Het even hardop zeggen.

27-10-2012 20:12 38 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik zeg het nooit,

omdat ik bang ben dat het nooit zal gebeuren,

omdat ik denk dat als ik het zeg het er nooit van komt,

omdat ik mijn relatie geen onderlaag wil geven,

omdat.. ik het zo graag wil zeg ik het nooit.



Maar ik zou graag een kindje willen.

En het samen opvoeden en daar echt alles aan doen en voor doen.



Maar het komt maar niet op mijn pad.

En zal het er ooit van komen?



..dat gezin dat ik stiekem zo graag wil.
Alle reacties Link kopieren
Dus, samen gevat:



Hij komt naar Nederland en moet nog een toekomst opbouwen.

Wil in de toekomst kinderen.



Ik heb alles al op de rit. Kan hem steunen en doe dat ook.

Wil eigenlijk op korter termijn al kinderen.





Maar durf dat dus eigenlijk niet goed aan te kaarten. Want onze situatie is nog niet stabiel en ik ben ook bang dat het er misschien wel nooit vn zal komen ofzo. Dat laatste is een irreele angst, dat weet ik.
Alle reacties Link kopieren
quote:senti schreef op 27 oktober 2012 @ 20:16:

Met die onderlaag bedoel ik dat er dan druk op de relatie komt.

Daar maak ik me zorgen over.

Misschien omdat we nog maar kort bij elkaar z ijn, ik kan het toch niet na 5 maanden al bespreken, we wonen nog niet eens samen.

Waarom zou je dat niet kunnen zeggen? Ik heb bij mijn man indertijd op onze 2e date gevraagd wat hij van kinderen vond. Bij hem viel toen het kwartje dat we niet per se heel casual aan het daten waren, maar hij wist wel te vertellen dat hij graag ooit eens kinderen zou willen. We zijn nu dik 5 jaar verder, getrouwd en verwachten onze eerste. Wees gewoon duidelijk in wat jij wenst, droomt en wat je verwachtingen zijn. Alleen dan kan hij daarop reageren.
Je kan t ook een beetje relaxed beginnen hè. Niet direct vragen op welke datum jullie exact beginnen aan die 9 kinderen die op je planning staan maar als hij af en toe al iets laat vallen, vraag dan gewoon eens hoe hij zijn toekomst ziet; met of zonder kinderen. En of hij dat dan ook met jou zo ziet. Als hij duidelijk laat weten dat hij ook wel kinderen zou willen dan is het wel handig om een beetje een "planning" te gaan maken.



Ik was ook "pas" 36 toen ik mijn eerste kreeg

En ik heb voor mezelf de grens gesteld bij 40, nummer twee kwam een half jaar voor mijn "limiet".



Maar praat er wel over, je moet geen spijt krijgen van iets waar je niet over durfde te praten.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben ook een beetje geschrokken van een ander topic hier, dat de kans op een kindje met een handicap groter wordt, en toen voelde ik mijn klok ineens heel hard tikken.

Maar jouw reactie Miekie doet weer hoop geven dat alles nog tijd heeft haha.

Hij wil wel kinderen, maar ik geloof niet dat we/hij al toe is aan een planning.



Terwijl ik echt al zo klaar ben voor die stap.

Ook met hem.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt meiden. Voelt gewoon even goed het hier alvast wat meer besproken te hebben.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou me drukker maken om de kans dat het misschien straks helemaal niet meer lukt dan om een handicap. Die kans wordt groter, absoluut, maar is nog steeds klein als je ouder wordt.
Ik snap je angst wel hoor, ik ben ook niet zorgeloos zwanger geweest maar dat kan ook een karakterdingetje zijn natuurlijk.

Ik ben zo gelukkig geweest dat ik twee gezonde kindjes heb gekregen. En de kans is nog altijd groter dat je een gezond kindje krijgt dan een kindje met een ernstige handicap.



Maar misschien verstandig om eerst eens met je vriend te praten. Wie weet wat voor leuke avond er op volgt
Alle reacties Link kopieren
Ik zou met hem gaan praten over wat hij precies bedoelt met "in de toekomst" want als dat 10 jaar is zou ik daar mijn energie niet meer gaan insteken als je al 35 bent.



Maar dat ben ik.
Alle reacties Link kopieren
Mij lijkt het juist zaak het NU te bespreken. Je bent 35, je hebt geen vele jaren meer de tijd.
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
Alle reacties Link kopieren
Kruip vanavond in bed lekker tegen hem aan en begin er over, in het donker. Lekker veilig, maar bespreek het wel.Jullie maken er wel al grapjes over dus volgens mij komt het wel goed...En hij weet ook wel dat je geen jaren meer hebt, maar eerst maar samenwonen, toch?
Alle reacties Link kopieren
Stel dat hij het niet wil, of pas over 5 jaar. Wil je dan wel met hem gaan samenwonen? Met hem verder?
Alle reacties Link kopieren
Gisteren na dit topic moed verzameld en er kort over begonnen.

Gevraagd of hij kinderen wilt. En hij zei ja.

Toen vroeg hij het ook aan mij en toen zei ik ook ja.



Gisteren uit geweest, vannacht gaan slapen, werden we vanmorgen wakker.. vroeg hij ineens heel serieus..: wil je kinderen? Ik; ja.

En hij; Ik ook, op een voorwaarde, dat we alles op de rit hebben straks en er dan voor gaan.



WAAAAAAAHOEEEE!!
Wat goed dat je erover begonnen bent, en dat jullie het erover eens zijn!

Ik herkende het wel wat je schreef, toen ik mijn vriend (die een stuk ouder is) 2 jaar geleden leerde kennen wilde ik ook al snel over kinderen beginnen. Vanwege zijn leeftijd, en ook omdat hij al een kind heeft en gesteriliseerd was. Ik wilde weten waar ik aan toe was, en als hij erop tegen was geweest dan had ik zelf een keuze moeten maken.

Uiteindelijk toch ook zoals erover gepraat en we waren er ook direct uit, zodra we samenwoonden gingen we ervoor. Nu 2 jaar later zijn we een hersteloperatie en een zwangerschap verder, ik ben nu 4 maanden zwanger.



Ik ben blij voor je dat het zo heeft uitgepakt, ik vond het destijds ook erg moeilijk om het gesprek te starten!

Succes ermee!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven