Zwanger
alle pijlers
Een derde kindje, wie ook?
dinsdag 11 januari 2022 om 11:51
En dan nog even als antwoord op je twijfels. Het is pittig, voor vader en voor moeder, wanneer je alleen thuis bent met die ukkies. Je hebt nou eenmaal maar 2 handen, 1 mond, 2 oren. Maar die fase duurt ook niet eindeloos. De kinderen worden groter en kunnen steeds meer zelf. Dus een groter leeftijdsverschil dan 18 maanden zoals bij ons is misschien al een heel mooi uitgangspunt als de wens voor een tweede er wel is. Wat daarnaast scheelt is dat jij als moeder en hoofdkostwinner misschien de eerste maanden meer thuis zal zijn dan een vader die hoofdkostwinner is. Tenzij je zelfstandige bent, heb je natuurlijk sowieso al 16 weken verlof terwijl toen ik van de tweede beviel vaders het nog steeds moesten doen met wel 5 hele vrije dagen voor bevalling en kraamtijd.-April- schreef: ↑11-01-2022 11:16Daarom was het een vraag, niet een oordeel over jouw man.
Ik lees mee in dit topic omdat ik twijfel over meer kinderen krijgen vanwege alles wat jij oa aankaart in je Posts. Ookal wil ik ze wel. Ik heb er nu eentje van 3 maanden en geef borstvoeding. Daarnaast ben ik hoofdkostwinner van ons gezin en dus vaak van huis voor werk. Ik werk 40 uur per week.
Dus ik weet oprecht niet hoe die avondspits zal gaan want ik ben er meestal niet.
Dus mijn vraag kwam eerder daarvandaan dan wat anders.
En wat misschien ook wel scheelt, al weet ik dat niet zeker, is dat vaders niet die hele hormonenstorm krijgen. Bij mij kwam de eerste maanden na de bevalling elk huiltje zo hard binnen, waar mijn man daar veel minder last van leek te hebben en zich er een beetje voor af leek te kunnen sluiten zodat hij zich ondanks gehuil nog prima op zijn 'taak' kon richten (bijv nr 1 troosten zodat hij daarna tijd heeft voor nr 2).
Nou ja, weet je wat het is. Er zijn altijd bezwaren te bedenken als het gaat om nog een kind op de wereld zetten, vanaf kind nummer 2 moet je je aandacht nou eenmaal gaan verdelen en dat is wennen voor iedereen. Maar, en dat had ik vooraf zelf helemaal niet zo bedacht, zo'n oudere broer of zus geeft de baby ook weer aandacht, 'speelt' met hem of haar en stimuleert de jongste in zijn ontwikkeling. En andersom groeit de oudste ook echt weer van het krijgen van de rol van grote broer of zus. Leren delen, zelfstandiger worden maar ook leren trots te zijn op je kleine broertje of samen te spelen. Het was voor onze oudste ook echt een hele verandering maar ze zijn ook vanaf het eerste moment dol op elkaar.
Dus een tweede kindje erbij heeft nadelen, maar het brengt ook zoveel moois voor iedereen in het gezin. Als de wens er echt is, en jullie hebben de financiën, ruimte en alle andere praktische zaken wel in orde zou ik me niet laten tegenhouden doordat de eerste tijd met een nieuwe baby erbij pittig kan zijn. Daar kan je je op voorbereiden en dat gaat ook ooit wel weer over.
Jouw oudste is nu nog heel erg jong, dus je hebt ook nog even de tijd om er over na te denken gelukkig.
dinsdag 11 januari 2022 om 12:01
April, ik zie nu pas je toevoeging. Ik vind het geen falen als je als moeder ervoor kiest om in de periode van zwangerschappen en babies je focus meer bij het gezin te leggen. Ik werk ook nog steeds, zou ook niet anders willen, maar ik heb mijn prioriteit wel heel duidelijk liggen bij ons gezin.
Ik ben eigenlijk van mening dat het juist heel erg raar is om van vrouwen te vragen dat je die hele lichamelijke en psychische verandering die een zwangerschap, bevalling, babytijd met slaapgebrek en hormonen met zich meebrengen met uitzondering van 16 weken zwangerschapsverlof maar 'gewoon' naast je neer te leggen en door te gaan als daarvoor. Overigens vind ik dat er ook veel meer oog mag zijn voor alles wat vaders meemaken in een zwangerschap en kraamtijd hoor, maar ik vind wel dat de impact van zwanger zijn en borstvoeding geven echt behoorlijk groot is en dat moeten de vrouwen nou eenmaal doen.
Voor mij betekent dat dat ik geen onregelmatige uren meer wilde werken en dat ik ook geen baan meer wilde waarbij 32-36 uur het minimum is. Ik werk nu 3 lange dagen of 2 lange en 2 korte en dat bevalt me prima. Daarmee heb ik wat inkomen ingeleverd maar dat kunnen we samen prima dragen.
Daarnaast heb ik bij mijn bevallingen altijd gekozen voor een langer verlof, dus ik nam altijd nog 1-2 maanden ouderschapsverlof op aan het einde van mijn zwangerschapsverlof. Dat kost geld, want onbetaald, maar het bracht me zoveel mentale rust en vertrouwen in een goede start van werken en opvang dat het ons dat wel waard was.
Ik ben eigenlijk van mening dat het juist heel erg raar is om van vrouwen te vragen dat je die hele lichamelijke en psychische verandering die een zwangerschap, bevalling, babytijd met slaapgebrek en hormonen met zich meebrengen met uitzondering van 16 weken zwangerschapsverlof maar 'gewoon' naast je neer te leggen en door te gaan als daarvoor. Overigens vind ik dat er ook veel meer oog mag zijn voor alles wat vaders meemaken in een zwangerschap en kraamtijd hoor, maar ik vind wel dat de impact van zwanger zijn en borstvoeding geven echt behoorlijk groot is en dat moeten de vrouwen nou eenmaal doen.
Voor mij betekent dat dat ik geen onregelmatige uren meer wilde werken en dat ik ook geen baan meer wilde waarbij 32-36 uur het minimum is. Ik werk nu 3 lange dagen of 2 lange en 2 korte en dat bevalt me prima. Daarmee heb ik wat inkomen ingeleverd maar dat kunnen we samen prima dragen.
Daarnaast heb ik bij mijn bevallingen altijd gekozen voor een langer verlof, dus ik nam altijd nog 1-2 maanden ouderschapsverlof op aan het einde van mijn zwangerschapsverlof. Dat kost geld, want onbetaald, maar het bracht me zoveel mentale rust en vertrouwen in een goede start van werken en opvang dat het ons dat wel waard was.
dinsdag 11 januari 2022 om 12:14
Ook mijn excuses dat ik je vraag als flauw heb opgevat.-April- schreef: ↑11-01-2022 11:16Daarom was het een vraag, niet een oordeel over jouw man.
Ik lees mee in dit topic omdat ik twijfel over meer kinderen krijgen vanwege alles wat jij oa aankaart in je Posts. Ookal wil ik ze wel. Ik heb er nu eentje van 3 maanden en geef borstvoeding. Daarnaast ben ik hoofdkostwinner van ons gezin en dus vaak van huis voor werk. Ik werk 40 uur per week.
Dus ik weet oprecht niet hoe die avondspits zal gaan want ik ben er meestal niet.
Dus mijn vraag kwam eerder daarvandaan dan wat anders.
Toevoeging: en ik heb dat hormonale aspect en de impact van zwangerschap en bevalling icm mijn baan als heftig ervaren en het zwangerschapsverlof was echt te kort om dat te neutraliseren
Met pijn in mijn hart heb ik daarom tegen man gezegd dat er 3 opties zijn:
- hij speelt een zeer actieve rol
- of ik doe een carriereswitch
- of er komen geen kinderen meer
Optie 2 zie ik eigenlijk als het falen van gelijkheid tussen mannen en vrouwen maar misschien moet dat ook maar geaccepteerd worden omdat moeder natuur het zo heeft bepaald
Ik zou het niet willen zien als falen. Je moet nou eenmaal herstellen nadat je een kind gekregen hebt. Mijn vriend kon zich ook veel beter afsluiten voor 'dubbel gejank' terwijl het bij mij echt als een bom binnenkwam en ik regelmatig met m'n handen in het haar zat (en ook zelf echt veel moest huilen).
Mijn vriend is voor zichzelf begonnen toen de oudste klein was en hij had daar bepaalde ideeen bij over meer tijd met het gezin doorbrengen, wat allemaal niet gelukt is. Nu de jongste er is, lukt dat wel, maar nog niet in de mate die hij (en ik) graag zou willen. Ik heb dus ook tegen mijn vriend gezegd dat als ik eenmaal zwanger ben dat hij echt voor ons moet zorgen omdat ik hoogstwaarschijnlijk weer HG zal hebben waardoor ik niet voor de kinderen kan zorgen zoals anders.
Het zal voor ons beide doorbijten worden, maar die tijd gaat ook weer voorbij.
dinsdag 11 januari 2022 om 12:16
Dank voor deze post. Je verwoordt precies wat ik denk/hoopte. Dat ik hier niet alleen in sta. For the record, ik heb een schat van een man die sowieso al erg veel doet omdat ik die baan heb met ook onregelmatige tijden.Adaline schreef: ↑11-01-2022 12:01April, ik zie nu pas je toevoeging. Ik vind het geen falen als je als moeder ervoor kiest om in de periode van zwangerschappen en babies je focus meer bij het gezin te leggen. Ik werk ook nog steeds, zou ook niet anders willen, maar ik heb mijn prioriteit wel heel duidelijk liggen bij ons gezin.
Ik ben eigenlijk van mening dat het juist heel erg raar is om van vrouwen te vragen dat je die hele lichamelijke en psychische verandering die een zwangerschap, bevalling, babytijd met slaapgebrek en hormonen met zich meebrengen met uitzondering van 16 weken zwangerschapsverlof maar 'gewoon' naast je neer te leggen en door te gaan als daarvoor. Overigens vind ik dat er ook veel meer oog mag zijn voor alles wat vaders meemaken in een zwangerschap en kraamtijd hoor, maar ik vind wel dat de impact van zwanger zijn en borstvoeding geven echt behoorlijk groot is en dat moeten de vrouwen nou eenmaal doen.
Voor mij betekent dat dat ik geen onregelmatige uren meer wilde werken en dat ik ook geen baan meer wilde waarbij 32-36 uur het minimum is. Ik werk nu 3 lange dagen of 2 lange en 2 korte en dat bevalt me prima. Daarmee heb ik wat inkomen ingeleverd maar dat kunnen we samen prima dragen.
Daarnaast heb ik bij mijn bevallingen altijd gekozen voor een langer verlof, dus ik nam altijd nog 1-2 maanden ouderschapsverlof op aan het einde van mijn zwangerschapsverlof. Dat kost geld, want onbetaald, maar het bracht me zoveel mentale rust en vertrouwen in een goede start van werken en opvang dat het ons dat wel waard was.
Ik heb een stevige carrière maar ben tot de conclusie gekomen dat ik op het gebied van moederschap echt niets wist. Om te beginnen inderdaad de impact van de zwangerschap, zowel fysiek als mentaal. Het is echt heel banaal en suf maar om te beginnen dat ik met 35 weken mijn collega’s in de gang probeerde bij te benen op weg naar een vergadering. Het was een kwartier lopen (groot centrum) en ze liepen zo snel.
Na het verlof erachter komen dat de mannelijke collega’s met minder ervaring dan jij je voorbij zijn gestreefd tijdens je afwezigheid. En ik dan denken dat ik na het verlof inderdaad weer dezelfde draad kan oppakken om verder te gaan waar ik was geëindigd. Zonder extra verlof op te nemen.
Dat ging dus niet. Ja kan misschien wel maar daar lijdt zoon onder.
Dus wat je zegt snijdt hout. Bij de volgende aansluitend onbetaald verlof opnemen
dinsdag 11 januari 2022 om 13:17
Wat goed hoe je je verwoordt april.
Ik herken ook wel veel in wat je zegt. Ik ben academisch opgeleid en vanwege de kinderen minder gaan werken. Mijn man heeft ook 1 dag vrij voor de kinderen. Maar ik merkte wel dat na de 2e mijn carrière wel wat ging afvlakken. Maar eigenlijk vond ik dit niet eens zo erg (had ik vtv niet verwacht want ik wilde altijd carrière maken). Ik merk dat ik vooral gelukkig word van mijn gezin en nu ze naar school gaan ook van het meehelpen op school (als dat weer mag natuurlijk), er zijn voor ze uit school zodat ze zo minimaal mogelijk naar Bso gaan en lekker thuis kunnen zijn. Ik zie inderdaad jongere collega’s mij nu voorbij stevenen. Maar het voelt voor nu goed zo en die carrière kan altijd nog later komen. Het enige moeilijke vind ik soms dat ik bepaalde taken/opdrachten niet mag uitvoeren omdat je daar minimaal 32u voor moet werken bijv. Maar dan kom ik thuis en zie ik die snoetjes en denk ik ook dit is toch veel belangrijker
Een 3e kindje zal carrière technisch betekenen dat het weer vooruitgeschoven wordt
Als je met pensioen bent kijk je vooral terug op je leven wat je echt gelukkig heeft gemaakt en dat is in die zin nu een 3e kindje voor ons. Niet dat ik die opdracht binnenhaal oid. Zo zie ik het nu echt!
Hopelijk heb je hier wat aan
Ik herken ook wel veel in wat je zegt. Ik ben academisch opgeleid en vanwege de kinderen minder gaan werken. Mijn man heeft ook 1 dag vrij voor de kinderen. Maar ik merkte wel dat na de 2e mijn carrière wel wat ging afvlakken. Maar eigenlijk vond ik dit niet eens zo erg (had ik vtv niet verwacht want ik wilde altijd carrière maken). Ik merk dat ik vooral gelukkig word van mijn gezin en nu ze naar school gaan ook van het meehelpen op school (als dat weer mag natuurlijk), er zijn voor ze uit school zodat ze zo minimaal mogelijk naar Bso gaan en lekker thuis kunnen zijn. Ik zie inderdaad jongere collega’s mij nu voorbij stevenen. Maar het voelt voor nu goed zo en die carrière kan altijd nog later komen. Het enige moeilijke vind ik soms dat ik bepaalde taken/opdrachten niet mag uitvoeren omdat je daar minimaal 32u voor moet werken bijv. Maar dan kom ik thuis en zie ik die snoetjes en denk ik ook dit is toch veel belangrijker
Een 3e kindje zal carrière technisch betekenen dat het weer vooruitgeschoven wordt
Als je met pensioen bent kijk je vooral terug op je leven wat je echt gelukkig heeft gemaakt en dat is in die zin nu een 3e kindje voor ons. Niet dat ik die opdracht binnenhaal oid. Zo zie ik het nu echt!
Hopelijk heb je hier wat aan
dinsdag 11 januari 2022 om 14:07
@Anna-Isabella, wat verwoord je dat mooi. Ik herken er heel erg mijn eigen keuzeproces in op carrière/werkgebied. Het komt wel weer als de kinderen groter zijn of niet, en dan heb ik denk ik veel meer genoten van de kinderen dan ik ooit zou hebben gedaan van een carrière.
@april, ik heb je even geloept en ik heb het idee dat je een vergelijkbare baan hebt als mijn man en dat we alledrie dezelfde studie hebben gedaan. Stuur me gerust een pb als je het leuk vind die specifieke situatie nog wat verder te bespreken, want dat is een moeilijke spagaat.
@april, ik heb je even geloept en ik heb het idee dat je een vergelijkbare baan hebt als mijn man en dat we alledrie dezelfde studie hebben gedaan. Stuur me gerust een pb als je het leuk vind die specifieke situatie nog wat verder te bespreken, want dat is een moeilijke spagaat.
donderdag 13 januari 2022 om 21:57
Leuk om meer van jullie te weten te komen! En super handig die tips voor het vervoeren van 3 kindjes in de auto, bedankt! Hier was het even een paar dagen stil, hoopte op een positieve test, maar helaas was testen niet eens nodig, en werd duidelijk dat we voor ronde 6 moeten gaan.
Ik werk zelf 32 uur, flexibel verdeeld over 5 dagen, mijn vriend werkt onregelmatig, waardoor we niet opvang nodig hebben. Slaapkamers zijn er nog over, de jongens slapen al een paar jaar samen, de jongste was zo’n nachtbraker, maar sinds hij bij z’n broer slaapt gaat dat al stukken beter. Alleen hebben wij beneden niet zoveel ruimte, dus hopelijk toch ooit nog keer verhuizen. Ik wil deze maand zo’n fertiliy cup gaan gebruiken waardoor je sneller zwanger zou raken. Vraag me af of het echt zo is hoor. Iemand hier ervaring? Het is niet eens zo zeer dat ik denk, ik moet morgen zwanger zijn, maar heb er gewoon zoveel zin in, ook om het de jongens (3 en 5) straks te gaan vertellen enz
Ik werk zelf 32 uur, flexibel verdeeld over 5 dagen, mijn vriend werkt onregelmatig, waardoor we niet opvang nodig hebben. Slaapkamers zijn er nog over, de jongens slapen al een paar jaar samen, de jongste was zo’n nachtbraker, maar sinds hij bij z’n broer slaapt gaat dat al stukken beter. Alleen hebben wij beneden niet zoveel ruimte, dus hopelijk toch ooit nog keer verhuizen. Ik wil deze maand zo’n fertiliy cup gaan gebruiken waardoor je sneller zwanger zou raken. Vraag me af of het echt zo is hoor. Iemand hier ervaring? Het is niet eens zo zeer dat ik denk, ik moet morgen zwanger zijn, maar heb er gewoon zoveel zin in, ook om het de jongens (3 en 5) straks te gaan vertellen enz
zondag 16 januari 2022 om 10:44
@feetje 88 jammer, door naar de volgende ronde . Ik heb geen ervaring met zo'n cup! Wat zou het moeten doen? Ik heb bij mij eerste 2 alleen ovulatie testen gebruikt om zeker te weten of de eisprong die ik voelde klopte, stom eigenlijk wat ik had altijd zo'n knallende eisprong .. maar zo'n test gaf me dan toch zekerheid dat wat ik voelde klopte. Na mijn 2e bevalling heel lang geen eisprong gevoeld, heb een tijdje nuvaring gebruikt en ben daar nu weer mee gestopt vanwege bijwerkingen en nu voel ik m weer.
woensdag 19 januari 2022 om 12:03
Ik heb echt nog nooit van zo’n cup gehoord, heb er even naar zitten googelen en het lijkt wel wat te kunnen doen. Laat maar eens weten hoe het bevalt Feetje
Haha, herkenbaar Nina, de drang om met testen toch een beetje controle te hebben ofzo, terwijl mijn lichaam prima aangeeft wat er gebeurd.
Ik zit nu op het wachtbankje, begin volgende week NOD. Duimen jullie mee?
Haha, herkenbaar Nina, de drang om met testen toch een beetje controle te hebben ofzo, terwijl mijn lichaam prima aangeeft wat er gebeurd.
Ik zit nu op het wachtbankje, begin volgende week NOD. Duimen jullie mee?
zondag 23 januari 2022 om 06:33
zondag 23 januari 2022 om 19:15
Ik zie nu dit topic pas, ik had net zelf een topic gemaakt over de twijfel om wel/niet voor een 3e kindje te gaan. Als we beslissen het wel te doen (en die kans is wel heel groot denk ik), dan willen we ook dit jaar nog beginnen (zo rond de zomer).
Dus het lijkt me leuk om mee te lezen en te schrijven. Ik ga de rest nog even terug lezen hier.
Dus het lijkt me leuk om mee te lezen en te schrijven. Ik ga de rest nog even terug lezen hier.
vrijdag 28 januari 2022 om 18:59
zaterdag 29 januari 2022 om 19:39
@nina_90 dankjewel!
Ik heb een beetje vluchtig alles doorgelezen en zal proberen vanaf nu te reageren.
We hebben erg getwijfeld, maar inmiddels hebben we de knoop doorgehakt dat we wel voor een 3e kindje gaan dit jaar.
We hebben 2 kinderen van 4,5 en 2 en we willen (op zijn vroegst) deze zomer beginnen.
Ik heb een beetje vluchtig alles doorgelezen en zal proberen vanaf nu te reageren.
We hebben erg getwijfeld, maar inmiddels hebben we de knoop doorgehakt dat we wel voor een 3e kindje gaan dit jaar.
We hebben 2 kinderen van 4,5 en 2 en we willen (op zijn vroegst) deze zomer beginnen.
lavie wijzigde dit bericht op 19-05-2022 19:56
Reden: ---
Reden: ---
0.97% gewijzigd
maandag 31 januari 2022 om 14:38
Voor ons staat het even in de ijskast. Prima overigens, heb er geen verdriet van. Vriend dacht wel dat ik het erg zou vinden dat hij het even wilde parkeren, maar nee, gelukkig niet.
Hij heeft er altijd 3 gewild en ik was prima gelukkig met hoe het nu is. Maar omdat hij 'altijd al' 3 wilde, ging ik er serieus over nadenken hoe dat eruit ging zien en natuurlijk veel met hem erover gesproken. Voor hem was 'die 3' altijd de droom, maar nu we het er zoveel over hadden heeft hij toch meer tijd nodig om erover na te denken. De knoop was al een soort van doorgehakt om los te gaan, dus toen hij 2-3 dagen later er mee aan kwam dat hij nog niet wilde, was hij dus bang dat ik erg teleurgesteld zou zijn, maar gelukkig niet dus.
Ik lees hier wel gewoon mee hoor, ben zo benieuwd naar jullie en hoe het leven met een 3e straks is!
Hij heeft er altijd 3 gewild en ik was prima gelukkig met hoe het nu is. Maar omdat hij 'altijd al' 3 wilde, ging ik er serieus over nadenken hoe dat eruit ging zien en natuurlijk veel met hem erover gesproken. Voor hem was 'die 3' altijd de droom, maar nu we het er zoveel over hadden heeft hij toch meer tijd nodig om erover na te denken. De knoop was al een soort van doorgehakt om los te gaan, dus toen hij 2-3 dagen later er mee aan kwam dat hij nog niet wilde, was hij dus bang dat ik erg teleurgesteld zou zijn, maar gelukkig niet dus.
Ik lees hier wel gewoon mee hoor, ben zo benieuwd naar jullie en hoe het leven met een 3e straks is!
maandag 31 januari 2022 om 16:31
Ah melon mooi om te lezen dat het voor jullie nu beiden goed voelt om het even op pauze te zetten. Als je twijfels ervaart is dat denk ik ook het beste. Jouw jongste is ook nog maar 1. Je hebt in die zin nog alle tijd.
Je weet nooit hoe het zal lopen. Maar wel fijn dat jullie er samen zo goed over kunnen praten!
Leuk dat je mee blijft lezen!
Je weet nooit hoe het zal lopen. Maar wel fijn dat jullie er samen zo goed over kunnen praten!
Leuk dat je mee blijft lezen!
maandag 31 januari 2022 om 20:58
Melon, fijn dat jullie er beide achter staan om nog even te wachten en na te denken.
Wij hebben ook een hele tijd getwijfeld en ineens hadden we allebei het gevoel dat we het echt willen. Maar wel als de andere 2 net iets ouder zijn. De oudste gaat over een half jaar naar school en daar willen we op wachten. Dat is voornamelijk omdat ik met de vorige 2 zwangerschappen veel heb moeten overgeven. Als de kinderen dan net even iets ouder zijn is dat wel fijn.
Ik vind het ook wel fijn dat we nog even aan het idee kunnen wennen. Hebben jullie dat ook dat je 'de 3e' veel meer een 'ding' vindt?
Wij hebben ook een hele tijd getwijfeld en ineens hadden we allebei het gevoel dat we het echt willen. Maar wel als de andere 2 net iets ouder zijn. De oudste gaat over een half jaar naar school en daar willen we op wachten. Dat is voornamelijk omdat ik met de vorige 2 zwangerschappen veel heb moeten overgeven. Als de kinderen dan net even iets ouder zijn is dat wel fijn.
Ik vind het ook wel fijn dat we nog even aan het idee kunnen wennen. Hebben jullie dat ook dat je 'de 3e' veel meer een 'ding' vindt?
lavie wijzigde dit bericht op 19-05-2022 19:59
Reden: ---
Reden: ---
27.38% gewijzigd
dinsdag 1 februari 2022 om 17:51
Hoi allemaal!
Mag ik meeschrijven? Na de 2de HG zwangerschap en de traumatische 2de bevalling zeiden (vooral mijn man) en ik nooit maar dan ook echt nooit meer. Hij heeft zich zelfs kort daarop laten steraliseren.
Bij mij is de wens nooit weggeweest, maargoed een kind krijg je samen en als 1 niet wilt prima.
Echter kwam mijn man er vorig jaar op terug.
Lang verhaal kort, afgelopen juni steralisatie ongedaan laten maken en ik ben op dit moment 7 weken zwanger.
Ik ben zo zo misselijk weer, zit aan de medicatie, leef boven, werk is ingelicht en kan even niet zo heel veel meer. Ik geef wel minder over, maar loop heel de dag te kokken.
Het kindje is zooo gewenst en we hebben er zo goed over nagedacht, maar betrap mezelf er soms wel op waarom doe ik mezelf dit weer aan.. Ik hoop dat ik uit t ziekenhuis kan blijven dit keer.
Ook vind ik het opeens heel spannend of die derde wel aansluiting vind bij de oudste 2 ( 1 meisje van 5 en 1 jongen van 3) terwijl ik daar voorheen nooit over nadacht.
Ik las al dat meerdere dit hebben.
Misschien niet helemaal de plek om hier mee te schrijven aangezien ik dus al wel zwanger ben, maar ik vind wel herkenning hier in de denkbeelden.
Ik zit nl ook in een uitgerekend in groepje maar dat gaat vooral over eerste en tweede kindjes.
Sorry voor t onwijs lange verhaal.
Mag ik meeschrijven? Na de 2de HG zwangerschap en de traumatische 2de bevalling zeiden (vooral mijn man) en ik nooit maar dan ook echt nooit meer. Hij heeft zich zelfs kort daarop laten steraliseren.
Bij mij is de wens nooit weggeweest, maargoed een kind krijg je samen en als 1 niet wilt prima.
Echter kwam mijn man er vorig jaar op terug.
Lang verhaal kort, afgelopen juni steralisatie ongedaan laten maken en ik ben op dit moment 7 weken zwanger.
Ik ben zo zo misselijk weer, zit aan de medicatie, leef boven, werk is ingelicht en kan even niet zo heel veel meer. Ik geef wel minder over, maar loop heel de dag te kokken.
Het kindje is zooo gewenst en we hebben er zo goed over nagedacht, maar betrap mezelf er soms wel op waarom doe ik mezelf dit weer aan.. Ik hoop dat ik uit t ziekenhuis kan blijven dit keer.
Ook vind ik het opeens heel spannend of die derde wel aansluiting vind bij de oudste 2 ( 1 meisje van 5 en 1 jongen van 3) terwijl ik daar voorheen nooit over nadacht.
Ik las al dat meerdere dit hebben.
Misschien niet helemaal de plek om hier mee te schrijven aangezien ik dus al wel zwanger ben, maar ik vind wel herkenning hier in de denkbeelden.
Ik zit nl ook in een uitgerekend in groepje maar dat gaat vooral over eerste en tweede kindjes.
Sorry voor t onwijs lange verhaal.
dinsdag 1 februari 2022 om 19:35
Lavie: ja dat herken ik wel. Op een of andere manier voelde 1 en 2 kinderen als soort van geen keuze. We wisten van te voren dat we dit wilden en 2 kinderen is wat dat betreft ook wel soort van “standaard”. Maar een 3e kindje voelt dan toch als soort van extra, en dat maakt de keuze dan ook wel spannender. Ik kan het even niet zo goed verwoorden allemaal. Maar als je Googlet dan lees je dus ook dat 3e kinderen de kinderen zijn waar het meest over wordt nagedacht Dat is bij ons dus wel echt het geval geweest. Ook omdat nu alles loopt, 2 kinderen op school, veel tijd weer voor jezelf, uit de luiers, geen gebroken nachten meer etc. Maar toch die wens hè, die is te sterk. Met liefde (zeg ik nu natuurlijk) ga ik die fases weer aan: ik geloof wel dat je nu veel relaxter alles in gaat.
Augenseptbabies: wat leuk dat je wilt meeschrijven en gefeliciteerd met je zwangerschap. Gezien alles wat je hebt meegemaakt met je 1e en 2e snap ik wel dat het best heftig voor je voelt om zwanger te zijn. Zeker in deze nare fase van veel misselijk zijn en nog zo’n lange zwangerschap in het vooruitzicht, is het misschien moeilijker te bedenken “waarom wilde ik dit nu eigenlijk ?”
Maar alles wat jullie hebben ondernomen (sterilisatie ongedaan maken bijv) geeft ook wel aan dat jullie niet over één nacht ijs zijn gegaan. Klinkt wel als weloverwogen. Probeer dat ook een beetje vast te houden:
Wel lastig ook dat je bijv je werk al hebt moeten inlichten. Snap dat dat echt nog niet fijn is zo vroeg red je het nu een beetje thuis met de kinderen ook?
Augenseptbabies: wat leuk dat je wilt meeschrijven en gefeliciteerd met je zwangerschap. Gezien alles wat je hebt meegemaakt met je 1e en 2e snap ik wel dat het best heftig voor je voelt om zwanger te zijn. Zeker in deze nare fase van veel misselijk zijn en nog zo’n lange zwangerschap in het vooruitzicht, is het misschien moeilijker te bedenken “waarom wilde ik dit nu eigenlijk ?”
Maar alles wat jullie hebben ondernomen (sterilisatie ongedaan maken bijv) geeft ook wel aan dat jullie niet over één nacht ijs zijn gegaan. Klinkt wel als weloverwogen. Probeer dat ook een beetje vast te houden:
Wel lastig ook dat je bijv je werk al hebt moeten inlichten. Snap dat dat echt nog niet fijn is zo vroeg red je het nu een beetje thuis met de kinderen ook?
vrijdag 4 februari 2022 om 14:15
Isabella-Anna, ja heel herkenbaar wat je schrijft. Wij hebben dat ook wel heel erg. Aan de ene kant krijg je steeds meer vrijheid en is dat ook echt heel fijn. Alles loopt lekker. Maar toch die wens idd!
Augenseptbabys, gefeliciteerd! Heb je de 1e echo al gehad?
Wat naar van die misselijkheid! Hier ook 2 keer gehad en ik ben ook 'bang' dat het de 3e keer ook weer zo zal zijn. En ik verwacht dan ook diezelfde gedachte te hebben als wat jij hebt, waarom je jezelf dit nog een keer aan doet. Maar zo gauw de baby er is dan weet je wel dat je het er helemaal voor over hebt gehad (dat had ik in ieder geval wel de vorige 2 keer).
Leuk dat je mee komt schrijven hoor! Ben je in september uitgerekend?
Augenseptbabys, gefeliciteerd! Heb je de 1e echo al gehad?
Wat naar van die misselijkheid! Hier ook 2 keer gehad en ik ben ook 'bang' dat het de 3e keer ook weer zo zal zijn. En ik verwacht dan ook diezelfde gedachte te hebben als wat jij hebt, waarom je jezelf dit nog een keer aan doet. Maar zo gauw de baby er is dan weet je wel dat je het er helemaal voor over hebt gehad (dat had ik in ieder geval wel de vorige 2 keer).
Leuk dat je mee komt schrijven hoor! Ben je in september uitgerekend?
vrijdag 4 februari 2022 om 14:49
Dankjulliewel!
Ik heb t vandaag mn moeder en zusje verteld. Mn moeder had t niet door toen ik een emmer liet zien en mn zusje wel gelijk, ze vonden t heel leuk en zijn heel blij, wel wat bezorgd om mij.
We konden t even niet meer voor ons houden ook ivm hulp voor de andere 2
Ik ben nu iets meer dan zeven weken en ik heb maandag mn eerste echo. Erg vroeg verteld dus, maar zag even geen andere mogelijkheid dan hulp vragen. Ze zijn nu met de kinderen naar de bioscoop.
Ik hoop op een goede echo maandag maar zoals ik me nu voel, voel ik me wel echt zwanger dus ga er stiekem vanuit dat t wel goed zit .
En idd zeker als ik de baby voel wordt t ook al iets meer zeker en weet je des temeer waar je t voor doet. De wens van mij was altijd 5 kinderen.. Maar dat gaan we echt echt niet doen
Eerst deze maar weer overleven haha!
Ohja wij zijn trouwens beide 31 (ik ben net 31 geworden)
Weet niet meer of ik dat al had getypt. Beetje warrig door de medicatie.
Ik hoop voor jullie allemaal ook snel positieve testen!
Ik heb t vandaag mn moeder en zusje verteld. Mn moeder had t niet door toen ik een emmer liet zien en mn zusje wel gelijk, ze vonden t heel leuk en zijn heel blij, wel wat bezorgd om mij.
We konden t even niet meer voor ons houden ook ivm hulp voor de andere 2
Ik ben nu iets meer dan zeven weken en ik heb maandag mn eerste echo. Erg vroeg verteld dus, maar zag even geen andere mogelijkheid dan hulp vragen. Ze zijn nu met de kinderen naar de bioscoop.
Ik hoop op een goede echo maandag maar zoals ik me nu voel, voel ik me wel echt zwanger dus ga er stiekem vanuit dat t wel goed zit .
En idd zeker als ik de baby voel wordt t ook al iets meer zeker en weet je des temeer waar je t voor doet. De wens van mij was altijd 5 kinderen.. Maar dat gaan we echt echt niet doen
Eerst deze maar weer overleven haha!
Ohja wij zijn trouwens beide 31 (ik ben net 31 geworden)
Weet niet meer of ik dat al had getypt. Beetje warrig door de medicatie.
Ik hoop voor jullie allemaal ook snel positieve testen!
vrijdag 4 februari 2022 om 19:46
Augenseptbabies, wij hebben het ook beide keren heel snel verteld aan onze ouders. Stel dat het niet goed gaat, dan is het ook fijn dat ze het weten toch? Maar hier hadden ze het anders ook wel doorgehad door de misselijkheid idd. En nu kunnen ze je mooi wat ontlasten, voor jou fijn lijkt mij!
lavie wijzigde dit bericht op 19-05-2022 19:57
Reden: ---
Reden: ---
30.41% gewijzigd
vrijdag 4 februari 2022 om 20:47
Hoi, ik wil ook wel meeschrijven, of meelezen in ieder geval.
Wij gaan ook voor een 3e, alleen is het bij ons wel een beetje anders. Wij hebben namelijk 2 kindjes via icsi, en we hebben nog een aantal embryo's over uit de poging van onze jongste. We hebben lang gewikt en gewogen wat we daarmee wilden doen. Of eigenlijk mijn man Maar nu dus besloten om ze te gaan gebruiken.
Als uit die terugplaatsingen geen zwangerschap volgt, gaan we echter niet meer van voor af aan beginnen en blijven we met z'n viertjes. Mocht het wel gaan lukken, dan heeft het zo moeten zijn.
Dus hoewel we er op zich wel relaxed instaan vind ik het toch wel weer spannend.
Wij gaan ook voor een 3e, alleen is het bij ons wel een beetje anders. Wij hebben namelijk 2 kindjes via icsi, en we hebben nog een aantal embryo's over uit de poging van onze jongste. We hebben lang gewikt en gewogen wat we daarmee wilden doen. Of eigenlijk mijn man Maar nu dus besloten om ze te gaan gebruiken.
Als uit die terugplaatsingen geen zwangerschap volgt, gaan we echter niet meer van voor af aan beginnen en blijven we met z'n viertjes. Mocht het wel gaan lukken, dan heeft het zo moeten zijn.
Dus hoewel we er op zich wel relaxed instaan vind ik het toch wel weer spannend.
.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in