Zwanger
alle pijlers
Helaas geen kloppend hartje meer. Hoe mee omgaan?
maandag 17 juni 2013 om 22:51
Ik weet dat ik zeker niet de enige ben die dit meemaakt dus vandaar ook mijn topic.
Vandaag was ik 10+1. Met 7+4 een goede echo gehad met kloppend hartje en alles zag er prima uit. Voelde me afgelopen tijd ook echt zwanger. Meer als bij mijn eerste. Begin van de middag ineens roze bij het afvegen en toen gingen de alarmbellen rinkelen. Ik heb nooit eerder bloedverlies gehad. Gelukkig kon ik gelijk terecht voor een echo en helaas geen kloppend hartje meer. Een perfecte embryo van ca. 8 weken. Vooral die verwachtingen en mooie plannen vind ik lastig.
Bloedverlies is wel wat toegenomen maar kan ik nog met een inlegkruisje af maar wel menstruatie achtige pijn dus ik hoop dat het vanzelf op gang komt. Zo niet dan heb ik vrijdag een afspraak en ga ik of voor pillen of direct voor curretage.
Voel me wel raar. Ga ik dan morgen gewoon werken? Gaat alles dan weer gewoon verder? Ik heb vanavond een fles rose opengetrokken en sushi besteld maar vind het vooral lastig om te dealen met de teleurstelling. Ook omdat we nu dan weer zoveel maanden verder zijn straks en ik er niet jonger op word (39). Hoe was dat voor jullie?
Vandaag was ik 10+1. Met 7+4 een goede echo gehad met kloppend hartje en alles zag er prima uit. Voelde me afgelopen tijd ook echt zwanger. Meer als bij mijn eerste. Begin van de middag ineens roze bij het afvegen en toen gingen de alarmbellen rinkelen. Ik heb nooit eerder bloedverlies gehad. Gelukkig kon ik gelijk terecht voor een echo en helaas geen kloppend hartje meer. Een perfecte embryo van ca. 8 weken. Vooral die verwachtingen en mooie plannen vind ik lastig.
Bloedverlies is wel wat toegenomen maar kan ik nog met een inlegkruisje af maar wel menstruatie achtige pijn dus ik hoop dat het vanzelf op gang komt. Zo niet dan heb ik vrijdag een afspraak en ga ik of voor pillen of direct voor curretage.
Voel me wel raar. Ga ik dan morgen gewoon werken? Gaat alles dan weer gewoon verder? Ik heb vanavond een fles rose opengetrokken en sushi besteld maar vind het vooral lastig om te dealen met de teleurstelling. Ook omdat we nu dan weer zoveel maanden verder zijn straks en ik er niet jonger op word (39). Hoe was dat voor jullie?
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
maandag 17 juni 2013 om 23:01
...wat een naar gebeuren...
Áls.. áls je morgen wel wilt gaan werken, lijkt het me wel handig als je je collega's op de hoogte stelt van wat er met jou aan de hand is....
Kan me ook heel goed voorstellen dat je even tijd nodig hebt om tot jezelf te komen -of tenminste; een soort van....
Voor mij was het...een gebeuren... waarvan ik achteraf vond, dat ik er meer de tijd voor had kunnen/ mógen nemen.... Iemand zei ooit iets als: "het leven gaat met de snelheid van een straaljager en je ziel komt er in een postkoets achteraan...." .
Sterkte Boannan
Áls.. áls je morgen wel wilt gaan werken, lijkt het me wel handig als je je collega's op de hoogte stelt van wat er met jou aan de hand is....
Kan me ook heel goed voorstellen dat je even tijd nodig hebt om tot jezelf te komen -of tenminste; een soort van....
Voor mij was het...een gebeuren... waarvan ik achteraf vond, dat ik er meer de tijd voor had kunnen/ mógen nemen.... Iemand zei ooit iets als: "het leven gaat met de snelheid van een straaljager en je ziel komt er in een postkoets achteraan...." .
Sterkte Boannan
maandag 17 juni 2013 om 23:15
Hier ook geen ervaring, maar wil je wel een virtueel dikke knuffel toesturen en sterkte wensen!
Ik zou morgen nog een dagje thuis blijven, en daar misschien de woensdag ook nog aan vast plakken. Kun je kijken of je het fijn vindt om donderdag (aangepast) weer voor een aantal uurtjes aan de slag te gaan, wellicht als afleiding.
Enya stelt wel een goede vraag: heb je een begripvolle teamleider / leidinggevende die je van de situatie op de hoogte kunt stellen en die met je mee kan denken?
Ik zou morgen nog een dagje thuis blijven, en daar misschien de woensdag ook nog aan vast plakken. Kun je kijken of je het fijn vindt om donderdag (aangepast) weer voor een aantal uurtjes aan de slag te gaan, wellicht als afleiding.
Enya stelt wel een goede vraag: heb je een begripvolle teamleider / leidinggevende die je van de situatie op de hoogte kunt stellen en die met je mee kan denken?
dinsdag 18 juni 2013 om 01:28
Hi boannan,
een hele dikke troostende knuffel voor jou.
Ik weet waar je doorheen gaat, heb bijna hetzelfde meegemaakt, behalve dat ik nog geen eerste echo had gehad en pas met spoed een echo kreeg omdat ik bruine afscheiding had en ja ik zag het al meteen, geen hartslag.
Ik heb me twee dagen ziekgemeld omdat de klap echt flink was, ook ik ben al iets ouder en zit in een IUI traject wat natuurijk ook ergens eindigd.
Daarna ben ik weer gaan werken, maar kwam de miskraam maar niet op gang.
Uiteindelijk heb ik gekozen voor medicatie en ben ik op dit moment bezig met de "miskraam".
(vandaar dit late bericht, ik lig met flinke kramp op de bank)
die sushi en rose is heel erg herkenbaar haha en ik zou zeggen neem het er maar even van, doe waar je je goed bij voelt. Mijn ervaring is dat het leven doordenderd en je emoties er een beetje achteraan sloffen, het is zo'n raar en onwerkelijk proces en is voor iedereen weer anders dus doe wat jij wil en laat je niks aanpraten door anderen, jij moet dit dragen en verwerken dus doe het op jouw manier.
Veeel sterkte!!!
een hele dikke troostende knuffel voor jou.
Ik weet waar je doorheen gaat, heb bijna hetzelfde meegemaakt, behalve dat ik nog geen eerste echo had gehad en pas met spoed een echo kreeg omdat ik bruine afscheiding had en ja ik zag het al meteen, geen hartslag.
Ik heb me twee dagen ziekgemeld omdat de klap echt flink was, ook ik ben al iets ouder en zit in een IUI traject wat natuurijk ook ergens eindigd.
Daarna ben ik weer gaan werken, maar kwam de miskraam maar niet op gang.
Uiteindelijk heb ik gekozen voor medicatie en ben ik op dit moment bezig met de "miskraam".
(vandaar dit late bericht, ik lig met flinke kramp op de bank)
die sushi en rose is heel erg herkenbaar haha en ik zou zeggen neem het er maar even van, doe waar je je goed bij voelt. Mijn ervaring is dat het leven doordenderd en je emoties er een beetje achteraan sloffen, het is zo'n raar en onwerkelijk proces en is voor iedereen weer anders dus doe wat jij wil en laat je niks aanpraten door anderen, jij moet dit dragen en verwerken dus doe het op jouw manier.
Veeel sterkte!!!
dinsdag 18 juni 2013 om 03:30
Wat verdrietig.
Je moet zelf weten of je je collega's op de hoogte wilt stellen. Als je dat niet doet, heeft het ook voordelen, omdat je dan niet ieder moment kan worden geconfronteerd met vragen naar hoe het met je gaat.
Verder is het misschien goed om alvast na te denken wat je wilt doen met 'de miskraam'. Daar is eigenlijk geen procedure voor. Willen jullie het zien? Laten onderzoeken? Begraven? In België heb je bijvoorbeeld foetusweides. Goed om het van tevoren over te hebben, hoe moeilijk het ook is, zodat je zorgvuldig afscheid kunt nemen op jullie eigen manier.
Je moet zelf weten of je je collega's op de hoogte wilt stellen. Als je dat niet doet, heeft het ook voordelen, omdat je dan niet ieder moment kan worden geconfronteerd met vragen naar hoe het met je gaat.
Verder is het misschien goed om alvast na te denken wat je wilt doen met 'de miskraam'. Daar is eigenlijk geen procedure voor. Willen jullie het zien? Laten onderzoeken? Begraven? In België heb je bijvoorbeeld foetusweides. Goed om het van tevoren over te hebben, hoe moeilijk het ook is, zodat je zorgvuldig afscheid kunt nemen op jullie eigen manier.
dinsdag 18 juni 2013 om 07:09
Hè meid,
Ik zag de titel en je naam en dacht he. Echt klote voor je. Ik hoop voor je dat het snel beter gaat. Met mijn miskramen(was trouwens niet zover) ben ik gewoon werken alleen ben toen gewoon naar huis gestuurd. Ik zat me echt op mijn lip te bijten vanwege de pijnelijk krampen. Mijn collega's zagen dat en ik werd zonder pardon naar huis gestuurd. Daarna in bed gelegen met een kruik. Je moet doen wat je zelf goed acht. Heel veel sterkte
Ik zag de titel en je naam en dacht he. Echt klote voor je. Ik hoop voor je dat het snel beter gaat. Met mijn miskramen(was trouwens niet zover) ben ik gewoon werken alleen ben toen gewoon naar huis gestuurd. Ik zat me echt op mijn lip te bijten vanwege de pijnelijk krampen. Mijn collega's zagen dat en ik werd zonder pardon naar huis gestuurd. Daarna in bed gelegen met een kruik. Je moet doen wat je zelf goed acht. Heel veel sterkte
dinsdag 18 juni 2013 om 07:20
Ik ben destijds dr volgende dag niet gaan werken. Daarna wel, maar ik heb wel mijn leidinggevende ingelicht dat ik, als ik me niet goed voelde of kramp kreeg, ik direct naar huis ging. Een week daarna kwam het in het weekend op gang.
Sterkte, enorm naar als je in je hoofd bezig bent met de toekomstige baby, en dat ineens in duigen valt.
Sterkte, enorm naar als je in je hoofd bezig bent met de toekomstige baby, en dat ineens in duigen valt.
dinsdag 18 juni 2013 om 07:44
Ik zou wel werken, maar je baas of P&O er inlichten dat je naar huis gaat als het niet meer wil.
Ik heb met 9 weken een miskraam gehad, die pas echt op gang kwam toen mijn man thuis was en voor de oudste kon zorgen. Net alsof ik het tegenhield. De miskraam zelf viel me vies tegen, ik heb af en toe moeten puffen op de bank, maar gelukkig ging het snel. daar wil/kun je niet mee op je werk blijven.
Ik heb met 9 weken een miskraam gehad, die pas echt op gang kwam toen mijn man thuis was en voor de oudste kon zorgen. Net alsof ik het tegenhield. De miskraam zelf viel me vies tegen, ik heb af en toe moeten puffen op de bank, maar gelukkig ging het snel. daar wil/kun je niet mee op je werk blijven.
dinsdag 18 juni 2013 om 08:09
Boannan wat naar voor je! Ik heb zelf ook eem miskraam gehad (3) met een vruchtje van 8 a 9 weken. Die vond ik nog behoorlijk heftig. Ik lkan je nu vrouwenmantelcapsules aanraden, om het te laten doorzetten. Verder zou ik me nu bij al bloedverlies en kramp wel ziekmelden, je kunt best behoorlijk wat bloed verliezen, en er flink beroerd van zijn.
dinsdag 18 juni 2013 om 08:22
Boannan, wat klote!!
Gisteren twee weken geleden kreeg ik hetzelfde bericht bij de VK, terwijl ik dacht leuk voor de eerste echo te gaan met 11 weken. Ik heb toen ook een topic geopend wachten op een miskraam.
Ik ben uiteindelijk de hele week niet gaan werken en heb veel afleiding gezocht en ook af en toe lekker gejankt. Op vrijdag pillen van de gynaecoloog gekregen waarmee de miskraam erg snel op gang kwam. Het weekend voelde ik me toen geweldig, maar niemand had me verteld dat het ook helemaal niet raar is dat je (letterlijk) nog naweeen krijgt... dus vorige week ben ik wel gaan werken, maar weer thuisgebracht door een collega, dat vond ik wel echt naar.
Nu ben ik sinds gisteren weer lekker aan het werk en ik voel me top, dus het kom weer goed!
Gisteren twee weken geleden kreeg ik hetzelfde bericht bij de VK, terwijl ik dacht leuk voor de eerste echo te gaan met 11 weken. Ik heb toen ook een topic geopend wachten op een miskraam.
Ik ben uiteindelijk de hele week niet gaan werken en heb veel afleiding gezocht en ook af en toe lekker gejankt. Op vrijdag pillen van de gynaecoloog gekregen waarmee de miskraam erg snel op gang kwam. Het weekend voelde ik me toen geweldig, maar niemand had me verteld dat het ook helemaal niet raar is dat je (letterlijk) nog naweeen krijgt... dus vorige week ben ik wel gaan werken, maar weer thuisgebracht door een collega, dat vond ik wel echt naar.
Nu ben ik sinds gisteren weer lekker aan het werk en ik voel me top, dus het kom weer goed!
