Zwanger
alle pijlers
Dilemma
woensdag 14 september 2011 om 21:35
Hallo allemaal,
Mijn man en ik zijn pas getrouwd en ik weet dat hij heel graag kinderen wilt. (Al jaren) Zelf heb ik de boot afgehouden, omdat ik er nog niet klaar voor was. (Ik ben nu 26) Nu ben ik er steeds meer over na aan het denken... En ik kom er niet uit!!!!!!! Ik vind het spannend en vooral ook doodeng! Ik zie op tegen de slapeloze nachten enz. Maar aan de andere kant zie ik vriendinnen van me zo ontzettend genieten. Mijn nichtje is 16 maanden en daar ben ik ook echt dol op!
Zijn jullie ook tegen dit dilemma aangelopen en is dit normaal, of moet ik nog even wachten??
Groetjes,
Mijn man en ik zijn pas getrouwd en ik weet dat hij heel graag kinderen wilt. (Al jaren) Zelf heb ik de boot afgehouden, omdat ik er nog niet klaar voor was. (Ik ben nu 26) Nu ben ik er steeds meer over na aan het denken... En ik kom er niet uit!!!!!!! Ik vind het spannend en vooral ook doodeng! Ik zie op tegen de slapeloze nachten enz. Maar aan de andere kant zie ik vriendinnen van me zo ontzettend genieten. Mijn nichtje is 16 maanden en daar ben ik ook echt dol op!
Zijn jullie ook tegen dit dilemma aangelopen en is dit normaal, of moet ik nog even wachten??
Groetjes,
zaterdag 17 september 2011 om 21:08
zaterdag 17 september 2011 om 21:22
Ja precies!
Al gaat het me niet om het loslaten.. Het is vooral de verantwoordelijkheid en omdat ik niet weet wat me te wachten staat. Mijn man ziet alleen de leuke dingen. Ik denk (volgens mij) wat reeeler. Maar misschien denk ik wel te zwaar en te moeilijk. Daarom wilde ik graag weten hoe anderen met kinderen (of zwanger) dit hebben ervaren.
Al gaat het me niet om het loslaten.. Het is vooral de verantwoordelijkheid en omdat ik niet weet wat me te wachten staat. Mijn man ziet alleen de leuke dingen. Ik denk (volgens mij) wat reeeler. Maar misschien denk ik wel te zwaar en te moeilijk. Daarom wilde ik graag weten hoe anderen met kinderen (of zwanger) dit hebben ervaren.
zaterdag 17 september 2011 om 23:10
Ik schrok me dood van het verantwoordelijkheidsgevoel dat als een mokerslag op me neerkwam, zodra zoon geboren was. Had echt zoiets van: "Oh god, dit kleine jongetje is totaal van mij afhankelijk, vertrouwt volledig op mij en mijn man en als er iets verkeerd gaat is het onze schuld". Maar had ik achteraf gezien graag later een kind gekregen (ik was 28)? Nee, absoluut niet.
De slapeloze nachten zijn zwaar (onze zoon is bijna 11 maanden en slaapt nog steeds niet door) en de dagen kunnen erg lang zijn als zoon een chagrijnige periode heeft, tandjes krijgt, eten weigert etc.
Maar zo'n mooi jongetje maakt dat wat mij betreft allemaal goed, hoor. Anders was ik nu niet zwanger van de tweede .
De slapeloze nachten zijn zwaar (onze zoon is bijna 11 maanden en slaapt nog steeds niet door) en de dagen kunnen erg lang zijn als zoon een chagrijnige periode heeft, tandjes krijgt, eten weigert etc.
Maar zo'n mooi jongetje maakt dat wat mij betreft allemaal goed, hoor. Anders was ik nu niet zwanger van de tweede .
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
