Zwanger
alle pijlers
45 jaar en voor 2e kind gaan
vrijdag 5 januari 2024 om 10:18
Vele zullen zeggen, joh je hebt in ieder geval 1 kind. Waarom zou je nog voor 2e gaan?!
Zucht..
Mn zoon is 12 jaar.
Heb jaren geprobeerd voor 2e en lukte niet.
Er is opzich niks met mij aan de hand. Iedere test sturen ze ons naar huis, ga maar weer proberen.
Nu 45 jaar, hebben flinke mazzel met veel geld dat we hebben ontvangen. Dus ik kan zelf voor in buitenland voor Ivf betalen en gewoon voor gaan. Ik wil heel graag een zusje of broertje geven.
Iemand ook deze ervaring?
Groet
Lanoor
Zucht..
Mn zoon is 12 jaar.
Heb jaren geprobeerd voor 2e en lukte niet.
Er is opzich niks met mij aan de hand. Iedere test sturen ze ons naar huis, ga maar weer proberen.
Nu 45 jaar, hebben flinke mazzel met veel geld dat we hebben ontvangen. Dus ik kan zelf voor in buitenland voor Ivf betalen en gewoon voor gaan. Ik wil heel graag een zusje of broertje geven.
Iemand ook deze ervaring?
Groet
Lanoor
vrijdag 5 januari 2024 om 14:55
Die band is toch evengoed veel waard. Je bent veel langer volwassen dan kind, dus prachtig als je je hele volwassen leven nog een band kunt hebben met een broer of zus.Naomir schreef: ↑05-01-2024 12:05Mijn broertje en ik verschillen 8 jaar, mijn ouders hebben ook dat bewust gedaan met het idee, dan heb je een broertje of zusje. Maar ik heb de eerste 20 jaar van zijn leven, geen band met hem gehad. Wij zaten constant in andere levensfase, pas toen hij ging studeren, is pas onze band begonnen.
Geen motto
vrijdag 5 januari 2024 om 14:59
Vond je die vrijheid vroeger dan niet heerlijk? Want dat zou ook een argument kunnen zijn om helemaal niet aan kinderen te beginnen.Franille schreef: ↑05-01-2024 12:33Ik ben van dezelfde leeftijd en moet er niet aan denken weer een baby te hebben. Ik heb nu heerlijk vrijheid met grote kinderen. Hoef geen opvang etc te regelen, als ik eens een avondje weg wil. Ben niet meer gebonden aan schoolvakanties of kindvriendelijke bestemmingen.
De enige baby die het huis nog in gaat komen is een kleinkind, haha
Geen motto
vrijdag 5 januari 2024 om 15:14
Zeker kan dat en dat moet iedereen die dat wil ook vooral doen.
De eerste jaren met kinderen vielen me ook vies tegen, ik had me nooit voldoende gerealiseerd hoeveel werk een kind echt is.
Tuurlijk hou ik van ze, maar was blij met elk stukje vrijheid dat ik terugkreeg.
vrijdag 5 januari 2024 om 15:18
Veel misschien maar niet alles
vrijdag 5 januari 2024 om 15:28
Helemaal mee eens!_Mathilde_ schreef: ↑05-01-2024 12:30Ik ken een stel waarbij het met 44 jaar natuurlijk mocht lukken. Dit is alweer 6 jaar geleden en ze doen vanalles met dat kind, dat bovendien niet anders gewend is. Superactief en blij kind. Als jullie zelf nog heel graag willen zou ik lekker schijt hebben aan andermans meningen (incl die van mij.
vrijdag 5 januari 2024 om 15:50
er waren voor ik kinderen reeg een paar dingen, die ik me probeerde voor te stellen, maar die veel, veel, veel intenser bleken te zijn, dan ik mo voor mogelijk hield
- Hoe moe een mens kan zijn
- Hoe intensief kinderen zijn
- Hoe vrijheid voelt, na de eerste jaren
- Hoe veel je van je kinderen houdt
etc etc etc
vrijdag 5 januari 2024 om 16:14
Hier 7 jaar verschil tussen mijn broertje en ik....hele cru gezegd van mij had het niet gehoeven. Ben nu 40 en nog steeds geen band en zal er ook niet komen. Leeftijds verschil werkt gewoon niet. Mijn leven als enigs kind beviel prima...
Je zou als puber maar een baby erbij krijgen......lijkt mij nog veel erger.
Je zou als puber maar een baby erbij krijgen......lijkt mij nog veel erger.
vrijdag 5 januari 2024 om 16:23
mij is het helaas niet gelukt om nog zwanger te worden op de leeftijd. (natuurlijk nog op mijn 42ste)
Geen idee wat de richtlijnen nu zijn in NL, maar er is een leeftijdsgrens van de vrouw voor vruchtbaarheidsbehandelingen. Lukt het niet op een natuurlijke manier, dan heb je in NL niet veel opties meer.
Geen idee wat de richtlijnen nu zijn in NL, maar er is een leeftijdsgrens van de vrouw voor vruchtbaarheidsbehandelingen. Lukt het niet op een natuurlijke manier, dan heb je in NL niet veel opties meer.
vrijdag 5 januari 2024 om 16:35
Ho.studiemiepmiep schreef: ↑05-01-2024 16:14Hier 7 jaar verschil tussen mijn broertje en ik....hele cru gezegd van mij had het niet gehoeven. Ben nu 40 en nog steeds geen band en zal er ook niet komen. Leeftijds verschil werkt gewoon niet. Mijn leven als enigs kind beviel prima...
Je zou als puber maar een baby erbij krijgen......lijkt mij nog veel erger.
Bij jullie niet.
Elders wel hoor.
Mijn kinderen trekken juist enorm naar elkaar toe. Verschil van bijna 9 en 11 jaar.
Ook in het katholieke gezin waarin ik een poosje meeliep was de band tussen broers en zussen heel sterk, ook bij diegenen waar er 12 jaar tussen zat.
En nu heb ik met mijn zus een sterke band en met mijn broertje amper contact.
Ik denk niet dat je een broertje of zusje moet maken voor een eerder kind omdat het anders voor de eerstkomende zo zielig is, maar dat je het om dezelfde reden niet moet laten.
Imagine
vrijdag 5 januari 2024 om 16:36
Ik ben nieuw hier op het forum, dus aangename kennismaking iedereen!
Ik wens hier toch op te reageren als dochter van een oudere moeder...Dus ik spreek uit mijn ervaring als 'het kind'. MIjn moeder was 38 en mijn vader 40 toen ze mij kregen. Zij hadden ook problemen om zwanger te worden, maar uiteindelijk ben ik er dan toch gekomen. Ik heb zeker geen klagen over hoe zij mij opgevoed hebben en ook niet wat hun visie was over 'vrijheid' geven op een bepaalde leeftijd. Zeker niet.
Maar het moet mij toch van het hart, dat, toen ik een zekere leeftijd had, ik het ergens wel jammer vond en nu nog ondervind, dat ik niet terug kon vallen op mijn ouders. Niet omdat zij dat niet wilden, maar omdat ik vanuit mij standpunt ze er niet mee wilde belasten omdat ze zelf al niet meer van de jongsten waren en sukkelden met gezondheidsproblemen. En dat betert er niet op met ouder worden natuurlijk. Ik had op een bepaald punt in mijn leven echt nood aan mijn ouders, ik was toen 30 - 35 jaar, en ik had het gevoel dat ik ze dat niet kon aandoen, mijn miserie vertellen. Mijn vader was op dat moment gediagnosticeerd met Alzheimer en mijn moeder had haar handen vol, dus ja...Let wel, dat was mijn keuze om ze er niet mee te belasten, ik wou ze sparen. Maar ik vind persoonlijk dat er voor alles een leeftijdsgrens is, en persoonlijk vind ik 40 echt de limiet.
Ik hou enorm veel van mijn moeder die intussen 90 is, mijn vader is 13 jaar geleden overleden. Maar toen ik eigenlijk moest genieten van het leven en nu nog wil genieten van het leven en dingen ondernemen, was ik ook belast met de zorg van mijn vader en hielp mijn moeder waar ik kon, en nu sta ik in voor de zorg van mijn moeder, terwijl ik ook dingen wil doen voor mezelf, maar ja...het komt er niet van, ik ben enig kind en ik kan het niet over mijn hart krijgen om, zolang zij er nog is, op reis te gaan bvb, ...stel dat er iets gebeurt... moeilijk te begrijpen misschien, maar ik had toch liever gehad dat mijn ouders toch 10 jaar jonger geweest waren, als ik echt eerlijk mag zijn....
Ik wens hier toch op te reageren als dochter van een oudere moeder...Dus ik spreek uit mijn ervaring als 'het kind'. MIjn moeder was 38 en mijn vader 40 toen ze mij kregen. Zij hadden ook problemen om zwanger te worden, maar uiteindelijk ben ik er dan toch gekomen. Ik heb zeker geen klagen over hoe zij mij opgevoed hebben en ook niet wat hun visie was over 'vrijheid' geven op een bepaalde leeftijd. Zeker niet.
Maar het moet mij toch van het hart, dat, toen ik een zekere leeftijd had, ik het ergens wel jammer vond en nu nog ondervind, dat ik niet terug kon vallen op mijn ouders. Niet omdat zij dat niet wilden, maar omdat ik vanuit mij standpunt ze er niet mee wilde belasten omdat ze zelf al niet meer van de jongsten waren en sukkelden met gezondheidsproblemen. En dat betert er niet op met ouder worden natuurlijk. Ik had op een bepaald punt in mijn leven echt nood aan mijn ouders, ik was toen 30 - 35 jaar, en ik had het gevoel dat ik ze dat niet kon aandoen, mijn miserie vertellen. Mijn vader was op dat moment gediagnosticeerd met Alzheimer en mijn moeder had haar handen vol, dus ja...Let wel, dat was mijn keuze om ze er niet mee te belasten, ik wou ze sparen. Maar ik vind persoonlijk dat er voor alles een leeftijdsgrens is, en persoonlijk vind ik 40 echt de limiet.
Ik hou enorm veel van mijn moeder die intussen 90 is, mijn vader is 13 jaar geleden overleden. Maar toen ik eigenlijk moest genieten van het leven en nu nog wil genieten van het leven en dingen ondernemen, was ik ook belast met de zorg van mijn vader en hielp mijn moeder waar ik kon, en nu sta ik in voor de zorg van mijn moeder, terwijl ik ook dingen wil doen voor mezelf, maar ja...het komt er niet van, ik ben enig kind en ik kan het niet over mijn hart krijgen om, zolang zij er nog is, op reis te gaan bvb, ...stel dat er iets gebeurt... moeilijk te begrijpen misschien, maar ik had toch liever gehad dat mijn ouders toch 10 jaar jonger geweest waren, als ik echt eerlijk mag zijn....
vrijdag 5 januari 2024 om 16:39
Je zegt dat je graag een broertje of zusje wilt geven. Heeft je zoon daar ook behoefte aan? Heb je het er al met hem over gehad? Niet dat de beslissing van hem moet afhangen, maar ik denk dat je wel eerlijk moet zijn over het waarom je hieraan wilt beginnen. Je eerste uitleg, namelijk dat het lange tijd niet heeft willen lukken en nu er een mogelijkheid ontstaan is door het hebben van de financiële middelen, klinkt veel logischer. Een kinderwens is een ontzettend sterk iets, kan zelfs allesoverheersend zijn (in mijn ervaring dan), en ik heb er alle begrip voor dat je dit wilt. Ik hoop dat je snel goed nieuws mag ontvangen
vrijdag 5 januari 2024 om 16:44
Maar lag dat nou aan de leeftijd? Of aan jullie persoonlijkheden? Of verschil in geslacht?studiemiepmiep schreef: ↑05-01-2024 16:14Hier 7 jaar verschil tussen mijn broertje en ik....hele cru gezegd van mij had het niet gehoeven. Ben nu 40 en nog steeds geen band en zal er ook niet komen. Leeftijds verschil werkt gewoon niet. Mijn leven als enigs kind beviel prima...
Je zou als puber maar een baby erbij krijgen......lijkt mij nog veel erger.
vrijdag 5 januari 2024 om 17:01
Waar het aan lag, laat ik het zo zeggen als je 7 bent heb je niets aan een baby kwa spelen...ben je 14 dan is er aan een 7 jarige ook niet veel aan. ..als puber lijkt het mij nog meer horror (en ik was een makkelijk kind en puber)
Je weet nooit waaraan het ligt. Ik kon er iig niets mee een baby. Wat ik wel zie is dat grotere leeftijds verschillen beter gaan als er meerdere kinderen zijn (dus kind nummer 3 of 4). Maar ik als enigs kind zeg van mij had het nooit gehoeven. (broertje was trouwens onverwacht! ) En ik had voor die tijd al oudere ouders..(mijn moeder was de oudste op het schoolplein) dus geen negatieve ervaring kwa oudere ouders. Deden altijd veel en waren erg fit. (Deden veel meer dan ouders die 10 jaar jonger waren
) ook toen ik puber was...had ik de.meest relaxte ouders. Waar leeftijdsgenoten niet mochten uitgaan.. stonden die van mij vrijdags en zaterdags nachts bij de discotheek om mij op te pikken. 
Je weet nooit waaraan het ligt. Ik kon er iig niets mee een baby. Wat ik wel zie is dat grotere leeftijds verschillen beter gaan als er meerdere kinderen zijn (dus kind nummer 3 of 4). Maar ik als enigs kind zeg van mij had het nooit gehoeven. (broertje was trouwens onverwacht! ) En ik had voor die tijd al oudere ouders..(mijn moeder was de oudste op het schoolplein) dus geen negatieve ervaring kwa oudere ouders. Deden altijd veel en waren erg fit. (Deden veel meer dan ouders die 10 jaar jonger waren
) ook toen ik puber was...had ik de.meest relaxte ouders. Waar leeftijdsgenoten niet mochten uitgaan.. stonden die van mij vrijdags en zaterdags nachts bij de discotheek om mij op te pikken.
vrijdag 5 januari 2024 om 17:06
Een broertje of zusje geven zou ik nooit doen. Het is geen kerstcadeau dat ze op hun verlanglijstje hebben gezet. Ik lees niet dat je het zelf graag wil.
Ik zou op mijn 45 sowieso niet meer aan een kind beginnen. Al die extra zorgen en risico's. En waar haal je de energie vandaan om dat allemaal te gaan doen? En dan zit je met een puber als je 60 bent. Ik vond dat zelf midden 30 al zwaar. Heb je daar wel zin in?
Ik zou op mijn 45 sowieso niet meer aan een kind beginnen. Al die extra zorgen en risico's. En waar haal je de energie vandaan om dat allemaal te gaan doen? En dan zit je met een puber als je 60 bent. Ik vond dat zelf midden 30 al zwaar. Heb je daar wel zin in?
Van een kleine vonk komt vaak een groot vuur.
vrijdag 5 januari 2024 om 17:08
Mijn zoon was 12 toen ik een dochter kreeg. In tegenstelling tot wat alle doemdenkers eerder in dit topic zeggen is mijn zoon vanaf dag 1 dolblij met zijn zusje geweest. Tijdens de zwangerschap was-ie wel wat teleurgesteld dat het geen broertje was, maar vanaf het moment dat ze er was, was hij verliefd. Inmiddels is de zoon 20 en de dochter dus 8 en ze zijn vier handen op 1 buik. Ze doen van alles samen en zijn echt stapelgek op elkaar. Ze zijn ook behoorlijk close, in de zin dat ze veel met elkaar praten en dingen samen bekokstoven waar ik geen weet van heb.
Als ik ze samen zie fietsen ofzo dan klap ik bijna uit elkaar van geluk.
Ik was zelf trouwens 42 toen mijn dochter geboren werd en had als mijn relatie niet geklapt was nog wel een baby na haar willen krijgen, ik vond het de tweede keer zoveel relaxter dan de eerste keer. Allebei mijn kinderen zijn bijzonder: de eerste omdat-ie me moeder maakte en omdat ik al een heel leven met hem heb meegemaakt en mijn tweede omdat ze zo'n onverwacht cadeau blijkt te zijn die onze levens zoveel zonniger en vrolijker heeft gemaakt.
Als ik ze samen zie fietsen ofzo dan klap ik bijna uit elkaar van geluk.
Ik was zelf trouwens 42 toen mijn dochter geboren werd en had als mijn relatie niet geklapt was nog wel een baby na haar willen krijgen, ik vond het de tweede keer zoveel relaxter dan de eerste keer. Allebei mijn kinderen zijn bijzonder: de eerste omdat-ie me moeder maakte en omdat ik al een heel leven met hem heb meegemaakt en mijn tweede omdat ze zo'n onverwacht cadeau blijkt te zijn die onze levens zoveel zonniger en vrolijker heeft gemaakt.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 5 januari 2024 om 17:20
Hier was ik de oudste en een heel jonge moeder hebben had ook vele nadelen.
Mijn 20 jaar (!!!) jongere zusje en ik hebben bij tijd en wijle een heel goede band, nu weer heel goed bijvoorbeeld.
Zij heeft op zijn manier issues in het gezin gehad, ik de mijne, en de factor 'leeftijd ouders' was wel het minste.
Haar vader was nog een slag ouder en die man was juist super actief tot zijn 85e, heeft veel met mijn zusje gereisd bijvoorbeeld.
Het was ook bij ons dat ons kleine zusje juist zoveel plezier bracht en ons samen bracht.
Zoveel lol gehad, juist ook als broers en zusjes samen met haar. Naar de film, feestdagen zijn weer magisch met zo'n kleintje, en je had een extra reden om langs te gaan.
En dingen als afzwemmen enzo ook altijd veel van ons aanwezig.
En ook logeerpartijen, het is echt grappig dat haar beste vriend van nu in de 30 nu een serieuze meneer is maar vroeger bij mij als kleuter heeft gelogeerd. Heel leuk.
Mijn 20 jaar (!!!) jongere zusje en ik hebben bij tijd en wijle een heel goede band, nu weer heel goed bijvoorbeeld.
Zij heeft op zijn manier issues in het gezin gehad, ik de mijne, en de factor 'leeftijd ouders' was wel het minste.
Haar vader was nog een slag ouder en die man was juist super actief tot zijn 85e, heeft veel met mijn zusje gereisd bijvoorbeeld.
Het was ook bij ons dat ons kleine zusje juist zoveel plezier bracht en ons samen bracht.
Zoveel lol gehad, juist ook als broers en zusjes samen met haar. Naar de film, feestdagen zijn weer magisch met zo'n kleintje, en je had een extra reden om langs te gaan.
En dingen als afzwemmen enzo ook altijd veel van ons aanwezig.
En ook logeerpartijen, het is echt grappig dat haar beste vriend van nu in de 30 nu een serieuze meneer is maar vroeger bij mij als kleuter heeft gelogeerd. Heel leuk.
vrijdag 5 januari 2024 om 17:27
Totaal andere ervaring even oude ouders….. vader zelfs nog twee jaar ouder.Milourex schreef: ↑05-01-2024 16:36Ik ben nieuw hier op het forum, dus aangename kennismaking iedereen!
Ik wens hier toch op te reageren als dochter van een oudere moeder...Dus ik spreek uit mijn ervaring als 'het kind'. MIjn moeder was 38 en mijn vader 40 toen ze mij kregen. Zij hadden ook problemen om zwanger te worden, maar uiteindelijk ben ik er dan toch gekomen. Ik heb zeker geen klagen over hoe zij mij opgevoed hebben en ook niet wat hun visie was over 'vrijheid' geven op een bepaalde leeftijd. Zeker niet.
Maar het moet mij toch van het hart, dat, toen ik een zekere leeftijd had, ik het ergens wel jammer vond en nu nog ondervind, dat ik niet terug kon vallen op mijn ouders. Niet omdat zij dat niet wilden, maar omdat ik vanuit mij standpunt ze er niet mee wilde belasten omdat ze zelf al niet meer van de jongsten waren en sukkelden met gezondheidsproblemen. En dat betert er niet op met ouder worden natuurlijk. Ik had op een bepaald punt in mijn leven echt nood aan mijn ouders, ik was toen 30 - 35 jaar, en ik had het gevoel dat ik ze dat niet kon aandoen, mijn miserie vertellen. Mijn vader was op dat moment gediagnosticeerd met Alzheimer en mijn moeder had haar handen vol, dus ja...Let wel, dat was mijn keuze om ze er niet mee te belasten, ik wou ze sparen. Maar ik vind persoonlijk dat er voor alles een leeftijdsgrens is, en persoonlijk vind ik 40 echt de limiet.
Ik hou enorm veel van mijn moeder die intussen 90 is, mijn vader is 13 jaar geleden overleden. Maar toen ik eigenlijk moest genieten van het leven en nu nog wil genieten van het leven en dingen ondernemen, was ik ook belast met de zorg van mijn vader en hielp mijn moeder waar ik kon, en nu sta ik in voor de zorg van mijn moeder, terwijl ik ook dingen wil doen voor mezelf, maar ja...het komt er niet van, ik ben enig kind en ik kan het niet over mijn hart krijgen om, zolang zij er nog is, op reis te gaan bvb, ...stel dat er iets gebeurt... moeilijk te begrijpen misschien, maar ik had toch liever gehad dat mijn ouders toch 10 jaar jonger geweest waren, als ik echt eerlijk mag zijn....
Ik ben niet belast met zorgen voor mijn ouders. Vader is inmiddels overleden. Veel te jong helaas. Dat kan iedereen overkomen.
Ik reis en geniet mij gek.
Dus ook deze ervaring voegt net zo weinig toe als de mijne
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
vrijdag 5 januari 2024 om 17:27
vrijdag 5 januari 2024 om 17:41
38 is toch helemaal geen oude moeder? Dat is maar 6 jaar ouder dan een gemiddelde moeder.
27% van de kinderen wordt geboren uit een moeder die op dat moment 35+ is.
vrijdag 5 januari 2024 om 17:48
Er is een gemiddelde leeftijd om moeder te worden . Alles daaronder is een jonge moeder, alles erboven oud.AnAppleADay schreef: ↑05-01-2024 17:4138 is toch helemaal geen oude moeder? Dat is maar 6 jaar ouder dan een gemiddelde moeder.
27% van de kinderen wordt geboren uit een moeder die op dat moment 35+ is.
vrijdag 5 januari 2024 om 17:49
vrijdag 5 januari 2024 om 17:52
Ik zie het wel als zodanig.AnAppleADay schreef: ↑05-01-2024 17:49Zo werkt het niet.
Ouder dan gemiddeld is niet gelijk aan oud.
Als de gemiddelde lengte 1.70 is en ik ben 1.71 ben ik ook niet ineens lang.
Maar goed, dan noem je het bovengemiddeld.
vrijdag 5 januari 2024 om 17:52
Het is goed om heel verschillende reacties te krijgen, juist ook die er anders over denken dan jijzelf omdat je daarmee een goed beeld krijgt, ook van zaken waar je rekening mee moet/kan houden.
Ik ben zelf nu zwanger met 40 en had voor mezelf de grens denk ik bij 42, max 43 gelegd. Dat een puber niets zou hebben met een baby is onzin, hangt volledig van het kind af en is vaak niet te voorspellen. Wat veel belangrijker is: zitten je man en jij volledig op 1 lijn? En hoe fit ben je zelf fysiek en vooral hoe zorg je dat je een dergelijke zwangerschap goed fit doorkomt (voor zover je daar zelf invloed op hebt)? Mijn moeder was 40 toen ze mij kreeg en ik heb dat nooit als enig bezwaar gezien. Wel denk ik dat de overgang en puberteit een helse combinatie kan zijn, maar ook dat hebben we overleefd
Kortom, maak voor jezelf een goede weging waar je volledig samen achterstaat. En de meeste dingen zijn toch niet te voorspellen.
Ik ben zelf nu zwanger met 40 en had voor mezelf de grens denk ik bij 42, max 43 gelegd. Dat een puber niets zou hebben met een baby is onzin, hangt volledig van het kind af en is vaak niet te voorspellen. Wat veel belangrijker is: zitten je man en jij volledig op 1 lijn? En hoe fit ben je zelf fysiek en vooral hoe zorg je dat je een dergelijke zwangerschap goed fit doorkomt (voor zover je daar zelf invloed op hebt)? Mijn moeder was 40 toen ze mij kreeg en ik heb dat nooit als enig bezwaar gezien. Wel denk ik dat de overgang en puberteit een helse combinatie kan zijn, maar ook dat hebben we overleefd
Kortom, maak voor jezelf een goede weging waar je volledig samen achterstaat. En de meeste dingen zijn toch niet te voorspellen.
vrijdag 5 januari 2024 om 18:01
TO, er zijn weinig gelijkwaardige ervaringen te vinden en dat zegt ookal iets toch?
Hier een kind van moeder van (net) 50 jaren oud, vader was destijds 54 toen ik het levenslicht zag. Zus was destijds een twintigjarige waar ik mij niet van herinneren hoe wij hebben samengeleefd, geen zussenband.
Moeder had jarenlang gedroomd van moeder van meerdere kinderen die niet kwamen, die roze wolk, in fantasie gaat alles goed en misschien als eerste kind makkelijk is, is dat de ervaring.
We hopen allemaal gezond te blijven en kinderen te zien op te groeien.....hoe reëel is dat voor de zwangerschap op late leeftijd en erna? En als 30 jarige een aanleuningwoning inrichten voor je ouders, vind het zwaar en geen leeftijdsgenoten die je snappen.....althans voor hun opa of oma wel maar niet voor vader of moeder.
En ja er zijn nog 90 jarige of ouder die zelf nog rijden en zelfstandig zijn. Maar er is sneller ouderdom die de levensloop doet veranderen.
Hier een kind van moeder van (net) 50 jaren oud, vader was destijds 54 toen ik het levenslicht zag. Zus was destijds een twintigjarige waar ik mij niet van herinneren hoe wij hebben samengeleefd, geen zussenband.
Moeder had jarenlang gedroomd van moeder van meerdere kinderen die niet kwamen, die roze wolk, in fantasie gaat alles goed en misschien als eerste kind makkelijk is, is dat de ervaring.
We hopen allemaal gezond te blijven en kinderen te zien op te groeien.....hoe reëel is dat voor de zwangerschap op late leeftijd en erna? En als 30 jarige een aanleuningwoning inrichten voor je ouders, vind het zwaar en geen leeftijdsgenoten die je snappen.....althans voor hun opa of oma wel maar niet voor vader of moeder.
En ja er zijn nog 90 jarige of ouder die zelf nog rijden en zelfstandig zijn. Maar er is sneller ouderdom die de levensloop doet veranderen.
Zwijgen is geen zwakte maar een sterkte.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
