37 weken zwanger, zo spannend!!

ik ben zelf donderdag 37 weken! ook van een dochter!

ik heb manlief vandaag nog gedwongen haar kledingkast in elkaar te zetten, want we zijn nogal een makkelijk stel, en zo zal je net zien dat het deze week gebeurd en dan staat er niets in die kamer ik heb nog niet eens een ziekenhuistas gepakt, dus dat ga ik morgen maar eens doen



ik zelf wil heel graag bevallen, ik ben er heel erg klaar mee, ze heeft vrij weinig ruimte en mn hele buik is beurs, heb een maagzuur daar zeg je u tegen, strontmisselijk vaak, diaree , moe moe moe, alles doet zeer, bloedarmoede, lage bloeddruk, hemaglobine level veels te laag dus weinig zuurstof meerdere keren flauwgevallen, bloedplaatjes te weinig dus ook al 3 kleine bloedingen gehad en veel blauwe plekken, krijg uit voorzorg een infuus voor eventuele bloedtransfusie, en omdat ik in canada woon nu hebben ze mij voor de zekerheid maar alle shots gegeven uit mn kindertijd zoals tetanus/kinhoest/ rubella, oh en ik heb a negatief bloed dus ook een fijne spuit in mn kont gehad die heel erg zeer deed en die nog een keer moet na de bevalling.

ook nemen ze iedere week bloed af om alles bij te houden, dus mijn arm is bont en blauw!



je snapt dus wel dat ik zoiets heb van...liever vandaag dan morgen

ik ben niet bang voor de pijn, ik heb alleen emetofobie, extreme angst voor misselijkheid en overgeven, ik ben dus als de dood voor overgeven, en dat gebeurd regelmatig tijdens een bevalling, ik ga dus van te voren vragen of ik daarvoor iets in mag nemen, want ik wil kosten wat het kost voorkomen dat ik ziek word, de rest ben ik niet zo bang voor, mn moeder vliegt de 27e, ik hoop dat ze het haalt!



trouwens, waar ben je precies bang voor,? uitscheuren/inknippen, naalden, napijn? ik neem mooi een ruggenprik als ik denk dat ik het niet trek! ik vind het niet nodig om pijn te lijden als ik daar geen zin in heb

Hai Vlaflip!



Ik ben een half jaar geleden (wat lang alweer zeg..) bevallen van een prachtige zoon, en ik was ook een echte controlfreak hoor.



Alles lag klaar, bevallingsplan ed. Als ik iets geleerd heb dan is het wel loslaten geweest want het overkomt je gewoon en daar kun je je maar t beste bij neerleggen.

Ik kwam met 35 weken in het ziekenhuis te liggen ivm zwangerschapsvergiftiging en ben met 37 weken ingeleid, en zelfs toen niet volgens het boekje want ze zouden op dinsdagochtend een ballonnetje inbrengen en woensdagochtend weeënopwekkers geven om 8 uur s ochtends en om half 8 was hij er al.



Ik heb de eerste weeën onder de douche opgevangen en daarna een weeënstorm gekregen en toen een ruggenprik gevraagd.



Ik ben echt panisch voor naalden enzo en ik had 2 grote angsten, een ruggenprik en inknippen.



Ik heb het allebei gehad en er niets van gevoeld. Een ruggenprik zou ik je persoonlijk zeker aanraden, vond het enorm helpen.

Ik zal niet liegen: ja het doet pijn maar als ik een tweede zou willen zou ik het om de bevalling zeker niet laten.



Ik hoop dat je een prettige bevalling hebt en dat je snel mag gaan genieten van jullie mooie dochter!

Tip: zorg echt dat je iets van lippenbalsem bij je hebt ofzo, warme sokken, iets te doen voor manlief in de periode dat er misschien nog niet zoveel gebeurd, iets te eten voor manlief , vraag op tijd om pijnstilling mocht je dat willen, eer dat de anesthesist misschien uit bed wordt gebeld ben je alweer f verder.

Hier ook een redelijk positief verhaal! Ben ongeveer 1,5 week geleden bevallen van onze mooie dochter! Ze ligt nu in de wieg naast me nog wat te pruttelen na haar flesje



Ik ben ook een ontzettende control freak! En nog perfectionistisch ook. Lekker handig voor een bevalling en toch, je gaat er heel makkelijk in mee heb ik gemerkt. Het is niet helemaal gelopen zoals ik wou (geen pijnstilling want alles ging veel te snel) maar dat heb ik niet als naar ervaren. Op een gegeven moment neemt het gevoel van "en nu moet ze er uit!" het over. En ja het is pijnlijk en nee, ik ben die pijn niet vergeten als ik nu naar haar kijk, maarja, ze moest er nu eenmaal uit!



Waar ga je bevallen? Ik ben in een kraamhotel begonnen maar omdat het persen wat te lang aan het duren was hebben ze me "naar beneden", ziekenhuis dus, gebracht. Ik was ook super bang voor alles wat mis kon gaan, maar het idee dat ik zo in het ziekenhuis was, gaf me wel veel rust. Zou dus ook nooit thuis bevallen!



Succes, vooral ook met wachten... Dat vond ik misschien nog het ergst van alles

De gouden raad van mijn vk: "er is er nog nooit 1 blijven zitten."



Mijn tip voor jou is "ontspan". Hoe meer je ontspant, hoe minder adrenaline je aanmaakt. Adrenaline remt de hele boel.

Hier ook een heel positief verhaal rond half 1 werd ik wakker met wat kramp. Beneden kopje thee gaan drinken, pijn viel nog mee. Daarna gaan douchen, man ging tijd opnemen. Weeen gingen toen al om de 2-3 minuten, liepen soms zelfs in elkaar over. Maar nog steeds goed uit te houden. VK gebeld, gevoeld en zat al op 8cm! Om half 4 naar het ziekenhuis gegaan. Dacht echt dat ze daar in de lift eruit zou vallen! Op bed en mocht meteen beginnen. En om 4.34 is ze geboren. Het persen enzo deed wel wat pijn, maar achteraf viel dat ook reuze mee. 2 Kleine haarscheurtjes die gehecht werden en klaar. Alles in 4 uur gedaan! Zo kan het ook gaan! Was ons 1e kindje.

Over de periode daarna ga ik maar niks zeggen, die verliep wat minder soepel. Maar is ook helemaal goed gekomen

Wat visje zegt: ontspan, dan komt het veel sneller op gang en een rustige goede ademhaling zorgt ervoor dat je kindje voldoende zuurstof krijgt tijdens de bevalling.

Neem lekker warme sokken mee en een fijn zittend shirt. Voor de rest: je kunt niet anders dan je overgeven aan het natuurgeweld. Zet 'm op!

quote:Visje28 schreef op 17 september 2013 @ 05:25:

De gouden raad van mijn vk: "er is er nog nooit 1 blijven zitten."Das nie helemaal waar .. Als je een sterke maag hebt, Google dan maar eens op Zahra Aboutalib.

Ephina, bizar verhaal zeg!

De angsten die je hebt gaan alleen over jezelf, maar het draait om je baby. Mss helpt het om de aandacht te verleggen.

Hier ook een positief verhaal. Inmiddels alweer ruim 2,5 jaar geleden prachtige dochter gehad. Heb medische indicatie en moest dus een ziekenhuisbevalling. Om half 10 aan het infuus gelegd (werd ingeleid) en weeen leken niet op gang te komen. Om 4 uur dan toch 4 cm ontsluiting, alhoewel ze nog steeds dachten dat ik geen weeen had. Dus van binnenuit weeenactiviteit gemeten en was toch behoorlijk heftig op het scherm te zien. Ik heb tot 10 voor 6 liggen lezen en sudokuen en om 18.18 was mijn dochter geboren, zonder pijnbestrijding, 1 kleine hechting en ik liep een uur later alweer zelfstandig naar de douche. Het ergste van de hele bevalling vond ik het aanbrengen van het infuus (maar ik had zo'n doos die 5x misprikte dus tja).

Probeer te ontspannen, ga lezen, puzzelen, muziek luisteren of iets waardoor je je angsten opzij zet.

De zuster bij mij zei (was Kerstavond): Maria is bevallen in een stal, dan kan jij het ook in een zh met alle apparatuur en hulp bij de hand.

Spannend Vlaflip! Ik ben anderhalve maand geleden bevallen en wat was dat een mooie bevalling! Het duurde in totaal drie uur waarvan 20 minuten persen



Mijn ervaring is dat hoe rustiger je blijft, hoe beter het gaat. Weeën wegpuffen is echt geen pretje maar probeer je te concentreren op je ademhaling en niet te denken aan de pijn.

Ik ben thuis bevallen zonder pijnbestrijding, geen knip en niet uitgescheurd. Het moment dat ik echt mocht persen werd ik in een keer bang. Durfde niet met volle kracht te persen. GGelukkig zag mijn verloskundige dat en stelde ze me gerust. Toen ging het weer goed. Ik kan je natuurlijk niet vertellen dat het pijnloos was, maar het cliché is echt waar: zodra je je kindje in je armen hebt vergeet je de pijn. Ik vond het zo mooi dat ik een paar dagen na de bevalling dacht: 'dit wil ik nog een keer meemaken'.



Ik wens jou ook zo'n fijne bevalling toe! En

Ben nu bijna 36 weken zwanger. Dus ook voor mij schiet het opeens op! En ook hier een control freak. Ik heb het echter 'opgelost' door zwangerschapsyoga te doen, waarbij ik zoveel mogelijk leer ontspannen en adem halen en verschillende fijne posities aan te nemen. Het valt niet te plannen maar ik probeer me mentaal zoveel mogelijk voor te bereiden. Alvast te bedenken wat ik zou kunnen doen tijdens de eerste weeën, mijn man te instrueren wat te doen en wat te laten, telefoonnummers binnen bereik, tas en de maxicosi in de hal en gewoon zoveel mogelijk bezig om de voorbereidingen zo soepel mogelijk te laten zijn. Ben benieuwd hoe het gaat lopen! Het is onze eerste