Zwanger
alle pijlers
Grens leeftijd zwanger worden
zaterdag 25 juli 2020 om 18:51
zaterdag 25 juli 2020 om 19:27
Hangt er ook vanaf of je het zelf probeert of met hulp.Sophie2020 schreef: ↑25-07-2020 19:24Voor mezelf stond de probeergrens op 42, omdat mijn oudste dan naar de middelbare school zou gaan. Ik vind vrouwen van in de veertig die alsnog een kind proberen te krijgen absoluut niet vreemd of onverantwoordelijk. Echt een persoonlijke keuze, waar buitenstaanders niets mee te maken hebben.
Ik dacht dat de grens in België en Nederland voor IVF rond de 43 lag.
Speciaal naar 't buitenland trekken op je 50ste om maar geholpen te worden vind ik wel iets ...
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zaterdag 25 juli 2020 om 19:28
Ik ben het helemaal met je eens.
Daarnaast snap ik ook totaal de behoefte niet om alles in kaders en hokjes te moeten plaatsen.
Iedereen is anders, ieders situatie is anders.
Ik heb het hier al vaker geschreven: mijn schoonmoeder kreeg geheel spontaan haar kinderen op haar 39e, 41e en 45e.
Mijn oma’s waren beiden ruim 40+ toen ze hun laatste kind kregen.
Daarnaast snap ik ook totaal de behoefte niet om alles in kaders en hokjes te moeten plaatsen.
Iedereen is anders, ieders situatie is anders.
Ik heb het hier al vaker geschreven: mijn schoonmoeder kreeg geheel spontaan haar kinderen op haar 39e, 41e en 45e.
Mijn oma’s waren beiden ruim 40+ toen ze hun laatste kind kregen.
zaterdag 25 juli 2020 om 19:30
Ik heb niet echt een leeftijdsgrens gehad, het is gegaan zoals het gegaan is. 36 bij de eerste en 39 bij de tweede. Maar ik kijk ook niet op van een vrouw die 40 plus is als ze bevalt.
Maar ik denk dat dat ook afhangt van hoe je leven verloopt, studie, werk, partner ontmoeten. Maakt verschil hoe alles loopt. Of zwanger worden makkelijk lukt of niet. Enzv. Ik denk dat je zo'n grens ook aanpast aan je wensen en hoe je leven zich ontwikkelt.
Maar ik denk dat dat ook afhangt van hoe je leven verloopt, studie, werk, partner ontmoeten. Maakt verschil hoe alles loopt. Of zwanger worden makkelijk lukt of niet. Enzv. Ik denk dat je zo'n grens ook aanpast aan je wensen en hoe je leven zich ontwikkelt.
zaterdag 25 juli 2020 om 19:32
Lastig te zeggen als het je allemaal mee zit.
Dus wanneer vind je je partner, wil het dan lukken enz enz.
Met hoe het nu is zou ik 35 wellicht als grens hebben maar stel dat ik pas op mijn 33e man tegen was gekomen was dat misschien helemaal anders.
Ik denk dat ieder het dus voor zichzelf moet bepalen.
Enige bezwaar voor mij zou de biologische grens zijn, als je keer op keer een miskraam krijgt, de kans op afwijkingen groter wordt, het leven wat je je kindje kan bieden, denk dat ik er dan al niet aan zou beginnen.
Ik was net 28 toen de 1e geboren werd en de 2e kan zich elk moment aandienen en ik ben nu 30.
Ik vind het na deze dan ook helemaal compleet, af,klaar.
Daarbij komt dat zwanger worden (en blijven ) bij beide ook snel was.
Man is 7 jaar ouder.
Dus wanneer vind je je partner, wil het dan lukken enz enz.
Met hoe het nu is zou ik 35 wellicht als grens hebben maar stel dat ik pas op mijn 33e man tegen was gekomen was dat misschien helemaal anders.
Ik denk dat ieder het dus voor zichzelf moet bepalen.
Enige bezwaar voor mij zou de biologische grens zijn, als je keer op keer een miskraam krijgt, de kans op afwijkingen groter wordt, het leven wat je je kindje kan bieden, denk dat ik er dan al niet aan zou beginnen.
Ik was net 28 toen de 1e geboren werd en de 2e kan zich elk moment aandienen en ik ben nu 30.
Ik vind het na deze dan ook helemaal compleet, af,klaar.
Daarbij komt dat zwanger worden (en blijven ) bij beide ook snel was.
Man is 7 jaar ouder.
Tralalalala
zaterdag 25 juli 2020 om 19:34
Haha nou ik voelde me al heel ontaard dat ik vind dat zoon het maar lekker zelf uit moet zoeken in de speeltuinDaSilva86 schreef: ↑25-07-2020 19:2045 ofzoDat moeten vrouwen echt zelf weten.
En het argument dat jonge moeders lekker fit met hun kroost door de speeltuin rennen en in het zwembad vind ik zo suf. Ik heb nog nooit een moeder, hoe jong ook, door de speeltuin zien rennen tenzij er een ongeluk aan zat te komen
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zaterdag 25 juli 2020 om 19:36
Precies. Net als dat sommige vrouwen met 30 besluiten om NU in hun eentje voor een kind te gaan, omdat ze niet het risico willen lopen dat ze over 5-6 jaar alsnog die partner nog niet hebben gevonden (of natuurlijk een heel andere reden hebben om er alleen voor te gaan).krullen-bol schreef: ↑25-07-2020 19:32Lastig te zeggen als het je allemaal mee zit.
Dus wanneer vind je je partner, wil het dan lukken enz enz.
Met hoe het nu is zou ik 35 wellicht als grens hebben maar stel dat ik pas op mijn 33e man tegen was gekomen was dat misschien helemaal anders.
zaterdag 25 juli 2020 om 19:50
zaterdag 25 juli 2020 om 19:54
Dit vind ik mooi gezegd.
Wel aangevuld met een disclaimer, want zoals hier ook al gezegd wordt, als je op je 50ste nog moeder wilt worden, allerlei ziekenhuizen, medische rondes en hormonen moet hebben om het op te starten, dan ben je mijn inziens wel te oud, maar dat zijn volgens mij de extreme gevallen die vooral in de media veel uitgelicht worden.
gordijn87 wijzigde dit bericht op 25-07-2020 19:57
42.02% gewijzigd
zaterdag 25 juli 2020 om 19:54
Mijn grens was altijd 35. Maar merk dat ik deze steeds verder opschuif. Ben nu bijna 42 en heb meerdere miskramen en missed abortions gehad. En nog geen kindje helaas. Ik ben sportief en denk toch wel fitter dan menige jongeren vrouwen die ik om me heen zie,als ik dit mag ik zeggen. Wat me wel angstig maakt is de kans dat je een kindje met een afwijking krijgt wel hoger ligt. Met mijn 40 ste verjaardag zei ik tegen mezelf als het dit jaar niet lukt houdt het op. Dit zei ik vervolgens ook op mijn 41 ste verjaardag. En denk dat ik dit ook weer tegen mezelf zeg op mijn aanstaande verjaardag. Hoop doet leven zeggen ze, merk dat ik me daar nog erg aan vasthou. Ben nog niet klaar om de droom op te geven zeg maar. Dus ja ik denk dat het voor iedereen erg persoonlijk is welke grens je hebt
zaterdag 25 juli 2020 om 19:56
Nou, daar zit voor mij toch wel een grens aan. Een vrouw van eind 60 die in het buitenland een donoreitje laten bevruchten en implanteren, daar heb ik best moeite mee.
zaterdag 25 juli 2020 om 19:57
https://www.radboudumc.nl/patientenzorg ... n/oorzaken
Hier even wat cijfers, zie link voor bron.
De kans op down is 0,3%-0,9% als je 36-40 bent, tegen 1,2%-3,6% als je 41-45 bent.
De kans op een kind zonder Down is nog altijd ruim boven 95%.
En natuurlijk is Down niet het enige risico, dat begrijp ik ook wel. Maar met óók nog alle opties voor diagnostiek die beschikbaar zijn, kun je zoiets toch niet echt onverantwoord noemen.
Verhoogd risico op miskraam is er natuurlijk ook, maar dat is iets wat je voor jezelf neemt. Hoe cru dit ook klinkt, het kind in kwestie draagt daar de gevolgen niet van.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
zaterdag 25 juli 2020 om 20:01
Ja, bij de extremen (50+, eigen artsen willen niet meewerken, dan maar naar een land waar je met een berg geld wel je zin krijgt) voel ik ook wel wat ongemakkelijkheid. Maar ik kan niet zeggen 'bij zoveel jaar en zoveel maanden ligt de grens'. Daarvoor verschillen mensen en hun levens echt te veel van elkaar.
zaterdag 25 juli 2020 om 20:05
Na 2 miskramen op mijn 37e en 38e hadden wij afgesproken om te stoppen na nog een miskraam of als ik 40 werd. Niet omdat we dachten dat het daarna niet meer zou kunnen, maar om voor onszelf iets van grip op de situatie te hebben. Op mijn 39e weer zwanger en dat ging gelukkig wel goed.
Toen zoon 1 en 2 was nog wel aan man voorgesteld om nog 1 zwangerschap te proberen, in de hoop dat die dan ook goed zou gaan en we een tweede zouden krijgen. Man wilde niet meer miskramen en dus geen zwangerschap meer. Maar ik denk dat zo lang als je natuurlijk zwanger kunt worden, dat dat de grens is voor mij.
De aanzienlijke kans op een ‘defect’ kind die hier genoemd wordt is bij de leeftijd van 45 jaar 615 van de 10000 zwangerschappen, oftewel 6% voor Down syndroom en dat is de grootste kans voor trisomieën. Dat vind ik persoonlijk geen aanzienlijke kans. Wellicht een veel grotere kans dan je wil nemen, maar zoals een ander al zei, het is bepaald niet zo dat de helft van de zwangerschappen een Down kind is. De kans op miskramen wordt wel 50% bij 45 jaar.
Toen zoon 1 en 2 was nog wel aan man voorgesteld om nog 1 zwangerschap te proberen, in de hoop dat die dan ook goed zou gaan en we een tweede zouden krijgen. Man wilde niet meer miskramen en dus geen zwangerschap meer. Maar ik denk dat zo lang als je natuurlijk zwanger kunt worden, dat dat de grens is voor mij.
De aanzienlijke kans op een ‘defect’ kind die hier genoemd wordt is bij de leeftijd van 45 jaar 615 van de 10000 zwangerschappen, oftewel 6% voor Down syndroom en dat is de grootste kans voor trisomieën. Dat vind ik persoonlijk geen aanzienlijke kans. Wellicht een veel grotere kans dan je wil nemen, maar zoals een ander al zei, het is bepaald niet zo dat de helft van de zwangerschappen een Down kind is. De kans op miskramen wordt wel 50% bij 45 jaar.
zaterdag 25 juli 2020 om 20:06
Tja, ik riep altijd 40. Ik heb nu twee kinderen en ik was 36 en 38 toen ze werden geboren. De wens voor een derde is er wel, maar de omstandigheden zijn er nu even niet na. Over een jaar is dat (als het goed is) weer wel zo. Dan ben ik al 40, maar ik denk niet dat het mij tegen gaat houden om het nog een keer te proberen. Alleen niet eindeloos. Als ik 41 word dan is het toch echt wel klaar. Lukt het niet om voor die tijd zwanger te raken, dan is dat zo en dan prijs ik mij gelukkig met twee prachtige kinderen.
En ach ik ren misschien niet (voor de lol) achter mijn kinderen aan, maar dat had ik op mijn 25e ook niet gedaan. Verder voel ik me nog jong genoeg en hoop ik nog lang te leven. Maar dat laatste heb je nu eenmaal niet voor het zeggen.
En ach ik ren misschien niet (voor de lol) achter mijn kinderen aan, maar dat had ik op mijn 25e ook niet gedaan. Verder voel ik me nog jong genoeg en hoop ik nog lang te leven. Maar dat laatste heb je nu eenmaal niet voor het zeggen.
zaterdag 25 juli 2020 om 20:13
Ik had vroeger voor mezelf altijd het plaatje in mijn hoofd dat ik voor mijn dertigste 3 kinderen wilde hebben. Dat leek me echt heel leuk. De jaren kwamen en gingen, maar wegens wat pech en verkeerde keuzes in de liefde kwam er geen kind.
Nu ben ik inmiddels 33 en heb ik nog steeds geen kind. Ook nog geen (blijvend) geluk in de liefde overigens.
Af en toe steekt de angst de kop op dat het er misschien niet van gaat komen voor mij. En tja..dat had ik liever anders gezien, maar dit is nu eenmaal mijn realiteit. Ondertussen geef ik de moed nog niet op.
Wat de deadline voor mij nu dan is? Geen idee. Zo lang ik fit blijf en ik hopelijk het geluk heb iemand te treffen waarmee ik een kind wil en het mij gegund is dat kind vervolgens ook nog te krijgen zijn mijn bezwaren qua leeftijd niet bestaand.
Verder oordeel ik over niemand, je hebt geen idee welk verhaal er schuilgaat achter iemand die op haar 44ste (o.i.d.) moeder wordt. Of op haar 19de.
Nu ben ik inmiddels 33 en heb ik nog steeds geen kind. Ook nog geen (blijvend) geluk in de liefde overigens.
Af en toe steekt de angst de kop op dat het er misschien niet van gaat komen voor mij. En tja..dat had ik liever anders gezien, maar dit is nu eenmaal mijn realiteit. Ondertussen geef ik de moed nog niet op.
Wat de deadline voor mij nu dan is? Geen idee. Zo lang ik fit blijf en ik hopelijk het geluk heb iemand te treffen waarmee ik een kind wil en het mij gegund is dat kind vervolgens ook nog te krijgen zijn mijn bezwaren qua leeftijd niet bestaand.
Verder oordeel ik over niemand, je hebt geen idee welk verhaal er schuilgaat achter iemand die op haar 44ste (o.i.d.) moeder wordt. Of op haar 19de.
zaterdag 25 juli 2020 om 20:15
Ik begrijp heel goed dat je steeds verder opschuift. Het is een heel groot ding om op te geven.cilly2 schreef: ↑25-07-2020 19:54Mijn grens was altijd 35. Maar merk dat ik deze steeds verder opschuif. Ben nu bijna 42 en heb meerdere miskramen en missed abortions gehad. En nog geen kindje helaas. Ik ben sportief en denk toch wel fitter dan menige jongeren vrouwen die ik om me heen zie,als ik dit mag ik zeggen. Wat me wel angstig maakt is de kans dat je een kindje met een afwijking krijgt wel hoger ligt. Met mijn 40 ste verjaardag zei ik tegen mezelf als het dit jaar niet lukt houdt het op. Dit zei ik vervolgens ook op mijn 41 ste verjaardag. En denk dat ik dit ook weer tegen mezelf zeg op mijn aanstaande verjaardag. Hoop doet leven zeggen ze, merk dat ik me daar nog erg aan vasthou. Ben nog niet klaar om de droom op te geven zeg maar. Dus ja ik denk dat het voor iedereen erg persoonlijk is welke grens je hebt
En ik hoop natuurlijk dat je droom alsnog uit gaat komen!
zaterdag 25 juli 2020 om 20:18
Ik kreeg mijn jongste toen ik 33 was, vond ik mooie leeftijd. Maar als hij op zich had laten wachten dan was ik een oudere moeder geworden want ik had dan voorlopig mijn leeftijd geen rol laten spelen.
In mijn omgeving was de jongste moeder begin 20 en de oudste 44. En alles daar zo’n beetje tussenin. Ik merk voor de kinderen geen duidelijke voor- of nadelen of anders opgroeien ofzo. Ik ken ook geen moeders die achter hun kinderen aanrennen in de speeltuin, ongeacht hun leeftijd. Ook de fanatieke hardloopsters niet.
In mijn omgeving was de jongste moeder begin 20 en de oudste 44. En alles daar zo’n beetje tussenin. Ik merk voor de kinderen geen duidelijke voor- of nadelen of anders opgroeien ofzo. Ik ken ook geen moeders die achter hun kinderen aanrennen in de speeltuin, ongeacht hun leeftijd. Ook de fanatieke hardloopsters niet.
zaterdag 25 juli 2020 om 20:23
Ik vond pas laat een echt leuke man, dus was al 35 toen ik vrij vlot zwanger werd van de eerste. Tweede ging ook vlot.
Derde was mijn wens, maar niet van man.
Tot ik 41 was. Toen duurde het twee jaar voor ik zwanger was en bleef. De grens schoof elk jaar mee op.
Helaas was het geen levensvatbaar kindje en moesten we de zwangerschap af laten breken. De gynaecoloog zei dat ik op 43 kans van 20% had op een slechte afloop zwangerschap. Als ik met 44 zwanger werd 25%.
Het was heel ingrijpend. En daarna ook, omdat ik bij de gelukkige helft van de mensen zat waarbij een stukje placenta nog vast zat. Dat kunnen ze niet altijd vinden. Daardoor verlies je bloed in hoeveelheden waar ik bang van werd, en waarvoor ik kraamverbanden in bulk verbruikte, ook nog na vier maanden. Gelukkig was er wel een medicijn, maar dat moest de apotheek steeds " ergens regelen". Of " ik kan er nog wel aan komen". Alsof het drugs was. En ik moest elke maand opnieuw een recept regelen.
Ik was helemaal genezen van mijn wens om een derde toen.
Ik heb die wens vijf jaar gehad. Nu was het duidelijk dat het teveel kostte voor de kans die het opleverde. Voor mij. En mijn gezin.
Derde was mijn wens, maar niet van man.
Tot ik 41 was. Toen duurde het twee jaar voor ik zwanger was en bleef. De grens schoof elk jaar mee op.
Helaas was het geen levensvatbaar kindje en moesten we de zwangerschap af laten breken. De gynaecoloog zei dat ik op 43 kans van 20% had op een slechte afloop zwangerschap. Als ik met 44 zwanger werd 25%.
Het was heel ingrijpend. En daarna ook, omdat ik bij de gelukkige helft van de mensen zat waarbij een stukje placenta nog vast zat. Dat kunnen ze niet altijd vinden. Daardoor verlies je bloed in hoeveelheden waar ik bang van werd, en waarvoor ik kraamverbanden in bulk verbruikte, ook nog na vier maanden. Gelukkig was er wel een medicijn, maar dat moest de apotheek steeds " ergens regelen". Of " ik kan er nog wel aan komen". Alsof het drugs was. En ik moest elke maand opnieuw een recept regelen.
Ik was helemaal genezen van mijn wens om een derde toen.
Ik heb die wens vijf jaar gehad. Nu was het duidelijk dat het teveel kostte voor de kans die het opleverde. Voor mij. En mijn gezin.
zaterdag 25 juli 2020 om 21:17
Ik heb geen kinderwens meer. Maar persoonlijke grens zou denk ik op 38 liggen. Niet dat het na m’n 38e misschien niet meer zou kunnen, maar ver in de 40 nog met een basisschool-kind: nee.
Vind het juist ook een heerlijk idee, dat wanneer ik 40 ben, zoonlief 14 is.
Oké, pubers zullen ook pittig zijn, maar dan kan ik wel weer eens een avondje weg zonder oppas, uitslapen en meer je vrijheden terug (of zie ik dat fout, moeders met pubers?).
Vind het juist ook een heerlijk idee, dat wanneer ik 40 ben, zoonlief 14 is.
Oké, pubers zullen ook pittig zijn, maar dan kan ik wel weer eens een avondje weg zonder oppas, uitslapen en meer je vrijheden terug (of zie ik dat fout, moeders met pubers?).
