Zwanger
alle pijlers
geen roze wolk voel me ellendig
dinsdag 6 maart 2012 om 12:55
hallo,
moet even van me afschrijven. Na jaren twijfelen wel of geen kinderen had ik besloten volgende maand weer nuva ring erin te doen. Als het deze maand gebeurt heeft het zo moeten zijn was mijn gedachte. Voelde heel snel dat het raak was, had gehoopt (hoe naief) dat ik het dan wel leuk zou vinden. Maar voel me ellendig kan alleen maar denken hoe heb ik zo stom kunnen zijn en mijn leven is nu voorbij. Ben zo verdrietig en voel me afschuwelijk. Weet dat er heel veel mensen heel blij zouden zijn met een zwangerschap en bij hun lukt het niet en ik hoop stiekem dat het misgaat...Mijn vriend ziet een kindje wel zitten maar wordt door mijn reactie natuurlijk ook naar beneden getrokken. Zijn er mensen die dit herkennen??
moet even van me afschrijven. Na jaren twijfelen wel of geen kinderen had ik besloten volgende maand weer nuva ring erin te doen. Als het deze maand gebeurt heeft het zo moeten zijn was mijn gedachte. Voelde heel snel dat het raak was, had gehoopt (hoe naief) dat ik het dan wel leuk zou vinden. Maar voel me ellendig kan alleen maar denken hoe heb ik zo stom kunnen zijn en mijn leven is nu voorbij. Ben zo verdrietig en voel me afschuwelijk. Weet dat er heel veel mensen heel blij zouden zijn met een zwangerschap en bij hun lukt het niet en ik hoop stiekem dat het misgaat...Mijn vriend ziet een kindje wel zitten maar wordt door mijn reactie natuurlijk ook naar beneden getrokken. Zijn er mensen die dit herkennen??
dinsdag 6 maart 2012 om 13:06
Kindness
Als er iets onzeker is, en een duik in het diepe, een stap in het duister, dan is het wel het krijgen van een kind.
Je zegt bang te zijn er niet van te kunnen houden. Waar baseer je dat gevoel op? Spelen er zaken in je verleden?
En de problemen en toestanden om je heen: zijn dat zaken die in je eigen privéleven spelen, die direct van invloed op jou zijn? Of moet ik het meer opvatten als: de nare kanten van de wereld om ons heen?
Als er iets onzeker is, en een duik in het diepe, een stap in het duister, dan is het wel het krijgen van een kind.
Je zegt bang te zijn er niet van te kunnen houden. Waar baseer je dat gevoel op? Spelen er zaken in je verleden?
En de problemen en toestanden om je heen: zijn dat zaken die in je eigen privéleven spelen, die direct van invloed op jou zijn? Of moet ik het meer opvatten als: de nare kanten van de wereld om ons heen?
dinsdag 6 maart 2012 om 13:06
Ik herken het niet echt. Ik was vooral heel blij toen ik zwanger was maar ook wel bang. Bang dat ik de bevalling niet aan zou kunnen, niet genoeg van mijn kind zou houden, er niet goed voor zou kunnen zorgen, dat het te duur zou zijn, dat we geen vrijheid zouden hebben, dat ik de deur nooit meer uit zou kunnen, dat ik mijn kind zou verpesten, etc. etc. Allerlei dingen die door mijn hoofd spookten. Dat hoort er wel bij, die onzekerheden.
Waar ben je precies bang voor?
Waar ben je precies bang voor?
dinsdag 6 maart 2012 om 13:06
dinsdag 6 maart 2012 om 13:07
Het is ook niet niks, het is een hele verandering meis. Van je kindje ga je echt wel houden, dat komt wel goed.
Er zijn altijd nog andere opties, het is een beetje vloeken in de kerk, en het zou niet mijn keuze zijn, juist omdat er zoooveeel vrouwen zijn die wel een kindje willen, maar niet zwanger raken. Maar dit is jou lijf en jullie leven, en als je het echt echt niet ziet zitten kan je via de HA een afspraak maken bij een abortus kliniek.
Sterkte
Er zijn altijd nog andere opties, het is een beetje vloeken in de kerk, en het zou niet mijn keuze zijn, juist omdat er zoooveeel vrouwen zijn die wel een kindje willen, maar niet zwanger raken. Maar dit is jou lijf en jullie leven, en als je het echt echt niet ziet zitten kan je via de HA een afspraak maken bij een abortus kliniek.
Sterkte
Never look down on anybody, unless you're helping them Up.
dinsdag 6 maart 2012 om 13:08
quote:elninjoo schreef op 06 maart 2012 @ 13:07:
Als het nog maar net is, kun je nog voor 'n overtijdbehandeling of anders abortus. Dan is alles weer terug normaal zoals voor je onbewust expres veroorzaakte ongelukje.Jeetje, waar bleef je nu? 12 hele minuten moeten wachten op deze zeer voorspelbare bijdrage.
Als het nog maar net is, kun je nog voor 'n overtijdbehandeling of anders abortus. Dan is alles weer terug normaal zoals voor je onbewust expres veroorzaakte ongelukje.Jeetje, waar bleef je nu? 12 hele minuten moeten wachten op deze zeer voorspelbare bijdrage.
dinsdag 6 maart 2012 om 13:08
Je kindje is door jou en je vriend gewenst ?
Dan gaan jullie er gewoon voor.
Wat voor problemen en toestanden voorzie je ? Materieel is meestal geen probleem, roep in je omgeving dat je zwanger bent en in no-time heb je drie babykamers en zes maxicosi's om uit te kiezen.
Natuurlijk komt er heel veel op je af, en is het eng, en ik vertel je maar meteen dat bevallen hels pijn doet, en kots je misschien maandenlang je ingewanden eruit, maar straks heb je een heel mooi kindje ervoor terug.
Dan gaan jullie er gewoon voor.
Wat voor problemen en toestanden voorzie je ? Materieel is meestal geen probleem, roep in je omgeving dat je zwanger bent en in no-time heb je drie babykamers en zes maxicosi's om uit te kiezen.
Natuurlijk komt er heel veel op je af, en is het eng, en ik vertel je maar meteen dat bevallen hels pijn doet, en kots je misschien maandenlang je ingewanden eruit, maar straks heb je een heel mooi kindje ervoor terug.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
dinsdag 6 maart 2012 om 13:09
Wat voor problemen zie je om je heen??
En waarom denk je dat je niet van je kind gaat houden?
Er komt bij een zwangerschap heel veel kijken, lichamelijk, maar ook geestelijk. Hormonen nemen je lijf over, je zal niet de eerste zijn die depressief is in een zwangerschap. Maar gewone negatieve gevoelens zijn er ook genoeg, want het is nogal wat er op je pad komt. Hoe oud ben je?
Maar je kan je gedachten ook sturen, lukt je dat niet uit jezelf ga naar de huisarts en laat je doorsturen.
En waarom denk je dat je niet van je kind gaat houden?
Er komt bij een zwangerschap heel veel kijken, lichamelijk, maar ook geestelijk. Hormonen nemen je lijf over, je zal niet de eerste zijn die depressief is in een zwangerschap. Maar gewone negatieve gevoelens zijn er ook genoeg, want het is nogal wat er op je pad komt. Hoe oud ben je?
Maar je kan je gedachten ook sturen, lukt je dat niet uit jezelf ga naar de huisarts en laat je doorsturen.
dinsdag 6 maart 2012 om 13:11
ik herken het een beetje, toen ik ongepland zwanger raakte van mijn tweede was ik ook echt even in shock en kon niet blij zijn.
Hoewel ik wist dat het gewenst was, voelde het op dat moment niet zo.
Ondertussen ben ik halverwege, gewend aan het idee, en vind ik het weer helemaal leuk dat er een kleintje bij komt.
Onderschat de hormonen niet, juist die eerste maanden maken die je 'gek'. Bij mijn eerste was ik dolblij, maar liep ik 's avonds ook geregeld te huilen dat mijn leven nu over was, en hoe we dit hadden kunnen doen. Inderdaad aangevuld met de angsten van Kaetje, heel herkenbaar.
Ik denk dat de meeste zwangere vrouwen die angsten bij tijden hebben. Zwangerschap is zoiets onzekers. Gaat het lukken, wat krijg je ervoor terug, hoe ziet je leven er straks uit...
Je weet het gewoon niet.
Laat het rustig bezinken, wen aan het idee, en praat erover.
Mocht je heel zeker weten dat je dit toch niet wilt, dan moet je actie ondernemen.
Hoewel ik wist dat het gewenst was, voelde het op dat moment niet zo.
Ondertussen ben ik halverwege, gewend aan het idee, en vind ik het weer helemaal leuk dat er een kleintje bij komt.
Onderschat de hormonen niet, juist die eerste maanden maken die je 'gek'. Bij mijn eerste was ik dolblij, maar liep ik 's avonds ook geregeld te huilen dat mijn leven nu over was, en hoe we dit hadden kunnen doen. Inderdaad aangevuld met de angsten van Kaetje, heel herkenbaar.
Ik denk dat de meeste zwangere vrouwen die angsten bij tijden hebben. Zwangerschap is zoiets onzekers. Gaat het lukken, wat krijg je ervoor terug, hoe ziet je leven er straks uit...
Je weet het gewoon niet.
Laat het rustig bezinken, wen aan het idee, en praat erover.
Mocht je heel zeker weten dat je dit toch niet wilt, dan moet je actie ondernemen.
dinsdag 6 maart 2012 om 13:12
Ik had dit gevoel na de bevalling. Dacht dat jij dat ook had, omdat het op de kinderen-pijler staat ipv bij zwangerschap. Bij mij kwam het echt door de hormonen. Ik ben 1,5 week na de geboorte weer met de pil begonnen en na een dag of 4 voelde ik me veel beter. Daar heb jij weinig aan natuurlijk, maar het gaat dus wel over. Ik heb echt gedacht "ik wil dat ze dood gaat, dan heb ik mijn leven terug". Nu kan ik niet zonder haar.
Tja, wat je eraan kan doen is in ieder geval praten. Ik heb het toen aan echt elk kraambezoek verteld hoe ik me voelde en een nicht van mijn man had hetzelfde. Dat heeft me erg geholpen, weten dat ik niet de enige was. Bespreek dit ook met de verloskundige of je huisarts. Misschien dat die iets voor je kunnen betekenen.
En je leven is niet voorbij hoor het veranderd, maar ook met een kind kun je ervan genieten en doe je leuke dingen. En het is echt geweldig om je eigen kindje te zien lachen en dingen te zien ontdekken enzo. Ik zie het nu helemaal zonnig en mooi, dat komt voor jou ook vast wel.
Tja, wat je eraan kan doen is in ieder geval praten. Ik heb het toen aan echt elk kraambezoek verteld hoe ik me voelde en een nicht van mijn man had hetzelfde. Dat heeft me erg geholpen, weten dat ik niet de enige was. Bespreek dit ook met de verloskundige of je huisarts. Misschien dat die iets voor je kunnen betekenen.
En je leven is niet voorbij hoor het veranderd, maar ook met een kind kun je ervan genieten en doe je leuke dingen. En het is echt geweldig om je eigen kindje te zien lachen en dingen te zien ontdekken enzo. Ik zie het nu helemaal zonnig en mooi, dat komt voor jou ook vast wel.
dinsdag 6 maart 2012 om 13:13
quote:elninjoo schreef op 06 maart 2012 @ 13:07:
Als het nog maar net is, kun je nog voor 'n overtijdbehandeling of anders abortus. Dan is alles weer terug normaal zoals voor je onbewust expres veroorzaakte ongelukje.
Heb je dat nou onder je CTRL V staan voor dagelijks gebruik, Nien?
TO, negeren. EN komt op dit soort topics af als vliegen op een pannenkoek met stroop, om haar eigen afschuw over kinderen te kunnen etaleren.
Als het nog maar net is, kun je nog voor 'n overtijdbehandeling of anders abortus. Dan is alles weer terug normaal zoals voor je onbewust expres veroorzaakte ongelukje.
Heb je dat nou onder je CTRL V staan voor dagelijks gebruik, Nien?
TO, negeren. EN komt op dit soort topics af als vliegen op een pannenkoek met stroop, om haar eigen afschuw over kinderen te kunnen etaleren.
dinsdag 6 maart 2012 om 13:14
Bang zijn voor alle grote veranderingen in je leven is niet gek. Dat is normaal. Je leven zal op zijn kop staan en je zal voor nieuwe situaties uit je 'comfort zone' moeten gaan. Dat is beangstigend, maar dit komt meestal vanzelf goed; je hebt nog acht maanden om jezelf en je omgeving voor te bereiden op een baby.
Mocht je bang blijven, ga dan naar de huisarts voor een goed gesprek over je (tijdelijk veranderde) psychische gesteldheid. Ik bedoel niet dat je psychisch 'iets' hebt, maar dat het voor de een heftiger is dan een ander. Je psyche is nu ook onder invloed van hormonen, dus je reageert anders dan je gewend was.
Mocht je bang blijven, ga dan naar de huisarts voor een goed gesprek over je (tijdelijk veranderde) psychische gesteldheid. Ik bedoel niet dat je psychisch 'iets' hebt, maar dat het voor de een heftiger is dan een ander. Je psyche is nu ook onder invloed van hormonen, dus je reageert anders dan je gewend was.
Je hoeft niet altijd te geloven wat je denkt.
dinsdag 6 maart 2012 om 13:17
dank je wel voor de reacties... de grootste angst is denk ik dat het leven vanaf nu een grote toestand gaat worden... heb ook niet de beste voorbeelden in de direkte omgeving. Kind van mijn zus autisme, broer zijn huwelijk onder druk met twee moeilijke kinderen, vrienden een kindje met hazelip. Als ik zou weten dat het een gezond kindje is zou ik mischien al rustiger zijn
Zou zo graag blij willen zijn, maar het gaat echt niet.
Abortus zie ik niet als de oplossing, zou ook laf zijn heb het zelf veroorzaakt.
Over de bevalling durf ik al helmaal niet te denken, en de missleijkheid is al een paar dagen behoorlijk aanwezig.
Zou zo graag blij willen zijn, maar het gaat echt niet.
Abortus zie ik niet als de oplossing, zou ook laf zijn heb het zelf veroorzaakt.
Over de bevalling durf ik al helmaal niet te denken, en de missleijkheid is al een paar dagen behoorlijk aanwezig.
dinsdag 6 maart 2012 om 13:17
Aan jarenlang twijfelen over wel of niet kinderen ga je wennen. En aan de situatie dat je de keuze hebt ook.
Als je dan opeens zwanger blijkt te zijn is die jarenlange toestand van kunnen wentelen in de keuzemogelijkheid opeens voorbij en is de vooruitgeschoven zwangerschap opeens een feit.
Kan het zijn dat je gewoon in paniek bent?
Als je dan opeens zwanger blijkt te zijn is die jarenlange toestand van kunnen wentelen in de keuzemogelijkheid opeens voorbij en is de vooruitgeschoven zwangerschap opeens een feit.
Kan het zijn dat je gewoon in paniek bent?
dinsdag 6 maart 2012 om 13:18
quote:Tia.Dalma schreef op 06 maart 2012 @ 13:13:
[...]
Heb je dat nou onder je CTRL V staan voor dagelijks gebruik, Nien?
TO, negeren. EN komt op dit soort topics af als vliegen op een pannenkoek met stroop, om haar eigen afschuw over kinderen te kunnen etaleren.
Waarom moet ze dat negeren? Ze komt duidelijk niet blij over en dus is er deze escape niet voor niets.
Nee, met adviezen om te wachten tot ze op de helft is schiet ze wat op. Dan is ze te laat om nog actie te ondernemen en zit ze er de verdere rest van haar leven aan vast. En dan ook nog in deze economisch slechte tijden...
[...]
Heb je dat nou onder je CTRL V staan voor dagelijks gebruik, Nien?
TO, negeren. EN komt op dit soort topics af als vliegen op een pannenkoek met stroop, om haar eigen afschuw over kinderen te kunnen etaleren.
Waarom moet ze dat negeren? Ze komt duidelijk niet blij over en dus is er deze escape niet voor niets.
Nee, met adviezen om te wachten tot ze op de helft is schiet ze wat op. Dan is ze te laat om nog actie te ondernemen en zit ze er de verdere rest van haar leven aan vast. En dan ook nog in deze economisch slechte tijden...
dinsdag 6 maart 2012 om 13:19
Als je eenmaal een kind hebt, zul je je altijd zorgen blijven maken. Dat hoort erbij. De kunst is om die zorgen niet de overhand te laten krijgen.
Heb je een stabiele relatie en komt het kind in een warm nest terecht waar het gewenst is? Dan is mijn ervaring dat het wel los zal lopen. Als je ergens niet uitkomt, roep je hulp in. Van je omgeving of professionals.
Heb je een stabiele relatie en komt het kind in een warm nest terecht waar het gewenst is? Dan is mijn ervaring dat het wel los zal lopen. Als je ergens niet uitkomt, roep je hulp in. Van je omgeving of professionals.
dinsdag 6 maart 2012 om 13:21
quote:Abortus zie ik niet als de oplossing, zou ook laf zijn heb het zelf veroorzaakt.
Waarom vind je dat laf?
Je hoeft geen martelaar te worden, je hebt vrije keus. En het leven is overrated en 't zal ongetwijfeld alleen maar zwaarder worden in de nabije toekomst, dus of je 'n kind er nu 'n plezier mee doet het op de wereld te zetten...
Waarom vind je dat laf?
Je hoeft geen martelaar te worden, je hebt vrije keus. En het leven is overrated en 't zal ongetwijfeld alleen maar zwaarder worden in de nabije toekomst, dus of je 'n kind er nu 'n plezier mee doet het op de wereld te zetten...
dinsdag 6 maart 2012 om 13:21
Kindness, haal diep adem (ook goed tegen de misselijkheid trouwens ) en bedenk je waarom je wél dit kind eerder met je vriend hebt gewenst. Zet dat elke keer als je in paniek dreigt te raken, op een rijtje. Liever nog: zet het op papier.
Verder: het is moeilijk, maar ga uit van het goede. Het overgrote merendeel gaat helemaal goed, is gezond en een huwelijkscrisis komt door de partners en niet door het kind.
En bovenal: bespreek dit soort dingen straks met je verloskundige. Hou bij hoe je je voelt, bijvoorbeeld in een dagboekje. Ik wil je niets aanpraten, heel veel herken ik een beetje zelf (ik wil controle hebben op hoe het gaat en zwangerschap en kinderen krijgen leent zich nou net niet helemaal daarvoor), maar er is ook in extreme gevallen de mogelijkheid van een prenatale depressie. Hormonen zijn in principe goed en nodig voor je zwangerschap, maar ze kunnen je geestesgesteldheid ook behoorlijk door elkaar gooien.
Praat er allereerst ook met je partner over he!!
Verder: het is moeilijk, maar ga uit van het goede. Het overgrote merendeel gaat helemaal goed, is gezond en een huwelijkscrisis komt door de partners en niet door het kind.
En bovenal: bespreek dit soort dingen straks met je verloskundige. Hou bij hoe je je voelt, bijvoorbeeld in een dagboekje. Ik wil je niets aanpraten, heel veel herken ik een beetje zelf (ik wil controle hebben op hoe het gaat en zwangerschap en kinderen krijgen leent zich nou net niet helemaal daarvoor), maar er is ook in extreme gevallen de mogelijkheid van een prenatale depressie. Hormonen zijn in principe goed en nodig voor je zwangerschap, maar ze kunnen je geestesgesteldheid ook behoorlijk door elkaar gooien.
Praat er allereerst ook met je partner over he!!
dinsdag 6 maart 2012 om 13:22
Kindness, mijn post tegelijk met die van jou.
Ik kan me voorstellen dat je bang bent, maar een leven laten leiden door angst is geen leven hoor.
En je bent niet inene moeder hè, daar zijn die 9 maanden voor.
Neem het stap voor stap, het is jouw kindje, niet teveel paniekeren bij wat er allemaal mis kan gaan. De kans dat het goed gaat is vele malen groter.
Ik kan me voorstellen dat je bang bent, maar een leven laten leiden door angst is geen leven hoor.
En je bent niet inene moeder hè, daar zijn die 9 maanden voor.
Neem het stap voor stap, het is jouw kindje, niet teveel paniekeren bij wat er allemaal mis kan gaan. De kans dat het goed gaat is vele malen groter.
