Zwanger
alle pijlers
De prikbitches
zondag 15 september 2013 om 17:57
Welkom op het topic van de Prikbitches. Één van de langstlopende topics op het vivaforum.
De Prikbitches zijn een groep meiden en vrouwen die schrijven over hun ervaringen in de medische molen.
Voel je welkom om mee te lezen, mee te schrijven, of je ervaring te delen. Je kunt hier je vragen stellen over de medische molen, er zijn voldoende 'prikbitches' die je een antwoord kunnen geven.
En ben of wordt je 'prikbitch'.. voel je welkom om mee te schrijven!
Laatste tabel-update 16 oktober 2013
Superstoere prikbitches
*emke104: 33 jaar, juni 2011 gestopt met de pil. April 2012 mmm, tot nu toe geen oorzaak gevonden. Februari 2013 gestart met IUI.
Juli 2013 verminderd zaadkwaliteit, start IVF. Eerste poging gestaakt ivm weinig follikels => escape IUI. Sept 2013 start IVF poging
*Evw1984: 28 jaar. Zoon begin 2011, clomid vanaf november 2011, eerste iui november 2012, spontaan zwanger maart 2013 mk, 1x ivf miskraam met 6 weken. Nu eerste cryo, dus 2e terugplaatsing.
Pioenrooske: 32 jaar, oktober 2012 1e ICSI poging mislukt daarna 5 cryo pogingen zonder resultaat. September 2013 2e ICSI poging gestart.
*Yezka, 39 jr. Alleenstaand. Ruim 30 pogingen Z.I. met verschillende donors, sept. '11 missed abortion met 8 weken, gedeeltelijke Asherman gehad. Start IVF febr. 2013.
*Dartel86: sinds 2011 bezig, partner verminderd vruchtbaar, aangewezen op icsi. 1e poging eind 2012. Geen bevruchtingen, 2e poging begin 2013 vroege miskraam.3e poging miskraam, nu allerlaatste poging
Dolfijntje: Mei 2006 begonnen, endometriose, 6 x IUI, 1e IVF mislukt, 2e keer ICSI zwanger en bevallen met 22 weken van dochter* Daarna 6 ICSI's met 7 TP gehad. Laag AMH.
*Kidon 38 jaar. Moeder van zoontje 5 jaar door 1e keer IUI
Zaad man erg verslehterd daarom nu ICSI. 1e Poging eind okt 2012.
Zwangere prikbitches
*Choco: 6 x IUI, 1x ICSI (0 bevruchtingen). Manlief slecht zaad en bij mij denken ze aan endometriose (nog geen kijkoperatie gehad). Na een secondopinion tweede ICSI en zwanger!
*Ciccietta: 35 jaar. Aangewezen op ICSI. Eerste poging eind 2011 geslaagd (2 cryo's over). Bevallen van een dochter augustus 2012. Spontaan zwanger van 'n tweede kindje!
*Linde77: 35 jaar. Sinds januari 2011 bezig. 5 mislukte IUI's (3 keer in eigen cyclus, 2 keer met hormonen). Geen oorzaak gevonden. Start IVF zomer '13, en nu zwanger.
*Noe-noe, 33 jaar, bezig met IUI 7. Partner verminderd vruchtbaar. Miskraam na IUI 6. Zwanger!
*Kuuk: 35 jaar, door slechte zaadkwaliteit aangewezen op icsi. Na lange zoektocht en een aantal afwijzingen ivm hartziekte na anderhalf jaar groen licht om te beginnen. Start nov. 2012.
4x ICSI, zwanger na tp 11.
Prikbitches die bevallen zijn
* Krissie: zoon
* Draaimolen: zoontje
* Marielle: dochter
* Sammy300: adoptiezoon
*Sweety: dmv IUI een dochter
* Yamuna: dmv IUI 2x een dochter
* Nicks: zoon
* Doggie75: 4x IUI. Spontaan zwanger: zoon
* Fre: 1e IVF een zoon en dochter
* Debgirl1984: PCO, een dochter
* Nicky22: dchter
* Rebels: twee dochters
* Maria 52 (Pierel): Zoon, en na 3 maal IUI en hsg spontaan een dochter
* Tornapart: dmv een cryo na IVF een zoon
* Peggysue2: dmv IVF een tweeling, zoon en dochter
*Zitah: IUI, een zoon
* Sophy: na 3 keer ICSI in eigen cyclus een dochter
*Bengal: na start fertiliteitstraject spontaan een dochter.
*Allis: IUI nr.2 een miskraam, daarna een dochter
*Watson: 2 x IUI, daarna via ICSI een dochter
*Lynn80: 8x IUI, daarna IVF een dochter
* Fleur: 3 x IVF/ICSI,geen succes, daarna spontaan zwanger
*Naski: 40 jaar. Laatste ronde IUI zwanger
*Aaatje: 3e IVF in eigen cyclus een dochter
* Mousie: 5 poging ICSI eigen cycluseen zoon, daarna spontaan een tweede kindje
*Carpe Diem: ICSI een dochter, na een cryo-tp een tweede kindje
*Jusa: na 6x IUI en 1x IVF een dochter, IVF 2 eent tweeling, zoon en dochter
* Kaetje: 33 jaar. 8 keer IUI met hormonen. Zoon na ICSI, tweede zoon spontan
*Floortje: Clomid, 4x IUI, spontaan zwanger, meisje
*Blogbabe: na 4e IUI dochter
*Taartje: 1e poging IVF miskraam, tweede IVF zoon
*Abc: 1e ICSI overstimulatie, tweede cryo dochter
*Sherto: 1e ICSI zoon
*Ramiaatje: zwanger door IUI
*Karan: door NL arts naar Gent ivm een TESE operatie, maar die vonden ze daar niet nodig. Zoon na 1e ICSI, tweede cryo-tp
*Giraffje : zwanger van 3e IUI zwanger
*Muisz: na vijf IVF-pogingen met 9 terugplaatsingen een zoon en dochter
*Ciccietta: 1e ICSI dochter
*Maris: 1e IVF kindje
*ks04: 3 IUI pogingen, spontaan zwanger voor start IVF
*Haiti: 1e ICSI zoon, tweede ICSI dochter
*Ginger: na 4x IUI spontaan zwanger
*Ikke_1984: dmv IUI zoon
*Pop77: 4x IUI, 1x IVF, 1e ICSI zoon en dochter
*Dotjemol: 3e ICSI kindje
*Jennecke: 8 x iui 2 x miskraam. 1e IVF een kindje
*EDC1975: 6 x IUI mislukt, 2e IVF een dochter
*Sawasdee: Vriendlief heeft een TESE operatie ondergaan.
Dochter uit de 1e ICSI.
En dit zijn de allerstoerste prikbitches: Uitbehandeld, samen verder.
Noodgedwongen zijn zij de allerstoerste meisjes:
* Merel29: Gestopt met de pil in april 2004. Na 6 keer iui, 2 keer ivf (waarvan 1 zonder bevruchting), 2 keer icsi en 2 keer een cryo terugplaatsing uitbehandeld. September 2010 een vroege miskraam na de laatste cryo terugplaatsing.
**MagiC: 39 jaar, actief sinds 2008, 5 x IUI, mei 2011 start met IVF. Zwanger na eerste poging, miskraam met 9 weken. IVF 2 geen bevruchtingen. IVF 3 geen resultaat. FSH test; start overgang positief. Augustus 2012 start IVF 4, laatste 'erop of eronder' poging is helaas niet gelukt.
*(Deze rij is veel en veel langer dan alleen Magic en Merel.
Een voor de allerstoerste meisjes.)
Hier vind je het vorige topic
De Prikbitches zijn een groep meiden en vrouwen die schrijven over hun ervaringen in de medische molen.
Voel je welkom om mee te lezen, mee te schrijven, of je ervaring te delen. Je kunt hier je vragen stellen over de medische molen, er zijn voldoende 'prikbitches' die je een antwoord kunnen geven.
En ben of wordt je 'prikbitch'.. voel je welkom om mee te schrijven!
Laatste tabel-update 16 oktober 2013
Superstoere prikbitches
*emke104: 33 jaar, juni 2011 gestopt met de pil. April 2012 mmm, tot nu toe geen oorzaak gevonden. Februari 2013 gestart met IUI.
Juli 2013 verminderd zaadkwaliteit, start IVF. Eerste poging gestaakt ivm weinig follikels => escape IUI. Sept 2013 start IVF poging
*Evw1984: 28 jaar. Zoon begin 2011, clomid vanaf november 2011, eerste iui november 2012, spontaan zwanger maart 2013 mk, 1x ivf miskraam met 6 weken. Nu eerste cryo, dus 2e terugplaatsing.
Pioenrooske: 32 jaar, oktober 2012 1e ICSI poging mislukt daarna 5 cryo pogingen zonder resultaat. September 2013 2e ICSI poging gestart.
*Yezka, 39 jr. Alleenstaand. Ruim 30 pogingen Z.I. met verschillende donors, sept. '11 missed abortion met 8 weken, gedeeltelijke Asherman gehad. Start IVF febr. 2013.
*Dartel86: sinds 2011 bezig, partner verminderd vruchtbaar, aangewezen op icsi. 1e poging eind 2012. Geen bevruchtingen, 2e poging begin 2013 vroege miskraam.3e poging miskraam, nu allerlaatste poging
Dolfijntje: Mei 2006 begonnen, endometriose, 6 x IUI, 1e IVF mislukt, 2e keer ICSI zwanger en bevallen met 22 weken van dochter* Daarna 6 ICSI's met 7 TP gehad. Laag AMH.
*Kidon 38 jaar. Moeder van zoontje 5 jaar door 1e keer IUI
Zaad man erg verslehterd daarom nu ICSI. 1e Poging eind okt 2012.
Zwangere prikbitches
*Choco: 6 x IUI, 1x ICSI (0 bevruchtingen). Manlief slecht zaad en bij mij denken ze aan endometriose (nog geen kijkoperatie gehad). Na een secondopinion tweede ICSI en zwanger!
*Ciccietta: 35 jaar. Aangewezen op ICSI. Eerste poging eind 2011 geslaagd (2 cryo's over). Bevallen van een dochter augustus 2012. Spontaan zwanger van 'n tweede kindje!
*Linde77: 35 jaar. Sinds januari 2011 bezig. 5 mislukte IUI's (3 keer in eigen cyclus, 2 keer met hormonen). Geen oorzaak gevonden. Start IVF zomer '13, en nu zwanger.
*Noe-noe, 33 jaar, bezig met IUI 7. Partner verminderd vruchtbaar. Miskraam na IUI 6. Zwanger!
*Kuuk: 35 jaar, door slechte zaadkwaliteit aangewezen op icsi. Na lange zoektocht en een aantal afwijzingen ivm hartziekte na anderhalf jaar groen licht om te beginnen. Start nov. 2012.
4x ICSI, zwanger na tp 11.
Prikbitches die bevallen zijn
* Krissie: zoon
* Draaimolen: zoontje
* Marielle: dochter
* Sammy300: adoptiezoon
*Sweety: dmv IUI een dochter
* Yamuna: dmv IUI 2x een dochter
* Nicks: zoon
* Doggie75: 4x IUI. Spontaan zwanger: zoon
* Fre: 1e IVF een zoon en dochter
* Debgirl1984: PCO, een dochter
* Nicky22: dchter
* Rebels: twee dochters
* Maria 52 (Pierel): Zoon, en na 3 maal IUI en hsg spontaan een dochter
* Tornapart: dmv een cryo na IVF een zoon
* Peggysue2: dmv IVF een tweeling, zoon en dochter
*Zitah: IUI, een zoon
* Sophy: na 3 keer ICSI in eigen cyclus een dochter
*Bengal: na start fertiliteitstraject spontaan een dochter.
*Allis: IUI nr.2 een miskraam, daarna een dochter
*Watson: 2 x IUI, daarna via ICSI een dochter
*Lynn80: 8x IUI, daarna IVF een dochter
* Fleur: 3 x IVF/ICSI,geen succes, daarna spontaan zwanger
*Naski: 40 jaar. Laatste ronde IUI zwanger
*Aaatje: 3e IVF in eigen cyclus een dochter
* Mousie: 5 poging ICSI eigen cycluseen zoon, daarna spontaan een tweede kindje
*Carpe Diem: ICSI een dochter, na een cryo-tp een tweede kindje
*Jusa: na 6x IUI en 1x IVF een dochter, IVF 2 eent tweeling, zoon en dochter
* Kaetje: 33 jaar. 8 keer IUI met hormonen. Zoon na ICSI, tweede zoon spontan
*Floortje: Clomid, 4x IUI, spontaan zwanger, meisje
*Blogbabe: na 4e IUI dochter
*Taartje: 1e poging IVF miskraam, tweede IVF zoon
*Abc: 1e ICSI overstimulatie, tweede cryo dochter
*Sherto: 1e ICSI zoon
*Ramiaatje: zwanger door IUI
*Karan: door NL arts naar Gent ivm een TESE operatie, maar die vonden ze daar niet nodig. Zoon na 1e ICSI, tweede cryo-tp
*Giraffje : zwanger van 3e IUI zwanger
*Muisz: na vijf IVF-pogingen met 9 terugplaatsingen een zoon en dochter
*Ciccietta: 1e ICSI dochter
*Maris: 1e IVF kindje
*ks04: 3 IUI pogingen, spontaan zwanger voor start IVF
*Haiti: 1e ICSI zoon, tweede ICSI dochter
*Ginger: na 4x IUI spontaan zwanger
*Ikke_1984: dmv IUI zoon
*Pop77: 4x IUI, 1x IVF, 1e ICSI zoon en dochter
*Dotjemol: 3e ICSI kindje
*Jennecke: 8 x iui 2 x miskraam. 1e IVF een kindje
*EDC1975: 6 x IUI mislukt, 2e IVF een dochter
*Sawasdee: Vriendlief heeft een TESE operatie ondergaan.
Dochter uit de 1e ICSI.
En dit zijn de allerstoerste prikbitches: Uitbehandeld, samen verder.
Noodgedwongen zijn zij de allerstoerste meisjes:
* Merel29: Gestopt met de pil in april 2004. Na 6 keer iui, 2 keer ivf (waarvan 1 zonder bevruchting), 2 keer icsi en 2 keer een cryo terugplaatsing uitbehandeld. September 2010 een vroege miskraam na de laatste cryo terugplaatsing.
**MagiC: 39 jaar, actief sinds 2008, 5 x IUI, mei 2011 start met IVF. Zwanger na eerste poging, miskraam met 9 weken. IVF 2 geen bevruchtingen. IVF 3 geen resultaat. FSH test; start overgang positief. Augustus 2012 start IVF 4, laatste 'erop of eronder' poging is helaas niet gelukt.
*(Deze rij is veel en veel langer dan alleen Magic en Merel.
Een voor de allerstoerste meisjes.)
Hier vind je het vorige topic
donderdag 7 november 2013 om 21:40
Meiden, enorm bedankt voor de lieve woorden, het heeft mij enorm goed gedaan
Julia, wat rot dat je moest blijven, voel je je nu wel beter?
Mijn cyclus was na mijn miskraam pas na een paar maanden weer regelmatig. Nu weer stipt 28 dagen.
Noe-noe en femke, wat een heerlijk nieuws die goede echo's. Gefeliciteerd allebei
Kidon, wat lief van je zeg. Het klopt wat je zegt. Mannen denken over veel dingen anders. Ik wil ook echt graag door, maar ben bang dat de zaadkwaliteit door de stress er niet beter op is geworden. Ik overweeg om binnenkort een dag vrij te nemen met manlief en in gent een zaadonderzoek te laten doen om dit te laten bevestigen of ontkennen.
Femke, alvast gefeliciteerd trouwens.
Emma, gefeliciteerd, geniet er maar van.
Evw, wat een mooie gedachte, zwanger de kliniek uitlopen. Die ga ik zeker onthouden.
Vandaag de uitslag van het bloedonderzoek inzake anti fosfolipiden syndroom gehad. Ook deze uitslag was goed. Alles is nu uitgesloten bij mij. Op zich goed, maar zou het dan toch gewoon pech zijn?
Manlief is vandaag rustig, hij houdt zich groot. Ondanks alles wat we zo te voorduren krijgen komen we er hopelijk wel. ik ben zo trots op hem hoe hij het draagt.
Julia, wat rot dat je moest blijven, voel je je nu wel beter?
Mijn cyclus was na mijn miskraam pas na een paar maanden weer regelmatig. Nu weer stipt 28 dagen.
Noe-noe en femke, wat een heerlijk nieuws die goede echo's. Gefeliciteerd allebei
Kidon, wat lief van je zeg. Het klopt wat je zegt. Mannen denken over veel dingen anders. Ik wil ook echt graag door, maar ben bang dat de zaadkwaliteit door de stress er niet beter op is geworden. Ik overweeg om binnenkort een dag vrij te nemen met manlief en in gent een zaadonderzoek te laten doen om dit te laten bevestigen of ontkennen.
Femke, alvast gefeliciteerd trouwens.
Emma, gefeliciteerd, geniet er maar van.
Evw, wat een mooie gedachte, zwanger de kliniek uitlopen. Die ga ik zeker onthouden.
Vandaag de uitslag van het bloedonderzoek inzake anti fosfolipiden syndroom gehad. Ook deze uitslag was goed. Alles is nu uitgesloten bij mij. Op zich goed, maar zou het dan toch gewoon pech zijn?
Manlief is vandaag rustig, hij houdt zich groot. Ondanks alles wat we zo te voorduren krijgen komen we er hopelijk wel. ik ben zo trots op hem hoe hij het draagt.
vrijdag 8 november 2013 om 09:44
Emma, gefeliciteerd! Wat fijn voor je zeg.
En voor alle goeie echo's ook een:
Julia, ik hoop dat je snel hersteld. Mijn cyclus na mijn curettage was maar 5 dagen langer dan een gewone cyclus. Dus het kan snel gaan. Maar ik heb ook wel van vrouwen gehoord dat het weken langer kan duren. Maar soms betekent dat ook, dat er iets is blijven zitten. Heb je een afspraak voor een controle-echo?
Dartel: Wat een kl*tetraject is dit toch..
Leoni, voor jou ook: Spannend, wat er allemaal met je gebeurt.
En voor alle goeie echo's ook een:
Julia, ik hoop dat je snel hersteld. Mijn cyclus na mijn curettage was maar 5 dagen langer dan een gewone cyclus. Dus het kan snel gaan. Maar ik heb ook wel van vrouwen gehoord dat het weken langer kan duren. Maar soms betekent dat ook, dat er iets is blijven zitten. Heb je een afspraak voor een controle-echo?
Dartel: Wat een kl*tetraject is dit toch..
Leoni, voor jou ook: Spannend, wat er allemaal met je gebeurt.
vrijdag 8 november 2013 om 22:47
zaterdag 9 november 2013 om 01:40
Hoi dames. Heel lang heb ik erover nagedacht of ik me bij jullie wilde aansluiten. Ik schreef eerst in een ander topic mee, maar daar is iedereen al zwanger geworden en bevallen, sommigen zelfs al 2x. Ik wist niet zeker of ik in een nieuwe groep wilde starten. Maar na de zoveelste mislukte poging, toch de knoop doorgehakt.
Ik zal morgen uitgebreider aanwezig zijn, want het is nu al laat...
Maar mijn verhaal in het kort:
Gestopt met de pil in augustus 2010, gestart jn ziekenhuis in oktober 2010 ivm constant bruinverlies. Na 2 moeizame jaren in een ziekenhuis wat geen probleem wilde erkennen, en ook geen onderzoeken wilde doen, ben ik nu sinds een jaar in het EMC terecht gekomen.
Daar heb ik de COLA screening gehad en een kijkoperatie. Mijn hormonen zijn niet in balans, verder eigenlijk geen bijzonderheden/beperkingen gevonden.
Sinds mei van dit jaar ben ik begonnen met prikken. Aangezien 2 dagen na de laatste prik het bruinverlies ook weer begon, nu ook aan de Utrogestan sinds een paar maanden. De cyclus lijkt aardig onder controle nu, maar tot op heden zonder resultaat.
De artsen willen niet al te lang meer doorgaan met OI. Maar ik wil eigenlijk niet overgaan naar IVF. Ik heb een naaldenfobie en de punctie zie ik daardoor echt niet zitten. Het is al heel wat dat ik nu het prikken aandurf met Gonal F en Ovitrelle...
Slaap lekker allemaal. En tot morgen!
Ik zal morgen uitgebreider aanwezig zijn, want het is nu al laat...
Maar mijn verhaal in het kort:
Gestopt met de pil in augustus 2010, gestart jn ziekenhuis in oktober 2010 ivm constant bruinverlies. Na 2 moeizame jaren in een ziekenhuis wat geen probleem wilde erkennen, en ook geen onderzoeken wilde doen, ben ik nu sinds een jaar in het EMC terecht gekomen.
Daar heb ik de COLA screening gehad en een kijkoperatie. Mijn hormonen zijn niet in balans, verder eigenlijk geen bijzonderheden/beperkingen gevonden.
Sinds mei van dit jaar ben ik begonnen met prikken. Aangezien 2 dagen na de laatste prik het bruinverlies ook weer begon, nu ook aan de Utrogestan sinds een paar maanden. De cyclus lijkt aardig onder controle nu, maar tot op heden zonder resultaat.
De artsen willen niet al te lang meer doorgaan met OI. Maar ik wil eigenlijk niet overgaan naar IVF. Ik heb een naaldenfobie en de punctie zie ik daardoor echt niet zitten. Het is al heel wat dat ik nu het prikken aandurf met Gonal F en Ovitrelle...
Slaap lekker allemaal. En tot morgen!
zaterdag 9 november 2013 om 09:28
Oh, wat wordt er veel geschreven! Ik kan het niet bijhouden...
Dartel, allereerst een dikke voor jou!! Omdat je die verdiend! Poe, wat een rotsituatie zo alles bij elkaar. Het traject an sich is al zwaar, laat staan dat daar sores bij komen van sollicitaties/afwijzingen en ruzies thuis. Het lontje wordt gewoon korter. Wens je veel sterkte...
Pioen, had ik jou al gefeliciteerd met je zwangerschap?! Bij deze! Geweldig!
Dames op het wachtbankje (nee wacht, sofa! Wat een mooie bank! Heel gek, ik zag altijd een houten tuinbankje voor me, maar dit is natuurlijk veel relaxter!), heel veel succes met deze spannende dagen.
CC, Leoni, Kuuk (en de andere zwangeren die ik vergeet te noemen), ik hoop dat alles goed gaat met jullie. De eerste zijn alweer aan het aftellen met het uitzicht op verlof
Aan alle nieuwe meeschrijfsters: welkom!
Ik heb inmiddels mijn eerste week werken erop zitten. Poe, wat moet ik wennen. Mama zijn is 1 ding, maar werkende mama zijn is een heel ander verhaal. Naast het feit dat ik haar natuurlijk enorm mis, moet ik ook wennen aan het 'afwezig zijn van mijn werkplek door kolven', het stressen met de trein om op tijd terug te zijn, de momenten 's avonds met de kleine die maar zo kort zijn, schuldgevoel etc. etc. Het schijnt te wennen zeggen ze...
Goed weekend allemaal!
Dartel, allereerst een dikke voor jou!! Omdat je die verdiend! Poe, wat een rotsituatie zo alles bij elkaar. Het traject an sich is al zwaar, laat staan dat daar sores bij komen van sollicitaties/afwijzingen en ruzies thuis. Het lontje wordt gewoon korter. Wens je veel sterkte...
Pioen, had ik jou al gefeliciteerd met je zwangerschap?! Bij deze! Geweldig!
Dames op het wachtbankje (nee wacht, sofa! Wat een mooie bank! Heel gek, ik zag altijd een houten tuinbankje voor me, maar dit is natuurlijk veel relaxter!), heel veel succes met deze spannende dagen.
CC, Leoni, Kuuk (en de andere zwangeren die ik vergeet te noemen), ik hoop dat alles goed gaat met jullie. De eerste zijn alweer aan het aftellen met het uitzicht op verlof
Aan alle nieuwe meeschrijfsters: welkom!
Ik heb inmiddels mijn eerste week werken erop zitten. Poe, wat moet ik wennen. Mama zijn is 1 ding, maar werkende mama zijn is een heel ander verhaal. Naast het feit dat ik haar natuurlijk enorm mis, moet ik ook wennen aan het 'afwezig zijn van mijn werkplek door kolven', het stressen met de trein om op tijd terug te zijn, de momenten 's avonds met de kleine die maar zo kort zijn, schuldgevoel etc. etc. Het schijnt te wennen zeggen ze...
Goed weekend allemaal!
zaterdag 9 november 2013 om 10:21
Sawasdee, ik kan me goed voorstellen dat je een heel nieuw ritme moet ontwikkelen. Dat kost vast tijd. Ik hoop dat je snel went aan de nieuwe situatie zodat je met plezier en zonder schuldgevoel je werk kan doen en je voldoende energie overhoudt om van je tijd met je dochter te genieten.
En Strienenaar, welkom hier. Ook al zo'n tijd bezig...
Misschien ga ik nu te snel, en wil je gewoon eerst ff je verhaal kwijt, maar ik wil je toch graag vertellen dat ik ook een naaldenfobie heb/had en toch IVF heb gedaan. Twee pogingen dit voorjaar, ook in het EMC.
Ik heb 4 jaar geleden een Post Traumatische Stress Stoornis opgedaan tijdens een opname op de SEH en veel gedoe met naalden daar. Ik heb jaren afschuwelijke nachtmerries en flashbacks gehad. Ik bedoel daarmee te zeggen dat ik niet zo maar een beetje bang was, maar echt zwaar getraumatiseerd en dus denk te snappen hoe heftig en verlammend die angst kan zijn. Ik ben daarvoor in therapie geweest en daar heb ik ontdekt wat ik nodig heb om me een beetje veilig te kunnen voelen. Voor mij is dat mijn hond (ik heb geen partner ) en het gevoel dat ik serieus genomen word. Dus dat ik bang mag zijn.
Als ik thuis ging injecteren, wat ik dus ook zelf moest doen. Lag mijn hond altijd naast me op de bank. Als ik in het ziekenhuis geprikt moet worden (bloed, infuus, injecties), geef ik altijd aan dat ik hulp nodig heb om rustig te blijven en dat ik wil praten over mijn hond of over de huisdieren van degene die prikt. Dat helpt me heel goed. Ik wil niet praten over waar mijn angst vandaan komt. Want dan ga ik zeker over de rooie.
Afleiding is dus eigenlijk het toverwoord voor mij. Wat dan ook goed heeft geholpen tijdens de puncties (en andere pijnlijke ingrepen die ik aan mijn baarmoeder heb gehad) is me compleet richten op iets anders. Zingen was perfect voor mij. Ik zette als de punctie ging beginnen muziek aan op mijn telefoon (vrolijke, upbeat muziek) en ging dan meezingen. Zo hard mogelijk! Hé, ik lag daar al met mijn benen in de beugels en een schijnwerper op mijn blote poes. Gênant was het toch al.
Het voordeel voor mij was dat ik me dan op de tekst moest concentreren en mijn ademhaling onder controle bleef. Het is onmogelijk om te hyperventileren en zingen tegelijk.
Ze zijn dus ondertussen wel iets gewend bij het EMC.
Ik zou je dus willen aanraden om er vast over na te denken wat jou zou kunnen helpen. Wat geeft jou een veilig gevoel, waar wordt je blij van? Wat werkt voor jou? En hou daarbij vooral je doel voor ogen.... (Wat is erger: 10 minuten punctie, of nooit zwanger worden?)
Nou ja, misschien heb ik veel te veel geschreven en zit je hier helemaal niet op te wachten.. Maar ik hoop zo dat ik je een beetje op weg kan helpen.
Ondertussen duim ik voor je (zoals voor iedereen) dat IVF toch niet nodig blijkt te zijn.
En Strienenaar, welkom hier. Ook al zo'n tijd bezig...
Misschien ga ik nu te snel, en wil je gewoon eerst ff je verhaal kwijt, maar ik wil je toch graag vertellen dat ik ook een naaldenfobie heb/had en toch IVF heb gedaan. Twee pogingen dit voorjaar, ook in het EMC.
Ik heb 4 jaar geleden een Post Traumatische Stress Stoornis opgedaan tijdens een opname op de SEH en veel gedoe met naalden daar. Ik heb jaren afschuwelijke nachtmerries en flashbacks gehad. Ik bedoel daarmee te zeggen dat ik niet zo maar een beetje bang was, maar echt zwaar getraumatiseerd en dus denk te snappen hoe heftig en verlammend die angst kan zijn. Ik ben daarvoor in therapie geweest en daar heb ik ontdekt wat ik nodig heb om me een beetje veilig te kunnen voelen. Voor mij is dat mijn hond (ik heb geen partner ) en het gevoel dat ik serieus genomen word. Dus dat ik bang mag zijn.
Als ik thuis ging injecteren, wat ik dus ook zelf moest doen. Lag mijn hond altijd naast me op de bank. Als ik in het ziekenhuis geprikt moet worden (bloed, infuus, injecties), geef ik altijd aan dat ik hulp nodig heb om rustig te blijven en dat ik wil praten over mijn hond of over de huisdieren van degene die prikt. Dat helpt me heel goed. Ik wil niet praten over waar mijn angst vandaan komt. Want dan ga ik zeker over de rooie.
Afleiding is dus eigenlijk het toverwoord voor mij. Wat dan ook goed heeft geholpen tijdens de puncties (en andere pijnlijke ingrepen die ik aan mijn baarmoeder heb gehad) is me compleet richten op iets anders. Zingen was perfect voor mij. Ik zette als de punctie ging beginnen muziek aan op mijn telefoon (vrolijke, upbeat muziek) en ging dan meezingen. Zo hard mogelijk! Hé, ik lag daar al met mijn benen in de beugels en een schijnwerper op mijn blote poes. Gênant was het toch al.
Het voordeel voor mij was dat ik me dan op de tekst moest concentreren en mijn ademhaling onder controle bleef. Het is onmogelijk om te hyperventileren en zingen tegelijk.
Ze zijn dus ondertussen wel iets gewend bij het EMC.
Ik zou je dus willen aanraden om er vast over na te denken wat jou zou kunnen helpen. Wat geeft jou een veilig gevoel, waar wordt je blij van? Wat werkt voor jou? En hou daarbij vooral je doel voor ogen.... (Wat is erger: 10 minuten punctie, of nooit zwanger worden?)
Nou ja, misschien heb ik veel te veel geschreven en zit je hier helemaal niet op te wachten.. Maar ik hoop zo dat ik je een beetje op weg kan helpen.
Ondertussen duim ik voor je (zoals voor iedereen) dat IVF toch niet nodig blijkt te zijn.
zaterdag 9 november 2013 om 10:59
quote:evw1984 schreef op 06 november 2013 @ 22:04:
Ik weet dat ik in principe zwanger die kliniek uit ben gelopen. Nu is het natuurlijk de vraag of het blijft zitten, maar bij iui wist je niet eens of er een bevruchting plaats had gevonden, en dan ook niet of het bleef zitten. Ik denk dat ik daardoor ivf echt makkelijker vind.
Evw, dank voor deze reactie.. Zo had ik er nog niet over nagedacht, het geeft me moed om straks ook het ivf-traject in te gaan, mocht dat nodig zijn.
Strienenaar, jouw verhaal klinkt mij bekend in de oren. Bij mij zijn mijn hormoonwaarden ook niet goed, eerst dachten ze aan pcos, maar dat bleek het toch niet te zijn. Na de eisprong (als die goed gaat, maar ook dat weten ze niet zeker) keldert het progesteronniveau veel te hard, waardoor ik alweer veel te snel ongesteld word. Daarvoor gebruik ik nu utrogestan. Ik vroeg me af: heb jij ook zoveel last van kwaaltjes van de utrogestan? En: hoe lang duurde het na het stoppen met de bolletjes dat jij weer ongesteld werd? Ik zou eigenlijk een test moeten doen, maar zie daar te erg tegenop dat ik liever wacht tot mijn menstruatie weer doorkomt.
Alle meiden die zwanger zijn geraakt: gefeliciteerd!!!
Ik weet dat ik in principe zwanger die kliniek uit ben gelopen. Nu is het natuurlijk de vraag of het blijft zitten, maar bij iui wist je niet eens of er een bevruchting plaats had gevonden, en dan ook niet of het bleef zitten. Ik denk dat ik daardoor ivf echt makkelijker vind.
Evw, dank voor deze reactie.. Zo had ik er nog niet over nagedacht, het geeft me moed om straks ook het ivf-traject in te gaan, mocht dat nodig zijn.
Strienenaar, jouw verhaal klinkt mij bekend in de oren. Bij mij zijn mijn hormoonwaarden ook niet goed, eerst dachten ze aan pcos, maar dat bleek het toch niet te zijn. Na de eisprong (als die goed gaat, maar ook dat weten ze niet zeker) keldert het progesteronniveau veel te hard, waardoor ik alweer veel te snel ongesteld word. Daarvoor gebruik ik nu utrogestan. Ik vroeg me af: heb jij ook zoveel last van kwaaltjes van de utrogestan? En: hoe lang duurde het na het stoppen met de bolletjes dat jij weer ongesteld werd? Ik zou eigenlijk een test moeten doen, maar zie daar te erg tegenop dat ik liever wacht tot mijn menstruatie weer doorkomt.
Alle meiden die zwanger zijn geraakt: gefeliciteerd!!!
zaterdag 9 november 2013 om 12:28
Hahahaha yezka... Inderdaad het is al genant genoeg. Daar kan altijd wel wat boven op. Als ik 1 ding heb geleerd in dit traject is dat je voor jezelf keuzes moet maken en echt voor jezelf moet kiezen! Dus als dat hard zingen is vind ik het prima.
Ik word altijd raar aangekeken omdat mijn partner er nooit bij is. Dat heb ik nodig om het lekker medisch te laten zijn. Romantisch is het toch niet, dus dan maar zo klinisch mogelijk... Daar word ik rustig van!
Ik word altijd raar aangekeken omdat mijn partner er nooit bij is. Dat heb ik nodig om het lekker medisch te laten zijn. Romantisch is het toch niet, dus dan maar zo klinisch mogelijk... Daar word ik rustig van!
zaterdag 9 november 2013 om 13:11
Haha, sawasdee, ik had precies hetzelfde beeld van het wachtbankje. Hout en zo oncomfortabel mogelijk. Dan zit deze sofa toch wel extra lekker!
Pfff, die eerste week zal wel het moeilijkst zijn geweest voor je op het werk. Nu kan het alleen maar beter gaan!
Yezka, wat super dat je een manier hebt gevonden om de medische behandelingen te kunnen handelen! Ik zie het al helemaal voor me! Benen wijd, luid zingend en hopppaaa gaan met die banaan!
Hoe gaat het met je 48 miljoen potentiele mini's? Zou er eentje zo slim zijn geweest om het eitje te ontmoeten?
Strienenaar, welkom!
Kan iemand mij even heeeel duidelijk vertellen dat licht gevoelige borsten een ruime week na iui géén teken zijn van een zwangerschap? Ik zit mezelf een beetje gek te maken...
Pfff, die eerste week zal wel het moeilijkst zijn geweest voor je op het werk. Nu kan het alleen maar beter gaan!
Yezka, wat super dat je een manier hebt gevonden om de medische behandelingen te kunnen handelen! Ik zie het al helemaal voor me! Benen wijd, luid zingend en hopppaaa gaan met die banaan!
Hoe gaat het met je 48 miljoen potentiele mini's? Zou er eentje zo slim zijn geweest om het eitje te ontmoeten?
Strienenaar, welkom!
Kan iemand mij even heeeel duidelijk vertellen dat licht gevoelige borsten een ruime week na iui géén teken zijn van een zwangerschap? Ik zit mezelf een beetje gek te maken...
zaterdag 9 november 2013 om 13:49
Haha! Theepoes! Gaan met die banaan..!
Ik heb toen ook wel gelachen. Arts zat klaar met die inwendige echo-dinges in zijn hand, kijkt mij aan en vraagt: Wat ga je zingen?
Waarop ik antwoorde: Tarzan!
De toon was gelijk gezet.
En gespannen borsten krijg je van progesteron, wat altijd dominant is tussen je ovulatie en je menstruatie. Maar ook tijdens de zwangerschap. Dus dat kan van alles betekenen... Ik hoop voor jou dat het een goed teken is. En voor mezelf ook. Hoewel mijn embryo vandaag pas begonnen kan zijn met innestelen. Dus bij mij betekent het sowieso niets.
Ik heb toen ook wel gelachen. Arts zat klaar met die inwendige echo-dinges in zijn hand, kijkt mij aan en vraagt: Wat ga je zingen?
Waarop ik antwoorde: Tarzan!
De toon was gelijk gezet.
En gespannen borsten krijg je van progesteron, wat altijd dominant is tussen je ovulatie en je menstruatie. Maar ook tijdens de zwangerschap. Dus dat kan van alles betekenen... Ik hoop voor jou dat het een goed teken is. En voor mezelf ook. Hoewel mijn embryo vandaag pas begonnen kan zijn met innestelen. Dus bij mij betekent het sowieso niets.
zaterdag 9 november 2013 om 14:22
Yezka wat een mooi verhaal , grappig , maar vooral geeft het heel goed aan dat je naar je eigen gevoel moet luisteren en je eigen ding moet doen en je niet moet laten beinvloeden door anderen (mits zij komen met goede argumenten natuurlijk) Bedankt voor je inzichten, en dat je me hebt laten lachen!!
Evw , die wachtbank dagen zijn zo moeilijk... en als het dan niet lukt krijg je iedere keer zo'n knauw omdat het dan weer net gelukt is !
Emma : gefeliciteerd! Fiijn om weer te merken dat het ook echt kan lukken!!!
80 Margaretha: apart hoe verschillend mensen er over denken : ik zou namelijk gelijk voor ivf gaan als ik die mogelijkheid zou krijgen!
Dartel, ondanks dat ik je nog niet ken : toch sterkte . De situatie is al zo lastig , als er dan nog meer bij komt kijken geeft dat helemaal veel druk.
Ik had vorige keer verteld dat ik naar Zutphen ging voor intake. Dit was een bijzonder nare situatie. Wij zijn beide verminderd vruchtbaar , en we zijn" oud" . Gyn ging uitzoeken wat het beleid was en bij het volgende gesprek gaf ze aan dat ze KI wilde doen. Als ik ongesteld ben moest ik bloedprikken om te bekijken of mijn eierstokken nog werken, want dan zou ik ki met hormonale stimulatie kunnen doen. Dit raadde ze echter af omdat ik er doodziek van zou kunnen worden en er aan dood zou kunnen gaan. Tesamen met dat ze totaal niet wilde uitleggen hoe slecht het zaad was (haar reactie was: "wat maakt dat nou uit , slecht is slecht!!") had ik zo'n slecht gevoel dat ik naar de HA ben gegaan om een second opinion aan te vragen. Ik kan nu maandag Arnhem bellen , Rijnstate , voor een afspraak. Spannend , en hopelijk een beter gevoel bij. Zijn er hier mensen die ervaring hebben in Arnhem???
Theepoes: sorry, bij mij ook dubbele gevoelens tav gevoelige borsten. Het lijkt echt te gaan werken dan ,maar ik ben er ook al 3 keer gewoon ongesteld mee geworden (waarna het ook gelijk verdween) . Hoop houden maar er niet te veel van aantrekken denk ik...
Jullie schrijven veel, ik hoop dat ik het allemaal kan bijhouden. Wel fijn om van iedereen ervaringen te lezen !
Evw , die wachtbank dagen zijn zo moeilijk... en als het dan niet lukt krijg je iedere keer zo'n knauw omdat het dan weer net gelukt is !
Emma : gefeliciteerd! Fiijn om weer te merken dat het ook echt kan lukken!!!
80 Margaretha: apart hoe verschillend mensen er over denken : ik zou namelijk gelijk voor ivf gaan als ik die mogelijkheid zou krijgen!
Dartel, ondanks dat ik je nog niet ken : toch sterkte . De situatie is al zo lastig , als er dan nog meer bij komt kijken geeft dat helemaal veel druk.
Ik had vorige keer verteld dat ik naar Zutphen ging voor intake. Dit was een bijzonder nare situatie. Wij zijn beide verminderd vruchtbaar , en we zijn" oud" . Gyn ging uitzoeken wat het beleid was en bij het volgende gesprek gaf ze aan dat ze KI wilde doen. Als ik ongesteld ben moest ik bloedprikken om te bekijken of mijn eierstokken nog werken, want dan zou ik ki met hormonale stimulatie kunnen doen. Dit raadde ze echter af omdat ik er doodziek van zou kunnen worden en er aan dood zou kunnen gaan. Tesamen met dat ze totaal niet wilde uitleggen hoe slecht het zaad was (haar reactie was: "wat maakt dat nou uit , slecht is slecht!!") had ik zo'n slecht gevoel dat ik naar de HA ben gegaan om een second opinion aan te vragen. Ik kan nu maandag Arnhem bellen , Rijnstate , voor een afspraak. Spannend , en hopelijk een beter gevoel bij. Zijn er hier mensen die ervaring hebben in Arnhem???
Theepoes: sorry, bij mij ook dubbele gevoelens tav gevoelige borsten. Het lijkt echt te gaan werken dan ,maar ik ben er ook al 3 keer gewoon ongesteld mee geworden (waarna het ook gelijk verdween) . Hoop houden maar er niet te veel van aantrekken denk ik...
Jullie schrijven veel, ik hoop dat ik het allemaal kan bijhouden. Wel fijn om van iedereen ervaringen te lezen !
zaterdag 9 november 2013 om 16:17
Strienenaar: welkom hier.
Sawasdee: lijkt mij ook erg wennen,werken en het moederschap. Ben je wel wat minder gaan werken?
EVW: die wacht weken. Vreselijk! De 2e vond ik het ergst. Wij mochten 15 dagen na de punctie testen. Ik heb alleen een verse tp gehad. Dus ik weet niet hoe het bij een cryo tp is.
Yezka: wat fijn dat je 'trauma' zo overwonnen heb! Moet wel lachen hoe jij het omschrijft!
Ik wilde eigenlijk gelijk alles weten. Alleen met de echo van woensdag durfde ik in eerste instantie niet te kijken, maar ze zei zo snel ik zie een kloppend hartje, toen was ik geneigd om het beeldscherm naar me toe te trekken.
Theepoes: ik moet eerlijk zeggen, ik voelde 2,5 jaar alles! Pijn in de borsten, misselijk enz. Maar 3 dgn naar de tp had ik zelf het idee dat deze poging mislukt was.
Ben nu ruim 8 wkn, mijn borsten zijn zonder pijn bijna een 1,5 cup groter geworden (en ze waren al niet klein) soms wat gevoelige tepels.
Nu wel vaker misselijk en 's morgens vind mijn maag dat hij leeg moet, maar er zit niks in.
Ben nu wel erg moe, lig voor 2200 in bed, als het kan doe ik 's middags ook even een dutje.
Maar als dat het enige is
Sawasdee: lijkt mij ook erg wennen,werken en het moederschap. Ben je wel wat minder gaan werken?
EVW: die wacht weken. Vreselijk! De 2e vond ik het ergst. Wij mochten 15 dagen na de punctie testen. Ik heb alleen een verse tp gehad. Dus ik weet niet hoe het bij een cryo tp is.
Yezka: wat fijn dat je 'trauma' zo overwonnen heb! Moet wel lachen hoe jij het omschrijft!
Ik wilde eigenlijk gelijk alles weten. Alleen met de echo van woensdag durfde ik in eerste instantie niet te kijken, maar ze zei zo snel ik zie een kloppend hartje, toen was ik geneigd om het beeldscherm naar me toe te trekken.
Theepoes: ik moet eerlijk zeggen, ik voelde 2,5 jaar alles! Pijn in de borsten, misselijk enz. Maar 3 dgn naar de tp had ik zelf het idee dat deze poging mislukt was.
Ben nu ruim 8 wkn, mijn borsten zijn zonder pijn bijna een 1,5 cup groter geworden (en ze waren al niet klein) soms wat gevoelige tepels.
Nu wel vaker misselijk en 's morgens vind mijn maag dat hij leeg moet, maar er zit niks in.
Ben nu wel erg moe, lig voor 2200 in bed, als het kan doe ik 's middags ook even een dutje.
Maar als dat het enige is
zaterdag 9 november 2013 om 16:19
Dartel, dikke knuffel voor jou. Dubbel he, dat er niets uit het AFS-onderzoek is gekomen... Op de één of andere manier hoop je toch dat er een duidelijke verklaring is. Ik hoop zo dat er binnenkort heel veel positiviteit op jullie pad komt! Ik denk aan je!
Mjammie, wat goed van je dat je naar de HA bent gegaan! Wat hier al eerder is geschreven: ga op je gevoel af!
Jemig zeg... wat een arts hebben jullie getroffen?! Je zou kunnen overlijden aan hormoonstimulatie??? Sorry hoor.... Hoe kort door de bocht is dat?! Ik heb zelf een serieuze hartziekte en ik heb nóóit de waarschuwing gekregen dat hormoonstimulatie slecht (of dodelijk) zou kunnen zijn. Terwijl ik dus toch wel in een risico-groep zit. Laat je niet helemaal gek maken hoor... Het lijkt wel of jullie een arts hebben getroffen die alleen haar eigen plan wil trekken en geen behandeling op maat wil geven.
Volgens mij staat Arnhem goed bekend hoor! Dus op naar de second opinion! Ik hoop dat je snel terecht kan en dat daar je vragen wél goed beantwoord worden!
Succes voor alle wachtbankers!
Yezka, sorry maar ik lag effe dubbel om je verhaal...
Zwaai naar iedereen!!
Hier trouwens afgelopen week een goede echo.
Mjammie, wat goed van je dat je naar de HA bent gegaan! Wat hier al eerder is geschreven: ga op je gevoel af!
Jemig zeg... wat een arts hebben jullie getroffen?! Je zou kunnen overlijden aan hormoonstimulatie??? Sorry hoor.... Hoe kort door de bocht is dat?! Ik heb zelf een serieuze hartziekte en ik heb nóóit de waarschuwing gekregen dat hormoonstimulatie slecht (of dodelijk) zou kunnen zijn. Terwijl ik dus toch wel in een risico-groep zit. Laat je niet helemaal gek maken hoor... Het lijkt wel of jullie een arts hebben getroffen die alleen haar eigen plan wil trekken en geen behandeling op maat wil geven.
Volgens mij staat Arnhem goed bekend hoor! Dus op naar de second opinion! Ik hoop dat je snel terecht kan en dat daar je vragen wél goed beantwoord worden!
Succes voor alle wachtbankers!
Yezka, sorry maar ik lag effe dubbel om je verhaal...
Zwaai naar iedereen!!
Hier trouwens afgelopen week een goede echo.
zaterdag 9 november 2013 om 19:26
zaterdag 9 november 2013 om 20:48
Femke, ik kan helaas niet minder werken gezien onze financiële situatie (vriendlief heeft geen werk momenteel) dus ik werk nog 4 dagen van 9 uur. Best pittig moet ik zeggen. En tja, dat schuldgevoel. Ik hoop dat dat minder wordt.
Jij ook nog gefeliciteerd met je zwangerschap, 8 weken alweer!
Kuuk, fijn! Een goede echo!
Yezka, ook nog even speciaal voor jou veel sterkte op het wachtbankje. Na zóveel pogingen hoop ik echt voor je dat het een keertje raak mag zijn.
MM, goed dat je voor een second opinion gaat. Wat een raar verhaal van die arts zeg. Sjonge... ze zou toch beter moeten weten.
Ik merk dat ik toch weer verdrietig word van het meelezen hier. Echt, het is zo heftig allemaal. Toen wij voor onze ICSI gingen, heb ik er niet zo bij stil gestaan. Onder het mom "wat moet dat moet" ben ik erin gestapt, met mijn verstand op nul en gaan. Heb ook zoveel respect voor iedereen hier op dit forum!
Jij ook nog gefeliciteerd met je zwangerschap, 8 weken alweer!
Kuuk, fijn! Een goede echo!
Yezka, ook nog even speciaal voor jou veel sterkte op het wachtbankje. Na zóveel pogingen hoop ik echt voor je dat het een keertje raak mag zijn.
MM, goed dat je voor een second opinion gaat. Wat een raar verhaal van die arts zeg. Sjonge... ze zou toch beter moeten weten.
Ik merk dat ik toch weer verdrietig word van het meelezen hier. Echt, het is zo heftig allemaal. Toen wij voor onze ICSI gingen, heb ik er niet zo bij stil gestaan. Onder het mom "wat moet dat moet" ben ik erin gestapt, met mijn verstand op nul en gaan. Heb ook zoveel respect voor iedereen hier op dit forum!
zondag 10 november 2013 om 13:09
quote:sawasdee schreef op 09 november 2013 @ 20:48:
Ik merk dat ik toch weer verdrietig word van het meelezen hier. Echt, het is zo heftig allemaal. Toen wij voor onze ICSI gingen, heb ik er niet zo bij stil gestaan. Onder het mom "wat moet dat moet" ben ik erin gestapt, met mijn verstand op nul en gaan. Heb ook zoveel respect voor iedereen hier op dit forum! Sawasdee, allereerst gefeliciteerd met je kindje! Wat lief en waar wat je schrijft. Hoe verdrietig het is en de wervelwind aan emoties (spanning, hoop en dan weer de teleurstelling en het verdriet) gaat soms verloren in de hele hectiek van de MMM, en je steeds maar weer opmaken voor 'nieuwe ronde, nieuwe kansen.' Ik vraag me af: hoe je kun je hoop hebben, maar niet te veel hopen zodat de klap niet al te hard weer aankomt. Ik denk dat dat gewoon niet kan. Dus verstand op nul en gaan is wellicht de slimste modus.
Ik merk dat ik toch weer verdrietig word van het meelezen hier. Echt, het is zo heftig allemaal. Toen wij voor onze ICSI gingen, heb ik er niet zo bij stil gestaan. Onder het mom "wat moet dat moet" ben ik erin gestapt, met mijn verstand op nul en gaan. Heb ook zoveel respect voor iedereen hier op dit forum! Sawasdee, allereerst gefeliciteerd met je kindje! Wat lief en waar wat je schrijft. Hoe verdrietig het is en de wervelwind aan emoties (spanning, hoop en dan weer de teleurstelling en het verdriet) gaat soms verloren in de hele hectiek van de MMM, en je steeds maar weer opmaken voor 'nieuwe ronde, nieuwe kansen.' Ik vraag me af: hoe je kun je hoop hebben, maar niet te veel hopen zodat de klap niet al te hard weer aankomt. Ik denk dat dat gewoon niet kan. Dus verstand op nul en gaan is wellicht de slimste modus.
zondag 10 november 2013 om 14:14
@Jezka
Ik vind het enorm stoer dat je de prikken zelf zet met deze angst! Ik kan dat echt niet, en moet het dus steeds aan andere mensen vragen. Vaak genoeg ben ik in de avond op het werk, dus hoop ik maar dat een collega me wil helpen, anders moet mijn man langskomen, en dat is toch bijna een uur rijden...
Ik heb trouwens ook enorm zitten lachen om jou verhaal over het zingen tijdens ingrepen! Ik zie het mezelf nog niet doen, maar als het jou helpt, is het geweldig natuurlijk.
Ik ben in ieder geval al heel trots op mezelf dat ik dit allemaal onderga, na 20 jaar lang alles geweigerd te hebben op medisch gebied.
Ik heb gevraagd of het mogelijk is om onder narcose te gaan voor de punctie, maar ze vertelden dat dat tegenwoordig niet meer wordt gedaan, omdat ze pas 2 dagen van te voren kunnen bepalen of er een OK vrij is. Nu heb ik het advies gekregen van iemand om na te vragen of het met een kort roesje wel mogelijk is...
@80Margaretha
Het stomme bij mij is dat mijn progesteronwaarde gewoon prima is na de eisprong, maar desondanks krijg ik toch bruinverlies. Met Utrogestan blijft dit wel weg, dus het lijkt erop dat mijn lichaam gewoon een hogere dosis progesteron nodig heeft om normaal te kunnen functioneren, dan bij andere vrouwen.
Jou vraag over de kwaaltjes die ik ervaar van de Utrogestan... Ik word er erg moe van, zeker met sporten merk ik dat ik totaal geen energie heb. Verder verlies ik veel vocht. Soms voel ik het gewoon lopen zeg maar, en moet ik snel het inlegkruisje verschonen, maar soms is het teveel en is mijn onderbroek al nat geworden....
Ik krijg een dag of 2 na het stoppen met de bolletjes bruinverlies en word na ongeveer 4 dagen echt ongesteld.
Ik snap dat je opziet tegen een test. Ik deed dat tot nu toe ook nooit. Maar ik ga dat vanaf nu toch maar wel doen, omdat ik bang ben dat áls het raak zou zijn, en ik stop met de Utrogestan, het alsnog mis zou gaan. Dus ik wil gewoon zeker weten dat de test negatief is voordat ik stop met de bolletjes.
Om me echt in te lezen in jullie verhalen is een hele klus, dus ik ga het maar gewoon volgen vanaf nu.
Ik vind het enorm stoer dat je de prikken zelf zet met deze angst! Ik kan dat echt niet, en moet het dus steeds aan andere mensen vragen. Vaak genoeg ben ik in de avond op het werk, dus hoop ik maar dat een collega me wil helpen, anders moet mijn man langskomen, en dat is toch bijna een uur rijden...
Ik heb trouwens ook enorm zitten lachen om jou verhaal over het zingen tijdens ingrepen! Ik zie het mezelf nog niet doen, maar als het jou helpt, is het geweldig natuurlijk.
Ik ben in ieder geval al heel trots op mezelf dat ik dit allemaal onderga, na 20 jaar lang alles geweigerd te hebben op medisch gebied.
Ik heb gevraagd of het mogelijk is om onder narcose te gaan voor de punctie, maar ze vertelden dat dat tegenwoordig niet meer wordt gedaan, omdat ze pas 2 dagen van te voren kunnen bepalen of er een OK vrij is. Nu heb ik het advies gekregen van iemand om na te vragen of het met een kort roesje wel mogelijk is...
@80Margaretha
Het stomme bij mij is dat mijn progesteronwaarde gewoon prima is na de eisprong, maar desondanks krijg ik toch bruinverlies. Met Utrogestan blijft dit wel weg, dus het lijkt erop dat mijn lichaam gewoon een hogere dosis progesteron nodig heeft om normaal te kunnen functioneren, dan bij andere vrouwen.
Jou vraag over de kwaaltjes die ik ervaar van de Utrogestan... Ik word er erg moe van, zeker met sporten merk ik dat ik totaal geen energie heb. Verder verlies ik veel vocht. Soms voel ik het gewoon lopen zeg maar, en moet ik snel het inlegkruisje verschonen, maar soms is het teveel en is mijn onderbroek al nat geworden....
Ik krijg een dag of 2 na het stoppen met de bolletjes bruinverlies en word na ongeveer 4 dagen echt ongesteld.
Ik snap dat je opziet tegen een test. Ik deed dat tot nu toe ook nooit. Maar ik ga dat vanaf nu toch maar wel doen, omdat ik bang ben dat áls het raak zou zijn, en ik stop met de Utrogestan, het alsnog mis zou gaan. Dus ik wil gewoon zeker weten dat de test negatief is voordat ik stop met de bolletjes.
Om me echt in te lezen in jullie verhalen is een hele klus, dus ik ga het maar gewoon volgen vanaf nu.
zondag 10 november 2013 om 14:20
Margaretha, bij ons bleef de hoop wel, maar werd het vertrouwen in een goede afloop steeds minder. Bij de laatste poging was dat vertrouwen zó enorm klein dat we niet eens dúrfden te testen... Want we wisten precies wat testen inhield: einde droom, einde hoop, janken... Oftewel: écht weinig vertrouwen. Dat kleine beetje hoop zat echt heel ver weggestopt... En als ik nu terugkijk dan moet ik ook echt zeggen dat we vooral de laatste maanden heel erg bezig waren met de vraag 'en wat doen we na de mmm?'
Bij de keren dat het niet lukte (10 keer) en de keren dat ik mijn verstand op nul zette, kwam de klap toch ook hard aan. De ene keer harder dan de andere keer. Waarom? Geen flauw idee, ik had daar zelf erg weinig invloed op.
Sawasdee, knuffel voor jou! Moet niet makkelijk zijn om in dit nieuwe ritme te komen.. Maar man/vriend is nu thuis bij jullie kleintje als jij werkt?
Bij de keren dat het niet lukte (10 keer) en de keren dat ik mijn verstand op nul zette, kwam de klap toch ook hard aan. De ene keer harder dan de andere keer. Waarom? Geen flauw idee, ik had daar zelf erg weinig invloed op.
Sawasdee, knuffel voor jou! Moet niet makkelijk zijn om in dit nieuwe ritme te komen.. Maar man/vriend is nu thuis bij jullie kleintje als jij werkt?
zondag 10 november 2013 om 15:04
Hoi meiden,
Vandaag zou ik weer een terugplaatsing hebben,maar helaas........
Weer 2 cryo's minder.........
Ik ben in augustus begonnen met 11 cryo's, ik heb 2 tp gehad,en nu nog maar 4 over,
5 cryo's niet goed ontdooid,das toch ongelofelijk!!!!!!!
Ik heb nu eerlijk gezegd al helemaal geen hoop meer dat ik ooit nog zwanger ga worden,ik voel me zwaar depri
Vandaag zou ik weer een terugplaatsing hebben,maar helaas........
Weer 2 cryo's minder.........
Ik ben in augustus begonnen met 11 cryo's, ik heb 2 tp gehad,en nu nog maar 4 over,
5 cryo's niet goed ontdooid,das toch ongelofelijk!!!!!!!
Ik heb nu eerlijk gezegd al helemaal geen hoop meer dat ik ooit nog zwanger ga worden,ik voel me zwaar depri
zondag 10 november 2013 om 16:00
Och vliertje... Dikke knuffel voor jou, meid!
Ontdooien ze niet net zo lang totdat ze wél een goede cryo hebben? Of hebben ze gister al ontdooid?
Jakkes, nu de volgende maand hetzelfde proces? (en onzekerheid dus) Wat is het toch een klote-traject.... Sowieso al.. Maar met een cryo-tp leef je weer toe naar een datum en als het ontdooien dan niet goed gaat, dan ben je zo weer een maand verder.
Heel veel sterkte om nu weer op te krabbelen!
Was je er zelf al bang voor?
Ontdooien ze niet net zo lang totdat ze wél een goede cryo hebben? Of hebben ze gister al ontdooid?
Jakkes, nu de volgende maand hetzelfde proces? (en onzekerheid dus) Wat is het toch een klote-traject.... Sowieso al.. Maar met een cryo-tp leef je weer toe naar een datum en als het ontdooien dan niet goed gaat, dan ben je zo weer een maand verder.
Heel veel sterkte om nu weer op te krabbelen!
Was je er zelf al bang voor?
