Zwanger
alle pijlers
Alleenstaand, 2 kinderen, 35 en nu een kinderwens
zondag 25 mei 2014 om 10:34
Zijn er misschien vrouwen die dit ook hebben gehad of er nu middenin zitten?
Ik ben Tally. Een allenstaande moeder van twee dochter. Een dochter is 9 en de andere ^. Zelf ben ik 35 en al 5 jaar gescheiden en al 5 jaar single.Ik deel het co ouderschap. Een week zijn de meiden bij mij de andere week bij ex. Ik heb na de scheiding twee keer contact gehad met een man maar de ene was puur om lust dus eigenlijk heel erg niets zeggend maar wel erg leuk. De andere man ben ik van gaan houden maar daar zat geen toekomst in. Ik heb zelfs met hem het contact verbroken omdat hij op een avond over kinderen begon. Hij was ervan overtuigd dat als ik de ware ontmoete wel zou bijdraaien over nog een kindje. Ik wist het zo zeker. Ik wilde niet en mocht van de dokter niet meer. Bi de eerste zwangerschap 40 kilo aangekomen en 4 weken in het ziekenhuis moeten liggen voor zwangerschap vergifteging en bij de tweede ben ik zelf bijan gestorven. Verbod op meer kinderen dus en toen ik een jaar na de scheiding naar de arts ben gegaan voor sterlisatie, zei hij nee want misschien kom je ooit nog een leuke man tegen. duhh dacht ik hoe scheef kan het in je hoofd lopen. Maar goed. Nu ik 35 ben en op het punt sta en weet dat het in 2015 allemaal rustiger zal gaan verlopen. Verhuizen richting school en dus geen reistijd meer. We gaan achter school wonen dus van een grote stad naar een klein dorp brengt veel rust in mijn gezin. maar dit brengt ook rust in mijn hoofd. misschien teveel want ik denk ineens na over een kindje. Ik heb een slechte baarmoeder ivm pap cellen waar ik in 2001 aan behandeld ben en nog steeds onder controle loop. ze zijn al jaren onder controle. Ik heb twee keer zwangerschap vergifteging gehad. ben alleenstaan zonder relatie. heb twee gezonde kinderen. de jongte van 6 is zelfstandiger als de oudste van 9. de oudste wil heel graag een broertje of zusje. de jongste absoluut niet. Daarbij misschien wel de allerbelangrijkste reden om er niet aan te denken. Ik ben in september 2013 gehlopen aan een gatric bypass. Ik heb genoeg redenen om er niet eens aan te denken. Maar waarom ben ik dan zo met een baby bezig. Mijn moeder gevoelens rijzen de pan uit. Ik denk er meerdere keren per dag aan. Ik weet dat het niet verstandig is maar toch denk ik de hele tijd. het is nu of nooit. je zult een keuze moeten maken, Ik wordt hier heel verdrietig van. want kan over deze gevoelens met niemand praten. Zijn er vrouwen die hier ook mee hebben gezeten of juist zitten?
Ik ben Tally. Een allenstaande moeder van twee dochter. Een dochter is 9 en de andere ^. Zelf ben ik 35 en al 5 jaar gescheiden en al 5 jaar single.Ik deel het co ouderschap. Een week zijn de meiden bij mij de andere week bij ex. Ik heb na de scheiding twee keer contact gehad met een man maar de ene was puur om lust dus eigenlijk heel erg niets zeggend maar wel erg leuk. De andere man ben ik van gaan houden maar daar zat geen toekomst in. Ik heb zelfs met hem het contact verbroken omdat hij op een avond over kinderen begon. Hij was ervan overtuigd dat als ik de ware ontmoete wel zou bijdraaien over nog een kindje. Ik wist het zo zeker. Ik wilde niet en mocht van de dokter niet meer. Bi de eerste zwangerschap 40 kilo aangekomen en 4 weken in het ziekenhuis moeten liggen voor zwangerschap vergifteging en bij de tweede ben ik zelf bijan gestorven. Verbod op meer kinderen dus en toen ik een jaar na de scheiding naar de arts ben gegaan voor sterlisatie, zei hij nee want misschien kom je ooit nog een leuke man tegen. duhh dacht ik hoe scheef kan het in je hoofd lopen. Maar goed. Nu ik 35 ben en op het punt sta en weet dat het in 2015 allemaal rustiger zal gaan verlopen. Verhuizen richting school en dus geen reistijd meer. We gaan achter school wonen dus van een grote stad naar een klein dorp brengt veel rust in mijn gezin. maar dit brengt ook rust in mijn hoofd. misschien teveel want ik denk ineens na over een kindje. Ik heb een slechte baarmoeder ivm pap cellen waar ik in 2001 aan behandeld ben en nog steeds onder controle loop. ze zijn al jaren onder controle. Ik heb twee keer zwangerschap vergifteging gehad. ben alleenstaan zonder relatie. heb twee gezonde kinderen. de jongte van 6 is zelfstandiger als de oudste van 9. de oudste wil heel graag een broertje of zusje. de jongste absoluut niet. Daarbij misschien wel de allerbelangrijkste reden om er niet aan te denken. Ik ben in september 2013 gehlopen aan een gatric bypass. Ik heb genoeg redenen om er niet eens aan te denken. Maar waarom ben ik dan zo met een baby bezig. Mijn moeder gevoelens rijzen de pan uit. Ik denk er meerdere keren per dag aan. Ik weet dat het niet verstandig is maar toch denk ik de hele tijd. het is nu of nooit. je zult een keuze moeten maken, Ik wordt hier heel verdrietig van. want kan over deze gevoelens met niemand praten. Zijn er vrouwen die hier ook mee hebben gezeten of juist zitten?
zondag 25 mei 2014 om 10:38
zondag 25 mei 2014 om 10:43
Mocht je de bevalling niet overleven, kunnen je dochters in ieder geval nog bij je ex-man terecht. Maar waar laat je dan de baby?
Nee meid, een leuk idee om even mee te spelen, maar in jouw geval zijn de risico's zo enorm dat het bijzonder onverantwoord is. Nog los van de hectiek en drukte dat een gezin met meerdere vaders met zich meebrengt, mocht je de bevalling wèl overleven. Waarom ga je niet gewoon een paar jaar genieten van rust? Vanwaar die behoefte aan stress en dramatiek?
Nee meid, een leuk idee om even mee te spelen, maar in jouw geval zijn de risico's zo enorm dat het bijzonder onverantwoord is. Nog los van de hectiek en drukte dat een gezin met meerdere vaders met zich meebrengt, mocht je de bevalling wèl overleven. Waarom ga je niet gewoon een paar jaar genieten van rust? Vanwaar die behoefte aan stress en dramatiek?
zondag 25 mei 2014 om 10:43
zondag 25 mei 2014 om 10:49
zondag 25 mei 2014 om 11:01
Volgens mij gebeurt het vaker bij vrouwen, met grotere kinderen, die zelf richting de 40 gaan, dat ze toch ineens nog wel een (laatste kans) kindje willen. Maar de meeste vrouwen geven daar geen gehoor aan, want hun gezin is dan al compleet. (dit geldt natuurlijk niet voor vrouwen, die dan net beginnen)
Dus. net als bij je dochters zo vaak, ook dit is een fase. Verzet je zinnen, zoek een hobby, geniet van je vrijheid en laat het gaan.
Dus. net als bij je dochters zo vaak, ook dit is een fase. Verzet je zinnen, zoek een hobby, geniet van je vrijheid en laat het gaan.
Later is nu
zondag 25 mei 2014 om 11:09
Even serieus, ik ken mensen die met z'n tweeën ruim boven dubbel modaal verdienen en die nemen geen 3e kind omdat ze het niet kunnen betalen.... Want kinderopvang à 1000,- netto per maand, grotere auto moeten, 3 studies bekostigen...
Hoe is het in godennaam mogelijk dat een alleenstaande moeder, die met alle respect niet heel verstandig overkomt, met een slechte baarmoeder en alle risico's van dien... Wel zomaar even een 3 en kindje overweegt omdat haar hormonen even opspelen....?!
Hoe is dat mogelijk? Heeft TO een topcarriere en een nanny? Is de situatie in NL zo dat een alleenstaande moeder zoveel voordeeltjes krijgt dat alles vergoed wordt? Gaat TO er vanuit dat er tot in lengte van dagen studiefinanciering, kinderbijslag etc bestaat? Heeft TO top geregeld wat er met haar overige kinderen gebeurd als ze komt te overlijden/gehandicapt raakt door nog een zwangerschap? Of is TO gewoon ontzettend dom...?
Hoe is het in godennaam mogelijk dat een alleenstaande moeder, die met alle respect niet heel verstandig overkomt, met een slechte baarmoeder en alle risico's van dien... Wel zomaar even een 3 en kindje overweegt omdat haar hormonen even opspelen....?!
Hoe is dat mogelijk? Heeft TO een topcarriere en een nanny? Is de situatie in NL zo dat een alleenstaande moeder zoveel voordeeltjes krijgt dat alles vergoed wordt? Gaat TO er vanuit dat er tot in lengte van dagen studiefinanciering, kinderbijslag etc bestaat? Heeft TO top geregeld wat er met haar overige kinderen gebeurd als ze komt te overlijden/gehandicapt raakt door nog een zwangerschap? Of is TO gewoon ontzettend dom...?
zondag 25 mei 2014 om 11:14
Je bent nog geen jaar geleden geopereerd aan een gastric bypass. Dit is een zware ingreep. Niet alleen fysiek, maar ook psychisch. Want je moet je gedrag gaan veranderen. Ik ga er vanuit dat je daar ook begeleiding bij hebt. Het laatste wat je wilt is dat je eetverslaving over gaat in een andere verslaving.
Zorg er eerst voor dat je een jaar stabiel blijft. Zowel in je lijf, als in je hoofd als op je nieuwe woonplek.
Eerst je zelf weer terug vinden, en niet direct storten op een nieuwe uitdaging zoals een kind. Misschien, wanneer je over 1 of 2 jaar nog steeds een sterke kinderwens hebt en je bent een leuke vent tegengekomen, waarom niet. Maar ga eerst je geluk vinden en behouden in je nieuwe woning met je 2 kinderen.
Zorg er eerst voor dat je een jaar stabiel blijft. Zowel in je lijf, als in je hoofd als op je nieuwe woonplek.
Eerst je zelf weer terug vinden, en niet direct storten op een nieuwe uitdaging zoals een kind. Misschien, wanneer je over 1 of 2 jaar nog steeds een sterke kinderwens hebt en je bent een leuke vent tegengekomen, waarom niet. Maar ga eerst je geluk vinden en behouden in je nieuwe woning met je 2 kinderen.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zondag 25 mei 2014 om 11:16
quote:valentinamaria schreef op 25 mei 2014 @ 11:11:
wat is een gatric bypass?
maagomleiding om af te vallen
Maar TO, geniet van wat meer vrijheid omdat je dochters groter worden, ga helpen op de nieuwe school, neem een klein poesje en je hormonen zullen echt wel gaan minderen
maar goed, bij sommige mensen is de norm: Ik wil het , dus ik zal het krijgen ook
wat is een gatric bypass?
maagomleiding om af te vallen
Maar TO, geniet van wat meer vrijheid omdat je dochters groter worden, ga helpen op de nieuwe school, neem een klein poesje en je hormonen zullen echt wel gaan minderen
maar goed, bij sommige mensen is de norm: Ik wil het , dus ik zal het krijgen ook
zondag 25 mei 2014 om 11:17
Ik snap het wel. Die hormonen kunnen een eigen leven lijden. Irritant is dat. Het is een interne strijd. Je verstand tegen de hormonen. Doordat het eigenlijk niet meer mag, word het nog aantrekkelijker. Het slijt. Dat is het goede nieuws! Tot die tijd strijden. Ik hoop van harte dat je verstand wint!
zondag 25 mei 2014 om 11:26
Met 35 kreeg ik ook weer zo'n vlaag van rammelende eierstokken met al twee gezonden kinderen. Met man alle voor en tegens op een rijtje gezet en eind van het verhaal was dat ik mij heb laten steriliseren.
Was een goede beslissing en gaf ook rust in mijn kop.
Wil niet zeggen dat dat voor jou ook de oplossing is maar ik zou er eens met een (andere) gynaecoloog over praten.
sterkte
Was een goede beslissing en gaf ook rust in mijn kop.
Wil niet zeggen dat dat voor jou ook de oplossing is maar ik zou er eens met een (andere) gynaecoloog over praten.
sterkte
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
zondag 25 mei 2014 om 11:30
zondag 25 mei 2014 om 11:34
Wat fijn dat je nu al weet dat 2015 rustiger gaat worden. Ik hoop daar ook op maar garanties heb ik niet. Ik geniet dus vooral heel erg van wat ik heb Je weet nooit wat de toekomst brengt, rust en liefde of nog meer chaos, verdriet en ellende.
Ik heb een paar vragen:
- je houdt van de man met kinderwens: heb je nog contact met hem? Zie je nog een toekomst met hem (als jij dan toch maar een kind zou willen, zou het opeens wél kunnen he)?
- hoe breng jij de weken door waarin je kinderen bij hun vader zijn?
- ben je wel eens gelukkig geweest zonder man? Kun je je daar iets bij voorstellen?
Ik heb een paar vragen:
- je houdt van de man met kinderwens: heb je nog contact met hem? Zie je nog een toekomst met hem (als jij dan toch maar een kind zou willen, zou het opeens wél kunnen he)?
- hoe breng jij de weken door waarin je kinderen bij hun vader zijn?
- ben je wel eens gelukkig geweest zonder man? Kun je je daar iets bij voorstellen?
Ga in therapie!
