Zwanger
alle pijlers
IUI en IVF traject - de wachtweken
vrijdag 13 augustus 2021 om 00:23
Hey allemaal,
Momenteel zitten wij in een IVF traject en zitten nu weer in de wachtweken. Er is de afgelopen dagen een terugplaatsing geweest van één embryo. Na vele pogingen is een zwangerschap helaas nog steeds niet gelukt.
Ik ben op zoek naar ervaringsverhalen en tips om deze tijd weer door te komen. Ik probeer positief te blijven, maar na vele pogingen is de angst op weer een uitblijvende zwangerschap erg groot.
Mensen om ons heen horen we zeggen: ' laat het los, dan komt het wel'. Of 'het komt heus wel goed, jullie tijd komt nog wel'. En ondertussen komen er steeds meer baby's bij in onze omgeving. Wij gunnen het anderen ook echt heel veel, omdat wij weten hoe groot een kinderwens kan zijn. Alleen soms voel ik dan toch jaloezie, maar niet op een negatieve manier. Meer de onzekerheid en teleurstelling dat het bij ons maar niet lukt. En dat doet pijn.
Voor ons speelt nu vooral de angst dat het weer niet zal lukken (of nooit meer lukt), en hoe dan verder.
Graag geen reacties van mensen die géén kinderwens hebben of niet kunnen begrijpen hoe moeilijk het is om met de twijfel en onzekerheid om te kunnen gaan in de wachtweken. Daar heb ik momenteel echt geen behoefte aan. Heb je geen kinderwens maar kan je wel begrip opbrengen, fijn dat je er bent!
Bedankt alvast!
Momenteel zitten wij in een IVF traject en zitten nu weer in de wachtweken. Er is de afgelopen dagen een terugplaatsing geweest van één embryo. Na vele pogingen is een zwangerschap helaas nog steeds niet gelukt.
Ik ben op zoek naar ervaringsverhalen en tips om deze tijd weer door te komen. Ik probeer positief te blijven, maar na vele pogingen is de angst op weer een uitblijvende zwangerschap erg groot.
Mensen om ons heen horen we zeggen: ' laat het los, dan komt het wel'. Of 'het komt heus wel goed, jullie tijd komt nog wel'. En ondertussen komen er steeds meer baby's bij in onze omgeving. Wij gunnen het anderen ook echt heel veel, omdat wij weten hoe groot een kinderwens kan zijn. Alleen soms voel ik dan toch jaloezie, maar niet op een negatieve manier. Meer de onzekerheid en teleurstelling dat het bij ons maar niet lukt. En dat doet pijn.
Voor ons speelt nu vooral de angst dat het weer niet zal lukken (of nooit meer lukt), en hoe dan verder.
Graag geen reacties van mensen die géén kinderwens hebben of niet kunnen begrijpen hoe moeilijk het is om met de twijfel en onzekerheid om te kunnen gaan in de wachtweken. Daar heb ik momenteel echt geen behoefte aan. Heb je geen kinderwens maar kan je wel begrip opbrengen, fijn dat je er bent!
Bedankt alvast!
vrijdag 13 augustus 2021 om 08:49
Hey Wicky,
Wat vervelend dat je in deze situatie zit.
Ik zelf schrijf mee in zwanger/zwanger-worden-12-mnd-met-zonde ... /458705/64 misschien ook iets voor jou? Allemaal dames die langer bezig zijn en bijna allemaal in medische molen misschien iets voor jou?
Sterkte de komende wachtweken. Ik duim voor je mee dat het gaat lukken.
Wat vervelend dat je in deze situatie zit.
Ik zelf schrijf mee in zwanger/zwanger-worden-12-mnd-met-zonde ... /458705/64 misschien ook iets voor jou? Allemaal dames die langer bezig zijn en bijna allemaal in medische molen misschien iets voor jou?
Sterkte de komende wachtweken. Ik duim voor je mee dat het gaat lukken.
vrijdag 13 augustus 2021 om 09:06
Hoi Wicky,
Wat ontzettend verdrietig dat een zwangerschap tot nu toe is uitgebleven. IVF lijkt mij enorm heftig en de onzekerheid killing. Als je nou zeker zou weten dat het zou lukken, lijkt het mij veel beter te dragen. Helaas heb je die zekerheid niet.
Ik heb zelf geen ervaring met een medisch traject om zwanger te worden maar om ons heen hebben heel veel mensen in meer of mindere mate hulp nodig gehad. Ik weet niet of het een geruststelling is maar voor al deze stellen is hun kinderwens vervuld.
Zelf heb ik meerdere miskramen gehad voor mijn huidige zwangerschap. Ik snap dus heel goed wat je bedoelt met de angst dat het nooit gaat lukken en je met lege handen achterblijft. Ik kon er ook niks mee als mensen zeiden: laat het los, het komt wel goed, je bent nog jong blablabla. Je wil iets heel graag en dus ben je je bewust van je cyclus en testdag en elke keer als je dan ongesteld wordt of zoals mij een vroege miskraam krijgt is dat heel verdrietig en een enorme teleurstelling. Bij ons is er geen reden gevonden waarom het steeds mis ging en nu deze zwangerschap goed lijkt te gaan, houden ze het op domme pech. Ik weet niet of ze bij jullie een reden hebben gevonden waarom natuurlijk zwanger worden niet lukt? Het uitblijven van een reden en dus niet weten waarom vond ik zelf moeilijk en heb ik ook gezien bij mijn beste vriendin en haar man die onverklaarbaar verminderd vruchtbaar waren.
Wat mij heeft geholpen is de statistieken. In Nederland blijft maar een heel klein % over die ongewenst kinderloos is. Dat gaf mij hoop. En hoe gek het ook klinkt.. het gaf mij ook lucht om met mijn man te praten over hoe wij een leven zonder kind(eren) voor ons zouden zien. De voordelen daarvan en wat voor plannen we dan zouden kunnen uitvoeren. Het is altijd plan B geweest maar het was voor mij heel fijn om daar ook naar te kijken en dat mijn man aangaf dat wat er ook zou gebeuren, hij voor mij kiest. Wat mij ook hielp was kijken naar wat we allemaal wel hebben: we hebben elkaar, we zijn gezond, we hebben vaste banen met een goed inkomen, we hebben hele lieve huisdieren en een mooi huis enz. Het hielp mij om te relativeren omdat er zoveel mensen zijn die dat zouden willen maar die dit niet hebben.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en veel succes voor deze wachtweken. Enorm spannend, zenuwslopend. Ik ga duimen en ik hoop op een positieve test over twee weken!
Wat ontzettend verdrietig dat een zwangerschap tot nu toe is uitgebleven. IVF lijkt mij enorm heftig en de onzekerheid killing. Als je nou zeker zou weten dat het zou lukken, lijkt het mij veel beter te dragen. Helaas heb je die zekerheid niet.
Ik heb zelf geen ervaring met een medisch traject om zwanger te worden maar om ons heen hebben heel veel mensen in meer of mindere mate hulp nodig gehad. Ik weet niet of het een geruststelling is maar voor al deze stellen is hun kinderwens vervuld.
Zelf heb ik meerdere miskramen gehad voor mijn huidige zwangerschap. Ik snap dus heel goed wat je bedoelt met de angst dat het nooit gaat lukken en je met lege handen achterblijft. Ik kon er ook niks mee als mensen zeiden: laat het los, het komt wel goed, je bent nog jong blablabla. Je wil iets heel graag en dus ben je je bewust van je cyclus en testdag en elke keer als je dan ongesteld wordt of zoals mij een vroege miskraam krijgt is dat heel verdrietig en een enorme teleurstelling. Bij ons is er geen reden gevonden waarom het steeds mis ging en nu deze zwangerschap goed lijkt te gaan, houden ze het op domme pech. Ik weet niet of ze bij jullie een reden hebben gevonden waarom natuurlijk zwanger worden niet lukt? Het uitblijven van een reden en dus niet weten waarom vond ik zelf moeilijk en heb ik ook gezien bij mijn beste vriendin en haar man die onverklaarbaar verminderd vruchtbaar waren.
Wat mij heeft geholpen is de statistieken. In Nederland blijft maar een heel klein % over die ongewenst kinderloos is. Dat gaf mij hoop. En hoe gek het ook klinkt.. het gaf mij ook lucht om met mijn man te praten over hoe wij een leven zonder kind(eren) voor ons zouden zien. De voordelen daarvan en wat voor plannen we dan zouden kunnen uitvoeren. Het is altijd plan B geweest maar het was voor mij heel fijn om daar ook naar te kijken en dat mijn man aangaf dat wat er ook zou gebeuren, hij voor mij kiest. Wat mij ook hielp was kijken naar wat we allemaal wel hebben: we hebben elkaar, we zijn gezond, we hebben vaste banen met een goed inkomen, we hebben hele lieve huisdieren en een mooi huis enz. Het hielp mij om te relativeren omdat er zoveel mensen zijn die dat zouden willen maar die dit niet hebben.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en veel succes voor deze wachtweken. Enorm spannend, zenuwslopend. Ik ga duimen en ik hoop op een positieve test over twee weken!
vrijdag 13 augustus 2021 om 10:33
Lieve Wicky
Ik heb zo weinig troostende woorden voor jou, want mijn situatie is niet te vergelijken met de jouwe. Zelf heb ik het geluk mogen hebben om al een zoontje te krijgen en dit ging heel vlot, ik heb geen ervaring met trajecten en ik ben me er zo enorm van bewust dat dit alles nog een zwaardere lading geeft. In het bijzonder wanneer je nog geen kinderen hebt en je gaat afvragen of je jezelf überhaupt ooit moeder mag noemen.
Dat gezegd zijnde, zijn wij momenteel reeds enkele maanden bezig voor een tweede en heb ik in tussentijd een miskraam moeten meemaken. Die wachtbank is in alle opzichten gruwelijk en slopend, en DAT begrijp ik wel. Terwijl het voor ons zoontje zo snel ging, duurt het nu al een paar maanden. Nog steeds niet lang, maar zelfs ik ga soms al twijfelen of het ooit wel nog mag lukken. In dat opzicht kan ik me maar al te goed voorstellen dat jouw emoties alle kanten uitgaan op dit moment, en dat is soms gewoon enorm slopend.
Advies zoals "laat het los" word ik zelf enorm boos van. Je hebt de wens in je hart voor een zwangerschap/kindje en die wens schakel je niet zomaar uit. Je ziet dan plots 10 keer meer aankondigingen en gaat je afvragen wanneer jij eindelijk je aankondiging mag plannen. Het zit in je hoofd en dat is gewoon normaal... Het helpt mij wel om mezelf bepaalde momenten toe te staan om ermee bezig te zijn. Wanneer ik voel dat de emoties en het gepieker de bovenhand nemen, sta ik mezelf toe om bv 30 minuten echt actief te pieker en alles te voelen. Na die 30 minuten probeer ik het echt af te kappen, het helpt mij dan vaak om even een warme, ontspannende douche te nemen en nadien echt met iets aan de slag te gaan. Dit werkt niet altijd, maar vaak wel.
Wees mild voor jezelf. Je hebt een wens in je hart en je wilt liever gisteren dan vandaag een positieve test. Het is gewoon oké om ermee bezig te zijn. Ik wil je nog als advies geven om echt met iemand te babbelen erover, iemand die echt alles weet en waar je ELK klein krampje mee kan analyseren. Zelf zit ik in een appgroepje met anderen die ook proberen zwanger worden en dat helpt, want zij snappen hoe krankzinnig je er soms van wordt. Als je liever niet iemand aanspreekt in je vriendengroep, mag je mij ook altijd een PB sturen. Erover appen helpt mij echt enorm veel, en ik ben er zeker van dat het jou ook zou helpen!
Ik heb zo weinig troostende woorden voor jou, want mijn situatie is niet te vergelijken met de jouwe. Zelf heb ik het geluk mogen hebben om al een zoontje te krijgen en dit ging heel vlot, ik heb geen ervaring met trajecten en ik ben me er zo enorm van bewust dat dit alles nog een zwaardere lading geeft. In het bijzonder wanneer je nog geen kinderen hebt en je gaat afvragen of je jezelf überhaupt ooit moeder mag noemen.
Dat gezegd zijnde, zijn wij momenteel reeds enkele maanden bezig voor een tweede en heb ik in tussentijd een miskraam moeten meemaken. Die wachtbank is in alle opzichten gruwelijk en slopend, en DAT begrijp ik wel. Terwijl het voor ons zoontje zo snel ging, duurt het nu al een paar maanden. Nog steeds niet lang, maar zelfs ik ga soms al twijfelen of het ooit wel nog mag lukken. In dat opzicht kan ik me maar al te goed voorstellen dat jouw emoties alle kanten uitgaan op dit moment, en dat is soms gewoon enorm slopend.
Advies zoals "laat het los" word ik zelf enorm boos van. Je hebt de wens in je hart voor een zwangerschap/kindje en die wens schakel je niet zomaar uit. Je ziet dan plots 10 keer meer aankondigingen en gaat je afvragen wanneer jij eindelijk je aankondiging mag plannen. Het zit in je hoofd en dat is gewoon normaal... Het helpt mij wel om mezelf bepaalde momenten toe te staan om ermee bezig te zijn. Wanneer ik voel dat de emoties en het gepieker de bovenhand nemen, sta ik mezelf toe om bv 30 minuten echt actief te pieker en alles te voelen. Na die 30 minuten probeer ik het echt af te kappen, het helpt mij dan vaak om even een warme, ontspannende douche te nemen en nadien echt met iets aan de slag te gaan. Dit werkt niet altijd, maar vaak wel.
Wees mild voor jezelf. Je hebt een wens in je hart en je wilt liever gisteren dan vandaag een positieve test. Het is gewoon oké om ermee bezig te zijn. Ik wil je nog als advies geven om echt met iemand te babbelen erover, iemand die echt alles weet en waar je ELK klein krampje mee kan analyseren. Zelf zit ik in een appgroepje met anderen die ook proberen zwanger worden en dat helpt, want zij snappen hoe krankzinnig je er soms van wordt. Als je liever niet iemand aanspreekt in je vriendengroep, mag je mij ook altijd een PB sturen. Erover appen helpt mij echt enorm veel, en ik ben er zeker van dat het jou ook zou helpen!
vrijdag 13 augustus 2021 om 18:45
Ik heb ook geen tips…. En heb ook niet meegemaakt wat jij doorstaat.
Ik heb 8 maanden gewacht op mijn 1e doorgaande zwangerschap (spontaan gelukt) met 1 miskraam tussendoor.
Dus achteraf gezien mag ik in het geheel niet klagen.
Maar tijdens die 8 maanden werden de wachtweken elke ronde moeilijker en de maand dat ik zwanger werd trok ik het niet meer. Dus ik weet niet hoe ik had gereageerd als het toen niet was gelukt.
Ik kan alleen maar zeggen dat je niet alleen staat met deze gevoelens. En het enige wat bij mij een beetje hielp was op mijn NOD-dag een uitje met mijn man plannen. Elke maand weer. Zodat ik altijd iets leuks had
Ik heb 8 maanden gewacht op mijn 1e doorgaande zwangerschap (spontaan gelukt) met 1 miskraam tussendoor.
Dus achteraf gezien mag ik in het geheel niet klagen.
Maar tijdens die 8 maanden werden de wachtweken elke ronde moeilijker en de maand dat ik zwanger werd trok ik het niet meer. Dus ik weet niet hoe ik had gereageerd als het toen niet was gelukt.
Ik kan alleen maar zeggen dat je niet alleen staat met deze gevoelens. En het enige wat bij mij een beetje hielp was op mijn NOD-dag een uitje met mijn man plannen. Elke maand weer. Zodat ik altijd iets leuks had
zaterdag 14 augustus 2021 om 08:48
Ach TO wat zijn die wachtweken heftig hè. Ik ging altijd zoveel mogelijk werken en bij mensen langs en naar musea enzo om mezelf maar af te leiden. 1 wachtweek na een terugplaatsing duurt gewoon 37 jaar 
En dan vond ik het altijd al zo’n rollercoaster met ‘hoeveel follikels groeien er, hoeveel rijpe eicellen zijn er, hoeveel bevruchtingen, hoeveel embryo’s, hoeveel cryo’s, is cryo wel goed ontdooid?’ Ellendig.
Mijn tip is afleiding. Ik schreef ook altijd graag mee in een IVF-topic.
Mijn fantastische zoons zijn inmiddels 4 en bijna 10 maanden. Ze zijn het meer dan waard geweest
Ik hoop voor jou op goed nieuws
En dan vond ik het altijd al zo’n rollercoaster met ‘hoeveel follikels groeien er, hoeveel rijpe eicellen zijn er, hoeveel bevruchtingen, hoeveel embryo’s, hoeveel cryo’s, is cryo wel goed ontdooid?’ Ellendig.
Mijn tip is afleiding. Ik schreef ook altijd graag mee in een IVF-topic.
Mijn fantastische zoons zijn inmiddels 4 en bijna 10 maanden. Ze zijn het meer dan waard geweest
Ik hoop voor jou op goed nieuws
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zondag 15 augustus 2021 om 07:37
O bah wat heb ik een hekel aan mensen die zeggen ‘je moet het loslaten’ of ‘misschien moet je er niet zo mee bezig zijn’. Gaf dan ook altijd aan dat wanneer je 3x per week naar het ziekenhuis moet en dagelijks injecteert het ‘er niet mee bezig zijn’ echt wat lastig is. En dat de hele ellende van ivf nou net is dat niemand weet of het wel goed gaat komen. Meeste mensen houden dan hun mond wel.
Vind het hele fertiliteitstraject enorm zwaar sowieso, niet alleen de wachtweken. Al die vreselijke onzekerheden..
Tips:
Wees enorm lief voor jezelf en accepteer dat het loodzwaar is. (Niet te streng zijn voor jezelf bedoel ik daarmee)
Ik heb veel aan maatschappelijk werk van ons ziekenhuis gehad
Verder zoveel mogelijk dingen doen die jou ontspannen. Ik schreef ook graag dingen van mij af in een dagboek. Ontspanningsoefeningen hielpen mij ook. Een mooi boek, een legpuzzel, met vriendinnen lunchen etc.
Heel veel sterkte en ik duim enorm voor een mooie plakker
Vind het hele fertiliteitstraject enorm zwaar sowieso, niet alleen de wachtweken. Al die vreselijke onzekerheden..
Tips:
Wees enorm lief voor jezelf en accepteer dat het loodzwaar is. (Niet te streng zijn voor jezelf bedoel ik daarmee)
Ik heb veel aan maatschappelijk werk van ons ziekenhuis gehad
Verder zoveel mogelijk dingen doen die jou ontspannen. Ik schreef ook graag dingen van mij af in een dagboek. Ontspanningsoefeningen hielpen mij ook. Een mooi boek, een legpuzzel, met vriendinnen lunchen etc.
Heel veel sterkte en ik duim enorm voor een mooie plakker
zondag 15 augustus 2021 om 07:52
Voor nu een heke dikke knuffel.
Helaas herken ik je gevoel uit ervaring. En eigenlijk hier hetzelfde advies als Ruby. Wees vooral heel lief voor jezelf en elkaar, zoek veel afleiding in (leuke) dingen. Ik schreef ook hiermee op het IVF forum, waar iedereen het eigenlijk herkend. En die herkenning is soms zo fijn. Een maatschappelijk werkster bij de fertiliteitspoli is miss ook een optie, voor ons was dat heel fijn om te bespreken tot wanneer we door zouden gaan. Voor mijn partner was bv 3 behandelingen de max, ik wou door tot mijn dood. Bij de maatschappelijk werkster hebben we, goed gepraat (en mega veel gehuild) maar besproken waar de grens lag. En hoe verdrietig ook, duidelijkheid is dan ook best fijn. Fijner dan die onzekerheid steeds.
Heel veel sterkte, hoop echt dat jullie wens uitkomt, dat jullie elkaar niet kwijtraken het traject en af toe toe jaloerse gevoelens hebben is niet erg,je bent ook maar een mens.
Helaas herken ik je gevoel uit ervaring. En eigenlijk hier hetzelfde advies als Ruby. Wees vooral heel lief voor jezelf en elkaar, zoek veel afleiding in (leuke) dingen. Ik schreef ook hiermee op het IVF forum, waar iedereen het eigenlijk herkend. En die herkenning is soms zo fijn. Een maatschappelijk werkster bij de fertiliteitspoli is miss ook een optie, voor ons was dat heel fijn om te bespreken tot wanneer we door zouden gaan. Voor mijn partner was bv 3 behandelingen de max, ik wou door tot mijn dood. Bij de maatschappelijk werkster hebben we, goed gepraat (en mega veel gehuild) maar besproken waar de grens lag. En hoe verdrietig ook, duidelijkheid is dan ook best fijn. Fijner dan die onzekerheid steeds.
Heel veel sterkte, hoop echt dat jullie wens uitkomt, dat jullie elkaar niet kwijtraken het traject en af toe toe jaloerse gevoelens hebben is niet erg,je bent ook maar een mens.
zondag 15 augustus 2021 om 08:47
En inderdaad, dat “je moet het loslaten” is echt 1 van de meest irritante dingen om te horen. En volgens mij ook niet waar.
Je kunt niet anders dan ermee bezig zijn en vaak ook in toenemende mate (mentaal). Veel vrouwen beginnen zich dan druk te maken dat ze er zoveel mee bezig zijn. Ik geloof niet dat dat zwangerschap in de weg staat. Je kan nog steeds zwanger worden, ookal heb je stress en denk je er dag en nacht aan.
Je kunt niet anders dan ermee bezig zijn en vaak ook in toenemende mate (mentaal). Veel vrouwen beginnen zich dan druk te maken dat ze er zoveel mee bezig zijn. Ik geloof niet dat dat zwangerschap in de weg staat. Je kan nog steeds zwanger worden, ookal heb je stress en denk je er dag en nacht aan.
zondag 15 augustus 2021 om 18:24
Hoi allemaal,
Ontzettend bedankt voor alle lieve reacties en troostende woorden. Dat doet mij/ons heel goed. Ik voel met niet zo goed om overal persoonlijk op te reageren, maar ik heb veel aan jullie tips! Ik denk dat afleiding zoeken inderdaad goed is. Het nadenken over een plan B vinden we nog erg moeilijk, al we hebben het er wel soms over. Maar eigenlijk willen we er nog niet aan. We gaan een weekendje weg zodat we op de testdag niet thuis zijn, hopelijk lukt het ons om rond die dag dan voldoende afleiding te hebben.
Het vasthouden aan de statistieken is ook een goede tip. Ik probeer onszelf voor te houden dat wij niet bij dat kleine percentage horen welke ongewenst kinderloos blijven. Al moet ik zeggen dat de onzekerheid ons ook wel laat meesleuren en ons laat denken dat we daar uiteindelijk wel bij zullen horen. We proberen inderdaad ook te kijken naar wat we wèl hebben.
Het is inderdaad echt een rollercoaster. Al die spannende momenten in het traject. We hebben er ook aan gedacht om steun te zoeken door naar een bijeenkomst te gaan voor mensen in dezelfde situatie. Ik denk we ons daar binnenkort maar voor gaan aanmelden. Want ook al krijgen we een positieve test, dan zal het nog zo spannend blijven of het wel goed blijft gaan. Eerder ook helaas een miskraam gehad. We lezen nu door jullie tips ook mee op andere topics.
Wat verdrietig dat het bij veel van jullie ook niet vanzelf gaat! De (h)erkenning is echt fijn, maar ook verdrietig om te lezen natuurlijk!
Ik heb het niet eerder benoemd, maar wel goed om even te zeggen. Wij zijn een vrouwenstel en mijn verloofde probeert zwanger te worden. Account is van de 'ik', maar in dit geval is het topic vanuit ons beide.
De 'ik' in dit topic ondergaat dus zelf niet alle behandelingen, maar wij ervaren wel samen alle onzekerheid, gevoelens en twijfel. Al besef ik mij heel goed dat het voor mijn verloofde nog heftiger is. Ik zal zelf waarschijnlijk nooit biologisch moeder worden (ivm een medische oorzaak). Het verdriet wat daarbij hoort speelt ook een grote rol in alle onzekerheid en twijfel.
Ik heb dit in de vraagstelling niet benoemd, omdat het bericht vanuit ons beide komt. Maar wellicht goed om te weten als ik zou reageren op andere topics. Anders ontstaat er misschien verwarring.
Nogmaals heel erg bedankt voor alle lieve woorden en tips. We hebben er heel veel aan. En ook ontzettend veel sterkte toegewenst aan wie ook in dit traject of de wachtweken zit. Fijn dat we er zo een beetje voor elkaar kunnen zijn op dit forum!
Ontzettend bedankt voor alle lieve reacties en troostende woorden. Dat doet mij/ons heel goed. Ik voel met niet zo goed om overal persoonlijk op te reageren, maar ik heb veel aan jullie tips! Ik denk dat afleiding zoeken inderdaad goed is. Het nadenken over een plan B vinden we nog erg moeilijk, al we hebben het er wel soms over. Maar eigenlijk willen we er nog niet aan. We gaan een weekendje weg zodat we op de testdag niet thuis zijn, hopelijk lukt het ons om rond die dag dan voldoende afleiding te hebben.
Het vasthouden aan de statistieken is ook een goede tip. Ik probeer onszelf voor te houden dat wij niet bij dat kleine percentage horen welke ongewenst kinderloos blijven. Al moet ik zeggen dat de onzekerheid ons ook wel laat meesleuren en ons laat denken dat we daar uiteindelijk wel bij zullen horen. We proberen inderdaad ook te kijken naar wat we wèl hebben.
Het is inderdaad echt een rollercoaster. Al die spannende momenten in het traject. We hebben er ook aan gedacht om steun te zoeken door naar een bijeenkomst te gaan voor mensen in dezelfde situatie. Ik denk we ons daar binnenkort maar voor gaan aanmelden. Want ook al krijgen we een positieve test, dan zal het nog zo spannend blijven of het wel goed blijft gaan. Eerder ook helaas een miskraam gehad. We lezen nu door jullie tips ook mee op andere topics.
Wat verdrietig dat het bij veel van jullie ook niet vanzelf gaat! De (h)erkenning is echt fijn, maar ook verdrietig om te lezen natuurlijk!
Ik heb het niet eerder benoemd, maar wel goed om even te zeggen. Wij zijn een vrouwenstel en mijn verloofde probeert zwanger te worden. Account is van de 'ik', maar in dit geval is het topic vanuit ons beide.
De 'ik' in dit topic ondergaat dus zelf niet alle behandelingen, maar wij ervaren wel samen alle onzekerheid, gevoelens en twijfel. Al besef ik mij heel goed dat het voor mijn verloofde nog heftiger is. Ik zal zelf waarschijnlijk nooit biologisch moeder worden (ivm een medische oorzaak). Het verdriet wat daarbij hoort speelt ook een grote rol in alle onzekerheid en twijfel.
Ik heb dit in de vraagstelling niet benoemd, omdat het bericht vanuit ons beide komt. Maar wellicht goed om te weten als ik zou reageren op andere topics. Anders ontstaat er misschien verwarring.
Nogmaals heel erg bedankt voor alle lieve woorden en tips. We hebben er heel veel aan. En ook ontzettend veel sterkte toegewenst aan wie ook in dit traject of de wachtweken zit. Fijn dat we er zo een beetje voor elkaar kunnen zijn op dit forum!
anoniem_64dbfd9685618 wijzigde dit bericht op 15-08-2021 19:01
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
88.20% gewijzigd
