Zwanger
alle pijlers
Bevalling nadert en nu bang of ik het allemaal wel aan kan..
zaterdag 2 november 2013 om 23:26
Hallo iedereen!
Ik ben bijna uitgerekent, heb nog twee weekjes te gaan. En nu begin ik 'm toch wel te knijpen.. Niet dat ik bang ben voor de bevalling. Maar voor de tijd er na! Heb zo lang hier naar uit gekeken en nu het zo dichtbij komt denk ik steeds bij mezelf: Kan ik wel een baby verzorgen, ben ik hier wel klaar voor. Bang het niet goed te doen enzovoort. Herkennen vrouwen dit..? Of is het echt raar dat ik nu zo begin te denken.. Het maakt me zo onzeker allemaal..
Hoop op positieve reacties die mijn onzekerheid/angsten toch een beetje weg kunnen nemen..
Ik ben bijna uitgerekent, heb nog twee weekjes te gaan. En nu begin ik 'm toch wel te knijpen.. Niet dat ik bang ben voor de bevalling. Maar voor de tijd er na! Heb zo lang hier naar uit gekeken en nu het zo dichtbij komt denk ik steeds bij mezelf: Kan ik wel een baby verzorgen, ben ik hier wel klaar voor. Bang het niet goed te doen enzovoort. Herkennen vrouwen dit..? Of is het echt raar dat ik nu zo begin te denken.. Het maakt me zo onzeker allemaal..
Hoop op positieve reacties die mijn onzekerheid/angsten toch een beetje weg kunnen nemen..
zaterdag 2 november 2013 om 23:30
Je krijgt een kraamverzorgster die je alle kneepjes van het babyvak gaat leren. Ik heb mijn kleine man nu 3 weken en wist niets van baby's. Maar de begeleiding was super! Ze liet me zien hoe je het bedje opmaakt, een kruik maakt, een luier omdoet, waar je daarbij op moet letten, hoe je hem in badje en tummytub doet, hoe je hem vervoert in de kinderwagen, wat je doet met krampjes, rode billetjes enzovoort! Ze heeft zelfs een dagroutine voor ons opgezet.
Kortom, je wordt niet zomaar in het diepe gegooid. Succes met de laatste loodjes!
Kortom, je wordt niet zomaar in het diepe gegooid. Succes met de laatste loodjes!
zaterdag 2 november 2013 om 23:31
zaterdag 2 november 2013 om 23:33
zaterdag 2 november 2013 om 23:33
zaterdag 2 november 2013 om 23:35
Ik denk dat er voor de meeste beginnende ouders nog heel wat te leren valt, want er valt zo veel te weten als het gaat om de verzorging, kwaaltjes en praktische tips voor de eerste periode met een kind. Maar precies wat Doreia zegt: je krijgt als het goed is veel steun en uitleg van de kraamverzorger. Die onzekerheid over of het allemaal gaat lukken, is heel normaal.
zaterdag 2 november 2013 om 23:38
De dag voor de eerste bevalling was ik ineens heel bang dat ik zo'n lelijke baby zou krijgen dat ik er niet van kon houden. Bij de tweede vroeg ik me de dag te voren af hoe ik ook gedacht kon hebben dat in mij hart nog ruimte voor een tweede kindje was ....
Dus.....
En ook dat is helemaal goed gekomen.
Dus.....
En ook dat is helemaal goed gekomen.
zaterdag 2 november 2013 om 23:40
Ik heb nog een week of 9 te gaan, en ik weet eigenlijk nog echt helemaal niks over babies, maar ik word erg rustig van de gedachte dat de kans dat mijn baby echt iets ergs overkomt door mijn onhandigheid heel klein is, en dat tegen de tijd dat ze zelf het AMK kan bellen omdat ze zo slecht verzorgd wordt, ik het wel onder de knie zal hebben.
Beetje rare redenatie misschien, maar wie weet helpt het.
Beetje rare redenatie misschien, maar wie weet helpt het.
zaterdag 2 november 2013 om 23:45
Heel gewoon en hoort er echt bij. Het komt goed en bedenk dat ieder mens die je ziet een moeder heeft. Die moeders hebben dit allemaal naar alle waarschijnlijkheid gedacht en bij hen is het allemaal (naar omstandigheden veelal) gewoon goed gekomen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 3 november 2013 om 00:03
Nog even een opbeurende!
Vrienden van mij kregen hun eerste kindje en hij is verschrikkelijk onhandig en verstrooit.
Haar boers dachten grappig te zijn en hadden z'n. Oefen baby pop geregeld.
Mijn vriendin is super lief maar heel neurotisch en dwong hem dus echt te oefenen met die pop. Alles ging prima tot ze het auto rijden gingen oefenen.
Je raad het al ze reden weg met de pop op het dak. Toen ze de pop eindelijk in het stoeltje hadden zitten, is hem hem twee dagen vergeten.
Mijn vriendin en hij hadden bijna een scheiding en een zenuwinzinking. Maar hun kind wordt nu vier en leeft nog steeds. En alles gaat prima met hem.
Vrienden van mij kregen hun eerste kindje en hij is verschrikkelijk onhandig en verstrooit.
Haar boers dachten grappig te zijn en hadden z'n. Oefen baby pop geregeld.
Mijn vriendin is super lief maar heel neurotisch en dwong hem dus echt te oefenen met die pop. Alles ging prima tot ze het auto rijden gingen oefenen.
Je raad het al ze reden weg met de pop op het dak. Toen ze de pop eindelijk in het stoeltje hadden zitten, is hem hem twee dagen vergeten.
Mijn vriendin en hij hadden bijna een scheiding en een zenuwinzinking. Maar hun kind wordt nu vier en leeft nog steeds. En alles gaat prima met hem.
zondag 3 november 2013 om 00:27
Hier had ik dat ook die zenuwen op het einde van je zwangerschap, maar je lichaam is gemaakt om een bevalling aan te kunnen en de tijd daarna is ook goed gekomen. De kraamverzorgster leert je alles en je kunt altijd wel ergens heen met je vragen als je die hebt. Hier heeft het consultatie bureau een telefoonnummer en je hebt vast andere moeders om je heen met kleine kinderen die je vragen kunnen beantwoorden.
Het duurde bij mij wel een hele tijd dat ik echt besefde dat ik moeder was en dat je daar altijd verantwoordelijk voor bent. Ik denk dat dat kwam omdat ik onverwachts zwanger was, ik maar 5 kg was aangekomen tijdens de zwangerschap, geen ongemakken had tijdens de zwangerschap en een super snelle bevalling heb gehad. In het ziekenhuis zeiden ze nog; "die heeft niet door wat er gebeurd is". En dat was ook zo, als ik de foto's terug kijk zit ik heel verdwaasd opeens met een baby.....
Maar ook dat is goed gekomen. Nu hoort hij er helemaal bij en zijn we echt een gezin, super leuk!
Het duurde bij mij wel een hele tijd dat ik echt besefde dat ik moeder was en dat je daar altijd verantwoordelijk voor bent. Ik denk dat dat kwam omdat ik onverwachts zwanger was, ik maar 5 kg was aangekomen tijdens de zwangerschap, geen ongemakken had tijdens de zwangerschap en een super snelle bevalling heb gehad. In het ziekenhuis zeiden ze nog; "die heeft niet door wat er gebeurd is". En dat was ook zo, als ik de foto's terug kijk zit ik heel verdwaasd opeens met een baby.....
Maar ook dat is goed gekomen. Nu hoort hij er helemaal bij en zijn we echt een gezin, super leuk!
zondag 3 november 2013 om 01:39
Oh, herkenbaar! Ik moet ook nog twee weken en heb geen idee wat er na de bevalling allemaal op me af gaat komen.
Maar, naar wat ik hoor, schijnt dat allemaal goed te komen, en volgens mij moet je het echt heel erg fout doen en tegen je natuur ingaan voor je je kind echte schade toebrengt.
Volgens mij gaat het helemaal goed komen met ons, met hulp van de kraamverzorgster.
Fijne bevalling alvast!
Maar, naar wat ik hoor, schijnt dat allemaal goed te komen, en volgens mij moet je het echt heel erg fout doen en tegen je natuur ingaan voor je je kind echte schade toebrengt.
Volgens mij gaat het helemaal goed komen met ons, met hulp van de kraamverzorgster.
Fijne bevalling alvast!
zondag 3 november 2013 om 02:59
Jouw zorgen zijn helemaal normaal. Ik had ze ook. Man en al die (ongevraagde) adviezen die ik op me afkreeg tijdens de zwangerschap en na de geboorte. Om gek van te worden! Ik werd er alleen maar meer onzeker van. Naarmate mijn vriend en ik meer 'vaardig' zijn geworden was het: ene oor in andere oor uit (en ondertussen braaf ja knikken en amen zeggen tegen de adviseur).
Wat mij erg heeft geholpen is het boek 'Oei ik groei'. Was een enorme geruststelling dat ik niet de enige was die soms niet wist hoe we met een situatie om moesten gaan. Youp van 't Hek zei ooit treffend: de opvoeding van kinderen is als een pannenkoek, de eerste mislukt altijd. Tja, waarom denk je dat niemand de eerste twee jaar van zijn/haar leven nog weet (gelukkig hebben we de foto's nog!)?
Bij mij duurde het even voordat ik ervan kon genieten, maar toen ik dat uiteindelijk deed had ik mezelf omgedoopt tot mama en begon de roze wolk pas echt.
Ik wens je heel veel succes met de bevalling en ontzettend veel plezier voor de toekomst!
Wat mij erg heeft geholpen is het boek 'Oei ik groei'. Was een enorme geruststelling dat ik niet de enige was die soms niet wist hoe we met een situatie om moesten gaan. Youp van 't Hek zei ooit treffend: de opvoeding van kinderen is als een pannenkoek, de eerste mislukt altijd. Tja, waarom denk je dat niemand de eerste twee jaar van zijn/haar leven nog weet (gelukkig hebben we de foto's nog!)?
Bij mij duurde het even voordat ik ervan kon genieten, maar toen ik dat uiteindelijk deed had ik mezelf omgedoopt tot mama en begon de roze wolk pas echt.
Ik wens je heel veel succes met de bevalling en ontzettend veel plezier voor de toekomst!
zondag 3 november 2013 om 06:28
Hoe herkenbaar! Onze zoon is in het ziekenhuis geboren. Omdat alles goed was verlopen, vertelden ze daar meteen dat we die middag nog naar huis zouden mogen. Dus belde mijn vriend de kraamzorgcentrale, die hem vertelde dat ze de volgende ochtend meteen iemand zouden sturen.
Ongelovig keken we elkaar aan. Gingen ze ons, stelletje ongelofelijke prutsers, nou gewoon naar huis sturen met een BABY? Een baby waar DE VOLGENDE DAG pas iemand naar zou komen kijken? Dat kon toch niet?
Maar ja, dat kon wel. En hoewel we het hartstikke spannend vonden, ging het prima. De kraamzorg kwam de volgende dag en heeft ons inderdaad heel veel geleerd over de verzorging de eerste weken. En verder zijn alle clichés waar. Dat je erin groeit. En dat je zo ongelofelijk veel van je kindje gaat houden dat je die verzorging op kunt brengen, ook na een heleboel gebroken nachten.
Maar goed, dat onzeker voelen hoort er hartstikke bij hoor. Gaat dus vanzelf over. Probeer je in de tussentijd maar een beetje te ontspannen als dat nog lukt met al die hormonen...
Ongelovig keken we elkaar aan. Gingen ze ons, stelletje ongelofelijke prutsers, nou gewoon naar huis sturen met een BABY? Een baby waar DE VOLGENDE DAG pas iemand naar zou komen kijken? Dat kon toch niet?
Maar ja, dat kon wel. En hoewel we het hartstikke spannend vonden, ging het prima. De kraamzorg kwam de volgende dag en heeft ons inderdaad heel veel geleerd over de verzorging de eerste weken. En verder zijn alle clichés waar. Dat je erin groeit. En dat je zo ongelofelijk veel van je kindje gaat houden dat je die verzorging op kunt brengen, ook na een heleboel gebroken nachten.
Maar goed, dat onzeker voelen hoort er hartstikke bij hoor. Gaat dus vanzelf over. Probeer je in de tussentijd maar een beetje te ontspannen als dat nog lukt met al die hormonen...
zondag 3 november 2013 om 08:31
Herkenbaar TO, ik vond het ook heel spannend bij mijn eerste. Ik ben dmv een keizersnee bevallen en vond het niet erg om drie dagen in het ziekenhuis te moeten blijven met 24/7 verpleegsters om me heen. Toen ik op de tweede dag naar huis mocht, omdat alles zo goed ging, wilde ik stiekem liever blijven! Maar idd, wat iedereen hier zegt, een goede kraamverzorgster helpt je zowiezo met 'opstarten' zodra je thuis bent en geeft je voldoende instructies om de nacht door te komen. Volgens mij mag je s nachts ook altijd de Vk (toch?) bellen als je vragen of twijfels hebt en de volgende ochtend is de kraamverzorgster er al weer om je de hele dag te helpen. Laat het lekker op je afkomen en als je je onzeker voelt, praat het dan lekker van je af! Succes!
zondag 3 november 2013 om 16:05
Ohh wat veel reacties nog! Had ik niet verwacht, bedankt allemaal! Stelt me toch meer gerust dat ik gelukkig niet de enigste ben die zo denkt. Begon echt bijna te denken dat er iets niet goed zat met me.. In mijn omgeving durfde ik er niet over te praten. Omdat ik gewoon niemand er over had gehoort, over al die onzekerheden. Misschien rust er toch een beetje een taboe op ofzo dat ik er niemand over hoor. Maar nu ik zoveel reacties lees dat er meer last van hebben of hebben gehad. Ga ik toch is rond vragen in mijn omgeving. Heel erg bedankt allemaal! xx
