Zwanger
alle pijlers
Helaas geen kloppend hartje meer. Hoe mee omgaan?
maandag 17 juni 2013 om 22:51
Ik weet dat ik zeker niet de enige ben die dit meemaakt dus vandaar ook mijn topic.
Vandaag was ik 10+1. Met 7+4 een goede echo gehad met kloppend hartje en alles zag er prima uit. Voelde me afgelopen tijd ook echt zwanger. Meer als bij mijn eerste. Begin van de middag ineens roze bij het afvegen en toen gingen de alarmbellen rinkelen. Ik heb nooit eerder bloedverlies gehad. Gelukkig kon ik gelijk terecht voor een echo en helaas geen kloppend hartje meer. Een perfecte embryo van ca. 8 weken. Vooral die verwachtingen en mooie plannen vind ik lastig.
Bloedverlies is wel wat toegenomen maar kan ik nog met een inlegkruisje af maar wel menstruatie achtige pijn dus ik hoop dat het vanzelf op gang komt. Zo niet dan heb ik vrijdag een afspraak en ga ik of voor pillen of direct voor curretage.
Voel me wel raar. Ga ik dan morgen gewoon werken? Gaat alles dan weer gewoon verder? Ik heb vanavond een fles rose opengetrokken en sushi besteld maar vind het vooral lastig om te dealen met de teleurstelling. Ook omdat we nu dan weer zoveel maanden verder zijn straks en ik er niet jonger op word (39). Hoe was dat voor jullie?
Vandaag was ik 10+1. Met 7+4 een goede echo gehad met kloppend hartje en alles zag er prima uit. Voelde me afgelopen tijd ook echt zwanger. Meer als bij mijn eerste. Begin van de middag ineens roze bij het afvegen en toen gingen de alarmbellen rinkelen. Ik heb nooit eerder bloedverlies gehad. Gelukkig kon ik gelijk terecht voor een echo en helaas geen kloppend hartje meer. Een perfecte embryo van ca. 8 weken. Vooral die verwachtingen en mooie plannen vind ik lastig.
Bloedverlies is wel wat toegenomen maar kan ik nog met een inlegkruisje af maar wel menstruatie achtige pijn dus ik hoop dat het vanzelf op gang komt. Zo niet dan heb ik vrijdag een afspraak en ga ik of voor pillen of direct voor curretage.
Voel me wel raar. Ga ik dan morgen gewoon werken? Gaat alles dan weer gewoon verder? Ik heb vanavond een fles rose opengetrokken en sushi besteld maar vind het vooral lastig om te dealen met de teleurstelling. Ook omdat we nu dan weer zoveel maanden verder zijn straks en ik er niet jonger op word (39). Hoe was dat voor jullie?
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
dinsdag 18 juni 2013 om 09:02
Ik heb met jullie meegelezen op het januari topic. Jullie enthousiasme en vertrouwen was steeds groot (in tegenstelling tot het mijne dat zeer gematigd was door dezelfde ervaring die jij nu ook ondergaat). Mijn eerste echo dit keer weer met 9 wkn (expres zo laat pas omdat ik niet eerst een goede en dan een slechte echo wilde), was weer niet goed. Ik heb heel lang afgewacht, het vruchtje was met 6 wkn gestopt en was afgelopen weekend bijna 12 wkn. Toen begon de mk vanzelf. Helaas verliep het niet zoals ik had verwacht en belandde ik alsnog met spoed in het ziekenhuis voor een curettage. Dit keer viel de curettage reuze mee in vergelijking tot de vorige keer. Wel baal ik dat nu toch weer kans op verklevingen heb, wat ik juist wilde voorkomen doormiddels van het afwachten.
Emotioneel gezien heb ik het helemaal niet zo zwaar dit keer, maar dt kwam dus omdat ik me niet zo enthousiast had gemaakt over deze zwangerschap. (wat natuurlijk eigenlijk heel jammer was) Vorige keer heb ik er (heel) lang over gedaan om er weer bovenop te komen. Ik had er toen anderhalf jaar gedaan om zwanger te worden, dit keer maar 9 maanden, dat scheelt ook enorm in emoties voor mij.
Dikke knuffel voor jou!
Emotioneel gezien heb ik het helemaal niet zo zwaar dit keer, maar dt kwam dus omdat ik me niet zo enthousiast had gemaakt over deze zwangerschap. (wat natuurlijk eigenlijk heel jammer was) Vorige keer heb ik er (heel) lang over gedaan om er weer bovenop te komen. Ik had er toen anderhalf jaar gedaan om zwanger te worden, dit keer maar 9 maanden, dat scheelt ook enorm in emoties voor mij.
Dikke knuffel voor jou!
dinsdag 18 juni 2013 om 09:25
Helaas weet ik precies wat je meemaakt. In mei ook een miskraam gekregen ik was 10+3 zwanger en met 7+2 een goede echo met kloppend hartje gehad.
In tegenstelling tot jouw had ik er al die tijd geen goed gevoel over veel buikpijn gehad enzo. Dus mijn verwachting was al dat de 1ste echo niet goed zou zijn maar dus wel. Was wel zwaar k*t toen er ineens een bloeding begon. Maar ook een gevoel van goh ik ken me lichaam wel want na de 1ste echo was ik nog steeds niet gerust gesteld.
Bloeding begon rustig (helaas wel op me werk, daar wil je dan echt niet zijn). De dag erna werd het steeds erger, ook de buikpijn (lichte vorm van weeen inderdaad). Mijn gedachte was de dag erop gewoon te gaan werken, uiteindelijk toch maar een weekje op aanraden van man thuis geweest. En ik voelde me na die week goed om te gaan werken. Thuis een week rust gehouden, gejankt en van me dochter van 14 maanden genoten. Op me werk me baas en 1 naaste collega verteld, verder niet om vragen te voorkomen. En nu maand verder gaat het goed heb het wel beetje plekje gegeven, ondanks dat ik het anders gezien had natuurlijk.
Meid een hele dikke knuffel voor jou en neem gewoon even de tijd om dit een plekje te geven. Dan voel je je daarna echt een sterker persoon voor een eventueel nieuwe zwangerschap!
In tegenstelling tot jouw had ik er al die tijd geen goed gevoel over veel buikpijn gehad enzo. Dus mijn verwachting was al dat de 1ste echo niet goed zou zijn maar dus wel. Was wel zwaar k*t toen er ineens een bloeding begon. Maar ook een gevoel van goh ik ken me lichaam wel want na de 1ste echo was ik nog steeds niet gerust gesteld.
Bloeding begon rustig (helaas wel op me werk, daar wil je dan echt niet zijn). De dag erna werd het steeds erger, ook de buikpijn (lichte vorm van weeen inderdaad). Mijn gedachte was de dag erop gewoon te gaan werken, uiteindelijk toch maar een weekje op aanraden van man thuis geweest. En ik voelde me na die week goed om te gaan werken. Thuis een week rust gehouden, gejankt en van me dochter van 14 maanden genoten. Op me werk me baas en 1 naaste collega verteld, verder niet om vragen te voorkomen. En nu maand verder gaat het goed heb het wel beetje plekje gegeven, ondanks dat ik het anders gezien had natuurlijk.
Meid een hele dikke knuffel voor jou en neem gewoon even de tijd om dit een plekje te geven. Dan voel je je daarna echt een sterker persoon voor een eventueel nieuwe zwangerschap!
dinsdag 18 juni 2013 om 09:46
Hoe is het nu Boannan?
Helaas heb ik gemerkt dat er veel ervaringsdeskundigen zijn...
Ik heb in januari een missed abortion gehad. 10 weken, vruchtje van 6 weken. bij de echo met 8 weken leek het al niet goed, maar we hadden toch hoop.
Ik heb me ziekgemeld vanaf de tweede slechte echo. De echoscopiste meldde dat mijn baarmoederslijmvlies al aan het loslaten was.
Ik dacht: dan zal het vast snel komen.
Mijn leidinggevende heb ik het ook verteld, zij was heel meelevend en zei: 'we nemen aan het eind van de week contact op'
Helaas wilde de mk bij mij niet doorzetten. Na een week kreeg ik tabletten van de gynaecoloog. Daarvan kreeg ik een enorme bloeding en toen ben ik opgenomen.
Dag erna ben ik alsnog gecuretteerd omdat het vruchtje niet losliet en ik bleef bloeden.
Na dit avontuur ben ik nog een week thuis geweest, en dat vond ik erg fijn, omdat ik deze rollercoaster echt moest verwerken.
De invloed van de hormonen had ik ook wat onderschat, ik was nogal emotioneel.
Ik was erg blij dat ik mijn tijd kon nemen om weer op de been te komen. Anderen zoeken veel afleiding, en dat helpt hen.
Doe dus wat goed voelt. Zorg maar even voor jezelf.
Helaas heb ik gemerkt dat er veel ervaringsdeskundigen zijn...
Ik heb in januari een missed abortion gehad. 10 weken, vruchtje van 6 weken. bij de echo met 8 weken leek het al niet goed, maar we hadden toch hoop.
Ik heb me ziekgemeld vanaf de tweede slechte echo. De echoscopiste meldde dat mijn baarmoederslijmvlies al aan het loslaten was.
Ik dacht: dan zal het vast snel komen.
Mijn leidinggevende heb ik het ook verteld, zij was heel meelevend en zei: 'we nemen aan het eind van de week contact op'
Helaas wilde de mk bij mij niet doorzetten. Na een week kreeg ik tabletten van de gynaecoloog. Daarvan kreeg ik een enorme bloeding en toen ben ik opgenomen.
Dag erna ben ik alsnog gecuretteerd omdat het vruchtje niet losliet en ik bleef bloeden.
Na dit avontuur ben ik nog een week thuis geweest, en dat vond ik erg fijn, omdat ik deze rollercoaster echt moest verwerken.
De invloed van de hormonen had ik ook wat onderschat, ik was nogal emotioneel.
Ik was erg blij dat ik mijn tijd kon nemen om weer op de been te komen. Anderen zoeken veel afleiding, en dat helpt hen.
Doe dus wat goed voelt. Zorg maar even voor jezelf.
dinsdag 18 juni 2013 om 09:50
Hoi boannan, wat verschrikkelijk naar! Ik heb geen ervaring maar wil je wel heel veel sterkte wensen. Weet niet wat ik zelf zou doen als ik echt in de situatie zou zitten, maar mijn gevoel zegt: thuis blijven en even heel goed voor jezelf zorgen. Persoonlijk zou ik niet op mijn werk willen zitten op het moment dat het op gang komt maar ik weet niet hoe dat bij jou is natuurlijk. Doe vooral wat het beste voelt. Veel sterkte!
dinsdag 18 juni 2013 om 09:56
dinsdag 18 juni 2013 om 09:57
sterkte!!! Ik had precies hetzelfde en had het zwaar onderschat hoeveel impact dat heeft gehad, Alleen een nieuwe zwangerschap heeft het doen slijten, maar vergeten ode ik het nooit meer. Geef jezelf de tijd om het te verwerken.
Ik zou absoluut niet gaan werken, want zelf ben ik toen nog opgenomen in het zkh omdat het bloed gewoon mijn sokken inliep, het kan wel veel erger worden nog.
Ik zou absoluut niet gaan werken, want zelf ben ik toen nog opgenomen in het zkh omdat het bloed gewoon mijn sokken inliep, het kan wel veel erger worden nog.
dinsdag 18 juni 2013 om 10:19
Dank jullie allemaal voor je steun! Wat fijn!
Ik ben lekker thuis gebleven. Heb heel weinig geslapen vannacht en bloedverlies is inmiddels wel maandverband waardig met af en toe een mini stolsel dus wie weet komt het wel vanzelf op gang. Het voelt als een flinke menstruatie qua pijn. Dat is nog niet enorm pijnlijk maar zie het inderdaad niet zitten dat het op kantoor doorzet. En zoals Exces zegt het lijkt me vreselijk als het vruchtje op kantoor ineens in de wc beland.
Mijn manager is wel begripvol hoor. Maar heb zowel voor als na de geboorte van mijn eerste ook veel in de ziektewet gezeten ivm complicaties tijdens de zwangerschap en medische omstandigheden van zoontje na zijn geboorte. Dus het begrip houdt een keer op ben ik bang. Maar dat zien we dan wel weer.
@Kastanjez: heb je topic gelezen. Klote he? Heb jij nog een echo gekregen om te kijken of je 'schoon' bent? Volgens mij zijn de gyn dat gisteren wel tegen me. Maar ik ga denk ik vrijdag ook eerst voor de pillen kiezen als er nog niks is gebeurd.
Wat trouwens erg was was dat de echoscopiste waar ik gisteren terecht kwam dezelfde was als bij de 20 weken echo van mijn zoontje waar we het slechte nieuws kregen over zijn hartje. Dus toen ik haar zag wist ik al dat het niet goed was.
Gisteren was nog erg onwerkelijk maar vandaag voel ik me erg verdrietig en onzeker. Geen kindje in januari.Geen broertje of zusje voor mijn zoontje. Ik ben heel heel heel erg blij en trots op mijn zoontje maar de zwangerschap van hem was verschrikkelijk en de eerste 4 maanden ziekenhuis na zijn geboorte ook. Ik heb hem nooit borstvoeding kunnen geven en ook nooit de fles want hij eet/drinkt niets en de zorgen voor hem en om hem zijn zo groot. Ik wil het zo graag ook een keer op de 'normale' manier meemaken maar ik word er niet jonger op. Als we nu over hopelijk een paar maanden opnieuw mogen beginnen gaat het waarschijnlijk niet meer lukken voordat ik 40 word. Gewoon klote dit! (even van me afschrijven want voel me even heel zielig)
Ik ben lekker thuis gebleven. Heb heel weinig geslapen vannacht en bloedverlies is inmiddels wel maandverband waardig met af en toe een mini stolsel dus wie weet komt het wel vanzelf op gang. Het voelt als een flinke menstruatie qua pijn. Dat is nog niet enorm pijnlijk maar zie het inderdaad niet zitten dat het op kantoor doorzet. En zoals Exces zegt het lijkt me vreselijk als het vruchtje op kantoor ineens in de wc beland.
Mijn manager is wel begripvol hoor. Maar heb zowel voor als na de geboorte van mijn eerste ook veel in de ziektewet gezeten ivm complicaties tijdens de zwangerschap en medische omstandigheden van zoontje na zijn geboorte. Dus het begrip houdt een keer op ben ik bang. Maar dat zien we dan wel weer.
@Kastanjez: heb je topic gelezen. Klote he? Heb jij nog een echo gekregen om te kijken of je 'schoon' bent? Volgens mij zijn de gyn dat gisteren wel tegen me. Maar ik ga denk ik vrijdag ook eerst voor de pillen kiezen als er nog niks is gebeurd.
Wat trouwens erg was was dat de echoscopiste waar ik gisteren terecht kwam dezelfde was als bij de 20 weken echo van mijn zoontje waar we het slechte nieuws kregen over zijn hartje. Dus toen ik haar zag wist ik al dat het niet goed was.
Gisteren was nog erg onwerkelijk maar vandaag voel ik me erg verdrietig en onzeker. Geen kindje in januari.Geen broertje of zusje voor mijn zoontje. Ik ben heel heel heel erg blij en trots op mijn zoontje maar de zwangerschap van hem was verschrikkelijk en de eerste 4 maanden ziekenhuis na zijn geboorte ook. Ik heb hem nooit borstvoeding kunnen geven en ook nooit de fles want hij eet/drinkt niets en de zorgen voor hem en om hem zijn zo groot. Ik wil het zo graag ook een keer op de 'normale' manier meemaken maar ik word er niet jonger op. Als we nu over hopelijk een paar maanden opnieuw mogen beginnen gaat het waarschijnlijk niet meer lukken voordat ik 40 word. Gewoon klote dit! (even van me afschrijven want voel me even heel zielig)
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
dinsdag 18 juni 2013 om 10:25
Sterkte trouwens voor iedereen die hetzelfde meemaakt en heeft meegemaakt! Mijn 2 beste vriendinnen hebben jaren geleden allebei 2 miskramen gehad voor de eerste en ik kan me nu pas echt voorstellen wat ze toen moesten doormaken.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
dinsdag 18 juni 2013 om 10:33
dinsdag 18 juni 2013 om 10:34
Sterkte wat vreselijk voor je
Goed dat je thuis bent gebleven hoor. Miskraam kan rustig gaan zonder al te veel pijn maar je kan idd ook weeen krijgen en behoorlijk last krijgen. Toen ik mijn miskraam kreeg had ik erg veel pijn ik had dus echt niet op mijn werk willen zitten op dat moment.
In ieder geval een knuffel
Goed dat je thuis bent gebleven hoor. Miskraam kan rustig gaan zonder al te veel pijn maar je kan idd ook weeen krijgen en behoorlijk last krijgen. Toen ik mijn miskraam kreeg had ik erg veel pijn ik had dus echt niet op mijn werk willen zitten op dat moment.
In ieder geval een knuffel
dinsdag 18 juni 2013 om 10:36
He bah Boannan, met je aanvullende post vind ik het nog vervelender voor je! Ik ben zelf 'pas' 37, en hoopte voor mijn 38e een tweede te krijgen en vond dat al oud...
Ik had afgelopen week een nacontrole bij de gyn, met inderdaad nog een (inwendige) echo. Ik ben blij dat ik voor de pillen heb gekozen, maar snap dat dat voor sommigen heel anders ligt. Ik wilde echter niet bewust het risico nemen van verklevingen en dergelijke die je met een curretage loopt.
Blijf lekker thuis en ga met een vriend(in), je zus of je moeder wat leuks doen. Dat hielp mij heel erg, het was toen ook mooi weer en ik heb echt fijne momenten gehad met de mensen die voor me kwamen 'zorgen'.
Ik had afgelopen week een nacontrole bij de gyn, met inderdaad nog een (inwendige) echo. Ik ben blij dat ik voor de pillen heb gekozen, maar snap dat dat voor sommigen heel anders ligt. Ik wilde echter niet bewust het risico nemen van verklevingen en dergelijke die je met een curretage loopt.
Blijf lekker thuis en ga met een vriend(in), je zus of je moeder wat leuks doen. Dat hielp mij heel erg, het was toen ook mooi weer en ik heb echt fijne momenten gehad met de mensen die voor me kwamen 'zorgen'.
dinsdag 18 juni 2013 om 10:42
dinsdag 18 juni 2013 om 10:45
quote:Kastanjez schreef op 18 juni 2013 @ 10:36:
He bah Boannan, met je aanvullende post vind ik het nog vervelender voor je! Ik ben zelf 'pas' 37, en hoopte voor mijn 38e een tweede te krijgen en vond dat al oud...
Ik had afgelopen week een nacontrole bij de gyn, met inderdaad nog een (inwendige) echo. Ik ben blij dat ik voor de pillen heb gekozen, maar snap dat dat voor sommigen heel anders ligt. Ik wilde echter niet bewust het risico nemen van verklevingen en dergelijke die je met een curretage loopt.
Blijf lekker thuis en ga met een vriend(in), je zus of je moeder wat leuks doen. Dat hielp mij heel erg, het was toen ook mooi weer en ik heb echt fijne momenten gehad met de mensen die voor me kwamen 'zorgen'.Ieder zijn beslissing en daar is geen goede of foute keuze. Doe waar je je goed bij voelt. Maar besef wel dat ook aan het nemen van pillen nadelen kunnen zitten (extreem bloedverlies). Zelf heb ik vorige week twee keer een dosis cytotec genomen en reageerde mijn lichaam daar helemaal niet op. Al schijnt bij 90% van de gevallen Cytotec wel te miskraam op te wekken.
He bah Boannan, met je aanvullende post vind ik het nog vervelender voor je! Ik ben zelf 'pas' 37, en hoopte voor mijn 38e een tweede te krijgen en vond dat al oud...
Ik had afgelopen week een nacontrole bij de gyn, met inderdaad nog een (inwendige) echo. Ik ben blij dat ik voor de pillen heb gekozen, maar snap dat dat voor sommigen heel anders ligt. Ik wilde echter niet bewust het risico nemen van verklevingen en dergelijke die je met een curretage loopt.
Blijf lekker thuis en ga met een vriend(in), je zus of je moeder wat leuks doen. Dat hielp mij heel erg, het was toen ook mooi weer en ik heb echt fijne momenten gehad met de mensen die voor me kwamen 'zorgen'.Ieder zijn beslissing en daar is geen goede of foute keuze. Doe waar je je goed bij voelt. Maar besef wel dat ook aan het nemen van pillen nadelen kunnen zitten (extreem bloedverlies). Zelf heb ik vorige week twee keer een dosis cytotec genomen en reageerde mijn lichaam daar helemaal niet op. Al schijnt bij 90% van de gevallen Cytotec wel te miskraam op te wekken.
dinsdag 18 juni 2013 om 10:48
dinsdag 18 juni 2013 om 10:59
Overal zitten voor- en nadelen aan. Het beste schijnt het te zijn om het af te wachten, als je dat emotioneel aan kunt. Je schijnt het minste kans op complicaties te hebben en het schijnt ook minder pijnlijk te zijn dan de pillen die toch ook voor een abrupte onderbreking van de zwangerschap zorgen. De pillen hadden ook maar 85% slagingskans volgens mijn gyn.
Maar inmiddels ben ik er wel achter dat ook afwachten heftige complicaties kan hebben.
Bespreek met de gyn wat de opties zijn en doe wat voor jou het beste voelt.
En als je kiest voor een curettage; vraag van te voren op welke afdeling je terecht komt (ik lag vorig jaar op de kraamafdeling, vond ik zelf echt afschuwelijk). Denk ook na over wat je met het vruchtje wilt doen. Wil je weten hoe het er uitziet? Geef dit aan bij de gyn voordat ze een echo maakt (en je ongevraagd een duidelijke omschrijving van een kindje gaat geven, terwijl het voor jou misschien niet meer is dan een mislukte zwangerschap).
Veel sterkte, ik hoop dat je in goede handen komt. Dat scheelt een hoop in de verwerking.
Maar inmiddels ben ik er wel achter dat ook afwachten heftige complicaties kan hebben.
Bespreek met de gyn wat de opties zijn en doe wat voor jou het beste voelt.
En als je kiest voor een curettage; vraag van te voren op welke afdeling je terecht komt (ik lag vorig jaar op de kraamafdeling, vond ik zelf echt afschuwelijk). Denk ook na over wat je met het vruchtje wilt doen. Wil je weten hoe het er uitziet? Geef dit aan bij de gyn voordat ze een echo maakt (en je ongevraagd een duidelijke omschrijving van een kindje gaat geven, terwijl het voor jou misschien niet meer is dan een mislukte zwangerschap).
Veel sterkte, ik hoop dat je in goede handen komt. Dat scheelt een hoop in de verwerking.
dinsdag 18 juni 2013 om 11:02
Bij mij is het inmiddels vier jaar geleden dat ik in hetzelfde schuitje zat als jij. Ik ben toen wel blijven werken, omdat ik liever op mijn werk wat te doen had, maar ik had oom geen bloedverlies.
Hoe om te gaan met een miskraam is heel persoonlijk. Wat voor mij goed was, hoeft dat voor jou niet te zijn, en wat de meeste vrouwen in zo'n situatie doen, hoeft niet bij jou te passen, maar het kan wel.
Mijn ervaring was, dat je zelf veel te kiezen hebt over wat je wel en niet wilt aan medische ingrepen: afwachten, pillen, curettage, narcose of ruggeprik...Het wordt natuurlijk iets anders als er medische redenen zijn om iets wel of juist niet te doen, maar zolang dat niet zo is, ligt de regie bij jou.
Sterkte!
Hoe om te gaan met een miskraam is heel persoonlijk. Wat voor mij goed was, hoeft dat voor jou niet te zijn, en wat de meeste vrouwen in zo'n situatie doen, hoeft niet bij jou te passen, maar het kan wel.
Mijn ervaring was, dat je zelf veel te kiezen hebt over wat je wel en niet wilt aan medische ingrepen: afwachten, pillen, curettage, narcose of ruggeprik...Het wordt natuurlijk iets anders als er medische redenen zijn om iets wel of juist niet te doen, maar zolang dat niet zo is, ligt de regie bij jou.
Sterkte!
dinsdag 18 juni 2013 om 11:02
@Bloemsems kan me nog herinneren ja. Heb jij uiteindelijk nog een curretage gehad na die pillen? In het boekje dat ik van de gyn heb gekregen hebben ze het trouwens de hele tijd over misoprostol en niet over cytotec
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
dinsdag 18 juni 2013 om 11:06
dinsdag 18 juni 2013 om 11:24
Als het thuis gebeurd wil ik wel proberen om het op te vangen maar dat is meer omdat ik nieuwsgierig ben. En ook omdat je dan de bevestiging hebt dat het weg is.
Dus ik kies voor afwachten tot vrijdag en als er dan nog niets is ingezet dan in eerste instantie voor de pillen. Helaas kleven er aan alle methodes voor- en nadelen maar het risico op verklevingen vind ik het waard om het voor nu zo te doen.
Dus ik kies voor afwachten tot vrijdag en als er dan nog niets is ingezet dan in eerste instantie voor de pillen. Helaas kleven er aan alle methodes voor- en nadelen maar het risico op verklevingen vind ik het waard om het voor nu zo te doen.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
dinsdag 18 juni 2013 om 11:32
boannan, ik kwam er ook na 10 weken achter dat met 8 weken het hartje niet meer klopte. Ik heb geen pillen ingenomen oid het ging bij mij allemaal natuurlijk, eerst licht bloedverlies en de dag daarna meer bloedverlies en krampen daarna voelde ik dat vruchtje eruit was en was het eigenlijk voorbij. Bij mij ging het op een gegeven moment best snel en hoefde alleen maar terug voor na controle maar alles was vanzelf gegaan.
dinsdag 18 juni 2013 om 11:53
Ik zou, bij wat je ook kiest, zeker aandringen op een controle-echo. Ik heb eenmaal de pillen gebruikt, op advies van gyn. Helaas leverde me dat een halve miskraam op waarbij ik, na alle krampen etc, toch nog een curretage moest. Er was weefsel blijven zitten.
Mijn eerste miskraam kwam vanzelf en was vrij pijn- en bloedloos, de tweede was een drama met pillen, curretages etc, en de derde leek op een horrorverhaal maar dat heb ik zelf niet zo ervaren. We waren op weg naar engeland en onderweg tussen verschillende belgische en franse pompstations ben ik eerst heel veel bloed en toen het vruchtje verloren. We stonden op het punt naar een ziekenhuis te rijden toen het bloeden eindelijk stopte. Maar ik was er op een of andere manier heel kalm onder, wist dat mijn lichaam het juiste deed (met wel extreem slechte timing). Vvertrouw op je lijf, ik gok dat als je nu pijn en bloedverlies hebt, het vanzelf doorzet.
Leg lekker een warme kruik op je buik en rug, of ga fijn onder een warme douche, zelfs met dit weer ontspant het jou en je spieren. Zet een leuke dvd box op, maak een knus plekje voor jezelf. Succes meis, en sterkte.
En lieverd, probeer je nu niet te druk te maken over de toekomst. Ik weet hoe beroerd het kan voelen maar je moet proberen in het nu te blijven. Sterkte.
Mijn eerste miskraam kwam vanzelf en was vrij pijn- en bloedloos, de tweede was een drama met pillen, curretages etc, en de derde leek op een horrorverhaal maar dat heb ik zelf niet zo ervaren. We waren op weg naar engeland en onderweg tussen verschillende belgische en franse pompstations ben ik eerst heel veel bloed en toen het vruchtje verloren. We stonden op het punt naar een ziekenhuis te rijden toen het bloeden eindelijk stopte. Maar ik was er op een of andere manier heel kalm onder, wist dat mijn lichaam het juiste deed (met wel extreem slechte timing). Vvertrouw op je lijf, ik gok dat als je nu pijn en bloedverlies hebt, het vanzelf doorzet.
Leg lekker een warme kruik op je buik en rug, of ga fijn onder een warme douche, zelfs met dit weer ontspant het jou en je spieren. Zet een leuke dvd box op, maak een knus plekje voor jezelf. Succes meis, en sterkte.
En lieverd, probeer je nu niet te druk te maken over de toekomst. Ik weet hoe beroerd het kan voelen maar je moet proberen in het nu te blijven. Sterkte.
dinsdag 18 juni 2013 om 11:56
goed dat je thuisgebleven bent boannan.
bij mij is toen het vruchtje met de tang verwijderd trouwens, ik moest wachten op curretage , maar omdat ik zo snel mogelijk weer naar huis wilde (want ja, leggen ze je verdorie op een kraamafdeling...), is mij deze optie voorgesteld. wellicht ook een optie voor je. Vond zelf dit wel fijn, afwachten was voor mij toen trouwens geen optie meer ivm leegbloeden.
maar hoop natuurlijk voor je dat het gewoon zelf doorzet en niet te erg, das het fijnste natuurlijk.
bij mij is toen het vruchtje met de tang verwijderd trouwens, ik moest wachten op curretage , maar omdat ik zo snel mogelijk weer naar huis wilde (want ja, leggen ze je verdorie op een kraamafdeling...), is mij deze optie voorgesteld. wellicht ook een optie voor je. Vond zelf dit wel fijn, afwachten was voor mij toen trouwens geen optie meer ivm leegbloeden.
maar hoop natuurlijk voor je dat het gewoon zelf doorzet en niet te erg, das het fijnste natuurlijk.
dinsdag 18 juni 2013 om 12:07
quote:boannan schreef op 18 juni 2013 @ 11:02:
@Bloemsems kan me nog herinneren ja. Heb jij uiteindelijk nog een curretage gehad na die pillen? In het boekje dat ik van de gyn heb gekregen hebben ze het trouwens de hele tijd over misoprostol en niet over cytotec
Cytotec is een naam van een medicijn waar de werkende stof misoprostol in zit, is dus eigenlijk hetzelfde. Daarnaast heb ik ook 2 keer nog een andere pil gekregen die ervoor zou moeten zorgen dat je baarmoeder zich klaar maakt voor een miskraam. Ik heb beide pillen (4 cytotec + 1 van de andere pil) twee maal ingenomen en twee maal geen reactie. Uiteindelijk ben ik afgelopen vrijdag gecuretteerd. De gynaecoloog beloofde mij dat zij dit altijd heel erg voorzichtig doen, waardoor de kans op verklevingen minimaal is. Zelf vond ik de curettage erg meevallen, maar ik was er ook echt helemaal klaar mee na ruim 2 weken wachten en krampen. Heb nu over 3 weken nog een echo, daarin kijken ze extra of het er allemaal goed uit ziet. Vind ik zelf wel een geruststellende gedachte.
Ik vond het zelf wel fijn om eerst even af te wachten, zo kon ik er ook aan wennen dat dit kindje er niet zal kan komen en hoefde ik me nog niet druk te maken om de fysieke gevolgen. Maar je moet vooral doen wat voor jou goed voelt.
Ik hoop voor jou dat het snel komt en dat je er niet al te veel last van hebt!!!
@Bloemsems kan me nog herinneren ja. Heb jij uiteindelijk nog een curretage gehad na die pillen? In het boekje dat ik van de gyn heb gekregen hebben ze het trouwens de hele tijd over misoprostol en niet over cytotec
Cytotec is een naam van een medicijn waar de werkende stof misoprostol in zit, is dus eigenlijk hetzelfde. Daarnaast heb ik ook 2 keer nog een andere pil gekregen die ervoor zou moeten zorgen dat je baarmoeder zich klaar maakt voor een miskraam. Ik heb beide pillen (4 cytotec + 1 van de andere pil) twee maal ingenomen en twee maal geen reactie. Uiteindelijk ben ik afgelopen vrijdag gecuretteerd. De gynaecoloog beloofde mij dat zij dit altijd heel erg voorzichtig doen, waardoor de kans op verklevingen minimaal is. Zelf vond ik de curettage erg meevallen, maar ik was er ook echt helemaal klaar mee na ruim 2 weken wachten en krampen. Heb nu over 3 weken nog een echo, daarin kijken ze extra of het er allemaal goed uit ziet. Vind ik zelf wel een geruststellende gedachte.
Ik vond het zelf wel fijn om eerst even af te wachten, zo kon ik er ook aan wennen dat dit kindje er niet zal kan komen en hoefde ik me nog niet druk te maken om de fysieke gevolgen. Maar je moet vooral doen wat voor jou goed voelt.
Ik hoop voor jou dat het snel komt en dat je er niet al te veel last van hebt!!!
dinsdag 18 juni 2013 om 12:12
Trouwes de vroedvrouw vertelde mij dat je over het algemeen niet van het een op het andere moment een miskraam krijgt, meestal begint het met lichte krampen die steeds erger worden. Dat geeft je dus de tijd om naar huis te gaan als je op dat moment ergens anders bent. Ik ben daarom wel gaan werken, alleen al om wat afleiding te hebben. En toen de krampen begonnen duurde het bij mij nog wel een poosje voor ze echt heftig begonnen te worden. Maar doe ook echt rustig aan, je lichaam is heel hard aan het werken. Nogmaals heel veel sterkte!!
