Zwanger
alle pijlers
Hellup...ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt!!!..Need advise!!
maandag 10 oktober 2011 om 18:05
Beste dames,
Bloed, zweet en tranen. Afgewisseld met hoogte punten, soms moetjes en vaak lust. Maar het is zover. We zijn zwanger!!....Verbazingwekkend hoe snel mijn partner de rol meteen foutloos invult. De rol van een bezwangerde vrouw, zonder blikken of blozen.
En ik, de man, verdwaal in de chaos van vrouwelijke hormonen die ik niet schijn te begrijpen.
Alles is gedoogd onder het motto..."ja maar, ik ben zwanger en dit hoort erbij"....Ik kruip nog net niet met een kompas over de vloer om mijn positie te bepalen in deze situatie.
Naast zakken met snoep, frikadellen en andere voedingsmiddelen. Moet ik het ook ontgelden met een snauw en een grauw. Gisteren verdwaalde ze in haar eigen stad...waar we al 33 jaar wonen. Zwangerschapsdementie en vergeetachtigheid??..ben je belachelijk krijg ik dan te horen. Kribbig??...flikker toch op man, je stelt je aan. Je zit gewoon niet lekker in je vel..werpt ze liefdevol voor mijn voeten.
Ik merk aan mezelf de flexibiliteit van deze man een beetje ruimte gaat verliezen. Begrijp me niet verkeerd. Ik snap dat er een hoop in het lichaam omgaat bij mijn partner. Er groeit tenslotte een kindje in die we nu gekscherend Mr/Miss Peanut noemen..want daar leek het tenslotte op bij onze eerste echo...een pinda.
Maar beste dames...hoe moet ik hier mee omgaan, is dit tijdelijk of ben ik vanaf nu aan de ketting gelegd mat zo een bal aan het einde waarop staat...ZWANGER. Begrijp me goed, ik houd zielsveel van mijn partner en de kleine peanut is meer dan gewenst..maar toch..
Best regards,
Bloed, zweet en tranen. Afgewisseld met hoogte punten, soms moetjes en vaak lust. Maar het is zover. We zijn zwanger!!....Verbazingwekkend hoe snel mijn partner de rol meteen foutloos invult. De rol van een bezwangerde vrouw, zonder blikken of blozen.
En ik, de man, verdwaal in de chaos van vrouwelijke hormonen die ik niet schijn te begrijpen.
Alles is gedoogd onder het motto..."ja maar, ik ben zwanger en dit hoort erbij"....Ik kruip nog net niet met een kompas over de vloer om mijn positie te bepalen in deze situatie.
Naast zakken met snoep, frikadellen en andere voedingsmiddelen. Moet ik het ook ontgelden met een snauw en een grauw. Gisteren verdwaalde ze in haar eigen stad...waar we al 33 jaar wonen. Zwangerschapsdementie en vergeetachtigheid??..ben je belachelijk krijg ik dan te horen. Kribbig??...flikker toch op man, je stelt je aan. Je zit gewoon niet lekker in je vel..werpt ze liefdevol voor mijn voeten.
Ik merk aan mezelf de flexibiliteit van deze man een beetje ruimte gaat verliezen. Begrijp me niet verkeerd. Ik snap dat er een hoop in het lichaam omgaat bij mijn partner. Er groeit tenslotte een kindje in die we nu gekscherend Mr/Miss Peanut noemen..want daar leek het tenslotte op bij onze eerste echo...een pinda.
Maar beste dames...hoe moet ik hier mee omgaan, is dit tijdelijk of ben ik vanaf nu aan de ketting gelegd mat zo een bal aan het einde waarop staat...ZWANGER. Begrijp me goed, ik houd zielsveel van mijn partner en de kleine peanut is meer dan gewenst..maar toch..
Best regards,
maandag 10 oktober 2011 om 20:09
quote:MEFS schreef op 10 oktober 2011 @ 19:53:
Het is pas begonnen, lieverd X-) Wen er maar aan. Straks heb je er twee aan het zeuren
Yep...mee eens. Dadelijk komt nog de bevalling, hechtingen, stuwingen.... Alle aandacht gaat dan ook naar de kleine uit. Sex is al helemaal uit den boze, en knuffelen doet ze alleen maar met de baby. Tel daarbij op de nachtelijke voedingen. Slaapgebrek. En bij tijd en wijle een huilende baby.
Toch is mijn man er twee keer ingetrapt
Het is pas begonnen, lieverd X-) Wen er maar aan. Straks heb je er twee aan het zeuren
Yep...mee eens. Dadelijk komt nog de bevalling, hechtingen, stuwingen.... Alle aandacht gaat dan ook naar de kleine uit. Sex is al helemaal uit den boze, en knuffelen doet ze alleen maar met de baby. Tel daarbij op de nachtelijke voedingen. Slaapgebrek. En bij tijd en wijle een huilende baby.
Toch is mijn man er twee keer ingetrapt
maandag 10 oktober 2011 om 20:18
Zeg hoe ver is je vriendin eigenlijk al? Want ik vond mezelf eigenlijk nog best redelijk in het begin, al was ik wel heel moe en misselijk waardoor ik af en toe wel chagerijnig werd. Maar pas vanaf een week of 32/34 werd ik weleens hels omdat dingen niet meer zo goed gingen zoals slapen (ik moest zeker 10x plassen per nacht), eten (want had veel maagzuur) en kreeg last van een hoge bloeddruk waardoor ik een paar keer naar het zkh moest met alle stress van dien. Ik vergat enorm veel, en bovenal zat enorm mezelf in de weg vooral toen ik nog moest werken. Daarna werd het gelukkig rustiger, maar uiteraard kwam daar wel de baby, en dat was heel onwennig in het begin.
Mijn man, de lieverd heeft alles voor lief genomen, en inmiddels zijn de dingen wel weer normaal, en ben ik weer geland.
Oja mijn baby is wel 10 maanden inmiddels, dus succes!
Mijn man, de lieverd heeft alles voor lief genomen, en inmiddels zijn de dingen wel weer normaal, en ben ik weer geland.
Oja mijn baby is wel 10 maanden inmiddels, dus succes!
