hevige PMS = zwanger hormonenwrak?

03-04-2014 17:15 34 berichten
Alle reacties Link kopieren
Met het risico om een domme vraag te stellen.... het volgende vraag ik me af:



Is er een overeenkomst tussen het wel of niet hebben van PMS klachten en de last van hormonen die je ervaart tijdens een zwangerschap?



Zelf heb ik een paar dagen per maand echt een ander humeur; prikkelbaar en met name een dag of 2 alles heel negatief zien (het komt nooooit meeeer goed) en me heel ongelukkig kunnen voelen. Inmiddels kan ik dit goed relativeren en weet ik dat ik na die dagen over exact hetzelfde onderwerp een compleet andere mening heb dus maak ik me nu niet meer zo druk om die negatieve gedachten. Even 'uitzitten en doorbijten' en overmorgen is alles weer anders.



Wat ik me afvraag is of deze klachten een soort voorspelling zijn voor hoe je je voelt tijdens een zwangerschap. Ik kan me bijvoorbeeld voorstellen dat ik na een paar maanden van diezelfde soort klachten dat niet meer zo goed kan relativeren en er op een gegeven in ga geloven dat ik echt heel ongelukkig ben en dat Alles Nooit Meer Goed Komt.



Of zegt het allemaal niks en doen zwangerschapshormonen iets totaal anders met je dan de menstruatiehormonen? (ik heb zo geprobeerd om vreselijke woorden zoals 'ongesteld' en 'menstruatie' te vermijden maar helaas)



Graag hoor ik jullie ervaringen hierover..
Grappige vraag!

weet niet precies hoe het zit.



Ikzelf was een beetje wisselend in mn PMS. Wel altijd stuk labieler en emotioneler, maar had soms verassend stabiele maanden.



Nu zwanger. Geen zwangerschapskwaaltjes gehad (niet misselijk of iets anders). En emotioneel gezien redelijk nuchter. Al begint er nu (3 weken voor het einde) wel flink wat nesteldrang te ontstaan, en heb ik afgelopen 3 tot 4 weken op mn werk ook emotioneel wat zwaar gehad. Ik kon niet goed meer relativeren, alles was belangrijk, en opmerkingen nam ik veel persoonlijker. Nu ik met verlof ben is dat wel weer afgenomen. Dus misschien was het vooral de vermoeidheid.



Conclusie: wel PMS, maar niet extreem. Zwangerschap relatief makkelijk en stabiel.



Ben benieuwd hoe het met de rest zit!
Alle reacties Link kopieren
Het enige wat ik weet is dat het in ieder geval niet allebei tegelijk kan, last van PMS én zwangerschapsklachten.



Ik geloof niet dat het verband houdt. Er zijn zelf vrouwen die hun eerste en tweede (of meer) zwangerschap totaal andere klachten hebben.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Het enige wat ik weet is dat zwangerschappen echt NIET te voorspellen zijn. Je kunt 9 maanden een ellendig wrak zijn of 9 maanden als een fluitend vogeltje en alles daar tussen in.
Alle reacties Link kopieren
Geen idee. Hier nooit last van enige PMS of wat dan ook, maar de eerste 12 weken zwangerschap heel erg behoorlijk van de leg, maar niet een emotioneel wrak ofzo.
Ik heb een beetje PMS en ben nu tijdens m'n zwangerschap redelijk normaal. Wat feller soms, maar dat kan ook komen door het chronische slaapgebrek. Ik zie alles in ieder geval wel zonnig en positief in
Alle reacties Link kopieren
@Carmelia, dat geeft moed, jij hebt dus (wisselend) last van pmsklachten maar tijdens je zwangerschap is het redelijk stabiel. Fijn! Succes met de laatste loodjes.



@viva-amber, dat begrijp ik, dat je er niet tegelijk last van kan hebben

Grappig dat het dus ook zo compleet kan verschillen per zwangerschap (van dezelfde vrouw).



@matroesjka, dat is wel 'eng' eraan, dat onvoorspelbare. Ik moet er niet aan denken om ooit 9 maanden lang dat negatieve gevoel te hebben.



Het blijft een interessant fenomeen, die hormonen...
Ik ben rondom mijn menstruatie meer een hormonenwrak dan nu tijdens mijn zwangerschap. Man vind de zwangerschap - als het op hormonen aankomt - een makkie dusver. De opruimwoede die ik nu ervaar vind hij minder leuk.
Bij mij is het tot nu toe (bijna 15 weken) geen voorspelling geweest. Ik heb juist het idee dat hoewel ik er nu af en toe ook doorheen kan zitten dit heel anders voelt dan het: PMS-niks-lukt-ik-wil-dood-gevoel, dat ik ook heb leren te relativeren.

Nu voel ik me over het algemeen vrij relaxed. Ja ok, er komt veel op me af maar ik bekijk het van moment tot moment en het gaat wel prima eigenlijk.



Dus wees niet meteen bang voor een depressie tijdens je zwangerschap.
Alle reacties Link kopieren
Daar zou mijn vriend denk ik wel heel blij mee zijn, opruimwoede.

Of betekent dat vooral dat je heel veel "troep" van hem weggooit?
Alle reacties Link kopieren
Fijn Cheery, het voelt bij jou dus echt anders dan het maandelijkse ik-wil-dood-moment. Fijn dat je je gewoon relaxed voelt. Goed om te horen, zoals jullie merken kan ik me daar nu al druk om maken.

Natuurlijk geven jullie verhalen geen garantie over hoe het bij mij zal zijn maar zoals het nu lijkt is er geen direct verband...
quote:lettertype schreef op 03 april 2014 @ 17:38:

Daar zou mijn vriend denk ik wel heel blij mee zijn, opruimwoede.

Of betekent dat vooral dat je heel veel "troep" van hem weggooit? Gelukkig voornamelijk mijn spullen, al was hij niet heel blij toen ik opperde dat het Golum beeldje misschien maar in zijn fitness ruimte moest komen te staan. Daar is ook al niet naar te kijken als je niet zwanger bent.
Alle reacties Link kopieren
quote:fleetfox schreef op 03 april 2014 @ 17:49:

[...]





Gelukkig voornamelijk mijn spullen, al was hij niet heel blij toen ik opperde dat het Golum beeldje misschien maar in zijn fitness ruimte moest komen te staan. Daar is ook al niet naar te kijken als je niet zwanger bent.Haha! Opzich een mooi excuus, gewoon de zwangerschap gebruiken om al zijn lelijke spullen uit het zicht te krijgen
Ik maakte me er vantevoren ook zorgen over, lettertype. Juist omdat ik het gevoel zo naar vind, maar die angst bleek totaal onnodig. Over misselijkheid bijvoorbeeld had ik me vantevoren juist helemaal niet druk gemaakt en toen bleek ik opeens daar juist heel heftig last van te hebben.

Om maar te zeggen, echt voorspellen kun je toch niet. Dus don't worry en je vriend/man is er als het goed is ook om je te steunen. De mijne doet dat iig tot nu toe heel goed.
Wow zijn er vrouwen die een niks-lukt-ik-wil-dood gevoel krijgen van pms
Ja Matroesj, meer dan jij denkt! Gelukkig is het maar een dag en ik weet wat het is, dus ik luister er niet meer naar. Het gaat nl ook vanzelf weer over.
Alle reacties Link kopieren
quote:Cheery schreef op 03 april 2014 @ 18:00:

Ik maakte me er vantevoren ook zorgen over, lettertype. Juist omdat ik het gevoel zo naar vind, maar die angst bleek totaal onnodig. Over misselijkheid bijvoorbeeld had ik me vantevoren juist helemaal niet druk gemaakt en toen bleek ik opeens daar juist heel heftig last van te hebben.

Om maar te zeggen, echt voorspellen kun je toch niet. Dus don't worry en je vriend/man is er als het goed is ook om je te steunen. De mijne doet dat iig tot nu toe heel goed.



Dank je Cheery, je stelt me wel gerust. Nu ga ik me alleen wel zorgen maken over het misselijk worden (grapje).

Het is toch een kwestie van afwachten dus. Dat vind ik denk ik het enge eraan, voor iedereen is het zo wisselend. De een ervaart het als een roze wolk, de ander als de hel op aarde. Ik vertrouw er inderdaad ook wel op dat mijn vriend me goed kan steunen (hij is lekker nuchter gelukkig).



@Matroesjka; het-ik-wil-dood gevoel is niet zo heftig als in suïcidaal zijn maar ik kan wel zo'n 'zwart' gevoel hebben van alles is k*t en wat is het leven eigenlijk zinloos. Gelukkig niet elke maand zo heftig hoor maar ken het gevoel wel. En daar word je niet blij van. Zoals Cheery zegt; een dag dat gevoel met de wetenschap waar het vandaan komt is prima te handelen maar je een paar maanden zo voelen zou ik slecht trekken! Daarom heb ik een beetje die angst denk ik. Maar het is nu al een stuk minder door jullie verhalen.

Al blijft het spannend natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren
Nog een geruststelling voor jou, ik moest altijd om alles huilen voor mijn menstruatie echt doorzette. Tijdens de zwanferschap bij mijn dochter was ik heel ontspannen en normaal volgens mijn man.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb behoorlijk last van PMS, reageer sowieso slecht op hormonen. Van de pil word ik veel emotioneler bijvoorbeeld.



Toen ik zwanger was had ik er ook flink last van, prikkelbaarder en sneller verdrietig. En onredelijk
Alle reacties Link kopieren
Ik heb weinig last van PMS, verder één supermoeilijke zwangerschap gehad, waarin ik niet zozeer chagrijnig was, maar wel heel, heel erg angstig, en daardoor ook heel veel gehuild. Mijn andere zwangerschap was daarmee vergeleken een eitje. Ik denk dat die angsten ook door hormonen kwamen, want ik heb dit van meer vrouwen gehoord, ook soms dat het bij de eerste zwangerschap niet was, bij de tweede wel en bij de derde weer niet.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren
@Susan, was dat je eerste zwangerschap, waarin je zo angstig was?

En zit dat van 'nature' al in je, angstige gedachten of was het iets compleet nieuws voor je?



Ik ben zelf wel iemand die zich gauw zorgen maakt en zich heel bewust is van eventuele gevaren die op de loer liggen.
Ik heb de PMS zo ongeveer uitgevonden, echt een wandelende ramp ben ik elke maand. En tijdens mijn beide zwangerschappen heb ik werkelijk nergens last van gehad, op één verdwaalde huilbui na over een zielige videoclip over een verzopen cavia.
Lettertype, dat je zorgen maken en altijd verder denken en de wet van Murphy als je motto zien (lichtelijk overdreven), dat heb ik ook. Maar op dit moment valt het echt mee. Ik zie mijn (eerste) zwangerschap tot nu toe meer als fysiek en niet zo zeer mentaal zwaar.

Ik zou zeggen probeer meer go-with-the-flow te denken. Ik heb ook heel lang gedacht ben ik wel klaar om moeder te worden, terwijl ik het ook heel graag wilde. Uiteindelijk heeft mijn vriend die wat minder angstig aangelegd is, me over te streep getrokken om er echt voor te gaan. Nu ben ik blij dat hij me erbij heeft geholpen, overigens zonder me te pushen.
Alle reacties Link kopieren
Een verzopen cavia is dan ook wel heul erg zielig
Alle reacties Link kopieren
Cheery, dat go-with-the-flow denken probeer ik inderdaad te doen. Het stomme is dat ik juist wel makkelijk en zelfs nonchalant kan zijn, maar soms en vooral wat dit betreft vind ik het zo spannend. Het is ook een beetje een controleding denk ik. Het idee dat als 'het er eenmaal inzit' (het kind ), dan is er geen weg meer terug en moet je die negen maanden volmaken, terwijl je geen idee hebt hoe het gaat zijn.

Vriend en ik lopen al wel een tijdje rond met het idee om eraan te beginnen, we hadden bedacht dit najaar maar later is dat bijgesteld naar eind april

Dus de beslissing is al genomen, heb er ook heel veel zin in maar het komt ineens zó dichtbij.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven