Zwanger
alle pijlers
De prikbitches
dinsdag 17 juli 2012 om 21:22
We zitten iig tot donderdag 'in spanning' totdat we een telefoontje krijgen. Tot die tijd kan ik helemaal niets doen hieraan. Ja, alleen mezelf afvragen of ik me niet ziek voel... En me afvragen hoe dit nu toch heeft kunnen gebeuren. Want in 'opzet' of een 'leugentje' wíl ik niet geloven en in de zoveelste fout kán ik niet geloven...
dinsdag 17 juli 2012 om 21:28
Ik denk wel dat het verstandig is om nu even rustig aan te doen. Je hebt er niks aan als je straks helemaal gesloopt bent. Dit soort gesprekken vreten energie. Ik was ook vol adrenaline toen ik het slechte nieuws kreeg in mei. En wou ook door door en nog eens door. Maar nu gaat het helemaal niet zo lekker met me. Het verdriet raakt me nu vol in mijn gezicht. Ik zeg niet dat dit bij jou ook gebeurd, maar let een beetje op jezelf.
En misschien is dit een compleet misplaatste opmerking en ik heb er zelf ook helemaal geen verstand van, maar misschien kun je troost/kracht vinden in je geloof? Ik weet van mijn buren dat toen er bij hun veel aan de hand was ze erg veel steun vanuit hun kerk hebben gehad.
En misschien is dit een compleet misplaatste opmerking en ik heb er zelf ook helemaal geen verstand van, maar misschien kun je troost/kracht vinden in je geloof? Ik weet van mijn buren dat toen er bij hun veel aan de hand was ze erg veel steun vanuit hun kerk hebben gehad.
dinsdag 17 juli 2012 om 22:35
Eva, dank je. De ene dag heb ik meer aan het geloof dan de andere dag. Tot voor kort lukte het me allemaal wel. Maar tegenwoordig kijk ik weleens omhoog en vraag me dan af of ik nog wel gezien wordt...
Ik begrijp wat je zegt. En misschien kan ik het (voor mezelf) zo omschrijven: als ik een tegenslag krijg in het zh dan wil ik weer de touwtjes in handen krijgen, hoop krijgen, vertrouwen krijgen. Dan wil ik ervaringen lezen op internet, dan wil ik artsen spreken die het mogelijk wel aandurven. Maar aangezien er dan weer een lijntje is weggevallen... moet er eigenlijk weer een lijntje terugkomen. Dus: actie, zoeken, bellen... Het hele riedeltje.
Als ik dan 's avonds alles gedaan heb en op de bank plof dan kan ik effe niks meer doen dus komt het verdriet.. en de angst: komt het oooooit goed? De wanhoop, het sprankje hoop.. De leegte..
En dan overvalt het gevoel me dat de dagen-tot-de-volgende-actie zo ontzettend ver weg lijken. En dat de gewone dingetjes niet meer relevant zijn...
Mijn ervaring is dat -als het normale dagelijkse ritme weer is opgepakt de volgende dag- dat er dan nog wel een steen in mijn maag ligt, dat ik dan mijn telefoon en mail nog wel extra in de gaten houd, maar dat alles wel weer draait. Als ik dan maar genoeg dingen om handen heb, dan gaat het wel en denk ik er niet zo aan. De hele vorige maand ben ik er ook niet zo (wanhopig) mee bezig geweest als nu. Dat gevoel nú, dat slijt straks wel weer... het overvalt me wel regelmatig, maar het is te handelen. En dan krijg ik wel weer wat rust (en kan ik het ook goed relativeren)
Maar wat het geloof betreft heb ik nu (kan morgen wel weer anders zijn) het gevoel van 'zo, kan er nóg meer bij... ik dacht eigenlijk dat mijn tas met bagage inmiddels vol was...' Op dit moment lijkt er nog maar weinig mee te zitten
(natuurlijk ben ik me er van bewust dat ik een schat van een vent ben getrouwd pas geleden! En dat dat heeeeeeel veel waard is!)
Ik begrijp wat je zegt. En misschien kan ik het (voor mezelf) zo omschrijven: als ik een tegenslag krijg in het zh dan wil ik weer de touwtjes in handen krijgen, hoop krijgen, vertrouwen krijgen. Dan wil ik ervaringen lezen op internet, dan wil ik artsen spreken die het mogelijk wel aandurven. Maar aangezien er dan weer een lijntje is weggevallen... moet er eigenlijk weer een lijntje terugkomen. Dus: actie, zoeken, bellen... Het hele riedeltje.
Als ik dan 's avonds alles gedaan heb en op de bank plof dan kan ik effe niks meer doen dus komt het verdriet.. en de angst: komt het oooooit goed? De wanhoop, het sprankje hoop.. De leegte..
En dan overvalt het gevoel me dat de dagen-tot-de-volgende-actie zo ontzettend ver weg lijken. En dat de gewone dingetjes niet meer relevant zijn...
Mijn ervaring is dat -als het normale dagelijkse ritme weer is opgepakt de volgende dag- dat er dan nog wel een steen in mijn maag ligt, dat ik dan mijn telefoon en mail nog wel extra in de gaten houd, maar dat alles wel weer draait. Als ik dan maar genoeg dingen om handen heb, dan gaat het wel en denk ik er niet zo aan. De hele vorige maand ben ik er ook niet zo (wanhopig) mee bezig geweest als nu. Dat gevoel nú, dat slijt straks wel weer... het overvalt me wel regelmatig, maar het is te handelen. En dan krijg ik wel weer wat rust (en kan ik het ook goed relativeren)
Maar wat het geloof betreft heb ik nu (kan morgen wel weer anders zijn) het gevoel van 'zo, kan er nóg meer bij... ik dacht eigenlijk dat mijn tas met bagage inmiddels vol was...' Op dit moment lijkt er nog maar weinig mee te zitten
(natuurlijk ben ik me er van bewust dat ik een schat van een vent ben getrouwd pas geleden! En dat dat heeeeeeel veel waard is!)
dinsdag 17 juli 2012 om 23:01
@pop: ik heb de echo op dag 10. Is dat laat??
Jij morgen de 'echte' echo!!! Spannend. Op 1 of misschien wel 2 kloppende hartjes! Ben benieuwd. Veel plezier alvast. Daarna echt genieten
@ kuuk: ik hoop dat het inderdaad niet waar is, het nieuws over je hart. Mijn eerste gevoel was, toen ik je verhaal las: ....hoe ongevoelig kan een arts zijn??? Later begon ik te twijfelen. Want als ik ervan uitga dat deze arts het beste met je voor heeft en ze hebben idd gelijk, is er dan een goede manier om dit nieuws te brengen? Als de kans groot is dat jij een zwangerschap niet overleeft (ik klop dit gelijk af), hoe groot is de kans dat je kindje het wel overleeft? En als je kindje het wel overleeft, heeft het geen moeder. Het zijn beide scenarios waar je absoluut niet aan wilt denken maar in jouw situatie verplicht wordt om wel over na te denken. Hoe sta jij hierin?
Ik hoop voor jou uiteraard dat ze geen gelijk hebben en je gezondheid stabiel is zodat er ook geen risico is bij een hopelijke zwangerschap. Ik heb respect voor je en vind het nogal wat, wat je allemaal krijgt te verduren. Sterkte.
Jij morgen de 'echte' echo!!! Spannend. Op 1 of misschien wel 2 kloppende hartjes! Ben benieuwd. Veel plezier alvast. Daarna echt genieten
@ kuuk: ik hoop dat het inderdaad niet waar is, het nieuws over je hart. Mijn eerste gevoel was, toen ik je verhaal las: ....hoe ongevoelig kan een arts zijn??? Later begon ik te twijfelen. Want als ik ervan uitga dat deze arts het beste met je voor heeft en ze hebben idd gelijk, is er dan een goede manier om dit nieuws te brengen? Als de kans groot is dat jij een zwangerschap niet overleeft (ik klop dit gelijk af), hoe groot is de kans dat je kindje het wel overleeft? En als je kindje het wel overleeft, heeft het geen moeder. Het zijn beide scenarios waar je absoluut niet aan wilt denken maar in jouw situatie verplicht wordt om wel over na te denken. Hoe sta jij hierin?
Ik hoop voor jou uiteraard dat ze geen gelijk hebben en je gezondheid stabiel is zodat er ook geen risico is bij een hopelijke zwangerschap. Ik heb respect voor je en vind het nogal wat, wat je allemaal krijgt te verduren. Sterkte.
dinsdag 17 juli 2012 om 23:06
Kuuk, ben er echt helemaal stil van, de tranen soringen me in de ogen. Jeetje meid wat ze jou allemaal laten doorstaan voor jouw grote wens... En dat ze ook nog het lef hebben om te vragen waarom je (per se) een kind wil, echt schandalig, echt geen woorden voor. Een paar dikke knuffels voor jou en kuukman. Nu maar weer meehoopen op beter nieuws van de "lijntjes". X
dinsdag 17 juli 2012 om 23:40
@Jenneke, dit is niet ons eerste gesprek he, we hebben meerdere cardiologen gesproken (allemaal positief) en bij elke cardioloog hebben we opnieuw álle scenario's doorlopen. Ook de mogelijke complicaties. En ja, daar hebben we over nagedacht. En ja, toen stonden we nog steeds achter onze beslissing.
Dus hoe wij hierin staan??
Dit zijn overigens scenario's die voor alle zwangerschappen op kunnen gaan. De verhalen over een post-partum cardiomyopathie krijg je nooit te horen. Vooraf is er ook geen screening op overige mogelijke problemen... Terwijl bijv. een hartfilmpje al de nodige probleem-gevallen zou kunnen filteren.
Ik wéét wat de mogelijke complicaties voor mij kunnen zijn. Ik weet ook dat ik er káns op heb. Maar een nog grotere kans dat ik die complicaties niet heb.
Ik heb een overlijdensrisico van 1%. Is dat veel??? Wat gebeurt er met de overige 99% kans dat het wel goed gaat? Nou, die wordt gewoon in de prullenbak gegooid.
En ja, ik ga er vanuit dat een arts het beste met me voor heeft. Maar het feit dat zij anders in haar kinderwens staat als ik, wil nog niet zeggen dat haar mening daarover leidend moet zijn...
Natuurlijk is het voor een zh makkelijker als een hoog-risico patiënt geen zwangerschap krijgt...
Op dit moment kan ik maar één ding denken: hoeveel tegenslag kan een mens aan?
@Pop, heel veel succes morgen met de echo! Geniet ervan, helemaal zo'n eerste keer! Wat dat zal best een hele bijzondere ervaring zijn.
Dus hoe wij hierin staan??
Dit zijn overigens scenario's die voor alle zwangerschappen op kunnen gaan. De verhalen over een post-partum cardiomyopathie krijg je nooit te horen. Vooraf is er ook geen screening op overige mogelijke problemen... Terwijl bijv. een hartfilmpje al de nodige probleem-gevallen zou kunnen filteren.
Ik wéét wat de mogelijke complicaties voor mij kunnen zijn. Ik weet ook dat ik er káns op heb. Maar een nog grotere kans dat ik die complicaties niet heb.
Ik heb een overlijdensrisico van 1%. Is dat veel??? Wat gebeurt er met de overige 99% kans dat het wel goed gaat? Nou, die wordt gewoon in de prullenbak gegooid.
En ja, ik ga er vanuit dat een arts het beste met me voor heeft. Maar het feit dat zij anders in haar kinderwens staat als ik, wil nog niet zeggen dat haar mening daarover leidend moet zijn...
Natuurlijk is het voor een zh makkelijker als een hoog-risico patiënt geen zwangerschap krijgt...
Op dit moment kan ik maar één ding denken: hoeveel tegenslag kan een mens aan?
@Pop, heel veel succes morgen met de echo! Geniet ervan, helemaal zo'n eerste keer! Wat dat zal best een hele bijzondere ervaring zijn.
woensdag 18 juli 2012 om 09:55
Even een grote voor Kuuk. Ik weet ook niet wat ik ervan moet denken, maar ben het eens dat je voorlopig wel genoeg op je bord hebt. Kom op, daar boven, het zh, wie dan ook, mag het even iets minder?
Ik duim voor mooie bevruchtingen, edc!
En voor Pop, ik hoop dat je een prachtige echo hebt. Ik gun het je zo!! Dank ook voor je mooie woorden over de MMM en eron groeien.
Sterkte met de laatste wachtdagen, dotje.
Heb je al meer nieuws, GM?
Moeilijke tijd voor jou, Eva. Ik denk aan je, ook als ik je hier minder zie. Je klinkt heel wel overwogen en verdrietig, maar niet verslagen. Knap na al het nieuws van een paar maanden geleden.
Zwaai en draaiende duimen voor de rest. Hier gaat alles veel beter, herstel is vrijwel compleet en ik werk gewoon weer veel en ben hier dus ook minder. Maar ik leeft wel mee!
Ik duim voor mooie bevruchtingen, edc!
En voor Pop, ik hoop dat je een prachtige echo hebt. Ik gun het je zo!! Dank ook voor je mooie woorden over de MMM en eron groeien.
Sterkte met de laatste wachtdagen, dotje.
Heb je al meer nieuws, GM?
Moeilijke tijd voor jou, Eva. Ik denk aan je, ook als ik je hier minder zie. Je klinkt heel wel overwogen en verdrietig, maar niet verslagen. Knap na al het nieuws van een paar maanden geleden.
Zwaai en draaiende duimen voor de rest. Hier gaat alles veel beter, herstel is vrijwel compleet en ik werk gewoon weer veel en ben hier dus ook minder. Maar ik leeft wel mee!
woensdag 18 juli 2012 om 16:24
We zijn weer thuis. Wat lief dat jullie zo meeleven!!
Onderweg was het lekker rustig, en ook in het ziekenhuis was het rustig, heel relaxed. We hoefden niet te wachten, en mochten meteen de behandelkamer in. Dezelfde arts als die de punctie gedaan, was er, en een verpleegkundige die veel echo's gedaan heeft voor de IUI's en de andere pogingen.
"Nou.. spannend, laten we snel kijken wat er te zien is! Kleed je snel uit!"
Dat was ongeveer het eerste wat de arts zei, dus ik snel op de stoel, terwijl ze de echokop inbracht, vertelde ze mijn baarmoeder te gaan bekijken, op zoek naar een dooierzakje (dat is zwart) met daarin een wit bewegend puntje, het hartje. Al snel zag ze dit (wij zagen het echt pas toen ze het aanwees op het scherm.. wist echt niet wat ik kon verwachten, had ook bewust niet gegoogeld!).
"Goed, dit ziet er goed uit, en nu even verder kijken, ja de tweede ziet er ook goed uit"
Popman: "Wat zegt u?" Arts: "Het zijn er twee!!"
Wij lachen, echt, zo'n onwerkelijk moment!! Er zijn twee dooierzakjes, en twee kloppende hartjes!! Waahhaaa!!!
Ze heeft nog eens goed gekeken, en de arts en de verpleegkundige waren zoooo lief en enthousiast, zo leuk!! Met z'n allen op het scherm gekeken, de ene is 5mm en de andere 7mm groot.
Na zo'n uitslag heb je 90% kans dat het goed blijft gaan, per kindje.
We hebben mooie foto's mee.
We moeten nu beslissen of we de nekplooimeting en bloedonderzoek willen laten doen, en dan over 3 weken een echo op de afdeling Prenatale Screening, of, als we dit onderzoek niet willen, een echo op de IVF-afdeling.
Zowiezo de eerste 12 weken onder controle van de IVF-afdeling, daarna overgedragen aan de gyneacoloog. Bij een tweelingzwangerschap houdt je de onderzoeken bij de gyn.
Nu laten we het maar even zakken.. We moeten vooral lachen, zijn heel blij, en hebben 100 vragen.. maar eerst gewoon even blij zijn!!
Ik ga even verder zweven..!!
Onderweg was het lekker rustig, en ook in het ziekenhuis was het rustig, heel relaxed. We hoefden niet te wachten, en mochten meteen de behandelkamer in. Dezelfde arts als die de punctie gedaan, was er, en een verpleegkundige die veel echo's gedaan heeft voor de IUI's en de andere pogingen.
"Nou.. spannend, laten we snel kijken wat er te zien is! Kleed je snel uit!"
Dat was ongeveer het eerste wat de arts zei, dus ik snel op de stoel, terwijl ze de echokop inbracht, vertelde ze mijn baarmoeder te gaan bekijken, op zoek naar een dooierzakje (dat is zwart) met daarin een wit bewegend puntje, het hartje. Al snel zag ze dit (wij zagen het echt pas toen ze het aanwees op het scherm.. wist echt niet wat ik kon verwachten, had ook bewust niet gegoogeld!).
"Goed, dit ziet er goed uit, en nu even verder kijken, ja de tweede ziet er ook goed uit"
Popman: "Wat zegt u?" Arts: "Het zijn er twee!!"
Wij lachen, echt, zo'n onwerkelijk moment!! Er zijn twee dooierzakjes, en twee kloppende hartjes!! Waahhaaa!!!
Ze heeft nog eens goed gekeken, en de arts en de verpleegkundige waren zoooo lief en enthousiast, zo leuk!! Met z'n allen op het scherm gekeken, de ene is 5mm en de andere 7mm groot.
Na zo'n uitslag heb je 90% kans dat het goed blijft gaan, per kindje.
We hebben mooie foto's mee.
We moeten nu beslissen of we de nekplooimeting en bloedonderzoek willen laten doen, en dan over 3 weken een echo op de afdeling Prenatale Screening, of, als we dit onderzoek niet willen, een echo op de IVF-afdeling.
Zowiezo de eerste 12 weken onder controle van de IVF-afdeling, daarna overgedragen aan de gyneacoloog. Bij een tweelingzwangerschap houdt je de onderzoeken bij de gyn.
Nu laten we het maar even zakken.. We moeten vooral lachen, zijn heel blij, en hebben 100 vragen.. maar eerst gewoon even blij zijn!!
Ik ga even verder zweven..!!
woensdag 18 juli 2012 om 16:42
Tazzle wat aardig dat je hier een berichtje voor Pop achter laat!
En Pop ook hier nog een keer van harte gefeliciteerd! Echt geweldig-geweldig!!!! (ik dacht vorige week nog dat er de afgelopen tijd zo weinig tweelingen zijn hier, verhoudingsgewijs dan. Maar dat gaat nu niet meer op, haha). Ohhh, zo heerlijk dit mooie nieuws!
En Pop ook hier nog een keer van harte gefeliciteerd! Echt geweldig-geweldig!!!! (ik dacht vorige week nog dat er de afgelopen tijd zo weinig tweelingen zijn hier, verhoudingsgewijs dan. Maar dat gaat nu niet meer op, haha). Ohhh, zo heerlijk dit mooie nieuws!
woensdag 18 juli 2012 om 18:29
Brigitte gefeliciteerd! Fijn dat jullie meisje er is en wat een vrolijke naam, mooi en leuk! Hoop dat alles goed is gegaan en jullie snel naar huis mogen. Geniet ervan!!!
@ GM, morgen moet ik testen ja en moet ook bloed af laten nemen volgens het protocol. Word dan 's middags teruggebeld over de uitslag. Erg spannend vind ik het nu toch wel. Nog een nachtje met hoop en onzekerheid... Weet eigenlijk niet of ik de uitslag wel wil weten, wat als...
Hoe is het met de mede wachtbank-bitch? Houd jij het een beetje vol?
@ GM, morgen moet ik testen ja en moet ook bloed af laten nemen volgens het protocol. Word dan 's middags teruggebeld over de uitslag. Erg spannend vind ik het nu toch wel. Nog een nachtje met hoop en onzekerheid... Weet eigenlijk niet of ik de uitslag wel wil weten, wat als...
Hoe is het met de mede wachtbank-bitch? Houd jij het een beetje vol?
