Zwanger
alle pijlers
39 en (ongepland/ongewenst) zwanger
vrijdag 3 november 2023 om 14:15
Edit 07-10: update 1 jaar later.
Hoi,
Ik schrijf al enige tijd redelijk actief op het forum, maar hiervoor heb ik een nieuw account aangemaakt.
Ik ben 39 en ik blijk zwanger te zijn. Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van 1,5 en zijn superblij met haar. Gevoelsmatig zou ik nog best een tweede kindje willen, maar… verstandelijk niet.
Mijn vriend heeft door ziekte hersenletsel opgelopen en heeft al moeite met zijn energie bij 1 kind. Hij denkt dat het met nog een kindje alleen maar slechter zal gaan, waardoor hij het ook niet eerlijk vindt tegenover ons dochtertje én tegenover het tweede kindje. Hij is bang dat hij het tweede kindje gaat ‘verwijten’ dat ons leven lijdt onder zijn of haar komst.
Mijn gevoel gaat alle kanten op. Enerzijds denk ik dat we het best redden. Ik vind het soms pijnlijk als ik hoor dat iemand anders een tweede kindje krijgt, want ik denk dat ik er enorm van zou genieten. Maar heel vaak voelt het hebben van 1 kindje ook gewoon goed. We staan daardoor makkelijker in het leven en kunnen nog best wel goed ons ding blijven doen.
Anderzijds zie ik ook wel aan mijn vriend dat hij wat energie betreft (en klachten die nog steeds met zijn aandoening te maken hebben) op het randje balanceert, met mogelijk allerlei vervelende gevolgen van dien. Dat betekent ook dat er nóg meer op mij neerkomt (momenteel komt er al veel op mij neer). Word ik daar een leukere moeder van?
En dan heb ik het nog niet eens over de financiële kant. Daarnaast ben ik 39: de kans op complicaties is groter. Stel dat we een gehandicapt kindje krijgen, dat kunnen we zeker niet aan. En als het een tweeling blijkt te zijn?
Vandaar: gevoel en verstand zijn in oorlog. Ik durf niet stil te staan bij het idee hoe ik me zal voelen als ik het weg laat halen. Ga ik het mezelf verwijten? Ga ik het mijn vriend verwijten? Vóórdat ik zwanger was, dacht ik altijd dat ik blij zou zijn en me niet zo druk zou maken. “Komt wel goed”… Maar nu…
Het is echt nog superpril, dus ik kan nog alle kanten op. Maar jezus… wat voelt dit verschrikkelijk.
Wie heeft hier ervaring mee en wil deze ervaring met mij delen? Welke kant dan ook: na overtijdbehandeling/abortus, of na het toch doorzetten van de zwangerschap.
Dank jullie wel.
Hoi,
Ik schrijf al enige tijd redelijk actief op het forum, maar hiervoor heb ik een nieuw account aangemaakt.
Ik ben 39 en ik blijk zwanger te zijn. Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van 1,5 en zijn superblij met haar. Gevoelsmatig zou ik nog best een tweede kindje willen, maar… verstandelijk niet.
Mijn vriend heeft door ziekte hersenletsel opgelopen en heeft al moeite met zijn energie bij 1 kind. Hij denkt dat het met nog een kindje alleen maar slechter zal gaan, waardoor hij het ook niet eerlijk vindt tegenover ons dochtertje én tegenover het tweede kindje. Hij is bang dat hij het tweede kindje gaat ‘verwijten’ dat ons leven lijdt onder zijn of haar komst.
Mijn gevoel gaat alle kanten op. Enerzijds denk ik dat we het best redden. Ik vind het soms pijnlijk als ik hoor dat iemand anders een tweede kindje krijgt, want ik denk dat ik er enorm van zou genieten. Maar heel vaak voelt het hebben van 1 kindje ook gewoon goed. We staan daardoor makkelijker in het leven en kunnen nog best wel goed ons ding blijven doen.
Anderzijds zie ik ook wel aan mijn vriend dat hij wat energie betreft (en klachten die nog steeds met zijn aandoening te maken hebben) op het randje balanceert, met mogelijk allerlei vervelende gevolgen van dien. Dat betekent ook dat er nóg meer op mij neerkomt (momenteel komt er al veel op mij neer). Word ik daar een leukere moeder van?
En dan heb ik het nog niet eens over de financiële kant. Daarnaast ben ik 39: de kans op complicaties is groter. Stel dat we een gehandicapt kindje krijgen, dat kunnen we zeker niet aan. En als het een tweeling blijkt te zijn?
Vandaar: gevoel en verstand zijn in oorlog. Ik durf niet stil te staan bij het idee hoe ik me zal voelen als ik het weg laat halen. Ga ik het mezelf verwijten? Ga ik het mijn vriend verwijten? Vóórdat ik zwanger was, dacht ik altijd dat ik blij zou zijn en me niet zo druk zou maken. “Komt wel goed”… Maar nu…
Het is echt nog superpril, dus ik kan nog alle kanten op. Maar jezus… wat voelt dit verschrikkelijk.
Wie heeft hier ervaring mee en wil deze ervaring met mij delen? Welke kant dan ook: na overtijdbehandeling/abortus, of na het toch doorzetten van de zwangerschap.
Dank jullie wel.
piep1984 wijzigde dit bericht op 07-10-2024 12:24
0.91% gewijzigd
zaterdag 4 november 2023 om 18:33
Nee, we hebben altijd toeslag gekregen. Vriend is pas net volledig afgekeurd.Irish_Wasser_Woman schreef: ↑04-11-2023 16:52Kinderopvangtoeslag
Maar die betalen jullie dus helemaal uit eigen zak?
zaterdag 4 november 2023 om 18:33
Eens.Anemoon schreef: ↑04-11-2023 18:19Als ik zie op welke reactie’s je reageert, en hoe je reageert,, lijkt het voor mij dat je het zelf gevoelsmatig niet ziet zitten om het weg te laten halen, maar je probeert jezelf te overtuigen dat het een goede beslissing is.
Voor mijn gevoel is dat een hele fragiele basis.
zaterdag 4 november 2023 om 18:35
Reageer ik selectief? Sorry, dat heb ik totaal niet door.Anemoon schreef: ↑04-11-2023 18:19Als ik zie op welke reactie’s je reageert, en hoe je reageert,, lijkt het voor mij dat je het zelf gevoelsmatig niet ziet zitten om het weg te laten halen, maar je probeert jezelf te overtuigen dat het een goede beslissing is.
Voor mijn gevoel is dat een hele fragiele basis.
Als mijn dochter dadelijk op bed ligt, ga ik even rustig andere vragen beantwoorden.
zaterdag 4 november 2023 om 18:35
Reageer ik selectief? Sorry, dat heb ik totaal niet door.Anemoon schreef: ↑04-11-2023 18:19Als ik zie op welke reactie’s je reageert, en hoe je reageert,, lijkt het voor mij dat je het zelf gevoelsmatig niet ziet zitten om het weg te laten halen, maar je probeert jezelf te overtuigen dat het een goede beslissing is.
Voor mijn gevoel is dat een hele fragiele basis.
Als mijn dochter dadelijk op bed ligt, ga ik even rustig andere vragen beantwoorden.
zaterdag 4 november 2023 om 18:49
Maakt niet uit hoor (; viel me wat op. Doe je waarschijnlijk onbewust.
Vaak reageert iemand op wat aanspreekt. En dat zegt iets over hoe je erin staat.
zaterdag 4 november 2023 om 18:58
Ik denk ook omdat het een geval van ‘gevoel en verstand’ is. Verstandelijk wéét ik wat de beste keuze is. Gevoelsmatig ben ik (nog) niet zover.
Een tweede kind krijgen, zet onze wereld nog meer op zijn kop. Op financieel vlak, op het gebied van de gezondheid van mijn vriend, onze relatie zal verder onder druk komen te staan. We hebben het nu goed samen. Komen eindelijk in rustiger vaarwater. We hebben een relatief makkelijk dochtertje. Wat brengt het andere kindje met zich mee? Durf ik dat risico te lopen?
Het is eigenlijk allemaal klip en klaar. Maar ja. Ik word ondertussen met kwaaltjes ook continu herinnerd aan wat er momenteel binnen in mij gebeurt.
Een tweede kind krijgen, zet onze wereld nog meer op zijn kop. Op financieel vlak, op het gebied van de gezondheid van mijn vriend, onze relatie zal verder onder druk komen te staan. We hebben het nu goed samen. Komen eindelijk in rustiger vaarwater. We hebben een relatief makkelijk dochtertje. Wat brengt het andere kindje met zich mee? Durf ik dat risico te lopen?
Het is eigenlijk allemaal klip en klaar. Maar ja. Ik word ondertussen met kwaaltjes ook continu herinnerd aan wat er momenteel binnen in mij gebeurt.
zaterdag 4 november 2023 om 19:00
Ik heb 1 vriendin in vertrouwen genomen donderdagavond. Zij reageerde voorzichtig enthousiast, maar is ook heel realistisch. Dat is wel fijn.
De reacties hier helpen ook enorm om meerdere kanten te bekijken! Echt enorm bedankt daarvoor allemaal. Ik vind het fijn dat er ook met zoveel respect gereageerd wordt.
zaterdag 4 november 2023 om 19:07
Wat naar voor je dochter, veel sterkte voor haarBecause schreef: ↑04-11-2023 17:09Ik ben nooit tegen abortus geweest, maar sindsdien ik zie wat voor een zware wissel dit heeft getrokken op mijn dochter en haar vriend, die een verstandelijke beslissing namen, denk ik er heel anders over.
Zij zou exact rond deze tijd uitgerekend zijn en ze maakt een hele zware tijd door.
Maar ja, dat is maar 1 geval. Bij jullie is het weer anders. Sterkte met je beslissing.
Daarnaast begrijp ik niet heel goed hoe jullie anticonceptie was geregeld, want alleen een condoom rond je vruchtbare dagen.....dan zou je beter moeten weten..
zaterdag 4 november 2023 om 19:10
Daar ben ik me inderdaad, zeker gezien mijn leeftijd, van bewust. Je hebt natuurlijk de nipt-test, maar dat zegt lang niet alles.Norah schreef: ↑04-11-2023 17:00Ik denk dat het voor beide kinderen een verzwaring kán zijn als een van de ouders NAH heeft. Verder is het denk ik zinnig om je te realiseren dat het nieuwe kindje ook geboren kan worden met ziektes, aandoeningen, beperkingen die veel van je vragen als ouder. En de kans daarop is statisch gezien verhoogd gezien je leeftijd. En stel dat de 2e een huilbaby is? Wat doet dat met jullie gezin en hoe kan je daarmee omgaan?
Welke keuze lijkt het best voor jullie kinderen?
zaterdag 4 november 2023 om 19:22
Ietwat OT, maar voor TO & partner, en anderen die met extreme vermoeidheid kampen en die moeilijk uit te leggen vinden: mij helpt deze schaal altijd wel erg (ik hoop dat het lukt met de link, kan geen plaatjes plakken).
https://www.pinterest.com/pin/absolutel ... 746152091/
En verder veel sterkte TO, wat een moeilijke situatie voor je. Ik hoop ook dat je met iemand kunt praten.
https://www.pinterest.com/pin/absolutel ... 746152091/
En verder veel sterkte TO, wat een moeilijke situatie voor je. Ik hoop ook dat je met iemand kunt praten.
zaterdag 4 november 2023 om 19:32
Die toeslag gaat dus stoppen, en dan staat je vriend er alleen voor, op de dagen dat je werkt. Of je moet de opvang helemaal zelf kunnen bekostigen, wie weet kunnen jullie dat gewoon
Maar vergeet dan niet dat dat straks x2 is.(en ja, dat is mega oneerlijk, en tenenkrommend belachelijk, maar helaas werkt de opvangtoeslag zo want "er is een ouder thuis")
Ik snap echt dat het gevoelsmatig echt heel naar is, deze keuze, want er is geen goede of foute keuze. Maar realiseer je dat het in jullie geval wellicht té zwaar voor jullie allebei gaat zijn, en de kans dat je kinderen daar de dupe van gaan worden, is wel groot, en is dat het dan waard?
zaterdag 4 november 2023 om 19:45
Ik zou je gevoel niet zomaar uitvlakken, de keuze ligt uiteindelijk bij jou en bij niemand anders. Voor je man worden het een paar extra zware jaren met nog een baby erbij maar jij moet de rest van je leven door met de keuze voor abortus. Je bent zo te lezen degene die nu al het merendeel op zich moet nemen wanneer je man het niet trekt dus het is belangrijk dat jij psychisch goed in je vel blijft zitten, zeker ook voor jullie dochter.
Ik zou denk ik emotioneel veel moeite blijven hebben met zo’n keuze maar er zijn zo te lezen ook heel wat vrouwen die daar wel nuchter mee om kunnen gaan. Hoe jij daarin staat lijkt me wel belangrijk, even los van alle voors en tegens
Je dochter is nog erg jong dus tegen de tijd dat zij duidelijke herinneringen aan haar leven opbouwt heb je waarschijnlijk alles wel weer op de rit met twee kinderen. Ik ben zelf opgegroeid in een gezin met een weinig belastbare ouder die daardoor extreme buien had. Mijn broer en ik hebben enorm veel steun aan elkaar gehad, ik moet er niet aan denken dat ik het enige kind was geweest. Ook nu nog is het zo fijn dat hij er is, om herinneringen mee te delen en bij elkaar terecht te kunnen voor leuke of minder leuke dingen. Hoe iets uitpakt weet je natuurlijk niet van te voren maar een broer of zus kan ook heel waardevol zijn.
Veel sterkte. Welke keuze je ook maakt, ik gun het je dat je er achteraf gelukkig mee bent of vrede mee zal hebben
Ik zou denk ik emotioneel veel moeite blijven hebben met zo’n keuze maar er zijn zo te lezen ook heel wat vrouwen die daar wel nuchter mee om kunnen gaan. Hoe jij daarin staat lijkt me wel belangrijk, even los van alle voors en tegens
Je dochter is nog erg jong dus tegen de tijd dat zij duidelijke herinneringen aan haar leven opbouwt heb je waarschijnlijk alles wel weer op de rit met twee kinderen. Ik ben zelf opgegroeid in een gezin met een weinig belastbare ouder die daardoor extreme buien had. Mijn broer en ik hebben enorm veel steun aan elkaar gehad, ik moet er niet aan denken dat ik het enige kind was geweest. Ook nu nog is het zo fijn dat hij er is, om herinneringen mee te delen en bij elkaar terecht te kunnen voor leuke of minder leuke dingen. Hoe iets uitpakt weet je natuurlijk niet van te voren maar een broer of zus kan ook heel waardevol zijn.
Veel sterkte. Welke keuze je ook maakt, ik gun het je dat je er achteraf gelukkig mee bent of vrede mee zal hebben
zaterdag 4 november 2023 om 19:45
Dank je wel voor het delen!Azalea747 schreef: ↑04-11-2023 19:22Ietwat OT, maar voor TO & partner, en anderen die met extreme vermoeidheid kampen en die moeilijk uit te leggen vinden: mij helpt deze schaal altijd wel erg (ik hoop dat het lukt met de link, kan geen plaatjes plakken).
https://www.pinterest.com/pin/absolutel ... 746152091/
En verder veel sterkte TO, wat een moeilijke situatie voor je. Ik hoop ook dat je met iemand kunt praten.
Mijn vriend heeft het wel eens geprobeerd uit te leggen aan de hand van lepeltjes. Je begint de dag met 10 lepels en elke activiteit kost 1 of meer lepels. Dan moet je dus na ‘opstaan, aankleden, brood smeren’ enz eigenlijk alweer even opladen om weer lepels te verzamelen.
Toen spraken we een tijdje ‘in lepels’. “Hoeveel lepels heb je nog? 3? Oké, en zijn dat theelepels of soeplepels?” (Ik weet niet of je volgens de methode onderscheid mag maken in de grootte van de lepels, maar dat hielp ons nog wel net extra).
zaterdag 4 november 2023 om 19:46
Gelukkig voor to dus niet! Google even ‘hoeveel uren kinderopvangtoeslag’ en dan zie je dat dat per 2023 niet meer klopt. Maximaal is 230 uur per maand.Irish_Wasser_Woman schreef: ↑04-11-2023 19:32Die toeslag gaat dus stoppen, en dan staat je vriend er alleen voor, op de dagen dat je werkt. Of je moet de opvang helemaal zelf kunnen bekostigen, wie weet kunnen jullie dat gewoon
(en ja, dat is mega oneerlijk, en tenenkrommend belachelijk, maar helaas werkt de opvangtoeslag zo want "er is een ouder thuis")
Ik snap echt dat het gevoelsmatig echt heel naar is, deze keuze, want er is geen goede of foute keuze. Maar realiseer je dat het in jullie geval wellicht té zwaar voor jullie allebei gaat zijn, en de kans dat je kinderen daar de dupe van gaan worden, is wel groot, en is dat het dan waard?
zaterdag 4 november 2023 om 19:51
Dit is precies wat mij zorgen baart. Je raakt je toeslag kwijt nu man 100% Is afgekeurd en een tweede erbij op de opvang zonder toeslag wordt onbetaalbaar. En hij jan er niet voor zorgen thuis.Irish_Wasser_Woman schreef: ↑04-11-2023 19:32Die toeslag gaat dus stoppen, en dan staat je vriend er alleen voor, op de dagen dat je werkt. Of je moet de opvang helemaal zelf kunnen bekostigen, wie weet kunnen jullie dat gewoon
(en ja, dat is mega oneerlijk, en tenenkrommend belachelijk, maar helaas werkt de opvangtoeslag zo want "er is een ouder thuis")
Ik snap echt dat het gevoelsmatig echt heel naar is, deze keuze, want er is geen goede of foute keuze. Maar realiseer je dat het in jullie geval wellicht té zwaar voor jullie allebei gaat zijn, en de kans dat je kinderen daar de dupe van gaan worden, is wel groot, en is dat het dan waard?
Dan heb je mijn inziens geen keus en blijft het bij een. Ik denk dat dat al een uitdaging wordt zonder opvang, of met opvang en een extra financiële belasting.
zaterdag 4 november 2023 om 19:53
zaterdag 4 november 2023 om 19:56
Als je allebei werkt ja, maar man van TO werkt helaas niet meer..... Geloof me, ik strijd hier al járen voor. Het is belachelijk, echt.
Er is een TIJDELIJKE mogelijkheid via de gemeente, wat iemand hierboven ook zegt, maar dat is tijdelijk, totdat het gezin een oplossing (like, welke dan) heeft gevonden.
zaterdag 4 november 2023 om 20:00
Dank je wel voor je reactie. Ik heb zelf ook een hele fijne zus, dus dat het heel waardevol kan zijn deel ik. Ik houd me al sinds de geboorte van onze dochter vast aan het idee dat zij in elk geval (hopelijk) heel veel aan haar neef heeft, die een half jaar ouder is.Mimi19 schreef: ↑04-11-2023 19:45Ik zou je gevoel niet zomaar uitvlakken, de keuze ligt uiteindelijk bij jou en bij niemand anders. Voor je man worden het een paar extra zware jaren met nog een baby erbij maar jij moet de rest van je leven door met de keuze voor abortus. Je bent zo te lezen degene die nu al het merendeel op zich moet nemen wanneer je man het niet trekt dus het is belangrijk dat jij psychisch goed in je vel blijft zitten, zeker ook voor jullie dochter.
Ik zou denk ik emotioneel veel moeite blijven hebben met zo’n keuze maar er zijn zo te lezen ook heel wat vrouwen die daar wel nuchter mee om kunnen gaan. Hoe jij daarin staat lijkt me wel belangrijk, even los van alle voors en tegens
Je dochter is nog erg jong dus tegen de tijd dat zij duidelijke herinneringen aan haar leven opbouwt heb je waarschijnlijk alles wel weer op de rit met twee kinderen. Ik ben zelf opgegroeid in een gezin met een weinig belastbare ouder die daardoor extreme buien had. Mijn broer en ik hebben enorm veel steun aan elkaar gehad, ik moet er niet aan denken dat ik het enige kind was geweest. Ook nu nog is het zo fijn dat hij er is, om herinneringen mee te delen en bij elkaar terecht te kunnen voor leuke of minder leuke dingen. Hoe iets uitpakt weet je natuurlijk niet van te voren maar een broer of zus kan ook heel waardevol zijn.
Veel sterkte. Welke keuze je ook maakt, ik gun het je dat je er achteraf gelukkig mee bent of vrede mee zal hebben
Echt nuchter denk ik er niet over, maar ik denk wel dat als ik eenmaal achter mijn beslissing sta, ik er ook anders op terug kan kijken later.
zaterdag 4 november 2023 om 20:06
In ons gezin ben ik de ouder met een (energie)beperking. Wij hebben ook met dit als hoofdreden besloten het bij één kind te houden. Wij hebben eens een “pregnancy scare” gehad die gelukkig vals alarm bleek. Alleen al de gedachte dat ik ongewenst toch zwanger kon zijn was zo ingewikkeld, ik kan me niet voorstellen hoeveel er nu door jouw hoofd moet gaan.
Mijn gedachtes zijn als volgt:
Als het voor je vriend een duidelijke nee is, dan zou ik die respecteren. Hoe moeilijk dat ook is. Je zegt dat hij nu al “aan de grens” zit, daar kan dus duidelijk niet nog een kindje bij. Kies voor het gezin dat je al hebt, met een leuke dochter, lieve vriend en helaas die rotbeperking die jullie er ook bijgekregen hebben. En sta jezelf ook toe om te rouwen om wat niet mogelijk is voor jullie gezin.
Mijn gedachtes zijn als volgt:
Als het voor je vriend een duidelijke nee is, dan zou ik die respecteren. Hoe moeilijk dat ook is. Je zegt dat hij nu al “aan de grens” zit, daar kan dus duidelijk niet nog een kindje bij. Kies voor het gezin dat je al hebt, met een leuke dochter, lieve vriend en helaas die rotbeperking die jullie er ook bijgekregen hebben. En sta jezelf ook toe om te rouwen om wat niet mogelijk is voor jullie gezin.
ollie-ollie wijzigde dit bericht op 04-11-2023 20:09
0.00% gewijzigd
zaterdag 4 november 2023 om 20:09
Jouw leeftijd verhoogt de kans op trisomieën, maar daar test de NIPT juist wel op. Natuurlijk zijn er meer afwijkingen, maar de kans daarop wordt niet hoger door jouw leeftijd. Wel is de kans op een aantal problemen tijdens de zwangerschap en kans op vroeggeboorte hoger door jouw leeftijd, maar niet erg veel hoger dan toen je ruim 2 jaar geleden zwanger was van jullie dochter.
zaterdag 4 november 2023 om 20:24
Dat zou heel fijn zijn. Probeer jezelf niet te overschreeuwen, en jezelf op die manier te overtuigen.Piep1984 schreef: ↑04-11-2023 20:00Dank je wel voor je reactie. Ik heb zelf ook een hele fijne zus, dus dat het heel waardevol kan zijn deel ik. Ik houd me al sinds de geboorte van onze dochter vast aan het idee dat zij in elk geval (hopelijk) heel veel aan haar neef heeft, die een half jaar ouder is.
Echt nuchter denk ik er niet over, maar ik denk wel dat als ik eenmaal achter mijn beslissing sta, ik er ook anders op terug kan kijken later.
Een tijdje geleden heb ik op die manier ook een beslissing gemaakt. Mezelf op alle manieren overtuigt dat het goed was, maar achteraf waren die argumenten niet meer zo sterk, maar vooral mijn gevoel die nog sprak.
zaterdag 4 november 2023 om 20:29
Heel eerlijk, als mijn partner door zou zetten terwijl ik aangeef dat ik niet wil omdat ik het niet aankan ivm mijn levenslange beperking (wat al verdrietig genoeg is) dan denk ik niet dat we daarna nog een relatie hebben. Maar goed, ik weet natuurlijk niet hoe stellig de nee van TO’s man is. Maar ik zou ook niet te gemakkelijk doen alsof dat iets is waar je overheen kan stappen zonder schade aan te richten aan het gezin.Mimi19 schreef: ↑04-11-2023 19:45Ik zou je gevoel niet zomaar uitvlakken, de keuze ligt uiteindelijk bij jou en bij niemand anders.
TO zou de keuze helemaal alleen kunnen maken, maar aangezien ze niet alleenstaand is lijkt me toch wel zo reeel om de mening van de potentiële vader van een tweede net zo zwaar te laten wegen.
Voor je man worden het een paar extra zware jaren met nog een baby erbij maar jij moet de rest van je leven door met de keuze voor abortus.
Wat vreemd om de gevolgen van kiezen voor een tweede kind te beperken tot de eerste jaren, dat kind heb je toch net zo goed levenslang. En alsof de keuze voor abortus geen mentale impact op de man van TO zal hebben… Wat ze ook kiezen, ze zullen daar allebei mee door moeten leven.
Je bent zo te lezen degene die nu al het merendeel op zich moet nemen wanneer je man het niet trekt dus het is belangrijk dat jij psychisch goed in je vel blijft zitten, zeker ook voor jullie dochter.
Dit geldt toch net zo goed voor de psyche van man. Hoe slechter de man van TO zich voelt, hoe meer TO moet dragen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
