Zwanger
alle pijlers
En dan ben je ineens 'over de datum' heen
maandag 12 augustus 2013 om 12:14
Hi dames,
Waarschuwing: ik moet even klagen...
Ik ben bijna 41 weken zwanger en ik ben het nu echt wel zat. Naast het feit dat ik natuurlijk ontzettend nieuwsgierig ben naar de baby in mijn buik ben ik nu gewoon klaar met alle 'ongemakken'.
Het is heel stom, maar ik had eigenlijk de hele zwangerschap het idee dat de baby wel iets eerder zou komen. Dat is dus overduidelijk niet het geval! Nu ben ik in mijn hoofd continu bezig met: zal het vannacht gebeuren? of: misschien start het over een uurtje wel. Vervolgens gebeurt er niks en baal ik als ik weer 's ochtends (na een gebroken nacht) wakker word.
Ik weet ook heus wel dat het nu echt niet lang meer duurt, maar op dit moment voelt het een beetje alsof ieder uur er een te veel is. (Ik hang alleen maar thuis, omdat ik simpelweg niks meer kan ondernemen vanwege bekkeninstabiliteit, extreem moe etc.)
De VK wil mij strippen. Ik google al een beetje hoe dat precies in zijn werk gaat. Ik vraag me dus af of ik tijdens de volgende controle (morgen) ook kan aangeven dat ik me gewoon ellendig voel. Want wat als het strippen niks uithaalt? Moet ik dan weer een week wachten tot de volgende controle? Ik vraag ook hier naar jullie ervaringen, omdat ik ben er vandaag weer zo mee bezig dat ik geen zin heb om tot morgenmiddag te wachten om mijn vragen te kunnen stellen.
Waarschuwing: ik moet even klagen...
Ik ben bijna 41 weken zwanger en ik ben het nu echt wel zat. Naast het feit dat ik natuurlijk ontzettend nieuwsgierig ben naar de baby in mijn buik ben ik nu gewoon klaar met alle 'ongemakken'.
Het is heel stom, maar ik had eigenlijk de hele zwangerschap het idee dat de baby wel iets eerder zou komen. Dat is dus overduidelijk niet het geval! Nu ben ik in mijn hoofd continu bezig met: zal het vannacht gebeuren? of: misschien start het over een uurtje wel. Vervolgens gebeurt er niks en baal ik als ik weer 's ochtends (na een gebroken nacht) wakker word.
Ik weet ook heus wel dat het nu echt niet lang meer duurt, maar op dit moment voelt het een beetje alsof ieder uur er een te veel is. (Ik hang alleen maar thuis, omdat ik simpelweg niks meer kan ondernemen vanwege bekkeninstabiliteit, extreem moe etc.)
De VK wil mij strippen. Ik google al een beetje hoe dat precies in zijn werk gaat. Ik vraag me dus af of ik tijdens de volgende controle (morgen) ook kan aangeven dat ik me gewoon ellendig voel. Want wat als het strippen niks uithaalt? Moet ik dan weer een week wachten tot de volgende controle? Ik vraag ook hier naar jullie ervaringen, omdat ik ben er vandaag weer zo mee bezig dat ik geen zin heb om tot morgenmiddag te wachten om mijn vragen te kunnen stellen.
maandag 12 augustus 2013 om 14:46
overigens bleef na mijn bevalling bij 41+3 ook de placenta uren vastzitten en het navelstompje ging er ook maar niet af bij dochter (stinken!!). Ik ben er eigenlijk te nuchter voor, maar soms vind ik het geheel zo goed bij elkaar passen: net alsof zij nog aan me vast wilde blijven.
Dat ze er in 2,5 uur uit gelanceerd is past dan weer niet in het verhaal
Dat ze er in 2,5 uur uit gelanceerd is past dan weer niet in het verhaal
maandag 12 augustus 2013 om 15:13
Ik was even 'offline' (helaas niet omdat de bevalling begon, haha) en ik mis meteen de hele discussie!
Ik heb laatst inderdaad ook verhalen gehoord over kindjes die het toch wel moeilijk kregen in de buik vanwege het feit dat de placenta minder goed ging werken. Dat wil je natuurlijk ook helemaal niet horen als je hoogzwanger bent. (Al ben ik ervan overtuigd dat de ene persoon die verhalen makkelijker naast zich neerlegt dan de andere persoon.)
Vandaar dat ik het ook fijn vind om hier wat ervaringen/reacties te lezen van anderen.
Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je naar je eigen gevoel luistert. En dat je aan de bel trekt als iets niet goed voelt. Zoals ik net al zei ik ga het morgen bespreken met mijn VK. Ik weet dat ik er nogal een handje van heb om me groot te houden. En dan speel ik een beetje 'mooi weer', want ik wil absoluut niet als een zeur overkomen. Best een irritante eigenschap zo af ent toe.
In ieder geval allemaal bedankt voor de reacties. En ik zal morgenmiddag wel weer even met een update komen.
En ik ben overigens niet de buurvrouw Jen hoor. Wel al herkend door iemand anders geloof ik
!
Ik heb laatst inderdaad ook verhalen gehoord over kindjes die het toch wel moeilijk kregen in de buik vanwege het feit dat de placenta minder goed ging werken. Dat wil je natuurlijk ook helemaal niet horen als je hoogzwanger bent. (Al ben ik ervan overtuigd dat de ene persoon die verhalen makkelijker naast zich neerlegt dan de andere persoon.)
Vandaar dat ik het ook fijn vind om hier wat ervaringen/reacties te lezen van anderen.
Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je naar je eigen gevoel luistert. En dat je aan de bel trekt als iets niet goed voelt. Zoals ik net al zei ik ga het morgen bespreken met mijn VK. Ik weet dat ik er nogal een handje van heb om me groot te houden. En dan speel ik een beetje 'mooi weer', want ik wil absoluut niet als een zeur overkomen. Best een irritante eigenschap zo af ent toe.
In ieder geval allemaal bedankt voor de reacties. En ik zal morgenmiddag wel weer even met een update komen.
En ik ben overigens niet de buurvrouw Jen hoor. Wel al herkend door iemand anders geloof ik
!
maandag 12 augustus 2013 om 15:19
Maleficent, dat de baby met 37 weken af is, is ook weer niet helemaal waar. Kinderen die bij die termijn geboren worden, hebben toch vaak nog wel wat opstartproblemen (moeilijk drinken, lastig op temperatuur blijven). Een tijdje terug was er sprake van dat thuisbevallen pas bij minimaal 38 weken zou moeten kunnen, maar dat idee is misschien weer een zachte dood gestorven.
Van de paniek over meer dan 41 weken zwanger zijn (liefst ook nog met verwijzing naar babysterfte) word ik ook een beetje moe. Ja, er zijn gevallen waarin de natuur het niet goed regelt en een kind dat beter maar geboren had kunnen worden, blijft zitten. Dat is dus iets om alert op te zijn. Maar zolang er genoeg vruchtwater is en het ctg er goed uit ziet, is er bij mijn weten geen enkele indicatie dat het kind buiten beter af is dan binnen, en is het ook niet nodig zwangeren extra bezorgd te maken.
Van de paniek over meer dan 41 weken zwanger zijn (liefst ook nog met verwijzing naar babysterfte) word ik ook een beetje moe. Ja, er zijn gevallen waarin de natuur het niet goed regelt en een kind dat beter maar geboren had kunnen worden, blijft zitten. Dat is dus iets om alert op te zijn. Maar zolang er genoeg vruchtwater is en het ctg er goed uit ziet, is er bij mijn weten geen enkele indicatie dat het kind buiten beter af is dan binnen, en is het ook niet nodig zwangeren extra bezorgd te maken.
maandag 12 augustus 2013 om 15:23
Bloem het zal per gemeente verschillen maar in mijn verloskundigenpraktijk/ gemeente was het beleid als volgt: Wekelijkse controles tot (in) de 40e week. Daarna werd er voor begin week 41 een controle bij de gyn ingepland om middels echo en CTG vast te stellen of alles nog goed ging met baby, vruchtwaterhoeveelheid/ doorbloeding placenta etc. Tijdens deze afspraak werden ook de vervolgstappen afgesproken m.b.t. strippen/inleiden. (Mijn verloskundige zal zelf vast ook wel strippen, maar daar heb ik nooit naar gevraagd)
Dit is (/was, kind is anderhalf) dus het standaard beleid, hoef je het niet voor 'zat' te zijn of om te zeuren, gewoon om het risico van overtijd lopen te minimaliseren.
Dit is (/was, kind is anderhalf) dus het standaard beleid, hoef je het niet voor 'zat' te zijn of om te zeuren, gewoon om het risico van overtijd lopen te minimaliseren.
maandag 12 augustus 2013 om 16:21
Ik ben er niet uit op uit om paniek te zaaien en anderen ook niet, volgens mij. Maar het is wel goed om te weten waarom die hele discussie nou zo speelt tussen 'wachten tot 42 weken of toch niet.' Je ziet daar toch een verschuiving in en dat is gebaseerd op ervaringen uit het verleden en wetenschappelijk onderzoek.
Vertrouwen op je gevoel is een belangrijk punt geweest voor mezelf. Met 37 weken voelde ik mijn dochter minder goed en ik voelde me onprettig, 'unheimisch.' Naar de verloskundige geweest ('ik wil niet zeuren maar...'), direct doorgestuurd (=protocol) naar de gynaecoloog en een paar dagen later ingeleid vanwege pre-eclampsie.
Sinds ik deels op gyn werk ben ik erachter gekomen dat zwangeren met een unheimisch gevoel altijd heel serieus genomen worden. Dat is fijn om te zien.
Vertrouwen op je gevoel is een belangrijk punt geweest voor mezelf. Met 37 weken voelde ik mijn dochter minder goed en ik voelde me onprettig, 'unheimisch.' Naar de verloskundige geweest ('ik wil niet zeuren maar...'), direct doorgestuurd (=protocol) naar de gynaecoloog en een paar dagen later ingeleid vanwege pre-eclampsie.
Sinds ik deels op gyn werk ben ik erachter gekomen dat zwangeren met een unheimisch gevoel altijd heel serieus genomen worden. Dat is fijn om te zien.
maandag 12 augustus 2013 om 16:42
MevrouwdeKees, dan is het beleid daar bij jou hetzelfde als waar ik onder controle was, maar om de verwarring te vergroten, tellen we anders
Net zoals je 0 jaar bent in je eerste levensjaar, ben je in "mijn" telling 40 weken zwanger als de 41e zwangerschapsweek begint, terwijl jij dat zo te zien de 40e week noemt.
GC, helemaal eens dat iemand die het niet vertrouwt daar wat mee moet. Dat is ook niet wat ik bedoelde. Toen ik zelf hoogzwanger was, probeerde er kennis me ervan te overtuigen, met rampverhalen, dat ik me écht voor de 41 weken moest laten inleiden - terwijl ik me goed voelde, mijn kind actief was en controles geen aanwijzingen gaven voor achteruitgang van de placenta. Ik vond haar gedram, want dat was het, toen heel vervelend.
Net zoals je 0 jaar bent in je eerste levensjaar, ben je in "mijn" telling 40 weken zwanger als de 41e zwangerschapsweek begint, terwijl jij dat zo te zien de 40e week noemt.
GC, helemaal eens dat iemand die het niet vertrouwt daar wat mee moet. Dat is ook niet wat ik bedoelde. Toen ik zelf hoogzwanger was, probeerde er kennis me ervan te overtuigen, met rampverhalen, dat ik me écht voor de 41 weken moest laten inleiden - terwijl ik me goed voelde, mijn kind actief was en controles geen aanwijzingen gaven voor achteruitgang van de placenta. Ik vond haar gedram, want dat was het, toen heel vervelend.
maandag 12 augustus 2013 om 16:47
quote:GiuliettaCapuletti schreef op 12 augustus 2013 @ 16:21:
Ik ben er niet uit op uit om paniek te zaaien en anderen ook niet, volgens mij. Maar het is wel goed om te weten waarom die hele discussie nou zo speelt tussen 'wachten tot 42 weken of toch niet.' Je ziet daar toch een verschuiving in en dat is gebaseerd op ervaringen uit het verleden en wetenschappelijk onderzoek.
Met bovenstaand ben ik het wel eens maar de discussie begon mijns inziens over het feit dat mensen het al snel zat zijn, om wat voor reden dan ook, en dan maar zsm ingeleid/gestript willen worden. Terwijl doorlopen tot 41 weken (bij een normale zwangerschap) misschien vervelend is maar niet meteen reden tot paniek. Ik snap ook de drang niet zo goed om te willen controleren, vastpinnen op DE datum, er geen zin meer in hebben en daarom moet het maar op gang worden gebracht.
Ik ben nu 40+4 en verveel me dood, wil mijn kind zien, weten of ik een zoon of dochter krijg en weer normaal kunnen bewegen.
Maar ik wacht rustig af, geef het de tijd om zelf op gang te komen.
quote:GiuliettaCapuletti schreef op 12 augustus 2013 @ 16:21:Vertrouwen op je gevoel is een belangrijk punt geweest voor mezelf. Met 37 weken voelde ik mijn dochter minder goed en ik voelde me onprettig, 'unheimisch.' Naar de verloskundige geweest ('ik wil niet zeuren maar...'), direct doorgestuurd (=protocol) naar de gynaecoloog en een paar dagen later ingeleid vanwege pre-eclampsie.
Vertrouwen op gevoel en het zat zijn omdat je het niet leuk meer vind of omdat de timing beter als het kindje nu komt, is een wereld van verschil. En daar zullen weinig vrouwen je ongelijk in geven,
quote:GiuliettaCapuletti schreef op 12 augustus 2013 @ 16:21:Sinds ik deels op gyn werk ben ik erachter gekomen dat zwangeren met een unheimisch gevoel altijd heel serieus genomen worden. Dat is fijn om te zien.Nogmaals, umheimisch en het zat zijn, zijn twee heel verschillende dingen.
Ik ben er niet uit op uit om paniek te zaaien en anderen ook niet, volgens mij. Maar het is wel goed om te weten waarom die hele discussie nou zo speelt tussen 'wachten tot 42 weken of toch niet.' Je ziet daar toch een verschuiving in en dat is gebaseerd op ervaringen uit het verleden en wetenschappelijk onderzoek.
Met bovenstaand ben ik het wel eens maar de discussie begon mijns inziens over het feit dat mensen het al snel zat zijn, om wat voor reden dan ook, en dan maar zsm ingeleid/gestript willen worden. Terwijl doorlopen tot 41 weken (bij een normale zwangerschap) misschien vervelend is maar niet meteen reden tot paniek. Ik snap ook de drang niet zo goed om te willen controleren, vastpinnen op DE datum, er geen zin meer in hebben en daarom moet het maar op gang worden gebracht.
Ik ben nu 40+4 en verveel me dood, wil mijn kind zien, weten of ik een zoon of dochter krijg en weer normaal kunnen bewegen.
Maar ik wacht rustig af, geef het de tijd om zelf op gang te komen.
quote:GiuliettaCapuletti schreef op 12 augustus 2013 @ 16:21:Vertrouwen op je gevoel is een belangrijk punt geweest voor mezelf. Met 37 weken voelde ik mijn dochter minder goed en ik voelde me onprettig, 'unheimisch.' Naar de verloskundige geweest ('ik wil niet zeuren maar...'), direct doorgestuurd (=protocol) naar de gynaecoloog en een paar dagen later ingeleid vanwege pre-eclampsie.
Vertrouwen op gevoel en het zat zijn omdat je het niet leuk meer vind of omdat de timing beter als het kindje nu komt, is een wereld van verschil. En daar zullen weinig vrouwen je ongelijk in geven,
quote:GiuliettaCapuletti schreef op 12 augustus 2013 @ 16:21:Sinds ik deels op gyn werk ben ik erachter gekomen dat zwangeren met een unheimisch gevoel altijd heel serieus genomen worden. Dat is fijn om te zien.Nogmaals, umheimisch en het zat zijn, zijn twee heel verschillende dingen.
maandag 12 augustus 2013 om 16:50
quote:Cateautje schreef op 12 augustus 2013 @ 12:55:
[...]
Die van mij werd met 43 weken geboren, hij was blijkbaar nog niet af.
Wat is dat toch, die drang om het allemaal zoveel beter te weten dan de natuur?Bij mij de oudste met 43 ingeleid en bij de jongste na 42e week ingeleid,beide augustus kids geworden
[...]
Die van mij werd met 43 weken geboren, hij was blijkbaar nog niet af.
Wat is dat toch, die drang om het allemaal zoveel beter te weten dan de natuur?Bij mij de oudste met 43 ingeleid en bij de jongste na 42e week ingeleid,beide augustus kids geworden
maandag 12 augustus 2013 om 17:07
Hoi Bloem,
Herkenbaar hoor! Bij mij ook twee latertjes. De eerste spontaan geboren bij 41+4 en de tweede wilde helemaal nog niet en is gehaald met 42 weken. Bij allebei strippogingen gedaan, maar hielp niks. De dametjes zaten nog te lekker en goed en bleven dus zitten waar ze zaten.
Ik had t op het laatst ook goed gehad, qua kwaaltjes. Maar aan de andere kant wilde ik ze ook heel graag bij me houden. Het besef van die laatste momenten in je buik vond ik zo bijzonder!
Strippen vond ik best pijnlijk maar het duurt ook maar een halve minuut ofzo, en daarna is de pijn ook weer weg. Heb er dus geen spijt van gehad, ook al hielp het bij mij dus niet. De VK zei bij mij dat na strippen de kans 50 % was dat de bevalling binnen 24 uur zou beginnen.
Hopelijk gaat het snel spontaan beginnen! Spannend he? Heel veel succes!!! Ook voor alle andere zwangeren op het topic! En laat even weten hoe het is gegaan. Hopelijk verloopy het allemaal voorspoedig en heb je snel je babietje in je armen!
Herkenbaar hoor! Bij mij ook twee latertjes. De eerste spontaan geboren bij 41+4 en de tweede wilde helemaal nog niet en is gehaald met 42 weken. Bij allebei strippogingen gedaan, maar hielp niks. De dametjes zaten nog te lekker en goed en bleven dus zitten waar ze zaten.
Ik had t op het laatst ook goed gehad, qua kwaaltjes. Maar aan de andere kant wilde ik ze ook heel graag bij me houden. Het besef van die laatste momenten in je buik vond ik zo bijzonder!
Strippen vond ik best pijnlijk maar het duurt ook maar een halve minuut ofzo, en daarna is de pijn ook weer weg. Heb er dus geen spijt van gehad, ook al hielp het bij mij dus niet. De VK zei bij mij dat na strippen de kans 50 % was dat de bevalling binnen 24 uur zou beginnen.
Hopelijk gaat het snel spontaan beginnen! Spannend he? Heel veel succes!!! Ook voor alle andere zwangeren op het topic! En laat even weten hoe het is gegaan. Hopelijk verloopy het allemaal voorspoedig en heb je snel je babietje in je armen!
maandag 12 augustus 2013 om 20:24
Ik heb niet alles gelezen maar wil toch even reageren op een reactie. Iemand stelt dat er "steeds meer onderzoek is gedaan". En dat uit die onderzoeken bljkt dat inleiden vanaf 41 weken zorgt voor minder pernitale sterfte. Maar dat is volgens mij een nogal stevige uitspraak. Er is niet zoveel onderzoek. Dat is nl nogal moeilijk, pernitale sterfte is gelukkig een zeldzame uitkomst, voor een onderzoek zijn grote groepen vrouwen nodig.
Er zijn wel twee meta-analyses. Cochrane (2006) en Wennerholm (2009). De conclusie van beide was dat de pernitale sterfte lager is bij inleiden bij 41 weken dan bij spontaan afwachten. Maar... de uitkomst pernitale sterfte is zó zeldzaam, inleiden zorgt niet voor significante verschillen. De cijfers laten zien dat de kansen op pernitale sterfte bij inleiden met 41 weken is: 1:10000 en bij afwachten 2:10000.
In de cochrane studie wordt oa geconcludeerd dat onduidelijk is hoeveel vrouwen je moet inleiden om 1 geval van pernitale sterfte te voorkomen: "dat kunnen er 100 zijn maar ook oneindig veel".
Daarbij wordt dus alleen gekeken naar de uitkomst pernitale sterfte. Wat andere gevolgen zijn van het gekozen beleid zijn dus niet bekend. Zo brengt inleiden ook andere risico's met zich mee. Wennerholm liet bijvoorbeeld zien dat er bij inleiden significant meer keizersnedes zijn.Het risico voor de moeder is bij een keizersnede groter. Normaal is de kans op sterfte voor de moeder 1:10000, bij een keizersnede 7:10000. Daarbij ontwikkeld het brein zich enorm in de laatste 5 weken. Het eerder afbreken van de zwangerschap heeft dus ook onbekende gevolgen op deze ontwikkeling. Kortom, het is een zeer ingewikkelde materie. Je kunt niet zomaar zeggen dat het één beter is dan het ander. Het is een afweging van heel veel verschillende risico’s waarover nog maar weinig echt bekent is. De enige die uiteindelijk de beslissing over al dan niet inleiden kan nemen is de moeder, bij gestaan door haar zorgverlener. Dat een aantal ziekenhuizen hun beleid hebben aangepast zegt dus niets over de feiten maar over hun risicoperceptie. Hun beleid blijft een advies, de keuze is aan de moeder.
TO, sterkte en succes met de laatste loodjes en straks met de bevalling! Ik snap dat je uit keek naar de Ud maar uiteindelijk is het normaal om te bevallen ergens tussen de 37 en 42 weken. Echt over tijd ben je pas ná de 42 weken. Niet dat dat het minder zwaar maakt maar ms zet het eea in perspectief. Er wordt m.i. veel te zwaar getild aan die UD. Ik wens je al het goeds! Nu en straks met je kleintje!
Er zijn wel twee meta-analyses. Cochrane (2006) en Wennerholm (2009). De conclusie van beide was dat de pernitale sterfte lager is bij inleiden bij 41 weken dan bij spontaan afwachten. Maar... de uitkomst pernitale sterfte is zó zeldzaam, inleiden zorgt niet voor significante verschillen. De cijfers laten zien dat de kansen op pernitale sterfte bij inleiden met 41 weken is: 1:10000 en bij afwachten 2:10000.
In de cochrane studie wordt oa geconcludeerd dat onduidelijk is hoeveel vrouwen je moet inleiden om 1 geval van pernitale sterfte te voorkomen: "dat kunnen er 100 zijn maar ook oneindig veel".
Daarbij wordt dus alleen gekeken naar de uitkomst pernitale sterfte. Wat andere gevolgen zijn van het gekozen beleid zijn dus niet bekend. Zo brengt inleiden ook andere risico's met zich mee. Wennerholm liet bijvoorbeeld zien dat er bij inleiden significant meer keizersnedes zijn.Het risico voor de moeder is bij een keizersnede groter. Normaal is de kans op sterfte voor de moeder 1:10000, bij een keizersnede 7:10000. Daarbij ontwikkeld het brein zich enorm in de laatste 5 weken. Het eerder afbreken van de zwangerschap heeft dus ook onbekende gevolgen op deze ontwikkeling. Kortom, het is een zeer ingewikkelde materie. Je kunt niet zomaar zeggen dat het één beter is dan het ander. Het is een afweging van heel veel verschillende risico’s waarover nog maar weinig echt bekent is. De enige die uiteindelijk de beslissing over al dan niet inleiden kan nemen is de moeder, bij gestaan door haar zorgverlener. Dat een aantal ziekenhuizen hun beleid hebben aangepast zegt dus niets over de feiten maar over hun risicoperceptie. Hun beleid blijft een advies, de keuze is aan de moeder.
TO, sterkte en succes met de laatste loodjes en straks met de bevalling! Ik snap dat je uit keek naar de Ud maar uiteindelijk is het normaal om te bevallen ergens tussen de 37 en 42 weken. Echt over tijd ben je pas ná de 42 weken. Niet dat dat het minder zwaar maakt maar ms zet het eea in perspectief. Er wordt m.i. veel te zwaar getild aan die UD. Ik wens je al het goeds! Nu en straks met je kleintje!
woensdag 14 augustus 2013 om 06:23
Hoi Bloem, misschien ken je me nog uit het augustus 2012 topic?
Hoe gaat het nu met je? Heeft de strippoging iets uitgehaald?
Ik ben zelf vorige week met 41+1 bevallen na ingeleid te zijn met een balloncathether. Ik weet in ieder geval precies hoe je je voelt, zo voelde ik mij namelijk ook!! (En toen was er ook nog eens eenhittegolf... )
Ik hoop dat er al iets is gebeurd en anders, hou nog eventjes vol!
Xxx
Hoe gaat het nu met je? Heeft de strippoging iets uitgehaald?
Ik ben zelf vorige week met 41+1 bevallen na ingeleid te zijn met een balloncathether. Ik weet in ieder geval precies hoe je je voelt, zo voelde ik mij namelijk ook!! (En toen was er ook nog eens eenhittegolf... )
Ik hoop dat er al iets is gebeurd en anders, hou nog eventjes vol!
Xxx
