Zwanger
alle pijlers
Hoe ging jouw inleiding?
donderdag 4 februari 2021 om 17:52
Vanwege een achterlopende groei word ik volgende week ingeleid. Ik ben dan ruim 37 weken zwanger.
Ik heb al 2 cm. ontsluiting, dus een ballonnetje gaan ze niet meer doen. Ze beginnen met vliezen doorprikken en dan aan de wee-opwekkenders ofzo.
Ik zie er héél erg tegenop. Heb begrepen dat een inleiding vaak nog heftiger is dan een gewone bevalling. Ik zie op tegen de pijn, tegen het lange wachten, het mogelijk niet vorderen, kan mijn lichaam nog zo’n bevalling aan, moeten we daarna nog lang in het ziekenhuis blijven... En alles wat ik niet kan bedenken.
En ik ben natuurlijk ook nerveus voor hoe de baby eraan toe is. Er wordt verwacht dat deze tegen die tijd tussen de 2200 en de 2400 gram is. Maar dat is allerminst zeker. Het kan (sterk) afwijken naar boven óf naar beneden.
Willen jullie delen hoe jullie inleiding gegaan is?
Ik heb al 2 cm. ontsluiting, dus een ballonnetje gaan ze niet meer doen. Ze beginnen met vliezen doorprikken en dan aan de wee-opwekkenders ofzo.
Ik zie er héél erg tegenop. Heb begrepen dat een inleiding vaak nog heftiger is dan een gewone bevalling. Ik zie op tegen de pijn, tegen het lange wachten, het mogelijk niet vorderen, kan mijn lichaam nog zo’n bevalling aan, moeten we daarna nog lang in het ziekenhuis blijven... En alles wat ik niet kan bedenken.
En ik ben natuurlijk ook nerveus voor hoe de baby eraan toe is. Er wordt verwacht dat deze tegen die tijd tussen de 2200 en de 2400 gram is. Maar dat is allerminst zeker. Het kan (sterk) afwijken naar boven óf naar beneden.
Willen jullie delen hoe jullie inleiding gegaan is?
donderdag 4 februari 2021 om 17:59
Sta je open voor een ruggenprik?
Ik heb rustig de weeën op laten bouwen tot het goed oncomfortabel begon te worden, niet té lang gewacht vanwege de beginnende ontsluiting waar ik de inleiding mee begon. Toen ruggenprik gekregen en rustig door kunnen deinen tot 10 centimeter. Daarna hebben ze de weeënopwekkers en ruggenprik uitgezet en dat was éven pittig, gelukkig bleek ik een goede perser, baby was er in 2 minuten.
Het was wel mijn tweede kind, duurde in totaal 5 uur maar een droom van een bevalling.
Ik heb rustig de weeën op laten bouwen tot het goed oncomfortabel begon te worden, niet té lang gewacht vanwege de beginnende ontsluiting waar ik de inleiding mee begon. Toen ruggenprik gekregen en rustig door kunnen deinen tot 10 centimeter. Daarna hebben ze de weeënopwekkers en ruggenprik uitgezet en dat was éven pittig, gelukkig bleek ik een goede perser, baby was er in 2 minuten.
Het was wel mijn tweede kind, duurde in totaal 5 uur maar een droom van een bevalling.
donderdag 4 februari 2021 om 18:02
Bij mijn tweede kind ben ook ingeleid omdat mijn baby te klein was, werd geschat op 2100 gram, bij 38 weken. Ik startte met 3 cm ontsluiting.
Het viel mij best mee. Geen enorme weeënstorm, het duurde zo’n 7 uur. Het grootste deel van die tijd heb ik met mijn man zitten kletsen en de krant gelezen. Met kind ging alles goed, woog bijna 2600 gram. Hij mocht mee naar huis als zijn bloedsuiker stabiel bleef, dus zijn we 2 nachten in het ziekenhuis gebleven. Daarna kwam hij in de eerste maand 1600 gram aan, hij was in mijn buik echt wat tekort gekomen.
Het viel mij best mee. Geen enorme weeënstorm, het duurde zo’n 7 uur. Het grootste deel van die tijd heb ik met mijn man zitten kletsen en de krant gelezen. Met kind ging alles goed, woog bijna 2600 gram. Hij mocht mee naar huis als zijn bloedsuiker stabiel bleef, dus zijn we 2 nachten in het ziekenhuis gebleven. Daarna kwam hij in de eerste maand 1600 gram aan, hij was in mijn buik echt wat tekort gekomen.
donderdag 4 februari 2021 om 18:04
donderdag 4 februari 2021 om 18:04
Dit klinkt ook goed! Wisten ze bij jou een oorzaak van de groeiachterstand?wolkewitje schreef: ↑04-02-2021 18:02Bij mijn tweede kind ben ook ingeleid omdat mijn baby te klein was, werd geschat op 2100 gram, bij 38 weken. Ik startte met 3 cm ontsluiting.
Het viel mij best mee. Geen enorme weeënstorm, het duurde zo’n 7 uur. Het grootste deel van die tijd heb ik met mijn man zitten kletsen en de krant gelezen. Met kind ging alles goed, woog bijna 2600 gram. Hij mocht mee naar huis als zijn bloedsuiker stabiel bleef, dus zijn we 2 nachten in het ziekenhuis gebleven. Daarna kwam hij in de eerste maand 1600 gram aan, hij was in mijn buik echt wat tekort gekomen.
Gelukkig dat het snel goed ging met de baby, want dat is natuurlijk het allerspannendst.
anoniem_400771 wijzigde dit bericht op 04-02-2021 18:05
1.52% gewijzigd
donderdag 4 februari 2021 om 18:04
Ik ben ingeleid toen ik 39.5 zwanger was van een tweeling. Ze werden pas 3 dagen later geboren...
Ik kreeg amper weeën, de ontsluiting ging niet verder dan 4 cm dus het is uiteindelijk een keizersnede geworden.
De dagen duurden vooral ontzettend lang. Qua pijn was het goed te doen maar achteraf vind ik het belachelijk dat het zo lang moest duren.
Ik kreeg amper weeën, de ontsluiting ging niet verder dan 4 cm dus het is uiteindelijk een keizersnede geworden.
De dagen duurden vooral ontzettend lang. Qua pijn was het goed te doen maar achteraf vind ik het belachelijk dat het zo lang moest duren.
donderdag 4 februari 2021 om 18:06
Ik ben ingeleid omdat ik een (ieniemienie) scheurtje in de vliezen had, en dús langdurig gebroken vliezen. Ik vond het zelf allang best, haha 
Ik heb me echt geen seconde angstig of zo gevoeld (waar ik normaal gesproken me echt overal druk over kan maken). Vanaf het moment dat ik wist dat ik "mocht" gaan bevallen, kwam er een soort rust of zo.
Ik moest me om half zeven melden in de ochtend. Hartfilmpje, intake enz, en ik kreeg pilletjes om het in gang te zetten. Als dat niet genoeg effect zou hebben, zou ik ze nog een keer krijgen, en daarna een infuus. Die eerste pilletjes deden wel iets, maar niet genoeg, maar ik mocht toch gelijk aan een infuus (Ik had echt zó'n relaxte verlos! Ze deed helaas m'n bevalling niet, maar die 2e was ook relaxed gelukkig).
Om één uur ging het infuus er in, om half twee de zak "inleidingsvloeistof".
Om half vier controle, en ging ie een standje omhoog.
Om half zes begon ik wat te voelen (tot dan echt niks). Om zes uur moest ik poepen (dacht ik). Bleken persweeën te zijn. Maar ik zat pas op 6 cm, haha.
Dat was dus wel even doorbikkelen, want ze kwamen iedere anderhalve minuut. Maar goed; gewoon door kreunen (rot op met dat puffen hoor). Om iets voor tienen zeiden ze dat ze m'n blaas gingen ledigen ("maar ik hoef helemaal niet hoor!" bijna een liter kwam er uit, haha) en braken ze m'n vliezen (so much voor langdurig gebroken vliezen
) en 15 minuten later was m'n zoon er al
Ja, het was wel even een sprint, en die persweeën (en er niks mee kunnen) waren niet tof, maar ik heb géén pijn gehad!
Ik kijk echt oprecht met "plezier" terug op m'n bevalling Oké, plezier is wel heel erg optimistisch, maar het is mij 1000% meegevallen. Geen "oeh, is dit nu een wee?" Geen 24 uur lang weeën zonder ontsluiting of whatever. Ik zou er zó weer voor tekenen (maar er komt geen tweede )
Oh, en onze zoon was ingeschat op ruim 8 pond. Bleek 3200. Inschatten is en blijft gewoon lastig
Het is echt heel makkelijk van mij om te zeggen, maar ik ben er heilig van overtuigt dat mijn "joh, ik zie wel" mentaliteit gezorgd heeft voor een hele vlotte en ontspannen bevalling. Ik ben normaal echt niet zo, maar vanaf het moment dat ik die ochtend daar naar binnen liep, overkwam dit gevoel me.
Ik heb me echt geen seconde angstig of zo gevoeld (waar ik normaal gesproken me echt overal druk over kan maken). Vanaf het moment dat ik wist dat ik "mocht" gaan bevallen, kwam er een soort rust of zo.
Ik moest me om half zeven melden in de ochtend. Hartfilmpje, intake enz, en ik kreeg pilletjes om het in gang te zetten. Als dat niet genoeg effect zou hebben, zou ik ze nog een keer krijgen, en daarna een infuus. Die eerste pilletjes deden wel iets, maar niet genoeg, maar ik mocht toch gelijk aan een infuus (Ik had echt zó'n relaxte verlos! Ze deed helaas m'n bevalling niet, maar die 2e was ook relaxed gelukkig).
Om één uur ging het infuus er in, om half twee de zak "inleidingsvloeistof".
Om half vier controle, en ging ie een standje omhoog.
Om half zes begon ik wat te voelen (tot dan echt niks). Om zes uur moest ik poepen (dacht ik). Bleken persweeën te zijn. Maar ik zat pas op 6 cm, haha.
Dat was dus wel even doorbikkelen, want ze kwamen iedere anderhalve minuut. Maar goed; gewoon door kreunen (rot op met dat puffen hoor). Om iets voor tienen zeiden ze dat ze m'n blaas gingen ledigen ("maar ik hoef helemaal niet hoor!" bijna een liter kwam er uit, haha) en braken ze m'n vliezen (so much voor langdurig gebroken vliezen
) en 15 minuten later was m'n zoon er al Ja, het was wel even een sprint, en die persweeën (en er niks mee kunnen) waren niet tof, maar ik heb géén pijn gehad!
Ik kijk echt oprecht met "plezier" terug op m'n bevalling
Oké, plezier is wel heel erg optimistisch, maar het is mij 1000% meegevallen. Geen "oeh, is dit nu een wee?" Geen 24 uur lang weeën zonder ontsluiting of whatever. Ik zou er zó weer voor tekenen (maar er komt geen tweede )Oh, en onze zoon was ingeschat op ruim 8 pond. Bleek 3200. Inschatten is en blijft gewoon lastig
Het is echt heel makkelijk van mij om te zeggen, maar ik ben er heilig van overtuigt dat mijn "joh, ik zie wel" mentaliteit gezorgd heeft voor een hele vlotte en ontspannen bevalling. Ik ben normaal echt niet zo, maar vanaf het moment dat ik die ochtend daar naar binnen liep, overkwam dit gevoel me.
donderdag 4 februari 2021 om 18:06
Dat lijkt me ook vreselijk inderdaad, dat het zo lang duurt! Ik heb nog twee kinderen thuis.vivapimpelmees schreef: ↑04-02-2021 18:04Ik ben ingeleid toen ik 39.5 zwanger was van een tweeling. Ze werden pas 3 dagen later geboren...
Ik kreeg amper weeën, de ontsluiting ging niet verder dan 4 cm dus het is uiteindelijk een keizersnede geworden.
De dagen duurden vooral ontzettend lang. Qua pijn was het goed te doen maar achteraf vind ik het belachelijk dat het zo lang moest duren.
donderdag 4 februari 2021 om 18:10
Ik ben binnen 5 uur bevallen. Ik heb altijd gezegd dat ik een ruggenprik wilde maar zat zo in mn eigen wereld dat ik de pijn goed aan kon. Pas toen ik persweeën kreeg vond ik het echt pijn doen (of maakte ik het bewuster mee) en kon ik dus sowieso geen ruggenprik meer krijgen.
Ik heb geen vergelijkingsmateriaal met een natuurlijke bevalling maar heb de inleiding niet als vervelend ervaren.
Succes alvast!
Ik heb geen vergelijkingsmateriaal met een natuurlijke bevalling maar heb de inleiding niet als vervelend ervaren.
Succes alvast!
donderdag 4 februari 2021 om 18:10
Ik kan er geen zekerheid op geven, maar wil wel met je delen dat ik normaal héél gevoelig ben voor hoofdpijn (vaak en hevig) maar bij beiden bevallingen geen last van gehad.mybestfriend schreef: ↑04-02-2021 18:03Dat klinkt wel goed Amy! Ik twijfel heel erg over de ruggenprik. De weegschaal slaat nu door naar ‘niet’, ik vrees die hoofdpijn erna. Plus dat de benen raar beginnen te voelen. Ben erg bang voor controleverlies.
Bij de bevalling nauwelijks last van gevoelloze benen gehad, heb zelfs op mijn knieën kunnen persen.
donderdag 4 februari 2021 om 18:16
Ik ben van de 1ste ingeleid met 41 weken precies vanwege langdurig gebroken vliezen (al dik 72 uur) en geen wee activiteit. Ging snel en goed, maar ik ben dan ook fan van de ruggenprik. Ik beviel op een zondag, een rustige dag dus de anesthesist was er snel. Grofweg: 8 uur smorgens infuus, 13:00 uur eerste weeën, 14:30 vond ik de pijn niet meer leuk, 15:00 zat de ruggenprik, 16:50 volledige ontsluiting maar nog geen verloskundige beschikbaar dus uiteindelijk 17:20 gaan persen en 17:52 is ze geboren. Helemaal prima.
Van de 2e ben ik ingeleid met 41+4 simpelweg omdat madame niet wilde komen en drie keer strippen geen effect had. Deze dame draaide met 5 cm in schouderligging (schouder in geboortekanaal) dus dat werd met spoed naar de O.K.
Beide recent trouwens: januari 2019 en februari 2020.
Van de 2e ben ik ingeleid met 41+4 simpelweg omdat madame niet wilde komen en drie keer strippen geen effect had. Deze dame draaide met 5 cm in schouderligging (schouder in geboortekanaal) dus dat werd met spoed naar de O.K.
Beide recent trouwens: januari 2019 en februari 2020.
donderdag 4 februari 2021 om 18:17
donderdag 4 februari 2021 om 18:21
Ik vond de inleiding en ruggenprik een droom. Echt, zo blij mee en hoop volgende keer weer zo te kunnen.
In het kort, met 37.6 braken mijn vliezen, maar kwamen geen weeën, af en toe een opleving, maar er gebeurde gewoon niks. Dus na bijna 20 uur met verloskundige besloten naar ziekenhuis te gaan en alvast te zorgen dat ik een bed had (altijd druk in het ziekenhuis). Merkte daarbij dat ik moe werd, net als dochter in mijn buik (minder actief).
Na nog een periode van zelf proberen (blijf koppig), in overleg met gynaecoloog besloten voor weeënopwekkers én ruggenprik. Ruggenprik vond ik heel spannend en door vermoeidheid bijna flauwgevallen. Maar na een blikje cola voelde ik me weer goed. Na de ruggenprik werden de weeënopwekkers elk half uur wat opgehoogd. Ik ben gewoon in slaap gevallen en werd wakker toen ik voelde dat ik moest gaan persen! Tijdens het persen ging de ruggenprik wat lager en voelde ik precies wat ik moest voelen om goed te kunnen persen, zónder pijn. (Oké alleen ring of fire was even heel gevoelig).) Een klein uurtje persen en toen was dochter er.
Los van de fluxus door niet-loslatende placenta en daaropvolgende spoedoperatie, had ik daarna geen klachten van de ruggenprik. Voor mij was het heel fijn zo, juist doordat ik veel controle ervaarde en niet overmand werd door pijn. Hielp wel dat ik de verloskundige en verpleegkundige van het ziekenhuis zo prettig en aardig vond.
Zou je misschien eens een gesprek kunnen plannen met iemand uit het ziekenhuis? Of kan de verloskundige je er iets over vertellen?
In het kort, met 37.6 braken mijn vliezen, maar kwamen geen weeën, af en toe een opleving, maar er gebeurde gewoon niks. Dus na bijna 20 uur met verloskundige besloten naar ziekenhuis te gaan en alvast te zorgen dat ik een bed had (altijd druk in het ziekenhuis). Merkte daarbij dat ik moe werd, net als dochter in mijn buik (minder actief).
Na nog een periode van zelf proberen (blijf koppig), in overleg met gynaecoloog besloten voor weeënopwekkers én ruggenprik. Ruggenprik vond ik heel spannend en door vermoeidheid bijna flauwgevallen. Maar na een blikje cola voelde ik me weer goed. Na de ruggenprik werden de weeënopwekkers elk half uur wat opgehoogd. Ik ben gewoon in slaap gevallen en werd wakker toen ik voelde dat ik moest gaan persen! Tijdens het persen ging de ruggenprik wat lager en voelde ik precies wat ik moest voelen om goed te kunnen persen, zónder pijn. (Oké alleen ring of fire was even heel gevoelig).) Een klein uurtje persen en toen was dochter er.
Los van de fluxus door niet-loslatende placenta en daaropvolgende spoedoperatie, had ik daarna geen klachten van de ruggenprik. Voor mij was het heel fijn zo, juist doordat ik veel controle ervaarde en niet overmand werd door pijn. Hielp wel dat ik de verloskundige en verpleegkundige van het ziekenhuis zo prettig en aardig vond.
Zou je misschien eens een gesprek kunnen plannen met iemand uit het ziekenhuis? Of kan de verloskundige je er iets over vertellen?
donderdag 4 februari 2021 om 18:38
Ik ben ook ingeleid, ik had al een beetje ontsluiting, dus meteen weeen op wekkers. Meteen om een ruggen prik gevraagd, nog voor dat ik een wee had gehad. Daarna acht uur gewacht, tijdschriften gelezen etc. Met 20 minuten persen was de baby er. Wel een fluxus gehad en een operatie, maar verder was het een prima bevalling.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
donderdag 4 februari 2021 om 18:45
Tja, ik heb een minder verhaal...
Ingeleid vanwege hoge bloeddruk en teveel eiwitten in urine. Had al wat ontsluiting, dus meteen vliezen gebroken. Gebeurde toen niks dus aan de wee opwekkers.
Veel pijn, heel veel pijn. Ruggenprik wilde ik, maar niet goed gezet en werkte daardoor amper.
De hele dag en avond weeen opvangen is mijn zoon rond 0.30 geboren dmv knip, trekken door arts en duwen door verpleegkundige.
Zoontje hierdoor schade, een erpse parese....
Gelukkig is dit helemaal opgeknapt.
Het zal geen verrassing zijn dat ik bij mijn 2e bevalling zelf mocht kiezen hoe ik deze wilde. Dat werd een geplande keizersnee. Want door de moeizame bevalling was de boel beneden niet om aan te zien en zeer, zeer pijnlijk...
Maar het zegt helemaal niks over jou bevalling. En dat is het belangrijkst!!!!
Ingeleid vanwege hoge bloeddruk en teveel eiwitten in urine. Had al wat ontsluiting, dus meteen vliezen gebroken. Gebeurde toen niks dus aan de wee opwekkers.
Veel pijn, heel veel pijn. Ruggenprik wilde ik, maar niet goed gezet en werkte daardoor amper.
De hele dag en avond weeen opvangen is mijn zoon rond 0.30 geboren dmv knip, trekken door arts en duwen door verpleegkundige.
Zoontje hierdoor schade, een erpse parese....
Gelukkig is dit helemaal opgeknapt.
Het zal geen verrassing zijn dat ik bij mijn 2e bevalling zelf mocht kiezen hoe ik deze wilde. Dat werd een geplande keizersnee. Want door de moeizame bevalling was de boel beneden niet om aan te zien en zeer, zeer pijnlijk...
Maar het zegt helemaal niks over jou bevalling. En dat is het belangrijkst!!!!
donderdag 4 februari 2021 om 18:48
Bij mijn 2e werd ik ingeleid en kwam het s' nachts al op gang. Volgende dag infuus met weeën opwekkers, ging veel harder dan ik aankon.
Duurde te lang, dus dochter blauw en knip nodig en vacuüm pomp.
Bij de 3e heb ik dus gezegd dat ik geen opwekkers wilde. Ze gaven me een uur en 1.5 uur later was ie er.
Prachtige bevalling, mooiste van allemaal. Geen ruggenprik gehad, paar nachtjes gebleven.
Duurde te lang, dus dochter blauw en knip nodig en vacuüm pomp.
Bij de 3e heb ik dus gezegd dat ik geen opwekkers wilde. Ze gaven me een uur en 1.5 uur later was ie er.
Prachtige bevalling, mooiste van allemaal. Geen ruggenprik gehad, paar nachtjes gebleven.
justagirly wijzigde dit bericht op 04-02-2021 20:02
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
9.02% gewijzigd
donderdag 4 februari 2021 om 18:51
Irish_Wasser_Woman schreef: ↑04-02-2021 18:06Ik ben ingeleid omdat ik een (ieniemienie) scheurtje in de vliezen had, en dús langdurig gebroken vliezen. Ik vond het zelf allang best, haha
Ik heb me echt geen seconde angstig of zo gevoeld (waar ik normaal gesproken me echt overal druk over kan maken). Vanaf het moment dat ik wist dat ik "mocht" gaan bevallen, kwam er een soort rust of zo.
Ik moest me om half zeven melden in de ochtend. Hartfilmpje, intake enz, en ik kreeg pilletjes om het in gang te zetten. Als dat niet genoeg effect zou hebben, zou ik ze nog een keer krijgen, en daarna een infuus. Die eerste pilletjes deden wel iets, maar niet genoeg, maar ik mocht toch gelijk aan een infuus (Ik had echt zó'n relaxte verlos! Ze deed helaas m'n bevalling niet, maar die 2e was ook relaxed gelukkig).
Om één uur ging het infuus er in, om half twee de zak "inleidingsvloeistof".
Om half vier controle, en ging ie een standje omhoog.
Om half zes begon ik wat te voelen (tot dan echt niks). Om zes uur moest ik poepen (dacht ik). Bleken persweeën te zijn. Maar ik zat pas op 6 cm, haha.
Dat was dus wel even doorbikkelen, want ze kwamen iedere anderhalve minuut. Maar goed; gewoon door kreunen (rot op met dat puffen hoor). Om iets voor tienen zeiden ze dat ze m'n blaas gingen ledigen ("maar ik hoef helemaal niet hoor!" bijna een liter kwam er uit, haha) en braken ze m'n vliezen (so much voor langdurig gebroken vliezen
Ja, het was wel even een sprint, en die persweeën (en er niks mee kunnen) waren niet tof, maar ik heb géén pijn gehad!
Ik kijk echt oprecht met "plezier" terug op m'n bevalling
Oh, en onze zoon was ingeschat op ruim 8 pond. Bleek 3200. Inschatten is en blijft gewoon lastig
Het is echt heel makkelijk van mij om te zeggen, maar ik ben er heilig van overtuigt dat mijn "joh, ik zie wel" mentaliteit gezorgd heeft voor een hele vlotte en ontspannen bevalling. Ik ben normaal echt niet zo, maar vanaf het moment dat ik die ochtend daar naar binnen liep, overkwam dit gevoel me.
donderdag 4 februari 2021 om 18:58
Ik ben ingeleid bij mijn eerste bevalling met 39+5 weken, vanwege langdurig gebroken vliezen.
Om 8 uur aan het infuus, rond 10 uur kwamen de weeën goed op gang. Deze werden al snel heel heftig, tot een weeënstorm. In eerste instantie wilde ik liever geen pijnbestrijding (maar had in mijn hoofd wel alles open gehouden), maar na twee uur knuffelen dacht ik: dit kan ik exht niet nog uren. Dus voor een ruggenprik gegaan. Wat een verademing! Hij zat scheef, dus 1 kant behoorlijk verdoofd, de andere kant niet. Maar dat was prima. De scherpe randjes waren er af en dit kon ik prima handelen. Daarna rustig doorgegaan tot een uur of 19, toen ik 10 cm ontsluiting had. Ik had nog geen goede persweeen, dus moest nog even wachten. Rond 20 uur mocht ik persen. Dat dit ik goed (zeiden ze), maar het duurde lang en dochter schoot niet op. Dus na 1,5 uur persen werd zowel ik als dochter erg moe. Toen hebben ze geholpen, en is dochter met een knip en een vacuümpomp snel geboren.
Niet hoe ik het me vooraf had voorgesteld, maar ik kijk met een erg goed gevoel terug op mijn bevalling. Dat komt met name omdat ik goed begeleid ben in het ziekenhuis en ik het gewoon zelf niet voor elkaar kreeg blijkbaar. Dus ik stond ook achter de dingen die er gebeurden. Zonder inleiding vraag ik me af of dochter ooit zelf naar buiten was gekomen
Geen hoofdpijn gehad, geen gevoelloze benen. Ook nadien was de ruggenprik snel uitgewerkt (maar goed, hij zat scheef, weet niet of dat invloed had), kon snel al weer zelf staan en onder de douche. Wij moesten nog een dagje extra in het ziekenhuis blijven, maar dat had te maken met de vacuumpomp, en mijn langdurig gebroken vliezen, niet met de inleiding zelf. Herstel verder is ook goed gegaan. Ik zou het zo weer doen (en dat is maar goed ook, want over ongeveer 10 weken komt baby 2
)
Om 8 uur aan het infuus, rond 10 uur kwamen de weeën goed op gang. Deze werden al snel heel heftig, tot een weeënstorm. In eerste instantie wilde ik liever geen pijnbestrijding (maar had in mijn hoofd wel alles open gehouden), maar na twee uur knuffelen dacht ik: dit kan ik exht niet nog uren. Dus voor een ruggenprik gegaan. Wat een verademing! Hij zat scheef, dus 1 kant behoorlijk verdoofd, de andere kant niet. Maar dat was prima. De scherpe randjes waren er af en dit kon ik prima handelen. Daarna rustig doorgegaan tot een uur of 19, toen ik 10 cm ontsluiting had. Ik had nog geen goede persweeen, dus moest nog even wachten. Rond 20 uur mocht ik persen. Dat dit ik goed (zeiden ze), maar het duurde lang en dochter schoot niet op. Dus na 1,5 uur persen werd zowel ik als dochter erg moe. Toen hebben ze geholpen, en is dochter met een knip en een vacuümpomp snel geboren.
Niet hoe ik het me vooraf had voorgesteld, maar ik kijk met een erg goed gevoel terug op mijn bevalling. Dat komt met name omdat ik goed begeleid ben in het ziekenhuis en ik het gewoon zelf niet voor elkaar kreeg blijkbaar. Dus ik stond ook achter de dingen die er gebeurden. Zonder inleiding vraag ik me af of dochter ooit zelf naar buiten was gekomen
Geen hoofdpijn gehad, geen gevoelloze benen. Ook nadien was de ruggenprik snel uitgewerkt (maar goed, hij zat scheef, weet niet of dat invloed had), kon snel al weer zelf staan en onder de douche. Wij moesten nog een dagje extra in het ziekenhuis blijven, maar dat had te maken met de vacuumpomp, en mijn langdurig gebroken vliezen, niet met de inleiding zelf. Herstel verder is ook goed gegaan. Ik zou het zo weer doen (en dat is maar goed ook, want over ongeveer 10 weken komt baby 2
)
donderdag 4 februari 2021 om 19:12
Mijn inleiding was heftig maar snel. Ik had al 4 cm ontsluiting en ze hebben rond 23:00 mijn vliezen doorgeprikt. Om 23:30 aan de weeenopwekkers en zoontje was er om 03:20. Ik kreeg een weeenstorm, wat vond ik dat heftig zeg. Maar het was al te laat voor een ruggenprik.
Al vond ik het herstel na de bevalling heftiger dan de bevalling zelf.
Ik zou je angsten delen met het personeel en een ruggenprik overwegen. Succes, hopelijk kun je snel genieten van jullie wondertje thuis!
Al vond ik het herstel na de bevalling heftiger dan de bevalling zelf.
Ik zou je angsten delen met het personeel en een ruggenprik overwegen. Succes, hopelijk kun je snel genieten van jullie wondertje thuis!
My bags under my eyes are couture
donderdag 4 februari 2021 om 19:14
donderdag 4 februari 2021 om 19:14
Ik ben ingeleid bij de eerste. Had net als jij al beetje ontsluiting, dus vliezen breken en weeënopwekkers. Ik wilde geen epiduraal, maar daar ging ik na verloop van tijd toch héél anders over denken. Beleid van het ziekenhuis was: zoveel weeën als de baby aankan. Dat was dus elke minuut. Na 4 uur kon ik niet meer en kreeg ik de epiduraal. Toen voelde ik het nog wel, maar was het goed te doen. Na een hele tijd persen bleek dat de baby naar boven keek in plaats van naar beneden, daarom schoot het niet op, en zijn hartslag ging dippen. Toen wilden ze een vacuüm doen, maar dat heb ik beleefd geweigerd omdat het hoofd naar mijn mening (zelf arts) niet laag genoeg stond. Spoedkeizersnee gehad en wat was ik toen blij dat ik die epiduraal had! Die kon opgehoogd worden, waardoor ze niet opnieuw hoefden te prikken, en daardoor hoefde ik niet onder narcose. Was vrij behoorlijke spoed... Goed kind kwam eruit, een kilo zwaarder dan verwacht, die was er met de vacuüm nooit uitgekomen aldus de gynaecoloog. Terugkijkend was het niet echt een feestelijke aangelegenheid, maar ik heb zeker geen trauma
donderdag 4 februari 2021 om 19:27
donderdag 4 februari 2021 om 19:28
Een oorzaak is niet gevonden, mijn andere zoon was ook heel klein bij de geboorte, 2400 gram, die moest na de thuisbevalling halsoverkop naar het ziekenhuis om hem te controleren.mybestfriend schreef: ↑04-02-2021 18:04Dit klinkt ook goed! Wisten ze bij jou een oorzaak van de groeiachterstand?
Gelukkig dat het snel goed ging met de baby, want dat is natuurlijk het allerspannendst.
Heeft de groeiachterstand van jouw kind een reden?
