Groot gezin?

Ik heb 4 kinderen, zwanger van nummer vijf. Superleuk. Vooral met de zwangerschap van kind vier waren de opmerkingen niet van de lucht, nummer vijf had iedereen hier inmiddels wel verwacht

Ik zou het wel gezellig vinden wat te schrijven met andere moeders van wat grotere gezinnen!

Leuk toch nog meer grotere gezinnen dus. Hier dus acht kinderen in totaal. Twee uit een eerdere relatie van mijn man en zes van ons samen. de oudste twee van mijn man zijn inmiddels gesetteld (relatie, huisje , werk). Dus zes thuiswonende kinderen.

Maar hier is het gezin helemaal kompleet hoor. De babytijd was heel erg leuk maar ben er nu wel klaar mee.

Mijn zwager komt uit een gezin met 17 kinderen. En zijn niet gelovig. Dus 4 vind ik niet echt groot

Maar ik zelf wil geen groot gezin. Hebben er nu 1 en eigenlijk vind ik het zo wel al heel fijn. Ook qua financiën. Wil toch wel graag nog reizen enzo en onze dochter dat ook meegeven en dat gaat niet met een groot gezin in onze situatie.

quote:Ivetje schreef op 12 oktober 2012 @ 18:28:

Mijn zwager komt uit een gezin met 17 kinderen. En zijn niet gelovig. Dus 4 vind ik niet echt groot

Maar ik zelf wil geen groot gezin. Hebben er nu 1 en eigenlijk vind ik het zo wel al heel fijn. Ook qua financiën. Wil toch wel graag nog reizen enzo en onze dochter dat ook meegeven en dat gaat niet met een groot gezin in onze situatie.

Ja maar wat groot gezin betreft kun je de vorige generatie niet helemaal vergelijken met de generatie van nu. Zelf kom ik ook uit een groot gezin maar in die tijd waren er heel veel grote gezinnen. Voorbehoedsmiddelen waren toen nog niet zo gemakkelijk voorhanden. En hier in het katholieke zuiden stond de pastoor op de stoep om te praten over of het toch allemaal wel goed ging als een volgend kindje vrij lang uitbleef.

Groot en klein zijn relatieve begrippen. Uitgaande van het huidige gemiddeld van wat is het 1,7kind?? is 4 een redelijk groot gezin. (alhoewel ik het zelf op zich ook echt niet groot vind).

Maar inieder geval wel fijn dat in de huidige tijd de grootte van het gezin vaak een bewustere keuze is.

Het is van hen ook wel echt een bewuste keus geweest. Niet omdat het qua voorbehoedsmiddelen anders was ofzo. En vind het verschil tussen toen en nu niet zo groot eigenlijk. Hij is van mijn generatie en dat is toch een generatie van vooral gezinnen met 2 kinderen als ik naar vrienden enzo kijk. De generatie daarvoor (dus het gezin waar onze ouders uit komen) is meer verschillend met nu.

Heeft een groot gezin altijd met geloof te maken? Het valt mij op dat dit hier vaak word aangegeven



Ikzelf heb 3 kinderen en wij willen ook graag een 4e Dus ook ik hoop binnenkort zwanger te mogen zijn.



Leuk om te lezen dat er meer mensen zijn die ook meer kinderen hebben. Vanuit de omgeving word vaak niet leuk gereageerd als je zegt dat je een 4e zou willen. Dat is dus ook een reden dat wij het nu aan niemand verteld hebben, mocht het zo zijn dat ik zwanger word dan horen ze dat wel met een week of 13

@copywrong Nog gefeliciteerd! Ik kan me voorstellen dat je zoveel mogelijk wilt genieten van deze laatste zwangerschap

Gaat het allemaal goed?

quote:Ivetje schreef op 12 oktober 2012 @ 18:45:

Het is van hen ook wel echt een bewuste keus geweest. Niet omdat het qua voorbehoedsmiddelen anders was ofzo. En vind het verschil tussen toen en nu niet zo groot eigenlijk. Hij is van mijn generatie en dat is toch een generatie van vooral gezinnen met 2 kinderen als ik naar vrienden enzo kijk. De generatie daarvoor (dus het gezin waar onze ouders uit komen) is meer verschillend met nu.

Ik ben dan waarschijnlijk ouder dan jij (ben 49). Maar ik ben opgegroeid in een periode dat gezinnen met 6 tot 8 kinderen eerder regel dan uitzondering waren. Mjn ouders komen dan weer uit gezinnen met 10-13 kinderen. En in mijn jeugd woonde in de straat een gezin met 18kinderen. Dat was dan voor die tijd ook toch wel erg groot. En nog steeds bestaan er dergelijke gezinnen maar die zijn toch echt meer uitzondering dan regel.

Zelf ben ik absoluut niet gelovig maar van de echte grote gezinnen die ik ken (en dan heb ik het niet over gezinnen met 4 kinderen maar met acht of meer kinderen) weet ik dat er bij vele toch ook een gelovige achtergrond achter schuil gaat.

Hier ook hoor, een dorp verderop wonen in verhouding veel grote gezinnen, acht kinderen of meer en daar ligt het geloof toch wel ten grondslag. Hier in het dorp zijn toch wel veel gezinnen met drie of vier kinderen, vijf en meer wordt toch wel als groot gezien.

Ik was nog niet klaar, maar mobiel doet het forum niet echt wat ik wil.

Ik merk vooral met reacties dat mensen vooral erg nieuwsgierig zijn hoe we het allemaal gaan doen, meer praktisch, of ik blijf werken, waar het verse kindje gaat slapen, of we een nieuwe auto moeten en hoe we alle studies denken te gaan betalen Maar er zitten ook hele lompe opmerkingen tussen, tenminste, ik vind ze lomp. Of Vlagman ook een vijfde wilde, of het echt wel gepland was, waar we de tijd vandaan haalden om nog te kroelen met elkaar. Pardon zeg, ongepast vind ik dat.

O ja mensen kunnen behoorlijk lomp reageren. Bij mij was het ook nog eens zo dat ik nog erg jong was. Ik was 22 toen de 5e geboren werd. Ik heb ook vaak de vraag gehad of ze wel allemaal dezelfde vader hadden. Behoorlijk onbeschoft vind ik dat. En hoezo die vraag. Tuurlijk tegenwoordig zie je veel samengestelde gezinnen maar ik had altijd een beetje het gevoel dat de gedachte er was van o zo jong dus dan zal ze wel met iedereen het bed in duiken ofzo. Zo verbaasd kijken/keken mensen dan van o jullie zijn nog steeds samen. Wat knap. Nou ja hoezo knap hahaha.



Bij ons komt het ook niet voort uit geloof trouwens. Ik heb een groot gezin altijd geweldig gevonden. Al kriebelt het soms wel om te gaan studeren en iets meer voor mezelf te hebben maarja de kinderen komen op de eerste plaats. Vind het ook onzin dat mensen zeggen dat het in deze tijd financieel niet te doen is. Waarom niet? Dat ligt er maar net aan wat voor eisen je stelt. Wij redden het iig prima van 1 inkomen.

coole post, Beloved! leuk om het zo eens van binnenuit te horen. Ik heb ook weleens mensen gevraagd 'waarom?' bij kind 3 (niet meer bij kind 4 als dat dezelfde mensen waren ) Ik wilde dan echt hun antwoord horen...ik wilde zelf nooit kinderen (nu wel, volgens mij 1 ) en ik kreeg de vraag 'waarom niet?" Ik vind dat niet zo gek/erg/onbeschoft hoor...ligt er een beetje aan wie de vraag stelt en hoe hij gesteld wordt, maar kan me er niet druk om maken. Krijg nu vaak de vraag 'waarom nu/ineens wel? '

Die van diezelfde vader vind ik dan wel wat verder gaan! daar lijkt toch heel erg aan ten grondslag te liggen dat de vrager al allerlei aannames doet over een promiscue aard etc. En inderdaad 'knap' als mensen al lang/ vanaf jonge leeftijd bij elkaar zijn vind ik zelf ook een gekke opmerking...maar goed, als dat de vragensteller nooit gelukt is, dan kan het een uiting van waardering zijn....



Wel een vraag: vind je het niet beangstigend dat je (financieel) afhankelijk bent van je man? Ik werk ook minder en wij hebben 'niet eens' kinderen....zou ook helemaal niet kunnen gaan werken, maar ben zelf liever niet volledig afhankelijk....

Ccbloom: Bedankt voor je reactie. Eigenlijk kan je de vraag waarom altijd stellen. Waarom willen mensen überhaupt kinderen. Ik denk dat dat uiteindelijk altijd een egoïstische keuze is. Of je nu voor 1 of voor 5 kinderen kiest. Uiteindelijk vind ik dit ook de keus aan ieder voor zich zolang je goed voor je kinderen kunt zorgen. Uiteraard begrijp ik ook de zorg die iedereen had toen ik zo jong kinderen kreeg. Er is ook vaak gezegd dat er niks van mij en ons gezin terecht zou komen. Voor mij een extra stimulans om het zo goed mogelijk te doen, me te bewijzen. Wat niet altijd positief is want daarin kan je ook te ver doordraven.



Wat betreft de vraag over het afhankelijk zijn van mijn man. Ik voel dat niet zo eigenlijk. We zijn getrouwd en hebben samen voor dit gezin gekozen en hebben ieder onze rol hierin. Hij werkt en brengt het geld binnen en ik zorg voor de rest. Nogal traditioneel maar zo is het nou eenmaal. Het scheelt misschien ook dat mijn man niet een bijzonder goede baan heeft en ik zoiets heb van ok mocht hij me verlaten dan zou ik dus op bijstand terug kunnen vallen waar ik prima van kan rondkomen. Heb ik al eerder gedaan en zo heel veel meer hebben we nu ook niet. En dan terug naar school om een beroep te leren ofzo maar de bedoeling is dat we samen oud worden en dit niet nodig zal zijn. En zo hebben wij ook een gezamenlijke bankrekening waar gewoon alles opkomt. Alles is van ons samen en ik regel de financiën dus het is niet zo dat ik hem geld hoef te vragen ofzo.



Als ik zou zeggen dat ik mijn situatie aanraad aan anderen, dat is nou ook weer niet zo. Ik hoop voor mijn kinderen dat ze zo'n 10 jaar ouder zijn als dat ik was toen ik aan kinderen begon. Als je als tiener al moeder wordt mis je gewoon een heel stuk jeugd en alles wat daarbij hoort.



Ik denk trouwens ook dat het makkelijker is te (blijven) werken als je kinderen hebt als je dat daarvoor ook al deed. Ik had geen werk om naar terug te gaan want ik zat nog op de middelbare school. En om de stap te zetten om te gaan werken wordt alsmaar groter naarmate de tijd verstrijkt. Plus dat dat zonder diploma's ook geen doen is. En er zitten nog veel meer haken en ogen aan want uiteindelijk komen de kinderen op de eerste plaats. Die verdienen het om de beste zorg en voldoende aandacht te krijgen. Als moeder moet je je daar toch voor wegcijferen op bepaalde gebieden. Dat is mijn mening iig.

ja dat denk ik ook, van die egoistische keuze, maar vind het leuk al die verschillende redenen te horen...veel mensen zeggen 'ik kwam zelf ook uit een gezin van dit formaat, dus wil ik het liefst zoveel kinderen krijgen' (of dat nou een gezin van 1, 3 of 15 kinderen is ) Het is gewoon leuk om het over te hebben en ik vind het niet erg om mezelf nader te verklaren 1 keer had ik er wel een probleem mee....was op een verjaardag dat het ter sprake kwam dat ik geen kinderen wilde en de vragenstelster expres naar mijn man toe ging (die in een ander gesprek was verwikkeld) om hem erbij te halen met de vraag wat hij dan wel of niet wilde. Hij zei alleen voor mij gekozen te hebben, niet voor wel of geen kinderen....had ze dus nog niks (die was echt aan het kijken of wij er en publique een discussie over zouden beginnen met zn twee lol)



mag ik het wel knap vinden dat je je met deze standpunten kan verenigen? Ik zou zelf erg onrustig worden en constant bang zijn dat ik iets mis of heb gemist, zeker zonder studie en/of werk. Nou ja, om kort te gaan, ik bewonder je rust/hoe gefocust je lijkt (in deze twee posts dan )

Ik kan je niet helpen als (vooralsnog) kindloze vrouw, maar hoop dat je snel moeders van wat grotere gezinnen vindt Ik zal hier nog af en toe een kijkje nemen, take care!

Hey ccbloom,



Ik vind het op zich ook niet erg om uit te leggen hoe het bij ons zit. Het is vaak de manier waarop een vraag gesteld word waaraan ik me irriteer. Dan voel je dat er een vooroordeel onder zit en dan hoeft het voor mij niet. Maar ik kan me goed voorstellen dat mensen benieuwd zijn hoe het bij mij zit, niet alleen qua aantal kinderen maar ook qua leeftijd.



Maar lief dat je zo reageert. En tja wat is knap. Ik hoor dat vaker ook dat ze het knap vinden hoe ik het gedaan heb als tienermoeder ook. Maar weet je ik moest/moet wel. Al wil ik er wel even bij zeggen dat ik ook moeilijke momenten heb hoor en soms gillend het huis wil uitrennen. Het 'probleem' is alleen mijn enorm grote verantwoordelijkheidsgevoel en de wil om mijn kinderen een betere jeugd te geven dan ikzelf gehad heb. Daarvoor cijfer ik mezelf misschien wel teveel weg. En tuurlijk heb ik daar ook wel eens last van maarja het is niet anders. En ik heb heel vaak het gevoel ook dat ik een hoop gemist heb. Dat is ook gewoon zo. Maar ik kan de tijd niet terugdraaien. Maar ik hoop te kunnen voorkomen dat mijn kinderen in zo'n zelfde situatie terechtkomen. Nou klinkt het net alsof ik doodongelukkig ben hahahaha dat is ook weer niet zo hoor. Ik geniet ook ontzettend van mijn kinderen. Maarja eigenlijk heeft dit alles ook niet alleen met een groot gezin te maken maar ook met mijn leeftijd, vooral met mijn leeftijd.



Leuk iig dat je geinteresseerd bent in het wel en wee van een groot gezin. Het lijkt me leuk als ik wat meer moeders leer kennen met grote gezinnen. Om ervaringen uit te wisselen

quote:baukje schreef op 12 oktober 2012 @ 19:27:

[...]



Ik ben dan waarschijnlijk ouder dan jij (ben 49). Maar ik ben opgegroeid in een periode dat gezinnen met 6 tot 8 kinderen eerder regel dan uitzondering waren. Mjn ouders komen dan weer uit gezinnen met 10-13 kinderen. En in mijn jeugd woonde in de straat een gezin met 18kinderen. Dat was dan voor die tijd ook toch wel erg groot. En nog steeds bestaan er dergelijke gezinnen maar die zijn toch echt meer uitzondering dan regel.

Zelf ben ik absoluut niet gelovig maar van de echte grote gezinnen die ik ken (en dan heb ik het niet over gezinnen met 4 kinderen maar met acht of meer kinderen) weet ik dat er bij vele toch ook een gelovige achtergrond achter schuil gaat.Ik ben pas 28, dus inderdaad generatie na jou

Hier zwanger van nummer 4. Ik heb nu kinderen in de leeftijd van bijna 7, bijna 3 en bijna 5. In mei verwachten wij ons vierde kindje. Helaas hebben wij ook een miskraam moeten meemaken anders was nummer 4 er al geweest. Maar ook toen inderdaat vervelende opmerkingen, dat we nu nog even goed konden nadenken of we nummer 4 wel wilden. Door de miskraam was deze wens juist sterker geworden. Nu heb ik 2 meiden en 1 jongen. Heel nieuwsgierig naar wat de volgende wordt.

Ik merk gelukkig nu wel steeds meer positievere reacties, vooral dat mensen het dapper en knap vinden. Wel wordt ons huis te klein, maar goed het verkoopt hier in de regio voor geen meter dus moeten ze gewoon bij elkaar op de kamer. Wat dat betreft zou het handig zijn dat de 4de een jongen is Verder wordt het in de auto ook passen en meten als we bijv. op vakantie gaan. maar voor de gewone ritten past het allemaal nog.

Ik heb er heel veel zin in. Ik heb heerlijke en lieve kinderen. gelukkig helpen ze elkaar en zijn er bijna geen rare dingen. Natuurlijk blijven het kinderen, maar met nr 4 erbij komt het vast goed. Een gezellige boel zo aan de eettafel hahaha die moeten we trouwens wel een maatje groter kopen.

TO en andere mama's van grote gezinnen Geniet vooral van je rijkdom. Of je er nu 1 hebt of 5 elk kind is bijzonder en een geschenk.

Miriam1974, Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik wens je een hele fijne en voorspoedige zwangerschap toe!! En die praktische dingen zijn allemaal wel te doen vind ik. Idd vooral genieten want kinderen zijn zeker een groot geschenk. Wonders!!

quote:beloved1983 schreef op 22 oktober 2012 @ 09:33:

O ja mensen kunnen behoorlijk lomp reageren. Bij mij was het ook nog eens zo dat ik nog erg jong was. Ik was 22 toen de 5e geboren werd.Wauw 22 en dan 5 kinderen, dat vind ik echt bijzonder! Zitten er meerlingen bij, of was je heel jong al zwanger? Mag ik zo onbeleefd zijn om te vragen of ze allemaal gepland waren?

@ Spijk-er: Geen meerlingen. Ik was 15 zwanger van de eerste, net 16 toen ik beviel. Bij de tweede 17 zwanger en net 18 toen ik beviel. 19 bij de 3e, 20 bij de 4e en 22 bij de 5e. Op zich wel allemaal gepland al zit er bij de eerste wel een heel verhaal achter. Laten we even zo zeggen dat er bij de eerste niet echt goed over nagedacht is, nogal naief zeg maar.

Wauw wat superjong. Daar sta ik toch wel echt van te kijken. Was dat in Nederland? Woonde je toen al op jezelf? (kan me namelijk nogal voorstellen dat wanneer je nog thuis woonde, je ouders niet echt zouden hebben staan springen toen je nóg een keer zwanger werd).



Waarom zo vreselijk snel op elkaar allemaal?



(15 man, toen was ik nog amper bezig met seks....)

beloved...respect alom. Het lijkt mij heel moeilijk om als tiener moeder serieus genomen te worden. En dan je vrienden die nog helemaal niet met kinderen bezig zijn. Je wordt zo snel volwassen. Ik heb 2 nichtjes waarvan eentje net 18 was en de ander net 19 toen ze hun eerste kregen. Ook zij lopen vooral er tegenaan dat ze als moeder niet serieus genomen worden. Als ze ergens mee zitten wordt het op hun leeftijd gegooit. Terwijl als ik ergens mee zit dan krijg ik gelijk tips.

Bijzonder is het wel dat je al zo jong deze keuzes gemaakt hebt. Maar zo fijn dat je straks ook lang van je klein kinderen en achter klein kinderen kan genieten.

Nogmaals alom respect

Zoals ik al zei zit er bij de eerste nogal een verhaal achter. Dat is geen goed overnagedachte beslissing geweest. Meer een bevlieging ofzo en ik was meteen zwanger. En natuurlijk schrokken we toen enorm. Wat hebben we nu gedaan?! Ik woonde toen idd nog thuis. Toen onze dochter een half jaar was hebben we een klein appartement toegezegd gekregen. Daar zijn de 2e en 3e ook geboren. Toen een eengezinswoning gekregen waar de 4e geboren is. Toen woningruil gedaan naar een grotere eengezinswoning waar onze 5e geboren is. Waarom zo snel achter elkaar? Tja ik had het idee van ok nu we toch bezig zijn dan allemaal achter elkaar zodat ik weer naar school kan zodra ze allemaal op school zitten. Echter nu ze allemaal op school zitten zie ik in dat dat iets te makkelijk over gedacht is toen. Ik was trouwens nog leerplichtig toen ik de eerste kreeg natuurlijk. Ik vond het verschrikkelijk haar hele dagen naar de opvang te moeten brengen en het was me ook te zwaar, havo 4, een kind en een huishouden. Heb toen ontheffing van de leerplicht aangevraagd en ook gekregen. En waar je ook mee te maken krijgt is het ouderlijk gezag die je als minderjarig niet zomaar krijgt. Daarvoor ben ik bij de rechtbank meerderjarig verklaard want ik wou dat persé zelf.



Ik ben altijd heel bang geweest anders behandeld te worden dan oudere moeders. In de praktijk is dat me nog aardig meegevallen eigenlijk. Zo had ik een hele lieve arts en wijkverpleegkundige bij het consultatiebureau die me altijd complimentjes gaven. Ook bij de peuterspeelzaal en later bij school waren ze altijd erg positief en zeiden altijd niet te merken dat ik nog zo jong was. Ik moet wel zeggen dat vanuit mijn omgeving wel heel wat nare dingen gezegd zijn. Dat er niks van ons terecht zou komen bijvoorbeeld. Dat heeft me alleen maar een extra stimulans gegeven om extra mijn best te doen. Soms misschien alles iets TE goed te willen doen. Ook niet altijd goed.



Door mijn niet al te makkelijke jeugd, moeilijke thuissituatie, was ik trouwens sowieso al volwassener dan anderen van mijn leeftijd hoor. Maar dit alles wil niet zeggen dat ik het anderen aanraad om zo jong kinderen te krijgen. Absoluut niet. Daar praat ik ook met mijn dochters over. Beter eerst lekker je school afmaken, studeren, genieten van je onbezorgde leventje zonder al hele grote verantwoordelijkheden. Want je jeugd krijg je nooit meer terug. Er word wel eens gezegd van ach als ze groot zijn ben je nog jong en kan je het inhalen maar nee dat kan niet. Tuurlijk ik kan alsnog op reis en studeren en alles maar dat zal toch allemaal anders zijn dan wanneer je nog jong en onbezorgd bent.



Wat wel apart is is dat mijn oma dus ook al heel jong 5 kinderen had. Zij was 17 bij de eerste en 24 bij de 5e. Mijn moeder was iets ouder bij mij, de eerste, namelijk 22. Dat maakt wel dus dat we allemaal jong zijn en daardoor ook wel eens hilarische dingen meemaken. Zo snappen mensen soms niet waarom mijn kinderen dan oma zeggen tegen mijn moeder. Zij ziet er ook nog wel jong uit voor haar leeftijd maar goed ze is ook pas 51. En van mijn oma denken ze dan gauw dat dat hun oma is terwijl het al de overgrootmoeder is, zij is nu 69.



O ja en vrienden ben ik allemaal kwijtgeraakt idd. Die gingen uit en zaten op school. Ik zat thuis met mijn kinderen, ik was daar ook meteen heel serieus in. Ik wou zelf voor ze zorgen. Al heb ik ook trouwens eens meegemaakt dat ik een keer zonder kinderen liep te winkelen en iemand zei o je moeder voedt zeker je kind op?! Vooroordelen blijven er genoeg dus.



Nou ja ik kan er uren over doorpraten hahaha. Maar bedankt voor jullie reacties!!