Zwanger
alle pijlers
19 en onverwacht zwanger!!
vrijdag 2 mei 2014 om 20:14
Hallo, ik heb echt wat advies/steun nodig..
ik ben 19 en ik ben 3 weken geleden tot de ontdekking gekomen dat ik zwanger ben. Ik ben er blij mee. Alleen 1 groot probleem.. mijn vriend (24) wil dat ik het weg laat halen.
Hij zegt zelf meerdere keren dat ie het iets heel moois vind en dat als we ouder waren en wat langer samen zouden zijn (nu net 4 maanden samen) hij er heel erg blij mee zou zijn. Maar hij blijft erbij dat we te jong zijn en we nog zoveel moeten doen voordat we aan een kind beginnen.
Ik weet nu dus echt niet hoe ik het moet doen allemaal. Ik weet dat ik sowieso voor 1000% op mijn moeder kan rekenen dat ze me overal in zou steunen en helpen. Ik weet het allemaal niet meer..
ik ben 19 en ik ben 3 weken geleden tot de ontdekking gekomen dat ik zwanger ben. Ik ben er blij mee. Alleen 1 groot probleem.. mijn vriend (24) wil dat ik het weg laat halen.
Hij zegt zelf meerdere keren dat ie het iets heel moois vind en dat als we ouder waren en wat langer samen zouden zijn (nu net 4 maanden samen) hij er heel erg blij mee zou zijn. Maar hij blijft erbij dat we te jong zijn en we nog zoveel moeten doen voordat we aan een kind beginnen.
Ik weet nu dus echt niet hoe ik het moet doen allemaal. Ik weet dat ik sowieso voor 1000% op mijn moeder kan rekenen dat ze me overal in zou steunen en helpen. Ik weet het allemaal niet meer..
zaterdag 3 mei 2014 om 00:52
TO doe vooral wat voor jou goed voelt! Je bent nu in deze situatie terecht gekomen ook al had je het niet zo bedacht, welke beslissing je ook maakt het komt goed! Maar neem vooral je eigen beslissing en luister naar je eigen gevoel.
Veel sterkte en wijsheid
Veel sterkte en wijsheid
Liever spijt van iets wat je heb gedaan, dan spijt van iets wat je niet heb gedaan
zaterdag 3 mei 2014 om 00:52
Toen ik m'n zoon kreeg woonde ik nog thuis.. Net als TO nu. Ik heb door ziekte thuis vroeger nooit mijn diploma gehaald ... Heb nu al jaaaren een vaste baan in de zorg , overigens nu met diploma.. Ik weet niet wat je precies wilt zeggen met 'voordeel'.. Ook dat voordeel kan wegvallen als er ineens geen baan meer is. En dat kan op elk moment in een leven gebeuren.
Het enige verschil , vind ik, is dat je je als jonge moeder constant moet bewijzen voor bevooroordeelde mensen..
Het enige verschil , vind ik, is dat je je als jonge moeder constant moet bewijzen voor bevooroordeelde mensen..
zaterdag 3 mei 2014 om 01:10
quote:sabbaticalmeds schreef op 03 mei 2014 @ 00:57:
kom op zeg. Op je 19e een kind opvoeden gun ik niemand. Ik gun iedere 19 jarige vrijheid en blijheid. En geen kopzorgen om een dreumes. Het is nogal wat.Waarom reageer jij in elk topic waarbij de zwangere niet leeft zoals in het ideaal plaatje altijd met de reactie dat TO een abortus moet plegen?
kom op zeg. Op je 19e een kind opvoeden gun ik niemand. Ik gun iedere 19 jarige vrijheid en blijheid. En geen kopzorgen om een dreumes. Het is nogal wat.Waarom reageer jij in elk topic waarbij de zwangere niet leeft zoals in het ideaal plaatje altijd met de reactie dat TO een abortus moet plegen?
zaterdag 3 mei 2014 om 01:16
zaterdag 3 mei 2014 om 01:20
De 'tienermoederdiscussie' is alweer in volle hevigheid losgebarsten, zie ik....
Ewikees: zet voor jezelf goed op een rijtje hoe je tegenover je zwangerschap staat. Niet wat anderen er van vinden, wat er van je verwacht wordt, of wat je vriend wil, maar gewoon even: jijzelf. Hoe zou je het vinden om moeder te worden? Wat als je vriend niet achter het voortzetten van de zwangerschap staat, zie je het dan voor je dat je alleenstaand moeder wordt? Welke praktische zaken zou je sowieso moeten regelen? En wat zou het emotioneel met je doen om de zwangerschap af te breken? Kun je daar mee leven, of zou je er veel spijt van (kunnen) krijgen?
Als je dit soort afwegingen hebt gemaakt, kun je beter tot een beslissing komen. Het is toch in de eerste plaats een beslissing van jou, want jij moet hoe dan ook verder leven met de keuze die je maakt. Natuurlijk is het fantastisch als je daarbij hulp/ steun krijgt van je omgeving (je moeder, je vriend, familie, andere vrienden), maar de keuze zal voor jou het meest ingrijpend zijn.
Als je het lastig vindt: zoek iemand om er over te praten. Dat kan ook je huisarts zijn, of een maatschappelijk werker.
Ik heb in dezelfde positie gezeten (vergelijkbaar: ik was 19, vriend was 24 en wilde het kind niet). Ik heb destijds alles goed op een rijtje gezet en had heel helder wat de 'voor- en nadelen' van beide keuzes waren. Ik heb er destijds voor gekozen de zwangerschap voort te zetten. Dat was niet altijd makkelijk. Mijn relatie heeft geen stand gehouden, ik heb hard moeten werken om mijn studie af te ronden. Veel mensen dachten toentertijd dat het me niet zou lukken, maar het is allemaal op zijn pootjes terecht gekomen. Ik heb mijn diploma's gehaald, een leuke baan, een leuke man die er wél voor ging en een prachtig gezin.
Ik zeg niet dat dit jouw keuze hoeft te zijn, maar wat ik wel weet: bij mij is het goed gekomen omdat ik 100% achter mijn eigen keuze stond. Ik heb me niet laten beïnvloeden door wat anderen dachten dat mogelijk/ wenselijk/ het beste etc. was.
Ewikees: zet voor jezelf goed op een rijtje hoe je tegenover je zwangerschap staat. Niet wat anderen er van vinden, wat er van je verwacht wordt, of wat je vriend wil, maar gewoon even: jijzelf. Hoe zou je het vinden om moeder te worden? Wat als je vriend niet achter het voortzetten van de zwangerschap staat, zie je het dan voor je dat je alleenstaand moeder wordt? Welke praktische zaken zou je sowieso moeten regelen? En wat zou het emotioneel met je doen om de zwangerschap af te breken? Kun je daar mee leven, of zou je er veel spijt van (kunnen) krijgen?
Als je dit soort afwegingen hebt gemaakt, kun je beter tot een beslissing komen. Het is toch in de eerste plaats een beslissing van jou, want jij moet hoe dan ook verder leven met de keuze die je maakt. Natuurlijk is het fantastisch als je daarbij hulp/ steun krijgt van je omgeving (je moeder, je vriend, familie, andere vrienden), maar de keuze zal voor jou het meest ingrijpend zijn.
Als je het lastig vindt: zoek iemand om er over te praten. Dat kan ook je huisarts zijn, of een maatschappelijk werker.
Ik heb in dezelfde positie gezeten (vergelijkbaar: ik was 19, vriend was 24 en wilde het kind niet). Ik heb destijds alles goed op een rijtje gezet en had heel helder wat de 'voor- en nadelen' van beide keuzes waren. Ik heb er destijds voor gekozen de zwangerschap voort te zetten. Dat was niet altijd makkelijk. Mijn relatie heeft geen stand gehouden, ik heb hard moeten werken om mijn studie af te ronden. Veel mensen dachten toentertijd dat het me niet zou lukken, maar het is allemaal op zijn pootjes terecht gekomen. Ik heb mijn diploma's gehaald, een leuke baan, een leuke man die er wél voor ging en een prachtig gezin.
Ik zeg niet dat dit jouw keuze hoeft te zijn, maar wat ik wel weet: bij mij is het goed gekomen omdat ik 100% achter mijn eigen keuze stond. Ik heb me niet laten beïnvloeden door wat anderen dachten dat mogelijk/ wenselijk/ het beste etc. was.
zaterdag 3 mei 2014 om 01:22
zaterdag 3 mei 2014 om 01:24
quote:sabbaticalmeds schreef op 03 mei 2014 @ 01:19:
Wat een idiote reactie dat ten eerste
Ik ben zeker voor abortus dat ten tweede
ten derde heb ik TO niks aangeradenOkee das waar je hebt niet in die bewoordingen gezegd dat ze een abortus moet plegen maar je zinspeelt er zeker op. Net als in andere topics en waarom doe je dat? En ga je er zelfs mee door als je wordt gemeld dat je bijdrage niet wordt gewaardeerd? Om zwangeren een rot gevoel te geven? Abortus moet iemand zijn eigen keuze zijn en het is niet iets wat je te pas en on te pas aanraadt. Je kan wel de wijsheid in pacht hebben of nouja je zo gedragen maar waarom laat je anderen niet in hun waarde?
Wat een idiote reactie dat ten eerste
Ik ben zeker voor abortus dat ten tweede
ten derde heb ik TO niks aangeradenOkee das waar je hebt niet in die bewoordingen gezegd dat ze een abortus moet plegen maar je zinspeelt er zeker op. Net als in andere topics en waarom doe je dat? En ga je er zelfs mee door als je wordt gemeld dat je bijdrage niet wordt gewaardeerd? Om zwangeren een rot gevoel te geven? Abortus moet iemand zijn eigen keuze zijn en het is niet iets wat je te pas en on te pas aanraadt. Je kan wel de wijsheid in pacht hebben of nouja je zo gedragen maar waarom laat je anderen niet in hun waarde?
