Zwanger
alle pijlers
38 weken zwanger en advies nodig
vrijdag 23 mei 2014 om 11:01
Een nieuwe discussie omdat ik graag advies zou willen. Ik ben op dit moment ruim 38 weken zwanger. Ik voel me goed en met mijn kleine mannetje gaat ook alles goed. Ik woon samen met mijn, bij gebrek aan een beter woord, ex-vriend die ook de vader is van het kindje.
Deze zwangerschap was niet gepland. Ik kwam er ook pas bij ruim 9 weken achter dat ik zwanger was. Iets waar ik totaal niet op gerekend had aangezien ik bij de dokter liep voor onderzoeken, omdat mijn lichaam niet werkte zoals het hoorde. Ik was net ingetrokken bij mijn ex, omdat ik mijn studentenwoning uit moest. Hij en ik waren al zo'n 2 jaar met elkaar bezig, maar in deze periode was hij ook bezig met het regelen van zijn scheiding. Heel veel drama. Beiden waren wij niet op zoek naar een serieuze relatie, maar hadden het heel leuk samen. Toen kwam er dus opeens een test waaruit bleek dat ik zwanger was.
Na lang praten en voor mij een week Ibiza, omdat ik na moest denken, stonden we recht tegenover elkaar. Hij wilde het niet en ik wilde geen abortus. Zijn redenen waren begrijpelijk, net gescheiden van zijn jeugdliefde, zijn leven lag overhoop, hij had geen vertrouwen meer in de wereld. Hij was er niet klaar voor. Mijn redenen waren meer van emotionele aard. Ik moet hem echter wel alle credits geven. Ik woon nog steeds bij hem, hij zal me nooit het huis uit zetten en gaat eigenlijk naar alle verloskundige en ziekenhuisafspraken mee. We hebben geen relatie, we slapen in aparte kamers in aparte bedden, maar hij is er wel als ik hem nodig heb. Hier tegenover staat echter dat hij het nog steeds niet wil. Hij wil geen vader worden en neemt het me kwalijk dat ik hem dit aandoe.
Daar gaat mijn vraag dan ook over. Hoewel ik weet dat ik dankbaar moet zijn dat hij er is en zoveel voor me overheeft zit er ook zeker een keerzijde aan. Ik kan niet tegen zijn buien waarin hij mij beschuldigd van zijn leven verpesten, dat hij nu geen toekomst heeft, dat hij uren door kan gaan over waarom ik niet gewoon voor abortus heb gekozen. De verwijten dat ik dit misschien expres zo gepland heb (niet waar). Ik heb hem altijd gezegd dat, omdat dit uiteindelijk mijn keuze was, ik hem nooit zal dwingen vader te zijn en op het moment dat hij aangeeft ik kan dit niet meer, dat ik hem dat nooit kwalijk zal nemen en ook naar zijn zoon nooit een kwaad woord zal spreken. Levert natuurlijk alleen nog maar meer ruzie op, want zo makkelijk is het nou eenmaal niet. Klopt.
Soms wordt ik depressief en huil ik nachten door, aan de ene kant omdat ik echt niet van plan was om zijn leven zo op zijn kop te zetten en aan de andere kant, omdat ik het kleine mannetje in buik het allerbeste wil kunnen geven en continue verwijten naar je hoofd gaan volgens mij ook door naar hem. Vrienden zeggen, misschien moet je het huis uit daar. Neem je ruimte, maar dat wil mijn ex niet en ik kan niet nu wegrennen en mijn kindje zijn vader ontnemen, ookal voel ik me dan af toe nog zo rot. Vraag is, heeft iemand tips, trucs of iets waardoor ik kan zorgen dat voornamelijk voor mijn kindje het straks goed voelt en dat hij (nu al) weet dat hij gewenst en welkom is?
Deze zwangerschap was niet gepland. Ik kwam er ook pas bij ruim 9 weken achter dat ik zwanger was. Iets waar ik totaal niet op gerekend had aangezien ik bij de dokter liep voor onderzoeken, omdat mijn lichaam niet werkte zoals het hoorde. Ik was net ingetrokken bij mijn ex, omdat ik mijn studentenwoning uit moest. Hij en ik waren al zo'n 2 jaar met elkaar bezig, maar in deze periode was hij ook bezig met het regelen van zijn scheiding. Heel veel drama. Beiden waren wij niet op zoek naar een serieuze relatie, maar hadden het heel leuk samen. Toen kwam er dus opeens een test waaruit bleek dat ik zwanger was.
Na lang praten en voor mij een week Ibiza, omdat ik na moest denken, stonden we recht tegenover elkaar. Hij wilde het niet en ik wilde geen abortus. Zijn redenen waren begrijpelijk, net gescheiden van zijn jeugdliefde, zijn leven lag overhoop, hij had geen vertrouwen meer in de wereld. Hij was er niet klaar voor. Mijn redenen waren meer van emotionele aard. Ik moet hem echter wel alle credits geven. Ik woon nog steeds bij hem, hij zal me nooit het huis uit zetten en gaat eigenlijk naar alle verloskundige en ziekenhuisafspraken mee. We hebben geen relatie, we slapen in aparte kamers in aparte bedden, maar hij is er wel als ik hem nodig heb. Hier tegenover staat echter dat hij het nog steeds niet wil. Hij wil geen vader worden en neemt het me kwalijk dat ik hem dit aandoe.
Daar gaat mijn vraag dan ook over. Hoewel ik weet dat ik dankbaar moet zijn dat hij er is en zoveel voor me overheeft zit er ook zeker een keerzijde aan. Ik kan niet tegen zijn buien waarin hij mij beschuldigd van zijn leven verpesten, dat hij nu geen toekomst heeft, dat hij uren door kan gaan over waarom ik niet gewoon voor abortus heb gekozen. De verwijten dat ik dit misschien expres zo gepland heb (niet waar). Ik heb hem altijd gezegd dat, omdat dit uiteindelijk mijn keuze was, ik hem nooit zal dwingen vader te zijn en op het moment dat hij aangeeft ik kan dit niet meer, dat ik hem dat nooit kwalijk zal nemen en ook naar zijn zoon nooit een kwaad woord zal spreken. Levert natuurlijk alleen nog maar meer ruzie op, want zo makkelijk is het nou eenmaal niet. Klopt.
Soms wordt ik depressief en huil ik nachten door, aan de ene kant omdat ik echt niet van plan was om zijn leven zo op zijn kop te zetten en aan de andere kant, omdat ik het kleine mannetje in buik het allerbeste wil kunnen geven en continue verwijten naar je hoofd gaan volgens mij ook door naar hem. Vrienden zeggen, misschien moet je het huis uit daar. Neem je ruimte, maar dat wil mijn ex niet en ik kan niet nu wegrennen en mijn kindje zijn vader ontnemen, ookal voel ik me dan af toe nog zo rot. Vraag is, heeft iemand tips, trucs of iets waardoor ik kan zorgen dat voornamelijk voor mijn kindje het straks goed voelt en dat hij (nu al) weet dat hij gewenst en welkom is?
vrijdag 23 mei 2014 om 11:09
Hij was er ook bij toen jij zwanger raakte. Dat heb je niet in je eentje voor elkaar gekregen.
Ik vind zijn houding echt heel erg onaardig, zelfs onbeschoft. Natuurlijk is het heel fijn dat hij dit alles voor je doet, maar met die woorden inspelen op jouw emoties is echt heel erg fout.
Zoek iets voor jezelf, maak je los van die man. Je hebt rust nodig.
Ik vind zijn houding echt heel erg onaardig, zelfs onbeschoft. Natuurlijk is het heel fijn dat hij dit alles voor je doet, maar met die woorden inspelen op jouw emoties is echt heel erg fout.
Zoek iets voor jezelf, maak je los van die man. Je hebt rust nodig.
vrijdag 23 mei 2014 om 11:14
Poeh, wat een verhaal.
Ik begrijp niet helemaal waarom je daar nog in huis zit?
Je werd ongepland zwanger, jij wilde wel, hij niet. Duidelijk toch? Je zult het zelf moeten regelen nu. Hij doet wat van hem 'verwacht' wordt en dan vind ik zeer netjes van hem. Maar feit blijft dat hij niet wil. Ik zou dan ook zo snel mogelijk weg gaan daar en je eigen plekje regelen.
En ja, ik vind dat hij gelijk heeft. Jij dringt hem dat kind op en dat 'verpest' zijn leven. Wegwezen dus!
Ik begrijp niet helemaal waarom je daar nog in huis zit?
Je werd ongepland zwanger, jij wilde wel, hij niet. Duidelijk toch? Je zult het zelf moeten regelen nu. Hij doet wat van hem 'verwacht' wordt en dan vind ik zeer netjes van hem. Maar feit blijft dat hij niet wil. Ik zou dan ook zo snel mogelijk weg gaan daar en je eigen plekje regelen.
En ja, ik vind dat hij gelijk heeft. Jij dringt hem dat kind op en dat 'verpest' zijn leven. Wegwezen dus!
vrijdag 23 mei 2014 om 11:17
[quote]Nemesis. schreef op 23 mei 2014 @ 11:09:
Ik vind zijn houding echt heel erg onaardig, zelfs onbeschoft. quote]
Wat is er onbeschoft aan je zwangere ex in huis nemen omdat ze haar studentenkamer uit moet? Wat is er onbeschoft aan met een ex! mee gaan naar verloskundigen afsprakenn?
Er zijn heel veel exen die zeggen zoek het uit jij bent een ex dus je regelt zelf maar andere woonruimte als je de woonruimte die je nu hebt uit moet.
Ze is een ex ze hebben geen relatie. Hem is een kind opgedrongen wat hij niet wil. To moet nu niet haar kop in het zand steken en gewoon in dat huis blijven in de hoop dat ze alsnog gezellig vadertje en moedertje kunnen gaan spelen.
Ze had al lang andere woonruimte voor zich zelf moeten gaan zoeken. Doe dat alsnog.
Ik vind zijn houding echt heel erg onaardig, zelfs onbeschoft. quote]
Wat is er onbeschoft aan je zwangere ex in huis nemen omdat ze haar studentenkamer uit moet? Wat is er onbeschoft aan met een ex! mee gaan naar verloskundigen afsprakenn?
Er zijn heel veel exen die zeggen zoek het uit jij bent een ex dus je regelt zelf maar andere woonruimte als je de woonruimte die je nu hebt uit moet.
Ze is een ex ze hebben geen relatie. Hem is een kind opgedrongen wat hij niet wil. To moet nu niet haar kop in het zand steken en gewoon in dat huis blijven in de hoop dat ze alsnog gezellig vadertje en moedertje kunnen gaan spelen.
Ze had al lang andere woonruimte voor zich zelf moeten gaan zoeken. Doe dat alsnog.
vrijdag 23 mei 2014 om 11:17
quote:Nemesis. schreef op vrijdag 23 mei 2014 11:09 Hij was er ook bij toen jij zwanger raakte. Dat heb je niet in je eentje voor elkaar gekregen.
Ik vind zijn houding echt heel erg onaardig, zelfs onbeschoft. Natuurlijk is het heel fijn dat hij dit alles voor je doet, maar met die woorden inspelen op jouw emoties is echt heel erg fout.
Zoek iets voor jezelf, maak je los van die man. Je hebt rust nodig. "Hij was er ook bij toen jij zwanger raakte. Dat heb je niet in je eentje voor elkaar gekregen."
Dus? Ik zou ook niet met iedereen waarmee ik seks heb gehad een kind willen... Dat je seks hebt, betekent toch niet direct dat je een vader wilt zijn?
Ik vind zijn houding echt heel erg onaardig, zelfs onbeschoft. Natuurlijk is het heel fijn dat hij dit alles voor je doet, maar met die woorden inspelen op jouw emoties is echt heel erg fout.
Zoek iets voor jezelf, maak je los van die man. Je hebt rust nodig. "Hij was er ook bij toen jij zwanger raakte. Dat heb je niet in je eentje voor elkaar gekregen."
Dus? Ik zou ook niet met iedereen waarmee ik seks heb gehad een kind willen... Dat je seks hebt, betekent toch niet direct dat je een vader wilt zijn?
vrijdag 23 mei 2014 om 11:20
quote:blijftgewoondametje schreef op 23 mei 2014 @ 11:08:
Als je ex niet kan loslaten 'dat jij hem dit aan doet' lijkt me voor jou beter om een eigen woning te zoeken. Die steun en hulp komen met een hoog prijskaartje blijkbaar. Kort door de bocht maar je vrienden hebben gelijk.
Helemaal mee eens.
En je kunt wel roepen dat je je kind zijn vader niet wil ontnemen, maar de vader wil dat kind overduidelijk niet en steekt dat niet onder stoelen of banken. Ik zou ook vooral niet verwachten dat dat verandert als de baby er straks is. Sterker nog, ik zou er maar rekening mee houden dat de verwijten nog een tikkeltje heftiger worden als de baby straks hele nachten huilt of als jij na je bevalling niet op of neer kunt van de pijn. Hij zal geen poot uitsteken en als hij last heeft van jullie dan zal hij je dat inpeperen.
Ik snap dat je niet met je kind in een kartonnen doos gaat wonen, dus dat je niet zo makkelijk weggaat als je daardoor op straat komt te staan, maar het argument 'ik kan niet wegrennen en mijn kind zijn vader ontnemen' slaat in dit scenario eigenlijk nergens op.
Als je ex niet kan loslaten 'dat jij hem dit aan doet' lijkt me voor jou beter om een eigen woning te zoeken. Die steun en hulp komen met een hoog prijskaartje blijkbaar. Kort door de bocht maar je vrienden hebben gelijk.
Helemaal mee eens.
En je kunt wel roepen dat je je kind zijn vader niet wil ontnemen, maar de vader wil dat kind overduidelijk niet en steekt dat niet onder stoelen of banken. Ik zou ook vooral niet verwachten dat dat verandert als de baby er straks is. Sterker nog, ik zou er maar rekening mee houden dat de verwijten nog een tikkeltje heftiger worden als de baby straks hele nachten huilt of als jij na je bevalling niet op of neer kunt van de pijn. Hij zal geen poot uitsteken en als hij last heeft van jullie dan zal hij je dat inpeperen.
Ik snap dat je niet met je kind in een kartonnen doos gaat wonen, dus dat je niet zo makkelijk weggaat als je daardoor op straat komt te staan, maar het argument 'ik kan niet wegrennen en mijn kind zijn vader ontnemen' slaat in dit scenario eigenlijk nergens op.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 23 mei 2014 om 11:21
quote:
Ze is een ex ze hebben geen relatie. Hem is een kind opgedrongen wat hij niet wil. To moet nu niet haar kop in het zand steken en gewoon in dat huis blijven in de hoop dat ze alsnog gezellig vadertje en moedertje kunnen gaan spelen.
Ze had al lang andere woonruimte voor zich zelf moeten gaan zoeken. Doe dat alsnog.+1
Ze is een ex ze hebben geen relatie. Hem is een kind opgedrongen wat hij niet wil. To moet nu niet haar kop in het zand steken en gewoon in dat huis blijven in de hoop dat ze alsnog gezellig vadertje en moedertje kunnen gaan spelen.
Ze had al lang andere woonruimte voor zich zelf moeten gaan zoeken. Doe dat alsnog.+1
vrijdag 23 mei 2014 om 11:21
Waarom ik hier nog in huis ben. Ten eerste, hij wil liever niet dat ik ga. Wat hij een stukje van zijn verantwoordelijkheid vind geloof ik. Hij wil zijn kindje wel een onderdak en vaste basis geven, ongeacht of hij het kind wil of niet. Ten tweede, omdat ik niet direct een andere plek heb (familie kan wel altijd). Ten derde, als ik nu zou gaan, zouden we elkaar niet spreken. Ik heb dan het gevoel alsof ik mijn kind zijn eventuele vader ontneem, en mijn ex de kans om zijn zoon te zien al is het maar 1 keer voor hij zijn uiteindelijke besluit neemt.
Ik heb hem overigens ook nooit ongelijk gegeven, het was ook mijn beslissing. Maar gaan is dus volgens jullie de beste oplossing?
Ik heb hem overigens ook nooit ongelijk gegeven, het was ook mijn beslissing. Maar gaan is dus volgens jullie de beste oplossing?
vrijdag 23 mei 2014 om 11:27
Hij kan wel niet willen dat je weggaat, maar het feit is gewoon dat je zwanger bent, 38 weken, en dat de baby er gaat komen. Als hij dus niet wil dat je weggaat dan zal hij moeten stoppen met mekkeren en zich er gewoon bij neer moeten leggen. Kan hij dat niet, dan moet hij ook niet verwachten dat je blijft. Als hij zijn verantwoordelijkheid wil nemen dan is dat een keuze die hij zelf maakt en daar hoort dan ook het fatsoen bij om je ex niet te blijven terroriseren met verwijten over geen abortus en dat je leven wordt verpest. Wil hij dat kind niet? Dan moet hij je ook niet tegenhouden als je je geluk elders gaat zoeken.
Verder is het natuurlijk zijn eigen keuze of hij, als je toch ergens anders gaat wonen, zijn zoon wel of niet ziet. Ik neem aan dat je hem niet de deur wijst als hij naar het ziekenhuis komt of op je andere logeeradres, dus die bal zou ik mooi bij hem leggen. Als hij niet komt is het ZIJN keuze, niet die van jou. Je kunt niet bij hem blijven wonen uit angst dat hij anders nooit langskomt.
Voor de rest, het is je ex, jullie zijn uit elkaar, vroeger of later zul je toch een eigen woonplek moeten vinden.
En ik denk echt dat een kind beter kan opgroeien zonder vader dan met een vader die continu uitdraagt hoe ongewenst het kind is, dat zijn leven is verziekt en dat zijn moeder beter voor abortus had kunnen kiezen. Als hij dat met 38 weken zwangerschap nog steeds continu blijft zeggen dan betwijfel ik ten zeerste of hij die gevoelens voor zijn kind zal kunnen verbergen.
Verder is het natuurlijk zijn eigen keuze of hij, als je toch ergens anders gaat wonen, zijn zoon wel of niet ziet. Ik neem aan dat je hem niet de deur wijst als hij naar het ziekenhuis komt of op je andere logeeradres, dus die bal zou ik mooi bij hem leggen. Als hij niet komt is het ZIJN keuze, niet die van jou. Je kunt niet bij hem blijven wonen uit angst dat hij anders nooit langskomt.
Voor de rest, het is je ex, jullie zijn uit elkaar, vroeger of later zul je toch een eigen woonplek moeten vinden.
En ik denk echt dat een kind beter kan opgroeien zonder vader dan met een vader die continu uitdraagt hoe ongewenst het kind is, dat zijn leven is verziekt en dat zijn moeder beter voor abortus had kunnen kiezen. Als hij dat met 38 weken zwangerschap nog steeds continu blijft zeggen dan betwijfel ik ten zeerste of hij die gevoelens voor zijn kind zal kunnen verbergen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 23 mei 2014 om 11:32
Dus...je ex wil niet dat het het kind krijgt en neemt je jouw keuze nog steeds kwalijk, je verpest zelfs zijn leven, maar tegelijk wil hij niet dat je uit huis gaat???
Wat is dat voor iets raars?
Ik had het afgelopen half jaar hard naar een eigen woning gezocht.
Als je wil dat je ex zijn kind een keer ziet kan je hem toch ook gewoon uitnodigen als het kind geboren is? Je weet waar hij woont.
Wat is dat voor iets raars?
Ik had het afgelopen half jaar hard naar een eigen woning gezocht.
Als je wil dat je ex zijn kind een keer ziet kan je hem toch ook gewoon uitnodigen als het kind geboren is? Je weet waar hij woont.
vrijdag 23 mei 2014 om 11:44
Op dit moment zwangerschapsverlof, daarna moet ik een nieuwe baan zoeken omdat mijn contract per 1 mei niet verlengd is. Heb wel 2 jaar gewerkt, dus recht op ww en een afgeronde bachelor en master opleiding. Natuurlijk ook druk bezig met solliciteren. Een eigen woning is haalbaar, alleen niet alles i.v.m. hoge kosten.
Daarnaast waar ik ook het meeste moeite mee heb zijn de tegenstrijdigheden. Zoals je zegt Ka32, wat is dat voor iets raars. Ik zou het niet weten. Aan de ene kant dus zijn weerzin tegen het vader worden, maar hij heeft ook andere fases. Zoals dat hij op vakantie ging in februari en terugkwam met Adidas trainingspakjes voor 3, 6 en 12 maanden. Hij wisselt zo veel, is wel bezig met namen, heeft direct erkend en wilde ook zijn achternaam. Volgens mij begrijp ik mannen gewoon niet..
Daarnaast waar ik ook het meeste moeite mee heb zijn de tegenstrijdigheden. Zoals je zegt Ka32, wat is dat voor iets raars. Ik zou het niet weten. Aan de ene kant dus zijn weerzin tegen het vader worden, maar hij heeft ook andere fases. Zoals dat hij op vakantie ging in februari en terugkwam met Adidas trainingspakjes voor 3, 6 en 12 maanden. Hij wisselt zo veel, is wel bezig met namen, heeft direct erkend en wilde ook zijn achternaam. Volgens mij begrijp ik mannen gewoon niet..
vrijdag 23 mei 2014 om 11:48
vrijdag 23 mei 2014 om 12:06
quote:Ka32 schreef op 23 mei 2014 @ 11:32:
Dus...je ex wil niet dat het het kind krijgt en neemt je jouw keuze nog steeds kwalijk, je verpest zelfs zijn leven, maar tegelijk wil hij niet dat je uit huis gaat???
Wat is dat voor iets raars?
Ik had het afgelopen half jaar hard naar een eigen woning gezocht.
Als je wil dat je ex zijn kind een keer ziet kan je hem toch ook gewoon uitnodigen als het kind geboren is? Je weet waar hij woont.
Dit dus. Ik denk dat jij stiekem hebt gehoopt dat hij toch nog de ideale vader zou worden of zoiets, en daarom geen knopen hebt durven doorhakken. Daardoor sta je nu op een heel ongelukkig moment met je handen in het haar.
Je ex heeft twee keuzes: of hij wordt de vader van dit kind en gaat met jou in overleg over hoe dit aan te pakken, of hij wordt het niet. In het eerste geval heeft hij niet het recht om tegen jou nog te zeggen 'dat je zijn leven verpest'. In het tweede geval ook niet, maar dan hoeft hij jou ook niet meer te zien en zijn kind ook niet.
Ik denk dat je zelf duidelijker je grenzen aan moet gaan geven en keuzes moet gaan maken en die niet zo moet laten afhangen van de luimen van je ex.
Dus...je ex wil niet dat het het kind krijgt en neemt je jouw keuze nog steeds kwalijk, je verpest zelfs zijn leven, maar tegelijk wil hij niet dat je uit huis gaat???
Wat is dat voor iets raars?
Ik had het afgelopen half jaar hard naar een eigen woning gezocht.
Als je wil dat je ex zijn kind een keer ziet kan je hem toch ook gewoon uitnodigen als het kind geboren is? Je weet waar hij woont.
Dit dus. Ik denk dat jij stiekem hebt gehoopt dat hij toch nog de ideale vader zou worden of zoiets, en daarom geen knopen hebt durven doorhakken. Daardoor sta je nu op een heel ongelukkig moment met je handen in het haar.
Je ex heeft twee keuzes: of hij wordt de vader van dit kind en gaat met jou in overleg over hoe dit aan te pakken, of hij wordt het niet. In het eerste geval heeft hij niet het recht om tegen jou nog te zeggen 'dat je zijn leven verpest'. In het tweede geval ook niet, maar dan hoeft hij jou ook niet meer te zien en zijn kind ook niet.
Ik denk dat je zelf duidelijker je grenzen aan moet gaan geven en keuzes moet gaan maken en die niet zo moet laten afhangen van de luimen van je ex.
vrijdag 23 mei 2014 om 12:27
Dus, hij wil geen vader worden en geen kind, zeurt onophoudelijk dat je een abortus had moeten nemen en neemt wel moeder en kind in huis?
En jij wilt je kind zich gewenst en welkom laten voelen, maar regelt geen stabiele plek waar je als zwangere vrouw niet de hele tijd met gemekker van een ex wordt lastig gevallen?
Lekker stel zijn jullie...
Jezus mens, DOE iets! Dit is toch geen situatie om een kind in te krijgen? Straks lig je in je kraambed, dan heb je écht hulp en steun nodig, en dat krijg je van hem niet, of niet voldoende, of niet op de juiste manier...
Voor je kind zorgen is ook, in de eerste plaats, voor jezelf zorgen. Dat heb je niet goed gedaan de afgelopen maanden. Begin daar in godsnaam vandaag nog mee, anders kon het nog wel eens veel ellendiger worden dan het nu al is.
En jij wilt je kind zich gewenst en welkom laten voelen, maar regelt geen stabiele plek waar je als zwangere vrouw niet de hele tijd met gemekker van een ex wordt lastig gevallen?
Lekker stel zijn jullie...
Jezus mens, DOE iets! Dit is toch geen situatie om een kind in te krijgen? Straks lig je in je kraambed, dan heb je écht hulp en steun nodig, en dat krijg je van hem niet, of niet voldoende, of niet op de juiste manier...
Voor je kind zorgen is ook, in de eerste plaats, voor jezelf zorgen. Dat heb je niet goed gedaan de afgelopen maanden. Begin daar in godsnaam vandaag nog mee, anders kon het nog wel eens veel ellendiger worden dan het nu al is.
vrijdag 23 mei 2014 om 12:51
Zoals ik het zie heeft jouw ex 2 keuzes: 1. Hij doet normaal tegen jou en kiest ervoor om een rol te spelen in het leven van jullie kindje. 2. Hij blijft verwijten maken en dan kun je beter wel verhuizen, zodat je kindje in rust opgroeit.
Ook al geeft jouw ex nu gemengde signalen af, ik zou toch een woonruimte voor mezelf en de baby gaan zoeken. Hij kan de baby dan bij jou bezoeken en jullie kunnen ook een omgangsregeling afspreken. Wat is zijn gevoel tov jou?
Ook al geeft jouw ex nu gemengde signalen af, ik zou toch een woonruimte voor mezelf en de baby gaan zoeken. Hij kan de baby dan bij jou bezoeken en jullie kunnen ook een omgangsregeling afspreken. Wat is zijn gevoel tov jou?
vrijdag 23 mei 2014 om 13:05
quote:melangboo25 schreef op 23 mei 2014 @ 11:44:
Daarnaast waar ik ook het meeste moeite mee heb zijn de tegenstrijdigheden. Zoals je zegt Ka32, wat is dat voor iets raars. Ik zou het niet weten. Aan de ene kant dus zijn weerzin tegen het vader worden, maar hij heeft ook andere fases. Zoals dat hij op vakantie ging in februari en terugkwam met Adidas trainingspakjes voor 3, 6 en 12 maanden. Hij wisselt zo veel, is wel bezig met namen, heeft direct erkend en wilde ook zijn achternaam. Volgens mij begrijp ik mannen gewoon niet..
Maar waarom laat jij je pet hangen naar hem.
Trek je eigen plan, dan maken zijn tegenstrijdigheden je ook niks meer uit.
Daarnaast waar ik ook het meeste moeite mee heb zijn de tegenstrijdigheden. Zoals je zegt Ka32, wat is dat voor iets raars. Ik zou het niet weten. Aan de ene kant dus zijn weerzin tegen het vader worden, maar hij heeft ook andere fases. Zoals dat hij op vakantie ging in februari en terugkwam met Adidas trainingspakjes voor 3, 6 en 12 maanden. Hij wisselt zo veel, is wel bezig met namen, heeft direct erkend en wilde ook zijn achternaam. Volgens mij begrijp ik mannen gewoon niet..
Maar waarom laat jij je pet hangen naar hem.
Trek je eigen plan, dan maken zijn tegenstrijdigheden je ook niks meer uit.
vrijdag 23 mei 2014 om 13:22
Ik denk dat je stiekem toch hoopt dat hij bijdraait als de baby straks bij hem in huis is en dat je daarom nog niet weg bent. En ik vind het helemaal niet zo gek dat je dat hoopt hoor, dat zou toch ook fijn zijn als hij straks jullie kindje liefdevol in zijn hart sluit? En de kans is zeer wel aanwezig dat hij straks echt wel aan zijn kind gehecht raakt.
Het is alleen niet goed voor jou en niet goed voor je kind om je zo te laten behandelen. Je hebt er stress en verdriet van en voelt je naar. Daarnaast laat je hem wel heel erg bepalen hoe de dingen gaan. Waar is jouw inbreng? Dat hij straks zijn kind wellicht liefdevol opneemt hoeft nog niet te betekenen dat zijn gedrag naar jou toe zal veranderen. En geloof me, mét een kind samen, zal je daar nog veel verdrietiger over zijn. Een kind maakt je kwetsbaar.
Kies voor meer afstand, zodat jullie elkaar niet voor de voeten lopen en kans maken een gezond gezamenlijk ouderschap op te bouwen. Op deze manier gaat dat niet lukken.
Het is alleen niet goed voor jou en niet goed voor je kind om je zo te laten behandelen. Je hebt er stress en verdriet van en voelt je naar. Daarnaast laat je hem wel heel erg bepalen hoe de dingen gaan. Waar is jouw inbreng? Dat hij straks zijn kind wellicht liefdevol opneemt hoeft nog niet te betekenen dat zijn gedrag naar jou toe zal veranderen. En geloof me, mét een kind samen, zal je daar nog veel verdrietiger over zijn. Een kind maakt je kwetsbaar.
Kies voor meer afstand, zodat jullie elkaar niet voor de voeten lopen en kans maken een gezond gezamenlijk ouderschap op te bouwen. Op deze manier gaat dat niet lukken.
vrijdag 23 mei 2014 om 13:25
Overigens ben ik het er niet mee eens dat je acuut zou moeten verhuizen, je had beter al weg kunnen zijn. Maar nu met 38 weken verhuizen..... lijkt me geen aanrader. Eerst maar eens bevallen en weer op de been komen.
Maar ga wel afspraken maken over hoe je met elkaar omgaat. Hij wil ook dat je (voorlopig) blijft, dus dan zal hij zich fatsoenlijk naar jou moeten gedragen. Hij beschuldigt jou dat je zijn leven ruïneert, maar jij stelt je nu op alsof je vindt dat hij gelijk heeft. En als hij er niet mee stopt zou ik er voor kiezen naar familie te gaan en daar de bevalling afwachten.
Maar ga wel afspraken maken over hoe je met elkaar omgaat. Hij wil ook dat je (voorlopig) blijft, dus dan zal hij zich fatsoenlijk naar jou moeten gedragen. Hij beschuldigt jou dat je zijn leven ruïneert, maar jij stelt je nu op alsof je vindt dat hij gelijk heeft. En als hij er niet mee stopt zou ik er voor kiezen naar familie te gaan en daar de bevalling afwachten.
vrijdag 23 mei 2014 om 13:45
quote:Miss_Marvellous schreef op 23 mei 2014 @ 12:51:
Zoals ik het zie heeft jouw ex 2 keuzes: 1. Hij doet normaal tegen jou en kiest ervoor om een rol te spelen in het leven van jullie kindje. 2. Hij blijft verwijten maken en dan kun je beter wel verhuizen, zodat je kindje in rust opgroeit.
Ook al geeft jouw ex nu gemengde signalen af, ik zou toch een woonruimte voor mezelf en de baby gaan zoeken. Hij kan de baby dan bij jou bezoeken en jullie kunnen ook een omgangsregeling afspreken. Wat is zijn gevoel tov jou?
Zijn gevoel tegenover mij. Hele goede. Ik heb mezelf eigenlijk meer altijd als afleiding gezien in zijn leven, daarom schreef ik aan het begin ook dat we beide niet op zoek zijn naar een serieuze relatie. Zijn gevoel nu, wisselend volgens mij. Hij vind het heerlijk om tegen me aan te kunnen liggen op de bank, knuffel hier, kus daar, dingen samen doen, etc. Hij vind dat hij nog van me houdt, alleen niet op een relatie manier. Ik daarentegen heb dat niet. Ik kan niet aan de ene kant gehaat en aan de andere kant gekust worden. Dus dat is gestopt.
Overigens ben ik twee keer van plan geweest om weg te gaan. De eerste keer was hij toen net in een goede fase en liet ik woningnet lopen (dit was helemaal in het begin, november). Ik woonde sinds september bij hem en kwam er in nov. dus achter dat ik zwanger was en de tweede keer was ik al bij mijn oma, die ruimte overhad en stond hij de volgende ochtend op de stoep of ik niet weer naar huis wilde komen en dat we dan "wel zouden zien hoe het zou lopen". Jammer, maar helaas.
Overigens moet ik er voor de duidelijkheid dus wel bij zeggen dat ik niet meer verliefd ben op hem, of iets in die richting. Een relatie of iets wil ik op dit moment ook echt niet, er is teveel drama, maar inderdaad dat hij een goede vader zou zijn. Dat heb ik wel gehoopt.
Zoals ik het zie heeft jouw ex 2 keuzes: 1. Hij doet normaal tegen jou en kiest ervoor om een rol te spelen in het leven van jullie kindje. 2. Hij blijft verwijten maken en dan kun je beter wel verhuizen, zodat je kindje in rust opgroeit.
Ook al geeft jouw ex nu gemengde signalen af, ik zou toch een woonruimte voor mezelf en de baby gaan zoeken. Hij kan de baby dan bij jou bezoeken en jullie kunnen ook een omgangsregeling afspreken. Wat is zijn gevoel tov jou?
Zijn gevoel tegenover mij. Hele goede. Ik heb mezelf eigenlijk meer altijd als afleiding gezien in zijn leven, daarom schreef ik aan het begin ook dat we beide niet op zoek zijn naar een serieuze relatie. Zijn gevoel nu, wisselend volgens mij. Hij vind het heerlijk om tegen me aan te kunnen liggen op de bank, knuffel hier, kus daar, dingen samen doen, etc. Hij vind dat hij nog van me houdt, alleen niet op een relatie manier. Ik daarentegen heb dat niet. Ik kan niet aan de ene kant gehaat en aan de andere kant gekust worden. Dus dat is gestopt.
Overigens ben ik twee keer van plan geweest om weg te gaan. De eerste keer was hij toen net in een goede fase en liet ik woningnet lopen (dit was helemaal in het begin, november). Ik woonde sinds september bij hem en kwam er in nov. dus achter dat ik zwanger was en de tweede keer was ik al bij mijn oma, die ruimte overhad en stond hij de volgende ochtend op de stoep of ik niet weer naar huis wilde komen en dat we dan "wel zouden zien hoe het zou lopen". Jammer, maar helaas.
Overigens moet ik er voor de duidelijkheid dus wel bij zeggen dat ik niet meer verliefd ben op hem, of iets in die richting. Een relatie of iets wil ik op dit moment ook echt niet, er is teveel drama, maar inderdaad dat hij een goede vader zou zijn. Dat heb ik wel gehoopt.
