Zwanger
alle pijlers
Bang voor de bevalling
maandag 17 februari 2014 om 13:00
Geen ervaring, maar sterkte. Ik neem aan dat je al eens met je verloskundige hierover gesproken hebt? Ik denk dat loslaten het enige is wat helpt. Ik was ook bang voor controle verlies en heb dat heel duidelijk benoemd tegenover de verloskundige. Uiteindelijk duurde mijn eerste bevalling en ging ook niet vanzelf, zoals iedereen altijd roept, maar ik heb op geen enkel moment het idee gehad dat ik in de steek gelaten was. Wat bij mij hielp, was me realiseren dat ik altijd een alternatief had, dus bij veel pijn een ruggenprik en die heb ik inderdaad gekregen.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
maandag 17 februari 2014 om 13:09
Ik heb in mijn geboorteplan alle scenario's uitgeschreven. In het ziekenhuis bevallen, wat te doen met pijnbestrijding, wat als het een keizersnee zal worden. Ik heb als controle freak yoga gedaan om me te helpen in het moment te blijven.
En op het moment dat het begint, dan begint het. Het is een locomotief die begint te rijden en je zal mee moeten in de flow. Je kan het niet tegenhouden. Het beste is dus dan maar om op de locomotief te springen en mee te werken met je lichaam om het te helpen bij de bevalling. Lichaam en geest werken samen op de geboortedag van je kind.
Wat ik in de voorbereiding heb gedaan (en het klinkt heel stom, maar goed) is dat elke keer als ik op de wc de grote boodschap moest doen, daar mijn ademhalingsoefeningen deed en me voorstelde dat dit de bevalling was. Het komt bij lange na niet in de buurt, maar je moet toch iets vinden om mee te oefenen.
En bespreek dit met iedereen die bij de bevalling is. Hoe rustiger je bent, hoe makkelijker je het over je heen kan laten komen.
En op het moment dat het begint, dan begint het. Het is een locomotief die begint te rijden en je zal mee moeten in de flow. Je kan het niet tegenhouden. Het beste is dus dan maar om op de locomotief te springen en mee te werken met je lichaam om het te helpen bij de bevalling. Lichaam en geest werken samen op de geboortedag van je kind.
Wat ik in de voorbereiding heb gedaan (en het klinkt heel stom, maar goed) is dat elke keer als ik op de wc de grote boodschap moest doen, daar mijn ademhalingsoefeningen deed en me voorstelde dat dit de bevalling was. Het komt bij lange na niet in de buurt, maar je moet toch iets vinden om mee te oefenen.
En bespreek dit met iedereen die bij de bevalling is. Hoe rustiger je bent, hoe makkelijker je het over je heen kan laten komen.
maandag 17 februari 2014 om 13:15
Ai... Dat is lastig, wamt de mooie pijnstillende stofjes die moedernatuur voor ons in petto heeft, laten zich remmen wanneer je erg angstig bent. Je moet het echt over je heen laten komen. Heb je wel eens gegolf surft? Als je dan het water in peddelt en er komt een grote golf, dan kun je proberen er over heen te gaan, maar dat gaat je never nooit lukken.... De oplossing is om je er gewoon door mee te laten nemen (Komt uit het boek van Ca*tita Salo*mé, een echte aanrader) of als het echt moet kun je er doorduiken... Bijv. als je al persweeën hebt en je mag nog niet persen.
http://www.caritasalome.nl/index7.html
(Geen idee of mijn linkje naae het plaatje gaat werken)
Onthou ook dat je de pijn vanzelf weer vergeet. Het is gewoon vervelend dat je van te voren weet dat het pijn gaat doen en je je er dus druk overmaakt, maar toen ik van het weekend mijn voet brak deed dat ook (veel) pijn en tsja... Dan zit je er al middenin voor je het weet en kun je niet meer terug, dan deal je gewoon met de pijn. Overigens doet die voet nu nog steeds pijn en zou een bevalling al lang over zijn geweest. Plus dat je er iets heel moois voor terugkrijgt en met dus een beetje mazzel bent verdoofd door de hormonen.
Zet hem op TO... Je kunt het... In Afrika hurlen de vrouwen in de bosjes en persen een kind uit (bij wijze van), je bent er voor gemaakt.
http://www.caritasalome.nl/index7.html
(Geen idee of mijn linkje naae het plaatje gaat werken)
Onthou ook dat je de pijn vanzelf weer vergeet. Het is gewoon vervelend dat je van te voren weet dat het pijn gaat doen en je je er dus druk overmaakt, maar toen ik van het weekend mijn voet brak deed dat ook (veel) pijn en tsja... Dan zit je er al middenin voor je het weet en kun je niet meer terug, dan deal je gewoon met de pijn. Overigens doet die voet nu nog steeds pijn en zou een bevalling al lang over zijn geweest. Plus dat je er iets heel moois voor terugkrijgt en met dus een beetje mazzel bent verdoofd door de hormonen.
Zet hem op TO... Je kunt het... In Afrika hurlen de vrouwen in de bosjes en persen een kind uit (bij wijze van), je bent er voor gemaakt.
maandag 17 februari 2014 om 13:15
Zijn ontspanningsoefeningen iets voor jou? Zo ja; op YouTube staat een heleboel aan oefeningen. Zoek eens op relaxation meditation (kan natuurlijk ook in het Nederlands). Zo kun je iig een moment voor jezelf creëren waarop je niet zo erg met de bevalling bezig hoeft te zijn. Probeer sowieso afleiding te zoeken. Zodat je minder in je hoofd zit. Sterkte meid, het komt goed en ja.. het is het allemaal waard!
maandag 17 februari 2014 om 13:22
Dat is waar! Ik praat erover, maar ik kan hier niet rustig over worden. Ik weet niet hoe het gaat verlopen en dat maakt me heel erg onrustig. Ik wil er toch de controle over hebben, maar dat kan niet. Dat mijn bevalling vanzelf gaat verlopen geloof ik niet. Mij is ook gezegd dat zwanger zijn fantastisch is, maar ik vind het totaal niet leuk en erg moeilijk.
Hahaha Doreia! Ik heb een pufcursus gevolgd, maar volgens mij heeft dat geen zin. Als het eenmaal begint, is het toch heel anders. Ik denk altijd wel: heel veel vrouwen zijn bevallen en hebben het moeten doorstaan, dus waarom doe ik zo ongelooflijk panisch?
Waarom kan ik niet gewoon rustig zijn? Ik ben de laatste helft van mijn zwangerschap niet anders dan panisch/onzeker/labiel geweest, dus ik hoop dat het na de bevalling meteen weg is en dat ik weer gelukkig en positief kan zijn. Ik was een heel rustig persoon voor mijn zwangerschap, ik kon bij wijze van de hele wereld aan. Nou, dat is inmiddels wel heel anders. Jammer is dat heel mensen het niet begrijpen en als ze zeggen het te begrijpen, begrijpen ze het toch niet echt.
Mijn vriend weet mij rustig te krijgen. Doet ook eigenlijk alles voor mij, dus hij is een hele grote steun. Net zoals heel veel mensen uit mijn omgeving, maar hij is toch wel de grootste steun. Ik hoop dat mijn bevalling vlekkeloos gaat verlopen, maar kan mij er heel moeilijk bij neerleggen dat ik niet weet wanneer en hoe het gaat gebeuren/verlopen.
Hahaha Doreia! Ik heb een pufcursus gevolgd, maar volgens mij heeft dat geen zin. Als het eenmaal begint, is het toch heel anders. Ik denk altijd wel: heel veel vrouwen zijn bevallen en hebben het moeten doorstaan, dus waarom doe ik zo ongelooflijk panisch?
Waarom kan ik niet gewoon rustig zijn? Ik ben de laatste helft van mijn zwangerschap niet anders dan panisch/onzeker/labiel geweest, dus ik hoop dat het na de bevalling meteen weg is en dat ik weer gelukkig en positief kan zijn. Ik was een heel rustig persoon voor mijn zwangerschap, ik kon bij wijze van de hele wereld aan. Nou, dat is inmiddels wel heel anders. Jammer is dat heel mensen het niet begrijpen en als ze zeggen het te begrijpen, begrijpen ze het toch niet echt.
Mijn vriend weet mij rustig te krijgen. Doet ook eigenlijk alles voor mij, dus hij is een hele grote steun. Net zoals heel veel mensen uit mijn omgeving, maar hij is toch wel de grootste steun. Ik hoop dat mijn bevalling vlekkeloos gaat verlopen, maar kan mij er heel moeilijk bij neerleggen dat ik niet weet wanneer en hoe het gaat gebeuren/verlopen.
maandag 17 februari 2014 om 13:27
Ik ben net zwanger ~6weken. Ik zie nu al tegen de bevalling op. Niet tegen de pijn, ik neem aan dat het niet pijnloos kan, maar ik zie op tegen het uitscheuren, of knippen.
Ik ben al niet zo groot (daar beneden) en als er dan ook nog een baby door moet... Als ik de intake bij de VK heb over 3 weken, dan ga ik mijn angst kenbaar maken.
Ik droom al over totaal ruptuur etc... Gadverdarrie!
Ik ben al niet zo groot (daar beneden) en als er dan ook nog een baby door moet... Als ik de intake bij de VK heb over 3 weken, dan ga ik mijn angst kenbaar maken.
Ik droom al over totaal ruptuur etc... Gadverdarrie!
maandag 17 februari 2014 om 13:28
maandag 17 februari 2014 om 13:31
maandag 17 februari 2014 om 13:37
Ow Die angst had ik ook. Vreselijk vond ik het. Bij allebei de keren. Ik ben heel erg onzeker en wil ook het liefst voor die tijd precies weten wat me te wachten staat . En juist bij zoiets als een bevalling kan dat niet. Bij de eerste was ik bang tot dat ik hoorde dat ik een keizersnee kreeg Toen pas kwam de duidelijkheid voor mij omdat de baby verkeerd lag en er daardoor niet op de natuurlijke manier uit kon.Stapje voor stapje werd me alles uitgelegd. Maar bij de 2e had ik die duidelijkheid niet. Ik wist alleen dat het geen keizersnee werd. Omdat de baby dit keer wel goed lag. Voor mij was het handiger geweest als het weer een keizersnee zou worden omdat ik dan ontspannender de bevalling in zou gaan. Alles ging mis bij de 2e en ik heb een lange nasleep gehad.
maandag 17 februari 2014 om 13:42
Ik vind het zelf moeilijk de controle uit handen te geven en dat is juist wat je wel zou moeten doen bij een bevalling. Het probleem is dat je van te voren wel een beetje in kan schatten hoe je bent, maar niet hoe je reageert. Hele rustige mensen raken in paniek, hele paniekerige mensen krijgen een soort rust over zich en ga zo maar door.
Het beste wat je kan doen, is je proberen zo goed mogelijk voor te bereiden. Waar je wilt bevallen, wie je erbij wilt hebben. Nadenken over pijnbestrijding. Vertel je partner ook duidelijk wat je wensen zijn, zodat hij het woord kan doen tijdens je bevalling (als jij dat niet zo goed kan op dat moment).
Mijn verloskundige was tegen pijnbestrijding. Vrouwen zijn gemaakt om te bevallen, ze kunnen het aan, je moet je eraan over geven. We zouden toch pas bij zoveel cm ontsluiting naar het ziekenhuis gaan en dan was je toch al te laat voor pijnbestrijding. Enzovoorts. Leuk, maar voor mij werkte het niet. Ik werd alleen maar bang van haar houding. Het werkt niet voor iedereen.
Uiteindelijk moest ik ingeleid worden en in het ziekenhuis kwam er wel rust over me. Het idee dat ik handen was van professionals voelde fijn. Ik ging rustig de bevalling in en het begin ging goed. Omdat het toch wel vrij snel heftiger werd en ik het moeilijk kon opvangen (en daardoor in paniek raakte) kreeg ik een ruggeprik. Daarna was het een eitje. Had ik me daar zo druk over gemaakt?
Iedereen kan bevallen. Jij ook, ik ook. Maar gelukkig heb je tegenwoordig de mogelijkheid om goed na te denken over de manier waarop. Doe dit ook en laat je tzt. meevoeren in alles. Het komt vast goed.
Het beste wat je kan doen, is je proberen zo goed mogelijk voor te bereiden. Waar je wilt bevallen, wie je erbij wilt hebben. Nadenken over pijnbestrijding. Vertel je partner ook duidelijk wat je wensen zijn, zodat hij het woord kan doen tijdens je bevalling (als jij dat niet zo goed kan op dat moment).
Mijn verloskundige was tegen pijnbestrijding. Vrouwen zijn gemaakt om te bevallen, ze kunnen het aan, je moet je eraan over geven. We zouden toch pas bij zoveel cm ontsluiting naar het ziekenhuis gaan en dan was je toch al te laat voor pijnbestrijding. Enzovoorts. Leuk, maar voor mij werkte het niet. Ik werd alleen maar bang van haar houding. Het werkt niet voor iedereen.
Uiteindelijk moest ik ingeleid worden en in het ziekenhuis kwam er wel rust over me. Het idee dat ik handen was van professionals voelde fijn. Ik ging rustig de bevalling in en het begin ging goed. Omdat het toch wel vrij snel heftiger werd en ik het moeilijk kon opvangen (en daardoor in paniek raakte) kreeg ik een ruggeprik. Daarna was het een eitje. Had ik me daar zo druk over gemaakt?
Iedereen kan bevallen. Jij ook, ik ook. Maar gelukkig heb je tegenwoordig de mogelijkheid om goed na te denken over de manier waarop. Doe dit ook en laat je tzt. meevoeren in alles. Het komt vast goed.
maandag 17 februari 2014 om 13:42
Fijn dat je je vriend nu als steun ervaart. Denk je inmiddels ook dat hij je zal kunnen steunen tijdens de bevalling?
Ik snap goed dat je het eng vindt, je hebt geen idee wat je te wachten staat, dat is een naar idee.
Tips heb ik niet, alleen dat je er op moet vertrouwen dat het goed komt.
En als je vooral bang voor de pijn bent, vraag dan een ruggenprik.
Ik snap goed dat je het eng vindt, je hebt geen idee wat je te wachten staat, dat is een naar idee.
Tips heb ik niet, alleen dat je er op moet vertrouwen dat het goed komt.
En als je vooral bang voor de pijn bent, vraag dan een ruggenprik.
maandag 17 februari 2014 om 13:43
Ik was ook bang voor de bevalling en als een echte control-freak vooral over het feit dat je van tevoren niet weet hoe het zal gaan. Bij mij heeft het vooral geholpen om het los te laten en me eraan over te geven. Ik heb daarom wel gekozen voor een ziekenhuisbevalling, met het idee (beetje het andere uiterste) vanaf daar mogen zij mij vertellen wat ik kan doen om de baby eruit te krijgen. Misschien wat overdreven omschreven, maar ik had er vertrouwen in dat ze me daar goed zouden begeleiden. En dat er pijnstilling zou zijn mocht ik dat willen.
Uiteindelijk heeft het me enorm geholpen dat ik me eraan en overgegeven en ben ik zonder pijnstilling 6 uur na mijn eerste wee bevallen. Het is natuurlijk voor iedereen anders, maar het is mij achteraf gezien meegevallen. Vooral met hoe ik het in het begin van mijn zwangerschap had voorgesteld.
Loslaten en vertrouwen op je lichaam, zijn mijn beste tips.
Uiteindelijk heeft het me enorm geholpen dat ik me eraan en overgegeven en ben ik zonder pijnstilling 6 uur na mijn eerste wee bevallen. Het is natuurlijk voor iedereen anders, maar het is mij achteraf gezien meegevallen. Vooral met hoe ik het in het begin van mijn zwangerschap had voorgesteld.
Loslaten en vertrouwen op je lichaam, zijn mijn beste tips.
maandag 17 februari 2014 om 13:50
South, dat weet ik, maar ik kan echt niets doen tegen deze angst.. Alles staat nu in het teken van de bevalling. Afleiding helpt maar eventjes, een dag is lang, een nacht ook. Ik hoop dat ik tijdens de bevalling wel rustig kan blijven, maar het zit er dik in dat ik heel erg overstuur raak. Ik heb mezelf echt niet meer onder controle als ik echt in paniek raak. Meegaan in het moment, ik hoop echt zo dat ik het kan op zo'n moment! Bedankt voor de leestip!
Wat vreselijk dat alles misging Floriadonna! Wat is er bij de lange nasleep allemaal misgegaan? Ik ben soms echt bang dat ik door en na mijn bevalling nog erger word dan ik nu ben. Ik ben al een wrak door de zwangerschap en hoe graag ik ook wil veranderen, ik heb soms echt geen grip op mijzelf. Soms ook wel, maar soms kan geen hulp tegen mijn gevoelens en gedachten op.
Ik hoopte eerst nog dat het na de bevalling super zou gaan, maar een baby is zwaar en ik ben nu al een wrak. Zelfs met alle hulp van de wereld blijf ik een wrak. Het gaat beter, maar nog altijd kan ik mezelf niet goed onder controle houden ofzo.
Wat vreselijk dat alles misging Floriadonna! Wat is er bij de lange nasleep allemaal misgegaan? Ik ben soms echt bang dat ik door en na mijn bevalling nog erger word dan ik nu ben. Ik ben al een wrak door de zwangerschap en hoe graag ik ook wil veranderen, ik heb soms echt geen grip op mijzelf. Soms ook wel, maar soms kan geen hulp tegen mijn gevoelens en gedachten op.
Ik hoopte eerst nog dat het na de bevalling super zou gaan, maar een baby is zwaar en ik ben nu al een wrak. Zelfs met alle hulp van de wereld blijf ik een wrak. Het gaat beter, maar nog altijd kan ik mezelf niet goed onder controle houden ofzo.
maandag 17 februari 2014 om 13:50
Hey TO. Weet niet of je er nog tijd voor hebt maar een cursus Hypnobirthing heeft mij heel veel vertrouwen gegeven. Ik had zelfs zin in de bevalling! Heb een hele fijne bevalling gehad. 1 van de mooiste ervaringen van mijn leven. De pijn vond ik, met hulp van ademhalings- en ontspanningsoefeningen, te doen. En dat terwijl ik ook een echte controlfreak ben. Mijn tip: bereid je voor. Kies een techniek om de weeen mee op te vangen. Dan kun je tenminste iets doen voor je gevoel.
maandag 17 februari 2014 om 13:52
quote:soophanoniem schreef op 17 februari 2014 @ 12:57:
Ik denk er heel erg negatief over en ik kan het moeilijk omschakelen naar positief denken, wat ik ook probeer.
Ik zou de positieve verhalen eens opzoeken. Mijn vriendin was ook zenuwachtig, logisch natuurlijk, en ik had een goede cursus gehad, en kon meepraten over het verloop van de bevalling, wat er aan pijnstillers beschikbaar is (incl. voor- en nadelen), hoeveel procent er goed gaat, wat inknippen eigenlijk is, enzovoort.
Feit is dat de meeste bevallingen uitstekend verlopen.
Toen mijn vriendin beviel, ging het gewoon heel erg goed. Het begon om een uur of 7 's-avonds, en eindigde om 4 uur 's-nachts. Geen pijnstillers nodig. Ze had twee kleine hechtingen en die waren er binnen twee weken uit.
Zoek de positieve verhalen op!
Ik denk er heel erg negatief over en ik kan het moeilijk omschakelen naar positief denken, wat ik ook probeer.
Ik zou de positieve verhalen eens opzoeken. Mijn vriendin was ook zenuwachtig, logisch natuurlijk, en ik had een goede cursus gehad, en kon meepraten over het verloop van de bevalling, wat er aan pijnstillers beschikbaar is (incl. voor- en nadelen), hoeveel procent er goed gaat, wat inknippen eigenlijk is, enzovoort.
Feit is dat de meeste bevallingen uitstekend verlopen.
Toen mijn vriendin beviel, ging het gewoon heel erg goed. Het begon om een uur of 7 's-avonds, en eindigde om 4 uur 's-nachts. Geen pijnstillers nodig. Ze had twee kleine hechtingen en die waren er binnen twee weken uit.
Zoek de positieve verhalen op!
maandag 17 februari 2014 om 13:57
Mijn ervaring was dat zodra je weeën sterker beginnen te worden, je in jezelf keert en je alleen maar kunt richten op het wegzuchten van die wee. Er is als het ware geen ruimte meer voor andere emoties. Je bent in je coconnetje en gericht op jezelf, je lichaam en je ademhaling. De energie die daar vanuit gaat is ook naar binnen gericht.
De energie bij paniek is volgens mij niet zozeer naar binnen gericht; iig niet op je lijf maar meer op je hoofd/zenuwen. Ik hoop dat je me kunt volgen.
Wat ik hiermee probeer te zeggen; er is waarschijnlijk minder ruimte in je systeem voor paniek omdat je te druk bent met te focussen op de wee. Vertrouw op je oerkracht. Je lichaam is gemaakt om dit te doen; dit gaat je gewoon lukken!
Heel fijn dat je zo'n lieve vent hebt. Het komt goed, echt!
De energie bij paniek is volgens mij niet zozeer naar binnen gericht; iig niet op je lijf maar meer op je hoofd/zenuwen. Ik hoop dat je me kunt volgen.
Wat ik hiermee probeer te zeggen; er is waarschijnlijk minder ruimte in je systeem voor paniek omdat je te druk bent met te focussen op de wee. Vertrouw op je oerkracht. Je lichaam is gemaakt om dit te doen; dit gaat je gewoon lukken!
Heel fijn dat je zo'n lieve vent hebt. Het komt goed, echt!
maandag 17 februari 2014 om 13:59
Ach wat naar dat er zo tegen op ziet, het is geen taak die je nooit zal kunnen overwinnen want je kan het wel. Maar met dat gevoel zit je nu wel, erg rot dat die angst zo groot is.
Ik was ook angstig en had van alles op gezocht van complicaties tot handelingen van de gyn. En ik kreeg dan weer net z'n complicatie waar je nooit over leest of over gehoord heb. En weet je, ik heb het doorstaan al het gedoe en pijn. En geloof me ik heb een lage pijngrens!
Wat mij er op moeilijke momenten door heen hielp was de mantra "ook deze dag gaat voor bij , deze pijn gaat voorbij" ik gaf me er aan over. Wat misschien een troost kan zijn, ik had totaal geen besef van tijd. Leefde van wee tot wee en daar tussen in had ik geen pijn.
Blijf er over praten. En een ruggeprik kan je ook verlichting geven om weer even bij te komen voordat je gaat persen. Je kan het!
Ik was ook angstig en had van alles op gezocht van complicaties tot handelingen van de gyn. En ik kreeg dan weer net z'n complicatie waar je nooit over leest of over gehoord heb. En weet je, ik heb het doorstaan al het gedoe en pijn. En geloof me ik heb een lage pijngrens!
Wat mij er op moeilijke momenten door heen hielp was de mantra "ook deze dag gaat voor bij , deze pijn gaat voorbij" ik gaf me er aan over. Wat misschien een troost kan zijn, ik had totaal geen besef van tijd. Leefde van wee tot wee en daar tussen in had ik geen pijn.
Blijf er over praten. En een ruggeprik kan je ook verlichting geven om weer even bij te komen voordat je gaat persen. Je kan het!
maandag 17 februari 2014 om 13:59
Stel dat je inderdaad in paniek raakt tijdens de bevalling, wat heb je nodig om dan weer uit de paniek te schieten? Je vriend kan je kalmeren, schrijf je. Heb je misschien iemand anders die je kunt bellen ofzo? Misschien dat het helpt om nu alvast een paar oplossingen te verzinnen voor als je straks in paniek raakt. En te oefenen om weer uit die paniek te komen. Want het klinkt alsof 'in paniek raken' je grootste angst is, niet eens zozeer de bevalling zelf.
maandag 17 februari 2014 om 14:01
Overigens ben ik persoonlijk iemand die bevallen leuk vindt. Ik mag het straks voor de derde en tevens laatste keer doen al is de settingnu wat anders. Ik heb bij beide keren bewust niet voor pijnstilling gekozen. Dat wil ik nu uiteraard weer doen maar hier in Saudi Arabie word je dan nogal raar aangekeken. De meeste vrouwen bevallen hier met een ruggenprik en met een dosis lachgas eroverheen.
maandag 17 februari 2014 om 14:01
Ohja, je wordt vanzelf weer 'normaal'; je bent nu gewoon overgeleverd aan die stomme hormonen. Geef ze maar lekker de schuld! Een zwangerschap brengt gewoon zoveel veranderingen met zich mee, ook hormonaal; zodra die spiegel weer zakt zul je je ook weer steeds meer jezelf voelen. Alle vrouwen hebben dit gehad. Misschien heb je een vriendin of zus die al een kind heeft; zij is toch ook niet totaal veranderd na haar zwangerschap? Die hormonen zijn een tijdelijk euvel; probeer je er niet tegen te verzetten want je kunt er domweg niets aan doen.
