit mn gevoel.
Ik laat het weten als ik mn gesprek heb gehad vrijdag. Ik denk dat ik het daar pas echt beslis.
Verstand zegt niet zeggen, omdat het er feitelijk niet toe doet. Als we niet beide naar een andere afdeling waren gegaan had ik het ook pas over 2 weken gezegd. En inderdaad: zonde van die nieuwe schoenen
Gevoel is natuurlijk typisch, dat het toch een beetje lullig voelt.
hm, denk dat ik het toch niet ga zeggen, of na de onderhandeling in hetzelfde gesprek. Vond ik ook een goed idee.
Groetjes!