Eiceldonatie

Maída schreef: ↑

10-12-2021 11:33

Het hormonen spuiten vind ik ook wel een heftig iets, daar zal ik me goed over moeten laten voorlichten. Maar vooral, de punctie lijkt me eng. Je krijgt wel pijnstilling. Ik ben vooral heel benieuwd hoe andere vrouwen het hebben ervaren. Of men zelf het stel hebben uitgekozen of dat het anoniem was aan de eicelbank.

Die punctie valt reuze mee zegt een vriendin van me. Ze geven je Dormicum en op het moment dat die inslaat zetten ze de spuit. Je bent even helemaal van wereld.

De andere vragen weet ik geen antwoord op.
Ik vind het wel top dat je donor wilt worden.

Wat mooi. Iemand die ik ken heeft het gedaan, voor een goede vriendin van haar. In die zin anders natuurlijk, omdat zij wel contact hebben en houden. Zowel de hormonen en de punctie vielen haar erg mee. Het is ook in één keer gelukt, dat is natuurlijk veel geluk hebben. Mooi dat je dit wilt doen!

windring schreef: ↑

10-12-2021 12:29

Ook al komt zo'n kindje goed terecht dan zullen ze later toch op zoek gaan naar hun wortels en tegenwoordig is het makkelijk om verwanten te vinden via dna databases. Dan gaan ze op zoek en staan op een goede dag voor de deur, helemaal blij dat ze hun ouders gevonden hebben. En wat dan? En wat betekend dat voor je kinderen die je via je eigen baarmoeder hebt gekregen?

Dit zijn goede vragen die we dus ook betrekken bij onze afweging. Kijk... wij hebben natuurlijk ook aan de andere kant gestaan. Het was heel onzeker of we kinderen zouden kunnen krijgen. Met ICSI-TESE hebben we zo ongeveer de zwaarste vruchtbaarheidsbehandeling ondergaan die er is. Ook wij hebben het erover gehad of we gebruik zouden willen maken van een donor (sperma dan weliswaar) of eventueel zouden willen adopteren. Daar spelen natuurlijk ook allerlei nature/nurture-vraagstukken omheen. Als je aan de ontvangende kant zou willen staan (ik wel, man niet), dan vind ik het reëel om ook te willen doneren. Daarom neem ik mijn petje af voor TO dat ze dat onzelfzuchtig voor iemand anders wil doen.

Embryodonatie is net als sperma- en eiceldonatie in Nederland niet anoniem. Volgens mij kan het kind op zijn 16e niet-identificerende informatie over de donor krijgen en vanaf zijn 18e identificerende informatie waarmee contact gelegd kan worden. Andersom is er voor de donoren geen mogelijkheid om contact te leggen. Ik denk dat het voor het kind heel belangrijk is dat die mogelijkheid er is. Het is natuurlijk makkelijker als die embryo's er niet meer zijn. Dan is het gewoon klaar. Als we ze doneren dan hou je altijd in je achterhoofd dat er misschien wel een kindje uit geboren is. Ik ben ook heel benieuwd of je daar wel een seintje van krijgt. Het lijkt me moeilijk als dat niet zo zou zijn.

Dit topic zet me wel aan het denken. Mijn zorgen zitten niet bij mijn eigen kinderen of bij mijn eigen gezin. Als er ooit een kind op de stoep staat die uit ons embryo is voortgekomen, dan geven we daar vorm aan, zo goed als we kunnen. Daar zal ik mijn uiterste best voor doen. Maar waar gaat zo'n kind emotioneel tegenaan lopen als hij leert dat hij/zij niet genetisch verwant is aan zijn ouders? Dat speelt door mijn hoofd. Wij zijn nogal introvert, wat als een kindje in een enorm druk huishouden terechtkomt en daar helemaal niet past? Anderzijds... mijn eigen kinderen zijn eigen mensjes en echt geen kopieën van ons.

TO: over de behandeling is in het IVF-topic heel veel geschreven. Ik heb het 4x gedaan. Lichamelijk is het me erg meegevallen. Het is 3 weken even doorbijten met de prikken en de echo's en de punctie, en dan is het weer klaar. De emotionele kant is zwaar, maar dat speelt voor jou minder, omdat je niet zwanger hoeft te raken. De overwegingen over hoe je je verhoudt tot een eventueel kindje, en de ouders, lijkt me belangrijker. Ik denk dat je bij freya meer ervaringsverhalen vind dan hier. Ik blijf wel lekker meelezen.

Geen ervaring mee, maar wel met ongewenst uitblijven van zwangerschap.
Ik heb ivf gehad en ook dus hormonen gespoten. Ik had daar geen bijwerkingen van. De punctie viel me alles mee, was erg zenuwachtig. Maar kreeg zo nodig af en toe snel werkende morfine en dat hielp.
Maar wel of geen bijwerkingen van de hormonen en wel of geen pijnlijke punctie verschilt per persoon.
Ik vind het heel mooi dat je dit wil doen!