Zwanger
alle pijlers
Een jaar bezig.. nu toch maar naar de huisarts
dinsdag 19 november 2013 om 13:28
Ik ben sinds december 2012 gestopt met anticonceptie. Ik heb een korte periode de nuvaring gehad daarvoor jarenlang niets.
Vorig jaar oudjaarsavond had ik nog goede hoop en dacht er heel anders bij te zitten nu in november dan het geval is. Ik zag mezelf toen in gedachten al met een bolle buik zitten of misschien al wel bevallen. Toen dacht ik dat het allemaal nog zou kunnen. Mensen om mij heen zijn allemaal (razend) snel zwanger geworden. Ik zit nu in ronde 13 en het wil gewoon niet lukken. Ik hou overal rekening mee. Drink bijna geen koffie, geen alcohol, slik braaf mijn vitamines en foliumzuur. Manlief slikt ook zijn vitamientjes. Ik heb een regelmatige cyclus maar toch iedere maand weer die teleurstelling en toch weer even die tranen.
Helaas is mijn leven zo gelopen dat ik nu op mijn 35e pas voor de eerste ga. Mijn leeftijd houdt de boel wellicht op .. manlief heeft al een kind uit een eerdere relatie.
Ik heb volgende week toch maar een afspraak bij de huisarts staan iets waar ik tot de deadline van een jaar mee gewacht heb.. in de hoop dat het niet nodig bleek te zijn maar helaas..
Wie zit in hetzelfde schuitje en babbelt mee?
Vorig jaar oudjaarsavond had ik nog goede hoop en dacht er heel anders bij te zitten nu in november dan het geval is. Ik zag mezelf toen in gedachten al met een bolle buik zitten of misschien al wel bevallen. Toen dacht ik dat het allemaal nog zou kunnen. Mensen om mij heen zijn allemaal (razend) snel zwanger geworden. Ik zit nu in ronde 13 en het wil gewoon niet lukken. Ik hou overal rekening mee. Drink bijna geen koffie, geen alcohol, slik braaf mijn vitamines en foliumzuur. Manlief slikt ook zijn vitamientjes. Ik heb een regelmatige cyclus maar toch iedere maand weer die teleurstelling en toch weer even die tranen.
Helaas is mijn leven zo gelopen dat ik nu op mijn 35e pas voor de eerste ga. Mijn leeftijd houdt de boel wellicht op .. manlief heeft al een kind uit een eerdere relatie.
Ik heb volgende week toch maar een afspraak bij de huisarts staan iets waar ik tot de deadline van een jaar mee gewacht heb.. in de hoop dat het niet nodig bleek te zijn maar helaas..
Wie zit in hetzelfde schuitje en babbelt mee?
dinsdag 19 november 2013 om 13:31
Ik zit in hetzelfde schuitje, ben sinds oktober 2012 gestopt met de AC na 15 jaar pil gebruik, vrij snel een regelmatige cyclus, maar tot op heden geen geluk.
Ik ben onlangs naar de HA geweest en die zei dat ze mij pas na 1 1/2 jaar kunnen doorverwijzen. Vriend is wel al getest en de uitslag daarvan was goed.
Doe je ook aan ovulatietesten?
Ik ben onlangs naar de HA geweest en die zei dat ze mij pas na 1 1/2 jaar kunnen doorverwijzen. Vriend is wel al getest en de uitslag daarvan was goed.
Doe je ook aan ovulatietesten?
dinsdag 19 november 2013 om 13:34
Hi, ik ben bijna net zou oud als jij, hier ongeveer hetzelfde verhaal. Man heeft al een kind, ik stopte na onze vakantie in 2011 (!) met de pil en nog steeds niets. Heb wel een verwijzing voor de gyn, maar vind de stap om daadwerkelijk te gaan heel moeilijk. Ook omdat vrij kort hierop geconstateerd werd dat mijn man een reumatische aandoening heeft. Hij heeft hierdoor vaak pijn en is heel moe, en om er dan een extra belasting tegenaan te gooien i.v.m. een medisch traject? Hoe staat jouw man hier in, temeer omdat hij al een kind heeft?
dinsdag 19 november 2013 om 13:43
Ikzelf heb er geen ervaring mee, maar kan mij goed voorstellen dat dit frustrerend is.. Ikzelf ben ook al een jaar bezig om een kindje te krijgen. Heb wel het geluk dat ik al twee keer zwanger ben geweest. Alleen niet het geluk om het kindje langer bij mij te houden.
Als je dan in je omgeving ziet dat het anderen 'makkelijk' afgaat, dan ben je behoorlijk teleurgesteld in je eigen lichaam.
Ik hoop voor jullie dat de hartewens snel vervuld mag worden. Laat 2014 jullie jaar zijn waarin jullie je kindje in jullie armen kan sluiten.
Als je dan in je omgeving ziet dat het anderen 'makkelijk' afgaat, dan ben je behoorlijk teleurgesteld in je eigen lichaam.
Ik hoop voor jullie dat de hartewens snel vervuld mag worden. Laat 2014 jullie jaar zijn waarin jullie je kindje in jullie armen kan sluiten.
dinsdag 19 november 2013 om 13:47
Wat voor reumatische aandoening heeft je man mater_matutna en is daar nog verbetering in te verwachten?
Gezien je leeftijd en al 2 jaar proberen zou ik toch niet meer wachten met een bezoek aan de gynaecoloog. Misschien is de oplossing wel heel simpel en een mogelijk probleem snel te verhelpen.
En mocht de uitslag toch leiden tot een langdurig medisch traject, dan is het voornamelijk voor jou belastbaar en niet voor je man.
Gezien je leeftijd en al 2 jaar proberen zou ik toch niet meer wachten met een bezoek aan de gynaecoloog. Misschien is de oplossing wel heel simpel en een mogelijk probleem snel te verhelpen.
En mocht de uitslag toch leiden tot een langdurig medisch traject, dan is het voornamelijk voor jou belastbaar en niet voor je man.
dinsdag 19 november 2013 om 13:49
Ja ik heb een aantal maanden ovulatietesten gebruikt en deze gaven steeds weer een eisprong aan. Daar was ik ook nog even bang voor dat die er niet zouden zijn. Ik gebruik ze niet elke maand moet ik zeggen. Ik heb wel een app op mijn mobiel die mijn cyclus (bij benadering) in de gaten houdt. Ik weet dus wel wanneer ongeveer mijn vruchtbare periode is. Dat merk ik trouwens ook vaak aan mijn lijf.
Gebruik jij ze wel elke maand? en slik jij extra vitaminen?
Wat vervelend dat jij nog niet doorverwezen bent door je HA.
De assistente gaf aan dat ze begreep dat ik om een consult vroeg. Ik hoop dus dat de HA daar ook zo over denkt en mij voor verder onderzoek doorverwijst.
Fijn dat de test van je vriend wel goed was.
Gebruik jij ze wel elke maand? en slik jij extra vitaminen?
Wat vervelend dat jij nog niet doorverwezen bent door je HA.
De assistente gaf aan dat ze begreep dat ik om een consult vroeg. Ik hoop dus dat de HA daar ook zo over denkt en mij voor verder onderzoek doorverwijst.
Fijn dat de test van je vriend wel goed was.
dinsdag 19 november 2013 om 13:56
quote:layang schreef op 19 november 2013 @ 13:49:
Ja ik heb een aantal maanden ovulatietesten gebruikt en deze gaven steeds weer een eisprong aan. Daar was ik ook nog even bang voor dat die er niet zouden zijn. Ik gebruik ze niet elke maand moet ik zeggen. Ik heb wel een app op mijn mobiel die mijn cyclus (bij benadering) in de gaten houdt. Ik weet dus wel wanneer ongeveer mijn vruchtbare periode is. Dat merk ik trouwens ook vaak aan mijn lijf.
Gebruik jij ze wel elke maand? en slik jij extra vitaminen?
Wat vervelend dat jij nog niet doorverwezen bent door je HA.
De assistente gaf aan dat ze begreep dat ik om een consult vroeg. Ik hoop dus dat de HA daar ook zo over denkt en mij voor verder onderzoek doorverwijst.
Fijn dat de test van je vriend wel goed was.
Ik gebruik ook ovulatietesten, heb ook een App op mijn telefoon en slik foliumzuur.
Nou is er bij mij onlangs geconstateerd dat ik onrustige cellen heb in mijn baarmoeder dit naar aanleiding van het bevolkingsonderzoek voor baarmoederhalskanker. Ik ben van pap3a naar pap2 gegaan, er was dus wel verbetering, maar nog niet goed genoeg. Morgen moet ik naar de gyneacoloog om de achtergebleven onrustige cellen te laten verwijderen. Ik ga dan direct vragen of dit misschien een reden is van het uitblijven van een zwangerschap.
Ja ik heb een aantal maanden ovulatietesten gebruikt en deze gaven steeds weer een eisprong aan. Daar was ik ook nog even bang voor dat die er niet zouden zijn. Ik gebruik ze niet elke maand moet ik zeggen. Ik heb wel een app op mijn mobiel die mijn cyclus (bij benadering) in de gaten houdt. Ik weet dus wel wanneer ongeveer mijn vruchtbare periode is. Dat merk ik trouwens ook vaak aan mijn lijf.
Gebruik jij ze wel elke maand? en slik jij extra vitaminen?
Wat vervelend dat jij nog niet doorverwezen bent door je HA.
De assistente gaf aan dat ze begreep dat ik om een consult vroeg. Ik hoop dus dat de HA daar ook zo over denkt en mij voor verder onderzoek doorverwijst.
Fijn dat de test van je vriend wel goed was.
Ik gebruik ook ovulatietesten, heb ook een App op mijn telefoon en slik foliumzuur.
Nou is er bij mij onlangs geconstateerd dat ik onrustige cellen heb in mijn baarmoeder dit naar aanleiding van het bevolkingsonderzoek voor baarmoederhalskanker. Ik ben van pap3a naar pap2 gegaan, er was dus wel verbetering, maar nog niet goed genoeg. Morgen moet ik naar de gyneacoloog om de achtergebleven onrustige cellen te laten verwijderen. Ik ga dan direct vragen of dit misschien een reden is van het uitblijven van een zwangerschap.
dinsdag 19 november 2013 om 14:02
@MM: Ik ben ook wel een beetje bang om de medische molen in te gaan. Misschien krijg ik daar wel te horen dat het niet via de natuurlijke weg kan en wellicht wel helemaal niet. dan zou een droom in duigen vallen. Ik kan me voorstellen dat het medische verhaal van je man gevoelsmatig voorrang moet krijgen. Aan de andere kant kan het ook zonde van de tijd zijn.
Mijn man heeft altijd meer kinderen willen hebben maar het is dus bij deze ene gebleven tot nu toe. Toen ik hem over mijn kinderwens vertelde heeft hij dat alleen maar toegejuicht. Ik merk echter wel dat hij een man (van mars) is want hij voelt mijn verdriet als ik weer ongesteld ben niet zoals ik dat doe. Maar dat begrijp ik ook.
Mijn man heeft altijd meer kinderen willen hebben maar het is dus bij deze ene gebleven tot nu toe. Toen ik hem over mijn kinderwens vertelde heeft hij dat alleen maar toegejuicht. Ik merk echter wel dat hij een man (van mars) is want hij voelt mijn verdriet als ik weer ongesteld ben niet zoals ik dat doe. Maar dat begrijp ik ook.
dinsdag 19 november 2013 om 14:08
daar ben ik ook wel nieuwsgierig naar.. ik heb hier al een tijdje een oproep liggen maar durf niet omdat ik bang ben dat ik een mogelijke innesteling verpest.. Maar wellicht is mijn papscore ook niet oké en houdt dat gewoon de boel op.
Misschien neem ik hem volgende week toch maar even mee naar HA ..
Misschien neem ik hem volgende week toch maar even mee naar HA ..
dinsdag 19 november 2013 om 14:08
quote:layang schreef op 19 november 2013 @ 14:02:
Mijn man heeft altijd meer kinderen willen hebben maar het is dus bij deze ene gebleven tot nu toe. Toen ik hem over mijn kinderwens vertelde heeft hij dat alleen maar toegejuicht. Ik merk echter wel dat hij een man (van mars) is want hij voelt mijn verdriet als ik weer ongesteld ben niet zoals ik dat doe. Maar dat begrijp ik ook.Bij mij is het juist andersom, ik probeer de teleurstelling niet te laten overheersen probeer positief te blijven, mijn vriend daarin tegen is zo ontzettend toe aan gezinsuitbreiding en als hij zijn teleurstelling dan weer laat merken dan voel ik me ontzettend schuldig.
Mijn man heeft altijd meer kinderen willen hebben maar het is dus bij deze ene gebleven tot nu toe. Toen ik hem over mijn kinderwens vertelde heeft hij dat alleen maar toegejuicht. Ik merk echter wel dat hij een man (van mars) is want hij voelt mijn verdriet als ik weer ongesteld ben niet zoals ik dat doe. Maar dat begrijp ik ook.Bij mij is het juist andersom, ik probeer de teleurstelling niet te laten overheersen probeer positief te blijven, mijn vriend daarin tegen is zo ontzettend toe aan gezinsuitbreiding en als hij zijn teleurstelling dan weer laat merken dan voel ik me ontzettend schuldig.
dinsdag 19 november 2013 om 14:11
quote:layang schreef op 19 november 2013 @ 14:08:
daar ben ik ook wel nieuwsgierig naar.. ik heb hier al een tijdje een oproep liggen maar durf niet omdat ik bang ben dat ik een mogelijke innesteling verpest.. Maar wellicht is mijn papscore ook niet oké en houdt dat gewoon de boel op.
Misschien neem ik hem volgende week toch maar even mee naar HA ..Tja ik weet niet of het verband houdt met elkaar. Ik zal dat morgen gelijk vragen.
daar ben ik ook wel nieuwsgierig naar.. ik heb hier al een tijdje een oproep liggen maar durf niet omdat ik bang ben dat ik een mogelijke innesteling verpest.. Maar wellicht is mijn papscore ook niet oké en houdt dat gewoon de boel op.
Misschien neem ik hem volgende week toch maar even mee naar HA ..Tja ik weet niet of het verband houdt met elkaar. Ik zal dat morgen gelijk vragen.
dinsdag 19 november 2013 om 14:20
quote:boerderijgeit028 schreef op 19 november 2013 @ 14:08:
[...]
Bij mij is het juist andersom, ik probeer de teleurstelling niet te laten overheersen probeer positief te blijven, mijn vriend daarin tegen is zo ontzettend toe aan gezinsuitbreiding en als hij zijn teleurstelling dan weer laat merken dan voel ik me ontzettend schuldig.Ppfff.. ja dat kan ook .. best heftig want je zit al niet in je meest stabiele emotionele toestand dan..
[...]
Bij mij is het juist andersom, ik probeer de teleurstelling niet te laten overheersen probeer positief te blijven, mijn vriend daarin tegen is zo ontzettend toe aan gezinsuitbreiding en als hij zijn teleurstelling dan weer laat merken dan voel ik me ontzettend schuldig.Ppfff.. ja dat kan ook .. best heftig want je zit al niet in je meest stabiele emotionele toestand dan..
dinsdag 19 november 2013 om 14:37
Herkenbaar verhaal. Ik ben zelf na ruim 1,5 jaar proberen naar de huisarts gegaan. Was toen 34 en werd mede daarom doorverwezen voor verder onderzoek. Hoewel ik het heftig vond om de stap naar het ziekenhuis te zetten was het toch ook fijn toen we aan de beurt waren (wachtlijst voor intake), want ik werd steeds verdrietiger om het maandelijks 'falen' en alle zwangeren om me heen. Na een aantal onderzoeken volgde een operatie en daarna een behandelplan + wachtlijstje. Het totale traject nam ca een half jaar in beslag.
Beginnen met behandelingen vond ik moeilijk, het definitief accepteren dat het (zonder aantoonbare reden) niet lukt is best zwaar en de teleurstelling van een falende behandeling is ook heftig, al vond ik het wel prettig om te weten dat we er nu echt 'alles' aan deden. Ik heb het gelukkig niet erg lang hoeven volhouden, was na drie behandelingen zwanger.
Terugkijkend vind ik het jammer dat ik niet eerder de stap heb gezet. Hoe sneller je 'hulp vraagt', hoe minder uitgeput en verdrietig je hopelijk bent van het jarenlang tandenknarsen om je kinderwens en hoe minder het hopelijk je leven negatief gaat beinvloeden.
Veel sterkte en ik hoop dat het snel raak mag zijn, op welke manier dan ook!
Beginnen met behandelingen vond ik moeilijk, het definitief accepteren dat het (zonder aantoonbare reden) niet lukt is best zwaar en de teleurstelling van een falende behandeling is ook heftig, al vond ik het wel prettig om te weten dat we er nu echt 'alles' aan deden. Ik heb het gelukkig niet erg lang hoeven volhouden, was na drie behandelingen zwanger.
Terugkijkend vind ik het jammer dat ik niet eerder de stap heb gezet. Hoe sneller je 'hulp vraagt', hoe minder uitgeput en verdrietig je hopelijk bent van het jarenlang tandenknarsen om je kinderwens en hoe minder het hopelijk je leven negatief gaat beinvloeden.
Veel sterkte en ik hoop dat het snel raak mag zijn, op welke manier dan ook!
dinsdag 19 november 2013 om 15:16
Toen ik na een jaar niet zwanger was ben ik ook naar de huisarts gegaan. Die wilde mij weer naar huis sturen met de mededeling dat het op mijn leeftijd gewoon lang kon duren voordat ik zwanger was en dat ik eerst maar een paar maanden moest gaan temperaturen.
Dat heb ik geweigerd want ik had ook positieve ovulatietesten dus wel een eisprong. Toen toch maar doorverwezen.
Eerste wat gynaecoloog zei is maar goed dat je niet bent gaan temperaturen want dat hadden we gelijk in de prullenbak gegooid. Wij werken tegenwoordig met echo's en bloedtesten.
Eerste onderzoeken gehad en moesten wachten op de uitslag en toen had ik een positieve zwangerschapstest.
Dat heb ik geweigerd want ik had ook positieve ovulatietesten dus wel een eisprong. Toen toch maar doorverwezen.
Eerste wat gynaecoloog zei is maar goed dat je niet bent gaan temperaturen want dat hadden we gelijk in de prullenbak gegooid. Wij werken tegenwoordig met echo's en bloedtesten.
Eerste onderzoeken gehad en moesten wachten op de uitslag en toen had ik een positieve zwangerschapstest.
dinsdag 19 november 2013 om 16:02
Van dat temperaturen had ik al vernomen.. beetje zonde als de gyn hem ongelezen in de prullenbak gooit.. voelt een beetje als de strafregels vroeger op school
Ik heb me voorgenomen om zonder verwijzing daar niet weg te gaan. Ik heb ook pijnlijke steken in mijn eierstokken in de derde week van mijn cyclus waar ik mij zorgen over maak. Wellicht is het niks maar zit het 'tussen mijn oren' omdat ik die week natuurlijk extra op mijn buik gefocust ben..
Fijn om te horen dat er mensen zijn waar het zonder is gelukt.. hopelijk is dit bij ons ook het verhaal .. er is natuurlijk een wachtlijst .. maar toch gooi ik liever een tweede hengeltje uit om mijn kansen te spreiden..
Ik heb me voorgenomen om zonder verwijzing daar niet weg te gaan. Ik heb ook pijnlijke steken in mijn eierstokken in de derde week van mijn cyclus waar ik mij zorgen over maak. Wellicht is het niks maar zit het 'tussen mijn oren' omdat ik die week natuurlijk extra op mijn buik gefocust ben..
Fijn om te horen dat er mensen zijn waar het zonder is gelukt.. hopelijk is dit bij ons ook het verhaal .. er is natuurlijk een wachtlijst .. maar toch gooi ik liever een tweede hengeltje uit om mijn kansen te spreiden..
dinsdag 19 november 2013 om 16:04
Er is niet altijd een wachtlijst hoor, dat hangt een beetje af van het ziekenhuis. Overigens heb ik IUI behandelingen ondergaan, die vielen heel erg mee qua belasting. IVF was gelukkig niet nodig. Wellicht heb je een 'eenvoudig' probleem dat snel verholpen kan worden en raak je dan alsnog zonder hulp zwanger.
dinsdag 19 november 2013 om 17:15
Ik ben ook na een jaar naar de huisart gegaan en werd gelijk doorgestuurd naar de fertiliteitsarts. Daar onderzoeken gedaan en bleek het zaad van vriend niet goed. In september zijn we begonnen met iui. Ondanks de bezoekjes en het plastische valt het mij best mee. Ons maakt het niet hoe ik zwanger raak, als ik maar zwanger raak.
Ik hoop voor je dat de huisarts jullie doorstuurt. Al is het alleen al om de eerste onderzoeken te laten doen.
Ik hoop voor je dat de huisarts jullie doorstuurt. Al is het alleen al om de eerste onderzoeken te laten doen.
woensdag 20 november 2013 om 13:39
Zelfde verhaal hier, wij zijn vanaf maart bezig ook nog geen geluk tot nu toe... In maart weer een afspraak bij de gynaecoloog, daar ben ik afgelopen maart ook geweest ( ivm met cyste in voorgeschiedenis) maar je moet eerst een jaar proberen. Nu zojuist voor het eerst ovulatietesten gekocht, ik wilde daar niet aan beginnen maar nu langzaam word ik toch wel bang. Waarom duurt het zo lang..heel de wereld lijkt spontaan zwanger om ons heen:) mijn huisarts stuurde ons wel gelijk door toen ik mijn zorgen uitte in maart dus succes!
donderdag 21 november 2013 om 04:53
quote:dubbeltje4 schreef op 19 november 2013 @ 13:47:
Wat voor reumatische aandoening heeft je man mater_matutna en is daar nog verbetering in te verwachten?
Gezien je leeftijd en al 2 jaar proberen zou ik toch niet meer wachten met een bezoek aan de gynaecoloog. Misschien is de oplossing wel heel simpel en een mogelijk probleem snel te verhelpen.
En mocht de uitslag toch leiden tot een langdurig medisch traject, dan is het voornamelijk voor jou belastbaar en niet voor je man.Hij heeft artritis, en de bedoeling is dat het met ontstekingsremmers onder controle gehouden wordt. Toen we net wisten dat hij dit had, heeft hij een heel hoge dosis ontstekingsremmers gekregen, die mocht later wat afgebouwd worden omdat het zo goed ging. Inmiddels heeft hij op eigen houtje de dosis weer verhoogd, want pijn. Dit is de derde en (en laatste) ontstekingsremmer die hij slikt, als deze niet meer zou werken moet hij medicijnen slikken die zijn immuunsysteem platgooien. Daar zou hij ook onvruchtbaar van worden, dus dan moeten we zaad in laten vriezen. Deze medicijnen zijn dus heel heftig, hij wil ze absoluut niet. Hopelijk blijven de ontstekingsremmers afdoende dus, maar goed, hij heeft dus vaak pijn en is moe. Ook voelt hij zich soms best wel down sinds hij weet dat hij deze ziekte heeft (diagnose nog geen een jaar geleden nu). Hij ziet dus best wel op tegen het hebben van een kindje, vanwege alle energie en spanningen die dat met zich meebrengt, maar hij begrijpt ook dat ik een kinderwens heb. Als het spontaan zou gaan, kan hij dat echter veel gemakkelijker verkroppen dan via een traject. Ik heb de doorverwijzing wel al liggen, sinds februari al. Blijven die eindeloos geldig?
Wat voor reumatische aandoening heeft je man mater_matutna en is daar nog verbetering in te verwachten?
Gezien je leeftijd en al 2 jaar proberen zou ik toch niet meer wachten met een bezoek aan de gynaecoloog. Misschien is de oplossing wel heel simpel en een mogelijk probleem snel te verhelpen.
En mocht de uitslag toch leiden tot een langdurig medisch traject, dan is het voornamelijk voor jou belastbaar en niet voor je man.Hij heeft artritis, en de bedoeling is dat het met ontstekingsremmers onder controle gehouden wordt. Toen we net wisten dat hij dit had, heeft hij een heel hoge dosis ontstekingsremmers gekregen, die mocht later wat afgebouwd worden omdat het zo goed ging. Inmiddels heeft hij op eigen houtje de dosis weer verhoogd, want pijn. Dit is de derde en (en laatste) ontstekingsremmer die hij slikt, als deze niet meer zou werken moet hij medicijnen slikken die zijn immuunsysteem platgooien. Daar zou hij ook onvruchtbaar van worden, dus dan moeten we zaad in laten vriezen. Deze medicijnen zijn dus heel heftig, hij wil ze absoluut niet. Hopelijk blijven de ontstekingsremmers afdoende dus, maar goed, hij heeft dus vaak pijn en is moe. Ook voelt hij zich soms best wel down sinds hij weet dat hij deze ziekte heeft (diagnose nog geen een jaar geleden nu). Hij ziet dus best wel op tegen het hebben van een kindje, vanwege alle energie en spanningen die dat met zich meebrengt, maar hij begrijpt ook dat ik een kinderwens heb. Als het spontaan zou gaan, kan hij dat echter veel gemakkelijker verkroppen dan via een traject. Ik heb de doorverwijzing wel al liggen, sinds februari al. Blijven die eindeloos geldig?
donderdag 21 november 2013 om 06:40
Even inbreken voor mater_matuta: ik begrijp dat je man, mochten de ontstekingsremmers niet meer werken, naar de biologicals (Humira, Enbrel of Remicade) moet overstappen. Mijn man gebruikt al jaren Humira (eerst Enbrel) en in die periode hebben wij een gezonde dochter gekregen en inmiddels alweer 33 weken zwanger van de tweede. Volgens mij is alleen bij Remicade sprake van mogelijke onvruchtbaarheid dus misschien kun je starten met een van de andere tween (zelfde middelen, alleen werkt het ene beter bij de een en het andere beter bij de ander). Dat geeft je misschien wat meer rust. Mijn man is ook echt opgeknapt van de Humira. Van helemaal niks meer kunnen (hulp nodig met douchen, aankleden, boterham smeren etc). Naar weer een zelfstandig leven.
Heel veel succes met het zwanger worden!
Heel veel succes met het zwanger worden!
donderdag 21 november 2013 om 23:24
Dank je Yoogali, jouw verhaal geeft de burger moed! Alleen zou mijn man niet meteen aan de biologicals mogen geloof ik, maar eerst DMARDs krijgen en dan zou 'ie onvruchtbaar worden zei de arts. Die zei dit naar aanleiding van het feit dat de eerste NSAIDs niet aansloegen. De laatste sloeg gelukkig wel aan, en die slikt hij nu twee keer per dag. Heeft jouw man DMARDs gebruikt voordat hij die biologicals kreeg?
Ik heb wel echt heel veel bewondering voor je verhaal, heb het ook aan mijn man laten lezen. Hij heeft het gelukkig lang zo erg niet dat hij hulp moet hebben bij douchen en andere dagelijkse bezigheden, jouw man dus wel en toch heeft hij het aangedurfd om aan kinderen te beginnen. En heeft ook hij medicijnen gevonden waardoor zijn toestand écht verbeterd is. Echt een hoopgevende post voor ons dus, dank je wel!
@Natanja Ik weet dat je je vraag niet specifiek aan mij stelde, maar ik vind het best impertinent dat je dit zo stelt (kan ook aan mij liggen hoor). Alsof het dan onze eigen schuld is of zo, had je maar niet zo lang moeten wachten. In mijn geval ontmoette ik mijn man pas op latere leeftijd, maar ook TO zei al meteen "helaas is mijn leven zo gelopen dat ik pas op m'n 35e voor de eerste ga". Dat kan toch, daar hoeft iemand toch geen hele tekst en uitleg aan te geven? Er zijn legio vrouwen die om wat voor reden dan ook pas later aan kinderen (willen of kunnen) beginnen, en die hebben ook verdriet en zorgen als het niet lukt.
@Boerderijgeit Jouw situatie lijkt me best schrikken, met die onrustige cellen bedoel ik. Is alles goed gegaan bij de gyn?
Ik heb wel echt heel veel bewondering voor je verhaal, heb het ook aan mijn man laten lezen. Hij heeft het gelukkig lang zo erg niet dat hij hulp moet hebben bij douchen en andere dagelijkse bezigheden, jouw man dus wel en toch heeft hij het aangedurfd om aan kinderen te beginnen. En heeft ook hij medicijnen gevonden waardoor zijn toestand écht verbeterd is. Echt een hoopgevende post voor ons dus, dank je wel!
@Natanja Ik weet dat je je vraag niet specifiek aan mij stelde, maar ik vind het best impertinent dat je dit zo stelt (kan ook aan mij liggen hoor). Alsof het dan onze eigen schuld is of zo, had je maar niet zo lang moeten wachten. In mijn geval ontmoette ik mijn man pas op latere leeftijd, maar ook TO zei al meteen "helaas is mijn leven zo gelopen dat ik pas op m'n 35e voor de eerste ga". Dat kan toch, daar hoeft iemand toch geen hele tekst en uitleg aan te geven? Er zijn legio vrouwen die om wat voor reden dan ook pas later aan kinderen (willen of kunnen) beginnen, en die hebben ook verdriet en zorgen als het niet lukt.
@Boerderijgeit Jouw situatie lijkt me best schrikken, met die onrustige cellen bedoel ik. Is alles goed gegaan bij de gyn?
vrijdag 22 november 2013 om 02:54
@Mater_Matuta: fijn dat je er meer vertrouwen in hebt gekregen!
Oke, je man gebruikt nu dus NSAID's. Ik gok iets van Naproxen of Diclofenac (zorg wel voor een ingebouwde of extra maagbeschermer). Als hij het hiermee redt, is dat super! Misschien in combinatie met fysio?
De DMARD'S (denk aan Plaquenill en MTX) zijn inderdaad van een andere orde. Je mag daar inderdaad niet zwanger mee worden.
Mijn man heeft deze ook een tijd gebruikt en dat is geen fijn spul. Bij hem hielp het dus op een gegeven moment niet meer en kwam hij uiteindelijk (na nog een tijdje alleen Prednison gebruikt te hebben) uit op de biologicals. Voor ons een verademing,hoewel ook deze medicijnen de nodige bijwerkingen hebben.
Soms helpt het ook door op je voeding te letten. Mijn man reageert bijvoorbeeld op rood vlees. Dan zijn de gewrichten de volgende dag stijf en stram.
Gelukkig gaat het qua ontstekingen nu erg goed. De vermoeidheid blijft een issue, zowel door de ziekte als door de medicijnen. Het is goed dat je man stil staat bij het feit of hij kinderen aan kan. De eerste jaren zijn tropen jaren, maar je krijgt er ook weer energie van. Zolang hij aan de NSAID's is, biedt dat denk ik de beste opties om zwanger te worden. Sorry voor het lange verhaal.Hopelijk kun je er iets mee. Heel veel succes!
Oke, je man gebruikt nu dus NSAID's. Ik gok iets van Naproxen of Diclofenac (zorg wel voor een ingebouwde of extra maagbeschermer). Als hij het hiermee redt, is dat super! Misschien in combinatie met fysio?
De DMARD'S (denk aan Plaquenill en MTX) zijn inderdaad van een andere orde. Je mag daar inderdaad niet zwanger mee worden.
Mijn man heeft deze ook een tijd gebruikt en dat is geen fijn spul. Bij hem hielp het dus op een gegeven moment niet meer en kwam hij uiteindelijk (na nog een tijdje alleen Prednison gebruikt te hebben) uit op de biologicals. Voor ons een verademing,hoewel ook deze medicijnen de nodige bijwerkingen hebben.
Soms helpt het ook door op je voeding te letten. Mijn man reageert bijvoorbeeld op rood vlees. Dan zijn de gewrichten de volgende dag stijf en stram.
Gelukkig gaat het qua ontstekingen nu erg goed. De vermoeidheid blijft een issue, zowel door de ziekte als door de medicijnen. Het is goed dat je man stil staat bij het feit of hij kinderen aan kan. De eerste jaren zijn tropen jaren, maar je krijgt er ook weer energie van. Zolang hij aan de NSAID's is, biedt dat denk ik de beste opties om zwanger te worden. Sorry voor het lange verhaal.Hopelijk kun je er iets mee. Heel veel succes!
