19 en zwanger

Ook kinderdagverblijven moeten dicht, als je een Pedagogische mbo opleiding gaat doen wordt het je zelfs afgeraden door scholen, ze werken bij ons zelfs met lotingen.. Gebeurt niet voor niks.

Oh meisje.... Waar begin je aan?



Ik raakte zelf (ongepland) in verwachting op mijn 19e. En hoewel ik nog nooit een seconde spijt heb gehad van mijn keuze, zal ik het nimmer iemand aanraden om op dergelijke leeftijd dezelfde beslissing te maken. Als tiener zie je alles simpelweg vanuit een heel ander perspectief, en alle veranderingen die een zwangerschap, bevalling en kraamtijd met zich mee brengt vormen een enorme belasting voor je persoonlijkheid, relatie, leefomstandigheden en omgeving.



Hoewel ik de beschikking had over een vaste aanstelling en zelfs een koopwoning op eigen naam had staan, en daarnaast ook nog eens een hele leuke relatie had, heeft het toch allemaal niet zo mogen zijn. Aan het einde van mijn zwangerschap heb ik mijn eigen leven bijna moeten bekopen door ziekte (vergiftiging), was mijn oh-zo-leuke vriendje van begin 20 bleek helemaal niet zo goed in staat om mijn buik, straie en hormonen te waarderen, en nam hij dus enkele weken na de geboorte de benen opzoek naar iets jawel 'strakkers' :')

Ik heb maandenlang mijn ex moeten bewegen richting mediation, heb diverse malen in de rechtbank voor mijn kind moeten vechten over het ouderlijk gezag, omgangsregelingen en alimentatie... En stond er bovendien elke ochtend, middag, avond en nacht alleen voor, gaf bijna een jaar volledige borstvoeding om de kosten een beetje te drukken, runde mijn huishouden, de huisdieren en werkte 32-36 uur per week om ons hoofd boven water te houden met een minimum jeugdloon net boven bijstandsniveau.



Jaren later is het allemaal goed gekomen hoor. Nieuwe man leren kennen die mijn 1e kind onvoorwaardelijk accepteert en verzorgd, en zelfs samen nog een kindje gekregen járen later. En ik kan je zeggen, dat laatste is zo ontzettend veel zorgelozer geweest.......



Asjeblieft wees heel voorzichtig. Als ik dit alles van te voren voorzien had, had mijn kind uit liefde voor hem al deze spanning willen besparen.

OMG

Beste TO,



heb het allemaal even gelezen en ben met stomheid geslagen.

Ik kan niet zeggen dat je erg vriendelijk overkomt, en ook sommige mensen zijn in hun reactie misschien wat hard, maar met de beste bedoelingen.

Misschien dat je dit niet meer wilt lezen, maar ik denk wel dat je je goed moet realiseren dat de realiteit op dit moment niet erg rooskleurig is. Op het feit na dat de woning markt voor starters idd erg goed is, wil dit niet zeggen dat jij (of je nou 19 of 30 bent) een huis moet kopen omdat je samen wilt wonen met je vriend omdat je een kind krijgt.

Wat waren de plannen voordat je zwanger werd? Was het plan toen ook al om te gaan samenwonen? een huis te kopen?



Ik snap dat een zwangerschap de situatie natuurlijk doet veranderen, maar bekijk alles realistisch, praat met je ouders, je schoonouders over de kosten en dan bedoel ik niet de logische kosten, zoals telefoon, verzekeringen, gas/water/licht, maar de kosten die je niet kent, overlijdensrisico, arbeidsongeschikt, ect.

Een hypotheek hoeft niet duur te zijn in de huidige woningmarkt, maar met alleen de hypotheek heb je nog geen huis, daar komt nog een boel andere kosten bij.



Ik denk dat je (ondanks dat je het misschien niet wilt horen) een klein beetje onrealistisch bent, ik zeg niet dat je niet genoeg verdiend, ik zeg al helemaal niet dat je het niet zou kunnen redden, maar ik denk wel dat je er iets te luchtig over denkt. Zet alle kosten op een rijtje (samen met je ouders, schoonouders) ga nog een goed gesprek met de bank aan en probeer een hypotheek op 1 persoon te zetten, want dan kun je je kosten laag houden en is het andere loon extra inkomsten die je echt nodig gaat hebben (denk aan overzienen kosten en vergeet niet dat je straks drie mensen in huis hebt)