Zwanger
alle pijlers
Alleenstaand, 2 kinderen, 35 en nu een kinderwens
zondag 25 mei 2014 om 10:34
Zijn er misschien vrouwen die dit ook hebben gehad of er nu middenin zitten?
Ik ben Tally. Een allenstaande moeder van twee dochter. Een dochter is 9 en de andere ^. Zelf ben ik 35 en al 5 jaar gescheiden en al 5 jaar single.Ik deel het co ouderschap. Een week zijn de meiden bij mij de andere week bij ex. Ik heb na de scheiding twee keer contact gehad met een man maar de ene was puur om lust dus eigenlijk heel erg niets zeggend maar wel erg leuk. De andere man ben ik van gaan houden maar daar zat geen toekomst in. Ik heb zelfs met hem het contact verbroken omdat hij op een avond over kinderen begon. Hij was ervan overtuigd dat als ik de ware ontmoete wel zou bijdraaien over nog een kindje. Ik wist het zo zeker. Ik wilde niet en mocht van de dokter niet meer. Bi de eerste zwangerschap 40 kilo aangekomen en 4 weken in het ziekenhuis moeten liggen voor zwangerschap vergifteging en bij de tweede ben ik zelf bijan gestorven. Verbod op meer kinderen dus en toen ik een jaar na de scheiding naar de arts ben gegaan voor sterlisatie, zei hij nee want misschien kom je ooit nog een leuke man tegen. duhh dacht ik hoe scheef kan het in je hoofd lopen. Maar goed. Nu ik 35 ben en op het punt sta en weet dat het in 2015 allemaal rustiger zal gaan verlopen. Verhuizen richting school en dus geen reistijd meer. We gaan achter school wonen dus van een grote stad naar een klein dorp brengt veel rust in mijn gezin. maar dit brengt ook rust in mijn hoofd. misschien teveel want ik denk ineens na over een kindje. Ik heb een slechte baarmoeder ivm pap cellen waar ik in 2001 aan behandeld ben en nog steeds onder controle loop. ze zijn al jaren onder controle. Ik heb twee keer zwangerschap vergifteging gehad. ben alleenstaan zonder relatie. heb twee gezonde kinderen. de jongte van 6 is zelfstandiger als de oudste van 9. de oudste wil heel graag een broertje of zusje. de jongste absoluut niet. Daarbij misschien wel de allerbelangrijkste reden om er niet aan te denken. Ik ben in september 2013 gehlopen aan een gatric bypass. Ik heb genoeg redenen om er niet eens aan te denken. Maar waarom ben ik dan zo met een baby bezig. Mijn moeder gevoelens rijzen de pan uit. Ik denk er meerdere keren per dag aan. Ik weet dat het niet verstandig is maar toch denk ik de hele tijd. het is nu of nooit. je zult een keuze moeten maken, Ik wordt hier heel verdrietig van. want kan over deze gevoelens met niemand praten. Zijn er vrouwen die hier ook mee hebben gezeten of juist zitten?
Ik ben Tally. Een allenstaande moeder van twee dochter. Een dochter is 9 en de andere ^. Zelf ben ik 35 en al 5 jaar gescheiden en al 5 jaar single.Ik deel het co ouderschap. Een week zijn de meiden bij mij de andere week bij ex. Ik heb na de scheiding twee keer contact gehad met een man maar de ene was puur om lust dus eigenlijk heel erg niets zeggend maar wel erg leuk. De andere man ben ik van gaan houden maar daar zat geen toekomst in. Ik heb zelfs met hem het contact verbroken omdat hij op een avond over kinderen begon. Hij was ervan overtuigd dat als ik de ware ontmoete wel zou bijdraaien over nog een kindje. Ik wist het zo zeker. Ik wilde niet en mocht van de dokter niet meer. Bi de eerste zwangerschap 40 kilo aangekomen en 4 weken in het ziekenhuis moeten liggen voor zwangerschap vergifteging en bij de tweede ben ik zelf bijan gestorven. Verbod op meer kinderen dus en toen ik een jaar na de scheiding naar de arts ben gegaan voor sterlisatie, zei hij nee want misschien kom je ooit nog een leuke man tegen. duhh dacht ik hoe scheef kan het in je hoofd lopen. Maar goed. Nu ik 35 ben en op het punt sta en weet dat het in 2015 allemaal rustiger zal gaan verlopen. Verhuizen richting school en dus geen reistijd meer. We gaan achter school wonen dus van een grote stad naar een klein dorp brengt veel rust in mijn gezin. maar dit brengt ook rust in mijn hoofd. misschien teveel want ik denk ineens na over een kindje. Ik heb een slechte baarmoeder ivm pap cellen waar ik in 2001 aan behandeld ben en nog steeds onder controle loop. ze zijn al jaren onder controle. Ik heb twee keer zwangerschap vergifteging gehad. ben alleenstaan zonder relatie. heb twee gezonde kinderen. de jongte van 6 is zelfstandiger als de oudste van 9. de oudste wil heel graag een broertje of zusje. de jongste absoluut niet. Daarbij misschien wel de allerbelangrijkste reden om er niet aan te denken. Ik ben in september 2013 gehlopen aan een gatric bypass. Ik heb genoeg redenen om er niet eens aan te denken. Maar waarom ben ik dan zo met een baby bezig. Mijn moeder gevoelens rijzen de pan uit. Ik denk er meerdere keren per dag aan. Ik weet dat het niet verstandig is maar toch denk ik de hele tijd. het is nu of nooit. je zult een keuze moeten maken, Ik wordt hier heel verdrietig van. want kan over deze gevoelens met niemand praten. Zijn er vrouwen die hier ook mee hebben gezeten of juist zitten?
zondag 25 mei 2014 om 11:35
Soms moet je je realiseren dat het leven niet altijd brengt wat je hoopt. En daar moet je genoegen mee nemen.
Een kinderwens hebben is doodnormaal.
In jouw positie moet je beseffen dat het er niet inzit.
De belangrijkste reden is dat het lichamelijk niet aan te raden is.
Je kinderen lopen ook nog eens het risico hun moeder te verliezen.
Lijkt me reden genoeg om het niet te doen.
Een kinderwens hebben is doodnormaal.
In jouw positie moet je beseffen dat het er niet inzit.
De belangrijkste reden is dat het lichamelijk niet aan te raden is.
Je kinderen lopen ook nog eens het risico hun moeder te verliezen.
Lijkt me reden genoeg om het niet te doen.
zondag 25 mei 2014 om 11:39
quote:sabbaticalmeds schreef op 25 mei 2014 @ 11:00:
Wat is de achtergrond van de wens? Een kind willen omdat het rustiger wordt is geen goed argument.
Hoezo rustiger? de meeste alleenstaande moeders met twee kinderen werken zich helemaal gek om de eindjes aan elkaar te knopen. Hoe doe jij dat?Inderdaad, dit snap ik ook niet (ook alleenstaand moeder van 2 kinderen waarvan jongste 8, 32 u pw werkend en inderdaad soms van voren niet weten dat ik van achteren nog leef.. )
Wat is de achtergrond van de wens? Een kind willen omdat het rustiger wordt is geen goed argument.
Hoezo rustiger? de meeste alleenstaande moeders met twee kinderen werken zich helemaal gek om de eindjes aan elkaar te knopen. Hoe doe jij dat?Inderdaad, dit snap ik ook niet (ook alleenstaand moeder van 2 kinderen waarvan jongste 8, 32 u pw werkend en inderdaad soms van voren niet weten dat ik van achteren nog leef.. )
zondag 25 mei 2014 om 11:40
quote:bloemetje77 schreef op 25 mei 2014 @ 11:09:
Even serieus, ik ken mensen die met z'n tweeën ruim boven dubbel modaal verdienen en die nemen geen 3e kind omdat ze het niet kunnen betalen.... Want kinderopvang à 1000,- netto per maand, grotere auto moeten, 3 studies bekostigen...
Hoe is het in godennaam mogelijk dat een alleenstaande moeder, die met alle respect niet heel verstandig overkomt, met een slechte baarmoeder en alle risico's van dien... Wel zomaar even een 3 en kindje overweegt omdat haar hormonen even opspelen....?!
Hoe is dat mogelijk? Heeft TO een topcarriere en een nanny? Is de situatie in NL zo dat een alleenstaande moeder zoveel voordeeltjes krijgt dat alles vergoed wordt? Gaat TO er vanuit dat er tot in lengte van dagen studiefinanciering, kinderbijslag etc bestaat? Heeft TO top geregeld wat er met haar overige kinderen gebeurd als ze komt te overlijden/gehandicapt raakt door nog een zwangerschap? Of is TO gewoon ontzettend dom...?
Zien de mensen met hun topinkomen het misschien te somber in? Want serieus, als je zoveel verdient en om de kosten geen kind willen nemen, dan heb je bijzondere prioriteiten, lijkt mij.
Maar dat is een zijspoor.
Even serieus, ik ken mensen die met z'n tweeën ruim boven dubbel modaal verdienen en die nemen geen 3e kind omdat ze het niet kunnen betalen.... Want kinderopvang à 1000,- netto per maand, grotere auto moeten, 3 studies bekostigen...
Hoe is het in godennaam mogelijk dat een alleenstaande moeder, die met alle respect niet heel verstandig overkomt, met een slechte baarmoeder en alle risico's van dien... Wel zomaar even een 3 en kindje overweegt omdat haar hormonen even opspelen....?!
Hoe is dat mogelijk? Heeft TO een topcarriere en een nanny? Is de situatie in NL zo dat een alleenstaande moeder zoveel voordeeltjes krijgt dat alles vergoed wordt? Gaat TO er vanuit dat er tot in lengte van dagen studiefinanciering, kinderbijslag etc bestaat? Heeft TO top geregeld wat er met haar overige kinderen gebeurd als ze komt te overlijden/gehandicapt raakt door nog een zwangerschap? Of is TO gewoon ontzettend dom...?
Zien de mensen met hun topinkomen het misschien te somber in? Want serieus, als je zoveel verdient en om de kosten geen kind willen nemen, dan heb je bijzondere prioriteiten, lijkt mij.
Maar dat is een zijspoor.
Later is nu
zondag 25 mei 2014 om 11:43
Ik denk dat het een ideé fixe van je is geworden, juist omdat het niet meer kan. Je bent nu 35 en biologisch gezien zou het dus 'nog kunnen'... ware het niet dat je leven op het spel staat als je er voor zou gaan.
Ik hoop dat je tot bezinning komt en er niet voor gaat. Mocht je toch je gezin willen uitbreiden, denk dan eens serieus na over pleegmoederschap. Dat is niet zomaar wat, dus denk er echt goed over na. Maar kan wel heel veel kinderen helpen als je er geschikt voor bent!
Ik hoop dat je tot bezinning komt en er niet voor gaat. Mocht je toch je gezin willen uitbreiden, denk dan eens serieus na over pleegmoederschap. Dat is niet zomaar wat, dus denk er echt goed over na. Maar kan wel heel veel kinderen helpen als je er geschikt voor bent!
Only dead fish go with the flow
zondag 25 mei 2014 om 11:47
quote:hamerhaai schreef op 25 mei 2014 @ 11:14:
Je bent nog geen jaar geleden geopereerd aan een gastric bypass. Dit is een zware ingreep. Niet alleen fysiek, maar ook psychisch. Want je moet je gedrag gaan veranderen. Ik ga er vanuit dat je daar ook begeleiding bij hebt. Het laatste wat je wilt is dat je eetverslaving over gaat in een andere verslaving.
Zorg er eerst voor dat je een jaar stabiel blijft. Zowel in je lijf, als in je hoofd als op je nieuwe woonplek.
Eerst je zelf weer terug vinden, en niet direct storten op een nieuwe uitdaging zoals een kind. Misschien, wanneer je over 1 of 2 jaar nog steeds een sterke kinderwens hebt en je bent een leuke vent tegengekomen, waarom niet. Maar ga eerst je geluk vinden en behouden in je nieuwe woning met je 2 kinderen.
Lijkt me fysiek niet handig, je kan niet optimaal eten en dat is wel nodig als je zwanger bent.
Het klinkt alsof er een ander probleem is dat zich manifesteert in kinderwens?
Je bent nog geen jaar geleden geopereerd aan een gastric bypass. Dit is een zware ingreep. Niet alleen fysiek, maar ook psychisch. Want je moet je gedrag gaan veranderen. Ik ga er vanuit dat je daar ook begeleiding bij hebt. Het laatste wat je wilt is dat je eetverslaving over gaat in een andere verslaving.
Zorg er eerst voor dat je een jaar stabiel blijft. Zowel in je lijf, als in je hoofd als op je nieuwe woonplek.
Eerst je zelf weer terug vinden, en niet direct storten op een nieuwe uitdaging zoals een kind. Misschien, wanneer je over 1 of 2 jaar nog steeds een sterke kinderwens hebt en je bent een leuke vent tegengekomen, waarom niet. Maar ga eerst je geluk vinden en behouden in je nieuwe woning met je 2 kinderen.
Lijkt me fysiek niet handig, je kan niet optimaal eten en dat is wel nodig als je zwanger bent.
Het klinkt alsof er een ander probleem is dat zich manifesteert in kinderwens?
zondag 25 mei 2014 om 11:49
quote:sabbaticalmeds schreef op 25 mei 2014 @ 11:47:
[...]
Lijkt me fysiek niet handig, je kan niet optimaal eten en dat is wel nodig als je zwanger bent.
Het klinkt alsof er een ander probleem is dat zich manifesteert in kinderwens?Helemaal mee eens Meds
[...]
Lijkt me fysiek niet handig, je kan niet optimaal eten en dat is wel nodig als je zwanger bent.
Het klinkt alsof er een ander probleem is dat zich manifesteert in kinderwens?Helemaal mee eens Meds
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zondag 25 mei 2014 om 11:52
Oh ik had nog niet geloept op TO... Na het lezen van hamerjhaai's comment: Vergeet in dit geval maar wat ik schreef over pleegmoederschap. Zorg dat je psychisch en fysiek goed in je vel komt te zitten. Voor jezelf en je kinderen. Ik denk dat je heel dankbaar mag zijn als je huidige leven goed verloopt, zonder nog een kind (in welke zin dan ook). Je moet erg goed voor jezelf kunnen zorgen om kinderen goed te verzorgen, etc.
Only dead fish go with the flow
zondag 25 mei 2014 om 12:26
Volgens mij kun je inderdaad je energie op een andere uitdaging (baan, studie) richten. Count your blessings.
En dat je broedse gevoelens hebt, betekent niet dat je er iets mee hoeft te doen he? Ik weet uit ervaring dat dat soms ook heel erg met je hormonen te maken kan hebben, ik hang bijvoorbeeld tegen de overgang aan en vind baby's leuker dan ooit ).
En dat je broedse gevoelens hebt, betekent niet dat je er iets mee hoeft te doen he? Ik weet uit ervaring dat dat soms ook heel erg met je hormonen te maken kan hebben, ik hang bijvoorbeeld tegen de overgang aan en vind baby's leuker dan ooit ).
zondag 25 mei 2014 om 12:28
quote:Dreamglasses schreef op 25 mei 2014 @ 11:52:
Oh ik had nog niet geloept op TO... Na het lezen van hamerjhaai's comment: Vergeet in dit geval maar wat ik schreef over pleegmoederschap. Zorg dat je psychisch en fysiek goed in je vel komt te zitten. Voor jezelf en je kinderen. Ik denk dat je heel dankbaar mag zijn als je huidige leven goed verloopt, zonder nog een kind (in welke zin dan ook). Je moet erg goed voor jezelf kunnen zorgen om kinderen goed te verzorgen, etc.Dit is pas de eerste post van TO of mis ik iets?
Oh ik had nog niet geloept op TO... Na het lezen van hamerjhaai's comment: Vergeet in dit geval maar wat ik schreef over pleegmoederschap. Zorg dat je psychisch en fysiek goed in je vel komt te zitten. Voor jezelf en je kinderen. Ik denk dat je heel dankbaar mag zijn als je huidige leven goed verloopt, zonder nog een kind (in welke zin dan ook). Je moet erg goed voor jezelf kunnen zorgen om kinderen goed te verzorgen, etc.Dit is pas de eerste post van TO of mis ik iets?
zondag 25 mei 2014 om 12:34
quote:Frizz schreef op 25 mei 2014 @ 10:43:
Als ik jou was zou ik eens een gynaecoloog raadplegen over de (on)mogelijkheden.
Bij de eerste heeft ze in het ziekenhuis gelegen vanwege zwangerschapsvergiftiging. Bij de 2e is ze bijna gestorven.
Wat als ze weer in het ziekenhuis terechtkomt? Wat als er weer complicaties zijn. Daarnaast is ze alleenstaande moeder.
Dus geen man thuis die even de handen uit de mouwen kan steken bij complicaties tijdens de zwangerschap en na de bevalling terwijl to verhoogde risico's loopt.
Het is toch overduidelijk dat het onverantwoord is om nog een keer zwanger te raken. Daar heb je geen gesprek bij een gynaecoloog voor nodig.
Ik snap best dat iemand nog een derde kind wil maar in geval van to moet ze gewoon blij zijn met wat ze wel heeft. Waar wil ze überhaupt dat derde kind van gaan onderhouden.
Als ik jou was zou ik eens een gynaecoloog raadplegen over de (on)mogelijkheden.
Bij de eerste heeft ze in het ziekenhuis gelegen vanwege zwangerschapsvergiftiging. Bij de 2e is ze bijna gestorven.
Wat als ze weer in het ziekenhuis terechtkomt? Wat als er weer complicaties zijn. Daarnaast is ze alleenstaande moeder.
Dus geen man thuis die even de handen uit de mouwen kan steken bij complicaties tijdens de zwangerschap en na de bevalling terwijl to verhoogde risico's loopt.
Het is toch overduidelijk dat het onverantwoord is om nog een keer zwanger te raken. Daar heb je geen gesprek bij een gynaecoloog voor nodig.
Ik snap best dat iemand nog een derde kind wil maar in geval van to moet ze gewoon blij zijn met wat ze wel heeft. Waar wil ze überhaupt dat derde kind van gaan onderhouden.
zondag 25 mei 2014 om 12:41
Goede vraag, valentinamaria. TO, wil je graag nog een kind (geen baby, maar een kind dat de komende 18 jaar onder jouw vleugels zal zijn), of mis je het "plaatje" van een compleet gezin? Ik kan me voorstellen dat het ook wat eenzaam is in de weken dat je kinderen er niet zijn. Zoek je een opvulling? In dit geval betekent de keuze voor de man ook de keuze voor een kind, en andersom. Geen mogelijkheid dus om eerst voor de man te gaan en te kijken hoe dat gaat, want hij wil alleen als er een kind komt. Is die babykriebel niet ook een "ik wil liever niet alleen zijn"-kriebel?
Ga in therapie!
zondag 25 mei 2014 om 13:37
quote:jools241 schreef op 25 mei 2014 @ 11:39:
[...]
Inderdaad, dit snap ik ook niet (ook alleenstaand moeder van 2 kinderen waarvan jongste 8, 32 u pw werkend en inderdaad soms van voren niet weten dat ik van achteren nog leef.. )
Co-ouderschap.....scheelt natuurlijk heel veel!
On topic: ik denk dat veel vrouwen met vlagen wel eens een kinderwens hebben, ongeacht de omstandigheden waarin ze leven en het aantal kinderen dat ze hebben. Is hormonaal.
En het is niet iedereen gegeven om het aantal kinderen te krijgen dat ze in hun hoofd graag zouden willen hebben. Such is life. You can't always get what you want. Ook niet als je bijvoorbeeld een partner had gehad, want die zou misschien wel geen derde willen.
Accepteer dat het bij 2 heeft en richt je op andere dingen in het leven.
[...]
Inderdaad, dit snap ik ook niet (ook alleenstaand moeder van 2 kinderen waarvan jongste 8, 32 u pw werkend en inderdaad soms van voren niet weten dat ik van achteren nog leef.. )
Co-ouderschap.....scheelt natuurlijk heel veel!
On topic: ik denk dat veel vrouwen met vlagen wel eens een kinderwens hebben, ongeacht de omstandigheden waarin ze leven en het aantal kinderen dat ze hebben. Is hormonaal.
En het is niet iedereen gegeven om het aantal kinderen te krijgen dat ze in hun hoofd graag zouden willen hebben. Such is life. You can't always get what you want. Ook niet als je bijvoorbeeld een partner had gehad, want die zou misschien wel geen derde willen.
Accepteer dat het bij 2 heeft en richt je op andere dingen in het leven.
zondag 25 mei 2014 om 13:52
Ik herken het wel en denk dat het de leeftijd is. Ik ben ook alleenstaand, heb twee kinderen, en als ik een man had gevonden die was gebleven en een kind had gewild was die derde er zeker gekomen. Nu dus niet omdat twee kinderen qua energielevel, aandacht geven, en financieel net leuk te behappen is.
Soms vind ik dat wel jammer en ik hoop maar dat ik snel in de overgang kom zodat het ook gewoon niet meer mogelijk is.
Soms vind ik dat wel jammer en ik hoop maar dat ik snel in de overgang kom zodat het ook gewoon niet meer mogelijk is.
