Zwanger
alle pijlers
Dilemma
woensdag 14 september 2011 om 21:35
Hallo allemaal,
Mijn man en ik zijn pas getrouwd en ik weet dat hij heel graag kinderen wilt. (Al jaren) Zelf heb ik de boot afgehouden, omdat ik er nog niet klaar voor was. (Ik ben nu 26) Nu ben ik er steeds meer over na aan het denken... En ik kom er niet uit!!!!!!! Ik vind het spannend en vooral ook doodeng! Ik zie op tegen de slapeloze nachten enz. Maar aan de andere kant zie ik vriendinnen van me zo ontzettend genieten. Mijn nichtje is 16 maanden en daar ben ik ook echt dol op!
Zijn jullie ook tegen dit dilemma aangelopen en is dit normaal, of moet ik nog even wachten??
Groetjes,
Mijn man en ik zijn pas getrouwd en ik weet dat hij heel graag kinderen wilt. (Al jaren) Zelf heb ik de boot afgehouden, omdat ik er nog niet klaar voor was. (Ik ben nu 26) Nu ben ik er steeds meer over na aan het denken... En ik kom er niet uit!!!!!!! Ik vind het spannend en vooral ook doodeng! Ik zie op tegen de slapeloze nachten enz. Maar aan de andere kant zie ik vriendinnen van me zo ontzettend genieten. Mijn nichtje is 16 maanden en daar ben ik ook echt dol op!
Zijn jullie ook tegen dit dilemma aangelopen en is dit normaal, of moet ik nog even wachten??
Groetjes,
woensdag 14 september 2011 om 21:39
bij twijfel (nog) niet doen, het is best zwaar om een kind te krijgen en op te voeden samen. Als je het doet, moet je er voor 200% voor gaan samen. Het is niet een kleinigheidje om hem te pleasen, het is een life-time commitment met een klein zelfstandig wezentje dat volledig op jou & je partner moet kunnen vertrouwen
woensdag 14 september 2011 om 21:44
quote:danivo schreef op 14 september 2011 @ 21:41:
of je wel of niet een kind wilt, is volgens mij geen verstandelijke beslissing.
wanneer je ze wilt, weet je het gewoon!
Geldt dit ook voor mannen?
Ik denk dat je door er nu mee bezig te zijn er over een tijdje achter gaat staan, of juist dat je heel zeker weet dat je liever niet wil. Bij twijfel niet doen op jouw leeftijd.
of je wel of niet een kind wilt, is volgens mij geen verstandelijke beslissing.
wanneer je ze wilt, weet je het gewoon!
Geldt dit ook voor mannen?
Ik denk dat je door er nu mee bezig te zijn er over een tijdje achter gaat staan, of juist dat je heel zeker weet dat je liever niet wil. Bij twijfel niet doen op jouw leeftijd.
woensdag 14 september 2011 om 21:50
quote:danivo schreef op 14 september 2011 @ 21:41:
of je wel of niet een kind wilt, is volgens mij geen verstandelijke beslissing.
wanneer je ze wilt, weet je het gewoon!Precies, voor mij geldt dat in ieder geval! Of het handig is, dát is de verstandelijke beslissing. Ik was net geen 30 toen mijn zoon geboren werd en ik vraag me nu wel eens af of we niet langer hadden moeten wachten. Hoeveel ik ook van mijn zoon hou en van hem geniet, mis ik de tijd die we met zijn tweeen hadden soms wel. Zeker reizen, uit eten, of andere avondjes uit mis ik. Toch ben ik nu zwanger van nummer twee
of je wel of niet een kind wilt, is volgens mij geen verstandelijke beslissing.
wanneer je ze wilt, weet je het gewoon!Precies, voor mij geldt dat in ieder geval! Of het handig is, dát is de verstandelijke beslissing. Ik was net geen 30 toen mijn zoon geboren werd en ik vraag me nu wel eens af of we niet langer hadden moeten wachten. Hoeveel ik ook van mijn zoon hou en van hem geniet, mis ik de tijd die we met zijn tweeen hadden soms wel. Zeker reizen, uit eten, of andere avondjes uit mis ik. Toch ben ik nu zwanger van nummer twee
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
woensdag 14 september 2011 om 21:56
Ik herken jou dilemma heel goed! Ik heb het ook.
Ik wordt bijna 28 en volgend jaar gaan we trouwen. 'Vroeger' stond voor mij als een paal boven water dat ik graag kinderen wilde en dan rond deze leeftijd. Maar nu twijfel ik. Ik denk dat ik ze wel wil uiteindelijk, maar de komende 2 tot 3 jaar nog niet.
Ik wil mijn vrijheid e.d. nog niet opgeven. Mijn vriend wil wel graag, maar vind het prima om eerst nog wat tijd samen te genieten.
Maar soms kan ik zo twijfelen, dan kan ineens zo'n gevoel de kop op steken dat ik heel graag nu zwanger zou willen worden. Als ik net als jij vriendinnen of familie zie genieten van hun kleintje. Terwijl ik de volgende dag dan weer zo blij kan zijn met ons leven zoals het nu is.
We hebben nu afgesproken om tot na de bruiloft te wachten en dan verder te kijken.
Ik wordt bijna 28 en volgend jaar gaan we trouwen. 'Vroeger' stond voor mij als een paal boven water dat ik graag kinderen wilde en dan rond deze leeftijd. Maar nu twijfel ik. Ik denk dat ik ze wel wil uiteindelijk, maar de komende 2 tot 3 jaar nog niet.
Ik wil mijn vrijheid e.d. nog niet opgeven. Mijn vriend wil wel graag, maar vind het prima om eerst nog wat tijd samen te genieten.
Maar soms kan ik zo twijfelen, dan kan ineens zo'n gevoel de kop op steken dat ik heel graag nu zwanger zou willen worden. Als ik net als jij vriendinnen of familie zie genieten van hun kleintje. Terwijl ik de volgende dag dan weer zo blij kan zijn met ons leven zoals het nu is.
We hebben nu afgesproken om tot na de bruiloft te wachten en dan verder te kijken.
woensdag 14 september 2011 om 22:07
quote:Suze02 schreef op 14 september 2011 @ 21:43:
Oh, lekker dan voor je vent.... Had je dat niet kunnen bedenken voor je met hem trouwde? Je weet dat hij wel een kinderwens heeft.
Ik heb wel degelijk een kinderwens! Wij zijn niet getrouwd om meteen aan kinderen te beginnen, maar omdat we van elkaar houden. Mijn man wacht rustig af tot ik eraan toe ben, en ik heb steeds meer het idee dat ik dat ben.
De ene dag denk ik: Ja we gaan we voor! Ik ben er klaar voor! En een ander moment denk ik weer aan een vriendin van de die huilend in mijn armen hing omdat het zo zwaar is! Ik ben gewoon een beetje bang voor de realiteit..
Deze topic was ook geen discussie over wel of geen kinderwens want die heb ik, maar een vraag aan andere forummers of jullie hier ook gemengde gevoelens bij hadden. Mijn vriendinnen zeggen namelijk dat ze het ook erg spannend vonden om te stoppen. Het verschil tussen mijn vriendinnen en mij is dat ik de realiteit heb gezien.
Oh, lekker dan voor je vent.... Had je dat niet kunnen bedenken voor je met hem trouwde? Je weet dat hij wel een kinderwens heeft.
Ik heb wel degelijk een kinderwens! Wij zijn niet getrouwd om meteen aan kinderen te beginnen, maar omdat we van elkaar houden. Mijn man wacht rustig af tot ik eraan toe ben, en ik heb steeds meer het idee dat ik dat ben.
De ene dag denk ik: Ja we gaan we voor! Ik ben er klaar voor! En een ander moment denk ik weer aan een vriendin van de die huilend in mijn armen hing omdat het zo zwaar is! Ik ben gewoon een beetje bang voor de realiteit..
Deze topic was ook geen discussie over wel of geen kinderwens want die heb ik, maar een vraag aan andere forummers of jullie hier ook gemengde gevoelens bij hadden. Mijn vriendinnen zeggen namelijk dat ze het ook erg spannend vonden om te stoppen. Het verschil tussen mijn vriendinnen en mij is dat ik de realiteit heb gezien.
woensdag 14 september 2011 om 22:08
quote:Suze02 schreef op 14 september 2011 @ 21:43:
Oh, lekker dan voor je vent.... Had je dat niet kunnen bedenken voor je met hem trouwde? Je weet dat hij wel een kinderwens heeft.Hij had zelf ook voor duidelijkheid kunnen zorgen voordat hij het huwelijksbootje stapte hè. Dat is een gezamelijke verantwoordelijkheid. Niet alleen die van haar.
Oh, lekker dan voor je vent.... Had je dat niet kunnen bedenken voor je met hem trouwde? Je weet dat hij wel een kinderwens heeft.Hij had zelf ook voor duidelijkheid kunnen zorgen voordat hij het huwelijksbootje stapte hè. Dat is een gezamelijke verantwoordelijkheid. Niet alleen die van haar.
woensdag 14 september 2011 om 22:11
Nogmaals: We hebben het hier al vaker over gehad. Hij begrijpt mijn redenen om nog even te wachten. En ik wil WEL kinderen, ik vraag me alleen af of mijn twijfels om ze nu te krijgen normaal zijn, of dat we even moeten wachten..
anoniem_130947 wijzigde dit bericht op 14-09-2011 22:14
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
woensdag 14 september 2011 om 22:12
Realiseer je wel dat die realiteit voor iedereen anders is. De een krijgt een makkelijke baby, de ander een huilbaby. Ook gaat iedereen anders met stress om, wat voor de een een stressvolle situatie is, doorloopt de ander met twee vingers in zn neus. Ik heb de slapeloze nachten niet altijd evenzeer gewaardeerd maar als ik mijn zoon bij een schemerlichtje aan de borst had, was dat toch elke keer weer een heel speciaal moment, waar ik nu wel eens met weemoed aan terug denk.
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
woensdag 14 september 2011 om 23:01
woensdag 14 september 2011 om 23:58
Als je twijfelt nog niet doen. Ik kreeg ook vanaf mijn 26ste een kinderwens, maar toen leek het me de ene maand geweldig en een maand later dacht ik aan de dingen die ik allemaal zou moeten missen. Daarom concludeerde ik dat ik dat moment nog niet aan toe was.
Twee jaar later was de twijfel weg en kon ik alleen maar denken aan hoe geweldig het mij leek om een kindje te hebben. En toen zijn we er dus voor gegaan.
Zoals andere zeggen je voelt het als je er klaar voor bent en zo te lezen ben je dat nu nog niet.
En als je er eenmaal serieus voor gaat is het nog steeds spannend en geeft het onzekerheid, want het betekend toch een definitieve verandering in je leven.
Twee jaar later was de twijfel weg en kon ik alleen maar denken aan hoe geweldig het mij leek om een kindje te hebben. En toen zijn we er dus voor gegaan.
Zoals andere zeggen je voelt het als je er klaar voor bent en zo te lezen ben je dat nu nog niet.
En als je er eenmaal serieus voor gaat is het nog steeds spannend en geeft het onzekerheid, want het betekend toch een definitieve verandering in je leven.
donderdag 15 september 2011 om 00:16
Ik heb nooit op het gevoel gewacht. Ik was 25, we waren afgestudeerd, hadden een goede baan, waren al een paar jaar samen en wisten dat we "ooit" kinderen wilden. We hebben toen gedacht: waarom niet nu. Het is altijd eng, altijd spannend en het komt nooit uit. Ik kan je niet zeggen of het beter is om op het gevoel te wachten, want dat heb ik niet gedaan. We hebben kinderen en zijn nog elke dag blij dat we jong en fit zijn, ik zie dat het ouders op school die in de 30 of nog ouder waren bij de geboorte van hun kinderen, het vaak stukken zwaarder valt. Dat alles komt niet op een jaar natuurlijk, maar zelf zou ik zeggen als de omstandigheden goed zijn en je weet dat je ze ooit wil, dan zou ik er gewoon voor gaan.
zaterdag 17 september 2011 om 12:25
Ik snap dit heel goed! Ik ben 29 en weet ook al sinds ik zelf nog 'n klein meissie was dat ik kinderen wil. Maar tot voor kort dacht ik altijd zo van, och, dat komt later. Over een jaar of wat. Maar sinds een paar weken zit 't ook in mijn hoofd! Ik vind 't ineens leuk om over zwangerschappen te lezen, zit er ook steeds over te lezen hier op 't forum (terwijl ik hier vroeger ook wel las, maar dan heel andere onderwerpen :p). Maar toch twijfel ik. Het is zo'n ontzettend grote verandering! En je weet niet zeker of alles goed gaat. Zelfs als de zwangerschap voorspoedig verloopt en 't kindje gezond is, dan staat je leven al zo op z'n kop. En dan kan 't ook nog mis gaan, 't kindje kan niet zo gezond zijn, et cetera. De ene dag denk ik alleen maar aan hoe mooi het zou zijn en een dag later bedenk ik me dat ik graag 'n nog even een last minute wil boeken voor volgend weekend en dan realiseer ik me ineens dat je leven toch wel een stuk minder spontaan is met zo'n kleintje. Lastige vragen hoor! Maar toch overheerst een blij gevoel
zaterdag 17 september 2011 om 14:29
Dank jullie voor de reacties! Ik denk dat het altijd spannend zal blijven en ook altijd een grote verandering in ons leven.
Mijn man en ik hebben nu afgesproken dat we het gewoon afwachten.. We zien wel! We zijn alletwee nog jong, dus we hebben nog tijd zat om over deze vraag na te denken. We hebben geen haast!
Mijn man en ik hebben nu afgesproken dat we het gewoon afwachten.. We zien wel! We zijn alletwee nog jong, dus we hebben nog tijd zat om over deze vraag na te denken. We hebben geen haast!
zaterdag 17 september 2011 om 20:37
Kan ik nog wel doen hoor!
Ik ben gewoon bang voor het onbekende. Over de opvoeding en dergelijke maak ik me niet druk om. Ik denk dat wij wel op 1lijn zitten. Daarnaast ben ik met mijn beroep veel met kinderen bezig, dus ik weet wel het een en ander van kinderen en hun ontwikkelingen.
We hebben alletwee een baan, dus ook financieel kunnen we het aan.
Ik kan ook niet zo goed omschrijven wat ik voel. Ik denk dus idd dat het meer de angst voor het onbekende is. Zo'n klein frummeltje waar alleen wij de verantwoordelijkheid over hebben.. Zal het gezond zijn? Hoe voelt het nou? enz enz.
Ik ben gewoon bang voor het onbekende. Over de opvoeding en dergelijke maak ik me niet druk om. Ik denk dat wij wel op 1lijn zitten. Daarnaast ben ik met mijn beroep veel met kinderen bezig, dus ik weet wel het een en ander van kinderen en hun ontwikkelingen.
We hebben alletwee een baan, dus ook financieel kunnen we het aan.
Ik kan ook niet zo goed omschrijven wat ik voel. Ik denk dus idd dat het meer de angst voor het onbekende is. Zo'n klein frummeltje waar alleen wij de verantwoordelijkheid over hebben.. Zal het gezond zijn? Hoe voelt het nou? enz enz.
