Zwanger
alle pijlers
39 en (ongepland/ongewenst) zwanger
vrijdag 3 november 2023 om 14:15
Edit 07-10: update 1 jaar later.
Hoi,
Ik schrijf al enige tijd redelijk actief op het forum, maar hiervoor heb ik een nieuw account aangemaakt.
Ik ben 39 en ik blijk zwanger te zijn. Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van 1,5 en zijn superblij met haar. Gevoelsmatig zou ik nog best een tweede kindje willen, maar… verstandelijk niet.
Mijn vriend heeft door ziekte hersenletsel opgelopen en heeft al moeite met zijn energie bij 1 kind. Hij denkt dat het met nog een kindje alleen maar slechter zal gaan, waardoor hij het ook niet eerlijk vindt tegenover ons dochtertje én tegenover het tweede kindje. Hij is bang dat hij het tweede kindje gaat ‘verwijten’ dat ons leven lijdt onder zijn of haar komst.
Mijn gevoel gaat alle kanten op. Enerzijds denk ik dat we het best redden. Ik vind het soms pijnlijk als ik hoor dat iemand anders een tweede kindje krijgt, want ik denk dat ik er enorm van zou genieten. Maar heel vaak voelt het hebben van 1 kindje ook gewoon goed. We staan daardoor makkelijker in het leven en kunnen nog best wel goed ons ding blijven doen.
Anderzijds zie ik ook wel aan mijn vriend dat hij wat energie betreft (en klachten die nog steeds met zijn aandoening te maken hebben) op het randje balanceert, met mogelijk allerlei vervelende gevolgen van dien. Dat betekent ook dat er nóg meer op mij neerkomt (momenteel komt er al veel op mij neer). Word ik daar een leukere moeder van?
En dan heb ik het nog niet eens over de financiële kant. Daarnaast ben ik 39: de kans op complicaties is groter. Stel dat we een gehandicapt kindje krijgen, dat kunnen we zeker niet aan. En als het een tweeling blijkt te zijn?
Vandaar: gevoel en verstand zijn in oorlog. Ik durf niet stil te staan bij het idee hoe ik me zal voelen als ik het weg laat halen. Ga ik het mezelf verwijten? Ga ik het mijn vriend verwijten? Vóórdat ik zwanger was, dacht ik altijd dat ik blij zou zijn en me niet zo druk zou maken. “Komt wel goed”… Maar nu…
Het is echt nog superpril, dus ik kan nog alle kanten op. Maar jezus… wat voelt dit verschrikkelijk.
Wie heeft hier ervaring mee en wil deze ervaring met mij delen? Welke kant dan ook: na overtijdbehandeling/abortus, of na het toch doorzetten van de zwangerschap.
Dank jullie wel.
Hoi,
Ik schrijf al enige tijd redelijk actief op het forum, maar hiervoor heb ik een nieuw account aangemaakt.
Ik ben 39 en ik blijk zwanger te zijn. Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van 1,5 en zijn superblij met haar. Gevoelsmatig zou ik nog best een tweede kindje willen, maar… verstandelijk niet.
Mijn vriend heeft door ziekte hersenletsel opgelopen en heeft al moeite met zijn energie bij 1 kind. Hij denkt dat het met nog een kindje alleen maar slechter zal gaan, waardoor hij het ook niet eerlijk vindt tegenover ons dochtertje én tegenover het tweede kindje. Hij is bang dat hij het tweede kindje gaat ‘verwijten’ dat ons leven lijdt onder zijn of haar komst.
Mijn gevoel gaat alle kanten op. Enerzijds denk ik dat we het best redden. Ik vind het soms pijnlijk als ik hoor dat iemand anders een tweede kindje krijgt, want ik denk dat ik er enorm van zou genieten. Maar heel vaak voelt het hebben van 1 kindje ook gewoon goed. We staan daardoor makkelijker in het leven en kunnen nog best wel goed ons ding blijven doen.
Anderzijds zie ik ook wel aan mijn vriend dat hij wat energie betreft (en klachten die nog steeds met zijn aandoening te maken hebben) op het randje balanceert, met mogelijk allerlei vervelende gevolgen van dien. Dat betekent ook dat er nóg meer op mij neerkomt (momenteel komt er al veel op mij neer). Word ik daar een leukere moeder van?
En dan heb ik het nog niet eens over de financiële kant. Daarnaast ben ik 39: de kans op complicaties is groter. Stel dat we een gehandicapt kindje krijgen, dat kunnen we zeker niet aan. En als het een tweeling blijkt te zijn?
Vandaar: gevoel en verstand zijn in oorlog. Ik durf niet stil te staan bij het idee hoe ik me zal voelen als ik het weg laat halen. Ga ik het mezelf verwijten? Ga ik het mijn vriend verwijten? Vóórdat ik zwanger was, dacht ik altijd dat ik blij zou zijn en me niet zo druk zou maken. “Komt wel goed”… Maar nu…
Het is echt nog superpril, dus ik kan nog alle kanten op. Maar jezus… wat voelt dit verschrikkelijk.
Wie heeft hier ervaring mee en wil deze ervaring met mij delen? Welke kant dan ook: na overtijdbehandeling/abortus, of na het toch doorzetten van de zwangerschap.
Dank jullie wel.
piep1984 wijzigde dit bericht op 07-10-2024 12:24
0.91% gewijzigd
zaterdag 4 november 2023 om 10:53
Er zit nog een andere kant aan. De baby zou wel een broertje of zusje zijn voor jullie dochter. Voor man zou het later heel fijn kunnen zijn als de kinderen zich samen kunnen vermaken. Natuurlijk komt er ook meer geruzie bij. Maar toch zou ik dat verkiezen boven 1 kind. Ik heb echt geluksmomenten van rust omdat kinderen op vakantie samen zwemmen of samen een film kijken op de bank enz. Maar als man het echt niet ziet zitten en hoe het uitpakt met nog een kind onzeker is dan zou ik toch kiezen om de relatie met man goed te houden.
zaterdag 4 november 2023 om 11:03
.
zaterdag 4 november 2023 om 13:06
zaterdag 4 november 2023 om 13:31
Wie zorgt er voor jullie dochter wanneer jij werkt? Kot krijgen jullie (ook) niet, toch?
Hier is een tweede ook echt een no-go. Mijn man heeft geen nah, maar wij gaan een tweede om ongeveer alle redenen die jij noemt, ook geen fijn leven kunnen bieden. Ik ben "gelukkig" in de overgang, maar ik heb nog wel een regelmatige cyclus. Bij een "oeps" zal het héél verdrietig zijn, maar is er maar één optie helaas. Níemand wordt gelukkig als hier nog een kindje bijkomt namelijk.
Hier is een tweede ook echt een no-go. Mijn man heeft geen nah, maar wij gaan een tweede om ongeveer alle redenen die jij noemt, ook geen fijn leven kunnen bieden. Ik ben "gelukkig" in de overgang, maar ik heb nog wel een regelmatige cyclus. Bij een "oeps" zal het héél verdrietig zijn, maar is er maar één optie helaas. Níemand wordt gelukkig als hier nog een kindje bijkomt namelijk.
zaterdag 4 november 2023 om 13:41
zaterdag 4 november 2023 om 14:18
Jij lijkt bijna een persoonlijk belang te hebben dat TO deze zwangerschap afbreekt.
Waarom?
Ik ben pro-choice. Beide opties zijn legitiem. TO hoeft zich niet te verantwoorden.
Niet als ze de zwangerschap afbreekt. Ook niet als ze ervoor kiest de zwangerschap te voldragen.
zaterdag 4 november 2023 om 14:46
Ik zou bij deze moeilijke beslissing niet meenemen of ouders wel of niet oppassen. Ook zij kunnen uitvallen en ze moeten het ook maar willen.
Neem je man serieus. Je hoeft het zelf niet te voelen of ervaren, maar neem hem serieus. Ik heb ergens het idee dat je het niet goed snapt, omdat je het zelf niet ervaart. Ik kan het mis hebben, maar dat denk ik te lezen.
Als hij opnieuw zoveel jaar op zijn tenen moet lopen maakt het leven voor hem erg zwaar.
Daarmee wil ik je niet een bepaalde richting uitduwen, die keuze maken jullie zelf. Maar onderschat zijn letsel niet. Vaak roepen mensen: oh, maar ik ben ook wel eens moe, maar neem maar aan mij aan dat dit totaal anders is.
Neem je man serieus. Je hoeft het zelf niet te voelen of ervaren, maar neem hem serieus. Ik heb ergens het idee dat je het niet goed snapt, omdat je het zelf niet ervaart. Ik kan het mis hebben, maar dat denk ik te lezen.
Als hij opnieuw zoveel jaar op zijn tenen moet lopen maakt het leven voor hem erg zwaar.
Daarmee wil ik je niet een bepaalde richting uitduwen, die keuze maken jullie zelf. Maar onderschat zijn letsel niet. Vaak roepen mensen: oh, maar ik ben ook wel eens moe, maar neem maar aan mij aan dat dit totaal anders is.
zaterdag 4 november 2023 om 15:39
Of ze hebben continu ruzie.Rosanna1985 schreef: ↑04-11-2023 13:06
Trouwens, als de kinderen iets ouder zijn, is het voordeel van 2 kinderen ook dat ze elkaar kunnen bezighouden. Met een enig kind moet je veel meer zelf bezig zijn.
Ik vind dit echt geen goede reden. Weet niet wat ik zou doen als ik TO was, maar door de manier van anticonceptie krijg ik het idee dat er toch onbewust al wel een wil was voor een tweede. Maar kun je het een kind aandoen in deze situatie op de wereld gezet te worden? Los van jouw gevoel en dat van je vriend?
zaterdag 4 november 2023 om 15:51
Nou dit, betekent heg dat man 3 dagen in de week moet oppassen terwijl hij een al amper trekt? Wat dan lijkt me het ook gewoon geen optie met zijn aandoening.Irish_Wasser_Woman schreef: ↑04-11-2023 13:31Wie zorgt er voor jullie dochter wanneer jij werkt? Kot krijgen jullie (ook) niet, toch?
zaterdag 4 november 2023 om 16:07
Ik lig er peroonlijk uiteraard niet wakker van wat TO doet, vind het alleen sneu voor haar man die nu al aan de grens van wat hij aan kan zit. Kijk, als TO alleenstaande moeder wil worden kan ze daar natuurlijk voor kiezen. Maar er is blijkbaar nu al weinig geld, dus als man elders gaat wonen en er dus dubbele woonlasten zijn zal ze haar kindjes niet veel te bieden hebben.Wisteria schreef: ↑04-11-2023 14:18Jij lijkt bijna een persoonlijk belang te hebben dat TO deze zwangerschap afbreekt.
Waarom?
Ik ben pro-choice. Beide opties zijn legitiem. TO hoeft zich niet te verantwoorden.
Niet als ze de zwangerschap afbreekt. Ook niet als ze ervoor kiest de zwangerschap te voldragen.
zaterdag 4 november 2023 om 16:32
Ik zou ook kiezen voor de relatie met man (en man met kind).
2 kinderen zijn vaak heftig, zeker met het beperkte leeftijdsverschil wat er dan zou zijn. Dan heb ik nog kinderen die dol zijn op elkaar, maar dat kan binnen een seconde omslaan naar dikke ruzie. Ik vind dat als ‘gezonde’ volwassene al af en toe te zwaar en dan ben ik maar wat blij dat ik op mijn partner kan terugvallen.
Zeker als je jezelf zag met 1 kind, drijf je gezin niet op de spits. Dat is op lange termijn namelijk veel zwaarder als je alles alleen MOET doen. Ga door de pijn en het verdriet, het gemis en ‘wat als’ heen en vraag ook bij je partner en goede vriendin om steun en begrip voor je verlies.
Sterkte met jullie beslissing, hopelijk komen jullie er samen (of met wat hulp) uit en raken jullie elkaar niet kwijt in deze achtbaan.
2 kinderen zijn vaak heftig, zeker met het beperkte leeftijdsverschil wat er dan zou zijn. Dan heb ik nog kinderen die dol zijn op elkaar, maar dat kan binnen een seconde omslaan naar dikke ruzie. Ik vind dat als ‘gezonde’ volwassene al af en toe te zwaar en dan ben ik maar wat blij dat ik op mijn partner kan terugvallen.
Zeker als je jezelf zag met 1 kind, drijf je gezin niet op de spits. Dat is op lange termijn namelijk veel zwaarder als je alles alleen MOET doen. Ga door de pijn en het verdriet, het gemis en ‘wat als’ heen en vraag ook bij je partner en goede vriendin om steun en begrip voor je verlies.
Sterkte met jullie beslissing, hopelijk komen jullie er samen (of met wat hulp) uit en raken jullie elkaar niet kwijt in deze achtbaan.
Ik denk zo stil in mijn hoofd hè
zaterdag 4 november 2023 om 16:38
Ik weet niet wat kot is, in de post waar jij op reageert.
Dochter gaat 2 dagen naar de opvang, ik ben 1 dag thuis en om de week passen opa en oma op. Vriend heeft dochter dus de ene week 1 dag en de andere week 2.
zaterdag 4 november 2023 om 16:44
Bedankt voor jullie reacties! Ik lees alles, maar vind het lastig overal op te reageren. Ga voor m’n gevoel in herhaling vallen 
@Dubois. Weinig geld is er niet, maar volgens een snelle berekening komt er met een tweede zo’n 600 à 700 euro aan kosten per maand bij. Het kán, maar dan moet er niet veel anders meer gebeuren zeg maar. En financiële stress, naast al het andere, kunnen we dan niet gebruiken.
Voor m’n gevoel heb ik al een verstandelijke beslissing genomen. Misschien moet ik de knoop ‘gewoon’ doorhakken. Die twijfel is killing.
@Dubois. Weinig geld is er niet, maar volgens een snelle berekening komt er met een tweede zo’n 600 à 700 euro aan kosten per maand bij. Het kán, maar dan moet er niet veel anders meer gebeuren zeg maar. En financiële stress, naast al het andere, kunnen we dan niet gebruiken.
Voor m’n gevoel heb ik al een verstandelijke beslissing genomen. Misschien moet ik de knoop ‘gewoon’ doorhakken. Die twijfel is killing.
zaterdag 4 november 2023 om 16:52
Kinderopvangtoeslag
Maar die betalen jullie dus helemaal uit eigen zak?
zaterdag 4 november 2023 om 16:55
Je kindgebondenbudget gaat ook wel flink omhoog vaak, maar desalniettemin zou dat uiteindelijk geen doorslaggevende reden moeten zijn.Piep1984 schreef: ↑04-11-2023 16:44Bedankt voor jullie reacties! Ik lees alles, maar vind het lastig overal op te reageren. Ga voor m’n gevoel in herhaling vallen
@Dubois. Weinig geld is er niet, maar volgens een snelle berekening komt er met een tweede zo’n 600 à 700 euro aan kosten per maand bij. Het kán, maar dan moet er niet veel anders meer gebeuren zeg maar. En financiële stress, naast al het andere, kunnen we dan niet gebruiken.
Voor m’n gevoel heb ik al een verstandelijke beslissing genomen. Misschien moet ik de knoop ‘gewoon’ doorhakken. Die twijfel is killing.
Twijfel is inderdaad killing, want je kan met beide beslissingen opgelucht of heel teleurgesteld zijn.
zaterdag 4 november 2023 om 17:00
Ik denk dat het voor beide kinderen een verzwaring kán zijn als een van de ouders NAH heeft. Verder is het denk ik zinnig om je te realiseren dat het nieuwe kindje ook geboren kan worden met ziektes, aandoeningen, beperkingen die veel van je vragen als ouder. En de kans daarop is statisch gezien verhoogd gezien je leeftijd. En stel dat de 2e een huilbaby is? Wat doet dat met jullie gezin en hoe kan je daarmee omgaan?
Welke keuze lijkt het best voor jullie kinderen?
Welke keuze lijkt het best voor jullie kinderen?
zaterdag 4 november 2023 om 17:09
Ik ben nooit tegen abortus geweest, maar sindsdien ik zie wat voor een zware wissel dit heeft getrokken op mijn dochter en haar vriend, die een verstandelijke beslissing namen, denk ik er heel anders over.
Zij zou exact rond deze tijd uitgerekend zijn en ze maakt een hele zware tijd door.
Maar ja, dat is maar 1 geval. Bij jullie is het weer anders. Sterkte met je beslissing.
Daarnaast begrijp ik niet heel goed hoe jullie anticonceptie was geregeld, want alleen een condoom rond je vruchtbare dagen.....dan zou je beter moeten weten..
Zij zou exact rond deze tijd uitgerekend zijn en ze maakt een hele zware tijd door.
Maar ja, dat is maar 1 geval. Bij jullie is het weer anders. Sterkte met je beslissing.
Daarnaast begrijp ik niet heel goed hoe jullie anticonceptie was geregeld, want alleen een condoom rond je vruchtbare dagen.....dan zou je beter moeten weten..
zaterdag 4 november 2023 om 18:19
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
