Zwanger
alle pijlers
Hoe voed je eigenlijk een zoon op..?
maandag 11 augustus 2014 om 23:44
Rare vraag misschien, en ik vraag me af of er andere zijn die dit ooit afgevraagd hebben?
We hebben vorige week te horen gekregen dat het een jongetje wordt, maar is het opvoeden van een jongen niet totaaaal anders dan een meisje?
In mijn eigen omgeving heeft bijna iedereen alleen maar meisjes en die vertellen over al die leuke dingen die ze met hun dochters doen.. krijg je die voldoening ook met een zoon?
Zoveel vragen die nu door mijn hoofd spoken, maar voor nu, ga ik lekker van ons jochie genieten in mijn buikje
Ps; onderwerp is gewoon een uitlaat voor mij..moest het even kwijt
We hebben vorige week te horen gekregen dat het een jongetje wordt, maar is het opvoeden van een jongen niet totaaaal anders dan een meisje?
In mijn eigen omgeving heeft bijna iedereen alleen maar meisjes en die vertellen over al die leuke dingen die ze met hun dochters doen.. krijg je die voldoening ook met een zoon?
Zoveel vragen die nu door mijn hoofd spoken, maar voor nu, ga ik lekker van ons jochie genieten in mijn buikje
Ps; onderwerp is gewoon een uitlaat voor mij..moest het even kwijt
dinsdag 12 augustus 2014 om 08:33
quote:_nora_ schreef op 12 augustus 2014 @ 00:29:
Ik heb even aan mijn middelste, die hier als een puber betaamt op de bank hangt met zijn mobieltje, gevraagd hoe je een zoon moet opvoeden.
Je moet hem met rust laten, in alles zijn zin geven, veel chocoladekoekjes voor hem kopen, nogmaals hem met rust laten oh ja en veel van hem houden.
Waarom vraag je dat eigenlijk mam?
Hier een moeder van inmiddels al volwassen zoon en dochter. Ik kan me niet herinneren dat ik ze anders heb opgevoed. Er zijn bepaalde normen en waarden die ik ze allebei wilde meegeven. Met mijn dochter heb ik een heel goede band, we gaan regelmatig winkelen of de stad in, gewoon gezellige dingen doen. Maar soms denk ik dat ik met mijn zoon meer gemeen heb. We hebben dezelfde muzieksmaak en houden van dezelfde soort films. Allebei zijn we redelijk creatief. We hebben altijd veel gespreksonderwerpen. Het is dus anders, maar zeker niet minder waardevol. Het ligt denk ik niet zozeer aan het geslacht, maar kan per kind verschillend zijn.
Ik heb even aan mijn middelste, die hier als een puber betaamt op de bank hangt met zijn mobieltje, gevraagd hoe je een zoon moet opvoeden.
Je moet hem met rust laten, in alles zijn zin geven, veel chocoladekoekjes voor hem kopen, nogmaals hem met rust laten oh ja en veel van hem houden.
Waarom vraag je dat eigenlijk mam?
Hier een moeder van inmiddels al volwassen zoon en dochter. Ik kan me niet herinneren dat ik ze anders heb opgevoed. Er zijn bepaalde normen en waarden die ik ze allebei wilde meegeven. Met mijn dochter heb ik een heel goede band, we gaan regelmatig winkelen of de stad in, gewoon gezellige dingen doen. Maar soms denk ik dat ik met mijn zoon meer gemeen heb. We hebben dezelfde muzieksmaak en houden van dezelfde soort films. Allebei zijn we redelijk creatief. We hebben altijd veel gespreksonderwerpen. Het is dus anders, maar zeker niet minder waardevol. Het ligt denk ik niet zozeer aan het geslacht, maar kan per kind verschillend zijn.
dinsdag 12 augustus 2014 om 08:35
quote:Starshine schreef op 12 augustus 2014 @ 01:51:
Twee jongens hier. Heb weleens nichtje van dezelfde leeftijd over de vloer, maar ik heb echt weinig geduld met dat meidengetut. Bang voor beestjes en vieze handen, steeds bezig met uiterlijk, pfff. Nee liever mijn jongens. Klimmen overal op, niet bang voor modder en pijn. Dol op voetbal en dinosauriërs. Ik hoef geen dochters.Ook dat is niet standaard. Hier voetbalde dochter gewoon met de jongens mee.
Twee jongens hier. Heb weleens nichtje van dezelfde leeftijd over de vloer, maar ik heb echt weinig geduld met dat meidengetut. Bang voor beestjes en vieze handen, steeds bezig met uiterlijk, pfff. Nee liever mijn jongens. Klimmen overal op, niet bang voor modder en pijn. Dol op voetbal en dinosauriërs. Ik hoef geen dochters.Ook dat is niet standaard. Hier voetbalde dochter gewoon met de jongens mee.
dinsdag 12 augustus 2014 om 08:48
quote:gerritjevan schreef op 12 augustus 2014 @ 08:22:
http://www.minime.nl/weetjes-opvoeden-van-jongens/
leuk om te lezen en zo waarErg leuk! Heel herkenbaar voor mij als jongensmoeder
http://www.minime.nl/weetjes-opvoeden-van-jongens/
leuk om te lezen en zo waarErg leuk! Heel herkenbaar voor mij als jongensmoeder
dinsdag 12 augustus 2014 om 08:49
Noespoes, je groeit erin hoor! Ik doe zowel met mijn dochter als met de zonen leuke dingen. Lekker naar het bos, skeeleren, filmavondjes, samen wat koken/bakken. Zowel zoon als dochter houdt van knuffelen, stiefzoon ook, maar die doet dat liever met zijn vader. Voor lichamelijke hygiëne vraag ik wat ik niet weet aan de mannen (ex en nieuwe vriend) zodat ze daar wat extra tijd aan besteden en kunnen vertellen hoe dat precies moet. Gelukkig is alles hoer bespreekbaar met alle kinderen.
Jongens houden hier trouwens allebei niet van voetballen, wel van buiten zijn en de natuur. Nieuwste hype: filmpjes opnemen van coole trucs en rare experimenten!
Jongens houden hier trouwens allebei niet van voetballen, wel van buiten zijn en de natuur. Nieuwste hype: filmpjes opnemen van coole trucs en rare experimenten!
~ I want to be shaken to my core, like the wild winds disrobe the trees ~
dinsdag 12 augustus 2014 om 08:55
Hier ook een moeder van een zoon en ik kan zeggen: het is geweldig! Ik verheug me ook vooral op alles wat komen gaat!
Maar hoezo is het vervelend voor ouders van jongens dat ze drukker zijn? Is het leuker om 2 knutselende meisjes aan de keukentafel te hebben zitten dan om 2 Dinosauriërs door je woonkamer te zien rennen?
Ik had niet een héél erg uitgesproken voorkeur voor een jongen of meisje, maar wel een voorkeur voor jongenskleding en -speelgoed dus ik vond het echt super toen ons kind een jongen bleek! Hij is pas 9 maanden nu maar nu al een heel actief ondernemend jochie dat ook best tegen een stootje kan. In mijn werk met kinderen is mijn ervaring ook dat jongens doorgaans leuker spelen met elkaar, zeker in een groep en ook zelfstandiger met jongens onderling. Meisjes komen eerder vragen 'wil je een spelletje met me doen' 'wil je dat voor me maken'? Waar jongens vragen: 'Mogen wij op de Wii?' 'Mogen wij naar het bos?' 'Krijgen we dan ook een mes mee?'
Ik vind vaak wel dat 'de wereld' waarin kinderen opgroeien meer meisjes- dan jongensgericht is, en aangezien wij óók nog eens 2 moeders zijn waak ik er wel heel erg voor dat we niet allebei de types zijn die om de haverklap roepen dat ze rustig moeten doen. Gelukkig kan ik goed tegen chaos, herrie en zooi.
Maar hoezo is het vervelend voor ouders van jongens dat ze drukker zijn? Is het leuker om 2 knutselende meisjes aan de keukentafel te hebben zitten dan om 2 Dinosauriërs door je woonkamer te zien rennen?
Ik had niet een héél erg uitgesproken voorkeur voor een jongen of meisje, maar wel een voorkeur voor jongenskleding en -speelgoed dus ik vond het echt super toen ons kind een jongen bleek! Hij is pas 9 maanden nu maar nu al een heel actief ondernemend jochie dat ook best tegen een stootje kan. In mijn werk met kinderen is mijn ervaring ook dat jongens doorgaans leuker spelen met elkaar, zeker in een groep en ook zelfstandiger met jongens onderling. Meisjes komen eerder vragen 'wil je een spelletje met me doen' 'wil je dat voor me maken'? Waar jongens vragen: 'Mogen wij op de Wii?' 'Mogen wij naar het bos?' 'Krijgen we dan ook een mes mee?'
Ik vind vaak wel dat 'de wereld' waarin kinderen opgroeien meer meisjes- dan jongensgericht is, en aangezien wij óók nog eens 2 moeders zijn waak ik er wel heel erg voor dat we niet allebei de types zijn die om de haverklap roepen dat ze rustig moeten doen. Gelukkig kan ik goed tegen chaos, herrie en zooi.
dinsdag 12 augustus 2014 om 08:55
Ik heb twee jongetjes en ik vind ze heel leuk en heel lief. Oudste van drie speelt graag en veel met poppen maar ook met auto's, hij 'helpt' met poetsen en opruimen, gaat graag mee fietsen, vindt boodschappen doen gezellig en geniet ervan om samen buiten de deur te lunchen (=kibbeling eten). Roze is zijn lievelingskleur trouwens. Hij stoeit graag met zijn vader, maar ik denk dat meisjes dat ook leuk vinden.
De jongste is 9 maanden, dus nog geen verschil met meisjes.
Ik heb me nooit afgevraagd hoe ik een jongen moet opvoeden; ik voed mensen op, die hopelijk als volwassene straks zelfstandig en aardig zijn. Voor echte mannendingen heb ik een man, mannelijke familieleden en internet.
Het gaat allemaal vanzelf, dat zul je zien. En nogmaals, jongens zijn hartstikke leuk!
De jongste is 9 maanden, dus nog geen verschil met meisjes.
Ik heb me nooit afgevraagd hoe ik een jongen moet opvoeden; ik voed mensen op, die hopelijk als volwassene straks zelfstandig en aardig zijn. Voor echte mannendingen heb ik een man, mannelijke familieleden en internet.
Het gaat allemaal vanzelf, dat zul je zien. En nogmaals, jongens zijn hartstikke leuk!
dinsdag 12 augustus 2014 om 08:58
Vind het een bijzondere vraag.
We hebben zelf 2 meiden en 1 jongen (inmiddels volwassen), maar om nou te zeggen onze zoon een andere opvoeding heeft gehad dan zijn zussen. Nou nee.
Heb daar ook van te voren nooit bij stilgestaan.
Wat wel zo is dat een ieder met eigen karaktertje wordt geboren en ze dus alle drie net iets anders nodig bleken te hebben qua opvoeding. Maar dat had niks met hun geslacht te maken.
We hebben zelf 2 meiden en 1 jongen (inmiddels volwassen), maar om nou te zeggen onze zoon een andere opvoeding heeft gehad dan zijn zussen. Nou nee.
Heb daar ook van te voren nooit bij stilgestaan.
Wat wel zo is dat een ieder met eigen karaktertje wordt geboren en ze dus alle drie net iets anders nodig bleken te hebben qua opvoeding. Maar dat had niks met hun geslacht te maken.
dinsdag 12 augustus 2014 om 09:47
Als feminist in hart en nieren zie ik met lede ogen aan dat de vermeende verschillen tussen jongens en meisjes niet kleiner, maar juist groter worden.
Wat een ongelooflijk verbijsterend topic vind ik dit.
Een kind heeft er recht op dat er in de opvoeding gekeken wordt naar wat het nodig heeft, ongeacht het geslacht.
Wat een ongelooflijk verbijsterend topic vind ik dit.
Een kind heeft er recht op dat er in de opvoeding gekeken wordt naar wat het nodig heeft, ongeacht het geslacht.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 12 augustus 2014 om 09:58
Solomio, ik weet niet eens zozeer of de verschillen groter worden. De scheiding wordt scherper en de hokjes waar jongens en meisjes in moeten passen kleiner, dat wel.
Edit: niet goed gelezen. Je schrijft vermeende verschillen. Die worden volgens mij inderdaad groter, en het effect daarvan is in de praktijk dat iedereen steeds meer moet passen in een hokje waarin steeds minder ruimte is om af te wijken van de vermeende standaard.
(En oh wat zijn al die quasi grappige blogs over die vermeende verschillen suf!)
Edit: niet goed gelezen. Je schrijft vermeende verschillen. Die worden volgens mij inderdaad groter, en het effect daarvan is in de praktijk dat iedereen steeds meer moet passen in een hokje waarin steeds minder ruimte is om af te wijken van de vermeende standaard.
(En oh wat zijn al die quasi grappige blogs over die vermeende verschillen suf!)
dinsdag 12 augustus 2014 om 09:59
quote:Solomio schreef op 12 augustus 2014 @ 09:47:
Als feminist in hart en nieren zie ik met lede ogen aan dat de vermeende verschillen tussen jongens en meisjes niet kleiner, maar juist groter worden.
Wat een ongelooflijk verbijsterend topic vind ik dit.
Een kind heeft er recht op dat er in de opvoeding gekeken wordt naar wat het nodig heeft, ongeacht het geslacht.
jazeker, ieder kind bekijk je op de eigen manier. Twee dochters verschillen onderling ook.
maar dat jongens en meisjes (globaal) andere behoeftes en voorkeuren hebben, kun je niet ontkennen. (ook de feministe in mij, moet het erkennen).
Mijn dochters hebben de dozen vol duplo en lego nooit aangeraakt. In de basis zit er echt een verschil tussen jongetjes en meisjes.
Begin jaren'70 maakten moeders (niet allemaal, maar in mijn kringen wel) de fout, dat ze de jongetjes verplicht met poppen lieten spelen... en meisjes met auto's. Ik legde de auto in de kinderwagen en reed ermee rond, mijn broertje gebruikte zijn pop als oorlogsslachtoffer bij het soldaatje spelen.
Als feminist in hart en nieren zie ik met lede ogen aan dat de vermeende verschillen tussen jongens en meisjes niet kleiner, maar juist groter worden.
Wat een ongelooflijk verbijsterend topic vind ik dit.
Een kind heeft er recht op dat er in de opvoeding gekeken wordt naar wat het nodig heeft, ongeacht het geslacht.
jazeker, ieder kind bekijk je op de eigen manier. Twee dochters verschillen onderling ook.
maar dat jongens en meisjes (globaal) andere behoeftes en voorkeuren hebben, kun je niet ontkennen. (ook de feministe in mij, moet het erkennen).
Mijn dochters hebben de dozen vol duplo en lego nooit aangeraakt. In de basis zit er echt een verschil tussen jongetjes en meisjes.
Begin jaren'70 maakten moeders (niet allemaal, maar in mijn kringen wel) de fout, dat ze de jongetjes verplicht met poppen lieten spelen... en meisjes met auto's. Ik legde de auto in de kinderwagen en reed ermee rond, mijn broertje gebruikte zijn pop als oorlogsslachtoffer bij het soldaatje spelen.
dinsdag 12 augustus 2014 om 10:01
Zonder alle reacties gelezen te hebben: je kijkt naar het kind. Je voedt niet zozeer een 'meisje' of 'jongen' op, maar je kind.
Ik zag wat racties over 'de energie van een jongen' en 'een kdv gezocht waar ze mogen spelen en vies worden' (mogen ze dat niet overal ), mijn ervaring is dus dat je kijkt naar je kind. Bij mijn kinderen, jongen en meisje, was de meid de 'rouwdouwer' en de jongen veel voorzichtiger. Dochter klom in bomen, zoon struikelde over een grassprietje.
En ja, zoon had meer met een bal, maar ze speelden beide met auto's en poppen en knuffels. Ga niet op voorhand bedenken hoe een jongen zal zijn, kijk naar zn interesses en speel daarop in. Biedt ook aan wat jij leuk vindt, hij ziet op latere leeftijd wel wat hij daarmee doet
Veel plezier
Ik zag wat racties over 'de energie van een jongen' en 'een kdv gezocht waar ze mogen spelen en vies worden' (mogen ze dat niet overal ), mijn ervaring is dus dat je kijkt naar je kind. Bij mijn kinderen, jongen en meisje, was de meid de 'rouwdouwer' en de jongen veel voorzichtiger. Dochter klom in bomen, zoon struikelde over een grassprietje.
En ja, zoon had meer met een bal, maar ze speelden beide met auto's en poppen en knuffels. Ga niet op voorhand bedenken hoe een jongen zal zijn, kijk naar zn interesses en speel daarop in. Biedt ook aan wat jij leuk vindt, hij ziet op latere leeftijd wel wat hij daarmee doet
Veel plezier
Later is nu
dinsdag 12 augustus 2014 om 10:04
quote:Penelope_ schreef op 11 augustus 2014 @ 23:53:
Ik heb twee zoons en vind ze enorm leuk!
Wel echte jongens, rauwdouwers, veel buiten, oudste begint nu echt stoer te doen.
Ik stel duidelijke grenzen, maar vind ook dat jongens, jongens mogen zijn. Dus het is hier vaak redelijk druk en chaotisch in huis, en 's avonds kunnen ze heerlijk opgekruld tegen me aan liggen.
Ik zou niet anders willen
Niet direct naar jou persoonlijk, maar 'jongens mogen druk zijn' dat zet wel gelijk weer een grens voor een meisje he? Kinderen mogen druk zijn...
(Schone kinderen zijn ziek, zegt mijn schoonmoeder altijd. Zij had 8 kinderen en in het begin nog niet echt een wasmachine )
Ik heb twee zoons en vind ze enorm leuk!
Wel echte jongens, rauwdouwers, veel buiten, oudste begint nu echt stoer te doen.
Ik stel duidelijke grenzen, maar vind ook dat jongens, jongens mogen zijn. Dus het is hier vaak redelijk druk en chaotisch in huis, en 's avonds kunnen ze heerlijk opgekruld tegen me aan liggen.
Ik zou niet anders willen
Niet direct naar jou persoonlijk, maar 'jongens mogen druk zijn' dat zet wel gelijk weer een grens voor een meisje he? Kinderen mogen druk zijn...
(Schone kinderen zijn ziek, zegt mijn schoonmoeder altijd. Zij had 8 kinderen en in het begin nog niet echt een wasmachine )
Later is nu
dinsdag 12 augustus 2014 om 10:07
Hier een dochter en een zoon. We doen dezelfde dingen met ze alleen het verschilt nog weleens hoe e.e.a uitpakt .
Dochter leerde lezen en was binnen de kortste keren verslingerd aan boeken, zoon leerde lezen en sprak letterlijk de woorden tegen zijn juf: 'zo nu kan ik lezen, mag ik dan nu gewoon met de lego?'
We gingen in het voorjaar naar een pretpark. Dochter stond doodsangsten uit bij een vrij tamme achtbaan (niveautje net geen kiddyride meer) en ging niet mee in de hoge wildwaterbaan, want daar werd je echt nat en ze vond het water er smerig uitzien. Zoon is 2,5 jaar jonge maar hem kan het niet hoog, hard, gek genoeg en hoe natter hoe beter. Of het smerig water is boeit hem niets en of ie aan het eind van de dag nog om aan te zien is ook niet.
Shoppen vinden ze allebei leuk. Dochter vooral om de nieuwe kleren en die past graag in elke winkel vanalles om dan te beslissen wat ze het mooiste vond en dat te gaan kopen. Zoon loopt een winkel in zoekt een paar leuke kledingstukken uit (hij heeft ook echt zijn eigen smaak en weet heel goed wat hem staat!), past en is klaar. Zijn lol, nieuwe kleren en hij is zo snel dat er dan altijd nog wel tijd over is om iets leuks te gaan doen, een grote speeltuin op te zoeken of ergens iets te gaan drinken. Laatste keer dat we samen de stad in gingen waren we letterlijk binnen 20 minuten klaar en zijn we samen naar de film gegaan. Vind dochter uiteraard ook leuk, naar de film gaan, maar niet als er geshopt moet worden .
In het algemeen verschilt het niet enorm vind ik. Wel vind ik jongens vaak makkelijker in de omgang. Inderdaad ruzie is een goede mep of even heel boos doen, maar een uur later spelen ze weer gebroederlijk samen. Meisjes blijven veel langer boos. Verder is het ook karakter gebonden natuurlijk, maar hier geldt dat zoon heel veel meer humor heeft, ook echt al zelfspot, hij is veel relaxter dan zijn hele lieve sociale maar o zo serieuze zus.
Dochter leerde lezen en was binnen de kortste keren verslingerd aan boeken, zoon leerde lezen en sprak letterlijk de woorden tegen zijn juf: 'zo nu kan ik lezen, mag ik dan nu gewoon met de lego?'
We gingen in het voorjaar naar een pretpark. Dochter stond doodsangsten uit bij een vrij tamme achtbaan (niveautje net geen kiddyride meer) en ging niet mee in de hoge wildwaterbaan, want daar werd je echt nat en ze vond het water er smerig uitzien. Zoon is 2,5 jaar jonge maar hem kan het niet hoog, hard, gek genoeg en hoe natter hoe beter. Of het smerig water is boeit hem niets en of ie aan het eind van de dag nog om aan te zien is ook niet.
Shoppen vinden ze allebei leuk. Dochter vooral om de nieuwe kleren en die past graag in elke winkel vanalles om dan te beslissen wat ze het mooiste vond en dat te gaan kopen. Zoon loopt een winkel in zoekt een paar leuke kledingstukken uit (hij heeft ook echt zijn eigen smaak en weet heel goed wat hem staat!), past en is klaar. Zijn lol, nieuwe kleren en hij is zo snel dat er dan altijd nog wel tijd over is om iets leuks te gaan doen, een grote speeltuin op te zoeken of ergens iets te gaan drinken. Laatste keer dat we samen de stad in gingen waren we letterlijk binnen 20 minuten klaar en zijn we samen naar de film gegaan. Vind dochter uiteraard ook leuk, naar de film gaan, maar niet als er geshopt moet worden .
In het algemeen verschilt het niet enorm vind ik. Wel vind ik jongens vaak makkelijker in de omgang. Inderdaad ruzie is een goede mep of even heel boos doen, maar een uur later spelen ze weer gebroederlijk samen. Meisjes blijven veel langer boos. Verder is het ook karakter gebonden natuurlijk, maar hier geldt dat zoon heel veel meer humor heeft, ook echt al zelfspot, hij is veel relaxter dan zijn hele lieve sociale maar o zo serieuze zus.
dinsdag 12 augustus 2014 om 10:08
quote:Miffy schreef op 12 augustus 2014 @ 09:58:
De scheiding wordt scherper en de hokjes waar jongens en meisjes in moeten passen kleiner, dat wel.
Daar ben ik het heel erg mee eens. Mijn zoon wordt vaak betiteld als te rustig en te zacht, terwijl, als het een meisje was, er helemaal geen aandacht aan besteed zou worden.
De scheiding wordt scherper en de hokjes waar jongens en meisjes in moeten passen kleiner, dat wel.
Daar ben ik het heel erg mee eens. Mijn zoon wordt vaak betiteld als te rustig en te zacht, terwijl, als het een meisje was, er helemaal geen aandacht aan besteed zou worden.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 12 augustus 2014 om 10:09
quote:_nora_ schreef op 12 augustus 2014 @ 00:29:
Ik heb even aan mijn middelste, die hier als een puber betaamt op de bank hangt met zijn mobieltje, gevraagd hoe je een zoon moet opvoeden.
Je moet hem met rust laten, in alles zijn zin geven, veel chocoladekoekjes voor hem kopen, nogmaals hem met rust laten oh ja en veel van hem houden.
Waarom vraag je dat eigenlijk mam?
Ik heb even aan mijn middelste, die hier als een puber betaamt op de bank hangt met zijn mobieltje, gevraagd hoe je een zoon moet opvoeden.
Je moet hem met rust laten, in alles zijn zin geven, veel chocoladekoekjes voor hem kopen, nogmaals hem met rust laten oh ja en veel van hem houden.
Waarom vraag je dat eigenlijk mam?
Procrastinate now and panic later.
dinsdag 12 augustus 2014 om 10:09
quote:noespoes schreef op 12 augustus 2014 @ 00:06:
Nee, kom zelf uit een gezin uit meiden en de jongens in mijn omgeving, (neven, schoonbroertjes) dat is dus niet hoe ik zou willen dat mijn zoon wordt..
Ik bedoel eigenlijk, met een meisje weet je als moeder wat je moet doe, zeggen want je hebt ervaring, alleen met een jongen is dat toch wel anders of niet?
Degene die in mijn omgeving een zoon hebben, tjah die klagen alleen maar over hoe druk ze zijn en dat meiden veel meer liefdevoller zijn.
Was voor ons wel een schok want we dachten echt meisje, begin nu wel aan het idee te wennen dat er toch echt een ventje in zit.
Misschien is het ook wel zo omdat vrouwen nou eenmaal neigen voor meisjes?
Hebben jullie misschien links van leuke blogs over zonen?
Ik denk dat er een groot gevaar schuilt in de gedachte dat een meisje makkelijker is, omdat je zelf een meisje was en die ervaring hebt. Een meisje is geen kopie van haar moeder. Een zoon geen kopie van zn vader... Bij ons lijkt dochter zelfs meer op haar vader en zoon meer op mij, maar niet helemaal, het is gezellig gemêleerd
En het wisselt ook nog al eens.
Nee, kom zelf uit een gezin uit meiden en de jongens in mijn omgeving, (neven, schoonbroertjes) dat is dus niet hoe ik zou willen dat mijn zoon wordt..
Ik bedoel eigenlijk, met een meisje weet je als moeder wat je moet doe, zeggen want je hebt ervaring, alleen met een jongen is dat toch wel anders of niet?
Degene die in mijn omgeving een zoon hebben, tjah die klagen alleen maar over hoe druk ze zijn en dat meiden veel meer liefdevoller zijn.
Was voor ons wel een schok want we dachten echt meisje, begin nu wel aan het idee te wennen dat er toch echt een ventje in zit.
Misschien is het ook wel zo omdat vrouwen nou eenmaal neigen voor meisjes?
Hebben jullie misschien links van leuke blogs over zonen?
Ik denk dat er een groot gevaar schuilt in de gedachte dat een meisje makkelijker is, omdat je zelf een meisje was en die ervaring hebt. Een meisje is geen kopie van haar moeder. Een zoon geen kopie van zn vader... Bij ons lijkt dochter zelfs meer op haar vader en zoon meer op mij, maar niet helemaal, het is gezellig gemêleerd
En het wisselt ook nog al eens.
Later is nu
dinsdag 12 augustus 2014 om 10:15
Oh ik lees net het stukje van dreamer. Inderdaad. Ga niet af op wat er precies voor een jongen of een meid zou zijn. Dochter is 9 en heeft nog nooit langer dan 2 minuten naar een barbie of een pop omgekeken. Knuffels vond ze als kleintje leuk, maar dan wel als ze ging slapen. Zoon is helemaal weg van zijn knuffels. Hele verzameling, hij slaapt ook op een grote knuffel i.p.v op een kussen en overdag beleven ze heel veel van zijn avonturen mee (hij is bijna 7). Hij heeft een bak vol met auto's en hij speelt er werkelijk nooit mee, maar als peuter liep hij wel met de buggy en pop van zijn zus buiten (waar zus zelf haar neus voor ophaalde).
Lego vinden ze hier beide leuk, dochter om het boekje te volgen, zoon om zijn eigen bouwsels te maken. Gewoon hun behoeften volgen, boeiend wat de buren vinden.
Lego vinden ze hier beide leuk, dochter om het boekje te volgen, zoon om zijn eigen bouwsels te maken. Gewoon hun behoeften volgen, boeiend wat de buren vinden.
dinsdag 12 augustus 2014 om 10:15
Ik had dezelfde gedachte hoor. Uit totale onervarenheid, geen broers en mijn vrienden hebben overwegend dochters.
Maar, het maakt niet zoveel uit. Mijn zoon houdt van een hele hoop dingen. Sommige dingen kan ik zelf niet zoveel mee, technisch lego, fascinatie voor auto's, treinen, vliegtuigen enzo. Maar ook dat maakt niet zoveel uit. Ik onderneem veel met mijn zoon en geniet ontzettend van wat hij allemaal ziet en leuk vindt.
Je groeit erin. In het begin vond ik Cars enzo verschrikkelijk, maar omdat je ziet dat je kind het leuk vindt, ga je dat soort dingen zelf ook leuk vinden.
Verder qua opvoeding denk ik dat het niet zoveel uitmaakt. Wat betreft normen en waarden en eten enzo doe je denk ik bij een zoon en dochter hetzelfde.
Komt helemaal goed!
Maar, het maakt niet zoveel uit. Mijn zoon houdt van een hele hoop dingen. Sommige dingen kan ik zelf niet zoveel mee, technisch lego, fascinatie voor auto's, treinen, vliegtuigen enzo. Maar ook dat maakt niet zoveel uit. Ik onderneem veel met mijn zoon en geniet ontzettend van wat hij allemaal ziet en leuk vindt.
Je groeit erin. In het begin vond ik Cars enzo verschrikkelijk, maar omdat je ziet dat je kind het leuk vindt, ga je dat soort dingen zelf ook leuk vinden.
Verder qua opvoeding denk ik dat het niet zoveel uitmaakt. Wat betreft normen en waarden en eten enzo doe je denk ik bij een zoon en dochter hetzelfde.
Komt helemaal goed!
dinsdag 12 augustus 2014 om 10:29
quote:Miffy schreef op 12 augustus 2014 @ 09:58:
De scheiding wordt scherper en de hokjes waar jongens en meisjes in moeten passen kleiner.
(...)
(En oh wat zijn al die quasi grappige blogs over die vermeende verschillen suf!)
+1. Er zijn ook zo veel factoren die dat nog eens verergeren. Ten eerste de commercie, bedrijven hebben er alle belang bij dat er een strikte scheiding is en blijft tussen jongens- en meisjesspeelgoed. Dan moeten ouders die zowel een jongen als een meisje krijgen, alles 2 keer aanschaffen namelijk. En volgens mij is die hele 'wij zijn ons brein'-beweging ook verantwoordelijk voor een aantal stevige generalisaties. Alsof je helemaal afgebakken en voorgeprogrammeerd op de wereld verschijnt, met door de evolutie scherp afgebakende taken.
Wij hebben overigens een zoontje van 1. Een lief, grappig, energiek kereltje maar bepaald geen rouwdouwer. Kan heel lang zoet zitten spelen, heeft een opvallend goeie fijne motoriek en is dol op contact leggen met andere mensen en kinderen. Is bang voor alles wat onbekend is (gras, zand) en klimt vooralsnog nergens op. Maakt niets stuk en prikt andere kinderen niet in de ogen.
En wat ik straks met hem ga doen? Tja, dat zien we dan wel weer. Zoals hier al eerder opgemerkt, groei je vanzelf met je kind mee. Dat is immers een individu met z'n eigen individuele behoeften.
De scheiding wordt scherper en de hokjes waar jongens en meisjes in moeten passen kleiner.
(...)
(En oh wat zijn al die quasi grappige blogs over die vermeende verschillen suf!)
+1. Er zijn ook zo veel factoren die dat nog eens verergeren. Ten eerste de commercie, bedrijven hebben er alle belang bij dat er een strikte scheiding is en blijft tussen jongens- en meisjesspeelgoed. Dan moeten ouders die zowel een jongen als een meisje krijgen, alles 2 keer aanschaffen namelijk. En volgens mij is die hele 'wij zijn ons brein'-beweging ook verantwoordelijk voor een aantal stevige generalisaties. Alsof je helemaal afgebakken en voorgeprogrammeerd op de wereld verschijnt, met door de evolutie scherp afgebakende taken.
Wij hebben overigens een zoontje van 1. Een lief, grappig, energiek kereltje maar bepaald geen rouwdouwer. Kan heel lang zoet zitten spelen, heeft een opvallend goeie fijne motoriek en is dol op contact leggen met andere mensen en kinderen. Is bang voor alles wat onbekend is (gras, zand) en klimt vooralsnog nergens op. Maakt niets stuk en prikt andere kinderen niet in de ogen.
En wat ik straks met hem ga doen? Tja, dat zien we dan wel weer. Zoals hier al eerder opgemerkt, groei je vanzelf met je kind mee. Dat is immers een individu met z'n eigen individuele behoeften.
dinsdag 12 augustus 2014 om 10:32
Wel degelijk verschil. Vanaf een paar maanden al.
Mijn oudste is een klein, tenger, voorzichtig en zachtaardig meisje. Wij vermaken ons opperbest met alle capriolen die ons stevige stuntmannetje uithaalt. Al vanaf kleine baby af aan wordt de hardheid van materiaal met het hoofd uitgetest bijvoorbeeld. Op visite en 'nieuw' tafeltje ergens? Even met het hoofd erop bonken.
Aanpassen gaat vanzelf. Je merkt vanzelf wat ze leuk vinden om te doen.
Mijn dochter verzamelt speelgoed. Zoon wil iets van mij of een stok. Zoon zoekt grenzen met 14 maanden, echt ondeugend, genieten van de spanning.
Dochter kan dan wel huilen, zo gek vind ze dat hij dat expres doet. (Andersom huilt hij ook als zij huilt hoor).
Ben weleens de kamer ingelopen en toen had hij de poes te pakken gekregen, had de staart vast en met de andere hand erop rammen met een rammelaar. Poes lag er trouwens redelijk relaxt bij.
Dochter in tranen erbij, was echt een tijdje in de war ervan.
Zoon gaat ook al echt de strijd aan met andere dreumesen, inclusief meppen en intimiderend brullen en apegedrag (groot maken, dichtbij staan). Dochter roept 'stop hou op' en gaat bij een volwassene staan. Etc etc.
Eten is een verschil (kieskeurig vs schrokken, blij zijn met wat erin gaat vs maar weer even de voedingsschema's erbij pakken ivm overeten). Maar je zal ook meiden hebben met dit gedrag denk ik?
Mijn oudste is een klein, tenger, voorzichtig en zachtaardig meisje. Wij vermaken ons opperbest met alle capriolen die ons stevige stuntmannetje uithaalt. Al vanaf kleine baby af aan wordt de hardheid van materiaal met het hoofd uitgetest bijvoorbeeld. Op visite en 'nieuw' tafeltje ergens? Even met het hoofd erop bonken.
Aanpassen gaat vanzelf. Je merkt vanzelf wat ze leuk vinden om te doen.
Mijn dochter verzamelt speelgoed. Zoon wil iets van mij of een stok. Zoon zoekt grenzen met 14 maanden, echt ondeugend, genieten van de spanning.
Dochter kan dan wel huilen, zo gek vind ze dat hij dat expres doet. (Andersom huilt hij ook als zij huilt hoor).
Ben weleens de kamer ingelopen en toen had hij de poes te pakken gekregen, had de staart vast en met de andere hand erop rammen met een rammelaar. Poes lag er trouwens redelijk relaxt bij.
Dochter in tranen erbij, was echt een tijdje in de war ervan.
Zoon gaat ook al echt de strijd aan met andere dreumesen, inclusief meppen en intimiderend brullen en apegedrag (groot maken, dichtbij staan). Dochter roept 'stop hou op' en gaat bij een volwassene staan. Etc etc.
Eten is een verschil (kieskeurig vs schrokken, blij zijn met wat erin gaat vs maar weer even de voedingsschema's erbij pakken ivm overeten). Maar je zal ook meiden hebben met dit gedrag denk ik?
dinsdag 12 augustus 2014 om 10:36
quote:NYC schreef op 12 augustus 2014 @ 08:55:
Hier ook een moeder van een zoon en ik kan zeggen: het is geweldig! Ik verheug me ook vooral op alles wat komen gaat!
Maar hoezo is het vervelend voor ouders van jongens dat ze drukker zijn? Is het leuker om 2 knutselende meisjes aan de keukentafel te hebben zitten dan om 2 Dinosauriërs door je woonkamer te zien rennen?
Ik had niet een héél erg uitgesproken voorkeur voor een jongen of meisje, maar wel een voorkeur voor jongenskleding en -speelgoed dus ik vond het echt super toen ons kind een jongen bleek! Hij is pas 9 maanden nu maar nu al een heel actief ondernemend jochie dat ook best tegen een stootje kan. In mijn werk met kinderen is mijn ervaring ook dat jongens doorgaans leuker spelen met elkaar, zeker in een groep en ook zelfstandiger met jongens onderling. Meisjes komen eerder vragen 'wil je een spelletje met me doen' 'wil je dat voor me maken'? Waar jongens vragen: 'Mogen wij op de Wii?' 'Mogen wij naar het bos?' 'Krijgen we dan ook een mes mee?'
Ik vind vaak wel dat 'de wereld' waarin kinderen opgroeien meer meisjes- dan jongensgericht is, en aangezien wij óók nog eens 2 moeders zijn waak ik er wel heel erg voor dat we niet allebei de types zijn die om de haverklap roepen dat ze rustig moeten doen. Gelukkig kan ik goed tegen chaos, herrie en zooi.
Grappig, mijn ervaring is dat juist dochter zich wel met haar vriendinnen vermaakt, terwijl zoon met vriendjes beziggehouden moest worden, zodra ik de beeldschermen verbood en het regende (heb ze ook wel in de regen naar buiten gestuurd)
Overigens heeft dochter een zakmes, net als,ik vroeger.
Ik was zelf ook degene die vies thuiskwam van 'cowboytje spelen' , mijn zus voetbalde dan weer met de jongens. Samen bouwden we hutten.
Hier ook een moeder van een zoon en ik kan zeggen: het is geweldig! Ik verheug me ook vooral op alles wat komen gaat!
Maar hoezo is het vervelend voor ouders van jongens dat ze drukker zijn? Is het leuker om 2 knutselende meisjes aan de keukentafel te hebben zitten dan om 2 Dinosauriërs door je woonkamer te zien rennen?
Ik had niet een héél erg uitgesproken voorkeur voor een jongen of meisje, maar wel een voorkeur voor jongenskleding en -speelgoed dus ik vond het echt super toen ons kind een jongen bleek! Hij is pas 9 maanden nu maar nu al een heel actief ondernemend jochie dat ook best tegen een stootje kan. In mijn werk met kinderen is mijn ervaring ook dat jongens doorgaans leuker spelen met elkaar, zeker in een groep en ook zelfstandiger met jongens onderling. Meisjes komen eerder vragen 'wil je een spelletje met me doen' 'wil je dat voor me maken'? Waar jongens vragen: 'Mogen wij op de Wii?' 'Mogen wij naar het bos?' 'Krijgen we dan ook een mes mee?'
Ik vind vaak wel dat 'de wereld' waarin kinderen opgroeien meer meisjes- dan jongensgericht is, en aangezien wij óók nog eens 2 moeders zijn waak ik er wel heel erg voor dat we niet allebei de types zijn die om de haverklap roepen dat ze rustig moeten doen. Gelukkig kan ik goed tegen chaos, herrie en zooi.
Grappig, mijn ervaring is dat juist dochter zich wel met haar vriendinnen vermaakt, terwijl zoon met vriendjes beziggehouden moest worden, zodra ik de beeldschermen verbood en het regende (heb ze ook wel in de regen naar buiten gestuurd)
Overigens heeft dochter een zakmes, net als,ik vroeger.
Ik was zelf ook degene die vies thuiskwam van 'cowboytje spelen' , mijn zus voetbalde dan weer met de jongens. Samen bouwden we hutten.
Later is nu
