Zwanger
alle pijlers
Groot gezin?
maandag 30 juli 2012 om 16:27
Wij hopen volgend jaar ons 4de kindje te verwelkomen ( tevens de laatste) . Zijn er hier meer vrouwen met grote gezinnen? Bij nr 3 waren de opmerkingen al van goh nu zul je het wel druk hebben, ieder z'n hobby, nu heb je nooit meer tijd voor jezelf en tot slot de geweldige opmerking waarom?! als je al een zoon en dochter hebt....
Onze wens heeft niks met een geloof te maken, we vinden elkaar gewoon nogsteeds heel leuk en lief en hebben nog ruimte in ons huis, hart en portemonnee.
Onze wens heeft niks met een geloof te maken, we vinden elkaar gewoon nogsteeds heel leuk en lief en hebben nog ruimte in ons huis, hart en portemonnee.
woensdag 24 oktober 2012 om 19:11
Bijzonder verhaal beloved! Ook apart dat zo jong kinderen krijgen een soort van 'in de familie' kan zitten. Je moeder was dus 37 toen ze oma werd! Moet je nagaan, het had inderdaad zo háár kind kunnen zijn.
Hebben mensen (familie of artsen/hulpverleners) niet op je ingepraat om niet zo jong meteen nog een tweede en derde te krijgen?
Hebben mensen (familie of artsen/hulpverleners) niet op je ingepraat om niet zo jong meteen nog een tweede en derde te krijgen?
Zeg maar Spijker.
woensdag 24 oktober 2012 om 20:44
@Spijk-er: Mijn moeder was 38 toen ze oma werd idd. Mijn oma 40 toen ze oma werd en 56 dus toen ze overgrootmoeder werd. Maar ik hoop dat ik het kan doorbreken met mijn dochters. Ik hoop dat mijn dochters minimaal 25 zullen zijn als ze moeder worden. Maarja of ik dat ga redden. Ik heb wel 5 dochters natuurlijk, grote kans dat er 1 tussen zit die ook jong moeder word. Ik praat er wel over met ze.
En ja hoor, vooral mijn oma heeft geprobeerd me 'tegen te houden'. Zij spreekt uit ervaring natuurlijk. Maarja ik was eigenwijs en ondanks dat ik mijn kinderen niet meer kan missen natuurlijk, had mijn oma wel gelijk. Dat heeft ze wel vaker haha. Maar goed iedereen moet zijn eigen pad bewandelen natuurlijk en zelf ondervinden wat bepaalde keuzes inhouden. Artsen/hulpverleners hebben zich er verder niet mee bemoeit, ik stond niet onder toezicht verder of iets dergelijks. Wat ook wel grappig is is dat ik een tante heb die 5,5 jaaar was toen ik geboren werd en mijn dochter ook een oom heeft die 5 jaar was toen hij oom werd (mijn andere broertjes waren destijds ook pas 11 en 9).
@ copywrong: idd ook best jong voor deze tijd. Fijn dat je nooit anders behandeld bent
En ja hoor, vooral mijn oma heeft geprobeerd me 'tegen te houden'. Zij spreekt uit ervaring natuurlijk. Maarja ik was eigenwijs en ondanks dat ik mijn kinderen niet meer kan missen natuurlijk, had mijn oma wel gelijk. Dat heeft ze wel vaker haha. Maar goed iedereen moet zijn eigen pad bewandelen natuurlijk en zelf ondervinden wat bepaalde keuzes inhouden. Artsen/hulpverleners hebben zich er verder niet mee bemoeit, ik stond niet onder toezicht verder of iets dergelijks. Wat ook wel grappig is is dat ik een tante heb die 5,5 jaaar was toen ik geboren werd en mijn dochter ook een oom heeft die 5 jaar was toen hij oom werd (mijn andere broertjes waren destijds ook pas 11 en 9).
@ copywrong: idd ook best jong voor deze tijd. Fijn dat je nooit anders behandeld bent
donderdag 25 oktober 2012 om 07:50
Ik was "al" 31 bij de geboorte van de oudste. Had een studie en de nodige werkervaring achter de rug voordat de juiste man in beeld kwam en het hoofdstuk kinderen dus pas echt aan bod kwam.
Maar ik voel me nu bijna 20 jaar later nog steeds jong hoor. Omgeven door middelbaar en basisscholieren blijft je geest vanzelf jong.
Het totaal wegcijferen voor de kinderen heb ik nooit gedaan. De kinderen zijn heel belangrijk voor mij evenals mijn man. Maar daardoor ben ik zelf niet minder belangrijk. Juist in een groter gezin vind ik het belangrijk dat je als individu ook een eigen leven hebt en dat niet alles om gezin/kinderen draait.
Zou heel graag fulltime thuis blijven bij de kinderen. Al was het alleen al dat ik dan nog veel meer tijd had voor allerlei leuke andere dingen. Maar als mijn man zonder financiele gevolgen kon stoppen met werken zou hij dat ook liever vandaag dan morgen doen.
Hier hebben we dan ook nooit gekeken naar wie het meeste inkomen vergaard maar hoe we wek/zorg en vrije tijd zoveel mogelijk eerlijk konden verdelen. En door practische omstandigheden krijg je dat misschien nooit helemaal zo ideaal zoals je zelf wil.
Maar voor mezelf zou ik nooit helemaal financieel afhankelijk van mijn partner zijn. Al weet ik dat voor het gehele reilen en zeilen binnen het gezin we allemaal afhankelijk zijn van elkaar. Want zou er door wat voor reden een van ons wegvallen dan moet dat hiaat in zorg/werk toch ingevuld worden.
De beslissing om pas later de kinderwens in te vullen is nooit echt bewust geweest. Ook al zou ik altijd wel eerst mijn studie hebben afgemaakt dus dan toch al op zijn vroegst 25 zijn geweest. Maar nu terugkijkend vind ik het heerlijk om na opgegroeid te zijn in een groot gezin, zes jaar lang mijn huis met 9 andere studenten te hebben gedeeld een 5 tal jaren helemaal alleen te hebben gewoond en me in alle vrijheid heb kunnen ontwikkelen en zowel werk als levenservaring op heb kunnen doen.
Denk dat me dat ook heel veel rust gaf toen de kinderen een maal kwamen. Ik had me bewezen in mijn werk en hoefde niet zonodig door te groeien, ik had de dingen gedaan die ik wilde doen. Hoewel dat laatste doe ik nu met de kinderen nog steeds. Gewoon omdat hoewel ik de kinderen geweldig vind ik mezelf niet minder belangrijk vind. Wil ook niet dat de kinderen opgroeien met het idee dat de wereld om hen alleen draait en dat ze leren inzien dat je het leven zelf leuk moet maken.
Maar ik voel me nu bijna 20 jaar later nog steeds jong hoor. Omgeven door middelbaar en basisscholieren blijft je geest vanzelf jong.
Het totaal wegcijferen voor de kinderen heb ik nooit gedaan. De kinderen zijn heel belangrijk voor mij evenals mijn man. Maar daardoor ben ik zelf niet minder belangrijk. Juist in een groter gezin vind ik het belangrijk dat je als individu ook een eigen leven hebt en dat niet alles om gezin/kinderen draait.
Zou heel graag fulltime thuis blijven bij de kinderen. Al was het alleen al dat ik dan nog veel meer tijd had voor allerlei leuke andere dingen. Maar als mijn man zonder financiele gevolgen kon stoppen met werken zou hij dat ook liever vandaag dan morgen doen.
Hier hebben we dan ook nooit gekeken naar wie het meeste inkomen vergaard maar hoe we wek/zorg en vrije tijd zoveel mogelijk eerlijk konden verdelen. En door practische omstandigheden krijg je dat misschien nooit helemaal zo ideaal zoals je zelf wil.
Maar voor mezelf zou ik nooit helemaal financieel afhankelijk van mijn partner zijn. Al weet ik dat voor het gehele reilen en zeilen binnen het gezin we allemaal afhankelijk zijn van elkaar. Want zou er door wat voor reden een van ons wegvallen dan moet dat hiaat in zorg/werk toch ingevuld worden.
De beslissing om pas later de kinderwens in te vullen is nooit echt bewust geweest. Ook al zou ik altijd wel eerst mijn studie hebben afgemaakt dus dan toch al op zijn vroegst 25 zijn geweest. Maar nu terugkijkend vind ik het heerlijk om na opgegroeid te zijn in een groot gezin, zes jaar lang mijn huis met 9 andere studenten te hebben gedeeld een 5 tal jaren helemaal alleen te hebben gewoond en me in alle vrijheid heb kunnen ontwikkelen en zowel werk als levenservaring op heb kunnen doen.
Denk dat me dat ook heel veel rust gaf toen de kinderen een maal kwamen. Ik had me bewezen in mijn werk en hoefde niet zonodig door te groeien, ik had de dingen gedaan die ik wilde doen. Hoewel dat laatste doe ik nu met de kinderen nog steeds. Gewoon omdat hoewel ik de kinderen geweldig vind ik mezelf niet minder belangrijk vind. Wil ook niet dat de kinderen opgroeien met het idee dat de wereld om hen alleen draait en dat ze leren inzien dat je het leven zelf leuk moet maken.
donderdag 25 oktober 2012 om 08:49
Thnxx Vlaggenmast
@ Baukje: Leuk om te lezen hoe het jou vergaan is. Het is maar net ook idd wanneer je de juiste man treft. Ik denk dat het financieel afhankelijk zijn voor mij ook minder van belang is omdat ik geen baan had voordat ik kinderen had, ik zat nog op school natuurlijk. Had ik dat wel gehad dan ga je daar volgens mij veel sneller naar terug. Nu is die drempel veel groter, dat maakt het een stuk moeilijker denk ik. Alhoewel, waar een wil is is een weg. Goed dat jij je nooit echt weggecijferd hebt. Ik heb dat wel teveel gedaan maar misschien ook omdat ik mezelf verloren ben. Heb geen tijd gehad me te ontwikkelen als mezelf. Maar dat komt nog wel En je hebt ook gelijk wat je zegt, dat de kinderen niet moeten opgroeien met het idee dat de wereld om hen draait.
@ Baukje: Leuk om te lezen hoe het jou vergaan is. Het is maar net ook idd wanneer je de juiste man treft. Ik denk dat het financieel afhankelijk zijn voor mij ook minder van belang is omdat ik geen baan had voordat ik kinderen had, ik zat nog op school natuurlijk. Had ik dat wel gehad dan ga je daar volgens mij veel sneller naar terug. Nu is die drempel veel groter, dat maakt het een stuk moeilijker denk ik. Alhoewel, waar een wil is is een weg. Goed dat jij je nooit echt weggecijferd hebt. Ik heb dat wel teveel gedaan maar misschien ook omdat ik mezelf verloren ben. Heb geen tijd gehad me te ontwikkelen als mezelf. Maar dat komt nog wel En je hebt ook gelijk wat je zegt, dat de kinderen niet moeten opgroeien met het idee dat de wereld om hen draait.
