6+ groep probeert zwanger te worden met en zonder mm

Vandaag was onze eerste inseminatie. Ik ben heel erg benieuwd. Ik vind het wel echt rot dat ik er door de hormooninjecties uit zie alsof ik zwanger ben, m'n buik is helemaal opgeblazen. Ik ben best smal, dus je ziet dat meteen.

Aan de ene kant heb ik heel veel hoop dat dit voor ons de oplossing is, aan de andere kant ben ik alweer bezig met poging 2 / 3 / 4 en daarna IVF en daarna een rouwproces om een kindje dat er nooit zal komen, om vervolgens blij te zijn met z'n tweeën en ergens in een stoere loft te gaan wonen in een vet gebouw en reisjes te plannen naar Australië en Canada. Om mezelf een beetje te beschermen denk ik. Terwijl het nog jaren kan duren voordat we met lege handen uit deze achtbaan stappen. Of over 2 weken met een positieve test. Fingers crossed.

Hoi meiden, ik ben al een maand of 4/5 even van het forum geweest. Ik zat op een donkere plek voor wat betreft de kinderwens en er gebeurde ook niks bijzonders. Maar inmiddels is de MM weer herstart, en ik ging me steeds meer afvragen hoe het eigenlijk met jullie gegaan is de afgelopen maanden. Daarom kwam ik toch weer even wat bijlezen, al heb ik niet alles kunnen lezen. Maar Yinthe alweer 3 miskramen bah, en AV aan de IUI, Twilight IVF, en meer. Er is hier genoeg gebeurd zeg!

Ik ben niet meer zwanger geraakt en ik mocht pas vorige maand terug komen in het ziekenhuis. We zijn nu bijna 2,5 jaar bezig. En nu had ik behandelingen verwacht, maar we zaten bij een andere, veel fijnere, dokter en die vond het ineens wel nodig om mijn man uitvoeriger te testen. Daar ben ik het helemaal mee eens, want hij heeft lang niet altijd een zaadlozing. Maar eerder werd daar een beetje lacherig over gedaan want dat ene zaadonderzoek was toch goed? Waarom toen niet meer onderzocht, dat had ons nu tijd gescheeld. Maar nu krijgt hij dan toch een tweede zaadonderzoek, bloedonderzoek, plastest en prostaatonderzoek.

Ik lees de info in mijn tabel... Mijn cyclus is niet zo regelmatig als ik hoopte, nog steeds wisselend tussen 32-40 dagen. Met menstruaties van 10 dagen. Maar die eisprong en LF zijn goed gebleven. Dat is wel een opluchting.
In het voorjaar raakte ik al het vertrouwen in mijn lijf een beetje kwijt en kreeg ik mede door wat andere helemaal niet ernstige dingen behoorlijke angsten en kon ik dingen heel slecht relativeren, paniekaanvallen etc. Daarom heb ik toen wat afstand van het forum en de kinderwens moeten nemen.
Het gaat nu beter met me mentaal gezien, maar ik blijf weinig hoop houden. Ik herken het wel: dat verder denken tot IUI, IVF, acceptatie en hoe ziet je leven er dan uit? Ik kan ook geen goedbedoelde peptalk-crap van anderen meer dulden, daar word ik heel boos van. Ze weten niet hoe het is, dus bemoei je er niet mee! Herkennen jullie dat?

Anyway, dit is wat er bij mij gebeurd is. Komende tijd wil ik denk ik wel weer wat actiever meedoen en lezen als dat mag?

Hee Mol, ik lees je berichtje en wil gelijk even reageren. Zat me soms al af te vragen hoe het met je zou gaan.
'Fijn' dat je weer mee komt schrijven hier.
Vervelend om te horen dat het de laatste maanden niet zo goed met je gaat. Het is heel heftig waar we doorheen gaan. Sommige mensen vergeten ook dat het een verdriet is waar we elke dag mee moeten dealen. En de ene dag is dat (een stuk) meer dan de andere dag. En soms is het zo heftig dat het even 'op' is.
Ik wil nog niet te veel nadenken over hoe het is om nooit zwanger te mogen worden. Dat verdriet waar je dan doorheen moet, daar wil ik niet aan denken. Het lijkt me afgrijselijk. Maar de verdrietige momenten blijven. Inmiddels weet ik wel dat er daarna altijd weer een moment komt dat ik me weer beter voel en meer vertrouwen kan hebben.
Goed om te lezen dat jullie bij een andere arts zitten. Zó belangrijk om je serieus genomen te voelen!

Dikke knuf!

@AV, spannend zeg de eerste inseminatie! Wat zou het heerlijk zijn als dit raak mag zijn!!

Mol, ik schrijf niet meer actief mee (zoals je misschien gezien hebt) maar ben blij dat je bij een andere arts zit die prettig is. Wel ontzettend naar dat je er zo doorheen zat, dat is nooit fijn. In elk geval: hartje onder de riem voor jou

Lief Saar en Florence

Saar, klopt. Ik denk dat mensen ook niet graag zien dat het zo zwaar kan zijn. Ik hoor nog te vaak kutopmerkingen over waar wij allemaal geen last van hebben zonder kinderen. En over hoe mooi het leven ook kan zijn. En over wonderverhalen van nichtjes van achterbuurvrouwen. En over hoe ik er gewoon niet zo mee bezig moet zijn en alleen maar rauw en onbewerkt moet gaan eten. Etc.
Weinig mensen zeggen die simpele woorden: wat rot voor jullie.
Ik weet niet wat dat is.

Saar waar sta jij nu? Hoe is het bij jou?
Florence en jij?

AV hoe vond je de hormoonbehandeling verder? Voel je veel veranderen in je lichaam? Dat is iets waar ik wel een beetje bang voor ben. Vind je het wachten nu zwaar?

Hier prima, 23 weken nu dus over de helft. En natuurlijk erg blij, hoop echt dat jij dat ook gaat krijgen.

Susie, Hoe is het met je? Mooie echo gehad?

June, hoe gaat het met jou?

Twilight, geniet van je vakantie!

Yinthe, wat gebeurt er toch veel bij jou. Ik hoop dat het snel een keertje goed gaat. Heb je je afspraak in het ziekenhuis al gehad? Hoe voel je je?

Saar, fijne vakantie gehad?

Mollebol, Wat naar om te horen dat je je op een donkere plek bevond. Gelukkig dat het nu wat beter gaat. En wat fijn dat je nu een goede arts hebt die meer testen gaat doen! Mag ook wel na 2,5 jaar! Ik kan het me helemaal voorstellen dat je genoeg hebt van die peptalk crap. Hier was dat in het begin ook wel zo maar na bijna 3 jaar, 7 IUI behandelingen en het begin van IVF merk ik dat anderen ook wel inzien dat er geen zekerheden zijn. Over het algemeen dus hele fijne reacties in mijn omgeving. Ik probeer me ook meestal maar gewoon in te beelden dat het gewoon niet te begrijpen valt als je er niet door heen gaat. Bij echt vervelende opmerkingen kan ik mijn mond niet houden en zeg ik er wel wat van.

Fijn Florence dat het goed met je gaat!

AV, wat fijn dat je zo genoten hebt tijdens jullie vakantie. Ik vind Amerika ook zo'n geweldig vakantieland! Oh zou er zo weer heen willen. Om even je vragen te beantwoorden. Er wordt inderdaad de volgende keer met een hogere dosis gestart. Ik had nu 150 eenheden Gonal F en ze gaan dan naar 225. Bij onze IUI pogingen hebben wij heel wisselende resultaten gehad. Van 500.000 tot 18 miljoen. Meestal onder of rond de miljoen. Twee van de zeven IUIs hadden we goede scores. Onze laatste IUI hadden we het voor ons absurde aantal van 18 miljoen. Maar 3 miljoen is goed hoor! 1 miljoen is inderdaad de ondergrens, bij 3 miljoen heb je echt gewoon goede kansen. En bij mij was het raak met 500.000, ging helaas niet goed maar het kan dus! Spannend dat jullie net je eerste inseminatie hebben gehad! Mijn duimen draaien!

Hier, Positief nieuws en minder positief nieuws. Na onze Escape IUI had ik dus maandag een positieve test in mijn handen. Helemaal gelukkig maar inmiddels zijn we bijna een week verder en zijn de testen niet op aan het lopen sinds maandag. Het kan misschien nog goed zijn maar het lijkt te veel op de testen na mijn tweede IUI poging die uiteindelijk bij 6 weken in een miskraam eindigde. Ik ga er dus vanuit dat het helaas weer niet goed zit.

Yinthe, het is klote dat je al de derde keer een miskraam hebt gehad. ik hoop dat er gauw wat duidelijkheid komt of een plakkende baby.

Florence, fijn dat het zo goed met je gaat

Mollebol, Het gaat gelukkig beter met je, maar jammer dat je nog steeds hier terug moet komen. had het je ook erg gegund.

Puk, ik weet niet wat ik moet zeggen...hoop dat je ongelijk hebt en dat het toch een plakkert is.

Twilight, wanneer ga je ongeveer trouwen in september? En is alles al klaar/geregeld? trouwen is echt zo leuk zou het zo weer doen, wel met dezelfde

Hier, 30 weken guo gehad. geen afwijkingen gevonden. kindje lijkt een 8 ponder te worden (dat kan echt niet door mijn bekken) dus dat moeten we nog wel even bespreken met de gyn die mijn bevalling gaat doen. (ander ziekenhuis)
De verdikte nek is nog wel aanwezig, maar zonder vocht.
we hebben er gemengde gevoelens over. ik hoop stiekem altijd dat ze vertellen dat ze een foutje hebben ggemaakte en dat de baby kerngezond is, maar ze houden altijd zo'n slag om de arm: ja er zijn geen afwijkingen te zien maar dat betekend niet dat er niks is. Ik haat dat en dan zijn we weer een paar dagen van slag. Gelukkig pakken we steeds verder de draad op en kunnen we wat positiever zijn.

Puk, mijn testen zijn nooit opgelopen, streep was altijd hetzelfde dus ik weet niet hoeveel het echt zegt.

Ik hoop ook dat het niks zegt! Maar aangezien het de vorige keer geen goed teken was, kan ik er nu ook nog niet in geloven. Het zelfbeschermingsmechanisme werkt volle bak . We wachten rustig af.. Nog 11 dagen en dan in ieder geval iets meer duidelijkheid.

Bedankt voor de felicitaties allemaal. We hebben nu 2x een echo gehad en een kloppend hartje gezien. We mogen elke week even komen spieken, ben nu toch alweer nerveus voor deze week. Ben nu 7 weken. Weet ook niet zo goed of het nog gepast is hier te schrijven?

@ Puk, voorzichtig gefeliciteerd. Snap dat je een enorme slag om de arm houdt.

@ JuneM, ik hoop voor jullie ook dat er "gewoon" een fout gemaakt is en dat de baby kerngezond blijkt te zijn, dat zou toch het mooiste scenario zijn.

@ Mollebol, logisch dat je er doorheen zit na zo'n tijd. Dat is ook precies de reden dat wij een pauze genomen hadden, ik werd steeds erger down van de teleurstellingen.

@ AV, duim voor je op het wachtbankje.

SusieFlower schreef: ↑

30-07-2018 11:20

Bedankt voor de felicitaties allemaal. We hebben nu 2x een echo gehad en een kloppend hartje gezien. We mogen elke week even komen spieken, ben nu toch alweer nerveus voor deze week. Ben nu 7 weken. Weet ook niet zo goed of het nog gepast is hier te schrijven?

Eerder is gezegd (maar volgens mij was dat voor jouw tijd op dit topic) dat meelezen prima was, maar dat meeschrijven over je eigen zwangerschap niet de bedoeling was en dat je jezelf uit de tabel zou halen na de 12 weken. Vandaar dat ik dus niets meer zeg over mijn eigen zwangerschap. Er is een topic voor de groep die uit dit topic komt en zwanger is:

zwanger/langer-dan-6-maanden-groep-is-z ... #p27187303

maar ik ben daar op dit moment de enige zwangere, dus daar schrijft niemand. Als jij het leuk vind om daar te schrijven: ik schrijf wel met je mee, want ik ben daar nu een beetje eenzaam. Puk wil misschien ook wel.

Verder wil ik wel zeggen dat ik me dus ook aangesloten heb bij topics as 'uitgerekend in..." maar dat ik eigenlijk nooit de herkenning daar vind die ik hier gevonden heb, dit is gewoon echt een heel fijn topic om in te schrijven (natuurlijk niet leuk dat het moet bestaan maar goed). Daarom lees ik ook nog mee, je raakt een soort van gehecht aan je lotgenoten.

Dit is zo waar, florence! Ik zal ook nog ff mee schrijven in dat andere topic want ik had dat nog niet ondekt. Ik voel me ook niet 100% thuis in het uitgerekend in... topic. Ook al zijn ze daar echt wel lief.

Ik heb mezelf wel uit de tabel gehaald. En verder reageerde ik op de vragen die gesteld werden. Sorry als ik er iemand mee kwetste, ik wist niet van die "regel" maar vroeg het mezelf wel af. Ik zal met jullie mee verhuizen dan Florence en June.

SusieFlower schreef: ↑

30-07-2018 13:57

Ik heb mezelf wel uit de tabel gehaald. En verder reageerde ik op de vragen die gesteld werden. Sorry als ik er iemand mee kwetste, ik wist niet van die "regel" maar vroeg het mezelf wel af. Ik zal met jullie mee verhuizen dan Florence en June.

nee joh, maak je niet druk, je hebt niets fout gedaan. de regel is helemaal niet zo hard, het ging gewoon om het idee

Helaas, hier het is het echt klaar. Het zal vast ooit goed komen, nu jammer genoeg nog niet...

Ik vind updates trouwens heel leuk en totaal niet kwetsend. Ik gun het namelijk iedereen zo wanneer het niet vanzelf gaat en ben dus oprecht geïnteresseerd in hoe het gaat wanneer er positieve testen zijn. Geeft me ook hoop! Ik snap dat het niet de bedoeling is dat er iedere dag berichtjes over grote buiken en schoppende voetjes moeten zijn. Maar een update hier en daar na een aantal weken vind ik juist heel leuk. Maar ja, als anderen het wel vervelend vinden, kom ik zo af en toe wel eens langs bij het vervolgtopic

Nee wat stom, Puk! Knuffel!

Ach puk wat ongelovelijk stom!
Hoe voel je je nu? Ik voel met je mee.

June ik snap wel waarom je niet onbezorgd zwanger bent en dan is het ook moeilijk aansluiting vinden op andere topics. Niet leuk voor je bekken, maar ik hoop voor jou dat het gewoon een kerngezonde reus van een baby is.

Susie gefeliciteerd. Succesverhalen geven moed. Ik hoor dat soort dingen liever hier dan van de buuf die er al 2 heeft en alweer zwanger is bijvoorbeeld (al snap ik dat het voor haar ook leuk is hoor)

Hier heeft mijn man gister de "echo van het scrotum" gehad. Hij zei er totaal niet bezorgd om te zijn, maar gezicht spreekt boekdelen. Mannen haha!
Maar ik denk dat zn ballen wel goed zitten, is gewoon onderdeel van het pakket bij de uroloog. Volgende week zaad inleveren en bloedtest. En derde week augustus plastest, echo van de prostaat en horen we alle uitslagen. En dan weer naar de fertiliteitsarts.
De eisprong is nu zo ongeveer. Dus we hebben maar weer een poging gedaan.

@Mollebol: wat verdrietig om te lezen dat het niet zo goed met je ging. Ik ben blij om weer wat van je te horen (al had ik je natuurlijk liever in het 'zwanger' topic gezien, dat spreekt voor zich). Wat gek dat je man niet altijd een zaadlozing heeft, goed dat dat onderzocht wordt. Heeft hij wel het gevoel dat hij een orgasme heeft op de momenten dat hij geen zaadlozing heeft? Sterkte met alle onderzoeken. Goedbedoelde peptalks komen vaak bij mij ook niet goed aan. 'Je moet wel positief blijven, anders wordt het nooit wat', hoorde ik vorige week nog van iemand die net een baby heeft. Mensen begrijpen soms niet wat ze zeggen en bedoelen het vaak goed, ik praat tegenwoordig maar gewoon mee en ga er niet meer tegenin. Het is ongelofelijk herkenbaar wat je schrijft. Al die rare adviezen en wonderverhalen.
Ik was laatst op een barbeque waar mensen met allerlei wonderverhalen aan kwamenzetten over hun verre kennissen die zwanger waren geworden nét voor de start van een traject, of nadat ze de hoop al lang hadden opgegeven, of toen Kerst tegelijkertijd viel met Pasen. En toen zei er iemand 'ik zou dit eigenlijk niet moeten zeggen en je vindt het vast heel rot om te horen, maar bij mijn tante is het nooit gelukt..'. En ik wilde haar bijna plat knuffelen. Want dit is de harde realiteit. Als we wisten dat het bij iedereen uiteindelijk goed kwam, dan was dit traject veel minder moeilijk geweest.

De hormoonbehandeling is me meegevallen Mollebol! De eerste injectie vond ik heel moeilijk, ik voelde me gefaald en intens verdrietig dat dit nodig was. Daarna ging het elke dag iets beter en vond ik het na een tijdje zelfs een soort van leuk om die injecties klaar te maken. Wat wel rot was en nog steeds is, is dat mijn buik 's avonds zo opgeblazen is dat ik wel 20 weken zwanger lijk. Maar ik heb nauwelijks stemmingswisselingen gekregen, dus ik mag niet klagen.

Het wachten gaat redelijk. Ik denk er elk halfuur wel aan en dat is lastig, maar het voelt ook een beetje als de eerste keer nadat we stopten met anticonceptie. Spannend en hoopvol. Alsof we eindelijk sinds lange tijd weer écht kans maken op een kindje. De teleurstelling gaat denk ik hard aankomen deze keer.

@Puk: bedankt voor je info over jullie IUI pogingen, het stelt me gerust dat het ook kan lukken met lagere aantallen. Wat ongelofelijk verdrietig dat je weer een miskraam hebt gehad. Hoe gaat het nu, naar omstandigheden, met je? Wil je meteen weer verder met het IVF traject, wil je toch nog een keer IUI doen, of wil je even pauze? Heel veel sterkte

@Susie: je hebt me niet gekwetst hoor! Verre van. Het is juist heel fijn om af en toe positief nieuws hier te lezen. Net als dat jullie je een beetje een uitzondering voelen in de 'uitgerekend in ..' topics, vind ik dat jullie zwangerschapsaankondigingen ook een uitzondering zijn. Het geeft hoop. Je merkt ook dat jullie ontzettend veel rekening houden met ons in wat jullie hier delen. Daarom is het denk ik ook goed dat het andere topic er is, dan kun je als je zwanger bent fijn overal over praten zonder dat je bang bent dat anderen ervan in huilen uitbarsten, en de niet-zwangeren kunnen daar meelezen als ze willen. Ik lees daar af en toe ook mee

Hoi meiden, in mijn laatste berichtje vlak na de bevalling schreef ik dat ik dacht dat dit wellicht niet meer het goede topic voor mij was. Ik merk alleen dat mensen die praten in topics over zwangerschapsbeëindiging toch vaak snel zwanger zijn geraakt en ik dus niet echt de herkenning vind. Ik zou dus toch weer af te toe mee willen kletsen omdat ik dit een heel fijn groepje vind. Ik heb op dit moment even heel erg de behoefte om van me af te schrijven, dus sorry voor het lange verhaal. Ik moet mijn emoties gewoon even kwijt. Ik zit al een tijdje in een dip. In eerste instantie ging het na de bevalling weer snel de goede kant op en zag ik dingen weer positief in, maar ik heb later toch een flinke klap gehad die ik nog niet te boven ben. De eerste nieuwe ronde was is eigenlijk heel positief (misschien nog een beetje de zwangerschapshormonen.) Natuurlijk was er nog veel verdriet en gemis van onze dochter, maar het opnieuw weer zwanger worden had ik niet heel veel moeite mee. (Seks bleek nog wel een dingetje, ik werd in het begin erg emotioneel daarbij.) Eigenlijk ging het allemaal wel redelijk tot het weekend dat ik ongesteld werd. Natuurlijk hoop je dat je gelijk weer zwanger bent en omdat mijn cyclus iets anders is dan voor de zwangerschap had ik niet echt aanknopingspunten en daardoor had ik wellicht toch weer wat meer hoop. Omdat we na dat weekend de as-verstrooiing hadden kwamen de emoties toch weer even wat meer naar boven rond die tijd. Ik was toen ik weer ongesteld werd net bij vriendinnen waarvan er één 2 kleine kinderen heeft rondlopen en de ander hoogzwanger (dat laatste bedacht ik me eigenlijk pas in de auto erheen aangezien ik ze een tijdje niet had gezien, anders had ik het misschien afgezegd). Dat kwam toen natuurlijk best wel hard aan, die avond moesten we nog oppassen op mijn neefje. Komen we daar, wordt er uit het niets ineens en foto voor onze neus geschoven als aankondiging dat mijn schoonzus zwanger is van de tweede. Ik zag mijn man gelijk emotioneel worden en het heel erg inhouden voor de schone schijn en ik kon me ook nog net goed houden tot ze weg waren, toen ben ik ingestort. Waarschijnlijk waren ze helemaal vergeten dat we de verstrooiing hadden maar dit was echt zo slecht getimed. Je wordt in één klap zo met je neus op de feiten gedrukt en dat het voor anderen gewoon de normaalste zaak van de wereld is om zwanger te worden en dat alles goed gaat. Ik ben het even zo zat om blij voor anderen te zijn, weer in die onzekerheid te zitten, het verdriet, de boosheid, de schone schijn op te houden. Inmiddels zijn we nog een mislukte ronde verder en heb ik er weer een hard hoofd in dat het gaat lukken binnen een jaar. In het ziekenhuis vinden ze dat we in principe natuurlijk zwanger zijn geraakt (HSG zien ze niet als een behandeling) en daarom moeten we nu weer een jaar wachten. Het gaat een beetje met ups en downs maar op het moment voel ik me elke dag weer zo verdrietig. Gelukkig gaan we binnenkort met vakantie dus ik hoop dan weer even rust en plezier te kunnen vinden.

Ik heb zoveel respect voor iedereen die in dit topic meeschrijft, we zijn allemaal ontzettende doorzetters en ik gun het jullie het meest van iedereen om het geluk te kunnen ervaren van een goede zwangerschap. Ik vind het heel knap hoe we ons met z’n allen door het leven heen worstelen met alle verdriet en frustraties die wij dagelijks ondergaan. De moeite die we moeten doen om onze grote wens die voor andere zo vanzelfsprekend is in vervulling te laten komen.

Ik klinkt nu wellicht een beetje als natte dweil, maar dit moest mij even van het hart.

Ik ben weer terug van vakantie. Heerlijk gehad. Lekker even nergens aan gedacht
Nu zit ik als het goed is in mijn vruchtbare periode, maar hebben besloten om pas in oktober verder te gaan. Dan hoef ik niet weer te spuiten, maar 1 x. En dan halen ze een cryo uit de diepvries.

Ik heb net alles even teruggelezen. Heftig om te lezen hoe iedereen er soms toch wel door heen zit. En Puk helaas weer mis Pfff het zit ons allen nog niet mee. Pfff Zonnebloem hoe kak is dat zon aankondiging op zon moment
Ik vind het wel fijn dat er weer meer geschreven word. Maar uitermate kut dat we nog steeds met zn allen in dit topic zitten.

jeez zonnebloem het is ook gewoon allemaal heftig, denk aan jezelf en sta jezelf ook gewoon toe om emotioneel te zijn, het is niet niks.

Verder, er is echt geen regel dat je blij moet zijn voor anderen, je hoeft dat namelijk helemaal niet, het is echt niet zo dat je hun levensgeluk jinxed als jij even niet blij voor ze bent.

Thanks meiden, ik moet zeggen dat dit even op papier zetten me al een beetje heeft opgelucht. En idd ik hoef ook heus niet blij te zijn voor anderen, en eerlijk gezegd ben ik dat ook helemaal niet op dit moment en zou ik zelfs liever willen dat het bij anderen ook eens flink tegenzat. Maar om dat hardop te zeggen... dat vind ik lastig.

Twilight, kan me voorstellen dat je dan pas liever in oktober verder gaat, lijkt me niet niks zo'n traject.

AV dankjewel voor je ervaringen.
Ik vind jouw verhalen altijd erg goed verwoord en heel herkenbaar.
Fijn he? Als iemand het gewoon eens toelaat om samen te praten over het "wat als het nooit gaat gebeuren" scenario.


Zonnebloem, wat een ongelovelijk ondoordachte aankondiging zeg! Ik weet niet of ik me groot had willen houden. Familie had van mij de wind van voren gekregen.
Je hoort blij te zijn voor een ander. Maar ook goed te zorgen voor jezelf.
Ik heb geen afgebroken zwangerschap gehad, maar wel een aantal maanden dat ik goed mezelf kwijt was en op een donkere angstige plek zat. Ik ben er nog steeds uit aan het klimmen. Dus je verhaal is deels erg herkenbaar. Ik heb ook nog steeds geen hulp gekregen door miskramen.
Rot voelt dat he? Alles en iedereen gaat verder. Zelfs mensen die wel hulp krijgen. Bij jou is er dan ook nog eens een leegte van jullie meisje.
Wees niet te streng voor jezelf. Dit is ingewikkelde rouw. Rouw om een kind dat er niet is en rouw om een kindje dat je verloren hebt voor het echt mocht zijn. Dat kost tijd en ontzettend veel moed.

Twilight ben jij dan met ivf of icsi bezig?
Goed dat je lekker even bijgekomen bent op vakantie.

Na 6 keer iui zijn wij inderdaad inmiddels aanbeland bij ivf ja.
De eerste behandeling hebben we al gehad. Helaas zonder resultaat. Nu liggen er nog een aantal in de vriezer. In september gaan we nog trouwen, en hebben besloten om daarna verder te gaan.
Voelt wel gek om nu niet bezig te gaan/zijn na 3 jaar.