Zwanger
alle pijlers
Bang voor bevalling
vrijdag 10 december 2021 om 09:42
Ik heb heel veel zin om mijn baby te ontmoeten, maar... ik ben best bang voor de bevalling, met name voor de pijn.
Verhalen van ervaringsdeskundigen en internetverhalen maken het niet beter. Uiteraard mag je eerlijk vertellen hier hoe het was.
Maar is er iets waardoor ik mijn angst iets minder groot kan laten zijn, qua relativering bijvoorbeeld?
Verhalen van ervaringsdeskundigen en internetverhalen maken het niet beter. Uiteraard mag je eerlijk vertellen hier hoe het was.
Maar is er iets waardoor ik mijn angst iets minder groot kan laten zijn, qua relativering bijvoorbeeld?
vrijdag 10 december 2021 om 12:44
Ik vond het ook heel spannend, tijdens mijn cursus was ik na de les over pijn echt een beetje van slag en dacht hoe ga ik dat doen.
Maar naarmate de cursus (mindful bevallen) vorderde begon ik wat relaxter erin te staan.
Het is fijn om te weten hoe je hormonen werken, en wat je kan doen om deze werking zoveel mogelijk te ondersteunen.
Rust en ontspanning zorgt dat je minder pijn voelt. Daarnaast is het fijn als je er zoveel mogelijk open in gaat. Ik had expres niet echt een bevalplan gemaakt, en alleen wat voorkeuren doorgegeven. Wel goed met mijn partner besproken wat te doen in welke situatie.
Dit zorgde ook weer voor rust en vertrouwen. Tijdens de bevalling vond ik het eerste stuk goed te doen. Je glijdt steeds meer in een waas, pas het uur voor de uitdrijving vond ik het echt niet leuk meer. Het gekke was dat het uur wel heel snel gaat omdat je toch een beetje van de wereld bent met je hoofd.
Probeer je vooral niet teveel een voorstelling te maken van hoe het gaat zijn, en laat je verrassen door de situatie. Het komt altijd goed!
Maar naarmate de cursus (mindful bevallen) vorderde begon ik wat relaxter erin te staan.
Het is fijn om te weten hoe je hormonen werken, en wat je kan doen om deze werking zoveel mogelijk te ondersteunen.
Rust en ontspanning zorgt dat je minder pijn voelt. Daarnaast is het fijn als je er zoveel mogelijk open in gaat. Ik had expres niet echt een bevalplan gemaakt, en alleen wat voorkeuren doorgegeven. Wel goed met mijn partner besproken wat te doen in welke situatie.
Dit zorgde ook weer voor rust en vertrouwen. Tijdens de bevalling vond ik het eerste stuk goed te doen. Je glijdt steeds meer in een waas, pas het uur voor de uitdrijving vond ik het echt niet leuk meer. Het gekke was dat het uur wel heel snel gaat omdat je toch een beetje van de wereld bent met je hoofd.
Probeer je vooral niet teveel een voorstelling te maken van hoe het gaat zijn, en laat je verrassen door de situatie. Het komt altijd goed!
vrijdag 10 december 2021 om 12:49
Ik was extreem bang, zeker toen tijdens de laatste echo bleek dat het een heel groot kindje zou gaan worden. Paniekaanvallen en huilbuien heb ik gehad. Dit ook gedeeld met de verloskundige 'komt wel goed joh, je bent nog, jong dat heb je ZO gepiept'.
Achteraf was het veel erger dan ik had verwacht, met alle toeters en bellen die je je kan voorstellen. Ik wou dat ik van te voren de POP-poli had bezocht. Ik twijfelde over een verwijzing, maar het werd door mijn vk een beetje weggewuifd zoals hierboven geschreven. Helaas ook geen cursus kunnen doen, want corona (alleen online en mijn tactiek was de struisvogelpolitiek, ontwijken ontwijken ontwijken).
Mijn tip is, zoek er hulp bij als je echt heel erg bang bent. Ik heb zo'n spijt dat ik het niet heb gedaan.
Achteraf was het veel erger dan ik had verwacht, met alle toeters en bellen die je je kan voorstellen. Ik wou dat ik van te voren de POP-poli had bezocht. Ik twijfelde over een verwijzing, maar het werd door mijn vk een beetje weggewuifd zoals hierboven geschreven. Helaas ook geen cursus kunnen doen, want corona (alleen online en mijn tactiek was de struisvogelpolitiek, ontwijken ontwijken ontwijken).
Mijn tip is, zoek er hulp bij als je echt heel erg bang bent. Ik heb zo'n spijt dat ik het niet heb gedaan.
vrijdag 10 december 2021 om 13:21
Hoe lang ben je zwanger? Ik was eerst ook heel bang, maar toen heb ik (beetje simpel hoor) gedacht: ik parkeer het even en kijk tzt of ik die angst nog heb. En tbh, tegen de laatste weken wilde ik zo graag klaar zijn met de zwangerschap dat ik ook echt helemaal geen angst meer had.
Ik heb trouwens twee soepele thuisbevallingen gehad. Ja het is een happening, maar ik heb niet gedacht dat ik dood ging (bedankt oma, voor het in mijn hoofd planten van dat idee).
Oh en hulp vragen in de vorm van coaches, kennis, pop-poli, kiezen voor pijnstilling, kiezen voor een locatie of een manta zijn natuurlijk allemaal goed! Het gaat erom dat jij jezelf comfortabel voelt in je voorbereiding!
Ik heb trouwens twee soepele thuisbevallingen gehad. Ja het is een happening, maar ik heb niet gedacht dat ik dood ging (bedankt oma, voor het in mijn hoofd planten van dat idee).
Oh en hulp vragen in de vorm van coaches, kennis, pop-poli, kiezen voor pijnstilling, kiezen voor een locatie of een manta zijn natuurlijk allemaal goed! Het gaat erom dat jij jezelf comfortabel voelt in je voorbereiding!
vrijdag 10 december 2021 om 13:34
Ik was er ook heel bang voor, tot ik aan het eind van de zwangerschap was omgetoverd tot een kortademige walrus. Toen was ik er zo klaar mee dat de angst ook wel weg ebde. Ik vond het pijnlijk ja; maar het is een soort natuurlijke pijn. Ik kan het niet goed onder woorden brengen maar het is niet vergelijkbaar met bv je vinger ergens klem zitten/ brandwond ofzo. Het is iets vanuit jezelf en dat maakt het draagbaarder.
Overigens gaan heel veel vrouwen, ondanks de pijn/bevalling, voor een tweede (en soms nog meer) kinderen. Ik hield mezelf altiid voor dat als het echt zo’n diepe ellende was ze dat niet zouden doen.
Bereid je overigens ook maar mentaal voor op de dagen na de bevalling. De pijn van de bevalling is maar kort; een aantal uur. Daarna voel je je niet gelijk hoentjesfit en daar had ik me iets meer op in moeten stellen. (Ach… wat was de naïviteit toch mooi).
Overigens gaan heel veel vrouwen, ondanks de pijn/bevalling, voor een tweede (en soms nog meer) kinderen. Ik hield mezelf altiid voor dat als het echt zo’n diepe ellende was ze dat niet zouden doen.
Bereid je overigens ook maar mentaal voor op de dagen na de bevalling. De pijn van de bevalling is maar kort; een aantal uur. Daarna voel je je niet gelijk hoentjesfit en daar had ik me iets meer op in moeten stellen. (Ach… wat was de naïviteit toch mooi).
vrijdag 10 december 2021 om 14:08
Dit vind ik een hele nuttige post!MadameJean schreef: ↑10-12-2021 10:14In mijn geval was dat het vooruitzicht van pijn in combinatie met verlies van controle. en zeggenschap. Dat je gaat bevallen, alles vies tegenvalt en je overgeleverd bent aan dat proces en geen zeggenschap meer hebt over wat er met je gebeurt. Daar werd ik echt bang van.
Ze heeft daar enorm bij kunnen helpen door uit te leggen dat ik in principe in de lead ben. Te veel pijn? Pijnstilling vragen. Paniek? Meteen aangeven, zodat de VK of gyn je kan begeleiden. Verwarring over wat er gebeurt? Ze kunnen je heel goed coachen. Wil je iets niet (toucheren, liggen, wat dan ook)? Meteen aangeven.
Dit inzicht ('ik ga dit doen, met hulp en met de mogelijkheid om direct aan te geven wat ik nodig heb') heeft mij bij beide bevallingen enorm geholpen. Er waren maar weinig momenten waarop ik me niet gesteund en gezien en begrepen voelde. Daardoor was de pijn voor mij beter te handelen en overzien en kon ik er letterlijk 'doorheen'.
En:
Je weet inderdaad niet hoe het loopt, maar wat kennis hebben over hoe het kan lopen, helpt gewoon. Ik wist door de cursus bijvoorbeeld dat als de hartslag van mijn dochter teveel dipte, dat best zou betekenen dat er een spoedkeizersnede zou volgen. Dus toen er iemand binnenkwam omdat scenario te bespreken, hadden mijn man en ik het allang op de ctg gezien. Uiteindelijk niet gebeurt, maar goed, ik voelde me wel 'in the lead'. En idd toen ze er na 1,5 uur persen nog niet was, wist ik dat knip/pomo een realistisch gevolg zou zijn. Dat gaf rust.
Over de risico's van de ruggenprik, die zijn er wel, maar zo'n complicatie komt... 1 procent van alle keren voor? Leek mij een aanvaardbaar risico en ik zat in een weeenstorm met nog maar 3 cm ontsluiting, dus een ruggenprik was geen overbodige luxe. Soms kan je lichaam ook niet meer goed ontspannen van alle pijn en helpt pijnmedicatie wel om uiteindelijk dichterbij volledige ontsluiting te komen.
vrijdag 10 december 2021 om 14:15
Ik had besproken dat ik pijnstilling wilde als ik daar om zou vragen. Uiteindelijk ging het zo snel dat ik niet eens meer aan pijnstilling gedacht heb, het was keihard werken. De pijn was heftig maar, hoe cliché ook, snel vergeten.
Miljoenen vrouwen zijn je voor gegaan. Miljarden, Triljarden.
Miljoenen vrouwen zijn je voor gegaan. Miljarden, Triljarden.
I wanna live my life with the volume full!
vrijdag 10 december 2021 om 14:52
Daar ben ik ook bevallen, dat beviel heel goed! Gaf mij het vertrouwen dat ik de hulp die ik wilde en nodig had, onder handbereik had.SchotseHooglander schreef: ↑10-12-2021 10:53Bedankt voor de reacties allemaal.
Ik ga binnenkort een cursus doen met mijn partner. Hij biedt een luisterend oor en begrijpt de zorgen. Het scheelt dat ik het idee heb dat een ruggenprik nog een optie is. Alleen dan lees je ook weer over mogelijke incontinentie en aanhoudende blaasontstekingen na deze prik en dat je kindje toch meer risico loopt. Toch denk ik dat ik er wel 1 wil, als het echt te gek wordt. Ik ga in een bevalcentrum bij het ziekenhuis bevallen, thuis durf ik eigenlijk niet aan.
vrijdag 10 december 2021 om 21:01
Andere reacties niet gelezen maar toen mijn vliezen braken had ik ook lichte paniek. En toch, hoe cliché ook, het kind moet er nu eenmaal uit. Ik heb het mezelf niet onnodig lastig gemaakt en ben vrij snel naar het ziekenhuis gegaan voor pijnstilling. Uiteindelijk was mijn dochter er sneller dan dat de pijnstillers hun werk deden en viel het dus mee.
Al zou ik bij een volgende bevalling ook meteen kiezen voor ziekenhuis of geboortecentrum. Het romantische idee van een natuurlijke thuisbevalling is het ideaal van velen, maar ik werd juist een stuk rustiger van de wetenschap alle zorg en techniek dicht bij te hebben.
Al zou ik bij een volgende bevalling ook meteen kiezen voor ziekenhuis of geboortecentrum. Het romantische idee van een natuurlijke thuisbevalling is het ideaal van velen, maar ik werd juist een stuk rustiger van de wetenschap alle zorg en techniek dicht bij te hebben.
vrijdag 10 december 2021 om 21:22
Oei ik was ook ontzettend bang! Heb altyd gedacht dat ik niet kon bevallen, maar weet je, als het zover is, wil je je kindje gewoon ontmoeten, dan komt er een soort oerkracht naar boven en dan gebeurd het, en je moet ook wel want je kindje kan niet blijven zitten.. en zoals altyd.. als het voorbij is ben je het echt snel vergeten.. (ookal herinner ik me de rugweeen nog wel, maar hoe zeer het deed weet ik echt niet meer)
vrijdag 10 december 2021 om 22:13
Was ik totaal niet mee bezig. Was oprecht verbaasd toen ze haar op me legden. Komt dat uit mij??sneeuwvrouw schreef: ↑10-12-2021 21:22Oei ik was ook ontzettend bang! Heb altyd gedacht dat ik niet kon bevallen, maar weet je, als het zover is, wil je je kindje gewoon ontmoeten, dan komt er een soort oerkracht naar boven en dan gebeurd het, en je moet ook wel want je kindje kan niet blijven zitten.. en zoals altyd.. als het voorbij is ben je het echt snel vergeten.. (ookal herinner ik me de rugweeen nog wel, maar hoe zeer het deed weet ik echt niet meer)
I wanna live my life with the volume full!
vrijdag 10 december 2021 om 22:39
Hier exact hetzelfde. Ik moest ook sowieso in het ziekenhuis bevallen en heb vlot om de ruggenprik gevraagd. Daarna ging de bevalling gesmeerd met weinig pijnmiss_musica schreef: ↑10-12-2021 09:45Ruggenprik. Althans die optie hield ik voor mezelf gewoon open. Ik moest toch al in het zh bevallen. Om de zenuwen beetje te temmen hield ik mezelf voor dat ik gewoon die ruggenprik zou vragen als ik het echt te pijnlijk vond worden. Dat heb ik uiteindelijk ook gedaan. Superlieve anesthesist gehad die net zo lang gebleven is tot ie goed zat. Verder een droom van een bevalling gehad daarna. Het is ondanks de prik supervlot verlopen.
vrijdag 10 december 2021 om 22:45
Dankzij deze cursus wist ik goed raad met de persweeen en had ik nauwelijks instructie meer nodig. Met de perstechniek die we daar hadden geoefend was zoon er zo uitheartsxdaggers schreef: ↑10-12-2021 10:11Heb je een cursus gedaan? Wij hebben een privecursus van Samen bevallen gedaan en toen was mijn angst eigenlijk zo goed als weg. Hielp mijn man en ik heel goed bij het bedenken hoe het zou kunnen gaan verlopen. Uiteindelijk een vrij zware bevalling gehad (met lange inleiding, knip en vacuumpomp), maar doordat ik me goed geinformeerd en gehoord voelde, kijk ik er goed op terug. Ik had ook bedacht dat ik om een ruggenprik zou vragen als de ontsluiting niet zou vorderen, dat heb ik gedaan. Wat ook scheelde voor mij was de wetenschap / het vertrouwen dat ze er alles aan zouden doen om mijn baby gezond geboren te laten worden.
vrijdag 10 december 2021 om 22:45
Ik zag ook op tegen de bevalling (Dat gaat toch nooit passen). Waar ik normaal gesproken een controlfreak ben en precies wil weten hoe of wat, was dat op dit punt anders. Misschien wel struisvogelgedrag: geen cursus gedaan, geen bevallingsplan, alleen 3 basis afspraken met vriend gemaakt.
Ik ben met 42 weken ingeleid en toen dat niet opschoot keizersnede gekregen. Ik had bij 3/4 centimeter pijnlijke weeen en dacht ik moet nog een heel eind, dus ruggenprik gevraagd. Die kwam heel snel, dus vraag daarom wanneer je dat wilt.
Ik ben met 42 weken ingeleid en toen dat niet opschoot keizersnede gekregen. Ik had bij 3/4 centimeter pijnlijke weeen en dacht ik moet nog een heel eind, dus ruggenprik gevraagd. Die kwam heel snel, dus vraag daarom wanneer je dat wilt.
maandag 13 december 2021 om 14:43
Ik was ook heel bang voor de bevalling toen ik de eerste keer zwanger was. Besproken met verloskundige en zij raadde me een specifieke cursus aan, en dat heeft zo goed geholpen. Mocht je in de buurt van Zuid-West Brabant wonen wil ik je wel diegene aanraden, zij heeft alles zo goed uitgelegd, dat heeft echt veel van mijn angst weggenomen.
maandag 13 december 2021 om 14:49
maandag 13 december 2021 om 14:59
Ik was niet bang maar wilde wel heel graag een ruggenprik. Heb dat meerdere keren benoemd.
'gelukkig' werd ik ingeleid (72 uur gebroken vliezen en geen weeën te bekennen) en ging met 3 cm de ruggenprik erin. Ik vind weeën echt niks aan. Heb ook geen cursus gedaan. Ik wil namelijk bij voorkeur niet door de pijn
heen ademen of ander geleuter, ik wil zo min mogelijk pijn voelen en die ruggenprik deed uitstekend zijn werk.
De 2e draaide uit op een keizersnede. Helse pijn tijdens mijn herstel. Gejankt toen de morfine pomp eraf moest. KZ an sich is een pijnloos eitje mijn inziens. Maar dat herstel. Never nooit meer.
Oh en vergeet de kraamweek niet:
iedereen die zegt dat de pijn over is zodra je bevallen bent liegt.
Hechtingen, stuwing, plassen en poepen met hechtingen, strompelend van de bank naar de wc. Klote aambeien. Wat een klote week is dat zeg...
Om bovenstaand dus ook echt géén zin in borstvoeding, nog meer pijn. Dus gelijk de fles erin.
Ik heb heel wat blistertjes paracetamol geslikt die eerste week.
Maar hè, ik heb er twee en wil er nog één dus al met al overleef je t best en kinderen zijn zo leuk
'gelukkig' werd ik ingeleid (72 uur gebroken vliezen en geen weeën te bekennen) en ging met 3 cm de ruggenprik erin. Ik vind weeën echt niks aan. Heb ook geen cursus gedaan. Ik wil namelijk bij voorkeur niet door de pijn
heen ademen of ander geleuter, ik wil zo min mogelijk pijn voelen en die ruggenprik deed uitstekend zijn werk.
De 2e draaide uit op een keizersnede. Helse pijn tijdens mijn herstel. Gejankt toen de morfine pomp eraf moest. KZ an sich is een pijnloos eitje mijn inziens. Maar dat herstel. Never nooit meer.
Oh en vergeet de kraamweek niet:
iedereen die zegt dat de pijn over is zodra je bevallen bent liegt.Hechtingen, stuwing, plassen en poepen met hechtingen, strompelend van de bank naar de wc. Klote aambeien. Wat een klote week is dat zeg...
Om bovenstaand dus ook echt géén zin in borstvoeding, nog meer pijn. Dus gelijk de fles erin.
Ik heb heel wat blistertjes paracetamol geslikt die eerste week.
Maar hè, ik heb er twee en wil er nog één dus al met al overleef je t best en kinderen zijn zo leuk
maandag 13 december 2021 om 15:15
Nou, ik was na mijn eerste 2 bevallingen echt meteen weer de oude en dan bomvol euforie en adrenaline, ik denk dat ik zonder enige voorbereiding zo de marathon had kunnen lopen.
Mijn 3e bevalling liep uit op een spoedkeizersnee onder narcose, de eerste dagen voelde ik me alsof ik tegen een vrachtwagen was gelopen, dat viel echt zwaar tegen.
Mijn 3e bevalling liep uit op een spoedkeizersnee onder narcose, de eerste dagen voelde ik me alsof ik tegen een vrachtwagen was gelopen, dat viel echt zwaar tegen.
maandag 13 december 2021 om 15:31
Maar ik gok wel zo'n beetje dat je één van de weinige bent. Er zijn er weinig die na een bevalling zelfstandig zonder rolstoel naar de uitgang lopen en dat is niet zonder reden. De meeste voelen de hechtingen echt wel zitten, loopt het bloed er lekker uit en doet die stuwing gewoon echt veel zeer. Het viel mij vies tegen de eerste keer, de pijn en het ongemak NA de bevalling. Maar eerlijk is eerlijk; toen na zeven dagen die knellende hechting eruit ging was ik er weer helemaal bij.CHL schreef: ↑13-12-2021 15:15Nou, ik was na mijn eerste 2 bevallingen echt meteen weer de oude en dan bomvol euforie en adrenaline, ik denk dat ik zonder enige voorbereiding zo de marathon had kunnen lopen.
Mijn 3e bevalling liep uit op een spoedkeizersnee onder narcose, de eerste dagen voelde ik me alsof ik tegen een vrachtwagen was gelopen, dat viel echt zwaar tegen.
Het herstel van de KZ was stukken ellendiger.
maandag 13 december 2021 om 15:35
Oh en als allerlaatste, laat 'je lichaam kan dit' heel snel varen. Want als je lichaam het allemaal kon hoefden echt niet zoveel vrouwen naar het ziekenhuis.
Heel vaak kan je lijf het ook niet (uren weeën en geen ontsluiting, na 42 weken nog geen wee te bekennen, te vroeg weeën krijgen, na 24 uur weeën wegpuffen doodop zijn, ik noem maar even wat voorbeelden) en dan is hulp in de vorm van een ruggenprik, andere pijnstilling of een KZ soms noodzakelijk. Niks om je voor te schamen en het laatste dat je dan wil horen is:
'oh mijn lijf kon het vanzelf'
Good for you maar dat ik 99,9% mazzel!
Heel vaak kan je lijf het ook niet (uren weeën en geen ontsluiting, na 42 weken nog geen wee te bekennen, te vroeg weeën krijgen, na 24 uur weeën wegpuffen doodop zijn, ik noem maar even wat voorbeelden) en dan is hulp in de vorm van een ruggenprik, andere pijnstilling of een KZ soms noodzakelijk. Niks om je voor te schamen en het laatste dat je dan wil horen is:
'oh mijn lijf kon het vanzelf'
Good for you maar dat ik 99,9% mazzel!
maandag 13 december 2021 om 19:27
Hahaha zo herkenbaar Clairesophie,
Na de bevalling krijg je nog de ellende van plassen, wat een pijn. Echt met een fles water erbij doen, en elke keer als ik weer moest baalde ik al, eerste keer poepen is inderdaad de hél. En ik heb beide keren vreselijke stuwing gehad tot bijna borstontsteking aan toe. Wat heb ik gejankt en gesmeekt of ik alsjeblieft nog een keer mocht bevallen ipv deze helse pijn.. maar.. heb er 2 en het was het echt wel waard.
Na de bevalling krijg je nog de ellende van plassen, wat een pijn. Echt met een fles water erbij doen, en elke keer als ik weer moest baalde ik al, eerste keer poepen is inderdaad de hél. En ik heb beide keren vreselijke stuwing gehad tot bijna borstontsteking aan toe. Wat heb ik gejankt en gesmeekt of ik alsjeblieft nog een keer mocht bevallen ipv deze helse pijn.. maar.. heb er 2 en het was het echt wel waard.
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
dinsdag 14 december 2021 om 08:49
Plassen met hechtingen was inderdaad echt niet fijn, maar kannetje lauw water erbij en dan ging het prima. Daarbuiten had ik niet zo'n last van de hechtingen eigenlijk. Bij de 2e kwam ik er zonder kleerscheuren doorheen, dus dat was echt ideaal.ClaireSophie schreef: ↑13-12-2021 15:31Maar ik gok wel zo'n beetje dat je één van de weinige bent. Er zijn er weinig die na een bevalling zelfstandig zonder rolstoel naar de uitgang lopen en dat is niet zonder reden. De meeste voelen de hechtingen echt wel zitten, loopt het bloed er lekker uit en doet die stuwing gewoon echt veel zeer. Het viel mij vies tegen de eerste keer, de pijn en het ongemak NA de bevalling. Maar eerlijk is eerlijk; toen na zeven dagen die knellende hechting eruit ging was ik er weer helemaal bij.
Het herstel van de KZ was stukken ellendiger.
De eerste keer stuwing heb ik denk ik verdrongen, dacht dat mijn borsten zouden exploderen, maar de kraamzorg zei toen 'Voeden op verzoek mag ook op verzoek van de moeder zijn' dus dat heb ik daarna telkens laten weg drinken voor het pijnlijk werd.
En die rolstoel heb ik alleen nodig gehad na de keizersnede, na de eerste bevalling liep het al tegen de ochtend toen ik naar de kraamafdeling mocht en ik was zo moe dat ik echt niet meer kon wachten op een rolstoel, dus ik ben zelfstandig lopend van de verloskamers naar de kraamafdeling gegaan.
En dat is allemaal echt niet vanuit een "stoere" houding ofzo, het viel me gewoon allemaal heel erg mee.
dinsdag 14 december 2021 om 08:57
Mij viel het echt mee. Ja het doet /*(+- pijn (zeker het persen, de weeën vond ik te doen, maar het was bij mij maar beperkt in duur en daarna nergens last van.
De eerste: 3 uur van niets aan de hand, naar baby in de hand. Geen hechtingen, kon gelijk alles weer (al ben ik netjes voorzichtig geweest met traplopen enzo)
De tweede: 6 uur van niets aan de hand, naar baby in de hand. 1 hechting 'voor de mooi' en kon ook gelijk alles weer.
De eerste: 3 uur van niets aan de hand, naar baby in de hand. Geen hechtingen, kon gelijk alles weer (al ben ik netjes voorzichtig geweest met traplopen enzo)
De tweede: 6 uur van niets aan de hand, naar baby in de hand. 1 hechting 'voor de mooi' en kon ook gelijk alles weer.
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
dinsdag 14 december 2021 om 09:37
Ik vond de onzekerheid van het niet weten wat me te wachten stond best heel lastig. Ik hou ervan om controle te hebben en dat was bevallen in beide gevallen ( 2 bevallingen meegemaakt), niet. Uberhaupt, dat controle hebben en houden is met 2 jonge kinderen behoorlijk lastig, in mijn optiek 
Ik heb dus geleerd redelijk los te laten.
En toch kijk ik er niet vervelend op terug. Ik heb goede gesprekken gehad met de verloskundige en met mijn man.
Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat elke vrouw anders is, maar dat ook per vrouw een bevalling anders is. En dat ik overal voor openstond, ik had geen bepaald plan in mijn hoofd, maar wilde ook niet bij voorbaat al van alles uitsluiten. Dus pijnbestrijding, als ik erom vraag, bevallen waar ik op dat moment wil, bevalhouding/bad/kruk, dat zien we dan wel. Maar wel overal even over nagedacht en de voors en tegens besproken.
Mijn eerste bevalling was een inleiding en dat verliep prima, ook al duurde het lang ( 29 uur) en heb ik met 4 cm om een ruggenprik gevraagd. Dat hielp uitstekend en toen die eenmaal zat was het eigenlijk zo gepiept.
Hechtingen waren niet fijn, maar na een week was het eigenlijk weer zoals vanouds.
Stuwing was niet fijn, zeker toen ik net besloten had te stoppen met BV en dat op kwam zetten. Huilen onder de douche, maar de appelstroopzakjes uit de vriezer deden wonderen. Mijn baarmoeder deed er lang over om terug te krimpen naar een OK formaat, waardoor ik vaker controle had en thee moest drinken om het krimpen te laten versnellen. Zorgde voor wat extra stress, maar ook daar waren de kraamhulp en verloskundige mijn reddende engelen en brachten rust en zorgden voor vertrouwen.
En toen kwam de tweede, van niets naar baby in mijn armen duurde krap 3 uur, thuis bevallen, ook al was dat niet het plan. Geen hechting, geen last met plassen, gewoon niks, geen naweeën. Echt, als het kon gunde ik iedere vrouw zo'n bevalling.
Stuwing was nog steeds verrot, maar ik wist wat zou komen. Dat maakte die tweede bevalling en kraamweek denk ik ook makkelijker op de een of andere manier.
Ik heb dus geleerd redelijk los te laten. En toch kijk ik er niet vervelend op terug. Ik heb goede gesprekken gehad met de verloskundige en met mijn man.
Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat elke vrouw anders is, maar dat ook per vrouw een bevalling anders is. En dat ik overal voor openstond, ik had geen bepaald plan in mijn hoofd, maar wilde ook niet bij voorbaat al van alles uitsluiten. Dus pijnbestrijding, als ik erom vraag, bevallen waar ik op dat moment wil, bevalhouding/bad/kruk, dat zien we dan wel. Maar wel overal even over nagedacht en de voors en tegens besproken.
Mijn eerste bevalling was een inleiding en dat verliep prima, ook al duurde het lang ( 29 uur) en heb ik met 4 cm om een ruggenprik gevraagd. Dat hielp uitstekend en toen die eenmaal zat was het eigenlijk zo gepiept.
Hechtingen waren niet fijn, maar na een week was het eigenlijk weer zoals vanouds.
Stuwing was niet fijn, zeker toen ik net besloten had te stoppen met BV en dat op kwam zetten. Huilen onder de douche, maar de appelstroopzakjes uit de vriezer deden wonderen. Mijn baarmoeder deed er lang over om terug te krimpen naar een OK formaat, waardoor ik vaker controle had en thee moest drinken om het krimpen te laten versnellen. Zorgde voor wat extra stress, maar ook daar waren de kraamhulp en verloskundige mijn reddende engelen en brachten rust en zorgden voor vertrouwen.
En toen kwam de tweede, van niets naar baby in mijn armen duurde krap 3 uur, thuis bevallen, ook al was dat niet het plan. Geen hechting, geen last met plassen, gewoon niks, geen naweeën. Echt, als het kon gunde ik iedere vrouw zo'n bevalling.
Stuwing was nog steeds verrot, maar ik wist wat zou komen. Dat maakte die tweede bevalling en kraamweek denk ik ook makkelijker op de een of andere manier.
