Zwanger
alle pijlers
Gezocht: ervaring met abortus
donderdag 18 september 2014 om 17:23
Hallo allemaal!
Ik hoop hier wat antwoorden te vinden op vragen die maar door m'n hoofd blijven spoken.
Toen mijn vriend en ik erachter kwamen dat ik zwanger was, schrok ik erg. We zitten financieel behoorlijk krap nadat ik een burn-out heb gekregen en per direct moest stoppen met werken. Nog wat andere factoren spelen mee waardoor we abortus overwegen, maar daar wil ik persoonlijk niet op ingaan. Ik was/ben heel verdrietig dat ik nu deze keuze moet maken: om het kindje te houden of weg te laten halen.
Na veel te praten met mijn vriend, neig ik nu naar een abortus. Het voelt als een soort opluchting bij het idee. Maar ik hoop ook dat ik dit blijf voelen: Ik ben namelijk enorm bang voor de abortus.
De behandeling zelf (bij het ruiken van een "ziekenhuislucht" wordt ik al misselijk en bij het zien van een naald val ik flauw), hoe je emotioneel bent na zo'n behandeling (zeker met mijn burn-out ben ik erg bang dat ik in een soort van gat val van eenzaamheid en verdriet) en hoe je de dagen/weken erna door komt (ik kan en mag nu niet werken dus heb geen werk/taken of collega's voor afleiding).
Het idee dat ik dit allemaal alleen moet doen maakt me erg bang. Natuurlijk is mijn vriend er en zijn mijn ouders er om mij te steunen, maar ik ben wel degene die straks daar ligt en onder behandeling ga.
Mijn vriend en ik voelen ons erg verantwoordelijk voor het geluk van onze toekomstige kinderen en dit ongeboren kindje. Het idee dat we hem of haar op gaan voeden in zo'n onstabiele omgeving breekt mijn hart. Maar de abortus zelf maakt me zo bang..
Via deze weg wilde ik even mijn verhaal kwijt en de situatie goed schetsen zodat jullie weten waar mijn angsten en vragen vandaan komen. De meningen uit mijn omgeving maken het al best moeilijk en ik hoop dat jullie daar respect voor hebben en het begrijpen dat ik niet plat gegooid wil worden met nare opmerkingen en vragen over hoe ik zwanger heb kunnen worden in zo'n situatie. Hoe moeilijk de keuze ook zal zijn, mijn vriend en ik zullen die uiteindelijk samen maken en ik hoop dat dat met jullie hulp ook makkelijker gaat worden:)
Ik hoop hier wat antwoorden te vinden op vragen die maar door m'n hoofd blijven spoken.
Toen mijn vriend en ik erachter kwamen dat ik zwanger was, schrok ik erg. We zitten financieel behoorlijk krap nadat ik een burn-out heb gekregen en per direct moest stoppen met werken. Nog wat andere factoren spelen mee waardoor we abortus overwegen, maar daar wil ik persoonlijk niet op ingaan. Ik was/ben heel verdrietig dat ik nu deze keuze moet maken: om het kindje te houden of weg te laten halen.
Na veel te praten met mijn vriend, neig ik nu naar een abortus. Het voelt als een soort opluchting bij het idee. Maar ik hoop ook dat ik dit blijf voelen: Ik ben namelijk enorm bang voor de abortus.
De behandeling zelf (bij het ruiken van een "ziekenhuislucht" wordt ik al misselijk en bij het zien van een naald val ik flauw), hoe je emotioneel bent na zo'n behandeling (zeker met mijn burn-out ben ik erg bang dat ik in een soort van gat val van eenzaamheid en verdriet) en hoe je de dagen/weken erna door komt (ik kan en mag nu niet werken dus heb geen werk/taken of collega's voor afleiding).
Het idee dat ik dit allemaal alleen moet doen maakt me erg bang. Natuurlijk is mijn vriend er en zijn mijn ouders er om mij te steunen, maar ik ben wel degene die straks daar ligt en onder behandeling ga.
Mijn vriend en ik voelen ons erg verantwoordelijk voor het geluk van onze toekomstige kinderen en dit ongeboren kindje. Het idee dat we hem of haar op gaan voeden in zo'n onstabiele omgeving breekt mijn hart. Maar de abortus zelf maakt me zo bang..
Via deze weg wilde ik even mijn verhaal kwijt en de situatie goed schetsen zodat jullie weten waar mijn angsten en vragen vandaan komen. De meningen uit mijn omgeving maken het al best moeilijk en ik hoop dat jullie daar respect voor hebben en het begrijpen dat ik niet plat gegooid wil worden met nare opmerkingen en vragen over hoe ik zwanger heb kunnen worden in zo'n situatie. Hoe moeilijk de keuze ook zal zijn, mijn vriend en ik zullen die uiteindelijk samen maken en ik hoop dat dat met jullie hulp ook makkelijker gaat worden:)
vrijdag 19 september 2014 om 02:43
vrijdag 19 september 2014 om 02:47
quote:carpe_diem schreef op 19 september 2014 @ 01:56:
Welke andere redenen er ook meespelen, niets zou in mijn ogen een abortus goedpraten.
Ze komt over als een volwassen vrouw, die zich heel bewust is van haar keuzes. Dan snap ik gewoon niet dat je hiervoor kunt kiezen.
Ik heb nog nooit, werkelijk nooit, van een moeder gehoord dat ze achteraf toch spijt had dat ze de abortus niet hadden doorgezet. Dat ze spijt hebben dat ze het kindje toch hebben laten komen. Jullie wel?
Welke omstandigheden en problemen er ook zijn, niets is niet op te lossen. Of voldoet het ff niet aan het perfecte plaatje? Balen he, net niet genoeg geld op de bank. Balen he, net niet voldoende woonruimte. Balen he, net het diploma niet binnen. Neee, laten we het kindje dan maar van het leven ontnemen, want het komt nu ff niet zo goed uit. Ik vind mensen veel te verwend, men voelt zich gewoon veel te superieur. Een baby heeft niet veel nodig in y begin, gewoon een warm dekentje en warme melk. Thats all.
[...]
Genoeg mensen die spijt van hun kind hebben, hun kind vermoorden zelfs, de opvoeding niet aankunnen, uithuisplaatsingen. Voor sommige van die kinderen was het beter om er niet te zijn.
Welke andere redenen er ook meespelen, niets zou in mijn ogen een abortus goedpraten.
Ze komt over als een volwassen vrouw, die zich heel bewust is van haar keuzes. Dan snap ik gewoon niet dat je hiervoor kunt kiezen.
Ik heb nog nooit, werkelijk nooit, van een moeder gehoord dat ze achteraf toch spijt had dat ze de abortus niet hadden doorgezet. Dat ze spijt hebben dat ze het kindje toch hebben laten komen. Jullie wel?
Welke omstandigheden en problemen er ook zijn, niets is niet op te lossen. Of voldoet het ff niet aan het perfecte plaatje? Balen he, net niet genoeg geld op de bank. Balen he, net niet voldoende woonruimte. Balen he, net het diploma niet binnen. Neee, laten we het kindje dan maar van het leven ontnemen, want het komt nu ff niet zo goed uit. Ik vind mensen veel te verwend, men voelt zich gewoon veel te superieur. Een baby heeft niet veel nodig in y begin, gewoon een warm dekentje en warme melk. Thats all.
[...]
Genoeg mensen die spijt van hun kind hebben, hun kind vermoorden zelfs, de opvoeding niet aankunnen, uithuisplaatsingen. Voor sommige van die kinderen was het beter om er niet te zijn.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 19-09-2014 09:32
Reden: 'quote' verwijderd
Reden: 'quote' verwijderd
% gewijzigd
Motto’s Helpen je Niet Als het er echt op Aan Komt
vrijdag 19 september 2014 om 02:58
quote:nachtvlinder1977 schreef op vrijdag 19 september 2014 02:43 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="carpe_diem in "Gezocht: ervaring met abortus"" class="messagelink">carpe_diem schreef op 19 september 2014 @ 01:56</a>:</b>
[...] </div></blockquote>Waarom? Word jij daar beter van? Ook jij mag jouw mening over dit onderwerp hebben, maar zoiets wens je toch niemand toe? Klopt, hier heb je gelijk in. Neem deze woorden ook terug.
[...] </div></blockquote>Waarom? Word jij daar beter van? Ook jij mag jouw mening over dit onderwerp hebben, maar zoiets wens je toch niemand toe? Klopt, hier heb je gelijk in. Neem deze woorden ook terug.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 19-09-2014 09:33
Reden: 'quote' verwijderd
Reden: 'quote' verwijderd
% gewijzigd
vrijdag 19 september 2014 om 03:02
vrijdag 19 september 2014 om 05:57
quote:carpe_diem schreef op 19 september 2014 @ 03:02:
Maar wat ik mij wel afvraag, je noemt mij een mispunt omdat ik iemand onvruchtbaarheid toewens. Maar wat is iemand in jouw ogen dan die zijn of haar kind het leven ontneemt?
Het is nog maandenlang geen kind. Het zijn gemuteerde cellen van jezelf en je sekspartner. Normaliter spoel je die door de plee. Nu moet er 'n derde aan te pas komen om ze te verwijderen. No biggie.
En waarom zou je nieuw leven op deze verklote wereld willen zetten? Dát is juist een egoistische actie.
Maar wat ik mij wel afvraag, je noemt mij een mispunt omdat ik iemand onvruchtbaarheid toewens. Maar wat is iemand in jouw ogen dan die zijn of haar kind het leven ontneemt?
Het is nog maandenlang geen kind. Het zijn gemuteerde cellen van jezelf en je sekspartner. Normaliter spoel je die door de plee. Nu moet er 'n derde aan te pas komen om ze te verwijderen. No biggie.
En waarom zou je nieuw leven op deze verklote wereld willen zetten? Dát is juist een egoistische actie.
vrijdag 19 september 2014 om 06:37
Iemand die durft te zeggen dat ze nu niet zo goed voor een kind kunnen zorgen als ze willen, en daar goed over nagedacht hebben vind ik verstandige en verantwoordelijke ouders. Zelfs liefdevol.
Kind, je kunt nu beter niet komen.
Mensen die abortus gebruiken als anticonceptie missen een stap.
Uit het verhaal van TO lees ik een weloverwogen besluit, met juist wél het beste voor een kind in gedachten.
Júist TO en haar partner gun ik op een geschikter moment een nieuwe kans op een kind.
Het argument dat je nooit hoort dat mensen spijt hebben van hun kinderen is volgens mij omdat het een taboe is.
Kind, je kunt nu beter niet komen.
Mensen die abortus gebruiken als anticonceptie missen een stap.
Uit het verhaal van TO lees ik een weloverwogen besluit, met juist wél het beste voor een kind in gedachten.
Júist TO en haar partner gun ik op een geschikter moment een nieuwe kans op een kind.
Het argument dat je nooit hoort dat mensen spijt hebben van hun kinderen is volgens mij omdat het een taboe is.
vrijdag 19 september 2014 om 08:20
quote:carpe_diem schreef op 19 september 2014 @ 03:02:
@dubbeltje, je hebt gelijk. Die laatste alinea van mij is niet chique en neem die woorden ook terug.
Maar wat ik mij wel afvraag, je noemt mij een mispunt omdat ik iemand onvruchtbaarheid toewens. Maar wat is iemand in jouw ogen dan die zijn of haar kind het leven ontneemt?er is nog geen kind, je verhaal gaat mank
@dubbeltje, je hebt gelijk. Die laatste alinea van mij is niet chique en neem die woorden ook terug.
Maar wat ik mij wel afvraag, je noemt mij een mispunt omdat ik iemand onvruchtbaarheid toewens. Maar wat is iemand in jouw ogen dan die zijn of haar kind het leven ontneemt?er is nog geen kind, je verhaal gaat mank
vrijdag 19 september 2014 om 08:34
Ten eerste heel veel sterkte.
Ik heb het topic verder niet doorgelezen maar inmijn naaste omgeving ken ik 3 dames die abortus hebben ondergaan en alle 3 hebben ze er een goede knauw van gehad. Bij 2 dames is het regelrecht spijt en de andere heeft er gewoon heel erg veel verdriet van. Denk er goed over na, jouw vriend zal er namelijk emotioneel veel minder last van hebben dan jij. Het zal altijd een vervelend emotioneel litteken blijven. (Oke in het merendeel van de gevallen, laten we reëel blijven)
Ik heb het topic verder niet doorgelezen maar inmijn naaste omgeving ken ik 3 dames die abortus hebben ondergaan en alle 3 hebben ze er een goede knauw van gehad. Bij 2 dames is het regelrecht spijt en de andere heeft er gewoon heel erg veel verdriet van. Denk er goed over na, jouw vriend zal er namelijk emotioneel veel minder last van hebben dan jij. Het zal altijd een vervelend emotioneel litteken blijven. (Oke in het merendeel van de gevallen, laten we reëel blijven)
vrijdag 19 september 2014 om 08:55
quote:dramaqueend schreef op 19 september 2014 @ 08:34:
jouw vriend zal er namelijk emotioneel veel minder last van hebben dan jij. Het zal altijd een vervelend emotioneel litteken blijven. (Oke in het merendeel van de gevallen, laten we reëel blijven)
Hmm, vreemd, ik herken hier niks in. ten eerste was mijn partner er net zo van van slag als ik (alleen hij hoefde de behandeling niet te ondergaan). We hebben samen gehuild.
Maar toen het over was, was het ook vrij snel over. Ik heb er nu echt geen litteken van oid.
Ik ken in mijn vriendenkring een stuk of 5 abortussen, en eigenlijk is dat wel de gemene deler. het was heel rot om in die situatie te komen, maar de opluchting overheerst en het is goed zo.
Geen littekens, geen spijt etc.
jouw vriend zal er namelijk emotioneel veel minder last van hebben dan jij. Het zal altijd een vervelend emotioneel litteken blijven. (Oke in het merendeel van de gevallen, laten we reëel blijven)
Hmm, vreemd, ik herken hier niks in. ten eerste was mijn partner er net zo van van slag als ik (alleen hij hoefde de behandeling niet te ondergaan). We hebben samen gehuild.
Maar toen het over was, was het ook vrij snel over. Ik heb er nu echt geen litteken van oid.
Ik ken in mijn vriendenkring een stuk of 5 abortussen, en eigenlijk is dat wel de gemene deler. het was heel rot om in die situatie te komen, maar de opluchting overheerst en het is goed zo.
Geen littekens, geen spijt etc.
