6+ groep probeert zwanger te worden met en zonder mm

Zo, ik neem eindelijk weer eens uitgebreid de tijd om hier te schrijven.
Fijn dat er hier weer actiever geplaatst wordt.

@MOL, wat is de reden dat je man zo'n echo krijgt? Wordt dat standaard gedaan? Misschien dat het wel ergens gezegd is, maar zie het nu even niet staan.
Je vroeg trouwens ook hoe het met mij ging, ik zal hieronder daar nog antwoord op geven.

@Zonnebloem, mijn bek viel wel een beetje open toen ik je bericht over die aankondiging las. Wat vreselijk ondoordacht!!! Echt niet te geloven. Misschien niet expres gedaan nee, maar toch zou ik dit absoluut terug geven aan ze. Hoe moeilijk is het om een beetje mee te leven met iemand anders? Zo zie je maar, dat veel mensen uiteindelijk vooral met hun eigen geluk bezig zijn.
VInd het ook best pittig dat je nu weer een heel jaar zelf moet proberen om zwanger te worden. Vanuit het ziekenhuis gezien misschien begrijpelijk maar menselijk gezien heel lastig. Hoe kijk je daar zelf tegenaan?
Snap ook heel goed dat je er soms helemaal klaar mee bent. Ik herken dat zeker!
Je laatste alinea van je lange bericht vind ik mooi trouwens. In dit proces zie ik ook allemaal krachtige vrouwen, die vechten voor iets wat de wereld als vanzelfsprekend beschouwd, maar dat totaal NIET is.

@Twilight, heel begrijpelijk dat je in oktober pas weer start. Nu eerst op de bruiloft richten! Is alles al helemaal geregeld?

@Puk, wat ontzettend klote dat het niet zo mocht zijn. Heel erg verdrietig en naar. Hoe gaat het proces nu verder?

@ Susie, gefeliciteerd! Dat klinkt allemaal hartstikke goed. Uiteindelijk natuurlijk zwanger geworden toch?

@ Florence, wanneer ben je uitgerekend? En weten jullie al wat het wordt? Een olifant of een schaap? (Je zal die vraag vast vaak krijgen ) Haha nee weten jullie het geslacht al? Ben jij nou uiteindelijk natuurlijk zwanger geworden?
Vind het lastig om het van iedereen preices bij te houden.

@AV, wanneer mag je testen? Wel vrvelend dat je er zon opgeblazen buik van krijgt. Hopelijk krijg je geen onhandige opmerkingen erover!

@Yinthe hoe gaat het met jou?

@Hier, het gaat ook hier met ups en downs. De meeste dingen worden makkelijk naarmate de tijd verstrijkt. Dit in ieder geval NIET. Ik ga in september het ziekenhuis weer bellen. Nu verwacht ik aankomende zondag of maandag mijn NOD. Maar ik voel al dat het niet gelukt is.
Zo weer even bijgekletst, fijn weekend!

Saar, ja hier tegen alle verwachtingen opeens helemaal vanzelf zwanger, dus zonder ook maar iets medisch, ook die maand geen ovulatie testen gedaan, helemaal niets, we hadden besloten even pauze te hebben. Hoe het kan weet ik ook niet. Het wordt een jongetje en stiekem ben ik daar heel blij mee. Eind november uitgerekend, dus het is nog even. Alle echos waren goed, dus nu eigenlijk gewoon afwachten en uitzitten.
Hoop zo dat dit bij jullie ook gebeurt

Saar, ik vind het inderdaad heel frustrerend dat we nu weer een jaar het zelf moeten uitzoeken. Vooral omdat ik echt denk dat het door de HSG kwam dat ik zwanger ben geraakt. Ik denk dat ik over een paar maanden wel ga bellen of het misschien mogelijk is nog eens een HSG te doen. We zijn door de verhuizing ook van ziekenhuis veranderd en heb het idee dat ze hier minder geloven in die HSG met olie dan het andere ziekenhuis. Dus wellicht dat ze er bij mijn vorige ziekenhuis anders over dat jaar wachten denken.

Zonnebloem hoe oud ben je? Boven de 35 willen ze nog wel eens een half jaar aanhouden. Bij ons in het ziekenhuis niet, maar ik heb het van anderen wel gehoord.
Ik snap heel goed hoe rot het is om weer een jaar zelf aan te moeten klooien.

Saar, mijn man heeft regelmatig loze lozingen. Zeg maar van 10 orgasmes komt er 3 keer een goede hoeveelheid uit en 7 keer een paar druppels tot echt niks. Daarnaast spelen er ook wat andere dingen, zoals dat hij niet altijd goed uit kan plassen. Vandaar dat hij een plastest krijgt, dat zal ws niks bijzonders opleveren omdat de uroloog dat omschreef als een soort zwanenhals in de plasbuis waar hij m gewoon even een beetje omhoog moet duwen (TMI haha)
De foto van de prostaat is om cystes en tumoren uit te sluiten. Dat laatste zou heel zeldzaam zijn dus daar zijn we niet zo bezorgd om. Dat eerste komt nog wel eens voor. En verder wordt er dus naar zijn hormonen en nog een keer naar zijn zaad gekeken.

Vanmorgen wilden we zaad inleveren en bloedprikken. Er kwam gewoon maar 1 druppel uit, en het lab gaf aan daar niks mee te kunnen, dus we mochten het niet eens inleveren. Vrijdag opnieuw proberen.
Ik hoop ergens dat het niet dan wel een goede lozing is, zul je net zien dat je bij de dokter dan weer te horen krijgt dat alles gewoon goed is. Als je alleen maar goede hoeveelheden in mag leveren...
Wel heel lullig trouwens om je man met zn ene druppel sperma daar te zien staan hoor, dat vond hij geen pretje Ik geloof dat hij het prostaatonderzoek nog fijner vindt!

Ik paste trouwens de tabel even aan, en ik hou mijn rondes niet meer bij he... Na het aanpassen viel het me pas op dat anderen dit ook niet meer doen. Tel kwijt, ??, hou ik niet meer bij... Eigenlijk een zielig gezicht dames.
We slaan ons er moedig doorheen.

Ik zit nu trouwens halverwege het wachtbankje en ik merk echt dat ik me niet eens meer afvraag of het gelukt is. Ben alleen maar bezig met dat het deze keer onhandig uitkomt dat ik precies volgende week ongesteld ben, als ik een paar dagen weg ga voor een bedrijfsuitje.

Oef dat is wel confronterend voor je man ja! Snap het lab ook wel dat ze daar niets mee kunnen. Hoop dat het vrijdag wel onderzocht kan worden. 1e keer dat het onderzocht wordt? Wij vonden dat toen best spannend.

Ik zit zwaar in dubio of ik volgende maand wel of niet verder ga met ivf. Ik hoef dan verder niets te spuiten (ok, 1 spuit), dus heb verder geen bijwerkingen.
Maar dan zou rond de trouwdatum ook de testdatum zijn.
Dus misschien ben ik dan wel zwanger rond het vrijgezellefeestje en de trouwdag.... Of dus ongesteld met mijn trouwdag. Pff beide niet optimaal zeg maar...

Ik ben te laks om de tabel goed bij te houden , oeps. Rondes tel ik al heel lang niet meer. Ben nu precies 3 jaar bezig pffff. In de tabel moet ik nog even zetten dat de eerste ivf poging al geweest is.
In principe is er natuurlijk geen bloedband of niets, maar voelt toch raar.
Of toch gewoon in oktober verder, dan heb ik niets geen feestjes meer in de planning staan.

Tabel hou ik ook niet meer bij. Had hem tijdje geleden nog even geüpdate maar daarvoor al lang niet meer.

Verder wil ik even delen dat niet goed met me gaat. Ik zit er enorm doorheen en er vloeien veel tranen. Het besef dat het 'boek' natuurlijk zwanger worden gesloten wordt. Dat we straks aan een nieuw hoofdstuk beginnen in het ziekenhuis, waar ik eigenlijk gigantisch tegenop zie. Dat de kansen nu ook heel reëel zijn dat het helemaal niet lukt. De klap is groot. Het besef druppelt ook langzaam binnen dat het écht zo is. We krijgen misschien helemaal nooit een kindje.

@Zonnebloem: fijn om weer iets van je te horen. Dat lange verhaal geeft voor mij helemaal niets, het ‘van je af schrijven’ herken ik heel erg. Ik schrijf ook altijd veel te lange verhalen. Het voelt toch als een opluchting om je verhaal kwijt te kunnen. We zitten allemaal in een andere situatie, maar begrijpen elkaar hier toch vaak beter dan dat de mensen om ons heen ons begrijpen.
Die zwangerschapsaankondiging. Ik kreeg tranen in m’n ogen toen ik dat las. Het is zó tactloos dat ik er zelfs vanachter m’n scherm verdrietig van werd.
Ik snap ook dat je het heel frustrerend vind dat je nu weer een jaar moet wachten. Misschien dat je dit artikel mee kunt nemen naar het ziekenhuis (over dat HSG met olie soms wel een behandeling kan zijn voor sommige patiënten, ook al is het bedoeld als diagnostiek): https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa1612337
In het ziekenhuis waar ik behandeld word deden ze überhaupt geen HSG’s. Doordat ik dit artikel meenam gaat de professor dat nu invoeren. Helaas duren zulke dingen altijd heel lang in een ziekenhuis. Hij belt me morgen op om te zeggen hoe het er nu voor staat. Ik hoop dat wij hier nog gebruik van kunnen maken voordat we aan IVF toe zijn. Vind het in elk geval al heel fijn dat ze zo meedenken.

@Twilight: ik sluit me volledig bij jou aan. Fijn dat we elkaar weer gevonden hebben, maar ongelofelijk kut dat we hier nog steeds met zoveel zitten en dat het met veel van ons ook eigenlijk helemaal niet goed gaat. Vind je het moeilijk om nu even te stoppen met proberen? Wij willen misschien de cyclus overslaan die 9 maanden voor de bruiloft is. Maar het voelt zo verkeerd, want ook als ik op de bruiloft ga bevallen dan ben ik de gelukkigste mens op aarde. O, ik zie nu je 2e berichtje. Het lijkt me een ingewikkelde beslissing.. Ongesteld op je trouwdag ben je dan denk ik ook als je geen IVF doet (en condooms gebruikt)? Of is de lengte van je cyclus dan anders?

@Mollebol: bedankt voor het compliment Misschien dat ik er ooit nog eens een boek over schrijf. Wat ontzettend rot voor je man, en voor jou ook. Ik hoop dat uit de andere onderzoeken blijkt waardoor het komt en dat het makkelijk op te lossen is. Wanneer zijn die andere onderzoeken? Je man zou bijvoorbeeld ‘retrograde ejaculatie’ kunnen hebben, dan belandt het sperma in de blaas in plaats van naar buiten. Hebben ze zijn urine na een orgasme weleens getest? Daar zou je dan zaadcellen in vinden.

@Saar: herkenbaar Saar.. ik heb het ook erg moeilijk gehad met de eerste spuit voor IUI. Ik was blij dat we eindelijk hulp kregen, maar met die eerste naald in m’n buik kwam ook het besef dat spontaan zwanger worden een afgesloten hoofdstuk was. En dat deed pijn, heel veel pijn. Die eerste naald ging erin met tranen over m’n wangen. Daarna begon het steeds meer te wennen en kreeg ik iedere dag iets meer hoop. Dit zou vast en zeker de oplossing voor ons zijn.

Vandaag had ik mogen testen, maar mijn LF was altijd al korter (ongeveer 10 dagen). Dus toen ik afgelopen zaterdag ging sporten, had ik voor de zekerheid maar een tampon in gedaan. Ik was gewoon bang om dat ding eruit te halen, maar tegelijkertijd hoopte ik zó dat het nog helemaal wit zou zijn. Helaas bleek onze eerste IUI mislukt. Ik ben naar beneden gegaan en heb heel lang gehuild met m’n vriend z’n armen om me heen. Zonder iets te zeggen, alleen maar heel veel tranen, intens verdrietig. Met op de achtergrond het gehuil van alle pasgeboren baby’s in ons nieuwbouwblok.
Ik had zo gehoopt dat dit ons zou helpen. En nu gaan we meteen weer door. De uitgangsecho zit er weer op, de eerste naald van IUI2 zit er weer in. Ik voel me eigenlijk best oké.

Wat me ontzettend helpt in dit hele traject zijn de mensen om ons heen. Vriendinnen die appen ‘ik denk zoveel aan je, het wachten duurt zo lang’. Of die een liedje sturen dat ik altijd luister en dat me steunt in dit traject. Of die me foto’s van knappe mannen of gekke dieren sturen, om me om te vrolijken. Collega’s die zeggen ‘ik denk elke dag wel minstens 1x eraan. Als er 10 zwangeren langs je lopen, of als iemand een opmerking maakt over kinderen. Ik besef me dan hoe onmogelijk het is om dit los te laten’. De buurman die vraagt ‘hoe gaat het nou met je? Heb je last van de bijwerkingen?’. En natuurlijk m’n vriend, die zoveel mogelijk probeert om mee te gaan naar de echo’s.

Toch voelt het ondanks alle lieve mensen soms best alleen. Want als vrouw moet je die echo’s ondergaan (en kun je nooit zeggen ‘nu komt het even echt niet uit lief’), als vrouw moet je die naalden zetten (op de meest onhandige momenten), als vrouw neem je je lichaam – met bijwerkingen, op hol slaande gedachten, symptomen en ongesteldheidsklachten – heel de dag mee. Mijn hoofd gaat van hoop naar wanhoop en weer terug. Ik kijk uit naar het einde van deze achtbaan en wil er tegelijkertijd zo lang mogelijk in blijven zitten, omdat er nu tenminste nog af en toe hoop is.

Mollebol, heftig al die onderzoeken voor je man en kan me voorstellen dat het voor hem echt heel naar moet zijn om daar inderdaad met een nagenoeg leeg potje te moeten staan. Heeft de uroloog daar specifiek nog wat over gezegd of kan dat gewoon 'normaal' zijn? Ik duim in ieder geval voor goede uitslagen! Maar kan me voorstellen dat als er 7 van 10 keer nauwelijks zaad is dat dat de kansen ook echt een stuk kleiner maakt. Jullie worden nu wel zeker geholpen toch? Met IUI of IVF lijkt me?

Twilight, moeilijke keuze! Ik zou denk ik gaan voor geen terugplaatsing omdat ik het lastig zou vinden als de terugplaatsing niet gelukt is en je dat misschien net voor je bruiloft zou weten. Het lijkt me ook fijn lijkt om er even niet mee bezig te zijn tijdens je vrijgezellenfeest en bruiloft. Maar ik snap dat je in dubio zit! Iedere maand is gewoon weer een maand en aangezien je nu al een verplichte wachtmaand had snap ik dat een poging ook goed voelt.

Yinthe, hoe gaat het met jou??

Hier gaat het goed gelukkig. Even wat verdrietige dagen gehad en wat drama over het traject met mijn vriend. Maar daar gelukkig weer door heen gekomen en nu is het gewoon weer vooruit kijken.

AV ik wil zeker verder met IVF en niet met IUI. Ook omdat we al 1 gecancellde IVF poging gedaan hebben voelt IUI echt als een stap terug. Ondanks dat het twee keer raak is geweest bij IUI pogingen heb ik geen zin om weer 5 pogingen te moeten doen voor een 'geslaagde' poging. Daarnaast wil ik meer duidelijkheid aangezien ik nu twee keer een vroege miskraam heb gehad. Die duidelijkheid gaan we misschien niet helemaal krijgen maar IVF geeft wel een beetje duidelijkheid over bevruchtingen en kwaliteit van de embryo's die terug geplaatst worden. Ondanks de angst die we allemaal af en toe hebben dat het wellicht nooit gaat lukken, zie ik IVF echt als een behandeling met hoge slagingskansen in plaats van het eindstadium.
Bah voor jou dat IUI niet gelukt is . Herken je omschrijving absoluut, het is en blijft zo'n bagger iets om doorheen te gaan. Ik ga in ieder geval duimen voor lucky nr. 2!

Saar, ik weet ook nog niet hoe we verder gaan. Morgen een echo om te kijken of alles weer leeg is en dan zal ik vast ook iets van een plan horen. Ik gok dat ik een normale menstruatie moet hebben voordat we verder gaan met IVF. Dat betekent dat ik eind september weer moet gaan spuiten. Na onze vakantie heb ik nog een gesprek met de arts op 27 augustus dus dat zal ook wel weer wat duidelijkheid geven. Voor jou een hele dikke knuffel . Wat vervelend dat je je zo rot voelt. Ik kan me voorstellen dat je alles even een plekje moet geven. Ondanks dat het nu niet zo voelt, ga je je weer beter voelen, die rollercoaster gaat gelukkig ook af en toe omhoog. Ik weet dat het zo misschien niet voelt maar er liggen nog zoveel kansen. Het is gewoon super kut dat het met hulp van het ziekenhuis moet maar de kans is echt groot dat wij allemaal hier gewoon een prachtig kindje gaan krijgen.

Zonnebloem, oh wat moet het moeilijk voor jullie zijn! En dan die zwangerschapsaankondiging, echt ongelooflijk! Ik hoop dat je je snel weer beter gaat voelen. Hopelijk helpt de vakantie daar een beetje bij. In ieder geval van mij een dikke knuffel!

Ik had even niet keken maar er is weer veel geschreven zeg!

Mol, ik ben 29 dus die wachttijd gaat niet op voor mij. Ik ben wel heel benieuwd of ze bij jouw man wat gaan vinden. Ik en mijn man hebben ook het idee dat hij geregeld heel weinig zaadlozing heeft. Vooral als we het veel doen, dus juist rond de vruchtbare dagen. Maar 1 druppel is wel heel weinig zeg.

Twilight lastig zeg, echt een tweestrijd. Ik zou er ook geen antwoord op kunnen geven wat ik had gedaan.

Saar, ik kan me voorstellen dat je het nu heel zwaar hebt, het is ook echt niet niks. Mij helpt het heel erg om erover te praten en schrijven, hopelijk lucht het al iets op om er hier over te kunnen praten.

AV dank je voor het artikel! Wellicht helpt het ook bij mijn ziekenhuis.
Bah wat vreselijk balen dat poging 1 mislukt is, kan me het helemaal voorstellen dat je er dan even helemaal doorheen zit. En idd ik heb ook veel aan de mensen om me heen, maar voel me ook vaak eenzaam in deze strijd. Dat gevoel van zo lang mogelijk hoop houden herken ik ook heel erg.

Verder heb ik nog even gepraat met mijn man over die aankondiging omdat hij mij nog heel erg dwars zat omdat ik van familie toch had verwacht dat ze iets beter rekening zouden houden met onze situatie. Ik kreeg gewoon dat blij ei hoofd van mn schoonzus niet uit mn hoofd, alleen maar bezig met hun eigen geluk en niet zien of iig niet laten merken dat ze zagen dat wij het er moeilijk mee hadden. Terwijl dat toch best duidelijk was als je iemand goed kent. Dat zit me nog het meeste dwars, je kan het vergeten zijn van die asverstrooing en een inschattingsfout hebben gemaakt hoe je het zou vertellen, maar als je dat ter plekke ziet dat wij het moeilijk hebben herstel dat je fout en zeg iets in de trant van sorry zo hadden we het niet moeten vertellen oid. Daar ben ik best wel boos over en ga het ze ook zeker nog voorleggen. Maar nu eerst genieten van onze vakantie!

Hoi lieve allemaal,

Het is stil hier de laatste week, het is ook vakantieperiode natuurlijk. Hoe gaat het met jullie?

Ik had vandaag de 2e inseminatie. Spannend weer. Nu – na bewerking – 4 miljoen zaadcellen (vorige keer 3 miljoen). De HSG met olie gaat in ons ziekenhuis helaas nog een tijdje duren.. Ben bang dat ik daar niet meer voor in aanmerking kom, aangezien ze bij ons na 4x IUI overgaan op IVF. We’ll see. Ik hoop natuurlijk dat ik er niet meer voor in aanmerking kom doordat ik tegen die tijd zwanger ben, maar na die eerste mislukte IUI is m’n hoop toch wel wat minder geworden dat dit de behandeling voor ons is. Ik ben nog steeds positief hoor, voor zover dat het gaat, ik ben blij dat we eerst IUI doen en niet direct over hoeven naar IVF en ik weet dat het net zo goed de 2e keer raak kan zijn als de 1e. Maar toch, de hoop die ik met de 1e poging had is niet meer zo sterk aanwezig.

Ik ben wel ontzettend blij met alle mensen om me heen. Ik krijg soms een kaartje, een vriendin had een klein cadeautje met de post opgestuurd, lieve woorden via whatsapp of in het echt, zoveel mensen die aan me denken. Dat is hartverwarmend en dat helpt echt. Werk gaat niet al te best, ik kan me moeilijk concentreren en met 3x per week een echo tijdens werktijd schiet het ook niet echt op. Gelukkig is iedereen begripvol, maar misschien heb ik soms af en toe even een schop onder m’n kont nodig. Want nu voer ik echt niks uit, en het moet wel af. Ik snap niet hoe mensen dat doen die niet zelf ook in het ziekenhuis werken.

@Puk: fijn dat je er samen met je vriend uit gekomen bent. Hier gaat het ook niet altijd fantastisch. Meestal wel, maar soms botst het ook. Het is gewoon echt een zware tijd waar we doorheen gaan. We worden er sterker van en weten beter wat we aan elkaar hebben in een moeilijke periode. Dat is handig om te weten voordat je gaat trouwen. Al had ik liever een ‘moeilijke’ periode gehad vanwege slapeloze nachten en poepluiers.
Ik snap dat je verder wilt met IVF, dat zou ik ook doen in jouw situatie. Ik begrijp ook wat je zegt over duidelijkheid. IVF gaat dat inderdaad niet 100% geven, maar met IUI heb je al helemaal geen idee. Zo zou het mij niet eens verbazen als er met IVF bij ons blijkt dat er überhaupt nooit een bevruchting plaatsvindt, bijvoorbeeld, en dat we ICSI nodig hebben. Hoe was je echo?

@Zonnebloem: goed dat je met je man hebt gepraat over die aankondiging en dat je het nog met ze gaat bespreken. Ben benieuwd wat ze zeggen. Soms kan zo’n gesprek heel goed helpen. Ik vond het bijvoorbeeld heel gek dat mijn buurvrouw weet van onze situatie en toch steeds met al haar verhalen over de bevalling en haar pasgeboren baby bij mij aankomt, terwijl ze nooit vraagt hoe het met ons gaat. Toen ik het gesprek een beetje die kant op stuurde gaf ze zelf aan dat ze vaak aan me denkt, maar niet goed wist of ik er over wilde praten en dat ze het dus maar vermeed. Dus toen heb ik aangegeven dat ik dat begreep en dat iedereen anders is in zo’n traject, maar dat ik het juist fijn vind als mensen af en toe vragen hoe het gaat. Daar was zij ook weer blij mee, om dat te weten.
Geniet van je vakantie!

Ohhh wat herkenbaar wat je schrijft!
Toen wij met IUI begonnen had ik ook echt zo iets van kom maar op! Dit gaat het worden! Wat een domper toen de 1e iui mislukt was. Toch meteen een stuk vertrouwen weg! Wel meteen weer positieve gedachtes daarna hoor, maar toch anders.
Bij iui 5 en 6 had ik echt geen vertrouwen meer, en wilde ik wel door met ivf.
Met ivf wel echt blij om te zien dat het wel werkt in het schaaltje! Voor het zelfde geldt was er inderdaad geen bevruchting!

Na de bruiloft gaan wij weer verder, heb er ook wel 'zin' in om weer door te gaan. Hoop dat een cryo meer geluk geeft!
Enige nadeel voor de bruiloft is dat ik waarschijnlijk ongesteld ben... Maar ja daar kom ik ook wel overheen.

AV, wanneer mag je testen?
Ik kijk enorm uit naar de dag dat we horen dat we geholpen gaan worden. En daarom maak ik me ook een beetje zorgen om dat moment dat je erachter komt dat hulp niet direct betekent dat je wel zo zwanger wordt. Dus ik snap je gevoel wel.
Ik duim voor je dat deze raak is.

Twilight, de natuur laat zich helaas niet plannen. Balen dat de menstruatie en de bruiloft samen vallen. Maar ik denk dat het een goed besluit is om de teleurstelling van weer een mislukte ronde even ver van je dag weg te houden. Elke ronde is er een natuurlijk, maar hoe groot is die kans nou dat deze eindelijk wel lukt? Dat denk ik altijd maar als ik een ronde over wil slaan.

Saar hoe gaat het nu met je?

En Puk? IVF lijkt zo maakbaar he? Mijn voorkeur ligt ook daar, al weet ik dat de kansen daar ook niet super hoog zijn. En voor jullie zou het inderdaad een stap terug zijn.

Ik heb even een drukke week gehad, maar gelukkig niet veel gemist zie ik. Komkommertijd op het topic
Man heeft een week geleden alsnog wat zaad in kunnen leveren, ik was er niet bij maar hij zei een klein theelepeltje zoiets. Komende donderdag krijgt hij nog een echo van de prostaat en de plastest, en direct de uitslag bespreken.
Ben erg benieuwd wat de uitkomst gaat zijn en of we daarna weer naar de gyn mogen.

Zelf ben ik anderhalve week geleden plotseling na 31 dagen al ongesteld geworden. Dat is erg vroeg voor mij en ik voelde 'm totaal niet aankomen deze keer. Wat raar is omdat ik anders veel kramp voel, een dag of 4 vooraf.
Ik bloedde ook maar 5 dagen ipv 10.
Heerlijk! Ik heb me nog niet druk kunnen maken over of het gelukt was of niet. En een heerlijk korte menstruatie.
Ik ging gisteren alleen ineens twijfelen of dat niet wat betekende. Test gedaan en negatief natuurlijk Let it go.

Mn angsten zijn weer wat aan het toenemen. Ik heb veel zitten hyperventileren en heb mn borstspieren helemaal beurs geademd. Dat geeft pijntjes en ik denk direct dat ik dood ga en denk mezelf in kringetjes. Vertrouwen in mijn lijf is volledig weg. En ondanks dat ik weet wat en hoe etc. Het blijft heel eng. Dus ik ben een beetje aan het denken wat ik wil. Weer terug naar de psych? Ik ga binnenkort naar ademtherapie, dat afwachten? Nog een keer met de huisarts praten? Die arme man wordt gek van mij. Ik word gek van mij.
Ik kan dit zelf ook, of ik zou het moeten kunnen. Let it go. Waarom lukt dat niet?
Het is niet mijn beste jaar zullen we maar zeggen.

Even een update.
Gisteren hebben we de uitslag gekregen van de uroloog, van de onderzoekjes naar mijn man.

Hij heeft volgens de uroloog regelmatig dat zijn sperma richting de blaas gaat.
Er zijn geen cystes of andere gekke dingen gevonden. Hormonen zijn goed. Prostaat mooi. En het zaad dat er op de goede manier uit komt is van goede kwaliteit.
Maar er komt vaak niks tot maar een klein beetje uit.
De eerste keer inleveren was maar 1 druppel en niet genoeg om er wat mee te doen. De tweede keer inleveren was het 2 ml en ook veel te weinig dus.

We hebben zelf gevraagd om de urine na een orgasme te testen op aanwezige zaadcellen omdat het een beetje raar voelt om dit maar gewoon aan te nemen. Waar blijft het sperma dan? Ja, in de blaas, kan niet anders. Nou dat willen we dus even zien dan.

Als het inderdaad zo is dan worden we naar een kliniek in Tilburg gestuurd. Dan kunnen ze zaadcellen via punctie of urine verkrijgen. Wordt wel direct ivf of icsi dan. Maar dat moeten we ook eerst daar maar eens bespreken.

Ondertussen blijven we proberen. Want soms komt er wel wat uit. En je hebt maar 1 zaadje nodig.

Dit was eigenlijk helemaal geen klap. Meer een soort: he he eindelijk bevestiging van wat we zelf al wisten!

Wat is het toch stil. Hoe is het met jullie?

Jeetje wat een verhaal! Ik wist niet eens dat dat kon joh! Wanneer wordt het volgende onderzoek dan gedaan?

Hier druk met alle bruiloft dingen. En ivf ligt dus op het moment stil, dus daarom verder ook niets te melden.
Waarschijnlijk wel geluk qua menstruatie. Ik denk toch niet dat ik ongesteld nog ben met de bruiloft, en als het wel zo is, dan nog maar minimaal. Dus dat scheelt!

Komende week doen we de test en we hebben ervoor gekozen om de uitslag na onze vakantie te krijgen ipv tijdens. Dus 17 sept pas.
Maar dat geeft niet.

Spannende tijden voor jullie! Goed om even met wat leukers bezig te zijn. En heel fijn dat de menstruatie de boel niet gaat verstoren
Hoelang nog tot de grote dag? En komt er een huwelijksreis?

Halloaaa! I’m back in town!
Zo benieuwd of er iemand zwanger was, maar nee , jakkes! Is het echt wel tijd voor....

Saar, wat super k dat je je zo voelt. Kan het zo goed begrijpen. Hoe voel je je nu?
Je gaat nu bijna ZH bellen?
Net wat je zegt, alles wordt makkelijker na verloopt van tijd, maar dit zeker niet super herkenbaar, ook al help ik je er niet mee. Wat verwacht je dat ze gaan doen in ZH?

Zonnenbloem, geniet van jullie vakantie en lijkt me zeker goed om dat terug te geven aan mensen hoor. Oliedom en soms ook onbewust, maar pijnlijk!

Mol, lijkt me toch soort fijn dat eruit komt wat je dacht ergens. Fijn dat het zaad in elk geval goed is en dat je nu soort weet waardoor het komt, plus dat er nog goede opties zijn. Ook al is dat niet de weg die natuurlijk is. Kan me voorstellen dat opeens IVF dan heel dichtbij komt. Hoe is dat?
Ik duim gewoon dat van die druppel een harde zwemmer ertussen zit die een mooi ei bevrucht!

AV, echt respect hoe jij erin staat. Hoe doe je dat?? Geef tips graag, haha!
Ik denk dat die manier je op veel dagen echt helpt?
Succes met iui 2. Zit je nu in wachtweken?

Twilight, veel plezier en succes met het trouwen! Ik hoop dat je miss net 1 dag later je NOD krijgt. Scheelt een hoop gedoe, maar hopelijk kun je nu wel soort van zonder spanning genieten en lekker aan de drank?!

Okeee, over mij... lief dat jullie ernaar vroegen. Wij deden een roadtrip en was meestal WiFi loos en zelfs bereikloos.
Hebben zo enorm genoten. Gave dingen gezien en samen heel goed gehad! Was wel nodig na dit heftige jaar.
Ook zo fijn, helemaal weg uit NL, geen aankondigingen, ZH bezoek, vervelende vragen en zo wat geen zwangeren of baby’s.
Merk wel dat ik zo heb toegeleefd naar vakantie, dat nu de realiteit (back to work, lege buik, verplichte seks) heeeeel hard tegenvalt. Vanavond opeens weer gehuild, nadat ook vriendinnetje appte dat ze zwanger is. Gelijk tranen. Gelukkig via app kan je leuk reageren. Zie haar later deze week en dan verteld ze het in de groep. Lief dat ze me appt, maar zie er zo tegenop.
Merkt dat hoe langer het duurt, hoe lastiger ik t ga vinden.
Woe afspraak in ZH met fert. arts. Bespreken hoe verder. Ben wel benieuwd, maar ook spannend. Ze zullen wel onderzoeken willen doen ivm herhaalde miskramen.
Slik nu dus al 2 maanden geen clomid en val lekker af, dus hopelijk hoef ik daar niet meer aan.

Trouwens, mijn man heeft nu voor t eerst dit gesprek ook op zijn naam en gaat ook van zijn eigen risico af. Is dat bij jullie ook?
Voorheen alleen op mijn naam.

Nou Werkse weer! Vakantie tijd is hier voorbij, dus wie weet iets drukker nu!

Succes Yinthe vandaag in het ziekenhuis! Ben benieuwd hoe jullie verder gaan. Fijn dat jullie zo hebben genoten tijdens de vakantie!
Wij hebben in het eerste jaar ook onderzoeken gehad die van het eigen risico van mijn vriend af gingen maar dit waren volgens mij alleen alle onderzoeken en gesprekken bij de uroloog. De rest allemaal bij mij. Maar dat weet ik niet helemaal zeker.

Mollebol, geniet van je vakantie! Hopelijk doet het je goed zodat je weer wat fijner in je vel zit.

AV, hoe gaat het met wachten? Duimen draaien hier!

Zonnebloem, Saar, Hoe gaat het met jullie?

Twilight, ohhh bijna trouwen! Leuk leuk!

Hier, is alles onduidelijk. Kwam zaterdag terug van vakantie en voelde me anders dus had het idee dat het wel eens raak kon zijn. Test gedaan en deze was positief. Geen idee hoe het zit aangezien ik aan het wachten was op een normale menstruatie na de miskraam eind juli. Afgelopen maandag had ik al een gesprek met de arts over de miskramen staan. Daar dus aangegeven dat ik het idee had wellicht weer zwanger te zijn. En ze heeft gelijk een echo gedaan, echoscopiste erbij gehaald maar echo gaf geen duidelijkheid. Wat cystes, vocht en verdikt baarmoederslijmvlies. Daarna dus HCG laten prikken en dat was 96 - zwanger dus. Mijn fertiliteitsarts heeft gisteren overlegd met de gyn. Kon namelijk ook nog om een BBZ gaan. Maar ze gaf aan dat het waarschijnlijk een nieuwe zwangerschap/miskraam is. Vandaag is mijn hoop weer weg want mijn test is lichter en zag al wat bloed... Ben er dus een klein beetje klaar mee op het moment.

pfff puk, ik zou nog niet te vroeg de hoop opgeven, mijn testen warden de eerste maand ook donkerder en lichter, en baby zit er nog steeds.
Ik hoop dat het raak is, en ik hoop ook dat als het niet raak is, dat het dan maar gewoon snel komt.

Hoi meiden, jeetje ik lees even wat terug maar wat een verhalen.

En zo spannend Puk en kan me bijna helemaal inleven in jou gevoel op dit moment. De spanning wel of niet zwanger is al erg maar de spanning of deze zwangerschap, want dat ben je, goed zit is natuurlijk helemaal spannend.

Ook bij jou heftig Mollebol. Fijn dat er wat gevonden is en er nu een duidelijk plan komt maar ook wel even schrikken dit nieuws lijkt me.

Twilight succes met de laatste voorbereidingen voor de bruiloft.

Susie gefeliciteerd.

AV ook weer spannend de tweede iui. Ik merkte ook dat ik al snel niet meer in iui geloofde. Nu natuurlijk wel weer na de miskraam dat maakt het nu wel weer anders als het was. Maar toch niet minder stressvol voor mijn gevoel. Wanneer is je NOD?

Hier, iui 6 achter de rug vorige week vrijdag. En dit is voor mij geen eindpunt vanwege de miskraam dus hierna ga ik starten met iui met hormonen. Hoe ik me voel: gespannen, moe, afgeleid. Volgens mij zijn dit de ergste wachtweken van het afgelopen jaar medische molen. Ik hang wat op de bank en geef me er maar aan over. En probeer niet teveel te letten op symptomen of andere dingen. Vast totaal de verkeerde strategie maar ik weet het gewoon even niet meer. Morgen weer werken dus dan heb ik weer de nodige afleiding.

Heel veel succes allen en hopelijk snel goed nieuws voor iedereen

Hoi allemaal!

Ik ben helemaal in de war. Overmorgen is het 14 dagen na de 2e inseminatie, en ik had gisteren ongesteld moeten worden (m’n cyclus duurt meestal 24 dagen). Ik dacht ook dat ik gisteren ongesteld was geworden, want ik had rood bloedverlies. Dus ik heb gebeld naar het ziekenhuis voor een echo voor IUI3 en een tampon in gedaan. Om een lang verhaal kort te maken, ik heb steeds bruinverlies en een beetje rood. Dus het zet nog niet echt door. Om m’n hoofd kalm te maken deed ik vanochtend een test. Ik zag als ik heeeeeeel erg scheel keek een heeeeeel dun lijntje, maar dat kon ook ingebeeld zijn. Nu kom ik net thuis en vis ik die test van de wastafel (die ik natuurlijk weg had moeten gooien na de officiële afleestijd, maar jullie kennen dit probleem vast) en nu is er duidelijk een 2e lijntje te zien. Ik heb dit nog nooit gehad en ben dus ineens heel gespannen. Ik kan het me niet voorstellen dat dit echt is.

Ik laat die echo van morgenochtend gewoon staan en ga vragen of ze het hcg willen bepalen in m’n bloed. Tenzij het straks natuurlijk alsnog door zet, dan ga ik echt keihard huilen. Ik wilde andere testen halen, maar ik durf gewoon niet..

Wat een achtbaan is dit. Wat zijn jullie gedachten hierover?


@Twilight: snap dat je blij bent om te weten dat het wel werkt in een schaaltje, dat lijkt me fijn aan IVF, dat je kunt zien of dat überhaupt gebeurt. Fijn dat je waarschijnlijk niet ongesteld zult zijn op de bruiloft! Dat lijkt me heel vervelend. Een bruiloft plannen is een goede afleiding vind ik, en voor jou komt het nu al zo dichtbij! Het wordt vast een fantastische dag.


@Mollebol: je verwoordt het goed inderdaad, juist omdat ik zo had uitgekeken naar hulp krijgen viel het zo tegen toen dat niet de oplossing bleek te zijn. Ik herken je gedachten, ik ga ook vragen of ze misschien iets van een psycholoog hebben van de fertiliteitsafdeling. Iemand van de huisarts (een GZ psycholoog bijvoorbeeld) lijkt me niet per se heel nuttig, maar dat is misschien pessimistisch gedacht. Ik moet het wel een kans geven van mezelf.
Ik dacht al dat dit het probleem zou zijn bij je man, ik ben blij om te horen dat het geen klap voor jullie was. Voelt het nu, een paar dagen later, nog zo? Ik hoop dat dit voor jullie de oorzaak is en dat daarmee ook de oplossing duidelijk is en zal werken. Ik duim!

@Yinthe: lief van je, maar zo voel ik me soms niet hoor. Misschien kom ik op dit forum sterker over dan ik me daadwerkelijk voel. Ik probeer afleiding te zoeken, heel cliché maar dat werkt meestal wel. En soms heb ik gewoon geen zin in afleiding en wil ik alleen maar heel verdrietig zijn. Dat moet ik mezelf dan ook maar toestaan. Ik praat er veel over met ongeveer iedereen die wil luisteren, maar ik denk dat ik dat moet proberen wat meer in te kaderen. Straks worden mensen gek van me. Fijn dat je het zo leuk hebt gehad op vakantie! Heel herkenbaar wat je schrijft, wij deden ook een roadtrip en het was heerlijk om weg te zijn van alle baby’s, zwangeren en aankondigingen, maar terugkomen was best zwaar.

@Puk: shit zeg, voor jou ook al zo’n achtbaan.. ik snap helemaal dat je er klaar mee bent. Sterkte!

@Rosalie: fijn om weer wat van je te horen! Snap dat je weer hoop kreeg na de miskraam. Ik duim voor IUI6! Sterkte met wachten, mij valt het nu opeens ook zwaar.. Ben er af en toe helemaal klaar mee en wil gewoon rust, maar even stoppen met proberen / met IUI gaat me ook geen rust geven..

AV, ik weet niet of je mij nog kent. Ik heb hier een tijdje meegeschreven, maar uiteindelijk alleen nog maar gaan meelezen. Dit doe ik nog steeds. Wilde nu mijn ervaring toch even met jou delen.

Inmiddels ben ik 29 weken zwanger. Toen ik die positieve test in handen had. Had ik al dagen bruin verlies gecombineerd met helderrood bloedverlies. Niet veel, maar ook niet heel weinig. Het geeft geen garanties voor de afloop bij jou, maar bij mij is het goed gekomen. Ik hoop voor jou dat het allemaal goed mag gaan! Het is je zo gegunt. Heel veel succes morgen, je duim voor je en denk aan je! Een voorzichtige gefeliciteerd! Het is gewoon allemaal heel spannend na zn lange tijd, zeker als er bloedverlies bij komt kijken!

Ik hoop uiteraard dat het voor jullie allemaal snel zover mag zijn! Ik leef nog altijd met jullie mee!

AV, jeetje! Heb je niet een test voor morgen ochtend?
Lijntje is een lijntje, dus hcg is er in elk geval. Duimen dat het goed zit!

Spannend AV. Op de echo kunnen ze zien of je baarmoederslijm al dun is (menstruatie) en zo niet dan zullen ze vast adviseren een paar dagen later nogmaals te testen of die bloedtest te doen. Spannend hoor ik ga hard duimen dat je zwanger bent en blijft, maar dat er wat gaande is is zeker dus of vroege miskraam of zwanger.

Oooh AV, ik ga zo hard voor je duimen.