De prikbitches

Jeetje Dotje, wat een rare gang van zaken vandaag. het klonk allemaal zo positief de afgelopen periode. Ik duim toch voor een plakker die goed groeit tot een mooie baby. Blijf hoop houden.



Sawasdee en Jennecke, jullie vroegen hoe het gaat en of ik er al van kan genieten.

Het genieten, nee helaas niet echt en dat komt omdat ik me zo vreselijk beroerd voel. Ik ben zo misselijk en eten kan ik niet of nauwelijks binnen houden. Heb er met de gyn over gesproken en zolang ik me drinken (water) wel binnen houdt is het een kwestie van zien te overleven. Eten wat ik binnen kan houden en wat ik lekker vind. Al zou het bij wijze van spreken elke dag patat zijn, als dat het enige is dat binnen blijft dan moet je dat maar doen wordt er gezegd. ppff, je best doen om niet over je nek te gaan vreet heel veel energie.

Ik kan nu per dag 1 appel en een aantal biscuits binnen houden.



Ik plas nu maar op een emmer die af te sluiten is met een deksel en manlief giet het weer over in de flessen, als ik dat ook nog moet doen dan ben ik me appel en biscuits ook weer kwijt.

En ik wil echt doorgaan ermee voor jullie.



Morgen ga ik naar acupunctuur hopenlijk kan zei me wat meer "helpen" om de misselijkheid te verminderen.



Sorry voor me lange post.



Hoe is het met de rest van jullie?

Poe Dotje, wat een verhaal. Wat zijn ze klungelig geweest zeg! Maar houd hoop, je weet maar nooit en de wonderen zijn de wereld nog niet uit!



Ikke, aan de ene kant krijg je de hele dag door de bevestiging dat je toch echt zwanger bent maar het zou fijn zijn als het wat minder heftig zou zijn voor je. Ze zeggen dat het bij de meeste zwangeren na 3 maanden minder wordt... Take care!

Karan, Gefeliciteerd, geniet van het moederschap.



Ikke, gefeliciteerd met je goede echo.



Dotje, wat een vervelend verhaal... maar wel fijn dat je een terugplaatsing hebt gehad, ik duim heel hard voor je.



Bij mij was er vrijdag niet heel goed nieuws er waren maar 2 follikels van 11mm, dus morgen weer een echo en dan hopen dat er meer follikels zijn gegroeid, het gaat echt moeizaam en dat had ik echt niet verwacht. een flinke domper tot nu toe. dus hopen dat ze morgen beter nieuws hebben, ze gaan door met minimaal 3 dus daar hoop ik op.

@edc, ik duim voor je meid!



@Pop, heerlijk om het goede nieuws te hebben gedeeld met je (schoon-)ouders! Weer zo'n mijlpaal.. waarvan je je al die tijd hebt afgevraagd of dat moment oooooooit zou komen... Ohh, ik denk dat ik overal foto's van zou maken en ineens een dagboek bij zou gaan houden.

Hier is het 'regelen en bellen' even over en zijn we in afwachting van de eerste afspraak met de gyn. in R'dam. Die afspraak hadden we dus al staan omdat het VU het niet aan zou durven met ons. Vervolgens belden ze toen dat ze me door de opper-cardioloog van NL wilden laten beoordelen. En die zit dus ook in R'dam. We gaan woensdag open kaart spelen, dat we ook in het VU nog een lijntje hebben lopen. De dinsdag daarna moeten we naar de opper-cardioloog. We laten het aan het ziekenhuis en de artsen over hoe zij het willen... Wil R'dam ons 'helemaal' of verwijzen ze ons (na goedkeuring hopelijk!) terug naar het VU... Ons maakt het niet uit iig. Alhoewel, R'dam wordt wel heftig van de week. Daar heb ik in 2010 ruim 7 weken op de IC 'gelogeerd'... Als ik het logo zie op het briefpapier dan loop ik al met kippenvel..



Nog geen honeymoontrip gemaakt trouwens! We hebben lekker genoten van ons huis en eea 'opgeknapt'. Nu ons huis zo goed als klaar is willen we in augustus nog wel op vakantie. Maar we hebben nog niets geboekt. We hopen eigenlijk dat het zh roet in het eten gaat gooien namelijk... Als ze ons wíllen dan hoeven we ineens niet zo nodig meer op vakantie



@Dotje, ben je een beetje bijgekomen van de heftige dag vandaag???

Ikke, je hoeft echt niet zo rond te blijven lopen. Kaetje en Blogbabe waten destijds ook zo extreem misselijk en hadden daar goede medicatie voor! Ze komen vast nog reageren.



Pop, gefeliciteerd! Het is jullie (en de rest) enorm gegund!

Dotje, je hebt goed aangevoeld dat er "iets" was. Balen! Maar blijf inderdaad hoop houden.



Pop, leuk om je verhaal te lezen. En natuurlijk leef ik mee met iedereen hier. Al lijkt alweer heel ver weg, ik vergeet niet welke weg ik gegaan ben. En bog belangrijker: de steun en warmte die ik op. Dit topic heb ervaren. Dus ik blijf langskomen.



Ikke, wat vervelend meid, dat je zo misselijk bent. Heb met je te doen. Heb je er al medicatie voor gekregen? Sterkte!



Sawasdee, welkom thuis. Houd dat positieve gevoel nog even vast!

Edc, wat een domper! Duimen voor een groeispurt!

Ikke, ik stuur je wel even een berichtje via hyves. Ik heb met je te doen meid

edc, ik duim voor je dat het er toch nog beter uit gaat zien!!

Ikke, ik heb je even een privébericht gestuurd via hyves.

Edc, veel succes vandaag! Hopen dat er inmiddels >3 follikels 'in the running' zijn...!



Cc, thanks! Ik probeer het vakantiegevoel idd uit alle macht vast te houden. Onze favorite salade afgelopen weekend nagemaakt (en goed gelukt!) en het bureaublad van mijn computer is inmiddels voorzien van een foto van ons favorite strandje

Dotje ik ga gewoon extra hard duimen!!



Ikke: megarespect voor die man van jou. Daar zou die van mij dus niet over piekeren. En heel hartelijk gefeliciteerd met de goede echo, en ook sterkte met de misselijkheid, zet m op, het wordt beter! Ik Vanochtend de laatste flessen buiten gezet, die fase ook alweer voorbij!



Lola: fijn om te lezen en zet m op!

ikke, wat vervelend meid dat je je zo misselijk voelt, hopelijk kunnen ze je ermee helpen.



Sawasdee, geniet nog maar lekker na van je vakantie, ook heel belangrijk.



Kuuk, ik hoop ook voor je dat het ziekenhuis roet in het eten gooit voor de vakantie, ik blijf voor je duimen dat je door mag!!



ik had vanochtend 4 grotere eitjes en 2 kleinere dus mijn lijf is wel goed bezig, nu doorspuiten en dan woensdag controle echo, dan vrijdag ws weer controle echo en dan kijken wanneer de punctie plaats kan vinden. Dus hopen op 6!! Wat een opluchting vanochtend, ik mag sowieso verder...

Pop gefelliciteerd. Nu leker genieten van je zwangerschap.



De rest van de meiden die het nodig hebben knuffel.



Iedereen die op vakantie is of gaat fijne vakantie hebben jullie verdient.

Oh pop, wat vervelend!! Ik herken het enorm. Ben bang dat ik ook niet kan genieten als ik ooit weer een positieve test in mn handen houd en juist alleen maar onzeker zal zijn. Maar dat komt door mijn miskraam verleden (2 x positief bij iui en 2 x miskraam). Wanneer heb je je echo? Ga heel hard voor je duimen dat én de tijd heel snel gaat én dat je je zorgen maakt om niets....



Edc, fijn! Op naar de punctie!!

Pop, ja, heel herkenbaar en vervelend dat je je zo voelt. Er is niks aan te doen behalve wachten. Googlen helpt ook niet kan ik je vertellen. Wanneer mag je voor echo? Bij mij werd het bij elke echo iets beter.

edc, goed bezig!!!!! Fijn joh, dat je door mag!



Ikke, balen van die misselijkheid zeg! Wel lief dat je man de 'pies-emmer' doet!



Pop, ik begrijp je onzekerheid! Op naar de eerste echo!



Vandaag druk geweest dus er helemaal geen erg in gehad dat de dag zo snel ging. Tijdens het avondeten kreeg ik ineens een schok van 'oh ja, shit... woensdag al...' Want ik ben bang dat ik het woensdag wel effe zwaar zal hebben. Gistermiddag zat ik te zappen en kwam ik langs een programma wat over een ziekenhuisapotheker ging. En dat was dus hét ziekenhuis.. dé afdeling, en míjn kamertje.... En als klap op de vuurpijl een aantal bekende gezichten van de verpleging. En daar schrik ik dan 's nachts toch van wakker. Stukje verwerking denk ik.. En dat zal na woensdag ook wel weer komen. Woensdag heeft dus een dubbele emotionele lading. Ik denk dat ik maar extra leuke dingen ga plannen voor deze week. Ik ga onder andere onze winkel schilderen en behangen (hulp van Kuukman en mijn ouders) M'n broer is op vakantie en weet niet dat we de winkel onder handen gaan nemen...... Vanmiddag een super-behangetje uitgezocht! Afleiding, afleiding, afleiding....

(ik ben straks zó goed geoefend in afleiding zoeken dat ik -als ze ooit mógen komen- die beruchte wachtweken ook wel kan handelen..... hoop ik.... )

Edc wat fijn dat je eitjes groeien, ik hoop voor je dat er straks 6 zijn bij de punctie. Nog even doorspuiten meid!



Gaat het al wat beter met Ikke? Lijkt me heel naar om je zo beroerd te voelen. Sterkte ermee en ik hoop dat je medicatie krijgt die je helpt.



Kuuk, wat spannend van de winkel. Een echte surprise voor je broer dus, leukkk! En het lijkt mij ook maar niks om dat allemaal zo op tv terug te zien (al is ieder stukje verwerking weer winst). Alvast succes voor woensdag mocht ik het morgen vergeten.



Haiti, hoe is het eigenlijk met jou??

En weet iemand van de 'oude' garde hoe het met Loekie is en met JJW...? Hun verhalen zijn bij mij altijd blijven hangen. (Ik word een emo muts van die mutsenbollen zeg!)



Zo maar weer slapen, ik ben moe en geef er aan toe. Het is me-time heb ik vanmorgen op mijn werk besloten. Mijn functioneringsgesprek van donderdag as. ook verzet; daar staat mijn hoofd écht niet naar.

Even een kort berichtje: de kijkoperatie was vandaag en is goed gegaan, niks gevonden en het viel heel inderdaad erg mee. Ik kom morgen voor toekomstige kijkoperatie-slachtoffers uitgebreider vertellen (had ik ook veel aan, dank mn Dolfijn, Kaetje en Pop).

En dan ben ik ook minder aso, en reageer ik meer, maar mijn korte termijn geheugen is ineens een stuk minder. Gaat nu al beter dan vanochtend, morgen goed genoeg voor reageren. Voor nu een (kuuk, sawasdee voor het wachten, ikke voor het spugen en Jennecke voor het prikken en allerlei anderen) een (voor vertellen van pop en de meegroeiers van edc) en een algemene zwaar voor de rest!

Lekker pitten Dromendief! Wist niet dat de operatie vandaag was.. Fijn dat het allemaal meegevallen is!!

Wat een rust hier.



@Dotje - goed om even tijd voor jezelf te nemen. Ik hoop op een positieve test met een prachtig rafelig kind aan het einde!



@Ikke - ik hoop dat de tips van Kaetje je wat verlichting kunnen geven. Wel super dat je doorzet met de MvM emmers en hulp van je man. Heel indrukwekkend ook van hem (weet niet of ik manlief ooit zo ver zou krijgen).



@edc - Duimend voor goed groeiende eitjes, en tenminste 6 hoop ik voor je!!



@Pop - geen kwaaltjes lijkt me ook weer stressig, maar fijn dat je het al heb kunnen delen. Heb je binnenkort een echo?



@Haiti - Dat gaat snel, alweer klaar met piesen. Hoe gaat het verder?



@ Jennecke - stap 1 is voorbij. Ik hoop dat er prachtige eitjes gaan groeien als je begint met stimuleren. Heb je nog contact gehad met het ziekenhuis? Wel stom dat ze geen duidelijk schema mee gegeven hadden!



@ de rest - een zwaai of waar behoefte aan is, ben nog steeds warrige



Hier ook nog het uitgebreidere kijkoperatie verhaal (niet voor oude getrouwen, maar voor de nieuwe zenuwachtige meelezerTs, zoals ikzelf):



Ik was als eerste geroosterd, dus moest me voor zevenen melden! Gelukkig (of helaas) sliep ik niet echt lekker de avond ervoor dus om kwart voor zes ging ik onder de douche en maakte even later manlief wakker. Wij erheen (hij ook nuchter, want we hadden geen ontbijt). De intake bij een heel slaperige verpleegkundige uit de nachtdienst. Allemaal goed, maar een heel hoge hartslag en een hoge bloeddruk - jullie wisten allemaal dat ik zenuwachtig was en het niet zo zag zitten, nu werd ik duidelijk door mijn lichaam verraden...



De hartslag was zo hoog (120bpm) dat ze moest overleggen of het wel verantwoord was om me te opereren. Maar overleg leidde tot een half tabletje dormicum en een nog steeds heel wakkere dromendief in bed. Manlief bleef bij me, want ik was een beetje gestresst en hij was heel lief. Wat er ook hielp, een half uur later was het nog maar 80 en mocht ik toch...



Ik werd naar de preparatiekamer gereden, waar ik me vermaakte met het bekijken van de andere patiënten (ik werd niet direct rustig van de dormicum). Daarna kwam de gyn en de anesthesist en die waren heel aardig, checken en dubbel checken wie ik was en waar ik voor kwam. En dat ik echt niet zwanger was. Toen naar de OK, de anesthesist vertelde me alles, maar halverwege het verhaal was ik al in slaap gevallen.

Zo'n twee minuten later voor mijn gevoel werd ik wakker. Op dat moment was ik (kennelijk) al drie kwartier op de uitslaapkamer. En antwoordde ik ook al op vragen. Maar hart en bloeddruk waren nog wat all over the place en mijn eerste herinnering is dat ze vroegen of ik pijn had - ja, duh en hoe erg - niet zo heel erg. Maar mijn indicatie op het kaartje 3/4 van de 10 was genoeg voor meer pijnstilling en ik zakte weer weg. Iets later was ik echt wakker, en na ongeveer 20 minuten werd ik teruggebracht naar de afdeling. Daar was manlief weer. Hij had ondertussen wel ontbeten en was blij me te zien (ik kwam al met al een half uur later aan dan verwacht).



De verpleegkundige was heel lief, waste wat van de overdreven hoeveelheid jodium op mijn buik weg, de wondjes waren verborgen onder pleisters maar zag er rustig uit. Ik wist dat ik naar huis mocht als ik gegeten, gedronken en zelfstandig naar de WC geweest was en als het van de dokter mocht... Ik had heel erg dorst, dus dat bezoek aan de WC was binnen het uur geregeld. En toen ik ook nog geluncht had ging het steeds beter. Ik voelde me steeds meer mezelf, maar vergat wel de simpelste dingen. Na de lunch las en dommelde ik een beetje en in de loop van de middag ging ik me heel erg vervelen. Ik ging steeds meer uit bed, uit het raam kijken en zeuren of ik al weg mocht. Uiteindelijk mocht dat, nadat ik van alle kanten had gehoord dat mijn binnenkant perfect was.



De verpleegkundige was zo lief me naar beneden te rijden in een rolstoel en dat was tot mijn verrassing wel nodig. Ik zag een lijk in de lift (mezelf). Thuisgekomen vond ik onze trap ook echt een bezoeking.



Gister was ik vooral moe-moe-moe. Nu heb ik zoals iedereen last van het gas, maar kan ik wel alweer wat. Ik heb me gedoucht en de pleisters van de wondjes gehaald, en die zien er gelukkig heel klein en rustig uit en ik heb een blokje om gelopen en nu lig ik lekker lui op de bank. Ik ben slap alsof ik zware griep heb gehad, maar de pijn valt erg mee.

Zoals ik tegen mijn kamergenoot gister zei, als ik hier een kind door zou krijgen, doe ik het zo weer. Helaas werkt het niet zo.