Zwanger
alle pijlers
De Prikbitches
donderdag 19 april 2012 om 07:39
Nina succes vandaag!
Jemie hoe gaat het op het wachtbankje?
Kuuk, spannend zeg al doe voorbereidingen voor de grote dag! Ik wilde even reageren over je angst voor de hormonen. Logisch dat die angst er zit met het verleden van de ex van je aanstaande. Maar echt, ik kan met volke eerlijkheid zeggen dat ik er geen last van heb. Tuurlijk huil ik iets sneller door de spanningen, maar ik word echt geen bitch. Clomid schijnt dat wel bij je naar boven te brengen, maar daar heb ik geen ervaring mee. De medicatie bij icsi brengen dat in ieder geval niet naar boven. Ik hoop dat je snel wat hoort van het ziekenhuis en dat je snel mag starten! En alvast een hele mooie dag gewenst volgende week.
Magic en Eva ik duim me suf hier voor jullie.
Jemie hoe gaat het op het wachtbankje?
Kuuk, spannend zeg al doe voorbereidingen voor de grote dag! Ik wilde even reageren over je angst voor de hormonen. Logisch dat die angst er zit met het verleden van de ex van je aanstaande. Maar echt, ik kan met volke eerlijkheid zeggen dat ik er geen last van heb. Tuurlijk huil ik iets sneller door de spanningen, maar ik word echt geen bitch. Clomid schijnt dat wel bij je naar boven te brengen, maar daar heb ik geen ervaring mee. De medicatie bij icsi brengen dat in ieder geval niet naar boven. Ik hoop dat je snel wat hoort van het ziekenhuis en dat je snel mag starten! En alvast een hele mooie dag gewenst volgende week.
Magic en Eva ik duim me suf hier voor jullie.
donderdag 19 april 2012 om 10:17
Kijk Dotje...dat is toch weer hoopgevend nieuws. Lijkt me wel confronterend om te horen dat je AMH waarde slecht was, maar er zijn dus nog mogelijkheden. Lijkt mij toch geruststellend om te horen van een professor. Heb je er zelf ook een goed gevoel over?!
Nina, veel sterkte en succes vandaag! Ik duim voor een pijnvrije punctie en een mooi resultaat!
Edc, ik geef je gelijk om toch ook nog de 6e IUI-poging te benutten. Heb je enig idee wanneer je dan ongeveer met IVF zou mogen beginnen? Voor zover dat dan nog nodig is hè
Kuuk, leuk spannend allemaal hè! Hoop dat je een stralende dag zult hebben!
Nina, veel sterkte en succes vandaag! Ik duim voor een pijnvrije punctie en een mooi resultaat!
Edc, ik geef je gelijk om toch ook nog de 6e IUI-poging te benutten. Heb je enig idee wanneer je dan ongeveer met IVF zou mogen beginnen? Voor zover dat dan nog nodig is hè
Kuuk, leuk spannend allemaal hè! Hoop dat je een stralende dag zult hebben!
donderdag 19 april 2012 om 10:51
Jemie, ik zit eerst nog met jou op het wachtbankje, ik hoop dat het deze keer natuurlijk wel gelukt is... maar als ik wel ongesteld wordt ga ik meteen door met poging 6, mocht deze mislukken dan moet ik eerst 3 tot 6 week aan de pil maar dan is alles al wel in werking gezet voor de IVF. Dus aardig snel als alles tegenzit...
wel dom dat je baas je maar een labiel en emotioneel hormonaal wezen vindt... Ik helaas ondervind het wel dat ik echt bitchy kan zijn (maar niet op het werk) en ik huil veel meer dan voorheen. Sowieso heb ik veel last van extra hormonen, zo heb ik een pildepressie gehad (al meerdere keren) en van de prikpil had ik last van een verschrikkelijke winterdepressie (4 jaar lang). toen ik eenmaal was gestopt met de anticonceptie voelde ik mij een heel ander mens en veel lekkerder in mijn vel. Nu wordt het meeste weer teniet gedaan...
wel dom dat je baas je maar een labiel en emotioneel hormonaal wezen vindt... Ik helaas ondervind het wel dat ik echt bitchy kan zijn (maar niet op het werk) en ik huil veel meer dan voorheen. Sowieso heb ik veel last van extra hormonen, zo heb ik een pildepressie gehad (al meerdere keren) en van de prikpil had ik last van een verschrikkelijke winterdepressie (4 jaar lang). toen ik eenmaal was gestopt met de anticonceptie voelde ik mij een heel ander mens en veel lekkerder in mijn vel. Nu wordt het meeste weer teniet gedaan...
donderdag 19 april 2012 om 11:01
De clomidbitch (zoals mijn man me nu soms noemt) in mij is geloof ik alweer ontwaakt.
Ik kan weinig hebben op het moment van mensen, maar ook van me honden niet.
Ik schrik gewoon van mezelf en probeer er ook echt wel tegen te vechten, maar soms heb ik gewoon ineens een "uitbarsting".
Ik merk dat ik hierdoor ook met mezelf in de knoop kom te zitten en ik ga deze maand de clomid nog nemen, maar daarna weiger ik en komen ze maar met iets anders.
Ik ben normaal, vooral naar mijn honden, vrij relaxt maar nu merk ik dat ik het niet meer makkelijk kan hebben als ze eens een keer kabaal maken tijdens het spel. Ik verhef dan ook meteen me stem en ik zie ze dan ook kijken, we doen toch niks verkeert.
Ik irriteer me momenteel aan alles, maar dan ook echt alles.
Ik kan weinig hebben op het moment van mensen, maar ook van me honden niet.
Ik schrik gewoon van mezelf en probeer er ook echt wel tegen te vechten, maar soms heb ik gewoon ineens een "uitbarsting".
Ik merk dat ik hierdoor ook met mezelf in de knoop kom te zitten en ik ga deze maand de clomid nog nemen, maar daarna weiger ik en komen ze maar met iets anders.
Ik ben normaal, vooral naar mijn honden, vrij relaxt maar nu merk ik dat ik het niet meer makkelijk kan hebben als ze eens een keer kabaal maken tijdens het spel. Ik verhef dan ook meteen me stem en ik zie ze dan ook kijken, we doen toch niks verkeert.
Ik irriteer me momenteel aan alles, maar dan ook echt alles.
donderdag 19 april 2012 om 11:43
Kuuk.. niet teveel vooruit zorgen maken hoor!
De werking van hormonen op je humeur.. die moet je niet onderschatten. Maar zeker ook niet overschatten hoor..
Ik heb veel meer last van alle spanningen erom heen: hoeveel follikels zijn er, hoe plan ik die echo/ziekenhuisafspraak op mijn werk in mijn agenda, is de medicatie op tijd bij de apotheek en op voorraad, hoe gaat de punctie, zijn er bevruchtingen, hoe verloopt de terugplaatsing, wat vertel ik wel of niet tegen mijn ouders, etc. etc. Die vragen en spanningen doen veel meer een beroep op mijn humeur dat die prik met hormonen.
Maar dat is hoe ik het ervaar. Het is voor iedereen ook anders, beleef en ervaar het ook op je eigen manier, is mijn wijze raad van vandaag..
Nina, succes vandaag! Ik duim voor een goede score eicellen en zaad!! En vandaag lekker rustig aan doen hé!!
De werking van hormonen op je humeur.. die moet je niet onderschatten. Maar zeker ook niet overschatten hoor..
Ik heb veel meer last van alle spanningen erom heen: hoeveel follikels zijn er, hoe plan ik die echo/ziekenhuisafspraak op mijn werk in mijn agenda, is de medicatie op tijd bij de apotheek en op voorraad, hoe gaat de punctie, zijn er bevruchtingen, hoe verloopt de terugplaatsing, wat vertel ik wel of niet tegen mijn ouders, etc. etc. Die vragen en spanningen doen veel meer een beroep op mijn humeur dat die prik met hormonen.
Maar dat is hoe ik het ervaar. Het is voor iedereen ook anders, beleef en ervaar het ook op je eigen manier, is mijn wijze raad van vandaag..
Nina, succes vandaag! Ik duim voor een goede score eicellen en zaad!! En vandaag lekker rustig aan doen hé!!
donderdag 19 april 2012 om 11:44
quote:ikke_1984 schreef op 19 april 2012 @ 11:01:
De clomidbitch (zoals mijn man me nu soms noemt) in mij is geloof ik alweer ontwaakt.
Ik kan weinig hebben op het moment van mensen, maar ook van me honden niet.
Ik schrik gewoon van mezelf en probeer er ook echt wel tegen te vechten, maar soms heb ik gewoon ineens een "uitbarsting".
Ik merk dat ik hierdoor ook met mezelf in de knoop kom te zitten en ik ga deze maand de clomid nog nemen, maar daarna weiger ik en komen ze maar met iets anders.
Ik ben normaal, vooral naar mijn honden, vrij relaxt maar nu merk ik dat ik het niet meer makkelijk kan hebben als ze eens een keer kabaal maken tijdens het spel. Ik verhef dan ook meteen me stem en ik zie ze dan ook kijken, we doen toch niks verkeert.
Ik irriteer me momenteel aan alles, maar dan ook echt alles.
voor jou en je man hoe jullie je door het hele traject slaan!!
Eerst de spanning over het hele traject en of het mogelijk was, en nu de spanning van de mmm.
En voor je buien en gevoel!!
De clomidbitch (zoals mijn man me nu soms noemt) in mij is geloof ik alweer ontwaakt.
Ik kan weinig hebben op het moment van mensen, maar ook van me honden niet.
Ik schrik gewoon van mezelf en probeer er ook echt wel tegen te vechten, maar soms heb ik gewoon ineens een "uitbarsting".
Ik merk dat ik hierdoor ook met mezelf in de knoop kom te zitten en ik ga deze maand de clomid nog nemen, maar daarna weiger ik en komen ze maar met iets anders.
Ik ben normaal, vooral naar mijn honden, vrij relaxt maar nu merk ik dat ik het niet meer makkelijk kan hebben als ze eens een keer kabaal maken tijdens het spel. Ik verhef dan ook meteen me stem en ik zie ze dan ook kijken, we doen toch niks verkeert.
Ik irriteer me momenteel aan alles, maar dan ook echt alles.
voor jou en je man hoe jullie je door het hele traject slaan!!
Eerst de spanning over het hele traject en of het mogelijk was, en nu de spanning van de mmm.
En voor je buien en gevoel!!
donderdag 19 april 2012 om 12:14
Nina succes vandaag!
Kuuk, ook hier iemand die het wel zwaar vind, maar niet mega-zwaar. De tijden vóór de punctie, het spuiten, de controle echo's etc zijn niet zo leuk, ik ben wat sneller moe, en wat jankerig, maar idd of dat nu door de hormonen of de spanning komt.. zeg het maar.
Het aller aller ergste vind ik de wachtweken. Vre-se-lijk.
voor jou Ikke!!!
Kuuk, ook hier iemand die het wel zwaar vind, maar niet mega-zwaar. De tijden vóór de punctie, het spuiten, de controle echo's etc zijn niet zo leuk, ik ben wat sneller moe, en wat jankerig, maar idd of dat nu door de hormonen of de spanning komt.. zeg het maar.
Het aller aller ergste vind ik de wachtweken. Vre-se-lijk.
voor jou Ikke!!!
donderdag 19 april 2012 om 13:13
Ach, ik maak me ook niet hele grote zorgen voor m'n humeur. 't Is meer dat mijn vriend denkt dat álle vrouwen zo worden als zijn ex destijds. Want toen was er in het ziekenhuis iets gezegd als "tja, daar krijgen alle vrouwen last van... komt door de hormonen dat ze 'lastig' zijn..." Ja, en als een arts dat zegt.. dan geloof je dat ook.
Ik heb niet heel snel last van mijn hormonen bij mijn menstruatie. Een paar dagen van tevoren heb ik een dag dat ik het liefst het hele huis schoonmaak, dan barst ik van de energie. En dan heb ik een dag dat ik me iets sneller op loop te vreten over dingen en af en toe 'voel' ik me dan chagrijnig, terwijl niemand er iets van merkt! Vroeg dat laatst ook aan Kuukvriend: 'hoe vindt je mij als ik ongesteld ben of vlak daarvoor, ben ik dan chagrijnig??' Hij antwoordde dat zijn ex dat wél altijd heel erg was (was altijd labiel en zat daarom in de ziektewet) en dat ie mij dat niet vond. En toen zag ik bij hem ook het kwartje vallen.
Vroeger was ik opvliegender als nu... Ben ook niet meer heel snel heel erg gestrest. De tv-opnames bijvoorbeeld, daar hangt wel zo'n 'sfeertje' omheen maar ik had geen zenuwen. Die heb ik ook niet echt voor een ziekenhuisbezoek ofzo. Laatst wist ik dat ze me gingen bellen voor de definitieve uitslag (groen licht of niet) en toen was ik wel gespannen, maar dat wist alleen Kuukvriend. Niet eens omdat hij het merkte, maar omdat ik het had gezegd... Wel die dag gewoon gewerkt, gepraat, grapjes gemaakt... Terwijl ik wist dat er een zwaard boven onze kinderwens hing.
Ik zal wel gestrest zijn voor een evt. zwangerschapstest tzt. Dan ga ik echt nachten wakker liggen, dat weet ik zeker. Maar het spuiten an sich... laat maar komen (moet bij een zwangerschap sowieso mijn medicatie die ik nu in tabletvorm krijg dan gedurende een jaar dagelijks spuiten)
Het heftigste van alles vind ik dat je na die 2 wachtweken een vreselijke teleurstellingen te verwerken kan krijgen.... En vooral het gevoel dat je dan hebt (ben ik het meest bang voor!), het gevoel dat de moeite van de afgelopen weken voor niets is geweest, de onzekerheid of het dan de volgende keer wél lukt, terwijl je er nu al zo ontzettend dichtbij was.... De weken die dan zó lang lijken te duren voordat je weer kunt starten/testen/... En dat lege gevoel.. Enkel en alleen die steen in je maag... Jakkes! En dat houd ik wel heel erg in mijn achterhoofd. Zo van 'muts, denk nou niet dat je er meteen bent als je mag spuiten..'
Daarom vind ik het ook zo knap van alle meiden hier die al één of meerdere pogingen achter de rug hebben, dat ze meteen weer op het forum duiken om het te delen. Dat ze effe flink uithuilen en weer opnieuw beginnen... Petje af dames! Jullie zijn al zo veel verder!
Ik heb niet heel snel last van mijn hormonen bij mijn menstruatie. Een paar dagen van tevoren heb ik een dag dat ik het liefst het hele huis schoonmaak, dan barst ik van de energie. En dan heb ik een dag dat ik me iets sneller op loop te vreten over dingen en af en toe 'voel' ik me dan chagrijnig, terwijl niemand er iets van merkt! Vroeg dat laatst ook aan Kuukvriend: 'hoe vindt je mij als ik ongesteld ben of vlak daarvoor, ben ik dan chagrijnig??' Hij antwoordde dat zijn ex dat wél altijd heel erg was (was altijd labiel en zat daarom in de ziektewet) en dat ie mij dat niet vond. En toen zag ik bij hem ook het kwartje vallen.
Vroeger was ik opvliegender als nu... Ben ook niet meer heel snel heel erg gestrest. De tv-opnames bijvoorbeeld, daar hangt wel zo'n 'sfeertje' omheen maar ik had geen zenuwen. Die heb ik ook niet echt voor een ziekenhuisbezoek ofzo. Laatst wist ik dat ze me gingen bellen voor de definitieve uitslag (groen licht of niet) en toen was ik wel gespannen, maar dat wist alleen Kuukvriend. Niet eens omdat hij het merkte, maar omdat ik het had gezegd... Wel die dag gewoon gewerkt, gepraat, grapjes gemaakt... Terwijl ik wist dat er een zwaard boven onze kinderwens hing.
Ik zal wel gestrest zijn voor een evt. zwangerschapstest tzt. Dan ga ik echt nachten wakker liggen, dat weet ik zeker. Maar het spuiten an sich... laat maar komen (moet bij een zwangerschap sowieso mijn medicatie die ik nu in tabletvorm krijg dan gedurende een jaar dagelijks spuiten)
Het heftigste van alles vind ik dat je na die 2 wachtweken een vreselijke teleurstellingen te verwerken kan krijgen.... En vooral het gevoel dat je dan hebt (ben ik het meest bang voor!), het gevoel dat de moeite van de afgelopen weken voor niets is geweest, de onzekerheid of het dan de volgende keer wél lukt, terwijl je er nu al zo ontzettend dichtbij was.... De weken die dan zó lang lijken te duren voordat je weer kunt starten/testen/... En dat lege gevoel.. Enkel en alleen die steen in je maag... Jakkes! En dat houd ik wel heel erg in mijn achterhoofd. Zo van 'muts, denk nou niet dat je er meteen bent als je mag spuiten..'
Daarom vind ik het ook zo knap van alle meiden hier die al één of meerdere pogingen achter de rug hebben, dat ze meteen weer op het forum duiken om het te delen. Dat ze effe flink uithuilen en weer opnieuw beginnen... Petje af dames! Jullie zijn al zo veel verder!
donderdag 19 april 2012 om 18:01
Hoi dames.. Ik als medische-molen-leek wil nog een keer wat vragen over mijn eerste (doodenge) stapjes in die wereld. Mag dat? (Als jullie het vervelend vinden als ik inbreek met een vraag; graag gewoon zeggen!)
Op basis van echo is PCO en dun baarmoederslijmvlies geconstateerd. Over twee weken heb ik met mijn vriend een semenonderzoek en een intake met oriënterend vruchtbaarheidsonderzoek om een goede mogelijke behandeling vast te stellen. Kan iemand vertellen wat voor dingen ze allemaal gaan onderzoeken en waar we rekening mee moeten houden? Komen ze soms ook meteen met behandelsuggesties of niet? Is het slim om van te voren samen bepaalde zaken al te bespreken?
Op basis van echo is PCO en dun baarmoederslijmvlies geconstateerd. Over twee weken heb ik met mijn vriend een semenonderzoek en een intake met oriënterend vruchtbaarheidsonderzoek om een goede mogelijke behandeling vast te stellen. Kan iemand vertellen wat voor dingen ze allemaal gaan onderzoeken en waar we rekening mee moeten houden? Komen ze soms ook meteen met behandelsuggesties of niet? Is het slim om van te voren samen bepaalde zaken al te bespreken?
donderdag 19 april 2012 om 19:21
Hi inanna, welkom hier en ik denk dat ik namens iedereen hier spreek als ik zeg dat je hier uiteraard je vragen kwijt kunt!
Helaas ben ik niet de juiste persoon om ze te beantwoorden aangezien wij een heel ander traject doorlopen/doorlopen hebben.
Intake bij fertiliteitsarts levert eigenlijk standaard een inwendige echo op (maar die heb jij dus al gehad). Ziekenhuis doet wel altijd alle dingen opnieuw die door een andere arts/ziekenhuis zijn gedaan.
Mogelijke behandeling stellen ze volgens mij pas vast als de uitslag van het zaadonderzoek binnen is. Dan weten ze of het zaad goed genoeg is voor IUI of dat je IVF/ICSI zou moeten doen. En dan is er voor jou natuurlijk de behandeling voor PCOS en medicatie voor baarmoederslijmvlies. Volgens mij had iemand anders hier dat ook?
Nou ja, er reageren vast nog andere meiden met meer info voor je. Succes met jullie weg in de MMM inanna!
Qua stress en horrormonenmonster zijn - ik kan er wat van. En ik gebruik dus helemaal geen hormonen. Ik heb genoeg aan mijn maandelijkse dosis hormonen om een monster te zijn. Het is hier dus echt puur stress omtrent de kinderwens die (nog) niet in vervulling is gegaan. Dat steekt af en toe flink de kop op. Wachtweken zijn gewoon vreselijk moeilijk. De wens zit zo diep....
Helaas ben ik niet de juiste persoon om ze te beantwoorden aangezien wij een heel ander traject doorlopen/doorlopen hebben.
Intake bij fertiliteitsarts levert eigenlijk standaard een inwendige echo op (maar die heb jij dus al gehad). Ziekenhuis doet wel altijd alle dingen opnieuw die door een andere arts/ziekenhuis zijn gedaan.
Mogelijke behandeling stellen ze volgens mij pas vast als de uitslag van het zaadonderzoek binnen is. Dan weten ze of het zaad goed genoeg is voor IUI of dat je IVF/ICSI zou moeten doen. En dan is er voor jou natuurlijk de behandeling voor PCOS en medicatie voor baarmoederslijmvlies. Volgens mij had iemand anders hier dat ook?
Nou ja, er reageren vast nog andere meiden met meer info voor je. Succes met jullie weg in de MMM inanna!
Qua stress en horrormonenmonster zijn - ik kan er wat van. En ik gebruik dus helemaal geen hormonen. Ik heb genoeg aan mijn maandelijkse dosis hormonen om een monster te zijn. Het is hier dus echt puur stress omtrent de kinderwens die (nog) niet in vervulling is gegaan. Dat steekt af en toe flink de kop op. Wachtweken zijn gewoon vreselijk moeilijk. De wens zit zo diep....
donderdag 19 april 2012 om 19:38
[quote]Eva82 schreef op 19 april 2012 @ 12:14:
Kuuk, ook hier iemand die het wel zwaar vind, maar niet mega-zwaar. De tijden vóór de punctie, het spuiten, de controle echo's etc zijn niet zo leuk, ik ben wat sneller moe, en wat jankerig, maar idd of dat nu door de hormonen of de spanning komt.. zeg het maar.
Het aller aller ergste vind ik de wachtweken. Vre-se-lijk.
Ik kan niet meer zeggen dan dat dit uit mijn mond had kunnen komen...
Kuuk, ook hier iemand die het wel zwaar vind, maar niet mega-zwaar. De tijden vóór de punctie, het spuiten, de controle echo's etc zijn niet zo leuk, ik ben wat sneller moe, en wat jankerig, maar idd of dat nu door de hormonen of de spanning komt.. zeg het maar.
Het aller aller ergste vind ik de wachtweken. Vre-se-lijk.
Ik kan niet meer zeggen dan dat dit uit mijn mond had kunnen komen...
Lekker laten leven...
donderdag 19 april 2012 om 19:41
donderdag 19 april 2012 om 21:02
Magic, zondag krijgen wij een belletje met de mededeling of er wel of niet een terugplaatsing is in die middag.
Inania, ik denk dat jij je niet echt op het gesprek kunt voorbereiden.
Misschieen wel info zoeken over de aandoening die jij hebt (PCO) en de rest wordt dan met jullie besproken zoals de mogelijkheden. Uiteraard moet de uitslag van het semenonderzoek ook afgewacht worden.
Lopen jullie in een streekziekenhuis of een academisch zkh?
Inania, ik denk dat jij je niet echt op het gesprek kunt voorbereiden.
Misschieen wel info zoeken over de aandoening die jij hebt (PCO) en de rest wordt dan met jullie besproken zoals de mogelijkheden. Uiteraard moet de uitslag van het semenonderzoek ook afgewacht worden.
Lopen jullie in een streekziekenhuis of een academisch zkh?
donderdag 19 april 2012 om 21:27
Nina, een goed score. Nu maar duimen. Hoe ging de punctie?
Ook ik heb vanochtend de punctie gehad, was wel pijnlijk, maar heb het overleefd. Volgens de vertiliteitsarts heeft ze er ongeveer 10 aangeprikt. Ik heb lekker uitgerust, en manlief ging opweg naar het ziekenhuis waar de ICSI plaats gaat vinden. Daar bleek dat ze wel 13 (!) eicellen hebben gevonden! Ben er erg blij mee, nu maar hopen dat ze goed bevrucht worden en goed gaan delen. Dat was vorige keren namelijk niet zo, slechts een paar zijn gaan delen, 2 van redelijke kwaliteit teruggeplaatst en de rest te slecht om in te vriezen. Hopen dat het nu wat beter uit pakt...
Misschien heeft iemand nog een tip voor me. Heb aanstaande zondag als het goed is een terugplaatsing, maar hebben dan ook midden op de dag een familiefeestje, waar we heel graag heen willen. Ben alleen bang dat het tegelijkertijd valt, en we willen niets tegen de familie vertellen. Dus hoe gaan we dit oplossen? Heeft iemand hier ervaring mee? Ben dus eigenlijk op zoek naar een excuus/smoes... Help
Ook ik heb vanochtend de punctie gehad, was wel pijnlijk, maar heb het overleefd. Volgens de vertiliteitsarts heeft ze er ongeveer 10 aangeprikt. Ik heb lekker uitgerust, en manlief ging opweg naar het ziekenhuis waar de ICSI plaats gaat vinden. Daar bleek dat ze wel 13 (!) eicellen hebben gevonden! Ben er erg blij mee, nu maar hopen dat ze goed bevrucht worden en goed gaan delen. Dat was vorige keren namelijk niet zo, slechts een paar zijn gaan delen, 2 van redelijke kwaliteit teruggeplaatst en de rest te slecht om in te vriezen. Hopen dat het nu wat beter uit pakt...
Misschien heeft iemand nog een tip voor me. Heb aanstaande zondag als het goed is een terugplaatsing, maar hebben dan ook midden op de dag een familiefeestje, waar we heel graag heen willen. Ben alleen bang dat het tegelijkertijd valt, en we willen niets tegen de familie vertellen. Dus hoe gaan we dit oplossen? Heeft iemand hier ervaring mee? Ben dus eigenlijk op zoek naar een excuus/smoes... Help
donderdag 19 april 2012 om 21:56
Lastig Lieve....misschien zeggen dat je eerst nog even langs je beste vriendin moest die in een rotperiode zit en die je even wilde troosten? Of de cliché lekke band? Ik hou niet zo van smoesjes maar in dit geval ligt het wel even anders.
Mooie score trouwens, hopelijk ontstaan er een paar mooie embryo's.
Spannend Nina, ik duim!
Inana, ik sluit me aan bij de rest,voorbereiden is heel moeilijk, je gaat van stap tot stap leven. Probeer al je vragen van tevoren op papier te zetten zodat je die kunt stellen. Sterkte en succes!
Mooie score trouwens, hopelijk ontstaan er een paar mooie embryo's.
Spannend Nina, ik duim!
Inana, ik sluit me aan bij de rest,voorbereiden is heel moeilijk, je gaat van stap tot stap leven. Probeer al je vragen van tevoren op papier te zetten zodat je die kunt stellen. Sterkte en succes!
donderdag 19 april 2012 om 22:02
Lieve, er schijnt een korte maar hevige buikgriep te heersen..
Of er was een file.. (als je na de tp wel gaat, dus alleen later komt)
Kuuk, ook ik had erg weinig last van de hormonen en ik heb er toch aardig wat (en veel verschillende) gespoten. Alleen soms slaperig en wat hoofdpijn, maar qua stemming heb ik nooit iets gemerkt. Ik ben met de anderen eens dat de wachtweken verreweg het zwaarst zijn. Die onzekerheid en overal (positieve of negatieve) tekenen in zien.. bah!
Of er was een file.. (als je na de tp wel gaat, dus alleen later komt)Kuuk, ook ik had erg weinig last van de hormonen en ik heb er toch aardig wat (en veel verschillende) gespoten. Alleen soms slaperig en wat hoofdpijn, maar qua stemming heb ik nooit iets gemerkt. Ik ben met de anderen eens dat de wachtweken verreweg het zwaarst zijn. Die onzekerheid en overal (positieve of negatieve) tekenen in zien.. bah!
donderdag 19 april 2012 om 22:09
Al bedankt voor de paar tips. Ik hou er ook niet van om smoesjes te bedenken, maar we willen ook niet vertellen waar we mee bezig zijn, dus het ligt inderdaad net even iets anders, en we willen er ook heel graag heen.
Helaas is file geen oplossing, want locatie van het feestje is vlak bij ons huis, en ik heb inderdaad ook aan griepje gedacht, maar als 1 van ons ziek is, wordt wel verwacht dat de ander wel op komt dagen... Zucht, lastig. Iemand andere suggesties?
Helaas is file geen oplossing, want locatie van het feestje is vlak bij ons huis, en ik heb inderdaad ook aan griepje gedacht, maar als 1 van ons ziek is, wordt wel verwacht dat de ander wel op komt dagen... Zucht, lastig. Iemand andere suggesties?
donderdag 19 april 2012 om 22:10
Hoi Lieve en Nina, een pittig dagje voor jullie dus. Ik duim op succesvolle bevruchtingen en delingen. En dan natuurlijk een tp. Ik duim mee!
Lieve, wat een dilemma. Ik had ook een afspraak op de dag van tp en heb me toen "ziekgemeld". Migraine? Diarree? Kan best als je familie niet op de hoogte is, toch? Wat vind je er lastig aan?
Inanna, wat wel handig is, is al je vragen opschrijven van tevoren.
Ik had trouwens geen last vd hormonen. Alleen de pregnyl merkte ik wel een beetje.
Lieve, wat een dilemma. Ik had ook een afspraak op de dag van tp en heb me toen "ziekgemeld". Migraine? Diarree? Kan best als je familie niet op de hoogte is, toch? Wat vind je er lastig aan?
Inanna, wat wel handig is, is al je vragen opschrijven van tevoren.
Ik had trouwens geen last vd hormonen. Alleen de pregnyl merkte ik wel een beetje.
