Zwanger
alle pijlers
Deur open voor een derde maar hij wil niet
dinsdag 14 februari 2012 om 14:56
dinsdag 14 februari 2012 om 14:57
quote:nicolientje76 schreef op 14 februari 2012 @ 14:28:
Klinkt nu net of ik enorm veel behoefte heb aan duidelijkheid, normaal ben ik een heel flexibel mens maar dit blijft gewoon een gevoelig punt merk ik. Nu al een jaar of drie dus.
Ik kan me helemaal inleven in je situatie, heb hetzelfde meegemaakt. Twee gezonde kinderen, en de jongste met (gediagnosticeerde) ADHD. Mijn man wilde er altijd 4, maar na onze jongste is hij daarop teruggekomen, hij wilde het er bij 2 houden. Tegelijkertijd bleef hij echter tegen permanente anticonceptie, want 'je weet maar nooit'.
Dus toen zat ik met de gebakken peren, want ik wilde nog wel een derde. Of eigenlijk wilde mijn lijf nog wel een derde, mijn hoofd vond het verstandiger dat maar niet te doen (zou een kinderwens iets hormonaals zijn??). Uiteindelijk heb ik het verstand laten voorgaan op gevoel, maar ik heb dus een twijfelperiode van 8 jaar meegemaakt. Toen was ik 38 en vond ik het echt onverantwoord worden om zoveel (gezondheid, opnieuw verworven rust & regelmaat) op het spel te zetten. Bij mij is het dus uiteindelijk bij 2 gebleven...
Geen raad dus, maar wel heel veel wijsheid toegewenst!
Klinkt nu net of ik enorm veel behoefte heb aan duidelijkheid, normaal ben ik een heel flexibel mens maar dit blijft gewoon een gevoelig punt merk ik. Nu al een jaar of drie dus.
Ik kan me helemaal inleven in je situatie, heb hetzelfde meegemaakt. Twee gezonde kinderen, en de jongste met (gediagnosticeerde) ADHD. Mijn man wilde er altijd 4, maar na onze jongste is hij daarop teruggekomen, hij wilde het er bij 2 houden. Tegelijkertijd bleef hij echter tegen permanente anticonceptie, want 'je weet maar nooit'.
Dus toen zat ik met de gebakken peren, want ik wilde nog wel een derde. Of eigenlijk wilde mijn lijf nog wel een derde, mijn hoofd vond het verstandiger dat maar niet te doen (zou een kinderwens iets hormonaals zijn??). Uiteindelijk heb ik het verstand laten voorgaan op gevoel, maar ik heb dus een twijfelperiode van 8 jaar meegemaakt. Toen was ik 38 en vond ik het echt onverantwoord worden om zoveel (gezondheid, opnieuw verworven rust & regelmaat) op het spel te zetten. Bij mij is het dus uiteindelijk bij 2 gebleven...
Geen raad dus, maar wel heel veel wijsheid toegewenst!
dinsdag 14 februari 2012 om 15:14
Ik denk dat vachekiri het mooi omschrijft, lijf wil een derde, hoofd vindt het verstandiger om het niet te doen. Het klinkt heel apart en ik zou het nooit van mezelf gedacht hebben maar ik snap heel goed dat je samen kinderen moet willen en ik wil mijn man niet in een situatie brengen die hij niet wil. Zoveel respect heb ik ook nog wel voor hem. Ik ben 'blij' te lezen bij Vachekiri dat ik niet de enige ben. Vind mezelf eigenlijk helemaal niet het type voor zo'n probleem. Maar wil eigenlijk niet nog meer jaren in de onzekerheid en inderdaad mijn lichaam hoopt op een ongelukje en dat vind ik apart genoeg van mezelf.
Ga vanavond met man om de tafel om knopen door te hakken. Ik denk trouwens niet dat ik hoop zou houden als hij zich laat steriliseren, dat had ik bij de spiraal ook niet. De spiraal is trouwens door de huisarts ingebracht, zou ik ook nooit meer doen, is dus ook geen controle geweest. Huisarts zat op het moment van plaatsing zelf met een dikke buik omdat de spiraal bij haar niet gewerkt had, met een stalen gezicht te vertellen dat het een van de betrouwbaarste vormen van anticonceptie was...
maar in elk geval bedankt voor jullie reacties, soms is het prettig als er meerdere mensen meedenken en even een objectief beeld schetsen.
Ga vanavond met man om de tafel om knopen door te hakken. Ik denk trouwens niet dat ik hoop zou houden als hij zich laat steriliseren, dat had ik bij de spiraal ook niet. De spiraal is trouwens door de huisarts ingebracht, zou ik ook nooit meer doen, is dus ook geen controle geweest. Huisarts zat op het moment van plaatsing zelf met een dikke buik omdat de spiraal bij haar niet gewerkt had, met een stalen gezicht te vertellen dat het een van de betrouwbaarste vormen van anticonceptie was...
maar in elk geval bedankt voor jullie reacties, soms is het prettig als er meerdere mensen meedenken en even een objectief beeld schetsen.
dinsdag 14 februari 2012 om 15:18
quote:nicolientje76 schreef op 14 februari 2012 @ 15:14:
De spiraal is trouwens door de huisarts ingebracht, zou ik ook nooit meer doen, is dus ook geen controle geweest. Huisarts zat op het moment van plaatsing zelf met een dikke buik omdat de spiraal bij haar niet gewerkt had, met een stalen gezicht te vertellen dat het een van de betrouwbaarste vormen van anticonceptie was...
Mag ik even heel hard lachen? Dat is toch wel heel grappig, zo achteraf.
Ik heb ook geen goede ervaringen met laten plaatsen door de huisarts. Gynaecoloog controleerde na een maand inderdaad, misschien nog eens proberen?
De spiraal is trouwens door de huisarts ingebracht, zou ik ook nooit meer doen, is dus ook geen controle geweest. Huisarts zat op het moment van plaatsing zelf met een dikke buik omdat de spiraal bij haar niet gewerkt had, met een stalen gezicht te vertellen dat het een van de betrouwbaarste vormen van anticonceptie was...
Mag ik even heel hard lachen? Dat is toch wel heel grappig, zo achteraf.
Ik heb ook geen goede ervaringen met laten plaatsen door de huisarts. Gynaecoloog controleerde na een maand inderdaad, misschien nog eens proberen?
dinsdag 14 februari 2012 om 15:28
quote:nicolientje76 schreef op 14 februari 2012 @ 15:14:
Vind mezelf eigenlijk helemaal niet het type voor zo'n probleem. Maar wil eigenlijk niet nog meer jaren in de onzekerheid en inderdaad mijn lichaam hoopt op een ongelukje en dat vind ik apart genoeg van mezelf.
Ga vanavond met man om de tafel om knopen door te hakken. Ik denk trouwens niet dat ik hoop zou houden als hij zich laat steriliseren, dat had ik bij de spiraal ook niet.
Mij verbaasden die gevoelens ook heel erg, vooral omdat ik voor mijn 25e eigenlijk helemaal geen kinderen wilde! Ik denk dus echt dat het iets lichamelijks is. Het deed me ook fysiek pijn als ik eraan dacht, echt het gevoel van een 'knoop in mijn maag'. Ben er ook tijden obsessief mee bezig geweest, probeerde steeds mijn man over te halen enz. 'Een ongelukje' is bij mij echter nooit aan de orde geweest, ik wilde dan wel heel graag nog een kind, maar alleen met hem samen...
En om het verhaal toch nog positief te eindigen: ben nu 40, heb twee lieverds van 10 en 12 en ik vind het heerlijk dat ze al zo groot & zelfstandig zijn. En man en ik zijn ook nog steeds 'happily ever after...' (Zo dat was wel weer genoeg Valentijn )
Vind mezelf eigenlijk helemaal niet het type voor zo'n probleem. Maar wil eigenlijk niet nog meer jaren in de onzekerheid en inderdaad mijn lichaam hoopt op een ongelukje en dat vind ik apart genoeg van mezelf.
Ga vanavond met man om de tafel om knopen door te hakken. Ik denk trouwens niet dat ik hoop zou houden als hij zich laat steriliseren, dat had ik bij de spiraal ook niet.
Mij verbaasden die gevoelens ook heel erg, vooral omdat ik voor mijn 25e eigenlijk helemaal geen kinderen wilde! Ik denk dus echt dat het iets lichamelijks is. Het deed me ook fysiek pijn als ik eraan dacht, echt het gevoel van een 'knoop in mijn maag'. Ben er ook tijden obsessief mee bezig geweest, probeerde steeds mijn man over te halen enz. 'Een ongelukje' is bij mij echter nooit aan de orde geweest, ik wilde dan wel heel graag nog een kind, maar alleen met hem samen...
En om het verhaal toch nog positief te eindigen: ben nu 40, heb twee lieverds van 10 en 12 en ik vind het heerlijk dat ze al zo groot & zelfstandig zijn. En man en ik zijn ook nog steeds 'happily ever after...' (Zo dat was wel weer genoeg Valentijn )
dinsdag 14 februari 2012 om 15:31
quote:Nammma schreef op 14 februari 2012 @ 14:33:
Sterilisatie flinke ingreep voor een vrouw??? Hoe kom je erbij! Ik ben nu 59, toen ik 24 was heb ik me laten steriliseren en ik was na 1 dag ziekenhuis alweer thuis!
Een dag?? 3 uurtjes. Stelt echt niks voor lichamelijk gezien.
Maar jij hebt een kinderwens, dus steriliseren is gewoon geen goed idee. Niet doen.
Schone taak voor hem lijkt me inderdaad. Hij wil geen kinderen, dus moet hij maatregelen nemen.
Sterilisatie flinke ingreep voor een vrouw??? Hoe kom je erbij! Ik ben nu 59, toen ik 24 was heb ik me laten steriliseren en ik was na 1 dag ziekenhuis alweer thuis!
Een dag?? 3 uurtjes. Stelt echt niks voor lichamelijk gezien.
Maar jij hebt een kinderwens, dus steriliseren is gewoon geen goed idee. Niet doen.
Schone taak voor hem lijkt me inderdaad. Hij wil geen kinderen, dus moet hij maatregelen nemen.
dinsdag 14 februari 2012 om 15:32
quote:nicolientje76 schreef op 14 februari 2012 @ 14:10:
Mijn man en ik hebben twee leuke jongens van drie en vijf. Vooral de jongste is wat pittig met ADHD achtige trekjes maar ze zijn me allebei even lief. Het is bij ons mede door mijn jongste wel lekker druk in huis. Ik hou wel van een beetje leven, ik heb geen ADHD maar kan zijn spraakwaterval wel begrijpen. Mijn man daarentegen vindt het echt wel druk genoeg zo. Vroeger wilde mijn man liever 4 kinderen, nu in de praktijk is hij er wel tevreden mee zo. Om een leuke vader voor de kinderen te blijven, vindt hij dat we het bij 2 moeten laten. Rationeel ben ik het met hem eens en wil ik zijn keuze respecteren, nog even en de jongste zit ook op school, kan ik weer wat gaan werken, ik ben gestopt i.v.m. gedragsmoeilijkheden jongste, nu heel goed op de rit. We zijn gezegend met twee leuke, gezonde kinderen, ik geniet van de vrijheid die we weer hebben en vind het ook wel druk genoeg zo. En toch merk ik dat ik nog steeds de deur op een kiertje heb staan wat betreft een derde. Dit heeft een paar jaar geleden heel erg gespeeld tot ruzie toe en man heeft me duidelijk gemaakt dat een derde er niet gaat komen. Een nee weegt altijd zwaarder dan een ja en geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om hem te belazeren en stiekem zwanger te worden.
Aangezien ik geen anticonceptie gebruik want daar kan ik niet tegen en we condooms gebruiken omdat hij het te vroeg vindt om zich te laten steriliseren, is het niet 100% veilig en dat weten we allebei. Mijn mirenaspriraaltje is na een half jaar vanzelf uitgevallen en de pil heeft zoveel hormonen dat ik me daar niet lekker bij voel. Ik wil zelf ook niet tot sterilisatie overgaan want het is voor een vrouw toch een flinke ingreep. Dat hij zich nog niet wil laten steriliseren snap ik ook, er is ons destijds door de verloskundige geadviseerd dat niet te snel te doen omdat je nooit weet hoe het leven loopt, als er onverhoopt iemand (kind, partner) overlijdt of je zou (verwacht ik niet) uit elkaar gaan en een andere relatie krijgen...
Maar juist omdat het vrijen dus niet helemaal veilig is, merk ik dat ik het onderwerp derde kindje moeilijk kan sluiten en soms stiekem hoop op een ongelukje. Nogmaals, ik zal niets doen om mijn man erin te luizen want ik hou erg veel van hem, ben dolblij met mijn gezin en zou een baby niet uit een leugen willen laten voortkomen, maar het maakt het wel lastig. Het liefst zou ik de deur helemaal dicht willen doen door veilig te vrijen en geen hoop meer te hebben. Zo maakt het het wel erg moeilijk om de boel emotioneel ook echt af te sluiten. Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, zo kan ik het gevoelsmatig niet goed afsluiten en dat vind ik wel moeilijk. Ik weet trouwens ook dat het een luxeprobleem is hoor met twee gezonde kinderen en een verder goede relatie en daar ben ik erg dankbaar voor. Ik ben benieuwd of dit 'probleem' voor iemand bekend voorkomt.Dat hoeft dus helemaal niet.
Verdiep je eens in de Essure-methode. Je hoeft niet onder narcose en het is in 3-10min gebeurt.
Mijn man en ik hebben twee leuke jongens van drie en vijf. Vooral de jongste is wat pittig met ADHD achtige trekjes maar ze zijn me allebei even lief. Het is bij ons mede door mijn jongste wel lekker druk in huis. Ik hou wel van een beetje leven, ik heb geen ADHD maar kan zijn spraakwaterval wel begrijpen. Mijn man daarentegen vindt het echt wel druk genoeg zo. Vroeger wilde mijn man liever 4 kinderen, nu in de praktijk is hij er wel tevreden mee zo. Om een leuke vader voor de kinderen te blijven, vindt hij dat we het bij 2 moeten laten. Rationeel ben ik het met hem eens en wil ik zijn keuze respecteren, nog even en de jongste zit ook op school, kan ik weer wat gaan werken, ik ben gestopt i.v.m. gedragsmoeilijkheden jongste, nu heel goed op de rit. We zijn gezegend met twee leuke, gezonde kinderen, ik geniet van de vrijheid die we weer hebben en vind het ook wel druk genoeg zo. En toch merk ik dat ik nog steeds de deur op een kiertje heb staan wat betreft een derde. Dit heeft een paar jaar geleden heel erg gespeeld tot ruzie toe en man heeft me duidelijk gemaakt dat een derde er niet gaat komen. Een nee weegt altijd zwaarder dan een ja en geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om hem te belazeren en stiekem zwanger te worden.
Aangezien ik geen anticonceptie gebruik want daar kan ik niet tegen en we condooms gebruiken omdat hij het te vroeg vindt om zich te laten steriliseren, is het niet 100% veilig en dat weten we allebei. Mijn mirenaspriraaltje is na een half jaar vanzelf uitgevallen en de pil heeft zoveel hormonen dat ik me daar niet lekker bij voel. Ik wil zelf ook niet tot sterilisatie overgaan want het is voor een vrouw toch een flinke ingreep. Dat hij zich nog niet wil laten steriliseren snap ik ook, er is ons destijds door de verloskundige geadviseerd dat niet te snel te doen omdat je nooit weet hoe het leven loopt, als er onverhoopt iemand (kind, partner) overlijdt of je zou (verwacht ik niet) uit elkaar gaan en een andere relatie krijgen...
Maar juist omdat het vrijen dus niet helemaal veilig is, merk ik dat ik het onderwerp derde kindje moeilijk kan sluiten en soms stiekem hoop op een ongelukje. Nogmaals, ik zal niets doen om mijn man erin te luizen want ik hou erg veel van hem, ben dolblij met mijn gezin en zou een baby niet uit een leugen willen laten voortkomen, maar het maakt het wel lastig. Het liefst zou ik de deur helemaal dicht willen doen door veilig te vrijen en geen hoop meer te hebben. Zo maakt het het wel erg moeilijk om de boel emotioneel ook echt af te sluiten. Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, zo kan ik het gevoelsmatig niet goed afsluiten en dat vind ik wel moeilijk. Ik weet trouwens ook dat het een luxeprobleem is hoor met twee gezonde kinderen en een verder goede relatie en daar ben ik erg dankbaar voor. Ik ben benieuwd of dit 'probleem' voor iemand bekend voorkomt.Dat hoeft dus helemaal niet.
Verdiep je eens in de Essure-methode. Je hoeft niet onder narcose en het is in 3-10min gebeurt.
Ik ben hier al sinds 2003, maar dat schijnt Viva niet te kunnen weergeven
dinsdag 14 februari 2012 om 15:33
quote:nicolientje76 schreef op 14 februari 2012 @ 15:14:
Ik denk dat vachekiri het mooi omschrijft, lijf wil een derde, hoofd vindt het verstandiger om het niet te doen. Het klinkt heel apart en ik zou het nooit van mezelf gedacht hebben maar ik snap heel goed dat je samen kinderen moet willen en ik wil mijn man niet in een situatie brengen die hij niet wil. Zoveel respect heb ik ook nog wel voor hem. Ik ben 'blij' te lezen bij Vachekiri dat ik niet de enige ben. Vind mezelf eigenlijk helemaal niet het type voor zo'n probleem. Maar wil eigenlijk niet nog meer jaren in de onzekerheid en inderdaad mijn lichaam hoopt op een ongelukje en dat vind ik apart genoeg van mezelf.
Ga vanavond met man om de tafel om knopen door te hakken. Ik denk trouwens niet dat ik hoop zou houden als hij zich laat steriliseren, dat had ik bij de spiraal ook niet. De spiraal is trouwens door de huisarts ingebracht, zou ik ook nooit meer doen, is dus ook geen controle geweest. Huisarts zat op het moment van plaatsing zelf met een dikke buik omdat de spiraal bij haar niet gewerkt had, met een stalen gezicht te vertellen dat het een van de betrouwbaarste vormen van anticonceptie was...
maar in elk geval bedankt voor jullie reacties, soms is het prettig als er meerdere mensen meedenken en even een objectief beeld schetsen.
Beste To,
Ik weet niks van kinderen wel van spiraaltjes. Ik heb in 3 maanden tijd 3 spiraaltjes gehad. De eerste twee waren door de huisarts in gebracht en bleken bij controleniet goed te zitten, daarnaast had ik de tweede keer erg veel pijn. De derde is door een gynaecoloog geplaatst en zit na 2 jaar nog steeds prima.
Veel succes met alle overpeinzingen, het lijkt me niet makkelijk!
Ik denk dat vachekiri het mooi omschrijft, lijf wil een derde, hoofd vindt het verstandiger om het niet te doen. Het klinkt heel apart en ik zou het nooit van mezelf gedacht hebben maar ik snap heel goed dat je samen kinderen moet willen en ik wil mijn man niet in een situatie brengen die hij niet wil. Zoveel respect heb ik ook nog wel voor hem. Ik ben 'blij' te lezen bij Vachekiri dat ik niet de enige ben. Vind mezelf eigenlijk helemaal niet het type voor zo'n probleem. Maar wil eigenlijk niet nog meer jaren in de onzekerheid en inderdaad mijn lichaam hoopt op een ongelukje en dat vind ik apart genoeg van mezelf.
Ga vanavond met man om de tafel om knopen door te hakken. Ik denk trouwens niet dat ik hoop zou houden als hij zich laat steriliseren, dat had ik bij de spiraal ook niet. De spiraal is trouwens door de huisarts ingebracht, zou ik ook nooit meer doen, is dus ook geen controle geweest. Huisarts zat op het moment van plaatsing zelf met een dikke buik omdat de spiraal bij haar niet gewerkt had, met een stalen gezicht te vertellen dat het een van de betrouwbaarste vormen van anticonceptie was...
maar in elk geval bedankt voor jullie reacties, soms is het prettig als er meerdere mensen meedenken en even een objectief beeld schetsen.
Beste To,
Ik weet niks van kinderen wel van spiraaltjes. Ik heb in 3 maanden tijd 3 spiraaltjes gehad. De eerste twee waren door de huisarts in gebracht en bleken bij controleniet goed te zitten, daarnaast had ik de tweede keer erg veel pijn. De derde is door een gynaecoloog geplaatst en zit na 2 jaar nog steeds prima.
Veel succes met alle overpeinzingen, het lijkt me niet makkelijk!
dinsdag 14 februari 2012 om 15:34
@Helene, ik vond het ook erg komisch, wist het toevallig al van tevoren omdat ik bij het eerste gesprek bij haar collega van hem had gehoord dat zij zo zwanger was geworden. Niet zo netjes eigenlijk dat hij dat vertelde natuurlijk. Maar wel komisch toen ze stellig beweerde hoe betrouwbaar een spiraal wel niet is.
@ Vachekiri; ik vind het ook heel bijzonder. Denk ook dat het voornamelijk een hormonaal iets is. Zo moest en zou ik nadat de babies 6 maanden waren ook alweer zwanger worden. Het was inderdaad echt iets dat bijna voelbaar (fysiek) pijn deed. Wonderbaarlijk als je voor de kinderen een soort ijskonijn was. En wat fijn om te lezen dat je er nu helemaal happy uit bent gekomen. Een beetje Valentijn op z'n is nooit weg.
En nogmaals ik ben er niet op uit om mijn man te belazeren en zal ook niets ondernemen om op een ongelukje uit te zijn want daar is mijn huwelijk me veel te belangrijk voor. Het was alleen leuk geweest als... Maar goed, dan zat ik nu met een kleuter, drukke peuter en een baby en rationeel word ik helemaal niet zo blij van dat idee. Gelukkig kan ik ook wel om mezelf lachen hoor, het is me wat die hormonen.
@ Vachekiri; ik vind het ook heel bijzonder. Denk ook dat het voornamelijk een hormonaal iets is. Zo moest en zou ik nadat de babies 6 maanden waren ook alweer zwanger worden. Het was inderdaad echt iets dat bijna voelbaar (fysiek) pijn deed. Wonderbaarlijk als je voor de kinderen een soort ijskonijn was. En wat fijn om te lezen dat je er nu helemaal happy uit bent gekomen. Een beetje Valentijn op z'n is nooit weg.
En nogmaals ik ben er niet op uit om mijn man te belazeren en zal ook niets ondernemen om op een ongelukje uit te zijn want daar is mijn huwelijk me veel te belangrijk voor. Het was alleen leuk geweest als... Maar goed, dan zat ik nu met een kleuter, drukke peuter en een baby en rationeel word ik helemaal niet zo blij van dat idee. Gelukkig kan ik ook wel om mezelf lachen hoor, het is me wat die hormonen.
dinsdag 14 februari 2012 om 15:38
Herkenbaar verhaal. Ik heb 2 kinderen van 4 en 3. Oudste heeft ASS en jongste is erg druk. Beiden moeilijke start gehad (prematuur geboren).
Het is nu thuis echt hartstikke hectisch en druk, met MKD van oudste en alles wat daar bij komt kijken.
De gyn heeft me afgeraden om nogmaals zwanger te worden ivm 2 vroeggeboorten.
De fysio heeft het ook afgeraden omdat ik 2 keer erge bekkenproblemen had.
Mijn vriend vindt het zo ook wel welletjes.
Ik vind het fijn dat ik meer vrijheid krijg. Geen getut meer met hapjes meenemen, voeden op tijd, gebroken nachten, middagtukjes. Nu is het jassen aan en gaan met de banaan. Heerlijk!
We vrijen ook alleen met condooms (zelfde redenen)
Maar toch heb ik ook hetzelfde met het gevoel voor een derde. Ik had het in de nazomer heel erg. Maar ik weet waarom ik het wilde. Zo'n vers klein kindje is heerlijk. Lekker wandelen met de wagen, lekker knuffelen. En het zou helemaal leuk zijn als het dan thuis geboren mag worden zonder verdere problemen,
De werkelijkheid zou zijn, dat zo'n kindje van hot naar her gesleept zal worden en daardoor niets van mijn "fantasie"terecht zal komen.
Ik ben er achter gekomen dat ik deze gevoelens zo sterk heb, omdat toen mijn dochter nog baby was alles nog zo veilig en redelijk onbezorgd was. Mijn huis was mijn plekje, waar ik 8 maanden met mijn dochter heb doorgebracht. Zo fijn en intiem. Nog niet weten wat later zou brengen.
Ook toen zoon kwam was het nog redelijk rustig.
Voor mij is het niet eens een reeele wens om een 3e kindje, maar ik zou het onbezorgde gevoel van toen nog eens willen ervaren.
Het is nu thuis echt hartstikke hectisch en druk, met MKD van oudste en alles wat daar bij komt kijken.
De gyn heeft me afgeraden om nogmaals zwanger te worden ivm 2 vroeggeboorten.
De fysio heeft het ook afgeraden omdat ik 2 keer erge bekkenproblemen had.
Mijn vriend vindt het zo ook wel welletjes.
Ik vind het fijn dat ik meer vrijheid krijg. Geen getut meer met hapjes meenemen, voeden op tijd, gebroken nachten, middagtukjes. Nu is het jassen aan en gaan met de banaan. Heerlijk!
We vrijen ook alleen met condooms (zelfde redenen)
Maar toch heb ik ook hetzelfde met het gevoel voor een derde. Ik had het in de nazomer heel erg. Maar ik weet waarom ik het wilde. Zo'n vers klein kindje is heerlijk. Lekker wandelen met de wagen, lekker knuffelen. En het zou helemaal leuk zijn als het dan thuis geboren mag worden zonder verdere problemen,
De werkelijkheid zou zijn, dat zo'n kindje van hot naar her gesleept zal worden en daardoor niets van mijn "fantasie"terecht zal komen.
Ik ben er achter gekomen dat ik deze gevoelens zo sterk heb, omdat toen mijn dochter nog baby was alles nog zo veilig en redelijk onbezorgd was. Mijn huis was mijn plekje, waar ik 8 maanden met mijn dochter heb doorgebracht. Zo fijn en intiem. Nog niet weten wat later zou brengen.
Ook toen zoon kwam was het nog redelijk rustig.
Voor mij is het niet eens een reeele wens om een 3e kindje, maar ik zou het onbezorgde gevoel van toen nog eens willen ervaren.
dinsdag 14 februari 2012 om 15:45
dinsdag 14 februari 2012 om 15:51
quote:nicolientje76 schreef op 14 februari 2012 @ 14:25:
Ja, alle babyspullen zijn weg, er waren genoeg mensen die ik er blij mee kon maken en ik ben geen verzamelaar. Ik doe ook echt mijn best om het los te laten en dat lukt me soms prima hoor. Ik geniet van de jongens, de toenemende vrijheid van het feit dat ze groter worden, man en ik doen weer steeds meer dingen samen gewoon omdat dat weer makkelijker gaat. We gaan komende zomer ook echt weer lekker naar Zweden op vakantie wat we met een baby te nat en te koud vonden. Dus ik zie zeker de positieve kanten en probeer die ook te zien. Maar merk dus dat ik ook niet echt onbevangen in ons seksleven kan staan, daar zit nog steeds een sprankje hoop in. De enorme drang is onder controle (denk ik, maar heb ik eerder gedacht en toen bleek het weer terug te komen) momenteel.
En we doen het inderdaad met condooms maar daar is man op zijn beurt dan toch wel weer eens slordig mee (wat later omdoen enz.). Het is voor mij gewoon niet duidelijk zo en ik wil het liever helemaal kunnen afsluiten.Ik zou dit dus vanavond nog met hem bespreken. Als hij zich niet wil laten helpen maar wel slordig omspringt met condooms, dan kan het dus zomaar dat er wel een derde komt. Ik zou hem echt voor de keuze stellen.
Ja, alle babyspullen zijn weg, er waren genoeg mensen die ik er blij mee kon maken en ik ben geen verzamelaar. Ik doe ook echt mijn best om het los te laten en dat lukt me soms prima hoor. Ik geniet van de jongens, de toenemende vrijheid van het feit dat ze groter worden, man en ik doen weer steeds meer dingen samen gewoon omdat dat weer makkelijker gaat. We gaan komende zomer ook echt weer lekker naar Zweden op vakantie wat we met een baby te nat en te koud vonden. Dus ik zie zeker de positieve kanten en probeer die ook te zien. Maar merk dus dat ik ook niet echt onbevangen in ons seksleven kan staan, daar zit nog steeds een sprankje hoop in. De enorme drang is onder controle (denk ik, maar heb ik eerder gedacht en toen bleek het weer terug te komen) momenteel.
En we doen het inderdaad met condooms maar daar is man op zijn beurt dan toch wel weer eens slordig mee (wat later omdoen enz.). Het is voor mij gewoon niet duidelijk zo en ik wil het liever helemaal kunnen afsluiten.Ik zou dit dus vanavond nog met hem bespreken. Als hij zich niet wil laten helpen maar wel slordig omspringt met condooms, dan kan het dus zomaar dat er wel een derde komt. Ik zou hem echt voor de keuze stellen.
dinsdag 14 februari 2012 om 15:55
quote:vachekiri schreef op 14 februari 2012 @ 15:45:
@Bieb: heel herkenbaar! Bij mij heeft die gedachte ook de doorslag gegeven. Ik denk dat ik het liefst nog een derde wilde om één keer helemaal onbezorgd te kunnen genieten van een zwangerschap en babytijd. Maar da's natuurlijk niet voldoende voor een heel (kinder)leven Dat is net zo iets als nog een dagje onbezorgd zwanger willen zijn. Nog eens een keer met dikke buik op de bank zitten en de trapjes voelen. Of het intieme sfeertje van midden in de nacht met zo'n babietje te zitten om het te voeden. Zou je zoiets maar zo nu en dan kunnen doen voor een dagje.
Ik merkte qua gevoelens wel hele andere dingen bij alle zwangerschapswensen. Voor de eerste wilde ik zooooooo ontzettend graag. Deed het gewoon pijn als ik niet zwanger was en ik andere zwangeren/ jonge moeders zag. (had daarvoor een bbz gehad) Ik wilde dit zo graag en die onzekerheid of het ooit vor me weggelegd zou zijn. Dus toen ik blijvend zwanger was wa sik helemaal happy. En heb volop genoten. Ook van de babytijd.
Na een half jaartje begon het te kriebelen. Ik wist gewoon zeker dat ik het allemaal nog een keer wilde meemaken, Ik was nog niet klaar met zwanger zijn. Kon wel verdrietig worden van de gedachten het niet meer mee te mogen maken. Maar ik had al wel een kindje. Dus het was al wel minder heftig. Rond de 1e verjaardag van oudste onverwachts zwanger geraakt (iets niet goed met condoom gedaan) Weer volop genoten van de zwangerschap. Toch wel anders dan bij de eerste.
En nu bij "de wens" van een 3e is het allemaal minder intens. Ik kan nu gerust naar een baby kijken. En ik realiseer me dan dat ik dat "gelukkig"niet meer heb. Het is echt het terug willen naar de eerste keer. En ja daarom ga je geen kindje nemen, want die baby wordt ook weer groot.
@Bieb: heel herkenbaar! Bij mij heeft die gedachte ook de doorslag gegeven. Ik denk dat ik het liefst nog een derde wilde om één keer helemaal onbezorgd te kunnen genieten van een zwangerschap en babytijd. Maar da's natuurlijk niet voldoende voor een heel (kinder)leven Dat is net zo iets als nog een dagje onbezorgd zwanger willen zijn. Nog eens een keer met dikke buik op de bank zitten en de trapjes voelen. Of het intieme sfeertje van midden in de nacht met zo'n babietje te zitten om het te voeden. Zou je zoiets maar zo nu en dan kunnen doen voor een dagje.
Ik merkte qua gevoelens wel hele andere dingen bij alle zwangerschapswensen. Voor de eerste wilde ik zooooooo ontzettend graag. Deed het gewoon pijn als ik niet zwanger was en ik andere zwangeren/ jonge moeders zag. (had daarvoor een bbz gehad) Ik wilde dit zo graag en die onzekerheid of het ooit vor me weggelegd zou zijn. Dus toen ik blijvend zwanger was wa sik helemaal happy. En heb volop genoten. Ook van de babytijd.
Na een half jaartje begon het te kriebelen. Ik wist gewoon zeker dat ik het allemaal nog een keer wilde meemaken, Ik was nog niet klaar met zwanger zijn. Kon wel verdrietig worden van de gedachten het niet meer mee te mogen maken. Maar ik had al wel een kindje. Dus het was al wel minder heftig. Rond de 1e verjaardag van oudste onverwachts zwanger geraakt (iets niet goed met condoom gedaan) Weer volop genoten van de zwangerschap. Toch wel anders dan bij de eerste.
En nu bij "de wens" van een 3e is het allemaal minder intens. Ik kan nu gerust naar een baby kijken. En ik realiseer me dan dat ik dat "gelukkig"niet meer heb. Het is echt het terug willen naar de eerste keer. En ja daarom ga je geen kindje nemen, want die baby wordt ook weer groot.
dinsdag 14 februari 2012 om 16:01
quote:nicolientje76 schreef op 14 februari 2012 @ 14:10:
, kan ik weer wat gaan werken, ik ben gestopt i.v.m. gedragsmoeilijkheden jongste, .
Je man moet dus in zijn eentje een heel gezin onderhouden.
Alleen al om die reden kan ik mij voorstellen dat hij geen derde meer wil.
Ik zou maar heel goed uitkijken dat je niet per ongeluk zwanger wordt. Je schrijft wel dat je man nooit zou gaan scheiden maar er waren veel meer vrouwen die dachten dat ze nooit zouden scheiden en nu toch gescheiden zijn.
De banen liggen momenteel niet voor het oprapen en met drie kinderen in de bijstand daar moet je toch niet aan denken.
Je man wil geen derde. Mannen denken veel te vaak dat je heus niet zo snel zwanger wordt. Maar het kan zomaar ineens raak zijn . Ook al ben je dan beide verantwoordelijk. Het is meestal de vrouw die dan in de moeilijkheden zit.
, kan ik weer wat gaan werken, ik ben gestopt i.v.m. gedragsmoeilijkheden jongste, .
Je man moet dus in zijn eentje een heel gezin onderhouden.
Alleen al om die reden kan ik mij voorstellen dat hij geen derde meer wil.
Ik zou maar heel goed uitkijken dat je niet per ongeluk zwanger wordt. Je schrijft wel dat je man nooit zou gaan scheiden maar er waren veel meer vrouwen die dachten dat ze nooit zouden scheiden en nu toch gescheiden zijn.
De banen liggen momenteel niet voor het oprapen en met drie kinderen in de bijstand daar moet je toch niet aan denken.
Je man wil geen derde. Mannen denken veel te vaak dat je heus niet zo snel zwanger wordt. Maar het kan zomaar ineens raak zijn . Ook al ben je dan beide verantwoordelijk. Het is meestal de vrouw die dan in de moeilijkheden zit.
dinsdag 14 februari 2012 om 17:27
@ Bieb, De werkelijkheid zou zijn, dat zo'n kindje van hot naar her gesleept zal worden en daardoor niets van mijn "fantasie"terecht zal komen.
Dat besef ik ook heel goed hoor. Het idee is wellicht stukken mooier dan de werkelijkheid.
@ sugarmiss, klopt hoor wat je schrijft, het zal je maar gebeuren.
Ben er al uit hoor, ik zal voor de nuvaring gaan en zelf goed opletten dat er niets misgaat, dat gedoe met condooms ben ik zat. Hij wil niet maar neemt het ook niet al te serieus, misschien dat hij inderdaad denkt dat het allemaal zo'n vaart niet zal lopen. Hoe langer we condooms gebruiken deste makkelijker hij wordt, merk ik. Ik wil inderdaad niet alleen met 3 kinderen (ook niet met 2 trouwens) komen te staan. De keuze dat ik zou stoppen met werken was er trouwens een waar we allebei achter staan en stonden hoor. Het heeft z'n vruchten afgeworpen voor ons zoontje maar dat is weer en heel ander verhaal. En ik zit er aan te denken om na de zomervakantie weer iets onder schooltijden te doen zodat er weer wat extra geld binnenkomt maar de jongens nog niet door anderen opgevangen hoeven te worden. Als we weer een jaartje verder zijn wil ik weer kijken of het mogelijk is om ook mijn eigen beroep weer uit te oefenen. Dus is het nu tijd om ook zelf extra maatregelen te nemen. Ik ben er uit, er staat voor donderdag a.s. een afspraak bij de huisarts voor iets anders en ik kaart dit dan meteen aan.
Dat besef ik ook heel goed hoor. Het idee is wellicht stukken mooier dan de werkelijkheid.
@ sugarmiss, klopt hoor wat je schrijft, het zal je maar gebeuren.
Ben er al uit hoor, ik zal voor de nuvaring gaan en zelf goed opletten dat er niets misgaat, dat gedoe met condooms ben ik zat. Hij wil niet maar neemt het ook niet al te serieus, misschien dat hij inderdaad denkt dat het allemaal zo'n vaart niet zal lopen. Hoe langer we condooms gebruiken deste makkelijker hij wordt, merk ik. Ik wil inderdaad niet alleen met 3 kinderen (ook niet met 2 trouwens) komen te staan. De keuze dat ik zou stoppen met werken was er trouwens een waar we allebei achter staan en stonden hoor. Het heeft z'n vruchten afgeworpen voor ons zoontje maar dat is weer en heel ander verhaal. En ik zit er aan te denken om na de zomervakantie weer iets onder schooltijden te doen zodat er weer wat extra geld binnenkomt maar de jongens nog niet door anderen opgevangen hoeven te worden. Als we weer een jaartje verder zijn wil ik weer kijken of het mogelijk is om ook mijn eigen beroep weer uit te oefenen. Dus is het nu tijd om ook zelf extra maatregelen te nemen. Ik ben er uit, er staat voor donderdag a.s. een afspraak bij de huisarts voor iets anders en ik kaart dit dan meteen aan.
