Zwanger
alle pijlers
Jaloerse gevoelens, dat klopt toch niet?
vrijdag 20 september 2013 om 15:33
Lieve dames,
Vorig jaar ben ik gestopt met anticonceptie omdat wij graag een kindje willen krijgen. Nu zijn er in mijn directe omgeving 3 mensen zwanger geraakt in dat jaar. Voor de eerste vriendin kon ik erg blij zijn en ben ik dat ook echt oprecht. Toen werd de 2e vriendin zwanger en ik merkte aan mijzelf dat ik daar al moeite mee kreeg en onterechte jaloerse gedachtes heb.
Gister kondigde een andere kennis haar zwangerschap aan en ik kon gewoon de blijheid voor haar niet opbrengen, ik weet dat dit echt heel erg van mezelf is maar ik kon het niet opbrengen en nu nog steeds niet. Wat is er mis met mij ? ik vind deze gedachtes helemaal niks voor mij maar toch voel ik het zo. Ik zou het ook graag willen maar probeer zo hard om blij te zijn voor hun allemaal.
Ik weet niet meer wat er mis is met mij, nu een jaar verder is er bij ons nog helemaal geen zwangerschap en dat doet mij zeer. Zeer regelmatige cyclus maar wel overgewicht dus durf echt niet naar de dokter en daarom denk ik ook dat het ons gewoon niet gegund is.
Weet niet precies wat ik met dit topic wil maar misschien zijn er meiden die hetzelfde mee maken of voelen.
Liefs,
Vorig jaar ben ik gestopt met anticonceptie omdat wij graag een kindje willen krijgen. Nu zijn er in mijn directe omgeving 3 mensen zwanger geraakt in dat jaar. Voor de eerste vriendin kon ik erg blij zijn en ben ik dat ook echt oprecht. Toen werd de 2e vriendin zwanger en ik merkte aan mijzelf dat ik daar al moeite mee kreeg en onterechte jaloerse gedachtes heb.
Gister kondigde een andere kennis haar zwangerschap aan en ik kon gewoon de blijheid voor haar niet opbrengen, ik weet dat dit echt heel erg van mezelf is maar ik kon het niet opbrengen en nu nog steeds niet. Wat is er mis met mij ? ik vind deze gedachtes helemaal niks voor mij maar toch voel ik het zo. Ik zou het ook graag willen maar probeer zo hard om blij te zijn voor hun allemaal.
Ik weet niet meer wat er mis is met mij, nu een jaar verder is er bij ons nog helemaal geen zwangerschap en dat doet mij zeer. Zeer regelmatige cyclus maar wel overgewicht dus durf echt niet naar de dokter en daarom denk ik ook dat het ons gewoon niet gegund is.
Weet niet precies wat ik met dit topic wil maar misschien zijn er meiden die hetzelfde mee maken of voelen.
Liefs,
altijd blijven lachen!
zaterdag 21 september 2013 om 15:58
@secondhandsuus
Dankjewel voor je heldere berichtje, ik snap jouw gedachtes helemaal hoor! Er moet bij mij ongeveer 30 kilo af mocht ik een gezond BMI krijgen. Ben er nu 11 kwijt dus nog een hele weg te gaan.
En de jaloerse gevoelens die er zitten zijn niet omdat ik te zwaar ben. Ik snap zelf dat er een kans is doordat ik te zwaar ben dat het niet likt en daarom ga ik binnenkort ook naar de huisarts voor hulp bij afvallen en een verwijs brief want het zou mij veel rust geven om te weten of het daadwerkelijk aan mijn gewicht ligt.
Zo niet, dan gaan we gewoon door met proberen en door met afvallen. Ik begrijp jou ook heel erg met het denken aan dat je alleen maar zwaarder word tijdens je zwangerschap want daar denk ik zelf ook vaak genoeg aan. Ik heb respect voor jou dat je zo goed aan jezelf aan het werken bent en ik hoop dat als het allemaal lukt met afvallen dat je snel zwanger mag zijn' !
Dankjewel voor je bericht . Liefs
Dankjewel voor je heldere berichtje, ik snap jouw gedachtes helemaal hoor! Er moet bij mij ongeveer 30 kilo af mocht ik een gezond BMI krijgen. Ben er nu 11 kwijt dus nog een hele weg te gaan.
En de jaloerse gevoelens die er zitten zijn niet omdat ik te zwaar ben. Ik snap zelf dat er een kans is doordat ik te zwaar ben dat het niet likt en daarom ga ik binnenkort ook naar de huisarts voor hulp bij afvallen en een verwijs brief want het zou mij veel rust geven om te weten of het daadwerkelijk aan mijn gewicht ligt.
Zo niet, dan gaan we gewoon door met proberen en door met afvallen. Ik begrijp jou ook heel erg met het denken aan dat je alleen maar zwaarder word tijdens je zwangerschap want daar denk ik zelf ook vaak genoeg aan. Ik heb respect voor jou dat je zo goed aan jezelf aan het werken bent en ik hoop dat als het allemaal lukt met afvallen dat je snel zwanger mag zijn' !
Dankjewel voor je bericht . Liefs
altijd blijven lachen!
zaterdag 21 september 2013 om 16:16
Ik vind die jaloerse gevoelens heel menselijk. Bij mijn eerste kind duurde het 1,5 jaar voor ik zwanger was. Er waren veel mensen om me heen die zwanger raakten en blij verkondigden dat het in 1x raak was. Terwijl die babies al geboren waren, waren wij nog steeds aan het proberen. Dat stak toch wel. In de maand dat we doorverwezen zouden worden was ik zwanger, bij de 2e ging het overigens sneller: 6mnd.
Laat je zsm doorverwijzen naar een gynaecoloog in plaats van je blind te staren op je overgewicht. Misschien is er iets heel anders aan de hand. Waarmee ik niet wil zeggen dat je moet stoppen met afvallen, dat is voor jezelf ook gezonder.
Laat je zsm doorverwijzen naar een gynaecoloog in plaats van je blind te staren op je overgewicht. Misschien is er iets heel anders aan de hand. Waarmee ik niet wil zeggen dat je moet stoppen met afvallen, dat is voor jezelf ook gezonder.
zaterdag 21 september 2013 om 16:19
Je weet niet of het aan jouw gewicht ligt, maar het kan natuurlijk geen kwaad om af te vallen, ook voor een gezonde zwangerschap inderdaad.
Ik ben ook al bijna een jaar bezig, de eerste afspraak met het ziekenhuis staat gepland. Mijn man en ik zijn allebei vrij slank (ik heb een bmi van 21), eten gezond, sporten, slik vitamines, ik heb een eisprong en toch is het ook bij ons nog niet gelukt.
Mensen weten niet dat wij bezig zijn en je krijgt dan soms van die opmerkingen bv als vrienden weer eens oppas moeten regelen: fijn he als je nog geen kinderen hebt, dan kun je nog lekker doen wat je wilt. Helemaal waar natuurlijk, maar lastig als je niets liever wilt dan wat zij ook hebben. Of mensen om je heen die zeuren dat ze na 4 maanden proberen 'nog' niet zwanger zijn.
Hopelijk zijn we beide snel zwanger en veel succes met afvallen.
Ik ben ook al bijna een jaar bezig, de eerste afspraak met het ziekenhuis staat gepland. Mijn man en ik zijn allebei vrij slank (ik heb een bmi van 21), eten gezond, sporten, slik vitamines, ik heb een eisprong en toch is het ook bij ons nog niet gelukt.
Mensen weten niet dat wij bezig zijn en je krijgt dan soms van die opmerkingen bv als vrienden weer eens oppas moeten regelen: fijn he als je nog geen kinderen hebt, dan kun je nog lekker doen wat je wilt. Helemaal waar natuurlijk, maar lastig als je niets liever wilt dan wat zij ook hebben. Of mensen om je heen die zeuren dat ze na 4 maanden proberen 'nog' niet zwanger zijn.
Hopelijk zijn we beide snel zwanger en veel succes met afvallen.
.
zaterdag 21 september 2013 om 16:23
wat jij zegt marseille, heb ik ook ja, een paar collega's die (gelijk of later dan ik bleek nu) gestopt waren met de pil en och, de tweede ronde raak. Die meiden zijn nu met verlof en ik ga naar het ziekenhuis.
Je bent niet minder met die gevoelens he. Dat je erkend dat ze er zijn is al een eerste stap.
Je bent niet minder met die gevoelens he. Dat je erkend dat ze er zijn is al een eerste stap.
.
zaterdag 21 september 2013 om 17:25
Jeetje, wat een herkenning. Wij zijn ook een jaar bezig en hebben deze week een afspraak in het ziekenhuis. Wat iedereen al zegt... Maak echt een afspraak.
Ik weet ook niet waar het aan ligt. Het enige dat ik vorig jaar te weten ben gekomen is dat ik een schildklier afwijking heb. Het zou kunnen dat het daarmee te maken heeft, hier slik ik medicatie voor. Verder heb ik ook een normale cyclus en aan mijn temperatuur te zien ook een eisprong. Mijn vriend heeft al een onderzoek gehad en dat was allemaal goed.
Misschien is er iets anders aan de hand of kunnen ze je tips geven. Of gaan ze het wel verder onderzoeken. Ik vond het al fijn om te weten of er iets aan de hand was met mijn vriend.
Ook herken ik de frustratie. Elke maand weer hetzelfde liedje. Ik let ook zo op andere mensen. Als er iemand wil langskomen dan ben ik al 'bang' dat ze komen vertellen dat ze zwanger zijn. Ik heb het alleen tegen mijn beste vriendin verteld. Dat was een enorme opluchting. Ik kon eindelijk mijn verhaal kwijt.
Gefeliciteerd Dominoo!
Ik weet ook niet waar het aan ligt. Het enige dat ik vorig jaar te weten ben gekomen is dat ik een schildklier afwijking heb. Het zou kunnen dat het daarmee te maken heeft, hier slik ik medicatie voor. Verder heb ik ook een normale cyclus en aan mijn temperatuur te zien ook een eisprong. Mijn vriend heeft al een onderzoek gehad en dat was allemaal goed.
Misschien is er iets anders aan de hand of kunnen ze je tips geven. Of gaan ze het wel verder onderzoeken. Ik vond het al fijn om te weten of er iets aan de hand was met mijn vriend.
Ook herken ik de frustratie. Elke maand weer hetzelfde liedje. Ik let ook zo op andere mensen. Als er iemand wil langskomen dan ben ik al 'bang' dat ze komen vertellen dat ze zwanger zijn. Ik heb het alleen tegen mijn beste vriendin verteld. Dat was een enorme opluchting. Ik kon eindelijk mijn verhaal kwijt.
Gefeliciteerd Dominoo!
zaterdag 21 september 2013 om 17:57
Dan had ik goed ingeschat dat er "heel wat gewicht" vanaf mag.
Hier hetzelfde verhaal. 30+ zelfs.
Ik wil je wel voorbereiden... Zowel de huisarts als de gyn zeiden dat ze niets ondernemen totdat ik afgevallen ben.
En ik heb altijd "mooi op tijd" mijn menstruatie, en de bloedwaardes zijn goed. Zaadjes van man zijn ietwat aan de trage kant, dat zou hier dus ook nog een reden kunnen zijn.
Maar ze brengen ze niet in, die zaadjes.
De gyn wil me niet willens en wetens zo in gevaar brengen, nog niet eens gesproken over een babytje.
Veel te veel risico.
En dát doet zeer. Zeker als je weet dat je een goede moeder zou zijn, en elke debiel, waar je op voorhand al van weet dat jeugdzorg op de stoep staat, hoeft elkaar maar aan te kijken en is t raak...
Of oeps foutje...
Ik zou je uit ervaring willen zeggen dat je misschien die pauze voor jezelf moet inlassen, zodat je niet elke maand zit te freaken.
Hier hetzelfde verhaal. 30+ zelfs.
Ik wil je wel voorbereiden... Zowel de huisarts als de gyn zeiden dat ze niets ondernemen totdat ik afgevallen ben.
En ik heb altijd "mooi op tijd" mijn menstruatie, en de bloedwaardes zijn goed. Zaadjes van man zijn ietwat aan de trage kant, dat zou hier dus ook nog een reden kunnen zijn.
Maar ze brengen ze niet in, die zaadjes.
De gyn wil me niet willens en wetens zo in gevaar brengen, nog niet eens gesproken over een babytje.
Veel te veel risico.
En dát doet zeer. Zeker als je weet dat je een goede moeder zou zijn, en elke debiel, waar je op voorhand al van weet dat jeugdzorg op de stoep staat, hoeft elkaar maar aan te kijken en is t raak...
Of oeps foutje...
Ik zou je uit ervaring willen zeggen dat je misschien die pauze voor jezelf moet inlassen, zodat je niet elke maand zit te freaken.
zaterdag 21 september 2013 om 19:06
@miedo: Die gevoelens vind ik eigenlijk niet kloppen omdat het mijn vriendinnen zijn en daarom wil ik helemaal niet jaloers zijn. Alleen misgun ik het ze ook weer niet.
@marseille: Toch niet iemand die zich ook herkent in mijn verhaal. uiteindelijk toch nog gelukt zonder ziekenhuis bezoeken dus? toch wel prettig en zelfs nog een 2e erbij!. Ik probeer me ook niet blind te staren heb alleen het gevoel dat ze mij bij voorbaat al niet gaat doorsturen naar het ziekenhuis en daar ben ik bang voor.
@mandylion: Het afvallen ga ik ook gewoon volhouden, een eventuele zwangerschap is een goede stok achter de deur! Voor zo ver ik weet aan de hand van ovulatietesten die ik heb gedaan heb ik als het goed is ook een eisprong, maar dan ben ik weer bang dat deze eitjes steeds niet rijp genoeg zijn ofzo. Ik krijg ook vaak naar mijn hoofd de opmerking dat ik dan wel een handige oppas voor hun babys ben aangezien ik geen verdere "verplichtingen" heb. Ik pas met alle liefde op maar het steekt wel want het liefst heb ik die "verplichtingen" wel. Succes met de ziekenhuis bezoeken en laat het maar snel raak zijn voor je!
@schuit: wat fijn om al te weten dat jouw vriend niks "mankeert" dat is ook al een stapje in de goede richting. Ik weet nog dat ik vaak bang was voor PCOS want een andere vriendin van mij is er 6 maanden geleden achter gekomen dat zij dit heeft. alleen is zij dus bijna nooit ongesteld en ik wel. De angst dat er iemand langs wil komen om iets te vertellen aan ons heb ik dan helemaal niet. Heb het ook een beetje bewust proberen los te laten want er zaten wel maanden tussen dat ik elke maand baalde en verdrietig was. Nu denk ik gewoon : dan en dan word ik ongesteld. punt. Ga nergens meer van uit, fijn dat jij je verhaal bij jouw vriendin kwijt kon en hopelijk gaat het allemaal snel lukken.
@secondhandsuus : Ze hebben bij jou dus wel een aantal onderzoekjes gedaan zo te lezen, zo ben je wel een stukje verder gekomen al, fijn voor jou en jouw man. De oeps foutjes zie ik hier in mijn woonplaats ook zo veel! en inderdaad de eerste ronde al en dat is ook soms wel even slikken. Een pauze inlassen doen we nog even niet, ik staar me niet elke maand meer blind, ik raak er wel aan gewend dat ik steeds ongesteld word. Ik begrijp je "bezorgdheid" maar al zou ik nu een pauze inlassen word ik alleen maar gefrustreerd denk ik. Ik ga door met afvallen want die kilos moeten er toch af en de afspraak met de dokter ga ik toch maar maken (net als mijn vriend)
@marseille: Toch niet iemand die zich ook herkent in mijn verhaal. uiteindelijk toch nog gelukt zonder ziekenhuis bezoeken dus? toch wel prettig en zelfs nog een 2e erbij!. Ik probeer me ook niet blind te staren heb alleen het gevoel dat ze mij bij voorbaat al niet gaat doorsturen naar het ziekenhuis en daar ben ik bang voor.
@mandylion: Het afvallen ga ik ook gewoon volhouden, een eventuele zwangerschap is een goede stok achter de deur! Voor zo ver ik weet aan de hand van ovulatietesten die ik heb gedaan heb ik als het goed is ook een eisprong, maar dan ben ik weer bang dat deze eitjes steeds niet rijp genoeg zijn ofzo. Ik krijg ook vaak naar mijn hoofd de opmerking dat ik dan wel een handige oppas voor hun babys ben aangezien ik geen verdere "verplichtingen" heb. Ik pas met alle liefde op maar het steekt wel want het liefst heb ik die "verplichtingen" wel. Succes met de ziekenhuis bezoeken en laat het maar snel raak zijn voor je!
@schuit: wat fijn om al te weten dat jouw vriend niks "mankeert" dat is ook al een stapje in de goede richting. Ik weet nog dat ik vaak bang was voor PCOS want een andere vriendin van mij is er 6 maanden geleden achter gekomen dat zij dit heeft. alleen is zij dus bijna nooit ongesteld en ik wel. De angst dat er iemand langs wil komen om iets te vertellen aan ons heb ik dan helemaal niet. Heb het ook een beetje bewust proberen los te laten want er zaten wel maanden tussen dat ik elke maand baalde en verdrietig was. Nu denk ik gewoon : dan en dan word ik ongesteld. punt. Ga nergens meer van uit, fijn dat jij je verhaal bij jouw vriendin kwijt kon en hopelijk gaat het allemaal snel lukken.
@secondhandsuus : Ze hebben bij jou dus wel een aantal onderzoekjes gedaan zo te lezen, zo ben je wel een stukje verder gekomen al, fijn voor jou en jouw man. De oeps foutjes zie ik hier in mijn woonplaats ook zo veel! en inderdaad de eerste ronde al en dat is ook soms wel even slikken. Een pauze inlassen doen we nog even niet, ik staar me niet elke maand meer blind, ik raak er wel aan gewend dat ik steeds ongesteld word. Ik begrijp je "bezorgdheid" maar al zou ik nu een pauze inlassen word ik alleen maar gefrustreerd denk ik. Ik ga door met afvallen want die kilos moeten er toch af en de afspraak met de dokter ga ik toch maar maken (net als mijn vriend)
altijd blijven lachen!
zaterdag 21 september 2013 om 19:26
quote:lelieviva schreef op 20 september 2013 @ 15:52:
stap naar de dokter is wel erg moeilijk. Maar lees hier ook zo vaak dat ze eerst maar eens moeten afvallen. ben daar gewoon super bang voor. Misschien toch maar eens een poging wagen?
Waarom zou je bang zijn om iets van de dokter te horen waarvan je al weet dat het zo is?
Als de drempel te hoog is om naar de huisarts te gaan voor hulp. Bijv. Verwijzing naar een diëtist oid zou ik me toch af gaan vragen of de wil om af te vallen wel groot genoeg is. Je bent echt niet de eerste en zeker niet de laatste met dit probleem. Als de dokter het hardop zegt word het echt niet erger of echter.
Vraag meteen of jouw man ook onderzocht kan worden.
Misschien ligt het uitblijven van een zwangerschap wel helemaal niet aan jou. Als je nu door blijft lopen weet je niks en kom je nergens.
Een zwangerschap terwijl je overgewicht hebt heeft meer risico's dus ik zou alles aangrijpen wat evt. Kan helpen om sneller gewicht kwijt te raken.
Mss ook wel fijn om te weten dat als er nooit anticonceptie gebruikt word er gemiddeld elke twee jaar een kind komt.
Zo extreem lang is een jaar echt nog niet al kan ik me voorstellen dat het wel zo voelt.
stap naar de dokter is wel erg moeilijk. Maar lees hier ook zo vaak dat ze eerst maar eens moeten afvallen. ben daar gewoon super bang voor. Misschien toch maar eens een poging wagen?
Waarom zou je bang zijn om iets van de dokter te horen waarvan je al weet dat het zo is?
Als de drempel te hoog is om naar de huisarts te gaan voor hulp. Bijv. Verwijzing naar een diëtist oid zou ik me toch af gaan vragen of de wil om af te vallen wel groot genoeg is. Je bent echt niet de eerste en zeker niet de laatste met dit probleem. Als de dokter het hardop zegt word het echt niet erger of echter.
Vraag meteen of jouw man ook onderzocht kan worden.
Misschien ligt het uitblijven van een zwangerschap wel helemaal niet aan jou. Als je nu door blijft lopen weet je niks en kom je nergens.
Een zwangerschap terwijl je overgewicht hebt heeft meer risico's dus ik zou alles aangrijpen wat evt. Kan helpen om sneller gewicht kwijt te raken.
Mss ook wel fijn om te weten dat als er nooit anticonceptie gebruikt word er gemiddeld elke twee jaar een kind komt.
Zo extreem lang is een jaar echt nog niet al kan ik me voorstellen dat het wel zo voelt.
