Als eerste zwanger; gekwetste oudere zus

15-08-2014 18:31 71 berichten
Hoi allemaal,



Ik vraag me af of er meer mensen zijn met dit probleem, en hoe ze ermee omgaan. Of misschien ben je zelf die zus wel (geweest) en heb je ook tips voor me.



Ik ben 12 weken zwanger. 30 jaar, 7 jaar een relatie en we zijn er helemaal klaar voor samen. Het wordt het eerste kleinkind voor mijn ouders, ook zij zijn er superblij mee.



Mijn zus is bijna 33, heeft al even geen serieuze relatie meer en wel al jaren rammelende eierstokken. Het doet haar pijn dat haar jongere zusje eerder zwanger is dan zij. Ik kan me dit heel goed voorstellen, en ben blij dat ze er eerlijk over is.



Ik weet echter niet hoe ik er rekening mee kan houden of wat ik kan doen dat het minder pijnlijk voor haar wordt. Moet ze alleen wennen of blijft het zo? Moet ik me inhouden met info of juist niet? Haar extra betrekken bij de zwangerschap en de kleine straks of juist niet?



Ben benieuwd hoe jullie er over denken, alvast bedankt voor je reactie!
Ik denk dat je dit het beste aan haar kan vragen? Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Alle reacties Link kopieren
Wat is dat toch de laatste tijd met die zeikende zussen.



Mijn zus en ik gunnen elkaar alles.

Zonder gezeik en afgunst.



Komen wij nou echt van een andere planeet?



TO, gewoon lekker blij zijn en genieten.
Huts!
quote:BellatrixVanDetta schreef op 15 augustus 2014 @ 18:35:

Wat is dat toch de laatste tijd met die zeikende zussen.



Mijn zus en ik gunnen elkaar alles.

Zonder gezeik en afgunst.



Komen wij nou echt van een andere planeet?



TO, gewoon lekker blij zijn en genieten.



Haar zus zegt dat het pijn doet. Ik zie dat niet als zeiken of afgunst, sterke nog, het getuigt van een goede band tussen de zussen dat ze dit durft te zeggen!



TO, ik denk dat je het beste aan je zus kan vragen of ze afstand wil bewaren of juist nauw betrokken wil zijn. Ze heeft het al bespreek aar gemaakt, dus om haar dat te vragen zal niet zo'n groot issue zijn denk ik.
gefeliciteerd met je zwangerschap!

Inderdaad wat MissMystique zegt, je kunt het beste aan haar vragen. Zo weet ze dat je rekening met haar houdt. En daarnaast is iedereen anders.
Ja hebben jullie gelijk in. Ik heb het ook gevraagd, maar ze zegt dat ze er zelf maar aan moet wennen en ik gewoon 'normaal' kan doen. Het is nogal een trotse dame dus dat ze dit opbiechtte is al heel wat, meer komt er vrees ik niet uit.. Misschien over een tijdje.





En bellatrix ik ben dol op mijn zus, daarom wil ik haar ook zo weinig mogelijk/niet kwetsen.
Vraag het haar!



Ik ben ook een oudere zus. Mijn zusje was 2 jaar geleden zwanger van haar eerste. Ik was dolgelukkig en trots op mijn zusje en dat ik tante werd. Geen seconde jaloers geweest. Inmiddels is mijn zusje weer zwanger en dit keer had ik (let op, ik ga het toegeven *schaam*) wel 10 minuten jaloezie. Wij proberen ook maar het loopt nog niet zo'n vaart helaas. In ieder geval is deze zwangerschap van zusje 180 graden anders. Ik voel me beetje gepasseerd: ik wist het als laatste, ze heeft kwaaltjes die ik van haar schoonmoeder hoor, ze praat amper met me uit zichzelf etc en dat vind ik jammer. Ik snap het wel hoor, ben niet de aangewezen persoon voor advies en luisterend oor..maar ben wel haar zus. Mijn tip: vraag het haar en stel open vragen.
Beetje off-topic maar 'verhuisd': vraag je er zelf ook weleens naar? Ik heb nu 2 kids, zus had het even geprobeerd via iui maar snel gestopt en zij toont nooit interesse hoe het gaat. Ik vraag me af of het pijnlijk is of gewoon geen interesse. Ik vertel wel weleens zelf erover maar omdat er dan weinig reactie is vertel ik ook niet veel....iedereen zal wel zeggen 'vraag ernaar' maar is soms makkelijker gezegd dan gedaan.
Tnx 'verhuisd'! Ik hoopte al zoiets te horen van iemand die de andere kant van het verhaal kent. Zoals sanny zegt is het wel moeilijk om over te beginnen misschien, maar ik denk dat openheid en interesse beide kanten op het beste is.



Jammer dat je zusje er niet goed mee om weet te gaan (zo klinkt het tenminste) ik hoop dat je snel zelf goed nieuws hebt waardoor je de ervaring samen kunt delen.
Alle reacties Link kopieren
" En bellatrix ik ben dol op mijn zus, daarom wil ik haar ook zo weinig mogelijk/niet kwetsen "



Dat snap ik wel.



Maar ik begrijp de gekwetstheid niet.

Echt oprecht niet.



Waarom is een zus gekwetst als er met de ander iets gebeurt wat háár dolgelukkig maakt?

Ik kan daar niet bij.

Misschien omdat het mijn zus en mij nooit overkomen is.
Huts!
Alle reacties Link kopieren
quote:MissMystique schreef op 15 augustus 2014 @ 18:34:

Ik denk dat je dit het beste aan haar kan vragen? Gefeliciteerd met je zwangerschap!+1 en inderdaad: Gefeliciteerd!
@Bellatrixvandetta jaloezie is een vervelende eigenschap, maar wel een gewone eigenschap. Natuurlijk kun je verstandelijk wel weten dat je blij moet zijn, maar dat kan toch anders voelen.

En daarnaast ben jij niet haar zus, anders was dit verhaal anders geweest.
Ja dat gekwetste snap ik ook niet. Ik vond mijn 10 minuten jaloezie al verschrikkelijk en beschamend. Ik ben trots want zusje heeft alles goed op orde en het kindje kan niet in een beter gezin/familie terecht komen. De gezondheid van de baby is super. Dat iets wat jij wilt eerder bij een ander voorkomt vergt soms ff slikken, maar dat een zwangerschap kwetsend kan zijn..nee dat snap ik niet.
Ik begrijp dat ook niet, Bella. Heb dan wel geen zussen maar voor mijn broers wil ik alleen het allerbeste.



Dat het je zus misschien ergens pijn kan doen, begrijp ik wel maar als jullie daar gewoon eerlijk over kunnen zijn dan lijkt me dat jullie hier wel een weg in kunnen vinden.
Vroeger hadden wij dit denk ik ook nooit gedacht.. Maar een onvervulde kinderwens is echt een enorm sterk gevoel, dat weegt soms zwaarder dan wat je elkaar gunt of hoe je je hoort te voelen.



Onhandig uitgedrukt maar ik kan het me van haar uit gewoon wel heel goed voorstellen.
Kwetsen is misschien ook het verkeerde woord. Wist niet hoe ik het in een topictitel kon proppen. Het doet haar pijn.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben het wel eens met Bella.

Het kan best dat zoiets steekt, dat kan ik me zelfs wel voorstellen, maar ik zou dat zelf niet snel tegen het zwangere zusje zelf zeggen, aangezien zij er niks mee kan en het alleen maar maakt dat ze op eieren gaat lopen. Ik zou zoiets dan liever met een goede vriendin bespreken.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren
Patsy, Dat maakt jou wel een enorme lieverd vind ik!



Verhuisd en Susan verwoorden het goed.

Dat bedoel ik ook.
Huts!
.
anoniem_190819 wijzigde dit bericht op 23-05-2018 16:45
99.57% gewijzigd
Ja hoor, dit herken ik wel. In de anderhalf jaar dat het bij ons niet lukte, voelde het als een mes door mijn hart als een ander aankondigde zwanger te zijn.



Zelfs films over het onderwerp keek ik niet meer. Ik vond het afschuwelijk om toe te geven trouwens. Alsof ik het een ander niet gunde. Dat was niet zo, ik gunde het mezelf gewoon zo.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap het heel goed. Ik (29) heb zelf ook een oudere zus (30) die single is. Ik ben onlangs getrouwd en ben nu ruim 7 jaar samen met mijn man, terwijl mijn zus nog nooit een serieuze relatie heeft gehad en dit wel graag wil, ook kinderen. En mijn zus is nogal een jaloers type! In het begin van mijn relatie kon ik nauwelijks iets over mijn vriend vertellen omdat ze dan gelijk chagrijnig werd. Bij de zwangerschap heb ik haar heel bewust nauw betrokken; het haar als eerste verteld en goed op de hoogte gehouden. Dit is voor ons doen heel goed gegaan!
Goed dat je het zo voelt Nalysa, zou willen dat dat voor zuslief hetzelfde gold. Ik ga het maar af en toe ter sprake brengen de komende tijd, we hebben gelukkig nog even om er aan te wennen. Fijn om het even kwijt te kunnen hier en wat andere meningen te horen, thanks!
Alle reacties Link kopieren
Gefeliciteerd !

Ik denk inderdaad ook dat je het haar het beste zelf kan vragen.

Ik heb wel iets soortgelijks gehad met mijn zwangerschap.

De zus van mijn vriend en haar man waren al een paar jaar aan het proberen toen ik zwanger werd.

Wij hadden niemand verteld dat we aan het proberen waren omdat we dat graag voor onszelf wilden houden, daardoor viel het een beetje rouw op hun dak helaas maar dat had ik al verwacht.

We hebben ze de ruimte gegeven om het te verwerken, we hebben ook 2 maanden bijna geen contact gehad met hen omdat ze er erg veel moeite mee hadden.

Op een gegeven moment kwamen ze zelf naar ons toe en boden ze excuses aan en toen konden ze er wel mee om gaan.
@Adrienne dat had ik misschien ook moeten doen, eerder vertellen ipv tegelijk met de rest. We waren er zelf iets te vol van om logisch te kunnen nadenken helaas.
.
anoniem_190819 wijzigde dit bericht op 23-05-2018 16:45
98.11% gewijzigd

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven